ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)

Permanent URI for this collection

https://artia.asfa.gr/handle/artia/12

Browse by

Results 1 - 20 of 143

Restricted access
+1 Αποτυπώσεις του Καθημερινού
Κοντοδήμος, Δημήτρης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)
Η σύγχρονη πόλη αποτελεί ένα είδος δομής παρόμοιο με αυτής ενός οργανισμού. Μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο και εξελίσσεται όπως οι ζωντανοί οργανισμοί. Νέες πολιτιστικές πραγματικότητες του χώρου και της εικόνας, έχουν επέμβει επίμονα από τα τέλη του 20ού αιώνα και να αναπτύξουν μια συνεχή και δυναμική παρουσία. Σχέσεις μεταβαλλόμενες προκύπτουν από μια πληθώρα παραγόντων που δρουν συμμετέχοντα και μετασχηματίζουν ολοένα τον χαρακτήρα της. Ο αστικός κοινωνιολόγος Robert Park αναφέρει πως ο άνθρωπος φτιάχνοντας την πόλη ξαναέφτιαξε τον εαυτό του, αφού αυτή αποτελεί την πιο συνεπή και συνολική προσπάθεια του ανθρώπου να ανακατασκευάσει τον κόσμο στον οποίο είναι καταδικασμένος να ζει.
Restricted access
An exile : who asks where? : πτυχιακή εργασία
Δημητριάδη, Έρη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)
Σε πολύ μικρή ηλικία, τότε που με παράξενο τρόπο εικόνες χαράσσονται στην μνήμη μας καταλαμβάνοντας ανεξήγητα δυσανάλογο χώρο, ήρθα αντιμέτωπη με ένα τοπίο που το περίβλημά του ήταν πολύ δύσκολο να οριοθετηθεί εντός της αντιληπτικής μου δυνατότητας. Περνώντας από ένα λιμάνι του γενέθλιου τόπου μου παρατήρησα σιδερένια ερειπωμένα καράβια, αφημένα μέσα στη θάλασσα, να αποσυντίθενται αργά παραχωρώντας στη σκουριά τον τελευταίο λόγο. Εύκολα προσβάσιμα από την ακτή, με τις μπουκαπόρτες να χάσκουν, έστεκαν όρθια σαν ένας στόλος που δεν έχει κριθεί ακόμα η τύχη του, σύροντάς με βαθύτερα στην απορία. ‘Τι είναι εδώ;’ Η απάντηση ενέτεινε την εικόνα ριζώνοντάς την οριστικά μέσα μου: ‘Α, το Νεκροταφείο Πλοίων’. Έτσι ήταν γνωστός αυτός ο τόπος, απολύτως προσδιορισμένος από την πρακτική στην οποία υποτάχθηκε για περίπου 7 δεκαετίες και με αυτή την ονοματοθεσία ήταν ενταγμένος στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα. Ιδιοκτήτες που δεν ήταν διατεθειμένοι, όπως προέβλεπε ο κανονισμός, να πληρώσουν τα τελευταία ναύλα του πλοίου τους ώστε να καταλήξει και να διαλυθεί σε κάποιο διαλυτήριο, παρατούσαν εκεί τις ιδιοκτησίες τους προκειμένου να απαλλαγούν άμεσα από τα βάρη τους. Σταδιακά ο κόλπος, από τόπο μνήμης είχε μετατραπεί σε υπολειμματικό χώρο που όμως μια άλλη μνήμη είχε άρχισε να εγγράφεται. Το όνομα ‘Νεκροταφείο πλοίων’ διατηρήθηκε για πάρα πολλά χρόνια, μέχρις τα πλοία να ανασυρθούν και να εξαφανιστούν λίγο πριν την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004. Τότε κρίθηκε απαραίτητο να καθαριστεί το ιστορικό λιμάνι από τα σαπιοκάραβα και τα σκουπίδια ώστε να αναδειχθεί η σημασία του ως τόπου διεξαγωγής της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, που σύμφωνα με το ελληνικό εθνικό αφήγημα, αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές της αρχαιοελληνικής ιστορίας. Όταν τα υλικά ίχνη της σύγχρονης περιόδου εξαφανίστηκαν, απελευθερώθηκε χώρος ώστε να αναδυθεί το εξέχουσας ιστορικής σημασίας φορτίο, που για πολλές δεκαετίες ‘θόλωνε’ κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Πολύ σύντομα μετά την απομάκρυνση των κουφαριών και μεγάλου μέρους των απορριμμάτων, το εν λόγω λιμάνι με το γεωγραφικό όνομα Κυνόσουρα Σαλαμίνας θα ‘αποκαθιστούσε’ το ιστορικό του βάρος, και η προηγούμενη περίοδος θα ετίθετο στην απόλυτη σιωπή. Κανείς έκτοτε δεν θα αναφερθεί σε αυτήν τη μνήμη παρά μόνο για να τονίσει την υποβάθμιση της περιοχής.
