ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access Circus-ing around: somber, pompous, grandiose. Το τσίρκο ως χώρος παραγωγής μιας κοινωνικής συνθήκης μέσα από το πρίσμα της μπρεχτικής αποστασιοποίησης.Σημαντήρα, Χριστίνα-Σύλβια (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-03-09)Η διπλωματική εργασία με τίτλο "Circus-ing around: somber, pompous, grandiose” εξετάζει το τσίρκο ως ένα χώρο που παράγει κοινωνικές συνθήκες, αναλύοντας τον μέσω του μπρεχτικού εργαλείου της αποστασιοποίησης (Verfremdungseffekt). Το τσίρκο, αν και φαίνεται να είναι χώρος διασκέδασης και φαντασίας, αναδεικνύει τις αντιφάσεις της κοινωνίας, παρουσιάζοντας την καθημερινή πραγματικότητα με τρόπο που επιτρέπει στο θεατή να αποστασιοποιηθεί από τα συναισθηματικά κλισέ και να δει τη κοινωνία με νέο κριτικό πρίσμα. Η εργασία συνδέει την μπρεχτική αποστασιοποίηση με τη μαρξιστική θεώρηση της τέχνης ως εργαλείου κοινωνικής αλλαγής και την κριτική της καπιταλιστικής κοινωνίας, ενώ αναδεικνύει τη σύνδεση του τσίρκου με την ποπ-αρτ, η οποία σατιρίζει και κριτικάρει τη μαζική κουλτούρα και τις καταναλωτικές κοινωνίες. Επιπλέον, η μελέτη ενσωματώνει την κριτική του Ζακ Ρανσιέρ για τον ενεργό ρόλο του θεατή στην καλλιτεχνική εμπειρία, υπογραμμίζοντας τη σημασία της κριτικής σκέψης και της κοινωνικής συνείδησης. Αναλύοντας στοιχεία όπως η αποσπασματική αφήγηση, η νομαδικότητα και η προσωρινότητα του τσίρκου, καθώς και τη χρήση του χιούμορ, της μουσικής και των ακροβατικών, η εργασία καταλήγει στο ότι το τσίρκο μπορεί να αποτελέσει πεδίο κοινωνικής κριτικής, όπου οι αντιφάσεις της σύγχρονης κοινωνίας γίνονται αντιληπτές μέσω της αποστασιοποίησης, επιτρέποντας στο θεατή να αναπτύξει μια κριτική αντίληψη του κόσμου.Item Open Access Καμία πρωτοτυπία, καμία έμπνευση, κανένα ενδιαφέρον. Μπανάλ ψηφιακές εικόνες και ζωγραφική: Επανανοηματοδοτώντας το τετριμμένο.Κοσμόπουλος, Κοσμάς (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία εξετάζει τη χρήση κοινότοπων (μπανάλ) ψηφιακών εικόνων στη ζωγραφική, διερευνώντας τη διαδικασία επανανοηματοδότησης τους. Η μελέτη βασίζεται στην καλλιτεχνική μου πρακτική, η οποία ξεκίνησε ως ένα εσωτερικό αστείο: η επιλογή εικόνων που αρχικά φαίνονταν ασύνδετες ή δυσνόητες, αλλά μέσα από τη ζωγραφική μετατρέπονται σε έργα ανοιχτά σε πολλαπλές ερμηνείες. Η πρακτική μου περιλαμβάνει τη συλλογή, επεξεργασία και ζωγραφική απόδοση εικόνων που αντλώ από το διαδίκτυο, τα κοινωνικά δίκτυα και διάφορα άλλα ψηφιακά αρχεία. Αυτές οι εικόνες, συχνά χαμηλής ανάλυσης και αποκομμένες από το αρχικό τους συγκείμενο, υποβάλλονται σε ψηφιακή τροποποίηση πριν μετατραπούν σε ζωγραφικά έργα. Η διαδικασία αυτή εντάσσεται στην έννοια της "φτωχής εικόνας" (Hito Steyerl), εικόνων που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο, απογυμνωμένες από την αρχική τους αξία. Στη συνέχεια, μετασχηματίζονται μέσω της ζωγραφικής, αποκτώντας νέα υπόσταση και σημασία. Η υλικότητα του καμβά και η επιβράδυνση που επιβάλλει η ζωγραφική διεργασία, έρχονται σε αντίθεση με την εφήμερη φύση των ψηφιακών εικόνων, δημιουργώντας έναν διάλογο γύρω από τη διάρκεια και την αξία τους στη σύγχρονη οπτική κουλτούρα. Οι εικόνες που περνούν απαρατήρητες ή θεωρούνται ασήμαντες μπορούν, μέσω της ζωγραφικής, να γίνουν χώροι προβολής καινούριων νοημάτων, αφήνοντας