ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)

Permanent URI for this collection

https://artia.asfa.gr/handle/artia/12

Browse by

Results 1 - 20 of 20

Restricted access
But the darkness got that too
Χρήστου, Μυρτώ (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018-07)
Κατά τη διάρκεια των δύο ετών του μεταπτυχιακού, η δουλεία μου πέρασε από διάφορα στάδια εξέλιξης. Πρόκειται για μια διαρκή έρευνα γύρω από ζητήματα που με απασχόλησαν ήδη από τις προπτυχιακές μου σπουδές. Το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας είναι μια εγκατάσταση, η οποία αποτελείται από μια σειρά έργων που τα αντιμετωπίζω ως σύνολο. Είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν μία διαδρομή, χωρίς αρχή μέση και τέλος. Τα έργα αποτελούνται από στοιχεία που άλλοτε συγκλίνουν και άλλοτε αποκλίνουν μεταξύ τους. Μέσα από τη δημιουργία μιας διαδρομής στο χώρο της εγκατάστασης, προκύπτουν ρυθμοί θέασης που στόχο έχουν να βοηθήσουν τη συνολική πρόσληψη του έργου. Το κεντρικό θέμα της εγκατάστασης είναι η συνύπαρξη του πραγματικού και του πλασματικού στο φυσικό τοπίο. Το κάθε έργο αντιπροσωπεύει μια διαφορετική προσέγγιση της φύσης. Η πολλαπλή επεξεργασία ενός φυσικού στοιχείου το μεταλλάσσει σε κάτι καινούργιο, το οποίο συνυπάρχει με το σχεδόν ανεπεξέργαστο. Η μετατόπιση ενός αποσπάσματος φύσης μέσα στον χώρο του εργαστηρίου απαιτεί μια νέα αντιμετώπιση.
Restricted access
Crystallization
Πρωτοπαπά, Χαρά (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)
To έργο είναι μια εγκατάσταση στο χώρο. Το κεντρικό στοιχείο του είναι ένα νάιλον, ημιδιαφανές «δοχείο» με περίμετρο 3,5μ όπου μέσα του είναι αναρτημένος ένας γυαλιστερός όγκος, φτιαγμένος από κόλλα ξύλου και ακρυλικά χρώματα σε ροζ αποχρώσεις. (Το νάιλον είναι αναρτημένο από την οροφή, και αιωρείται κάνοντας μια ανάλαφρη φυσική κίνηση). Το πάτωμα (ο χώρος που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κεντρικό αυτό αναρτημένο νάιλον) είναι οριοθετημένο με λευκές ταινίες και καλυμμένο με διάφανες μεμβράνες κατασκευασμένες επίσης με κόλλα καιτοποθετημένες με τρόπο ώστε να δημιουργούνται διάφορες πτυχώσεις και αντανακλάσεις. Ακριβώς κάτω από την αναρτημένη κατασκευή τίθεται ένας μικρής διάστασης γύψινος κύβος, απ' όπου ακούγεται ένας ήχος, μια επαναλαμβανόμενη μελωδία-κάλεσμα. Στον τοίχο αναρτώνται με σύρμα, διάφανες μεμβράνες.
Restricted access
Presents
Νίκας, Γιώργος, 1978- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2017)
Προσπαθώντας κανείς να ερμηνεύσει αυτά τα "κομμάτια χώρου", αυτά τα "αποσπάσματα" εσωτερικών αιθουσών, αυτές τις "παρουσίες" στις οποίες στέκεται αντιμέτωπος και να εξακριβώσει από που έχουν προέλθει, σε τι αποσκοπούν ή τι μπορεί να σημαίνουν, αναγκάζεται να ακολουθήσει γραμμικά την νοητική διαδικασία της εξελικτικής τους πορείας και της πολυεπίπεδης άρθρωσης της πρακτικής που καταλήγει να τα εμφανίζει, προσεγγίζοντας κάθε στάδιο της ξεχωριστά. Σαν πρώτο στάδιο ξεδιπλώματος της συγκεκριμένης πρακτικής, θα μπορούσε να θεωρηθεί η παραγωγή - δημιουργία ζωγραφικών έργων (ελαιογραφίες σε μουσαμά). Δεύτερο στάδιο της διαδικασίας αποτελεί αυτή καθεαυτή η πράξη της προσφοράς αυτών των ζωγραφικών έργων ως "δώρα"- "αντίδωρα", στις αντίστοιχες πολυεθνικές εταιρείες και συγκεκριμένα στα ελληνικά τους τμήματα, που εδρεύουν στην Αττική (Mercedes- Benz Hellas, Sony Hellas, Siemens Helas, Google Hellas, Philips Hellas κλπ). Κατόπιν επικοινωνίας με τους υπαλλήλους των εταιρειών (και μετά την αναμενόμενη από πλευρά τους έκπληξη), εξασφαλίζεται η άδεια για την είσοδο στις κτιριακές εγκαταστάσεις των κεντρικών τους γραφείων και την συνάντηση με τα αρμόδια πρόσωπα για την τέλεση της προσφοράς (συνηθέστερα οι Υπεύθυνοι Επικοινωνίας). Αυτό όμως που δείχνει να εμφανίζεται σαν αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας, (όχι όμως σαν σκοπός ή τέλος της), είναι αυτές οι "γωνίες" εσωτερικών χώρων, αυτά τα "αποσπάσματα" αιθουσών, αυτά τα "τμήματα" δωματίων, που παρεμβάλλονται ως "σφήνες" στον υπόλοιπο χώρο και διεμβολίζουν ως αυτόνομες "παρουσίες" την αναμενόμενη συνέχεια του.
