Κοινότητες στο ArtΙΑ
Επιλέξτε μια κοινότητα για να περιηγηθείτε στις συλλογές της.
- Πτυχιακές, Μεταπτυχιακές Εργασίες και Διδακτορικές Διατριβές
- Δημοσιεύσεις ή άρθρα (δημοσιευμένα ή μη) σε περιοδικά και συνέδρια, βιβλία ή κεφάλαια βιβλίων ανοιχτής πρόσβασης
- Έντυπες Εκδόσεις της ΑΣΚΤ (κατάλογοι εκθέσεων, τιμητικοί τόμοι, πρακτικά συνεδρίων κ.α.)
- Φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό που παράγεται από το ίδρυμα στο πλαίσιο διοργάνωσης εκδηλώσεων, εκθέσεων, ομιλιών, συνεδρίων κλπ.
Πρόσφατες Υποβολές
ARROW(S)
Γρηγοριάδης Ζορμπάς, Κωνσταντίνος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10)
Η παρούσα εικαστική έρευνα διερευνά τη συνύπαρξη και την αντιπαράθεση δύο φαινομενικά αντίθετων κόσμων: του graffiti και της γραφιστικής. Το graffiti συνδέεται με την παιδικότητα, το παιχνίδι, τον αυθορμητισμό και την ελευθερία της γραφής, ενώ η γραφιστική αντιπροσωπεύει την αυστηρότητα, τη δομή και την πειθαρχία της οπτικής επικοινωνίας. Στόχος της μελέτης είναι να αναδείξει τις εντάσεις αλλά και τις δημιουργικές τομές που προκύπτουν από τη συνάντηση αυτών των δύο πρακτικών, σχηματίζοντας ένα υβριδικό πεδίο καλλιτεχνικής αναζήτησης. Η έννοια της παιδικότητας καταλαμβάνει κεντρική θέση, τόσο ως μορφολογικό χαρακτηριστικό όσο και ως στάση αυθεντικής έκφρασης. Μέσα από ιστορικά παραδείγματα, όπως η εμφάνιση του graffiti στις γειτονιές της Νέας Υόρκης ή το παγκόσμιο φαινόμενο του «S» των σχολικών τετραδίων, αναδεικνύεται η σχέση της γραφής με το παιχνίδι, τη μνήμη και τη συλλογικότητα. Αντίστοιχα, η γραφιστική προσεγγίζεται ως σύστημα πειθαρχίας και σαφήνειας, με εμβληματικά σύμβολα όπως το βέλος να εκφράζουν την αυστηρότητα και την τυποποίηση του σχεδιασμού. Η έρευνα αντλεί επιρροές τόσο από το αστικό τοπίο και την καταναλωτική αισθητική όσο και από καλλιτέχνες και γραφίστες που κινήθηκαν ανάμεσα σε διαφορετικές αισθητικές κατευθύνσεις (Corita Kent, David Carson, Christopher Wool, Michel Majerus, Tilt). Παράλληλα, το οικογενειακό περιβάλλον, με την πειθαρχία της
γραφιστικής εκπαίδευσης της μητέρας μου και την ελευθερία της πρακτικής εφευρετικότητας του πατέρα μου, λειτούργησε ως καθοριστικός παράγοντας στη διαμόρφωση του προσωπικού μου εικαστικού λεξιλογίου. Συμπερασματικά, η παρούσα πρακτική επιχειρεί να αποδώσει εικαστικά τη διαλεκτική ανάμεσα στην αυστηρότητα και τον αυθορμητισμό, στη δομή και την παιγνιώδη χειρονομία. Η εργασία καταλήγει ότι graffiti και γραφιστική, παρά τις αντιθέσεις τους, συναντώνται σε κοινά σημεία γύρω από τη γραφή, την ορατότητα και το ίχνος, συγκροτώντας έναν χώρο όπου η σύγκρουση μετατρέπεται σε
δημιουργική σύνθεση. Η έρευνα ανοίγει προοπτικές για περαιτέρω διερεύνηση μέσω ψηφιακών τεχνολογιών, παρεμβάσεων στον δημόσιο χώρο και συνεργατικών πρακτικών, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της συνύπαρξης αυτών των δύο κόσμων στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία.
