ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)

Permanent URI for this collection

https://artia.asfa.gr/handle/artia/12

Browse by

Results 1 - 20 of 153

Restricted access
Θεωρητικό κείμενο υποστήριξης του έργου μου
Λογοθέτη, Σοφία, 1976- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)
Την τελευταία δεκαετία έχω χρησιμοποιήσει διάφορα υλικά και μέσα στο εικαστικό μου έργο. Ξεκίνησα ζωγραφίζοντας, αργότερα έκανα κάποιες video-performances σε εγκαταστάσεις χώρου, κατά καιρούς έχω χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία και τα τελευταία δύο χρόνια αποφάσισα να επανέλθω στη ζωγραφική. Το κάθε υλικό ή μέσο έχει το δικό του λεξιλόγιο, το οποίο μπορεί να εξυπηρετήσει τις εκάστοτε ανάγκες και προθέσεις του δημιουργού. Οι λόγοι οι οποίοι με ώθησαν στο να ασχοληθώ με την performance ήταν ποικίλοι: αμεσότητα, διαδραστικότητα, εντυπωσιασμός, η ανάγκη μου για παρατήρηση κοινωνικών συμπεριφορών και τρόπων σκέψης. Μέλημά μου ήταν να βιώσουν οι θεατές-δρώντες τη δική μου οπτική γωνία μιας πραγματικότητας δυνητικής. Από άποψη μορφολογίας, στα προηγούμενα αυτά έργα υπάρχουν κοινά στοιχεία: διάλογος-παιχνίδι φωτός σκοταδιού, διάλογος τρισδιάστατου-δισδιάστατου, στρέβλωση του χώρου από μορφές-σκιές και ύπαρξη περιγραμμάτων και ορίων μέσα σε χώρους σαφώς προσδιορισμένους. Λόγοι αισθητικοί, συναισθηματικοί, υλικοτεχνικοί και οντολογικοί με οδήγησαν στο να επιστρέψω στην ζωγραφική, καθώς νιώθω πως ο κύκλος της video-performance για εμένα προσωρινά ολοκληρώθηκε. Τα προηγούμενα αλλά και τα τωρινά μου έργα μπορεί να χαρακτηρισθούν από κάποιον ως μινιμαλιστικά, αφαιρετικά, pop κ.λ.π.
Restricted access
Η ενότητα μέσα στη δυναμική αντίθεση
Καλλιμάχου, Ευρυδίκη, 1973- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)
Θέλησα να καταπιαστώ με τα καθαρά ζωγραφικά μέσα (δομικά και πλαστικά στοιχεία), προσπαθώντας να διοχετεύσω την εσωτερική ενέργεια και ανάγκη έκφρασης μου, για να δημιουργήσω όχι αναγκαστικά ηθελημένες εικόνες, αλλά ταυτόχρονα με εικόνες που η δημιουργία τους έχει σχέση με μια αναγκαιότητα εν' μέρη άγνωστη και σε μένα την ίδια. Εικόνες που εμπεριέχουν τη λογική σκέψη αλλά και το τυχαίο, όπου η ταχύτητα της γραφής έχει και αυτή την δική της σημασία. Έχω την εντύπωση όταν ζωγραφίζω ότι παλεύω με την ίδια μου την ύπαρξη. Η αυθόρμητη γραφή είναι το όριο μεταξύ συνείδησης και ασυνείδητου, με υπεροχή του δεύτερου. Την στιγμή που δρω αυθόρμητα επάνω στο τελάρο το οποίο έχω οργανώσει πριν, αισθάνομαι ότι οικοδομώ και μου αποκαλύπτω έναν εαυτό. Με την αφαίρεση μπόρεσα να απαλλαγώ από τα περιττά στοιχεία και να ασχοληθό) με την ουσία του προβλήματος μου. που είναι το όριο δύο διαφορετικών κόσμων.
