Κοινότητες στο ArtΙΑ
Επιλέξτε μια κοινότητα για να περιηγηθείτε στις συλλογές της.
Αποτελέσματα 1 - 4 of 4
Γκρίζα βιβλιογραφία Πτυχιακές, Μεταπτυχιακές Εργασίες και Διδακτορικές ΔιατριβέςΔημοσιεύσεις Δημοσιεύσεις ή άρθρα (δημοσιευμένα ή μη) σε περιοδικά και συνέδρια, βιβλία ή κεφάλαια βιβλίων ανοιχτής πρόσβασηςΕκδόσεις ΑΣΚΤ Έντυπες Εκδόσεις της ΑΣΚΤ (κατάλογοι εκθέσεων, τιμητικοί τόμοι, πρακτικά συνεδρίων κ.α.)Οπτικοακουστικό υλικό Φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό που παράγεται από το ίδρυμα στο πλαίσιο διοργάνωσης εκδηλώσεων, εκθέσεων, ομιλιών, συνεδρίων κλπ.
Πρόσφατες Υποβολές
Τεκμήριο
Ανοιχτή πρόσβαση
Things Shining in the Dark
Βραδή, Λουίζα (Πτυχιακή εργασία, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, 2022)
H πτυχιακή εργασία Things Shining in the Dark, αποτελεί μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από ταραχώδη τοπία συγκρούσεων, μετανάστευσης και μεταμόρφωσης. Μέσα από μια σειρά πολυμεσικών έργων
τέχνης πολυμέσων, οι θεατές προσκαλούνται σε ένα ταξίδι στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου τα όνειρα συγκρούονται με τις σκληρές πραγματικότητες και οι ελπίδες τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι.
Στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκεται η φωτογραφική σειρά The Island Beyond the Coast, που αποτελεί μια ωδή στο λιμάνι του Πειραιά - μια πύλη σε μακρινούς ορίζοντες και ένα σύμβολο της λαχτάρας της αναχώρησης. Στο πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορίου και της καπιταλιστικής επέκτασης, το λιμάνι αναδεικνύεται ως ένας οριακός χώρος όπου τα όνειρα και οι εφιάλτες συγκλίνουν και όπου η υπόσχεση για νέα ξεκινήματα συγκρούεται με το βάρος της ιστορίας και της παράδοσης. Στο βίντεο Πέρασμα, μεταφερόμαστε στην ηρεμία ενός μικρού κόλπου δίπλα στην θορυβώδη ζώνη μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων της Cosco στον Πειραιά, σε ένα κόσμο όπου ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Ανάμεσα στην κολοσσιαία παρουσία των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, η ζωή ξετυλίγεται σε μια αντίθεση παράδοσης και νεωτερικότητας, όπου τα ρεύματα του καπιταλισμού συγκρούονται με τον αργό ρυθμό της παραδοσιακής ζωής. Οι άνθρωποι, απτόητοι από τους γίγαντες του εμπορίου, ρίχνουν τις πετονιές τους στα νερά, η αρχαία τέχνη στο ψάρεμα αποτελεί απόδειξη ανθεκτικότητας στην αλλαγή. Με φόντο τα πανύψηλα πλοία που φορτώνονται με κοντέινερ που προορίζονται για μακρινές ακτές, οι διαχρονικές μελωδίες ενός πανηγυριού γεμίζουν τον αέρα, συγκεντρώνοντας τις κοινότητες. Σε αυτόν τον οριακό χώρο, η αντιπαράθεση μεταξύ του παλιού και του νέου είναι ολοφάνερη. Η ακτοφυλακή κλείνει τον κόλπο στους ψαράδες ως υπενθύμιση των δυνάμεων που διαμορφώνουν τον κόσμο μας. Είναι μια ταινία δοκίμιο - ένας διαλογισμός στη διασταύρωση παρελθόντος και παρόντος, παράδοσης και καπιταλισμού. Στην συνέχεια μια σειρά από χρυσά υφασμάτινα Κ47, στις Εμπόλεμες ζώνες της ύπαρξης, αποτυπώνουν την έννοια της βίας και της σύγκρουσης και τον βαθύ αντίκτυπο