Restricted access
Stand : κατασκευές τοπιακής απο-συγκρότησης ή για ένα μη εντοπίσιμο υπόλοιπο
Παλπάνα, Φωτεινή (Μεταπτυχιακή εργασία, 2015-07)
Η εγκατάσταση με τίτλο Stand πραγματεύεται τους τρόπους θέασης και τις δυναμικές αλληλεπίδρασης με την κατηγορία εκείνη του φυσικού χώρου η οποία κατασκευάζεται ως τοπίο. Η ίδια η εγκατάσταση διατίθεται προς ανάγνωση ως ένα στιγμιότυπο που διασπάται στα διαφορετικά στοιχεία του και απλώνεται στο χώρο και το χρόνο. Η αφήγηση αναπτύσσεται δοκιμιακά μέσα από βίντεο, εικόνες, κείμενο, αντικείμενα και η άρθρωσή της είναι τριμερής (επιτραπέζια, επιδαπέδια και επιτοίχια διατύπωση) με κάθε ένα από τα μέρη να τοποθετείται σε διαφορετικό σημείο μεταξύ του δίπολου παρατήρηση - εμπλοκή. Μέρος του έργου υιοθετεί την τυπολογία αρχειακών καταγραφών προκειμένου να αναφερθεί σε τρόπους συστημικής παρατήρησης, αποτύπωσης και διαχείρισης της φύσης. Αντλώντας από ένα σύνολο τεκμηριωτικών φωτογραφιών προχωράω στην επεξεργασία τους με τη μορφή βίντεο και ψηφιακών τυπωμάτων, τα οποία αποκτούν γλυπτική διάσταση. Τα έργα συστήνουν ένα αποσπασματικό ντοκουμέντο γεωλογικών παρατηρήσεων, διαδικασιών και διαμορφώσεων σε μικροσκοπικό και μακροσκοπικό επίπεδο. Πρόκειται για χειρονομίες προσομοίωσης δυναμικών εξωανθρώπινης κλίμακας που εμπλέκονται στη διαμόρφωση του τοπίου, καθώς και μηχανισμών συστηματοποίησης που απευθύνονται στη μετρήσιμη εκδοχή του.