Restricted access
Μυστικός δείπνος
Διαμάντης, Γιάννης, 1970- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)
Η Διπλωματική μου Εργασία όπως δηλώνει ο τίτλος είναι ένας «ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ», είναι μια «ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ» προσώπων, των οποίων η παρουσία δηλώνεται, μέσα από τα χρησιμοποιημένα παπούτσια τους. Ο «ΜΥΣΤΙΚΟΣ» μου «ΔΕΙΠΝΟΣ» είναι τοποθετημένος σ’ έναν ανοιχτό χώρο. Μόλις έρθει ο θεατής σε επαφή με το έργο, συναντιέται με 11 ζευγάρια χρησιμοποιημένα παπούτσια, τα οποία είναι τοποθετημένα στο δάπεδο του χώρου και ανήκουν στα πρόσωπα που συμμετέχουν στο «ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ». Τα παπούτσια βρίσκονται σε μετωπική στάση προς το θεατή. Ένα τραπέζι βρίσκεται στο κέντρο του χώρου, σε μια απόσταση, πίσω, από τη σειρά με τα παπούτσια. Το τραπέζι είναι καλυμμένο με ένα λευκό πανί. Επάνω, στο κέντρο του τραπεζιού, είναι τοποθετημένο ένα ζευγάρι χρησιμοποιημένα παπούτσια. Σε μια απόσταση από το τραπέζι, στον τοίχο, βρίσκονται, κάθετα δώδεκα σειρές από ζωγραφισμένα παπούτσια. Η κάθε σειρά αποτελείται από 6 ζευγάρια παπούτσια ζωγραφισμένα μετωπικά προς το θεατή και ολοκληρώνεται με ένα 7° ζευγάρι ζωγραφισμένο από την πίσω πλευρά του. Στην κάθε σειρά αντιστοιχούν συνολικά 7 ζευγάρια παπούτσια, ζωγραφισμένα το καθένα με μαύρο μολύβι, σε λευκό χαρτί 35 x 25cm, τα οποία αντιστοιχούν στα πραγματικά παπούτσια των προσώπων που συμμετέχουν στο «ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΕΙΠΝΟ».
Restricted access
Ολυμπία Κουκοφίκη : θεωρητική εργασία συναφούς θέματος του εικαστικού έργου μου
Κουκοφίκη, Ολυμπία, 1974- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)
Οι ιστορικές αναφορές σχετικά με τον Μινιμαλισμό, μας οδηγούν πίσω στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα και σε κινήματα όπως, ο Σουπρεματισμός, ο Κονστρουκτιβισμός, το de stijl και το Μπαουχάους. Καλλιτέχνες του κινήματος, μετά την διάλυση του εργάστηκαν στην Αμερική και σίγουρα επηρέασαν το εικαστικό γίγνεσθαι του τόπου. Δυο θεμελιακές προτάσεις-ζητήματα που είχαν κατατεθεί ήδη στην δεύτερη δεκαετία του αιώνα, αλλά που στη συνέχεια ατόνησαν, αποτέλεσαν βασικά θέματα για τα κινήματα του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Η πρώτη αφορά το μαύρο τετράγωνο του Malevich (έργο του 1913), το οποίο βασίστηκε στην υπόθεση πως οτιδήποτε βρίσκεται πάνω στον μουσαμά αποτελεί εικόνα. Και η δεύτερη, αφορά το έργο του Μ.Duchamp «κρήνη» (έργο του 1917), που θεμελίωσε το ready made ως ένα «εν δυνάμει» έργο τέχνης. Αυτές οι δυο προτάσεις έπαιξαν βασικό ρόλο για την Μινιμαλιστική, Εννοιολογική και Πόπ τέχνη. Θα σταθώ να κάνω μια σύντομη αναφορά στο έργο του Malevich, καθώς πιστεύω πως οι εικαστικές του αναζητήσεις επηρέασαν καλλιτέχνες των οποίων το έργο έχω μελετήσει, σχετικά με τα έργα της παρούσας δουλειάς.
Restricted access
Σπύρος Βερύκιος : διπλωματική εργασία
Βερύκιος, Σπύρος, 1966- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)
Τα ερευνητικά ζητήματα, που έχουν τεθεί στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ, συνίστανται στην επαναδιαπραγμάτευση θέσεων που με έχουν απασχολήσει σε προηγούμενους κύκλους δουλειάς μου. Οι συγκεκριμένοι κύκλοι μολονότι διαφοροποιούνται πλαστικά, έχουν αναπτυχθεί γύρω από ένα κοινό άξονα. Ο άξονας αυτός αφορά στη διατύπωση μιας ζωγραφικής κατάστασης, που λειτουργεί ως το συγκινησιακό ισοδύναμο της σύγχρονης λαϊκής μητροπολιτικής κουλτούρας. Αφετηρία του ενδιαφέροντος μου αποτέλεσαν οι εκφάνσεις της μαζικής κουλτούρας - κυρίως της περιθωριακής νεανικής κουλτούρας, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το ροκ, τα κόμικ και τον κινηματογράφο και η αντιμετώπισή τους ως αναδιατύπωση των αρχών του ρομαντικού ιδεώδους, οι οποίες διαμορφώθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα.