Restricted access
Automaton
Κουτσογιάννη, Αικατερίνη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2013)
Μεταπτυχιακή διατριβή
Restricted access
Beneath the Surface
Φλέσσα, Δέσποινα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2015)
Το μέσο του σχεδίου και της ζωγραφικής είναι ειδωμένο ξανά ως ένα πεδίο που διανοίγεται χωρικά και διανοητικά, διατηρώντας παράλληλα τις αρχικές αξίες και ποιότητες του. Μέσα από το συγκεκριμένο εγχείρημα, συντάσσεται μια προσπάθεια επαναδιαχείρισης του μέσου και του λόγου με τον οποίο εκφράζεται, αναζητώντας διαρκώς τα όρια του. Ένας λόγος που επεκτείνεται πέραν της επιφάνειας του χαρτιού και εμβαθύνει στις πραγματικές λειτουργίες του σχεδίου. Η θραυσματοπόιηση, η διάλυση και η διαγραφή επαναδιατυπώνουν νέες έννοιες και συνδέσεις σε σχέση με την έννοια του σχεδίου. Η αντίληψη γι' αυτό βρίσκεται πέραν της επιφανείας ως ένας διαρκής πειραματισμός με τις μορφές και τις υλικότητες παράγοντας αινίγματα αντικείμενα που ισορροπούν ανάμεσα στην γλυπτική και την απεικόνιση.[...]
Restricted access
But the darkness got that too
Χρήστου, Μυρτώ (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018-07)
Κατά τη διάρκεια των δύο ετών του μεταπτυχιακού, η δουλεία μου πέρασε από διάφορα στάδια εξέλιξης. Πρόκειται για μια διαρκή έρευνα γύρω από ζητήματα που με απασχόλησαν ήδη από τις προπτυχιακές μου σπουδές. Το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας είναι μια εγκατάσταση, η οποία αποτελείται από μια σειρά έργων που τα αντιμετωπίζω ως σύνολο. Είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν μία διαδρομή, χωρίς αρχή μέση και τέλος. Τα έργα αποτελούνται από στοιχεία που άλλοτε συγκλίνουν και άλλοτε αποκλίνουν μεταξύ τους. Μέσα από τη δημιουργία μιας διαδρομής στο χώρο της εγκατάστασης, προκύπτουν ρυθμοί θέασης που στόχο έχουν να βοηθήσουν τη συνολική πρόσληψη του έργου. Το κεντρικό θέμα της εγκατάστασης είναι η συνύπαρξη του πραγματικού και του πλασματικού στο φυσικό τοπίο. Το κάθε έργο αντιπροσωπεύει μια διαφορετική προσέγγιση της φύσης. Η πολλαπλή επεξεργασία ενός φυσικού στοιχείου το μεταλλάσσει σε κάτι καινούργιο, το οποίο συνυπάρχει με το σχεδόν ανεπεξέργαστο. Η μετατόπιση ενός αποσπάσματος φύσης μέσα στον χώρο του εργαστηρίου απαιτεί μια νέα αντιμετώπιση.
Restricted access
Carte anatographica
Μαυροκεφάλου, Άλκηστις (Μεταπτυχιακή εργασία, 2017)
To carte anatographica είναι μία προσπάθεια διερεύνησης της ανθρώπινης ανατομικής αλληλουχίας 7 οργάνων, δομώντας και εκθέτοντας τα μυθοπλαστικά και γεωμετρικά τους όρια. Η εξελισσόμενη βίωση της σωματικότητας, ως το μοναδικό σταθερό οίκημα προσεγγίζεται σ’ ένα τρίπτυχο εκφάνσεων των σταθερών του (ανατομικού) τόπου και της γεωμετρικής συνοχής τους.
