Communities in ArtΙΑ
Select a community to browse its collections.
- Πτυχιακές, Μεταπτυχιακές Εργασίες και Διδακτορικές Διατριβές
- Δημοσιεύσεις ή άρθρα (δημοσιευμένα ή μη) σε περιοδικά και συνέδρια, βιβλία ή κεφάλαια βιβλίων ανοιχτής πρόσβασης
- Έντυπες Εκδόσεις της ΑΣΚΤ (κατάλογοι εκθέσεων, τιμητικοί τόμοι, πρακτικά συνεδρίων κ.α.)
- Φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό που παράγεται από το ίδρυμα στο πλαίσιο διοργάνωσης εκδηλώσεων, εκθέσεων, ομιλιών, συνεδρίων κλπ.
Recent Submissions
Πτυχιακή Εργασία του Φίλιππα-Μπατουδάκη, Φοίβου
Φίλιππας-Μπατουδάκης, Φοίβος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)
Οι ψηφιακές τέχνες διαθέτουν έναν νέο τρόπο ερμηνείας του κόσμου, και μέσα από τον τρισδιάστατο χώρο που δημιουργούν, μπορεί κανείς να εκφράσει μια πληθώρα ιδεών και επανερμηνειών. Με αυτήν τη συλλογή, στόχευσα να εξερευνήσω την απουσία ως κεντρικό άξονα. Από τη μία, αξιοποιώντας τις κινηματογραφικές δυνατότητες που μου προσφέρουν αυτά τα εργαλεία, παρουσιάζω μία νουάρ-εμπνευσμένη ταινία μικρού μήκους χωρίς πρωταγωνιστή, όπου η διάθεση, η ατμόσφαιρα και το σκηνικό καταλαμβάνουν το επίκεντρο. Από την άλλη, αναδημιουργώ φωτογραφίες εμβληματικών έργων ζωγραφικής από την ιστορία, απογυμνωμένες από τις κεντρικές τους μορφές, μετατοπίζοντας την προσοχή στο περιβάλλον και στις παραμελημένες λεπτομέρειες. Με τον συνδυασμό αυτών των δύο, η συλλογή υποδηλώνει έναν εναλλακτικό τρόπο αλληλεπίδρασης με την τέχνη, καλώντας τον θεατή να μη δει τον ήρωα, αλλά τον κόσμο γύρω του.
The Handyman
Τσουκάτος, Άγγελος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)
Δέκα ζωγραφικά έργα (10 ζωγραφισμένοι καμβάδες σε τελάρα). Ως σειρά, αφηγούνται την ιστορία του Τεχνικού, όμως κάθε ένα μπορεί να σταθεί ως ανεξάρτητο.
Dimmensional Constructs
Στραντζάκη, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)
Η διπλωματική εργασία με τίτλο Dimensional Constructs πραγματεύεται τον χώρο ως ένα ρευστό και διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο, στο οποίο η ζωγραφική και η εγκατάσταση συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται. Μέσα από πίνακες, τρισδιάστατες κατασκευές και παρεμβάσεις που εκτείνονται στον περιβάλλοντα χώρο, το έργο διαμορφώνει ένα εικαστικό σύνολο που υπερβαίνει τα όρια της δισδιάστατης επιφάνειας. Κυρίαρχο στοιχείο είναι οι γραμμές, οι οποίες μεταφέρονται από τη ζωγραφική στον χώρο με τη χρήση κλωστών. Οι κλωστές λειτουργούν ως προεκτάσεις των έργων, χαράσσοντας ρυθμούς και επαναλήψεις που μεταφέρουν τον θεατή από το επίπεδο της επιφάνειας στην εμπειρία της τρισδιάστατης εγκατάστασης. Η διάταξή τους δημιουργεί νέους άξονες και σχέσεις στον χώρο, προσκαλώντας τον θεατή σε μια ενεργή, βιωματική παρατήρηση. Η συνύπαρξη οργανικών και βιομηχανικών υλικών – όπως η πέτρα, το μέταλλο, το ξύλο και το γυαλί – δημιουργεί αντιθέσεις αλλά και γέφυρες ανάμεσα στο φυσικό και το κατασκευασμένο. Οι κατασκευές παραμένουν ανοιχτές ως μορφές, υποδηλώνοντας τη ρευστότητα του χώρου και την ικανότητά του να μετασχηματίζεται και να παράγει νέες αφηγήσεις. Η καλλιτεχνική διαδικασία εξελίσσεται ως διαρκής έρευνα για τη σχέση μεταξύ χώρου, ύλης και βλέμματος. Το έργο δεν προτείνει τον χώρο ως σταθερό δεδομένο, αλλά ως μια εμπειρία που μεταβάλλεται, ανάλογα με την παρουσία και την κίνηση του θεατή. Μέσα από τη σύνθεση ζωγραφικής, εγκατάστασης και υλικών, η εργασία επιδιώκει να αναδείξει τον χώρο ως ένα δυναμικό, ανοιχτό πεδίο, σε συνεχή διάλογο με τον χρόνο, το φως και την ανθρώπινη εμπειρία.