Restricted access
Μύθος και νόημα : η αναζήτηση της μορφής
Παπαγεωργίου, Απόστολος, 1975- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)
Σκοπός της πτυχιακής εργασίας είναι να τεθεί μια ερώτηση, να βρεθεί αυτό το νέο πεδίο της αμφιβολίας, να μπολιαστεί ο σπόρος της στο θάμνο της βεβαιότητας. Σε ένα πλαίσιο που δίνει συνεχώς πεπερασμένες απαντήσεις και είναι σίγουρο για τα όρια του, σκοπός είναι το πέρασμα από μια γνωστική περιοχή σε μια άλλη. Μια συνάντηση ανάμεσα σε αυτά που νομίζω ότι γνωρίζω, (και σε αυτό το σημείο χρειάζεται η παραδοχή ότι οτιδήποτε γνωρίζω είναι λάθος, δηλαδή δεν ξέρω τίποτα), και σε αυτά που με περιβάλλουν, ένας διάλογος. Μία διαλεκτική σχέση, που δεν μπορεί να δίνει ορισπκές απαντήσεις, αλλά μέσα από το παιχνίδι των αποκρίσεων να ξεδιπλώνει τις μορφές της σκέψης. Δεν μπορεί η σκέψη να επιτελεί την λειτουργία της αποδοχής μόνο προκατασκευασμένων γνώσεων, αλλά να κινείται ανάμεσα σε αυτές και την ανασύνταξη των εσωτερικών δομών, που διέπουν τόσο αυτές, όσο και την σκέψη την ίδια. Δημιουργείται μια κίνηση από το ήδη γνωστό στο άγνωστο, από τον κανόνα στην παράβαση, από την μαθητεία στην αμνησία και αντίστροφα.
Restricted access
Εκτός τόπου και χρόνου
Δαμοπούλου, Γεωργία, 1969- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)
Στόχος αυτής της εργασίας είναι να υποστηρίξει ότι παρά τις σύγχρονες απαισιόδοξες κρίσεις για την καλλιτεχνική δημιουργία, υπάρχει τρόπος μιας νέας ανάγνωσης της τέχνης και της ιστορίας της μέσα από μια διαφορετική προσέγγιση των έργων, της συμβολικής τους σημασίας, αλλά. και των υλικών με τα οποία είναι φτιαγμένα. Στην εργασία μου θα ερευνήσω την δυναμική της διαφάνειας ως δημιουργικής ύλης και θα εξηγήσω τολ' τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιώ το υλικό που μου δίνει την συγκεκριμένη δυνατότητα και ταυτόχρονα, με την υποτιθέμενη ευτέλειά του με εξοικειώνει με τη σύγχρονη καθημερινότητα.