Embargo
Cosmic zoo
Καπετάνιος, Σταύρος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022-10)
Πολυμεσική εγκατάσταση, έκταση σε ολόκληρο το ατελιέ. Οκτ 2022, 5mX6m video performance σε 55” led TV, πλαστικό δάπεδο μουσαμά, επιτοίχια ζωγραφικά σε βαμβακερό χαρτί 50Χ70, μεταλλικές κατασκευές, τσίχλες, πρίνγκλς, κοκοποπς, κρακερς, πεντάλ μπότας, κροκς, ποπ-κορν, καβούκι χελώνας 3D printing, laser-cutted μαύρες λαμαρίνες, μπαχαρικά, χλαπάτσες από τα tiger, Hell energy drinks, παγίδες στον χώρο.
Restricted access
Crystallization
Πρωτοπαπά, Χαρά (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)
To έργο είναι μια εγκατάσταση στο χώρο. Το κεντρικό στοιχείο του είναι ένα νάιλον, ημιδιαφανές «δοχείο» με περίμετρο 3,5μ όπου μέσα του είναι αναρτημένος ένας γυαλιστερός όγκος, φτιαγμένος από κόλλα ξύλου και ακρυλικά χρώματα σε ροζ αποχρώσεις. (Το νάιλον είναι αναρτημένο από την οροφή, και αιωρείται κάνοντας μια ανάλαφρη φυσική κίνηση). Το πάτωμα (ο χώρος που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κεντρικό αυτό αναρτημένο νάιλον) είναι οριοθετημένο με λευκές ταινίες και καλυμμένο με διάφανες μεμβράνες κατασκευασμένες επίσης με κόλλα καιτοποθετημένες με τρόπο ώστε να δημιουργούνται διάφορες πτυχώσεις και αντανακλάσεις. Ακριβώς κάτω από την αναρτημένη κατασκευή τίθεται ένας μικρής διάστασης γύψινος κύβος, απ' όπου ακούγεται ένας ήχος, μια επαναλαμβανόμενη μελωδία-κάλεσμα. Στον τοίχο αναρτώνται με σύρμα, διάφανες μεμβράνες.
Open Access
Elipchy.p
Νικολαΐδη - Κωτσάκη, Δανάη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)
Το νερό από την αρχαιότητα σε παγκόσμιο επίπεδο συμβολίζει τη ζωή, τη γέννηση, τη μητέρα, τη δημιουργία, τη θηλυκή ενέργεια και γενικά δηλώνει οποιαδήποτε ύλη σε υγρή μορφή. Υπάρχει ταυτόχρονα και στην γέννηση αλλά και στο θάνατο, έχει μια θετική και μια αρνητική ροή δημιουργίας εκφράζοντας μια μεταβατική κατάσταση. Στη σύγχρονη ψυχολογία ο όρος “υγρό σώμα” είναι σύμβολο του υποσυνειδήτου. Το πλατωνικό χρονόμετρο κλεψύδρα, αποτέλεσε την κεντρική ιδέα μελέτης ως λειτουργία ενός οργανισμού γιατί χρησιμοποιώντας τις βασικές αρχές της μηχανικής των ρευστών, το νερό όχι μόνο κατέστη δυνατό να μετακινείται μέσα σε ένα υδραυλικό κύκλωμα, αλλά σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κύκλου και την αρχή ενός νέου. Ο κύκλος του νερού είναι ένα τόσο κλειστό σύστημα όσο και ανοιχτό, ευάλωτο. Αλλάζοντας το πώς σκεφτόμαστε για το σώμα μας σημαίνει την αλλαγή του πως αντιλαμβανόμαστε και το νερό.. Η έννοια του «εαυτού» υφίσταται μια βαθιά μεταμόρφωση. Ο άνθρωπος είναι ένας εαυτός που βασίζεται σε μια μόνιμη αλλαγή: ένας υγρός εαυτός. Το μέσα και το έξω, ενεργητικό και παθητικό δεν είναι πλέον σαφώς καθορισμένες αντιθέσεις. Η κατασκευή του ανθρώπου είναι απαραίτητο να κάνει έναν απολογισμό της νέας επικράτησης της αλλαγής. Το Elipsy.ρ είναι μια χημική σύνθεση των στοιχείων που απαρτίζουν τη ζωή. Ένα κλειστό υδραυλικό σύστημα που αναπτύσσεται σε μορφή αστερισμού προτείνοντας μια αλχημιστική γλυπτική. Η ιδέα της κυκλικότητας μεταμορφώνεται σε μια οργανική λειτουργία του ανθρώπινου και του ρευστού στοιχείου
Open Access
Empty Playground
Χατζηαθανασιάδου Δέδε, Άρτεμις (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024)