της στις ατομικές ζωές και τη συλλογική συνείδηση τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών. Το έργο σε συνδυασμό με το κείμενο, εμβαθύνει στις εμπειρίες παιδιών στρατιωτών σε περιοχές συγκρούσεων, όπως η Βαγδάτη και η Ουγκάντα, τονίζοντας τις τραγικές συνέπειες της βίας που συχνά οδηγούν στην απόφαση να εγκαταλείψει κανείς το σπίτι του. Το Ana Anna, ένα ντοκιμαντέρ σε εξέλιξη, εξερευνά το μεταμορφωτικό ταξίδι της Άννας Ιβάνκοβα, μιας Κουβανής τρανσέξουαλ χορεύτριας που αναζητά μια νέα πραγματικότητα μακριά από τα όρια της πατρίδας της. Μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις και κινηματογραφικές εικόνες, αναπαριστάται η αναζήτηση της προσωπικής απελευθέρωσης μπροστά στις αντιξοότητες. Τέλος, το Love Moves Me, ένα ηφαιστειακό συντριβάνι, είναι ένας συλλογισμός στις στοιχειώδεις δυνάμεις του νερού και της πέτρας, εξερευνώντας θέματα ρευστότητας, αντιθέσεων και συνεχούς ροής. Εδώ, το σιντριβάνι γίνεται σύμβολο της αιώνιας ροής της ζωής, μια υπενθύμιση της διασύνδεσης όλων των ζωντανών όντων και της καθολικής επιθυμίας για κίνηση και αλλαγή
Τεκμήριο
Ανοιχτή πρόσβαση
Διατάξεις, πλαισιο-θέτηση και σύγχρονος κόσμος: Μία ματιά στην σύγχρονη πραγματικότητα μέσα από την ανάλυση των όρων Dispositif και Gestell
Τσώλης, Νικόλαος (Μεταπτυχιακή εργασία, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, 2023)
Στην εργασία αυτή θα στρέψουμε το βλέμμα μας σε δύο κρίσιμες έννοιες για την κριτική κατανόηση των φαινομένων του σύγχρονου κόσμου. Αρχικά, θα σταθούμε στην Φουκωική έννοια της Διάταξης (Dispositif) μέσα από το πρίσμα της ανάλυσης και διεύρυνσης του όρου που πραγματοποίησε ο Georgio Agamben[1]. Έπειτα, θα εξετάσουμε τον Χαϊντεγκεριανό όρο Πλαισιο-θέτηση (Gestell), την σχέση του με την γλώσσα, τις θετικές επιστήμες αλλά και την Διάταξη. Τέλος, θα επιχειρηθεί η αξιοποίηση της παραπάνω ανάλυσης σε μια ματιά στην σύγχρονη πραγματικότητα, καθώς και την θέση και μορφή του ανθρώπου σε αυτή.
Τεκμήριο
Embargo
Η αρχιτεκτονική τυπολογία της κοινωνικής κατοικίας ως πεδίο πολιτικού διαλόγου στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Η περίπτωση της ελληνικής προσφυγικής πολυκατοικίας.
Πετρίδης, Παντελής (Διδακτορική διατριβή, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, 2023)
Η παρούσα διατριβή έχει ως αντικείμενο έρευνας την αρχιτεκτονική τυπολογία της κοινωνικής κατοικίας στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1920 και 1930 από τη σκοπιά της ιστορίας της αρχιτεκτονικής. Η τυπολογία εξετάζεται ως προς το εννοιολογικό περιεχόμενο που απέκτησε μεταξύ των εμπλεκόμενων στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της κοινωνικής κατοικίας (αρχιτέκτονες, κρατική διοίκηση, φορείς) και ιδιαίτερα σε σχέση με την πολιτική διάσταση που της αποδόθηκε, καθιστώντας την ένα πεδίο πολιτικού διαλόγου ή ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Υπό αυτό το πρίσμα, διερευνώνται οι διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους η ιδέα της τυποποίησης του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και