τον θεατή να συμπληρώσει με τις δικές του αφηγήσεις. Στα έργα μου, η απόδοση των μπανάλ εικόνων δεν είναι απλή αναπαραγωγή, αλλά μια διαδικασία αναδιαμόρφωσης. Η ζωγραφική επιβραδύνει τη γρήγορη κατανάλωση εικόνων, προσφέροντας έναν τρόπο να ξαναδούμε τις εικόνες που συνήθως προσπερνάμε. Η εργασία αυτή συνεισφέρει στη συζήτηση για τη σχέση μεταξύ ψηφιακής και ζωγραφικής εικόνας, καθώς και για τη θέση της μπανάλ εικόνας στη σύγχρονη τέχνη. Υπογραμμίζει τη σημασία της επανανοηματοδότησης μέσω της ζωγραφικής, επαναφέροντας την προσοχή σε εικόνες που διαφορετικά θα χάνονταν μέσα στη ροή της ψηφιακής πληροφορίας.Item Open Access Τα Αστέρια από κάτωNaidi Shekine, Despoina (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-26)Μεταφέροντας ορυκτά από το τοπίο και κατασκευάζοντας αρχαϊκές κατασκευές όπως ένας βυζαντινός τρούλος, μια τοιχοποιία από την Μεσοποταμία, τσόχινες φόρμες από νομαδικές φυλές της Ανατολής, αντικείμενα τα οποία έχουν μέσα τους την ανθρώπινη χειρωναξία και σοφία και ορυκτά που εμπεριέχουν από μόνα τους μνήμη, μετατρέπω τον χώρο τον οποίο δουλεύω σε ένα κοινό τόπο συνύπαρξης και μνήμης ανθρώπων και γήινων υλικών. Συνθέτοντας και πλάθοντας τα διαφορετικά υλικά μεταξύ τους μετατρέπονται σε μαγικά αντικείμενα που εμπεριέχουν γνώση, πολλαπλές χρονικότητες, πλαστικότητες, πιθανό παρελθόν και μυστήριο, ανοίγουν πόρτες πέρα από μια γραμμικότητα αφήγησης και τοποθετούν προβληματισμούς για το παρόν και το μέλλον.Item Open Access ΑυτοβιογραφίαΜαντινάου, Ειρήνη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Οι έννοιες έθνος, κοινότητα, αρχείο, μουσείο, ιστορία, μυθοπλασία, μνήμη, υποκείμενο, συγγένεια σχηματοποιούνται μέσα σε ένα ασυνεπές ημερολογιακό χρονολόγιο. Περιγράφονται από προσωπικά κείμενα που συνδιαλέγονται με αποσπάσματα θεωρητικών και λογοτεχνικών αναφορών, αναφορές σε ιστορικά ή συγγενικά πρόσωπα και επινοημένα συμβάντα ή γεγονότα. Οι περιγραφές τεκμηριώνονται από ψηφιοποιημένο αρχειακό υλικό από οικογενειακές και άλλες συλλογές, στιγμιότυπα οθόνης, δακτυλογραφημένα χειρόγραφα, φωτογραφίες έργων ή αντικειμένων και εικόνες. Η σύνθεσή τους επιχειρεί να αποδώσει, με διάφορους τρόπους, την μεθοδολογία της καλλιτεχνικής μου έρευνας και να αναπτύξει το σύστημα εννοιών που την συγκροτεί. Τα κεφάλαια δομούνται από αποσπασματικές σημειώσεις που αναδεικνύουν μερικές περιπτώσεις της ύπαρξης του. Στον πυρήνα ή στις οριακές περιοχές αυτού του συστήματος, η έννοια της αυτοβιογραφίας ταυτίζεται με αυτήν του ιστορικού μυθιστορήματος. Οι σημειώσεις οδηγούν σε συνειρμούς, αναμνήσεις, διερωτήσεις και ανακαλύψεις. Εξετάζονται ζητήματα διαχείρισης διαγενεακών τραυμάτων, προσωπικής εμπλοκής ή αποστασιοποίησης και συγκρότησης μιας προσωπικής γλώσσας. Συμπτώσεις, τυχαία συμβάντα, αυθόρμητη επιτόπια έρευνα, αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας και αναζητήσεις μετασχηματίζονται σε αυτοσχέδιες δοκιμές, επανεφευρέσεις σχεδιαστικών εργαλείων και μακέτες συνύπαρξης. Η μεθοδολογία εμφανίζεται να παραμένει υπό συνεχή ανακατασκευή και οριοθετείται από τις εκδοχές της.Item Open Access Σχέδιο φύτευσηςΓεωργακάκη - Μπιζά, Νατάσα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2014-07)Η παρούσα θεωρητική διπλωματική εργασία αποτελεί μια προσπάθεια θεωρητικής προσέγγισης, έρευνας και μελέτης κάποιων εννοιών