Restricted access
Αποϋλοποίηση του αστικού τοπίου : δόμηση του ουδέτερου
Μουρσελά, Κλεοπάτρα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)
Ο πειραματισμός και η εξερεύνηση στοιχείων που αφορούν την πραγματοποίηση του έργου μου, είναι τα θέματα που με απασχόλησαν και με απασχολούν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η δουλειά μου χωρίζεται σε δύο φάσεις από τις οποίες η καμία δεν αναιρεί την άλλη. Η πρώτη αφορά μια περίοδο, που κυρίαρχος στόχος ήταν η αφήγηση μιας ιστορίας, η εξιστόρηση και η αφαιρετική της εικονογράφηση, το έργο στηριζόταν σε μια εξπρεσιονιστική γραφή, άμεση, λυτρωτική, με στοιχεία που αντλούσα από το οικείο παρελθόν και το άμεσο μέλλον, ο χώρος ήταν το σημείο συνάντησης της αφήγησης με την αφαίρεση. Στόχος μου ήταν η συνύπαρξη των δύο διαφορετικών κατευθύνσεων. Παράλληλα η αγάπη μου για τον κινηματογράφο, το σταμάτημα του χρόνου σε μια στιγμή, καθώς και για την λογοτεχνία, και η συνεχής παρατήρηση βιωμάτων των οικείων και μη προσώπων, ήταν ένα απαραίτητο συστατικό για την δημιουργία των έργων. Πέρα από το στοιχείο της αφήγησης υπήρχε και ο χώρος, ο οποίος λειτουργούσε σαν περιβάλλον, άλλοτε διακοσμητικός και άλλοτε αναφορικός, οι οπτικές ιδιότητες του χώρου είχαν αναφορές στο παρελθόν μέσω της μνήμης. Η εποχή των νεότερων χρόνων δεν σήμανε την έξοδο του ανθρώπου από την ανωριμότητα του και από την ανάγκη του για εξουσία, αλλά μάλλον το βύθισμά του σε μια νέου τύπου βαρβαρότητα, σε μια αυτοκαταστροφή νέου τύπου. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα κάθε πράξη έχει πολιτική χροιά και κάθε είδος τέχνης είναι κοινωνικό και έχει πολιτικό νόημα. Η ζωγραφική μου εκφράζει την αποξένωση, τη μοναξιά του ανθρώπου στο αστικό περιβάλλον, τον άνθρωπο που είναι υποχρεωμένος να ζει αυτή την ουδετερότητα, το κενό που βιώνουμε καθημερινά σαν αίσθημα και αναγκαζόμαστε και αναπτύσσουμε εσωτερικούς μηχανισμούς επιβίωσης. Τα σχολεία, που είναι από τις πρώτες εικόνες στη μνήμη ενός παιδιού, περισσότερο μοιάζουν με φυλακές παρά με χώρο,υς που θα αγαπήσουν το διάβασμα και τη δημιουργία. Τα δημόσια κτίρια με την απίστευτη αισθητική του απρόσωπου, του ουδέτερου, το περιβάλλον που είναι σκληρό απέναντι στη φύση, απρόσωπο, φτιαγμένο για να αποσυντονίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά: αυτά προσπαθώ να εκφράσω στο έργο μου. Πιστεύω ότι σκοπός της τέχνης πρέπει να είναι η αναπαράσταση της κοινωνικής πραγματικότητας και της ζωής, και σκοπός του καλλιτέχνη να εκφράσει τα βιώματα, τα συναισθήματα του και τις συγκινήσεις του.
Restricted access
Η μετατόπιση των συμβόλων
Ασημακόπουλος, Θεόδωρος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007)
Το κείμενο που ακολουθεί βρίσκεται σε εξέλιξη και οπωσδήποτε σε συνεχή αλλαγή. Θα συνεχίσει να αναπτύσσεται προκειμένου να γίνει ένα είδος διανοητικής θεωρητικής βάσης από την οποία θα προκύπτει η προσωπική δημιουργία. Το θεωρώ μέρος, αδιάσπαστο, της εργασίας που παρουσιάζω. Ο προσωπικός διερευνητικός του χαρακτήρας, δεν σημαίνει ότι αποκλείω τη συνεργασία, αντιθέτως η συνεργασία με άλλους, θεωρητικούς και καλλιτέχνες, είναι κάτι που θεωρώ απαραίτητο. Το αποφατικό ύφος, απλώς, με βοηθάει να σκεφτώ καλύτερα.
Restricted access
Τοπία αποτοπιοποιημένα
Γκόκας, Βαγγέλης, 1969- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007)
Τα ζητήματα γύρω από την εικόνα, τη φύση και την έννοια του τοπίου θίγουν περιοχές του ευρύτερου γνωσιολογικού -επιστημονικού χώρου ί (οπτική αντίληψη, νευροφυσιολογία της όρασης, ψυχολογία της μορφής) καθώς επίσης και αναπόφευκτα καθαρά ζητήματα ουσίας, οντολογικού - περιεχομένου. Το περιεχόμενο του παρόντος κειμένου που ακολουθεί βασίζεται στην κατάδειξη -αποσαφήνιση των βασικών εννοιολογικών παραμέτρων, που ακολούθησα και που αποτελούν τον κορμό της εργασίας των τελευταίων δυο χρόνων. Στο βαθμό που μπόρεσα, προσπάθησα να συγκεντρώσω και να αναλύσω τα βασικά σημεία της προβληματικής που με απασχολεί Αν η μορφή του κειμένου προσεγγίζει την μορφή των σημειώσεων, αυτό συμβαίνει όχι (μόνο) από έναν καλλιτεχνικό αταβισμό, αλλά από μια μεθοδολογική αδυναμία επεξεργασίας των παραπάνω εννοιών σε θεωρητικό επίπεδο. Η εμφανής ασυνέχεια των παρατηρήσεων -σημειώσεων, που δεν έχει άλλωστε, ως στόχο μια θεωρητική ανακατασκευή των έργων, υπόκειται αναπόφευκτα στην ίδια τη δημιουργική, παραγωγική -κατά τα άλλαδιαδικασία που ακολουθεί και τα ίδια τα έργα Μια τέτοια διαδικασία δεν προϋποθέτει την εικαστική (αισθητική) αποτίμηση του κειμένου με όρους καλλιτεχνικούς αλλά δικαιολογεί ένα αναγκαίο πίσω -μπρος και μια επαναληπτική κίνηση όπου η βεβαιότητα και η αβεβαιότητα των επιχειρημάτων ή των υποθέσεων αιωρούνται.
