Communities in ArtΙΑ
Select a community to browse its collections.
- Πτυχιακές, Μεταπτυχιακές Εργασίες και Διδακτορικές Διατριβές
- Δημοσιεύσεις ή άρθρα (δημοσιευμένα ή μη) σε περιοδικά και συνέδρια, βιβλία ή κεφάλαια βιβλίων ανοιχτής πρόσβασης
- Έντυπες Εκδόσεις της ΑΣΚΤ (κατάλογοι εκθέσεων, τιμητικοί τόμοι, πρακτικά συνεδρίων κ.α.)
- Φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό που παράγεται από το ίδρυμα στο πλαίσιο διοργάνωσης εκδηλώσεων, εκθέσεων, ομιλιών, συνεδρίων κλπ.
Recent Submissions
Εντοπίζοντας τους διαλόγους
Καρρά, Κατερίνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024)
Σύμφωνα με το μεθοδολογικό σκεπτικό της εργασίας, κάθε τόπος, ως υλικός χώρος αλλά και σύνολο εμπειριών, κανόνων, ρουτίνων και σχέσεων μπορεί να αναχθεί σε ένα σύνολο λόγων και διαλόγων, και άρα να θεωρητικοποιηθεί. Στη συνέχεια όμως, προκειμένου αυτοί οι λόγοι και διάλογοι να έχουν πραγματική υπόσταση και να μπορούν να αποτελέσουν γόνιμο πεδίο πραγματικής συνδιαλλαγής, χρειάζεται πάλι να εντοπιστούν μέσα από το συγκεκριμένο και το προκείμενο.
Σε επίπεδο περιεχομένου, η εργασία ακολουθεί δύο κατευθύνσεις που συναντώνται εν τέλει σε ένα πλαίσιο φιλοσοφικών αναφορών. Η πρώτη αφορά την περφόρμανς ως έμπρακτη ή ενσώματη φιλοσοφία. Δηλαδή, το πώς το άτομο που διατυπώνει φιλοσοφικό λόγο στηρίζει τα λεγόμενά του με ενσώματες δράσεις και σε μία αντιστροφή, το πώς το άτομο που φτιάχνει ένα έργο περφόρμανς του εκχωρεί περιεχόμενο μέσα από φιλοσοφικούς στοχασμούς αλλά και από τη θέση που παίρνει το ίδιο πάνω στα ζητήματα με τα οποία εμπλέκεται στοχαστικά. Η δεύτερη αφορά την έννοια της τέχνης-για-συγκεκριμένο-τόπο (site specificity). Εδώ γίνεται αναφορά στη θέση της μέσα στην ιστορία της τέχνης και αναδεικνύεται η σύνδεσή της με τις έννοιες της σωματικότητας, της αλληλεξάρτησης και του συγκείμενου. Αναδεικνύεται επίσης η θετικότητα που αρχίζει να συνοδεύει αυτές τις έννοιες, σε αντίθεση με πρότερες που αφορούσαν την αυτονομία και τον αέναο χαρακτήρα του έργου. Στη συνέχεια, οι δύο αυτές κατευθύνσεις εκβάλλουν σε ένα πεδίο φιλοσοφικής συζήτησης που αφορά εννοιοποιήσεις του σώματος, της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Στο μέρος αυτό εμπλέκω το Τζούντιθ Μπάτλερ, τον Εμμανουέλ Λεβινάς και τη Σιμόν Βέιλ και συνδιαλέγομαι με τις έννοιες της τρωτότητας, της ευαλωτότητας, της αλληλεξάρτησης, του ηθικού δεσμού και του πρωτείου της ευθύνης υπέρ της ελευθερίας.
Τα παραπάνω αποτελούν μία πλαισίωση για τον τρόπο που βιώνεται και προς τα πού κατευθύνεται η δική μου επιθυμία - ως περφόρμερ και ως άτομο - μέσα στη δημιουργία. Επιπλέον, μέσα στο κείμενο υπάρχει σύντομη αναφορά στη site specific performance μου Hand in Space η οποία αποτελεί το πρακτικό μέρος της εργασίας μου και που η αρχειακή της καταγραφή είναι επίσης διαθέσιμη στη βιβλιοθήκη της Σχολής.