Είναι δυστοπικό το παρόν μας ή μήπως είναι η ιστορία του πολιτισμού μας, που οδηγεί στο θάνατο κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα; Το βέβαιον είναι ότι το άτομο πολιορκείται σχεδόν πάντα «απ’ έξω κι από μέσα», βιώνοντας διαχρονικά τον πόλεμο και την καταστροφή. Είτε πρόκειται κυριολεκτικά για ένοπλες συρράξεις, είτε πρόκειται για τον εσωτερικό «πόλεμο» που προκαλούν οι φόβοι, τα τραύματα κι οι ανασφάλειες που βιώνει ο καθένας μας. Και μέσα σ’ αυτή την αέναη πάλη, και τις επαναλαμβανόμενες απειλές με ποιό τρόπο μπορεί η τέχνη να εκφράσει την κραυγή της απελπισίας και του φόβου; Και πώς μπορεί να συμβάλει στην επούλωση του τραύματος; Αυτή η προβληματική, για την «καταστροφή» και τον «πόλεμο», αλλά και για την «παιδικότητα» , την επιβίωση και τη μνήμη, είναι που αποτέλεσαν το κίνητρο για το έργο «empty playground», ένα ζωγραφικό περιβάλλον στο χώρο του ΜΕΤ. Μέσα από την αταξία και την τυχαιότητα αναδύεται ένα τοπίο που έχει υποστεί μια άγνωστης προέλευσης καταστροφή, σε άγνωστο τόπο και χρόνο. Οι ασπρόμαυρες μεγεθυμένες εικόνες στην εγκατάσταση λειτουργούν κατά μία έννοια ως ένα νοσταλγικό ισοζύγιο, για τις αυταπάτες του παρελθόντος και τις προσδοκίες του μέλλοντος. Τα ζωγραφικά παζλ που αποτελούν μεγάλο μέρος του εικαστικού έργου, προσομοιάζουν με τα «ερείπια» που αφήνει πίσω της μια καταστροφή, αλλά και με τα θραύσματα ενός εαυτού πληγωμένου, διαμελισμένου από τον φόβο και την ανασφάλεια. Αλλά αυτά τα παζλ από καουτσούκ ξυπνούν και παιδικές μνήμες από παιδότοπους. Μπορεί η «παιδικότητα» να είναι η απάντηση σ’ ένα αβέβαιο μέλλον; Όπως το θέτει ο Βιμ Βέντερς στο τελευταίο του ντοκιμαντέρ «Anselm» (για τον Anselm Kiefer) : «Η παιδική ηλικία είναι ένας άδειος χώρος. Όπως και η αρχή του κόσμου» !
Restricted access
Exceptional Athens: culture & tourism in times of exception: Προσεγγίσεις στο θέμα της υπερταύτισης. Ένα παράδειγμα εντός του σύγχρονου πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συγκειμένου της πόλης της Αθήνας
Γρηγοριάδου, Σοφία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2015)
Στην πτυχιακή μου εργασία εξετάζω την καλλιτεχνική πρακτική της υπερταύτισης τόσο στις συνθήκες που τη γέννησαν όσο και στο πλαίσιο των σύγχρονων μεταφορντικών καθεστώτων όπου έχει πλέον μετοικήσει. Ξεκινώντας από παρατηρήσεις που αφορούν στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ριζοσπαστική τέχνη να δράσει κριτικά στο σύγχρονο συγκείμενο, επικεντρώνομαι στη συνέχεια σε διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις στην πρακτική της υπερταύτισης. [...]
Restricted access
Family portraits
Μαυροπούλου, Μαρία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018)
Η παρούσα μεταπτυχιακή μου εργασία ερευνά την σχέση των ανθρώπων με τις συσκευές που παρέχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και συνολικά την εμπειρία της χρήσης του Internet. Το κεντρικό έργο του καλλιτεχνικού αυτού project είναι μια εικονική περιήγηση με την χρήση μάσκας Virtual Reality. Βασικό χαρακτηριστικό του έργου είναι η αυτό-αναφορικότητα του. Η θεματική του έργου ταυτίζεται με τα μέσα με τα οποία δημιουργήθηκε ενώ ταυτόχρονα αναστοχάζεται πάνω σε αυτά. Η φράση του Marshall McLuhan «Το μέσο είναι το μήνυμα» αποτελεί μια βασική άποψη πάνω στην οποία στηρίχθηκε η εργασία αυτή. Κατά τον McLuhan « Η μορφή ενός μέσου ενσωματώνεται σε οποιοδήποτε μήνυμα μεταδίδει, δημιουργώντας μια συμβιωτική σχέση με αυτό, στην οποία το μέσο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτό το μήνυμα. Ένα μέσο επηρεάζει την κοινωνία όχι μόνο μέσα από το περιεχόμενο που παρέχει, αλλά και από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του μέσου.»1 Αντίστοιχα ο McLuhan προτείνει ότι το ίδιο το μέσο, και όχι το περιεχόμενο που μεταφέρει, πρέπει να είναι το επίκεντρο της μελέτης.