Restricted access
Από το αισθητό και το αναγνώσιμο στο οπτικό
Κορδαλή, Ελένη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018)
Στο θεωρητικό κείμενο που συνοδεύει το εικαστικό έργο αυτής της διπλωματικής εργασίας επιχείρησα να παρουσιάσω σκέψεις γύρω από ζητήματα τα οποία αλληλοσυνδέονται με ίσως όχι τόσο καταφανείς δεσμούς. Καθώς το εικαστικό έργο προηγήθηκε της συγγραφής αυτού του κειμένου αποφάσισα να το διαπραγματευτώ ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία από την οποία έφτασα στο έργο. Κάνοντας τα ίδια βήματα αυτή την φορά προς τα πίσω, επιχείρησα να χαρτογραφήσω γλωσσικά τόσο τις νοητικές όσο και τις κυριολεκτικές χειρονομίες του εικονοποιητικού μου μηχανισμού. Η διαπραγμάτευση του αναγνώσιμου με εικονοποιητικούς όρους δεν θα ήταν ίσως εφικτή αν δεν αντλούσε από το πεδίο του αισθητού και κυρίως όπως αυτό καθίσταται αντιληπτό ή μη, μέσα από την επανάληψη και τους γρήγορους ρυθμούς που αναγκάζουν σε μια αποσπασματική πρόσληψη της καθημερινότητας. Η γοητεία που ασκούν τα λογοτεχνικά κείμενα του Georges Perec έγκειται ακριβώς σε αυτή την ενασχόληση του με τη συστηματική παρατήρηση και καταγραφή αυτού που τείνει να επαναλαμβάνεται, να εδραιώνεται ως καθημερινότητα και που ταυτόχρονα καταφέρνει να μας διαφεύγει. Διαπραγματευόμενος την απώλεια όλων όσων διαφεύγουν της προσοχής μας, μέσα από σχολαστικές καταγραφές και γλωσσικούς πειραματισμούς καταφέρνει να εκφέρεται για την απώλεια των παιδικών αναμνήσεων, των αγαπημένων προσώπων, των τόπων που μεγαλώσαμε χωρίς να ομιλεί ακριβώς γι’ αυτά.
Restricted access
Από το έργο τεχνικής στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του στη σκηνοθετημένη φωτογραφία ως αυθεντικό έργο της τεχνικής αναπαραγωγής
Κολέτσος, Κωνσταντίνος - Νεκτάριος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2013)
Στο παρόν δοκίμιο ξεκινώντας από το κείμενο “Από το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του” θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε και να ερμηνεύσουμε τις θέσεις του Walter Benjamin, πάντα με επίκεντρο τη φωτογραφία, και να επαναπροσδιορίσουμε κάποιους όρους όπως αυτόν της αύρας (στην ελληνική μετάφραση του “Δοκίμια για την Τέχνη” ο όρος αύρα μεταφράζεται ως “αίγλη”) και μέσα από αυτόν τον επαναπροσδιορισμό να καταλήξουμε στην έννοια του αυθεντικού έργου τέχνης της τεχνικής αναπαραγωγιμότητας.
Restricted access
Απόπειρα ηχητικής και χωρικής προσέγγισης της δράσης των σαϊτών
Βορριάς, Παναγιώτης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2011)
Η νεωτερικότητα είχε υποσχεθεί ότι θα εξαλείψει οριστικά τη μάστιγα του φόβου ότι θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από τους πιο τρομακτικούς κινδύνους. Όπως ισχυρίζεται και ο Zigmunt Bauman, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα που χαρακτηρίζουν τις κοινωνίες του καιρού μας είναι οι κυριότερες πηγές των πιο τρομερών και ανυπόφορων φόβων μας. Ο φόβος παίρνει τις μεγαλύτερες του διαστάσεις όταν είναι θολός διασκορπισμένος, μετέωρος, δίχως ξεκάθαρη αιτία, δίχως ξεκάθαρη αναφορά και προέλευση. Πλούτος , φτώχεια, δυστυχία, διασκέδαση, μιζέρια, εργατικότητα, απραξία, οικονομική τρομοκρατία, η καταστροφή του πλανήτη, οι προαποφασισμένες αποφάσεις, η εκμετάλλευση, το διαδίκτυο, η τρέλα των μίντια, η διάφανη αρχιτεκτονική με τζάμια, ο αόρατος μεγάλος αδελφός, η διάρρηξη του ιδιωτικού χώρου από όλες τις πλευρές, ο γενικευμένος πεσιμισμός και η γενικότερη εκτροχιασμένη πορεία, όλα αυτά συγκεράζονται σε ένα ασφυκτικό σύστημα (και οι συγκεντρωτικές μεγαλουπόλεις κατέχουν εξέχοντα ρόλο σε αυτό ). Όπως μας πληροφορεί και ο Z. Bauman, η ρευστή, σύγχρονη κοινωνία μας είναι ένα μηχάνευμα που προσπαθεί να κάνει <<βιώσιμη>> τη ζωή με τον φόβο...