Στίγμα Apocalypso1.0
Γιαννοπούλου, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)
Για την Αποκαλυψώ
Το έργο μου γεννήθηκε μέσα από μια προσωπική αναζήτηση και εξελίχθηκε σε μια μορφή αυτό-θεραπείας. Μέσα από αυτό, εξερευνώ τα στρώματα της ταυτότητας και τη ρευστότητά της, ενώ παράλληλα προσπαθώ να αποδημήσω την έννοια του ιδανικού που μας επιβάλλουν τόσο οι κοινωνικές όσο και οι προσωπικές μας προσδοκίες. Συνδυάζοντας διαφορετικά μέσα, όπως το ψηφιακό κολάζ, τη δημιουργική γραφή, το βίντεο και την περφόρμανς, επιδιώκω να δημιουργήσω εμβυθιστικές εμπειρίες που συνδυάζουν σουρεαλισμό, kitsch αισθητική και έντονα στοιχεία αυτοσαρκασμού. Το τρέχον έργο μου «Apocalypso» αποτελεί μια αναδιήγηση της ιστορίας της Καλυψούς μέσα από τη δική της σκοπιά. Καταραμένη από τους θεούς να παραμένει κρυμμένη στο νησί της, η Καλυψώ γίνεται σύμβολο του κρυφού εαυτού και της αποφυγής της αποκάλυψης από φόβο προσβολής των κοινωνικών κανόνων. Η απόφασή της να αμφισβητήσει τη βούληση των θεών και να αναζητήσει τις επιθυμίες της την οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα μονοπάτι «αποκάλυψης» - ένα μονοπάτι άβολο, χαοτικό, ντροπιαστικό και βαθιά προσωπικό. Εμπνευσμένη από τη μυθολογία, το θέατρο και τον κινηματογράφο, επιθυμία μου είναι να προσεγγίσω την αφήγηση όχι ως μια γραμμική ιστορία, αλλά ως μια οπτική και βιωματική εμπειρία. Το έργο μου είναι μια πρόσκληση να αγκαλιάσουμε το χάος του να είμαστε τα πάντα και τίποτα ταυτόχρονα. Είναι μια αναγνώριση ότι η πραγματικότητα είναι σχετική και ότι η ταυτότητα δεν είναι σταθερή, αλλά ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κολάζ εμπειριών, σχέσεων και επαναπροσδιορισμών. Επιθυμία μου είναι να αποτελέσει έναυσμα για τον θεατή, ώστε να ταυτιστεί, να αναρωτηθεί για τα όρια της κοινωνικής πραγματικότητας και, ίσως, να τα αμφισβητήσει, θέτοντας τα θεμέλια για το δικό του ταξίδι αυτογνωσίας.
Lucien 1884
Κλης, Αναστάσιος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)
Το έργο Lucien 1884 ενσαρκώνει μια αφήγηση. Ακολουθώντας το καλλιτεχνικό είδος της παραμυθολογίας, μέσα από αντικείμενα-εκθέματα, υπομνήματα και σημειώσεις, περιγράφει μία ιστορία που τοποθετείται στον 19ο αιώνα. Τότε που η θολή ακόμα θεώρηση της εκκολαπτόμενης επιστημονικής μεθόδου άφηνε πολλά σκοτεινά σημεία. Σημεία όπου το λογικό συναντούσε το φανταστικό και επιστημονικές παρατηρήσεις συνόρευαν με τα παραμύθια. Τα αντικείμενα που παρουσιάζονται είναι κατασκευασμένα και έπειτα φθαρμένα ή τροποποιημένα για να διηγηθούν αυτό το “παραμύθι”. Ο σκοπός τους είναι λιγότερο ο ρεαλισμός και περισσότερο η δραματική αφήγηση μίας ιστορίας- μίας παράστασης χωρίς ηθοποιούς. Μία σκισμένη στολή , ένα μοναχικό γάντι και φθαρμένες φωτογραφίες- αυτά, ανάμεσα σε άλλα αντικείμενα πλαισιώνουν μία ιστορία χαμένη στον χρόνο. Μέσα απο αυτά τα “εκθέματα”, ο θεατής μαθαίνει για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και για την ερευνητική αποστολή που αποτέλεσε το τέλος τους. Μέσα από σημειώσεις, υπομνήματα και ευρήματα παρουσιάζεται ως γεγονός ένα χαμένο κομμάτι ιστορίας. Όμως προσοχή: η κάμερα είναι χαλασμένη, οι φωτογραφίες δεν δείχνουν παρά σκιές και μοναδικός οδηγός του επιστήμονα είναι μία γοτθική νουβέλα.