Open Access
Fereikos : το ένδυμα ως ελάχιστη κατοικία
Τσαλή, Κλεοπάτρα B. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)
Τις βασικές ιδέες γύρω από τις οποίες περιστρέφεται το εικαστικό μου έργο τις συνδέει ένας επινοημένος χαρακτήρας, μια φιγούρας της οποίας το ταξίδι είναι το νήμα που συνδέει όλα όσα με απασχολούν το τελευταίο διάστημα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της η φιγούρα έχει στην διάθεσή της το αόρατο σπίτι, το σπίτι της μνήμης και της φαντασίας της, όπως και το ελάχιστο σπίτι, δηλαδή, ένα ρούχο, μια στολή που λειτουργεί σαν προστατευτικό κουκούλι, στα μέτρα της, και μπορεί να το μεταφέρει μαζί της. Το σπίτι γίνεται σκηνή και η σκηνή γίνεται ρούχο, σε μια πιο ανάλαφρη εκδοχή της αρχιτεκτονικής. Το ρούχο είναι το σπίτι που απομένει όταν όλες οι στέρεες δομές έχουν εκλείψει. Στη δουλειά μου η κατοικία, το καταφύγιο, βρίσκεται αρχικά σε μια απόσταση από το φυσικό σώμα και στην πορεία πλησιάζει, έρχεται κοντά έως ότου καταλήξει σε ένδυμα. Το ένδυμα στη δουλειά μου συμβολίζει την ελάχιστη κατοικία για εκείνον/η που επιλέγει το λιγότερο δυνατό, επειδή αυτό αρκεί ως εκδοχή ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής. Tα γλυπτά από πηλό και από ύφασμα γίνονται τα ίχνη που ανακαλύφθηκαν σε έναν άγνωστο τόπο και χρόνο. Τα ρούχα μοιάζουν εξαϋλωμένα, χωρίς ζωή, τα καλάθια άδεια και δίχως πρακτική αξία, ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Κάποτε είχαν μια συγκεκριμένη ιδιότητα. Ως ίχνη πλέον μπορούν να ερμηνευτούν με διαφορετικούς τρόπους από τους αρχαιολόγους του μέλλοντος. Το ταξίδι της φιγούρας πραγματοποιείται τόσο στον φυσικό χώρο, όπου και η φιγούρα αφήνει τα ίχνη της όσο και στον ψηφιακό χώρο. Η έρημος βρίσκεται κάπου μακριά μέσα στις οθόνες μας, σε κάποιο σημείο στους χάρτες της Google. Η άυλη, εικονική εκδοχή της φιγούρας, περιπλανιέται σαν άλλος Σούφι φορώντας πάντα την προστατευτική στολή-σπίτι ώστε να μην τραυματιστεί από κάποιο τυχαίο γκλιτσάρισμα. Η φιγούρα δεν έχει φύλο, η διαδρομή που κάνει είναι μια διαρκής αναζήτηση και παναδιαπραγμάτευση της ύπαρξης και της ταυτότητάς της. Μέσα στον ρευστό χώρο του διαδικτυακού της ταξιδιού βρίσκει την ελευθερία και το περιθώριο να είναι όπως θέλει, να αλλάζει όσο θέλει. Επειδή δεν έχει πατρίδα, βρίσκεται σε μια κατάσταση διαρκούς μετάβασης, σε μια συνεχή ανοιχτότητα απέναντι στα πράγματα, καθώς αναζητά την ταυτότητά της. Οι εξωτερικές συνθήκες αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, κάτι το οποίο δεν αφήνει τον εσωτερικό της κόσμο ανεπηρέαστο. Η φιγούρα είναι ένας σύγχρονος νομάς. Η στάση της είναι ταυτόχρονα ανατρεπτική και απελευθερωτική, αφού περιπλανιέται μόνη της στην έρημο με άγνωστο προορισμό ρισκάρει και επιλέγει έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Συγχρόνως όμως είναι εντός του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς η στολή μοιάζει κάπως υπερβολική, ενώ η υπέρμετρη χρήση του navigator και των social media την έχουν βυθίσει στον ψηφιακό χώρο και τους χάρτες της google. Κάποιες φορές την παρατηρώ να πέφτει θύμα του