Communities in ArtΙΑ
Select a community to browse its collections.
- Πτυχιακές, Μεταπτυχιακές Εργασίες και Διδακτορικές Διατριβές
- Δημοσιεύσεις ή άρθρα (δημοσιευμένα ή μη) σε περιοδικά και συνέδρια, βιβλία ή κεφάλαια βιβλίων ανοιχτής πρόσβασης
- Έντυπες Εκδόσεις της ΑΣΚΤ (κατάλογοι εκθέσεων, τιμητικοί τόμοι, πρακτικά συνεδρίων κ.α.)
- Φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό που παράγεται από το ίδρυμα στο πλαίσιο διοργάνωσης εκδηλώσεων, εκθέσεων, ομιλιών, συνεδρίων κλπ.
Recent Submissions
Natura Vivente
Νικοκάβουρας, Ρωμανός (Πτυχιακή εργασία, 2025-10-22)
Natura Vivente. Η εργασία αυτή αποτελείται από τρεις ενότητες και αντιθετικά ζεύγη.
Έρωτας - Αποχωρισμός
Σχέση - Μοναξιά
Χορός - Θάνατος
Μέσα από αυτούς τους σταθμούς εννοιών, εξερευνώ την προσωπική μου ματιά και κοσμολογία, καθώς και δημιουργώ και διατηρώ εικόνες στη μνήμη μου από την εμπειρική μου μυθολογία. Μέσα από την αυτοτέλεια της ζωγραφικής μου, δημιουργείται μια αφήγηση ρέουσα, χωρίς αρχή και τέλος, το βιωματικό αγκαλιάζει το συλλογικό, το υβριδικό την ψυχικότητα, υπό το πέπλο της ποιητικής διάθεσης του ονειρικού. Στοχεύω στην παλιγγενεσία του εαυτού μου και της ζωγραφικής μου ύλης, μέσω των πολλαπλών ανατροπών και επιστρώσεων. Τη ζωγραφική πράξη τη μετουσιώνω, ως θέληση για την ενεργή ύπαρξή μου, μέσω της μορφοπλαστικής ποιητικότητας που εμπεριέχεται στην εικόνα που αυτοφωτίζεται. Δημιουργώ φιγούρες, γιατί με ενθουσιάζει ο πλασμός τους, η ένταση που αποπνέουν και η ιερότητα της φόρμας / μορφής. Μέσω των φιγούρων, αποκτά νόημα η φύση μου. Και οι φιγούρες αποκτούν νόημα από τη φύση, το χώρο και από τη διάδραση με άλλες φιγούρες. Μια φύση ζωντανή και ανατρεπόμενη. Με ενδιαφέρει η σχεσιακότητα των πραγμάτων. Ζωγραφίζω για την ανασκαφή, την περιπλάνηση, τον ορισμό των πραγμάτων και των εννοιών. Η λυρικότητα του κόσμου, το μυστήριο που αντικρίζω στο χώρο, οι μορφές, η σκιά, ο παλλόμενος κόσμος των χρωμάτων -όλα αυτά αποτελούν μια κινητήρια διάθεση δημιουργίας. Ζωγραφίζω για τον εξαγνισμό· για να χάνω βάρος, να πεθάνω όσο το δυνατόν πιο κοντά στο συμβολικά αβαρές. Η ζωγραφική μου, βρίσκει την εικονοποιία της στο μη διαχωρισμό των πραγμάτων, ενώνοντας στοιχεία της φαντασίας, της σκέψης, της εμπειρίας, της ψυχικής μου πραγματικότητας. Τα ενσωματώνει σε έναν κοινό ιστό. Ο καμβάς το σημειωματάριο αυτών των κατασταλαγμάτων. Για μένα, ο καμβάς είναι ζωντανός οργανισμός, που μόνος του αποκαλύπτει το νόημα της εκούσιας καλλιτεχνικής πράξης.