Restricted access
Γέλασε, δεν υπάρχει καμμία χρήση
Παπαποστόλου, Μαρία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2014-07)
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί σύνθεση των χαρακτηριστικότερων όψεων του υλικού που προέκυψε από την θεωρητική έρευνα για το έργο, ως σύνολο και ειδικότερα, κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών. Συνίσταται από ένα γραπτό, το οποίο κατασκευάζει έναν κόσμο που διεκδικεί μια αυτοτέλεια, και τις υποσημειώσεις, οι οποίες οριακά εξηγούν την προέλευσή του. Σε αυτές γίνεται αναφορά σε κείμενα φιλοσόφων, Θεωρητικών της τέχνης, καλλιτεχνών, με συναφές ως προς το έργο περιεχόμενο. Πολλά από αυτά παραθέτονται χωρίς σχολιασμό, αυτό γίνεται είτε επειδή η σύνδεση είναι προφαιής, είτε διότι ο σχολιασμός τους δεν εμπίπτει στα ζητούμενα του παρόντος. Ο στόχος μιας τέτοιου τύπου αντιμετώπισης της απαιτούμενης θεωρητικής εργασίας είναι να προσεγγίσει τον λόγο με τρόπο συνεκτικό με εκείνον του εικαστικού έργου, και να χειριστεί με τη δυνατή συνέπεια ένα θεωρητικό πεδίο δύσκολα επεξεργάσιμο
Restricted access
Επιφανειακές άβυσσοι : διπλωματική εργασία
Βιδάλη - Σούλα, Αθανασία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2012)
Υπό το πρίσμα του ορθολογισμού, η επιφανειακά παρατηρήσιμη όψη των πραγμάτων και η αλήθεια που συνάγει το πνεύμα μέσα από την προσεκτική παρατήρηση αυτής της όψης του πραγματικού, εμφανίζονται ως δύο διακριτές και ανταγωνιστικές πλευρές του κόσμου. Μήπως όμως, τελικά, η σχέση τους θα μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω από μια σχέση ιεραρχική, που υποτάσσει τα φαινόμενα στη λογική ενός νου που τα ανατέμνει; Αυτό φαίνεται να είναι το επιχείρημα του Jean-Luc Nancy, που ξεκινά το εγχείρημά του με όχημα την εικόνα. Η εικόνα, λοιπόν, εμφανίζεται ως εκείνη η υλική επιφάνεια, που όμως είναι πλήρης ενός νοήματος, μιας πύκνωσης σημασίας που ανάγεται σε κάτι πέρα από αυτή την υλική διάσταση του κόσμου. Θα μπορούσε άραγε κανείς να ισχυριστεί κάτι αντίστοιχο και για το ανθρώπινο δέρμα; Εκείνη τη ζωντανή επιφάνεια, που ενώ σε ένα πρώτο βλέμμα φαίνεται να επιτελεί μια λειτουργία κάλυψης, σε μια προσεκτικότερη ματιά αναδικνύεται ως η επιφάνεια που φέρει τα υποδηλωτικά σημεία μιας γλώσσας. Μια γλώσσας αμφίσημης, ωστόσο, πέρα από τις καθαρές δηλώσεις του Λόγου, μιας γλώσσας σωματικής που έχει ως βαθύτερη επιθυμία την κατάλυση των ορίων ανάμεσα σε ένα έξω και σε ένα μέσα. Τελικά, είναι η γλώσσα του μη σημαίνοντος ή μάλλον μιας απουσίας, μιας σιωπής γεμάτης νόημα. Είναι η υποδηλωτική και πανούργα γλώσσα της σαγήνευσης που μας καλεί σε μια ένωση, που, μέσα από την κατάργηση των διακριτών οντοτήτων και των μονάδων σημασίας, καλεί σε μια σύμφυση, η οποία ίσως γίνει βάλσαμο απέναντι στη μοναχική οχύρωση στην μοναξιά της ατομικότητας. Είναι η τελετουργία του έρωτα, που για τον Bataille, είναι η κατεξοχήν απόπειρα να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να έρθουμε σε σχέση με τον κόσμο, μέσα από ένα παιχνίδι όπου διακυβεύουμε τα πάντα, σε μια εθελούσια αυτο-κατάλυση η οποία, αν και έρχεται μέσα από ένα δύσβατο και επικίνδυνο μονοπάτι, υπόσχεται την ευτυχία της συνύπαρξης, μια απόδραση από τη βαρυσήμαντη μοναξιά μας. Ίσως όμως απέναντι σε αυτή την αγωνία, να υπάρχει και μια συμπορεύουσα δυνατότητα, μια δυνατότητα που φέρει εντός της τη δυναμική της ανατροπής. Μήπως τελικά, όλο αυτό το παιχνίδι, είναι φιλτραρισμένο μέσα από το πρίσμα της αγωνίας που προκύπτει από την αδυναμία της μονάδας; Μήπως τελικά, η μονάδα, δεν υπήρξε ποτέ τόσο ξέχωρη από τον κόσμο; Καταλυτική δυναμική του παραλόγου, που έρχεται να κατατροπώσει τις αξιώσεις ενός Λόγου για καθαρότητα και τάξη στο πεδίο του νοητού. Σ' αυτό το ξάνοιγμα που αφήνει πίσω του ο Λόγος, η μοναδικότητα δε μοιάζει τόσο διάφορη από την πολλαπλότητα, καθώς απομένει να ορίζεται μέσα από το δίκτυο σχέσεων που συνάπτει με τον κόσμο. Επάνοδος της εξωτερικότητας, που πρεσβεύεται από μια επιφάνεια, ένα δέρμα, που φιλτράρει και παράγει διαρκώς σημεία, σε μια αέναη κινητικότητα και μεταμορφωτική τάση που ανοίγεται στις άπειρες νέες δυνατότητες που επιτάσσει η πολυμορφία σε ένα κόσμο αστάθειας και συνοχής.