που πραγματεύεται το εικαστικό μου έργο. Σκοπός της είναι να ψηλαφήσει τα ερωτήματα και τους προβληματισμούς που θέτει το έργο αυτό. Πραγματεύεται τα ζητήματα της πρόσληψης και της σημασίας του κήπου στις εικαστικές τέχνες καθώς και την έννοια και την κατασκευή της ταυτότητας μέσα από τα μνημεία. Το ταξίδι περνάει μέσα από τον κήπο του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς της Αθήνας, ο οποίος συνδυάζει, όπως θα φανεί και στη συνέχεια, τις παραπάνω φαινομενικά ασύνδετες έννοιες. Το πρώτο κεφάλαιο πραγματεύεται το ζήτημα του ορισμού του κήπου μέσα από τις προσεγγίσεις διάφορων μελετητών. Στο επόμενο κεφάλαιο παρουσιάζεται η σημασία και οι τρόποι πρόσληψης του κήπου ενώ τονίζεται μια στροφή που παρατηρείται στους κήπους, οι οποίοι αναδεικνύονται ως πεδία διερεύνησης μιας πληθώρας ζητημάτων. Το τρίτο κεφάλαιο εστιάζει στην αξία και την ταυτότητα των φυτών, προσφέροντας μια γέφυρα προς το ζήτημα της κατασκευής της ταυτότητας και αποτελώντας μια έμμεση αναφορά στην παρέμβαση στον κήπο της Αρχαίας Αγοράς. Το τέταρτο κεφάλαιο μελετά την κατασκευή της ταυτότητας εστιάζοντας στη συμβολή των μνημείων. Το πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζει την περίπτωση του κήπου του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών, τονίζοντας ότι στην περίπτωση αυτή έχουμε μια ετεροτοπία μέσα στην ετεροτοπία, ένα μνημείο μέσα στο μνημείο. Το έκτο κεφάλαιο πραγματεύεται το ζήτημα της παρέμβασης του ανθρώπου στη φύση και τα μνημεία. Τέλος, η εργασία ολοκληρώνεται με μια σύντομη παρουσίαση της παρέμβασης μου στον κήπο της Αρχαίας ΑγοράςItem Open Access If you can't go through an obstacle, go around it. Water does.Καρατζαφέρη, Κατερίνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Το παρόν έργο επιχειρεί να διερευνήσει τη σχέση της γυναικείας ταυτότητας με τους κοινωνικούς ρόλους και τα στερεότυπα που έχουν παραδοσιακά συνδεθεί με αυτήν. Μέσα από τη χρήση υλικών και τεχνικών όπως το σχέδιο και η ύφανση προσεγγίζονται ζητήματα όπως η υπομονή, η δημιουργικότητα και η αποδόμηση μιας επιφάνειας. Η θεματολογία αντλεί από λογοτεχνικές και μυθολογικές αναφορές, όπως η Οδύσσεια, ο μύθος της Αράχνης και η Πηνελοπιάδα, οι οποίες εμπλουτίζουν τη νοηματοδότηση του έργου. Παράλληλα, η επιλογή της υφαντικής ως πρακτική και η σύνδεσή της με τη γυναικεία εργασία αποτελεί αναφορά στις κοινωνικές προσδοκίες και απαιτήσεις που αποδίδονται στις γυναίκες. Το έργο συνομιλεί με τον χώρο, αξιοποιώντας την τοποθέτηση των στοιχείων του για να ενισχύσει την αίσθηση ροής, μεταμόρφωσης και αλληλεπίδρασης με το κοινό. Η δημιουργική διαδικασία δεν περιορίζεται μόνο στην κατασκευή, αλλά ενσωματώνει την έννοια της συνεχούς αλλαγής και της αναδημιουργίας. Ο τίτλος του έργου, καθώς και της γραπτής εργασίας, If you can't go through an obstacle, go around it. Water does. προέρχεται από το βιβλίο Πηνελοπιάδα της Margaret Atwood. Είναι μια φράση που η Πηνελόπη μνημονεύει, καθώς αποτελεί συμβουλή της μητέρας της την ημέρα του γάμου της. Η φράση ενσωματώνει την έννοια της προσαρμοστικότητας, της υπομονής και της υπέρβασης των εμποδίων – στοιχεία που συνδέονται στενά με την εικαστική μου πρακτική και την κεντρική θεματική της εργασίας μου. Ο τίτλος επιλέχθηκε γιατί αντικατοπτρίζει την έννοια της αντίστασης μέσω της ευελιξίας και της