μάρκετινγκ και της ίδιας της φιλαρέσκειάς της και κάποιες άλλες παρατηρεί τη διαφορά του περιβάλλοντος σε κάθε πόλη, τους ανθρώπους που πηγαίνουν στις δουλειές τους, τις διατροφικές συνήθειες. Της αρέσει να διαβάζει κοντά στο ποτάμι, να ψωνίζει παστά ψάρια και εξωτικά φρούτα σε ασιατικά σουπερμάρκετ, να κολυμπάει στις παγωμένες θάλασσες αφήνοντας την αλμύρα πάνω της για μέρες. Της αρέσει να κάνει μεγάλες βόλτες στο δάσος με σκοπό να χαθεί. Όταν βρίσκεται στις μητροπόλεις της αρέσει να περνάει χρόνο στο μετρό, από την αφετηρία μέχρι την τελευταία στάση και πάλι πίσω, χωρίς να έχει κάποιον προορισμό. Μετά από πολλά πηγαινέλα αποβιβάζεται στην έρημο Σαχάρα, στο πιο ήσυχο μέρος του κόσμου. Η έρημος είναι απέραντη όσο απέραντες και οι πιθανότητές της για αλλαγή. Σε αντίθεση με άλλους ταξιδιώτες η φιγούρα επιδιώκει να χαθεί, επιδιώκει να κάνει λάθη, να πάρει λάθος δρόμο. Χρησιμοποιεί τη διαίσθησή της ή ακολουθεί τα τυχαία γεγονότα, τις εκπλήξεις, σαν σημάδια που θα την οδηγήσουν σε μια καινούργια εκδοχή, μέχρι η διάθεση για αλλαγή να την ξανακαλέσει ώστε να μετακινηθεί ξανά.
Restricted access
Games...
Τουρμούζη, Γεωργία, 1980- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2009)
Αυτό ίσως θα έπρεπε να βρίσκεται στο τέλος του κειμένου το αφήνω εδώ, και μαζί αφήνω και την επιλογή του να διαβαστεί πριν η μετά. Είναι μια προσπάθεια που πηγάζει από την ανάγνωση του βιβλίου του Georges Perec Σκέψη/Ταξινόμηση, ανησυχώ για το αν είναι μια κακή μίμηση, θα ήθελα πάραυτα να βασίσω τη γραπτή διπλωματική μου εργασία σε μια «δομή» τέτοιου τύπου, διατηρώντας επιφυλάξεις για το αν κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί αυθαίρετο και δύσκολο να πραγματοποιηθεί, όμως ότι μια τέτοια αντιμετώπιση σχετίζεται με την εικαστική μου εργασία, παρουσίαση δηλαδή τη μεταφορά του εργαστηρίου στον εκθεσιακό χώρο με την επιλογή κάποιων αντικειμένων που το αποτελούν και την απουσία κάποιων άλλων που θεωρώ μικρότερης σημασίας την προκειμένη στιγμή.. Υπάρχουν αποσπάσματα από βιβλία και από το διαδίκτυο. Το αποσπασματικό βρίσκεται στο κείμενο. Αποσπασματικό, δηλαδή ένα κείμενο κολάζ. Πολλά κομμάτια παρατίθενται χωρίς επεξηγήσεις και μεγάλη επεξεργασία, σαν πρόχειρες σημειώσεις.
Restricted access
Hard surface, soft touch
Γιαννάκης, Παντελής (Μεταπτυχιακή εργασία, 2017-07)
Η παρούσα διατριβή αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης έρευνας που αφορά την διπλωματική μου και συνοδεύει μια σειρά από γλυπτικά έργα. Στο κείμενο που ακολουθεί θα ορίσω το τρόπο παραγωγής τον έργων μου και τις προσωπικές μου αναφορές σε ιστορικά και θεωρητικά ζητήματα της πρακτικής μου. Η έρευνα μου βρίσκει τις αρχές της στη ανάπτυξη της τεχνολογίας και τη χρήση των ψηφιακών μέσων . Ξεκινώντας από την προσωπική εμπειρία ως χρήστης προγραμμάτων υπολογιστών και φορητών συσκευών διερεύνησα τις προεκτάσεις και την επιρροή που μπορούν να ασκήσουν σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Με τα έργα μου προσπαθώ να υπογραμμίσω τον τομέα της επικοινωνίας στην υποσχόμενη επαφή και διάλογο της επιφάνειας.