Restricted access
Βαΐα Παρασκευά : διπλωματική εργασία
Παρασκευά, Βαΐα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007)
Είναι ιδιαίτερα φορτισμένη η στιγμή την οποία ζει κάποιος όταν έρχεται αντιμέτωπος με μια άδεια επιφάνεια (είτε αυτό είναι ένα χαρτί, είτε είναι ένα δωμάτιο). Θα αποφορτίσω λοιπόν, προς το παρόν, αυτήν την στιγμή δημιουργώντας ένα κάποιο όριο το οποίο θα αποτελέσει την έναρξη αυτής της δράσης. Με το κείμενο αυτό θα προσπαθήσω να κατασκευάσω έναν χώρο μέσα στον οποίο θα αναπτύξω τις αφορμές και τους λόγους που με ενεργοποίησαν και βοήθησαν στη συγκρότηση της σκέψης μου και τη δημιουργία του εικαστικού έργου μου.
Restricted access
Σοφία Τσεσμελή : διπλωματική εργασία
Τσεσμελή, Σοφία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007)
Σε αυτήν την εργασία, αποκαλύπτω μια συγκεκριμένη απώλεια, η οποία με οδήγησε στην διερεύνηση ορισμένων απόψεων της ζωής, και ακόμη πώς κάποια συγκεκριμένα γεγονότα του παρόντος με κατεύθυναν να στοχαστώ το παρελθόν. Η πηγή αυτής της προσπάθειας είναι μεν ο θάνατος, αλλά δεν αναφέρομαι απαραίτητα στο γεγονός του θανάτου, αλλά στο τί ακριβώς συμβαίνει σε εμάς που ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ πίσω, και στο πώς το αντιμετωπίζουμε, και στο πώς διαχειριζόμαστε τα διάφορα έθιμα και τις σχετικές τελετές μετά την ανθρώπινη απώλεια. Ίσως αυτά τα έθιμα και οι τελετές που έχουν κοινωνικά δημιουργηθεί, να είναι η «άλλη» κουλτούρα, ή πιθανώς αντίστοιχες δραστηριότητες που εμείς προσωπικά έχουμε δημιουργήσει να γίνονται «η δική μας κουλτούρα». Η δομή αυτής της εργασίας μου επιτρέπει να αναφερθώ στα διάφορα υλικά που χρησιμοποιώ και στις εκάστοτε ιδιότητές τους. Βασικός μου στόχος είναι να δείξω πώς αυτά τα στοιχεία έχουν την ικανότητα να μας προκαλούν να αναλογιστούμε τις τελετουργίες, και πώς ακόμη οδηγούν τον θεατή να στοχαστεί τα αισθήματα, τις ανθρώπινες σχέσεις και την θέση μας στον κόσμο αυτό. Είναι αναπόφευκτο ότι με την πάροδο των χρόνων ο πόνος υποχωρεί, το θέμα συζήτησης τείνει να έχει κλείσει και μια νέα κοινωνική πραγματικότητα δημιουργείται. Οι πληγές όμως ποτέ δεν κλείνουν. Δεν υπάρχει κανένα τέλος σε αυτό το εγχείρημα, και δεν θα μπορούσα τώρα να δηλώσω πως «τελείωσε - το έχω ξεπεράσει». Μέσα από την ανακοίνωση της ύπαρξής του, ο θάνατος μας θυμίζει την ζωή που άγγιζε κάποτε την δική μας και επιβεβαιώνει την δική μας ταυτότητα ως ζωντανοί άνθρωποι. Πρόκειται για την πλοήγηση του ζωντανού ανθρώπου μέσα σε μια ζωή που είναι ικανή μονάχα να οδηγήσει στον θάνατο, και ακόμη για το πώς κατανοούμε τις τελετουργίες που διαφυλάσσουν κάποιες σχέσεις, αλλά και για το πώς μας βοηθούν να ξεπεράσουμε την θλίψη μας. Έχω επιχειρήσει, μέσα από αυτό το κείμενο, να αγγίξω θέματα της καθημερινής μας ζωής (πώς δηλαδή διαπραγματευόμαστε την ίδια μας την ύπαρξη). Αναλύοντας τα έργα τέχνης μου, και συντάσσοντας αυτή την εργασία, έφτασα στο συμπέρασμα ότι όλη αυτή η διαδικασία ήταν υπόθεση αυτο-στοχασμού, όχι μόνο για εμένα ως τον καλλιτέχνη, αλλά και για τον θεατή.