Inner Gameworld
Καλκαβούρας, Δημήτριος (Πτυχιακή εργασία, 2025-10-15)
Το gaming αποτελεί ένα αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μου. Θεωρώ ότι τα video games προσωπικά με έχουν διδάξει και με έχουν εξελίξει ως άνθρωπο. Το project “Inner Gameworld” είναι ένα αυτοβιογραφικό αφήγημα στο οποίο συνδυάζω τον ιδεατό κόσμο των video games με φάσεις από τον καθημερινό μου βίο, καθώς και με γεγονότα που συμβαίνουν ή ενδέχεται να συμβούν γύρω μου. Ένα εξίσου στοιχείο της καθημερινής μου ενασχόλησης είναι και η μουσική που ακούω, συγκεκριμένα η metal. Η metal μουσική, αναλόγως της κάθε κατηγορίας που ακούω, μου προκαλεί και τα αντίστοιχα συναισθήματα: Heavy metal: πάθος, ενέργεια, καλή ψυχολογία. Thrash metal: ενέργεια, πάθος, θυμό, ξέσπασμα. Death metal: ό,τι ακριβώς και το thrash. Melodic death: πάθος, έντονα συναισθήματα. Power metal: ενέργεια, πάθος, δύναμη, ζωντάνια, εμψύχωση. Αυτά τα συναισθήματα τα βγάζω καί όταν παίζω βιντεοπαιχνίδια αναλόγως την κατηγορία (action, adventure, role-playing, racing, fighting κ.ο.κ.). Παρ’ όλο που όσο μεγαλώνω, αρνούμαι να απαρνηθώ εκείνον τον έφηβο που βράζει το αίμα του και παίζει ξένοιαστος γεμάτος όρεξη και αδρεναλίνη. Αυτήν την αδρεναλίνη μου τη μεταβιβάζουν τα βιντεοπαιχνίδια, καθώς τα θεωρώ και σαν ελιξήριο της νεότητος. Μέσα σε αυτά κάνω διάφορα πράγματα που δεν τα κάνω έξω στην καθημερινότητά μου, ή που δεν έχω κάνει στο παρελθόν και δεν μπορώ να τα κάνω πια (π.χ. να κάνω skate, motocross ή και να καβαλήσω άλογο). Με λίγα λόγια to gaming εδώ λειτουργεί ως υποκατάστατο αυτών που δεν έχω κάνει. Πράγματα τα οποία μέσα στον εικονικό του κόσμο, αν τα κάνω εκείνη τη στιγμή δε θα με κρίνει κανείς. Συμπεραίνοντας το video gaming, όπως και η μουσική, είναι μια αποφυγή από την καθημερινότητα, η οποία πολλές φορές είναι άκρως απαιτητική.
Fireflies underground
Μπάρμπας, Δημοσθένης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-11-07)
Αντικείμενο της διπλωματικής αυτής εργασίας είναι η διερεύνηση της σχέσης των δημόσιων χώρων στην πόλη με τη συγκρότηση εν δυνάμει κοινοτήτων μέσω της διαδικασίας του μοιράσματος (communing). Το πρότζεκτ συνδυάζει έρευνα, τέχνη και παρέμβαση, αξιοποιώντας ποικίλες μεθόδους, όπως ζωγραφική, κυανοτυπία και επιτελεστική εγκατάσταση. Η εργασία εξετάζει πώς η καλλιτεχνική πρακτική μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες και αφηγήσεις που ενεργοποιούν συλλογικές εμπειρίες στον δημόσιο χώρο, καθώς και πώς η καθημερινή εμπειρία στην πόλη τροφοδοτεί και εμπλουτίζει την καλλιτεχνική διαδικασία. Βασιζόμενη σε κοινότητες πολιτικής δράσης και στη graffiti σκηνή κατά την περίοδο 2008–2018, η μελέτη διερευνά πώς η παρουσία στον δρόμο, το αίσθημα του ανήκειν και η φαντασία ενός κοινά μοιρασμένου μέλλοντος συμβάλλουν στη συγκρότηση κοινοτήτων. Μέσω μιας μυθοπλαστικής αφήγησης, η κοινότητα αποτυπώνεται οπτικά και επιτελεστικά, καταλήγοντας σε μια γιορτή στον υπογειοποιημένο Ιλισσό, η οποία υλοποιεί και τεκμηριώνει την ύπαρξη της κοινότητας. Η εργασία θέτει κεντρικά ερωτήματα σχετικά με την προέλευση της καλλιτεχνικής αναζήτησης, τη φύση της συμμετοχής, τη συγκρότηση του «εμείς» και τον ρόλο της συλλογικής εφευρετικότητας στον σχεδιασμό του μέλλοντος.