Open Access
Hunting net in three acts
Παπαδοπούλου, Πολυξένη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)
Κατά τη διάρκεια του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Σεχνών ασχολήθηκα με διάφορα πρότζεκτ ενώ πειραματίστηκα με μια πληθώρα υλικών και εννοιών. Μέσα όμως σε οποιαδήποτε δημιουργική διαδικασία και αν βρέθηκα, δεν έπαψα να προβληματίζομαι πάνω στην έννοια και το νόημα της σύγχρονης τέχνης, την εξέλιξη και συγκρότηση του καλλιτεχνικού υποκειμένου, καθώς και της φράσης: “έχουν ειπωθεί τα πάντα’’. Η εμμονή του σύγχρονου καλλιτέχνη για την εύρεση καινούριων υλικών και τεχνικών – που συχνά οδηγεί στον αποπροσανατολισμό της ανάδειξης της προσωπικής ταυτότητας, περιλαμβάνεται σε αυτήν την τελευταία κατηγορία. H κουλτούρα της καινοτομίας μας ζητάει να είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή στο παιχνίδι της τέχνης, και να ωθούμαστε αενάως από μια πηγαία και αυθεντική δημιουργικότητα.
Open Access
Korper/Leib/ κ.ά.
Τσαμαδιά, Ελένη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)
Στο παρόν σώµα δουλειάς πραγµατεύοµαι την διαδικασία εκκόλαψης ενός αυτό- πορτραίτου. Μια διαδικασία η οποία συντάσσεται από τα ψυχολογικά σχήµατα της παρατήρησης, της συνειδητοποίησης και κατά προέκταση της αποτύπωσης του εαυτού. Σε µια πραγµατολογική κλίµακα πρόκειται για µια αυτοαναφορική ζωγραφική προσέγγιση. Αποτυπώνω µε ακρίβεια τα όρια του υλικού µου σώµατος, τις γραµµές και καµπύλες του πάνω στον καµβά, ακολουθώντας αυτές µε ένα µολύβι. Το οπτικό αποτέλεσµα που προκύπτει από τις αλλεπάλληλες πόζες και τα περιγράµµατά τους, συγκροτεί µια τοπογραφία, των πολλαπλών πτυχώσεων µιας φαινοµενικά πεπερασµένης ατοµικότητας/οντότητας. Το µπλέξιµο των γραµµών από τις διαφορετικές πόζες του αυτό-σχεδιάσµατος δηµιουργεί ένα παζλ σχηµάτων, στο οποίο δίνω σάρκα µε χρώµατα του δέρµατος και των ανθρώπινων διεργασιών του σώµατος (π.χ. χρώµατα µελανιάς, επούλωσης, πληγής, βλέννας, σωµατικών υγρών κ.ό.κ.). Η φυσική αυτή παλέτα σε συνδυασµό µε τις έντονες αντιθέσεις των χρωµάτων (που προκύπτουν) από τις προαναφερθείσες σωµατικές διεργασίες, δηµιουργούν σχεδιαστικές συναντήσεις που θυµίζουν ένα in vitro καλειδοσκόπιο. Η σύνθεση των σχηµάτων είναι αποτέλεσµα µιας ενορχηστρωµένης απόδοσης/ επανοικειοποίησης/αναµόρφωσης, παραδεδοµένων συµβόλων (όπως ένας άγγελος/εξαπτέρυγο, η γοργόνα, η µέδουσα κά.). Ο κύριος στόχος της ζωγραφικής µου έρευνας είναι η σφαιρική παράθεση των καταστάσεων ύπαρξης/συνείδησης του σηµερινού σώµατος· συνεπώς ενός σώµατος που υπάρχει παράλληλα ως υλικό/βιολογικό σηµείο στο χώρο/χρόνο, ως όλη η πληροφορία που δέχεται για την ύπαρξη του, ως όλες του οι περσόνες που του επιτρέπει/επιτάσσει η εποχή καθώς και όλα του τα ενδεχόµενα επιθυµητά σχήµατα που πια προσεγγίζονται και φανερώνονται ως επιτεύξιµα. Τι λοιπόν εικονοποιεί κάποιος, στην προκειµένη εγώ, ζωγραφίζοντας ένα σώµα τοσούτο µάλλον το σώµα µου; Για να εικονιστεί το οτιδήποτε συνήθως έχει εκδηλωθεί είτε ως ιδέα, ως συναίσθηµα, ως ανάγκη, ως πρόθεση είτε µε κάποιο υλικό δείγµα.