Restricted access
Η μεταποίηση της γραφής ή για μια νέα χρήση της ραπτομηχανής
Γκέκα, Παναγιώτα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007-06)
Σκοπός της πτυχιακής είναι η προσέγγιση της γραφής και της ανάγνωσης με έναν εικαστικό τρόπο. Προσπάθησα, χρησιμοποιώντας μια ραπτομηχανή, να ανατρέψω τη συνηθισμένη της λειτουργία με σκοπό να βρω μια νέα χρήση, να δημιουργήσω μια προσωπική «γραφή». Η ενότητα των έργων που φτιάχνονται με τη ραπτομηχανή αντλεί εντυπώσεις από τη σχέση υφαντού - κειμένου, από τη δραστηριότητα της υφαντικής, της αλφαβητικής γραφής και του ήχου ως οπτική αποτύπωση ακουστικών φαινομένων. Όλα αυτά τα στοιχεία φιλτράρονται, μεταποιούνται και γίνονται ένα: μία εικόνα. Με αφορμή τη μεταφορική έννοια του κειμένου ως υφαντό και τη συγγραφή σαν «ράψιμο ενός φορέματος» φτιάχνω τα έργα μου με χαρτί και κλωστή, χαράσσοντας - διατρυπώντας το χαρτί, κι αναζητώ την πρωταρχική κίνηση του γράφειν διερευνώντας τη διαφορά ανάμεσα στη χειρόγραφη γραφή και τη μεσολάβηση ενός μηχανήματος. Καθώς εξετάζω τη διαδικασία της ανάγνωσης μέσα από την αλληλεπίδραση κειμένου - αναγνώστη, παράλληλα με κάποιες σκέψεις γύρω από τον ήχο των σημείων της αλφαβήτου και τη μουσική, προτείνω έναν τρόπο κατανόησης των έργων
Restricted access
Μια χειρωνακτική σκέψη
Τριανταφυλλίδου, Μαρία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007-07)
Στο κείμενο που ακολουθεί, σκοπεύω να αναφερθώ σε ζητήματα που με απασχόλησαν στην πορεία της δουλειάς μου, στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών. Ζητήματα που σχετίζονταν με τη γέννηση και την εξέλιξη δημιουργημένων μορφών, και της σημασίας τους, τόσο ως «άμορφο» υλικό όσο και ως σχηματοποιημένης φόρμας, τη στιγμή που, σύμφωνα με τον Gaston Bachelard, «η ύλη, είναι το ασυνείδητο της μορφής... Μόνο μια ύλη μπορεί να δεχθεί τη φόρτιση πολλαπλών εντυπώσεων και αισθημάτων. Είναι ένα συναισθηματικό αγαθό». Άλλωστε «ο καλλιτέχνης πλέον οφείλει να υποστηρίζει με τα «ειδικά» χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του τον «ειδικό» χαρακτήρα των έργων του»
Restricted access
Χρίστος Σιμάτος : διπλωματική εργασία
Σιμάτος Χρίστος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007-07)
Πανοράματα: συμπύκνωση του χρόνου και του χώρου. Ταυτόχρονα γεγονότα που σε κανονικές συνθήκες συνέβαιναν σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Τα φαινόμενα επιταχύνονται και η ροή του χρόνου μεταβάλλεται. Σκηνές που ο άνθρωπος αδυνατεί να τις βιώσει πραγματικά γιατί δεν δύναται να τις προσεγγίσει. Παρατηρεί θαυμάζει εντυπωσιάζεται, αλλά παραμένει πάντοτε σε απόσταση κι έξω από αυτές. Ενώ το πανόραμα γεννήθηκε για να προσεγγίσει όλο και περισσότερο με τα μέσα της αναπαράστασης την πραγματικότητα, ο θεατής παρόλα αυτά παραμένει μακριά από αυτήν. Η δημιουργία φωτογραφιών πολύ μεγάλων διαστάσεων και ευκρίνειας, με στόχο την μετατροπή της αντιληπτικότητας του πραγματικού χώρου, αποτέλεσε το θέμα της εργασίας.