Το Φλεγόμενο Άλογο
Φραγκιουδάκη, Ουρανία Μαρίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)
Η εργασία αποτελείται από βίντεο εγκατάσταση διάρκειας 30 λεπτών που επαναλαμβάνεται, και ένα έντυπη μορφή του ίδιου έργου, σε βιβλίο 74 σελίδων, τοποθετημένο σε ένα χειροποίητο ξύλινο τραπέζι με ένα κάθισμα και ένα φωτιστικό αντιδιαμετρικά από την προβολή.
I found myself in the grips of your teeth
Φραγκολιά, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)
"I found myself in the grips of your teeth" είναι μια πολυμεσική εγκατάσταση που διερευνά θεματικές όπως η επιθυμία, το σώμα και η ετερότητα. Μέσα από τη δημιουργία μαλακών γλυπτών, σχεδίων με επαναλαμβανόμενο κείμενο και έργων μικτής τεχνικής, συγκροτείται ένα νέο "σώμα" — που ενσωματώνει τόσο γκροτέσκες όσο και οικείες ποιότητες. Στον εκθεσιακό χώρο συναντώνται διάφορες μάζες, οι οποίες μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό: την υποδήλωση της επιδερμίδας. Κατασκευασμένες από ψηφιακά εκτυπωμένα υφάσματα με φωτογραφίες αποσπασμάτων δέρματος, οι μορφές αυτές μοιάζουν να θολώνουν τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού του σώματος. Παράλληλα, τα σχέδια χρησιμοποιούν γραφές και γραμμές για να δημιουργήσουν εικόνες που παραπέμπουν σε χαρτογραφήσεις, ανατομικά διαγράμματα, συστάδες ζιζανίων ή ακόμη και ιστούς αράχνης. Οι οπτικές αυτές αναφορές αποτελούν καθοριστικά στοιχεία στη διαμόρφωση της ταυτότητας αυτού του σώματος έργων.
On the path, off the trail
Σάββας, Βαγγέλης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)
Η παρούσα διπλωματική εργασία εξερευνά την εξέλιξη της αναπαράστασης του τοπίου στην τέχνη, από τις αρχαίες τοιχογραφίες μέχρι τις σύγχρονες ψηφιακές τεχνικές. Ο Βαγγέλης Σάββας ξεκινά από μια προσωπική εμπειρία επιστροφής στον τόπο καταγωγής του, τη Νάξο, που αποτέλεσε το έναυσμα για μια βαθύτερη εικαστική και θεωρητική αναζήτηση γύρω από τον χρόνο, τη μνήμη και την απώλεια του τοπίου. Η εργασία αναλύει την ιστορική εξέλιξη της τοπιογραφίας, με αναφορές στην τοιχογραφία της Άνοιξης από το Ακρωτήρι, τη ρομαντική και ιμπρεσιονιστική προσέγγιση του 19ου αιώνα, τη Land Art του 20ού και τις σύγχρονες πρακτικές με χρήση ψηφιακών μέσων. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τη φωτογραμμετρία και την τρισδιάστατη εκτύπωση ως βασικά εργαλεία καταγραφής και αναπαράστασης, δημιουργώντας «τοπογραφικές λειψανοθήκες» που διατηρούν τη μνήμη των τόπων. Μέσα από παραδείγματα καλλιτεχνών όπως ο Robert Smithson, η Masumi Hayashi, ο John Gerrard και ο Carlos Irijalba, διερευνώνται έννοιες όπως η μετατόπιση, η ρεπλίκα και το αρχείο, αναδεικνύοντας την ένταση μεταξύ αυθεντικότητας και αναπαράστασης. Παράλληλα, τίθενται ερωτήματα γύρω από τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς στην ψηφιακή εποχή, την ευθραυστότητα των αρχείων και τη σημασία του ποιος αποφασίζει τι αξίζει να διατηρηθεί.