Restricted access
Κάνοντας
Χειμωνάκης, Γιάννης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)
Η εγκατάσταση με τίτλο «Κάνοντας» βασίστηκε στη μεταφορά μιας εργαστηριακής συνθήκης, εντός της οποίας αντικείμενα μεταξύ ημιτελών κατασκευών, δοκιμίων, μακετών και σχεδίων αποτελούν ενδείξεις μιας προγραμματικής σχεδόν δέσμευσης με την κατασκευή. Επιλέγω την πρώτη ύλη από υπολείμματα και πλεονάσματα βιομηχανικής παραγωγής και οι κατασκευές που προτείνω διατηρούν στο υλικό και την επιφάνεια τους ίχνη από τον προηγούμενο χρηστικό τους ρόλο. Μέσα από διαδικασίες μετασχηματισμού επιδιώκω μια ανατροπή του προτάγματος της λειτουργικότητας που έχει σχετιστεί με τα υλικά που χρησιμοποιώ. Η επεξεργασία πραγματοποιείται χωρίς την επιταγή ενός προσχεδιασμένου αποτελέσματος και τα έργα που προκύπτουν διατηρούν φανερές τις τεχνικές ανα-κατασκευής τους.
Restricted access
Κουτελιέρη Ευαγγελία : πτυχιακή εργασία
Κουτελιέρη, Ευαγγελία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2012)
Η πορεία μου στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ, μοιάζει να εξελίχθηκε ως μία μετατόπιση από την ζωγραφική στην εγκατάσταση, από την επίπεδη επιφάνεια του τελάρου στον χώρο. Πρόκειται ωστόσο για μία όχι γραμμική πορεία, αλλά για μια κίνηση που σκοπεύει τελικά να παντρέψει την ζωγραφική με την εγκατάσταση, να δημιουργήσει έναν διάλογο ανάμεσα στην ζωγραφική και την γλυπτική εγκατάσταση. 1) Αναζητώ την λύση μέσω της δημιουργίας ενός περιβάλλοντος που ζητά να λειτουργήσει ως ένα πέρασμα σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, σε μία άλλη διάσταση, που στοχεύει να συν-κινήσει το σύνολο των αισθήσεων του θεατή που προσλαμβάνει το έργο. Όραση, ακοή, αφή, γεύση, όσφρηση, κατά τρόπο αντικειμενικό, υποκειμενικό, είτε καθ’ υποβολή ή συναισθησία, 2) επιθυμώ να συμμετέχουν σ’ ένα έργο πολυαισθητηριακής αισθητικής.
Restricted access
Μεταπτυχιακή εργασία της Δανάης Δαμιανόγλου
Δαμιανόγλου, Δανάη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2011)
Επιχειρώντας να μιλήσω για μια τυφλότητα του υποκειμένου -η οποία δεν με αφορά, όμως, αυτή των ματιών- στρέφομαι κατ'αρχάς στην κοινωνιολογία της γνώσης των P. Berger και T. Luckmann, οι οποίοι παρουσιάζουν διεξοδικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την κατασκευασμένη, από εμάς τους ίδιους, κοινωνική πραγματικότητα. [...]