της οικοδομικής παραγωγής της οικονομικής κατοικίας, στο πλαίσιο της ανάπτυξης του βιομηχανικού καπιταλισμού των αρχών του 20ου αιώνα, εισάγεται από τους αρχιτέκτονες του μοντέρνου κινήματος στην οργάνωση του οικιακού χώρου, οδηγώντας στη διαμόρφωση νέων κτιριακών τυπολογιών και νέων προτύπων κατοίκησης. Το ζήτημα της ελληνικής προσφυγικής πολυκατοικίας του μεσοπολέμου, ως μια νέα κτιριακή τυπολογία που διέρχεται μέσα από τους παραπάνω θεωρητικούς προβληματισμούς, εξετάζεται ως μια ειδική περίπτωση του γενικότερου θέματος, αποτελώντας βασικό αντικείμενο έρευνας. Η προσέγγιση που επιχειρείται είναι εννοιολογική, εστιάζοντας στην έννοια του τύπου και στη σημασία που απέκτησε στο πλαίσιο του μεσοπολεμικού αρχιτεκτονικού διαλόγου και βασίζεται στην κειμενική ανάλυση του λόγου για την αρχιτεκτονική μέσα από πρωτογενείς και αρχειακές πηγές. Για την περίπτωση της Ελλάδας, παράλληλα με την ανάλυση των γραπτών πηγών, επιχειρείται η τυπολογική ταξινόμηση των προσφυγικών συνοικισμών που υλοποιήθηκαν βάσει του κτιριακού τύπου της προσφυγικής πολυκατοικίαςκατά τη δεκαετία του 1930, μέσα από την ανάλυση σχεδίων και διαγραμμάτων, δίνοντας έμφαση στη σχέση της πολιτικής διάστασης του σχεδιασμού και της πολεοδομικής συγκρότησης
Τεκμήριο
Ανοιχτή πρόσβαση
Το Δάσος μου
Μπασκόζος, Χάρης (Πτυχιακή εργασία, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, 2024)
1.Το δάσος μου (τα ξυλά , τα δέντρα)
Βλέποντας τους κομμένους και μάταια παρατημένους κορμούς δέντρων αρχικά τους κοιτούσα σαν κάτι πολύτιμο που θα ήμουν τυχερός αν μου το δώσουν, έτσι, έκανα μια σύνθεση με αυτούς και γρήγορα τους ξέστησα, μαρκάροντας τους για να μην τους δεσμεύσω, μετά κατάλαβα ότι αυτοί οι κορμοί είναι παρατημένοι, και κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, οπότε μάλλον ότι ήταν δίκαιο το αίτημα μου να ασχοληθώ εγώ με αυτούς. Λοιπόν εμένα με απασχόλησε η αντίστροφη διαδικασία, πως, με ποιό σύστημα, οι κομμένοι κορμοί ή πρώην δέντρα, θα ξαναγίνουν ζωντανοί, θα ξαναγίνουν δέντρα. Ανακάλυψα το σύστημα αυτό κάνοντας ανασυνθέσεις δέντρων. Μια μέρα έκανα μια σύνθεση και μετά ενθουσιάστηκα, νόμιζα πως αυτό που έφτιαξα ήταν κάτι ζωντανό, ο κορμός με κοιτούσε. Για πολλή ώρα κοιτούσα τον κορμό που με κοιτούσε πίσω και δεν μπορούσα να φύγω από το εργαστήριο, στο τέλος έκλεισα την πόρτα αλλά ακόμα και τώρα σκέφτομαι αυτόν τον κορμό που ζεί. Με τη σκέψη αυτή δημιούργησα ένα δάσοςγύρω από αυτόν τον κορμό και έτσι αυτός «χάθηκε» μέσα στο δάσος. Έτσι χάνεται μερικές φορές και η πιστή μου για αυτή μου την ιδέα, γι αυτό που έκανα. «Το δικό μου δάσος» «My forest» μένει μόνο μέσα στην σκέψη μου. Θα είμαι ο μόνος μάρτυρας ότι αυτό υπήρξε, τι θα απογίνει αυτό το δάσος, σε ποιον θα πω για την ιδέα μου αφού κανείς δεν φαίνεται να ασχολείται, όπως κανείς δεν ασχολείται και με τους κομμένους κορμούς των πρώην δέντρων, κανείς δεν ασχολείται μάλλον με τα δέντρα, παρά μόνο με τα ξύλα. Το ότι πιστεύω ότι κάθε δέντρο έχει πρόσωπο, είναι άξιο σεβασμού, σε ποιόν να το πω και να μην με πει τρελό.