Ο Αντώνης Πρωτοπάτσης μέσα από το βλέμμα του Γιώργου Πετρή: Τέχνη – Ιδεολογία – Αντίσταση
Μπάλλας, Ανδρέας (Πτυχιακή εργασία, 2025-10-09)
Η παρούσα πτυχιακή εργασία εξετάζει την καλλιτεχνική και ιδεολογική πορεία του Αντώνη Πρωτοπάτση (1897-1947) μέσα από το βλέμμα του Γιώργου Πετρή (1916-1997), τεχνοκριτικού και στενού φίλου του καλλιτέχνη. Στόχος της μελέτης είναι η ανάδειξη της συμβολής του Πρωτοπάτση στη νεοελληνική τέχνη και στο πολιτισμικό πεδίο, με έμφαση στα λιγότερο γνωστά ύστερα χρόνια της ζωής του, καθώς και η ένταξη του έργου του σε ένα ευρύτερο κοινωνικό, πολιτισμικό και πολιτικό πλαίσιο. Παράλληλα, επιχειρείται μια πρώτη συστηματική αξιοποίηση αδημοσίευτου αρχειακού υλικού από το Αρχείο Γιώργου Πετρή, στο οποίο διασώζεται πλούσιο τεκμηριωτικό υλικό για τον Πρωτοπάτση, όπως προσωπική αλληλογραφία, σημειώσεις, χειρόγραφα και εικαστικό έργο. Η μεθοδολογία που ακολουθείται βασίζεται στην αναλυτική μελέτη πηγών όπως επιστολές, δημοσιεύματα, αρχειακά έγγραφα, εικαστικά έργα, καθώς και στη δευτερογενή βιβλιογραφία για την τέχνη και τη διανόηση του Μεσοπολέμου και της δεκαετίας του 1940. Μέσα από μια διττή προοπτική– αφενός την αυτοαναπαράσταση του Πρωτοπάτση στις επιστολές του προς τον Πετρή και αφετέρου την κριτική αποτίμησή του από τον δεύτερο– επιδιώκεται μια πιο ολοκληρωμένη ερμηνεία της προσωπικότητας και του έργου του. Η ανάλυση εμπλουτίζεται με ερμηνευτικά εργαλεία εμπνευσμένα από τις θέσεις του Walter Benjamin για τη σχέση τέχνης και πολιτικής, προκειμένου να γίνει κατανοητή η μετατόπιση του Πρωτοπάτση προς την Αριστερά και η ενεργός δράση του στα χρόνια της Αντίστασης. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν έναν πολυσχιδή και ριζοσπαστικό δημιουργό, ο οποίος υπερέβη τα όρια του παραδοσιακού «πνευματικού ανθρώπου» του Μεσοπολέμου. Ο Πρωτοπάτσης αναδύεται ως καλλιτέχνης που προσπάθησε να συνδέσει την τέχνη με τα κοινωνικά της συμφραζόμενα, διευρύνοντας τους αισθητικούς και ιδεολογικούς του ορίζοντες μέσα από την προσωπική και ιστορική εμπειρία του. Η μελέτη, συνολικά, εμπλουτίζει τη σύγχρονη έρευνα για την τέχνη του 20ού αιώνα και αναδεικνύει ειδικότερα πεδία έρευνας πάνω στο έργο του Πρωτοπάτση.
Weather
Γεωργίου, Γεώργιος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10-24)
Μεαφετηρία τη φράση στη κυπριακή διαλεκτό «που τζαιρός» ¹, επανέρχεται στο παρόν η συνθήκη μιας παιδικής ανάμνησης, απλής στην καθημερινότητά της, αλλά ικανής, μέσα στη συνειδητοποίησή της, να ενεργοποιήσει ένα αισθητηριακό πεδίο επαναληπτικής κίνησης που επανασυνθέτει το «τότε» ως τωρινή εμπειρία, αρθρώνοντας ένα λεξιλόγιο καιρού που γεφυρώνει μνήμη και παρόν, οικειότητα και μεταβολή. Αισθητηριακά και γνωσιακά ερεθίσματα, διαλογικές διεργασίες, εμπειρίες απώλειας και ζώνες σύγχυσης συναρθρώνουν μια διαγενεακή συνομιλία, έναν συγκεκριμένο προορισμό και έναν διάλογο στο αγροτικό «μονοκάμπινο», καθ’ οδόν προς το χωράφι. Η παρούσα πρακτική εστιάζει στην επανεγκατάσταση αναμνήσεων του παρελθόντος στο σήμερα: η επαναληπτική κίνηση εμπρός–πίσω λειτουργεί ως μεθοδολογικό σχήμα ανάκλησης, ώστε η παρατήρηση του «τότε» να επανέρχεται στο «τώρα» διαμεσολαβημένη από το σύνολο των ενδιάμεσων ερεθισμάτων και εμπειριών που την έχουν ήδη αναπλάσει, προσδίδοντάς της σχεδόν ψηφιακή υφή. Τι συμβαίνει όταν μια προσωπική ανάμνηση μετασχηματίζεται σε αντικείμενο έρευνας; «Καταστρέφεται» η αθωότητά της ή αναδεικνύεται το εννοιολογικό της δυναμικό; Το σώμα του έργου συγκροτείται από μια σειρά επιτοίχιων κατασκευών και μια εγκατάσταση που ανακαλεί μια παιδική αφήγηση πραγματικών αναμνήσεων και φαντασιακών αναφορών. Οι χειρονομίες αυτές δεν αναπαριστούν το «τότε» αλλά το υπαινίσσονται: διερευνούν τη ρωγμή ανάμεσα στη θολή ανάμνηση, την αμφισημία της γλώσσας και στην ενδοψυχική αποδόμηση της τότε εσωτερικής εικόνας. Η μνήμη γίνεται ενεργή χαρτογράφηση, επανατοποθέτηση, και αναδόμηση μιας εσωτερικής γεωγραφίας. Ο χρόνος, όπως και ο καιρός, βιώνεται ταυτόχρονα: παρόν και παρελθόν συνυπάρχουν στον χώρο και μέσα σε αυτό το πεδίο κυριαρχεί η διάσπαση ανάμεσα σε κατασκευή και καταστροφή, ανάδυση και εξαφάνιση ως δεικτικά ίχνη και υπαινιγμοί που γεφυρώνουν παρελθόν και παρόν, ιδιωτικό βίωμα και καλλιτεχνική σκέψη.