επιμονής, ένα μοτίβο που διατρέχει τόσο τη διαδικασία δημιουργίας του έργου όσο και τη θεματική των έμφυλων ρόλων και της αμφισβήτησης των κοινωνικών στερεοτύπων.Item Open Access DiggingΔιώτης, Θωμάς Γ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2023)Το έργο Digging δημιουργήθηκε ως μια αποκαλυπτική έλλαμψη για την καθαρότητα και το σθένος των σύγχρονων δράκων. Ο δράκος ακροβατεί ανάμεσα την αλαζονεία του παρελθόντος που του πρόσδιδε μια τεκμηριωμένη ανικανότητα της ήττας και την εξοικείωση ως αποτέλεσμα της έντονης παρουσίας του στα τεχνολογικά gadgets. Το ανύπαρκτο του δράκου παρουσιάζεται ως υπαρκτό και θριαμβεύει ενάντια στην δύναμη της μάζας που τον θέλει εγκλωβισμένο στον δικό του μύθο. Φτιαγμένος από φωτιά και ξεθαμμένος από τον μηδενιστικό εκσυγχρονισμό παρουσιάζει ένα ψυχολόγημα φτιαγμένο από πλαστικό. Είναι ένας σύγχρονος δράκος αλλά φτιαγμένος από φωτιά, όπως αρμόζει σε κάθε μυθικόπλάσμα.Item Open Access «Πίξελ & Οπτικές Σύλληψης: Ταυτότητα και η έννοια της συσχέτισης στην εποχή της Προσομοίωσης »Δουκέλη, Εριφύλη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024-12-02)«Η κρίση της σημερινής εποχής δεν είναι η επιτάχυνση, αλλά η χρονική διασπορά και η χρονική εξάρθρωση…Έτσι ο χρόνος γίνεται αθροιστικός και κενώνεται από κάθε αφηγηματικότητα…Τα άτομα δεν αποπνέουν άρωμα…» (Han, 2015, σελ.67) Αντικείμενο της εν λόγω εργασίας είναι η κοινωνική και ψυχαναλυτική προσέγγιση της ψυχοκοινωνικής διάρθρωσης που έχει προκύψει από την εξαρτητική σχέση ανθρώπου - τεχνολογίας, μέσω της εικαστικής διερεύνησης και πρακτικής. Με αφορμή τον προβληματισμό του κατά πόσο οι νέες τεχνολογίες έχουν μετατοπίσει και επηρεάσει τις διαπροσωπικές σχέσεις, ως προς τους συναισθηματικούς δεσμούς αλλά και την έννοια της ταυτότητας, η παρούσα ανάλυση τοποθετεί ερωτήματα μέσω της δημιουργίας δυστοπικών ψηφιακών ηχοτοπίων, συνθέσεων και χαρακτήρων που αποτελούν παράγοντες των συνθέσεων του «Τρίπτυχου» έργου του Bosch, μετατοπίζοντας την ταυτότητά τους στην ψηφιοποιημένη εποχή. Στην ψηφιακή εποχή, τόπο της εξαφάνισης της διαλεκτικής των εικόνων, η φαντασμαγορία του εφήμερου, άμεσα επηρεασμένη από την εγγύτητα του ψηφιακού γοήτρου, έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι χρήστες προσλαμβάνουν τις εικόνες. Η μνήμη προσβάλλεται από την επαναλαμβανόμενη τροχιά του εφήμερου ιδιοσυμβάντος, παράγοντας κατακερματισμού της αφηγηματικότητας, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο θυμικό να θυμίζει λογισμικό υπολογιστή προσλαμβάνοντας πληροφορία συσσωρευτικά. Με αυτή τη λογική, τα ίχνη της εικόνας μετατρέπονται σε θραυσματικές επαναλήψεις ενός αλγόριθμου και σαν πρωταγωνιστές του ακαριαίου συναισθήματος. Η παρούσα εργασία περιέχει παραπομπές στην ομώνυμη «Αλληγορία του Σπηλαίου» του Πλάτωνα, το θεατρικό παιχνίδι, τον ρόλο των προσωπείων και των εξαρτητικών σχέσεων του σύγχρονου ατόμου με το διαδίκτυο και τα social media. Μέσω των σχετικών παραπομπών υφαίνεται μια αλληγορία που φέρει σύνδεση μεταξύ του έργου «Τρίπτυχο» του Bosch, το οποίο τελικά αποκαλύπτει μια πολυμορφικότητα βαθιά διαλεκτική, που αφορά το σύγχρονο εαυτό και την ακεραιότητα της ταυτότητας. Επιπλέον, γίνεται αναλυτική αναφορά στο έργο “Pixels and Perspectives: Unraveling Identity and Connection in the Digital Age”, το πως αυτό συλλήφθηκε, καθώς και