Γρούπος
Παπαδημητρίου, Αλίκη Αγγελική (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)
Γρούπος
Γρούπος (ουσιαστικό)
(παρωχημένο) σωρός όμοιων πραγμάτων ή κατασκευών
(παρωχημένο) ομάδα πλασμάτων ή κατασκευών που στέκονται ή περπατάνε μαζί
Στην εγκατάσταση «Γρούπος» δημιουργείται ένας κόσμος όπου design, ζωομορφία και βιομηχανικά στοιχεία συνυπάρχουν. Τα αντικείμενα της εγκατάστασης δεν έχουν συγκεκριμένη λειτουργικότητα, βρίσκονται ανάμεσα στο πραγματικό και το αφηρημένο. Η διαδικασία της κατασκευής είναι ο βασικός άξονας της εγκατάστασης. Διαδικασία η οποία ξεκινά από αυτόματα σχέδια, τα οποια αποτελούν μέρος μιας σχεδιαστικής γλώσσας η οποία εξελίσσεται μέσα στα χρόνια. Αυτή η γλώσσα συνδυάζει χαρακτηριστικά βιομηχανικά, αρθρωτά και παιγνιώδη. Στη συνέχεια, η επιθυμία μεταφοράς των σχεδίων στον τρισδιάστατο χώρο μετατρέπεται σε μια διαδικασία που θυμίζει ένα αυτοδημιούργητο παζλ και εκφραζεται μεσα απο την πολυφωνία των υλικών. Κατα την διάρκεια αυτης της διαδικασίας τα σχέδια αποδομούνται καθώς τα μέρη τους κατασκευάζονται. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι οργανώνω και φτιάχνω αυτες τις κατασκευές σχεδον ανατομικά. Η επιλογή των υλικών δεν ακολουθεί μια προγραμματισμένη διαδικασία αγοράς, αντιθέτως προκύπτει κυρίως από την επιθυμία να δουλευτούν υλικά που φέρουν ήδη μια ιστορία και φθορά σε συνδυασμό με τα πλασμένα κεραμικά στοιχεία. Ο παράγοντας του τυχαίου παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς πολλά από τα υλικά συλλέγονται από διάφορους χώρους και τόπους. Ταυτόχρονα η τυχαία εύρεση ενός υλικού μπορεί να καθορίσει την κλίμακα της κατασκευής ή να βρεί ταύτιση με κάποιο σχήμα που εμπεριέχεται σε κάποιο σχέδιο. Η αναγνώριση και η αξιοποίηση αυτών των στοιχείων ενισχύουν την αίσθηση ανακύκλωσης και αναδόμησης των υλικών. Πηλοί, παρατημένοι ή ξεραμένοι, συλλέχθηκαν από διάφορα μέρη και κάποιες φορές αποκτήθηκαν με αγορά. Μέταλλα και ξύλα βρέθηκαν ξεχασμένα ή παρατημένα. Aρκετά ξύλα προήλθαν από παλέτες που αποδομήθηκαν, ώστε να αξιοποιηθούν όλα τους τα μέρη και να τροποποιηθούν για να χρησιμοποιηθούν ως ξύλινα μέλη. Κομμάτια πατώματος παρκέ που εντοπίστηκαν στον δρόμο ή ρετάλια που παραχωρήθηκαν από πατωματζήδες.
Η αρθρωτή φύση των κατασκευών δημιουργεί μια συνθηκη συνδεσης ανάμεσα στα βιομηχανικά αντικείμενα και τα παιδικά παιχνίδια που συναρμολογούνται. Τα ανταλλακτικά που εμφανίζονται στον χώρο ενισχύουν την έννοια της μεταβολής, βρίσκοντας έτσι κοινά στοιχεία με τη διαδικασία του παιχνιδιού. Οι βάσεις, φτιαγμένες από παλιά πατώματα, λειτουργούν ως ένας χώρος που υποδηλώνει οικειότητα και δυνατότητα κίνησης.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους :
Αλέξανδρο Χριστοφορίδη, Άννα Κασσανχούνέβα, Άννα Λιβαδά, Απόστολο Τσορφόλια,
Βενετία Μολίν, Διονύση Παπαδημητρίου, Ειρήνη Μπάκολη, Ελένη Χαλαβαζή, Ευθύμη Παπαδημητρίου,
Γιάννη Μωραΐτη, Γιάννη Σκάλτσα, Καμάλ, Κατερίνα Γιαννοπούλου, Κίλντι Ντράσα,
Λευτέρη Σταυρόπουλο, Λουκά Λουκίδη, Ιάσονα Ράδο, Λίνκ, Ορφέα Μάκαρη, Παντελή Χανδρή,
Σάββα Τσιμούρη, Σωτήρη Κυπραίο, (Κωσ)Τάκη Αλεξανδρόπουλο, Χρίστο Ζαφείρη, Ζωή Κάρτα
αλλα και όλα τα εργαλεία που χρησιμοποίησα και δανείστηκα.