ERROR #0# — Person Not Found Error
Ορφανουδάκη, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2025-10-20)
Διαδραστική Εγκατάσταση - ERROR #0# — Person Not Found Error
Το έργο μου προσκαλεί τον θεατή να εισέλθει σε έναν χώρο ανάμεσα στο πραγματικό και το εικονικό. Του ζητώ να χρησιμοποιήσει το κινητό του και να απενεργοποιήσει τα δεδομένα — να αποσυνδεθεί από τα social media. Μέσα από ένα QR Code, τον οδηγώ σε ένα κλειστό δίκτυο χωρίς σύνδεση στο Internet, ένα συμβολικό σιλό — απομονωμένο, αυτόνομο, μακριά από τον ψηφιακό θόρυβο. Ένα δεύτερο QR Code δίνει πρόσβαση σε μια εφαρμογή όπου υπάρχουν διαθέσιμα περισσότερα από 200 εικονικά σύμπαντα, γεννημένα από λέξεις, εντολές και αλγορίθμους. Ο συμμετέχων καλείται στη συνέχεια να επιλέξει μια μάσκα, ένα avatar, και να πρωταγωνιστήσει — φωτογραφιζόμενος σε ένα βάθρο, κάπου ανάμεσα στη φαντασία και την ταυτότητα. Στο τέλος, εκτυπώνεται μια φωτογραφία — ένα ενθύμιο μιας σκόπιμα ασαφούς διαδικασίας.
Γιατί τίποτα από όσα συνέβησαν δεν υπάρχει στ’ αλήθεια. Όλα — ο χώρος, η εικόνα, η μάσκα, ακόμη και ο ίδιος ο εαυτός με τη μάσκα — είναι μια προσομοίωση. Μια αντανάκλαση του πόσο εύκολα χανόμαστε μέσα στα ίδια τα συστήματα που δημιουργούμε.
Siege
Kόκορης, Δημήτριος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10-13)
Η παρούσα εργασία επιχειρεί να χαρτογραφήσει τις θεωρητικές και βιωματικές αναφορές που διαμορφώνουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, τη ζωγραφική μου πρακτική. Μέσα από την αντιπαραβολή φαινομενικά αντιφατικών αισθητικών επιρροών – από τη δυτική ζωγραφική του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης έως τον σύγχρονο οπτικό πολιτισμό – αναζητείται μια εσωτερική συνοχή, η οποία συχνά αναδύεται μόνο μετά την ολοκλήρωση του έργου, ως απόσταγμα της ίδιας της δημιουργικής διαδικασίας. Στο επίκεντρο τίθεται η έννοια της «μη χρονικότητας», ως αισθητικό και εννοιολογικό πεδίο, όπου συνυπάρχουν η ιστορική μνήμη, η φαντασιακή ανασύνθεση και η ενσώματη εμπειρία. Με αφετηρία χαρακτικά έργα του Master of Saint John the Baptist και του Albrecht Dürer, καθώς και τη σύνθεση «Η Μάχη του Σαν Ρομάνο» του Paolo Uccello, διερευνάται η λειτουργία της γραμμής, της προοπτικής και της αφήγησης, ως δομικά εργαλεία στην απεικόνιση όχι μόνο του χώρου αλλά και της ψυχικής έντασης. Η οπτική αυτή συνομιλεί με σύγχρονα εννοιολογικά σχήματα, όπως το horror vacui, την αισθητική της παραμόρφωσης, τα μετα-ανθρωπομορφικά τοπία και την αισθητική του ερειπίου. Η εργασία συνδέεται με προσωπικά ζητήματα που ανακύπτουν κατά την ίδια την καλλιτεχνική διαδικασία: την ένταση ανάμεσα στο «τι θέλω» και το «τι μπορώ», την αποτυχία ή τη μετατόπιση του αρχικού κινήτρου, την απώθηση ή την οικειοποίηση ετερόκλητων κατευθύνσεων. Καθώς το έργο δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί πλήρως, η θεωρητική του προσέγγισή δεν προηγείται αλλά ακολουθεί, προσπαθώντας να αποτυπώσει με λέξεις μια διαδικασία που είναι πρωτίστως σωματική, διαισθητική και ενίοτε χαοτική. Τέλος, μέσα από αναφορές στο έργο του Ιερώνυμου Μπος «Ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων», στον κινηματογράφο του Aleksei German και στην αισθητική της μόδας του Demna Gvasalia, συγκροτείται ένα προσωπικό εικαστικό σύμπαν. Πρόκειται για ένα σύμπαν «εσωστρεφούς εξωτισμού», στο οποίο η μορφή προκύπτει από τη συνύπαρξη ασυμβίβαστων μεταξύ τους επιρροών που ισορροπούν ανάμεσα στη λογική και το χάος, στη μνήμη και τη φαντασία.