2. Τα σίδερα, τα παλιοσίδερα
Τα σίδερα, δεν είναι πρώην ζωντανός οργανισμός όπως τα δέντρα. Όμως προέρχονται από την γη. Όπως και τα ξύλα τελευταία άρχισέ να με γοητεύει το μέταλλο όταν κόβεται. Από εδώ και πέρα κάθε παλιοσίδερο είναι μια ανακάλυψη
για εμένα. Βρήκα το τρόπο που τόσα χρόνια έψαχνα στο να το κάνω γλυπτό. Να το καίω μέσω του τόξου του πλάσματος (plasma arc). “Όσο πιο σκουριασμένο και παλιό, τόσο το καλύτερο Θέλω να δίνω χαρακτήρα στις λαμαρίνες
Να μετατρέπω τα cd player σε πρόσωπα και να τα χαρίζω
Να βγάζω τα συναισθήματα μου πάνω στη λαμαρίνα
Να καίω την λαμαρίνα
Να αλλάζω μορφή σε αυτό το άθραυστο πράγμα”
Μέσω αυτής της ανακάλυψης, δηλαδή του κοψίματος του μετάλλου με το τόξο πλάσματος, ξαναεμφανίστηκε η επιθυμία μου για την επεξεργασία μετάλλου. Ήμουν άσχετος στην ηλεκτροκόλληση αλλά τώρα είδα ότι είναι πολύ ιδιαίτερο πράγμα το λιώσιμο του μετάλλου. Είναι μια χαμένη απόλαυση που ηρεμεί το πνεύμα είναι από τις λίγες πρωτόλυες απολαύσεις που είναι φυτεμένες στην ανθρώπινη φύση. Οι πίνακες είναι η προέλευση όλων αυτών των μορφών, η ανάγκη μου να χαράζω και να κάνω γραμμές, βασικά η σύνθεση γραμμών παράγει χώρo οι μορφές γίνονται σίδερα. Ξανά ανακάλυψα ότι ο καημός μου είναι να κάνω το πλέγμα κάτω με μέταλλο, να υπάρχει το σχέδιο στο χώρο, αυτή τη φορά αυτό είναι το αληθινό στοίχημα, η σκέψη μου λειτουργεί με τη μορφή συνδέσεων, όταν συνδέονται πράγματα αισθάνομαι χαρούμενος και ελεύθερος ενώ αν είναι σκόρπια στο χώρο κάτι λείπει.
3. Οι Φάτσες
Μου αρέσει να φτιάχνω τεράστιες απελπισμένες φάτσες με δόντια στόμα και γλώσσα και μάτι, αρχίζω από το μάτι. συνήθως δεν έχω ποτέ σκοπό να κάνω μια καρικατούρα, αλλά να δημιουργήσω ένα συναίσθημα. Αυτή η φάτσα είναι μια γλώσσα που δείχνει μια ψυχική κατάσταση. Και σήμερα σκέφτηκα να ενώσω τις φάτσες με τα δέντρα, για να δούμε τι θα γίνει Οι φάτσες προβάλλουν μια εσκεμμένη αμηχανία. Την αμηχανία του τυπικού χαιρετισμού κάποιου γνωστού που δεν θα κάτσετε να μιλήσετε, απλά θα κάνετε ένα νόημα ο ένας στον άλλον. Πόση αμηχανία ξόδεμα για αυτό το γειά της αβεβαιότητας, ακόμα και να αλλάξεις δύο κουβέντες, πάλι έτσι θα ναι ένα αμήχανο Γεια.
4.Μέλι με Λάχανο
Πηγή της εμπνεύσεως μου ήταν τα κομμένα δέντρα , οι κομμένοι κορμοί πεταμένοι στο πάτωμα. Ήταν σα κομμάτια που πρέπει να συνδεθούν για να ξαναυπάραξουν. ένα δέντρο, μια απομίμηση δέντρου με υλικά από δέντρο. Έτσι πιστεύω ότι δείχνω το δέος μου για τα δέντρα. Η πηγή ενδιαφέροντος μου γειώθηκε όταν διαπίστωσα ότι το κούμπωμα των δέντρων είναι τα ήδη κομμένα δέντρα που βρίσκω. Αρχίζω να φαντάζομαι πώς θα ήταν αν τα ένωνα και μάλλον αυτό θα κάνω. “Δέντρα. Άφησε την αγριότητα, αφήνω την αγριότητα, η αγριότητα του δέντρου να μιλήσει εγώ είμαι ένα δέντρο, το δέντρο είναι ένα δέντρο ,Οι διαφορετικοί κορμοί είναι δέντρα, το δέντρο” Ανακάλυψα ότι κάθε δέντρο έχει ένα πρόσωπο μάτια μύτη στόμα λαιμό μαλλιά . Κάθε κομμένος κορμός είναι κομμάτι ενός συνόλου που κόπηκε, ανασυνθέτω το δέντρο για να γίνει ένας νέος άνθρωπος. Αργότερα ανακάλυψα ότι πολλά πράγματα έχουν μέλη, μάτια, μύτη, κεφάλι. Tα βλέπω αρκετές φορές και μου αρέσει, νομίζω έτσι νοηματοδoτώ το κατά τα άλλα δίχως νόημα μέρος . Θέλω τα πράγματα να συνδέονται και να παράγουν ένα σύστημα που τα δένει με μια σύνδεση 2 μόνων. Θέλω να υπάρχει μια απλότητα που να ηρεμεί, παρατηρώντας ένα φρεσκοκομμένο κορμό ξύλου σε άνοψη, τα σχήματα που υπάρχουν σε κάνουν να αισθάνεσαι ωραία η παρατήρηση του φυσικού κορμού είναι ισοδύναμη με την ησυχία.