Restricted access
Μηχανισμοί αμφιθυμίας
Μάρκου, Λαμπρινή (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018)
Στην προσπάθεια μου να συλλάβω έναν κόσμο που μετασχηματίζεται συνεχώς, αφετηρία της εικαστικής μου πρακτικής αποτέλεσαν οι έννοιες της αποσταθε ροποίησης, της ανισορροπίας και της αμφιταλάντευσης. Με την παρέμβαση μου στην ωρολογιακή τάξη των πραγμάτων, επιχειρώ να διεισδύσω στο εσωτερικό τους, πλήτωντας τα αισθήματα, τις ορμές και τις ενοράσεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο αρθρώνεται η εικαστική μου πρακτική, η οποία έχει ώς βάση της την διερεύνηση σχέσεων δυνά μεων, διαδικασία μέσω της οποίας επιδιώκω να διαμορφώσω τα θεμέλια ενός νοητι κού σύμπαντος. Η ανάγκη μου να ενσωματώσω στο έργο μου τόσο την κίνηση όσο και τον ήχο, με οδήγησε σε εικαστικές πρακτικές οι οποίες επιστρατεύουν τις αρχές, τόσο της φυσικής όσο και της μηχανικής πραγματικότητας.Έτσι, ακολουθώντας μεθόδους συναφείς του κινήματος της Κινητικής Τέχνης, επικεντρώνομαι σε αυτές τις δυναμικότητες του ενεργείν, οι οποίες προκύπτουν μέσω του αισθήματος, της σκέψης και της πράξης. Υπο το πρίσμα αυτό, οι σκέψεις και οι πράξεις δύνανται να οδηγήσουν σε εκφάνσεις μιας μύχιας επαναστατικότητας, κατ’ επέκταση ακόμα και σε εκδηλώσεις εξέγερσης.
Restricted access
Οριοτροφία - Κομβοτροφία: Cognito confusa et distincta - Μια παιγνιώδης διάθεση
Μεθενίτη, Ρενάτα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2019)
Αφορμή για το έργο Cognito confusa et distincta - Μια παιγνιώδης διάθεση, υπήρξε το ενδιαφέρον μου για τα αχανή πεδία και τους ερημικούς τόπους, που βρίσκονται στο παρόριο κατοικημένων περιοχών ή σε απόλυτα απομακρυσμένα σημεία. Αυτοί οι μη-τόποι, σύμφωνα με τον όρο του Marc Auge, συχνά αφημένοι στην εγκατάλειψη, -τώρα διακρίνω- μου ασκούσαν πάντα σαγήνη και μια ακαθόριστη απορία. [...]
Restricted access
Οχυρώσεις : διπλωματική εργασία
Κομπής, Παναγιώτης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2012)
Απόρροια της εικαστικής έρευνας που πραγματοποίησα στα δύο έτη του μεταπτυχιακού αποτελεί η παρούσα εργασία ως μία προσπάθεια διερεύνησης των διυποκειμενικών σχέσεων και ανάγνωσης της ταυτότητας του μετανεωτερικού υποκειμένου με όρους χωρικότητας και σωματικότητας. Άραγε με ποιους όρους μπορούμε να περιγράψουμε το αναδυόμενο υποκείμενο στο σύγχρονο περιβάλλον; Ποιος τρόπος ύπαρξης έχει κυριαρχήσει, ποια η χωρική αποτύπωση του και τι επιπτώσεις έχει αυτός στην συγκρότηση του ατόμου; Στόχος : η αφύπνιση της συνείδησης και η ενεργοποίηση της σκέψης σχετικά με τον τρόπο διαβίωσης και την συνδιαλλαγή με τον άλλον.
Restricted access
Προσοχή [...]
Σαρμά, Μυρτώ (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018-06)
Το έργο ΠΡΟΣΟΧΗ … αποτελεί μια σειρά από ζωντανά συμβάντα που πραγματοποιούνται από την Καλλιτεχνική Συλλογικότητα ReCompulsive Behaviours, από το Δεκέμβριο του 2017 σε πολλαπλές τοποθεσίες στο κέντρο της Αθήνας. Ένα σύστημα μικροφώνων και ηχείων τοποθετείται σε κάδους απορριμμάτων, σε υπονόμους ή λούκια πολυκατοικιών δημιουργώντας ένα σημείο εκπομπής ήχου. Η ηχητική εγκατάσταση έχει τη δυνατότητα και λήψης ήχου ώστε να επιτρέπει ζωντανό διάλογο με τους περαστικούς της εκάστοτε περιοχής. Οι performer βρίσκονται σε απόσταση 15 και πλέον μέτρων από το σημείο εκπομπής του ήχου διατηρώντας μόνο από την πλευρά τους οπτική επαφή με τους συμμετέχοντες. Από τα σημεία εκπομπής ήχου οι performer απευθύνονται στους περαστικούς ως κατσαρίδα, η οποία λόγω της αύξησης των ψυχοτρόπων και αντικαταθλιπτικών φαρμάκων στα λύματα της πόλης, αναδύεται για να ρωτήσει τι συμβαίνει.