στα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την υλοποίηση του.Item Open Access Κεφάλι εναντίον σώμαΒασιλείου, Φίλιππος Γ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Το παρόν κείμενο γράφτηκε με αφορμή το έργο “Head vs Body” (κεφάλι αντίπαλο με σώμα). Το “Head vs Body” είναι ένα έργο στο οποίο στρέφω το βλέμμα προς στον εαυτό μου. Δημιουργώ ένα αντίγραφο του κεφαλιού μου και μπαίνω μέσα σε αυτό, ανοίγοντας ένα κομμάτι του και προσκαλώντας το κοινό να μπει και αυτό μέσα του. Με αυτό τον τρόπο πλοηγώ το κοινό στον κόσμο μου, και έτσι ο κόσμος μου γίνεται και δικός τους, καθώς ανήκει πλέον στο κεφάλι τους. Επικεντρώνομαι στο κεφάλι μου, κατασκευάζοντας ένα αντίγραφο αυτού από λατέξ, αλλά και στο σώμα διότι κάνω τόσο θεωρητική όσο και κινητική έρευνα με στόχο να ενσωματωθώ στο κεφάλι-αντικείμενο και να δημιουργήσω μια ζωντανή δράση. Παρακάτω αναπτύσσω τόσο το έναυσμα της ιδέας όσο και τη διαδικασία δημιουργίας του έργου και τους παράγοντες που επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα. Επίσης, γίνεται αναφορά σε έργα που υλοποιήθηκαν στη διάρκεια του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών 2020-2022 τα οποία είναι καθοριστικής σημασίας για την έρευνά μου και οδήγησαν στη σύλληψη και την παραγωγή του έργου που εκθέτω και αναλύω στη παρούσα εργασία.Item Open Access Η συνάρτηση μιας ατελέσφορης προσμονήςΠαπαδοπετράκης, Ευριπίδης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)The function of unfruitful expectations / η συνάρτηση μίας ατελέσφορης (άκαρπης) προσμονής, είναι μια εσωτερική περιήγηση πάνω σ’ ένα ερώτημα- γεγονός που προϋπάρχει της ανάγκης έκφρασής του. Πρόκειται για ένα σύνολο έργων που αρθρώνεται μέσα από αινιγματικούς συμβολισμούς. Το παρόν δοκίμιο επιχειρεί να ταξινομήσει παρατηρήσεις που ανάγονται σε εγγενή ζητήματα ή γρίφους. Κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι πρόκειται για σώμα δουλειάς που αναπτύσσεται σε δύο διαδοχικά κεφάλαια βάσει χρονολογικής σειράς. Αρχικά μέσω ανάπτυξης των θεμάτων με ορισμούς και ερμηνείες, παρουσιάζεται το σημείο εκκίνησης αυτού του ‘’κύκλου’’. Ακολούθως η χρήση των συμβόλων, η απόδοσή τους μέσω της έννοιας της σύμπτωσης και των διακλαδώσεών της, στελεχώνουν το πρώτο μισό αυτής της μελέτης.[...] Ο Ευριπίδης Παπαδοπετράκης (γεν. 1988) είναι εικαστικός καλλιτέχνης με έδρα την Αθήνα. Έχει σπουδάσει χαρακτική, τέχνη του βιβλίου και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και έχει ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στην ίδια σχολή ενώ παράλληλα παρακολούθησε σεμινάρια καλλιτεχνικής βιβλιοδεσίας. Το έργο του κινείται γύρω από κλασικές και πειραματικές μεθόδους εκτύπωσης και την κατασκευή υπερρεαλιστικών γλυπτών. Η έρευνα και οι αναφορές του σχετίζονται άμεσα με τις επιστήμες, τόσο από αισθητική άποψη όσο και ως σχόλιο μέσα από μια ανορθόδοξη σκέψη, βασισμένη στη σχέση λογικού - μεταφυσικού. Το 2021 πραγματοποίησε ατομική έκθεση με τίτλο ''Living Monuments'' στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου, ενώ έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ορισμένων εξ αυτών και ως επιμελητής. Έχει συνεργαστεί σε καλλιτεχνικές παραγωγές και έχει πραγματοποιήσει εργαστήρια και διαλέξεις με φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει υπάρξει μέλος και ιδρυτής