Restricted access
Θάνατος και εικόνα
Φαμέλης, Πάνος, 1979- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)
Αυτό που αποτυπώνεται στη ζωγραφική δεν είναι ο θάνατος ο ίδιος, αλλά οι αναπληρώσεις των σταδίων του, αναπόφευκτα μέσω ζωντανών οργανισμών ακόμα και διαμέσου σκελετών που αποτελούν αναμνήσεις θανάτου. Ο χαρακτηρίζει το πτώμα ως «φάντασμα», μια αναπαράσταση του έμβιου οργανισμού που δεν έχει ερειπωθεί. Στον πυρήνα τιης προβληματικής του βρίσκεται η φράση «ο θάνατος είναι το άλλο όνομα της ζωής». Με αυτή την τοποθέτηση, μας οδηγεί να σκεφτούμε τις δύο αυτές έννοιες ως μία ενότητα. Θα λέγαμε πως η εν λόγω αναλυτική συμπυκνώνεται στα λόγια του Pontevia και στην προκειμένη περίπτωση, εκφράζεται μέσω εικόνων που «παραπέμπουν» σε πορτραίτα και συνίστανται από μία φόρμα απουσίας εντός ενός περιγράμματος κάποιας παρουσίας. Αυτό όμως που διακρίνεται σε οποιαδήποτε μορφή έκφρασης και ιδίως στην τέχνη, ασχέτως του τι προσδιορίζει και πως, είναι μία κατάθεση ψυχής εκφρασμένη μέσω κάποιων υλικών. Άρα μία κατάθεση ενός κομματιού της ύπαρξης, που εμπεριέχει και τον αντιθετικό της προσδιορισμό.
Restricted access
Αποταύτιση
Κατσουλίδη, Μαριάννα, 1979- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)
«Είναι αξιοσημείωτο και εντυπωσιακό να βλέπει κανείς πώς ο άνθρωπος, εκτός από τη χειροπιαστή ζωή του, ζει πάντοτε μια δεύτερη αφηρημένη ζωή όπου στη σφαίρα του ήρεμου συλλογισμού , ό,τι προηγουμένως τον κατείχε ολοκληρωτικά και τον διακινούσε με ένταση μεγάλη, του φαίνεται ψυχρό, άχρωμο και μακρινό : τώρα είναι απλός δεατής και παρατηρητής». Ξεκινώντας με την παραπάνω φράση του Σοπενάουερ δηλώνω τη βασική μου σκέψη για την εγκατάσταση με την οποία ασχολήδηκα στο πλαίσιο της μεταπτυχιακής μου εργασίας. Ο βασικός μου προβληματισμός ήταν και είναι η προσέγγιση πραγματικών καταστάσεων μέσα από τον συμβολισμό της τέχνης και τον τρόπο που κανείς γίνεται δεατής της ίδιας του της ύπαρξης, και των εκάστοτε επιλογών του όπως ακριβώς κάνει ένας καλλιτέχνης την ώρα της δημιουργίας του έργου του αλλά κυρίως μετά το πέρας αυτής όπου τις περισσότερες φορές πράγματι ό,τι πριν του διέγειρε συναισδήματα και μνήμες μετά το παρατηρεί ως ένας δεατής -κριτής που απλά σε κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή του έδωσε μια κάποια μορφή την οποία μπορεί και να μην αναγνωρίζει πλέον ως δική του.