Open Access
La Mémoire
Μαντά, Ναταλία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)
La Mémoire, μεταβλητές διαστάσεις, εγκατάσταση με μεικτά υλικά, 2020 Βασιζόμενη στην φράση του Jean Pierre Vernant «Η μνήμη δεν είναι ανασυγκρότηση του παρελθόντος, αλλά εξερεύνηση του αοράτου» προσπάθησα να μεταφέρω μέσα από τη πλαστικότητα της ύλης την επαναλαμβανόμενη και συνειρμική ιδιότητα της μνήμης. Η πτυχιακή μου εργασία με τίτλο "La Mémoire" αποτελεί το θεωρητικό ανάπτυγμα αυτής της εικαστικής προσπάθειας η οποία συγκροτείται από φωτοευαίσθητα τυπώματα, συναρμολογούμενα κεραμικά γλυπτά και σχέδια. Στο επίκεντρο της έρευνάς μου βρίσκεται ο άνθρωπος και ο τρόπος που συγκροτεί τον εαυτό του μέσα από ερεθίσματα και βιώματα. Σκοπός μου είναι η δημιουργία ενός ενιαίου συνόλου, που προκύπτει από την θεωρητική έρευνα και τις γλυπτικές συνθέσεις, όπου η ύλη αναπληρώνει το λόγο και δημιουργεί τη δική της αφήγηση μέσα από την πλαστικότητα διαφορετικών υλικών
Open Access
Ley Lines, ριζομαντία, φύση, soma, AI, η συνομωσία του Leviathan : μια σχιζο-εικονολογική προσέγγιση στο φαινόμενο της συνωμοσιολογίας
Καλλιαντάσης, Λουκάς Ε. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)
Τα θαλάσσια φύκια, τα καλώδια αλλά και η ροή της πληροφορίας δημιουργούν ένα “συνονθύλευμα χελιών”, ένα Horror Vacui, μέσα στην κοιλιά του κήτους Leviathan. Ο μηχανισμός αυτός, τρεφόμενος με ακατάσχετη πληροφορία γίνεται μια σύγχρονη εκδοχή μαντικής όπου τα όρια μεταξύ πραγματιστικού και ιδεολογικού γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα. Ο ίδιος ο χρόνος επιταχύνεται και αποκτά κεντρική σημασία στην άσκηση της Κυβερνητικής. Εκεί, ο θεατής αντικρίζει σε πλήρη δράση εκείνο τον μηχανισμό που παράγει Εικόνες από ένα δυστοπικό μέλλον όπου συντελείται το τέλος της Ανθρωπόκαινου. Εκεί είναι επίσης που το ερώτημα του Σώματος τίθεται υπό διαπραγμάτευση κάπου μεταξύ του Οργανικού και του Βιοπολιτικού. Θα είναι αυτή η ακριβής Εικόνα το μετα-ανθρώπινο stratum ή ο εγκλωβισμός μας σε ένα ατέρμονο παιχνίδι αντι-πρόβλεψης, μαζικής παράνοιας και μικρο-φασισμών;
Restricted access
Manna Fortuna - will make your dreams come true : διαδραστική video-performance ; Superm's diary : video projection
Μπόζου, Αγγελική (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)
Στην πτυχιακή μου εργασία η οποία πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια των σπουδών μου στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ, παρουσιάζονταιτα εξής έργα: Η διαδραστική βίντεο-performance με τίτλο Manna Fortuna-will make your dream come true και η σειρά σύντομων βίντεο προβολών με τίτλο Superm's diary και συνολική διάρκεια 16' 33". Τα δύο αυτά έργα αποτελούν αυτόνομες ενότητες παρ' όλα αυτά διατηρούν κοινά στοιχεία στη διαδικασία παραγωγής τους, τα υλικά αλλά και στην τελική τους παρουσίαση. Αντικείμενο έρευνας και σημείο αναφοράς για τα παραπάνω έργα αποτελεί η ονειρική διαδικασία, τα σύμβολα που παρουσιάζονται ακούσια στα όνειρα, καθώς επίσης και ο χώρος του υποσυνείδητου σαν ένα αρχείο εικόνων και μνήμης. Για το λόγο αυτό η κύρια βιβλιογραφία του χρησιμοποίησα, έχει αναφορές στα σημεία του έργου του Φρόυντ και του Γιούνγκ που έχει σχέση με τα όνειρα.