καλλιτεχνικών ομάδων και καλλιτεχνικών χώρων. Το 2023 εξέδωσε μαζί με την Βίκυ Τσίρου το βιβλίο BURR (dolce publications) στα πλαίσια του ομώνυμου προγράμματος.Item Restricted access +1 Αποτυπώσεις του ΚαθημερινούΚοντοδήμος, Δημήτρης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)Η σύγχρονη πόλη αποτελεί ένα είδος δομής παρόμοιο με αυτής ενός οργανισμού. Μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο και εξελίσσεται όπως οι ζωντανοί οργανισμοί. Νέες πολιτιστικές πραγματικότητες του χώρου και της εικόνας, έχουν επέμβει επίμονα από τα τέλη του 20ού αιώνα και να αναπτύξουν μια συνεχή και δυναμική παρουσία. Σχέσεις μεταβαλλόμενες προκύπτουν από μια πληθώρα παραγόντων που δρουν συμμετέχοντα και μετασχηματίζουν ολοένα τον χαρακτήρα της. Ο αστικός κοινωνιολόγος Robert Park αναφέρει πως ο άνθρωπος φτιάχνοντας την πόλη ξαναέφτιαξε τον εαυτό του, αφού αυτή αποτελεί την πιο συνεπή και συνολική προσπάθεια του ανθρώπου να ανακατασκευάσει τον κόσμο στον οποίο είναι καταδικασμένος να ζει.Item Restricted access Περπατώντας στη θάλασσα, κολυμπώντας στο βουνό. Η υλικότητα του ταξιδιού.Ραγκουζίνι, Ιρένε (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, μία χώρα με πλούσια μυθολογία, η γνωριμία με το έργο του Ομήρου γίνεται συνήθως σε μικρή ηλικία και η Οδύσσεια αποτελεί αποτελεί ένα βασικό αντικείμενο μελέτης. Ο Οδυσσέας και οι περιπέτειές του κατέκλιζαν το κόσμο μου ως παιδί και τον ακολούθησα νοερά, με την σειρά μου, στα ταξίδια μου μέχρι την πολύπαθη επιστροφή του στην πατρίδα του, την Ιθάκη. Στην μνήμη μου η Οδύσσεια είχε ολοκληρωθεί σε εκείνο ακριβώς το σημείο : Ο Οδυσσέας επέστρεψε σπίτι του.[...]Item Open Access Empty PlaygroundΧατζηαθανασιάδου Δέδε, Άρτεμις (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024)Είναι δυστοπικό το παρόν μας ή μήπως είναι η ιστορία του πολιτισμού μας, που οδηγεί στο θάνατο κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα; Το βέβαιον είναι ότι το άτομο πολιορκείται σχεδόν πάντα «απ’ έξω κι από μέσα», βιώνοντας διαχρονικά τον πόλεμο και την καταστροφή. Είτε πρόκειται κυριολεκτικά για ένοπλες συρράξεις, είτε πρόκειται για τον εσωτερικό «πόλεμο» που προκαλούν οι φόβοι, τα τραύματα κι οι ανασφάλειες που βιώνει ο καθένας μας. Και μέσα σ’ αυτή την αέναη πάλη, και τις επαναλαμβανόμενες απειλές με ποιό τρόπο μπορεί η τέχνη να εκφράσει την κραυγή της απελπισίας και του φόβου; Και πώς μπορεί να συμβάλει στην επούλωση του τραύματος; Αυτή η προβληματική, για την «καταστροφή» και τον «πόλεμο», αλλά και για την «παιδικότητα» , την επιβίωση και τη μνήμη, είναι που αποτέλεσαν το κίνητρο για το έργο «empty playground», ένα ζωγραφικό περιβάλλον στο χώρο του ΜΕΤ. Μέσα από την αταξία και την τυχαιότητα αναδύεται ένα τοπίο που έχει υποστεί μια άγνωστης προέλευσης καταστροφή, σε άγνωστο τόπο και χρόνο. Οι ασπρόμαυρες μεγεθυμένες εικόνες στην εγκατάσταση λειτουργούν κατά μία έννοια ως ένα νοσταλγικό ισοζύγιο, για τις αυταπάτες του παρελθόντος και τις προσδοκίες του μέλλοντος. Τα ζωγραφικά παζλ που αποτελούν μεγάλο μέρος του εικαστικού έργου, προσομοιάζουν με τα «ερείπια» που αφήνει πίσω της μια καταστροφή, αλλά και με τα θραύσματα ενός εαυτού πληγωμένου, διαμελισμένου από τον φόβο και την ανασφάλεια. Αλλά αυτά τα παζλ από καουτσούκ ξυπνούν και παιδικές μνήμες από παιδότοπους. Μπορεί η «παιδικότητα» να είναι η απάντηση σ’ ένα αβέβαιο μέλλον; Όπως το θέτει ο Βιμ Βέντερς στο τελευταίο του ντοκιμαντέρ «Anselm» (για τον Anselm Kiefer) : «Η παιδική ηλικία είναι ένας άδειος χώρος. Όπως και η αρχή του κόσμου» !Item Restricted access Ιερά Οδός RevisitedΕυσταθίου, Ειρήνη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2011)Ανάμεσα τον Οκτώβριο και το Μάρτιο του 2010 άρχισε η τρόπον τίνα <<διαμονή>> μου στον δημόσιο χώρο της Ιερά Οδού. Σκοπός μου ήταν να διαγράψω μερικές στρατηγικές και ζητήματα που γεννιούνται από αυτό το φευγαλέο πρόσκαιρο είδος διαμονής. Σε μία πρώτη ματιά, η Ιερά Οδός δίνει την εικόνα ενός χώρου απαρχαιωμένου, παρακμιακού βιομηχανικού καπιταλισμού. Ο δρόμος μοιάζει να προέκυψε τυχαία, αν και σε γενικές γραμμές είναι οργανωμένος τμηματικά με βάση τη εκάστοτε χρήση σε κέντρα διασκέδασης και νυχτερινής ζωής, καταστήματα με αναλώσιμα υπολογιστών και ανταλλακτικά αυτοκινήτων, σούπερ μάρκετ κλπ. / τρέλα / βιομηχανία/ κατοικίες / αρχαιότητες γενικά μία αφιλόξενη περιοχή για κατοίκηση που βρίθει από δυνατότητες χρήσης.[...]Item Restricted access Η Εικαστική Προσέγγιση της Φυλακής - Μια Διαδρομή από τη Φυλάκιση στην ΑπόδρασηΠαπανικολάου, Μαρία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2011)Η φυλάκιση είναι ένα άβατο. Βρίσκεται στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Εκεί στο σκοτάδι και τη σιωπή, κλέφτες και αστυνόμοι παίζουν ένα ένα παιχνίδι διόλου αθώο, διόλου εύκολο. Η φυλάκιση είναι μια άγνωστη πραγματικότητα. Υπάρχει, ενίοτε, στα όνειρα μας, στους εφιάλτες μας. Δεν τη βλέπουμε στην καθημερινότητα δεν είναι στο δρόμο, στα αμφιθέατρα, δεν συζητιέται, δεν επιτρέπεται να συζητηθεί. Που και που τη βλέπουμε σε κινηματογραφικά έργα, αλλά και πάλι είναι απόμακρη και έξω από εμάς. Δεν τη βλέπουμε τη φυλακή. Βλέπουμε μόνο ντουβάρια και συρματοπλέγματα. Εκεί σταματάει η ματιά μας. Δεν μπορεί να εισχωρήσει στα ενδότερα. Δεν φτάνουν έξω οι κραυγές, οι ψίθυροι, η σιωπή.[...]Item Restricted access Η ΧείραΚαραβέλα, Αλεξία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2015)Στην αρχή του 21ου αιώνα μοιάζει να έχει επέλθει μια αφομοίωση των περισσότερων διακριτικών χαρακτηριστικών της λαϊκής τέχνης, όπως αυτά εμφανίζονται στην αρχή της βιομηχανικής εποχής από τη δυτική μεταβιομηχανική τέχνη, η οποία, μέσα από την πορεία της ιστορίας της, αναδεικνύεται τελικά : σε "μια σύνθετη και πολλαπλή, οργανικά αξεδιάλυτη ενότητα του εργαλείου και του προϊόντος του, του οργάνου και της ενέργειας του - της αιτίας πιο πέρα και του αποτελέσματος της". Μέσα από λειτουργίες όπως η επανάληψη, η επανάχρηση, η οικειοποίηση, η αντιγραφή και η συλλογικότητα, οι πρακτικές ενός ανοιχτού συστήματος πολιτισμού, όπως η λαϊκή τέχνη. Η μοναδική ιδέα αντικαθίσταται από τα συμπλέγματα ιδεών και η πνευματική ιδιοκτησία από το πρόσταγμα μίας κοινοκτημοσύνης των πνευματικών αγαθών, ως πρώτη ύλη για εκ νέου επεξεργασία. Μέσα από τη λειτουργία του διαδικτύου (web), οι ιδέες αυτής της παγκόσμιας κοινότητας συνυφαίνονται, δημιουργώντας έναν νέο συμπυκνωμένο κώδικα επικοινωνίας. Αυτή η διαδικασία αναδιοργάνωσης, θα μπορούσε να ιδωθεί και ως η δυναμική τάση ενός αυτού- οργανωμένου συστήματος (self - organazing system) ενώ οι χρήστες / δημιουργοί του πιο μεγάλου υφαντού, του internet, ως το σύγχρονο παράλληλο του προβιομηχανικού χειροτέχνη, με την επιστροφή σε μία παραγωγική διαδικασία όπου συνυπάρχουν ταυτόχρονα προϊόν, εργαλείο και μέσο (medium) σε μία διαρκή κυκλική κίνηση. Το έργο "η Χείρα" είναι διαρκής προσπάθεια του εντοπισμού μίας φόρμας, που ενοποιεί ετερόκλητες πληροφορίες, αντικείμενα και εμπειρίες.