Restricted access
"Συνθέτειν": Το Χρονικό Πράγμα μέσα από τις τρεις σπουδές
Χρίστου, Στέλλα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2019)
Αναφέρομαι στη Μουσική. Τη μουσική ως μια χρονική τέχνη. Ως την εκδήλωση, όπως λέει ο Στραβίνσκι, ενός στοχασμού περί του ήχου και του χρόνου. Κάθε μουσική σύνθεση μπορεί να ορισθεί και ως χρονικό αντικείμενο. Κράτησα τη λέξη αντικείμενο. Τι είναι αυτό που βρίσκεται <<απέναντι>>μου και ακούω αλλά δε βλέπω; Ακολουθώντας μια σειρά ανησυχιών επί των σύγχρονων τεχνικών σύνθεσης της μουσικής, οδηγήθηκα στη Σχολή Καλών Τεχνών έχοντας την επιθυμία να διερευνήσω τη δημιουργία της μουσικής έτσι όπως δύναται να συμβεί εστιάζοντας στον χώρο και στην ύλη. Επιθύμησα δηλαδή , ξεκινώντας από το αόρατο της ηχητικής εντύπωσης και την οργανωμένη δυτική σημειογραφία του, να φθάσω σε μια χειροπιαστή πραγματοποίηση του. Να γίνει πράμα.[...]
Restricted access
Σχέσεις αν(τ)οχής
Μαστρογιαννάκη, Βιργινία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2013)
Θεωρώντας το κατοικείν ως ένα από τα θεμελιώδη γνωρίσματα του είναι, μέσα από στοιχεία που ανήκουν τόσο στην απτή, λειτουργική αρχιτεκτονική, όσο και στην οικιακή σφαίρα, αλλά και στο ευρύτερα οικείο περιβάλλον που σχηματίζει ο καθένας μας μέσα από τα αντικείμενα, θα δούμε κάποιες συνθήκες που αποτελούν το αίσθημα του οικείου και συνάμα του ανησυχαστικού αναφορικά στο Είναι. Η αρχιτεκτονική, προστατευτικό κέλυφος, αλλά και τόπος μύχιων, αφανέρωτων συνθηκών, έρχεται ως υπαρξιακής σημασίας ανάγκη για τον καθένα μας, από τον καιρό της πτώσης των πρωτοπλάστων... Λειτουργεί σαν ένα κλειστό, εσωτερικό κύκλωμα που αφήνει κάθε φορά να φανερωθούν οι “κατ’ επιλογήν αλήθειες”. Ένας τοίχος λειτουργεί σα σύνορο, σαν όριο, σα μια επιδερμίδα που συγκροτεί την υποκειμενικότητα, περικλείει και αποκλείει, σχηματίζει, τέμνει και δημιουργεί χωρικές συνθήκες. Στο πλαίσιο αυτό, ο καθένας συγκροτεί αρχικά ασυνείδητα και αργότερα συνειδητά, την Ύπαρξή του στον κόσμο. Ποια είναι τα στοιχεία διά μέσω των οποίων οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι αρχίζει και τελειώνει ο εαυτός μας; Είναι τα πράγματα που μας περιβάλλουν, το σπίτι, τα αντικείμενα που επιλέγουμε να έχουμε στη ζωή μας, ένα μέρος του Εαυτού μας; Ποια είναι η δράση μας επάνω τους και ποια η δική τους σε εμάς κάθε φορά που είμαστε μαζί', Η ανεπάρκεια της γλώσσας να αποδώσει τις πολλαπλές ιδιότητες αλλά και τις συνέπειες των υλικών, οδήγησε στη διατύπωση θεωριών για τη ’’δράση τους”, αλλά και στο αυξανόμενο ενδιαφέρον για το θέμα της “υλικότητας”. Ο πολιτισμός συγκροτείται και σχηματίζεται μέσα από τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων και αντικειμένων. Κατά τη δημιουργία, η σχέση διάκρισης μεταξύ ανθρώπου και πράγματος, υποκειμένου-αντικειμένου, “εξωτερικού” αρχικά προς το δημιουργό, παύει όταν εκείνος επανασυνδέεται με το δημιούργημά του, καθώς αντιλαμβάνεται ότι αυτό αποτελεί προϊόν της ίδιας του της συνείδησης