Ψυχικά αποτυπώματα
Διώτη, Ηλιάνα Ευσταθία (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)
Το έργο μου περιστρέφεται γύρω από ψυχικές καταστάσεις που, ενώ δεν έχουν ύλη, εγγράφονται βαθιά στο σώμα και στη μνήμη. Φοβίες, εφιάλτες, επίμονες σκέψεις· άυλες, αλλά ικανές να σε διαπεράσουν, να σε παραλύσουν. Όσα δεν φαίνονται, αλλά αφήνουν βάρος. Όσα λειτουργούν υπόγεια, ως σκιά. Προσπαθώ να τα πλησιάσω. Να τα κάνω ορατά. Να δω τι έχει μείνει από εμένα και τι ήμουν πάντα χωρίς να το βλέπω. Χρησιμοποιώ διάφανα υφάσματα, όπως η μουσελίνα, τοποθετημένα σε στρώματα, το ένα μπροστά από το άλλο. Αυτή η σύνθεση παραπέμπει στη φύση των αναμνήσεων ή των ψυχικών εικόνων: είναι φευγαλέες, έρχονται και φεύγουν, χωρίς να είναι ακριβώς παρούσες – όπως ένα όνειρο, μια σκέψη, ένας εφιάλτης. Κάτι που συμβαίνει σε άλλον χρόνο και σε άλλον χώρο, σε μια ενδιάμεση κατάσταση, όπως ο ύπνος, η ανάμνηση ή η απώλεια. Κάθε ύφασμα από μόνο του είναι αχνό, διάφανο. Όταν όμως μπουν το ένα πάνω στο άλλο, αποκτούν μια υπόσταση. Έτσι είναι κι αυτές οι σκέψεις: φευγαλέες και σχεδόν διάφανες, αλλά όταν συσσωρεύονται, αρχίζουν να βαραίνουν. Μοιάζει σαν να έρχονται από έναν δικό τους χώρο και χρόνο — και να διεκδικούν τη θέση τους στη δική μου πραγματικότητα. Σαν μια σκιά που επιμένει, όχι μόνο για να φοβίσει, αλλά για να ειπωθεί. Να αναγνωριστεί. Όταν ζωγραφίζω πάνω στα στρώματα των υφασμάτων, το μελάνι διαπερνά τις επιφάνειες και αφήνει το ίχνος του στον καμβά που βρίσκεται από κάτω. Ένα αποτύπωμα, σαν σκιά όσων διαδραματίστηκαν. Άλλοτε, αυτό που αποτυπώνεται λειτουργεί σαν φορεμένο φορτίο. Κάτι που κουβαλιέται πάνω στο σώμα και επηρεάζει τα όργανα, τους μηχανισμούς του. Σαν φορεμένο άγχος. Όλα εκείνα που, ενώ προσπαθείς να τα οργανώσεις, να τα συγκρατήσεις, καταλήγουν να επιδρούν με ψυχοσωματικά συμπτώματα. Μαύρα, τα οποία σκαλίζω, με διάθεση να παίξω μαζί τους,να τα ελαφρύνω...Να καταφέρω να βγάλω λίγο μαύρο, με την ελπιδα να τα κουβαλήσω αλλιώς. Και είναι φορές που αυτό που αποτυπώνεται μοιάζει με αίσθημα παραίτησης — μα και επιζών ταυτόχρονα, με ό,τι του στέρησε ή του έδωσε στο σχήμα του αυτό που το αλλοίωσε.
Πτυχιακή εργασία του Θεοδοσιάδη Διονύση
Θεοδοσιάδης, Διονύσης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)
Η πτυχιακή μου εργασία αποτελείται από 5 έργα ζωγραφικής διαστάσεων 200x200cm με λάδι.