Restricted access
Το ιερό και ο χώρος του παιχνιδιού στην τέχνη
Νάκας, Σπύρος, 1976- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα είναι πάντα μοναδικός για τον καθένα μας. Ωστόσο, μέσα από την προσωπική έκφραση, κρίνουμε και αναφερόμαστε σε πράγματα που απασχολούν ενδεχομένως και πολλούς άλλους. Τα έργα αυτά έγιναν όταν άφησα ελεύθερο χώρο για έναν γόνιμο διάλογο ανάμεσα σε υλικά που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και σε σκέψεις που σχετίζονται με τις έννοιες του πολέμου, του ιερού και του παιχνιδιού. Τα υλικά με τα οποία επεξεργάζομαι αυτές τις ιδέες είναι ο χρυσός, το ασήμι, η συνθετική γούνα. Σε αντιστοιχία και κατ’ αναλογία των δυο πρώτων, χρησιμοποιώ επίσης την μπρουτζίνα και τα λεπτά φύλλα αλουμινίου, τα οποία συχνά παρουσιάζονται και ενεργούν ως υποκατάστατα των παραπάνω πολύτιμων υλικών. Τα υλικά αυτά δημιουργούν ήδη από μόνα τους ζεύγη εννοιών όπως το δίπολο ψευδές-ψευδές, αληθινό-ψευδές, αληθινό-αληθινό όπου το αληθινό και το ψεύτικο είναι δυνατόν να υποκατασταθούν από το ζεύγος πολύτιμο-ευτελές. Το παιχνίδι αυτό έγινε οδηγός για να προβάλω με απαρχή τις εγγενείς τους ιδιότητες, και ορισμένες άλλες που δημιουργούνται με αφορμή τις σχέσεις μετάξυ των συγκεκριμένων υλικών.
Restricted access
Το πάσχον σώμα : διπλωματική εργασία
Θεοδωρακάκου, Μιχαέλα, 1975- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)
Στο πλαίσιο της δυτικής φιλοσοφίας το σώμα αντιμετωπίστηκε με πολλαπλούς τρόπους. Η αποδοχή του καρτεσιανού δυϊσμού αποτέλεσε έναν νέο τρόπο ερμηνείας του κόσμου και της κοινωνίας των ανθρώπων. Το σώμα αντιπαρατάχθηκε στη σκέψη και στη λογική και θεωρήθηκε ότι δεν μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης και γνώσης για τον κόσμο που περιβάλλει τον άνθρωπο. Η άρνηση χρήσης των αισθήσεων (όραση, ακοή, αφή, κ.ά.) ως μη αξιόπιστων πηγών καταγραφής της πραγματικότητας οδήγησε στο κλασσικό απόφθεγμα «σκέπτομαι, άρα υπάρχω». Συνεπώς, μέσα σε μια κοινωνία που είχε ανάγκη να βρει νέους τρόπους περισσότερο αποτελεσματικούς από τους παραδοσιακούς, για την διαχείριση (και θεραπεία) του ατόμου, η διάκριση σε σώμα και πνεύμα θεωρήθηκε ότι είχε «αντικειμενική» υπόσταση.
Restricted access
Η τραγική μηχανή : ο άφωνος κύκλος
Μελισσάκης, Λεωνίδας, 1966- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)
Σκοπός αυτής της πτυχιακής εργασίας είναι ο αναστοχασμός πάνω στη δημιουργική διαδικασία και στο ευρύτερο πεδίο της τέχνης και του πολιτισμού. Θα εξετάσουμε εδώ τα αδιέξοδα που σχετίζονται, αφ’ ενός, με τη στείρα ανακύκλωση και νοσταλγία για την χαμένη παράδοση (η οποία προσπαθεί να υποκρύψει αιώνες πρωτογονισμού και βαρβαρότητας) και, αφ’ ετέρου, με την τάση για ομογενοποίηση την οποία επιβάλλει ένας πανίσχυρος πλέον θεσμικός μηχανισμός, ο οποίος κυριαρχεί στην τέχνη κατά τα τέλη του εικοστού και τις αρχές του 21ου αιώνα. Στόχος μας είναι να συμβάλλουμε στην επίμονη προσπάθεια όσων διερευνούν τις δυνατότητες της πορείας ενός πανανθρώπινου πολιτισμού που μέχρι τώρα φαίνεται να μένει ανολοκλήρωτος.