5.Ο κώδικας
Άρχισα από κάποια σκίτσα. Ο συνδυασμός των γραμμών διήγειρε κάτι στον εγκέφαλο μου καθώς τα έκανα, νομίζω είναι από τα πράγματα που επιτέλους βγάζουν νόημα. Πίσω από αυτά πιστεύω ότι υπάρχει ένας κωδικός που συνεχώς
ψάχνω ή αναλύω. Ο κωδικός διευρύνεται παντού περικλείοντας όγκο χώρο σχήμα και συμπληρώνεται με χρώμα που τον περιπλέκει είναι μέρος του. Όλα αυτά το δάσος είναι η αγωνιώδης προσπάθεια μου να ζωντανεύσω τον κόσμο-πόλις που υπάρχει στην ζωγραφική-αρχιτεκτονική μου να τον φέρω στο φως.
Τεκμήριο
Embargo
Διακαλλιτεχνικότητα, Δραματουργία, Επιτελεστικότητα. H Χορογραφία ως διευρυμένη πρακτική μέσω των Σωμάτων και του Ήχου
Τεκτονίδου, Παρασκευή (Διδακτορική διατριβή, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, 2024)
Τα έργα σύγχρονου χορού που έχουν σήμερα τη μεγαλύτερη παρουσία και απήχηση στα φεστιβάλ και τα θέατρα της Ευρώπης, παρουσιάζονται να είναι ανοίκεια, ασυνήθη και αποκλίνοντα σε σχέση με ό,τι αναγνωρίζεται ακόμη ως χορογραφικός κανόνας. Ένας κανόνας που, από τη γέννηση του μοντέρνου χορού, ταυτίζει την χορογραφία με την σύνθεση πρωτότυπης χορευτικής κίνησης και την οργάνωσή της στο χώρο και το χρόνο, εντός ενός οριοθετημένου παραστασιακού πλαισίου. Αντί για μια ανιστορική, φορμαλιστική προσέγγιση κάθε μεμονωμένου τέτοιου, «παράξενου» έργου ως το ατομικό επίτευγμα ενός εμπνευσμένου δημιουργού, αναζητήθηκε ένα αναλυτικό σχήμα ικανό να συνδέει τους κανόνες της δημιουργίας και τη μορφή της τελικής παράστασης, με τον σύγχρονό κοινωνικό κόσμο. Ιστορικά άλλωστε, η απόκλιση ενός καλλιτεχνικού έργου από τον κανόνα συνδέεται με μία πολιτική διάθεση που στέκεται κριτικά απέναντι στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, επιθυμώντας να την υπονομεύσει. Η αναγνώριση αυτή κατέστησε αναγκαία την αναστοχαστική εξέταση των κυρίαρχων σήμερα διαθέσεων στη χορογραφική πρακτική. Τρεις αναλυτικές έννοιες πλοήγησαν την ενδελεχή αυτή διερώτηση: η διακαλλιτεχνικότητα / διατομεακότητα, η επιτελεστικότητα και τη δραματουργία Και οι τρεις προέκυψαν κατά την πορεία της έρευνας καθώς αναδείχθηκαν ικανές να συνδέουν τη δημιουργία, την παρουσίαση και την πρόσληψη. Στην παρούσα μελέτη αναλύεται κάθε μία ιστορικά σε σχέση με το πως επηρέασε τις πρακτικές της χορογραφίας και την πλαισίωσή τους. Το αναλυτικό σχήμα που προκύπτει από την παράλληλη θεώρησή τους υποστηρίζει την κριτική πλαισίωση κάθε μοναδικού έργου, ανεξάρτητα από το θέμα που πραγματεύεται ή τα μέσα με τα οποία συγκροτείται χορογραφικά. Το σχήμα αυτό, εφαρμόζεται τέλος στην μελέτη δύο παραδειγμάτων, του Sing the Positions του Γιάννη Μανταφούνη και του Bstrd της Κατερίνας Ανδρέου.