Restricted access
Το ζωγραφικό εντός του οπτικού
Πολυζωΐδου, Μαρία, 1973- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2010)
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με τους όρους της φυσικής παρουσίας του μέσα σε έναν κόσμο που μεταλλάσσεται συνεχώς (στην κυβερνητική εποχή είμαστε παντού και ταυτόχρονα)· η τέχνη θα έπρεπε να μας βοηθά να ορίσουμε τη θέση μας σε σχέση με αυτόν τον κόσμο. Αυτό που μένει είναι να καθορίσουμε το επίπεδο της συνείδησης που έχουμε γι’ αυτές τις τεχνολογίες, οι οποίες, είτε ως μηχανές είτε ως δυνητικές πραγματικότητες, αναμφισβήτητα επιφέρουν μέσα μας πραγματικές αλλαγές, διότι τελικά δεν είμαστε παρά μόνον οι επινοήσεις μας. Ωστόσο καμία σχέση με τον κόσμο δεν μπορεί να συγκροτηθεί χωρίς το σώμα και καμία τεχνική δεν μπορεί αφ’ εαυτής να εξηγήσει αυτήν τη σχέση. Το μέλημά μου δεν συνίσταται στο να σχολιάσω τις ζωγραφισμένες εικόνες μου μέσω της εξήγησης ή ερμηνείας τους, αλλά μάλλον να προσπαθήσω να αντιληφθώ επαρκώς τον τόπο και το ζωγραφικό γεγονός αυτών των εικόνων που μάς κάνουν να εστιάζουμε πάνω τους το βλέμμα μας.
Restricted access
Φωνολογικά ορυκτά
Παπαστάμου, Βάλια (Μεταπτυχιακή εργασία, 2015-07)
Η εμφάνιση του τίτλου «φωνολογικά ορυκτά» οδηγεί σε μία πρώτη απορία. Πώς μπορεί να υπάρχει ένα ορυκτό της φωνής; Δύο πράγματα «δεν είναι απλώς δύο, είναι διαφορετικά» εντοπίζει ο Hegel στοχαζόμενος πάνω στις διακρίσεις της διαφοράς, αντίθεσης και αντίφασης (Hegel 2013: 122). Τα δύο συνιστούν τρεις όρους: το ένα, το άλλο και τη σχέση μεταξύ τους. Εκκινώντας από αυτή τη διαχώριση που εντοπίζει ο Hegel, τα δύο πράγματα που εμφανίζονται στον τίτλο «φωνολογικά ορυκτά» είναι το σύνολο αυτών και της σχέσης της διαφοράς τους. Ως εδώ καλά με αυτή την αφετηρία από τη σκοπιά της λογικής. Μία άλλη προλογική αφετηρία εκφράζεται με το προσωπικό ερώτημα: Μιλάω με τη φωνή μου για το ορυκτό που εμφανίζεται ως μία «γλυπτικότητα της φωνής» ή μιλάω εγώ-ως-άλλη γι αυτό που μπορεί να αποκρυσταλλώνει μια ορυκτή μορφή ως μια πράξη εκφώνησης εν δυνάμει από τον κάθε άλλο; Αυτό το (παράδοξο) ερώτημα αναφέρεται στις δυνατότητες της οικείωσης της γλώσσας και του έργου αλλά και μιας πρώτης επιθυμίας παραγωγής μίας γλώσσας που θα μπορεί να μιλήσει για την ίδια τη γλώσσα. Το παράδοξο αυτό συνοδέυσε το έργο σε όλη τη διαδικασία της ανάπτυξης του και εδώ, αναδύεται ξανά καθώς αφορά τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να εμφανιστεί μια κάποια επαναδιαπραγμάτευση του μέσω ενός γραπτού λόγου ο οποίος εκκινεί από το εικαστικό έργο. Στη θεωρητική αυτή εργασία προτείνω μια παράλληλη ανάγνωση αυτού που μπορεί να ειπωθεί (της πράξης εκφώνησης που αποτέλεσε την αφορμή του έργου), αυτού που εμφανίζεται ως εικόνα του πράγματος (της γλώσσας ως γλυπτικό πράγμα) και αυτού που, σε δεύτερο χρόνο, γράφεται (και διαβάζεται τώρα εδώ) σε σχέση με το έργο.