[....]Item Restricted access The crocodile says the worst liesΔεληδήμος, Χρήστος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2011)Η καθημερινή μου επαφή με μια διαχείριση - τακτοποίηση ενός προσωπικού αρχείου (ηλεκτρονικός υπολογιστής) ουσιαστικά η μηχανιστική διαχείριση μια δεύτερης μνήμης είχε ως αποτέλεσμα την αρχική σύλληψη αυτού του έργου. Μετέπειτα ακολούθησε μια δεύτερη και ίσως η πιο σημαντική ιδέα, πως η μη υλικότητα, για την ακρίβεια, η μη απτότητα του φωτός, μπορεί να γίνει φορέας νοημάτων και ιδεών. Με γνώμονα αυτές τις προσωπικές μου σκέψεις, θεώρησα δεδομένο το τεχνολογικό μέσο (projection) που θα χρησιμοποιούσα, συνεπώς το εικαστικό και θεωρητικό μου ενδιαφέρον επικεντρώθηκε, καθαρά και μόνο, στη δημιουργία μιας <<εικόνας φωτός>> υπαρξιακού περιεχόμενου. Ορμώμενος από αυτές τις σκέψεις προσπάθεια να περιγράψω την πολυδιάστατη αντιληπτική ικανότητα του ανθρώπινου υποκειμένου σε σχέση με το περιβάλλον που τον περιβάλλει.[...]Item Restricted access Μεταπτυχιακή εργασία της Καρατζά ΆνναςΚαράτζα, Άννα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2011)Στην έκθεση ιδεών με θέμα <<το σπίτι μου>> στις πρώτες τάξεις του δημοτικού είχα ξεκινήσει με την πρόταση <<το σπίτι μου είναι πολυκατοικία>>, για να μου επιστραφεί διορθωμένη ως εξής: <<το σπίτι μου είναι σε πολυκατοικία>>. Αυτή ήταν και η αρχή της συνειδητοποίησης της σχέσης μέρους- όλου. Στο παιδικό μυαλό που λειτουργεί με εικόνες στερεότυπα υπήρχαν δύο ειδών σπίτια με δύο αντίστοιχα βασικά σχήματα. Η μονοκατοικία, το τετράγωνο σπίτι με την τριγωνική σκέπη με τα κεραμίδια και η πολυκατοικία, το όρθιο ορθογώνιο που διακόπτεται από τις οριζόντιες των κιγκλιδωμάτων και μπαλκονιών. Η δήλωση μου ήταν σαφής: το δικό μου σπίτι είναι το ορθογώνιο με τις οριζόντιες. Όμως η διόρθωση ακυρώνει την απλή αναγωγή μου και με πληροφορεί πως το παιδί μου δεν ταυτίζεται με το σχήμα που είχα κατά νου. Είναι μονάχα μέρος αυτού και ονομάζεται διαμέρισμα....Item Restricted access Traumgeschichte: Η ιστορία ως όνειροΛάμπρου, Δημήτρης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2013)Σε μια εποχή βαθιάς κρίσης όχι μόνο οικονομικής όπως αυτή που οδυνηρά βιώνουμε σήμερα, αλλά πολιτιστικής και ιδεολογικής κατά την οποία ο άνθρωπος αισθάνεται διάχυτη γύρω του τη μελαγχολία, τη θλίψη και την πλήξη την αβεβαιότητα και την αδυναμία του κυρίως να προσδιορίσει το εφαλτήριο για το άλμα ανάτασης και αναστήλωσης του καταβαραθρωμένου ατομικού και εθνικού του γοήτρου επιζητείται περισσότερο από ποτέ ο επαναπροσδιορισμός ενός επαναστατικού, ανατρεπτικού πνεύματος.[...]Item Restricted access Ηδονή εν ΟδύνηΠιπερίδου, Χαρά (Μεταπτυχιακή εργασία, 2011)Ανιχνεύοντας την κύρια φυσιογνωμία της σύγχρονης εποχής, αναδύονται ερωτήματα που αφορούν στην ίδια την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Στις συνθήκες ενός διαρκώς μεταβαλλόμενου περιβάλλοντος της ύστερης νεωτερικότητας, η αναζήτηση της πρακτικής ταυτότητας, το αίτημα του "πραγματικού εαυτού" καταλαμβάνουν κεντρική θέση.[...]