ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access Γράμματα στις ΜηχανέςDrasa, Kildi (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-26)Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η σειράεικαστικών έργων του γράφοντος με τίτλο Γράμματα στις Μηχανές/LetterstotheMachines. Προκειμένου να τεθούν τα θεμέλια για την προσέγγιση αυτής της σειράς, η εργασία οργανώνεται σε δύο κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο αφορά στις επιδράσεις που καθόρισαν τα εικαστικά έργα. Οι επιδράσεις αυτές, προερχόμενες από διαφορετικές τέχνες και συγκεκριμένα από τη λογοτεχνία (Δημήτρης Δημητριάδης, Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών) και τη μουσική (MattElliott), συζητώνται στα δύο υποκεφάλαια του πρώτου κεφαλαίου αντίστοιχα. Το δεύτερο κεφάλαιο, το οποίο χωρίζεται με τη σειρά του σε τρία υποκεφάλαια, εστιάζει στις ειδικές καλλιτεχνικές πρακτικέςπου ακολουθούνται. Καταρχάς, εκτίθεται η θεωρητική σύλληψη μέσα από την οποία προκύπτουν τα έργα. Στη βάση αυτής της σύλληψηςβρίσκονται οι –λεγόμενοι εδώ– «μηχανισμοί μίμησης της πραγματικότητας» (εκτυπωτές, τηλεοράσεις, φωτογραφικές μηχανές, 3Dπρογράμματα) από κοινού με δύο κατευθυντήριες λογικές: από τη μία, αυτήν του χακαρίσματος(hacking) του συστήματος λειτουργίας των μηχανών και, από την άλλη, εκείνη τουφιλτραρίσματος (filtering)της οπτικής αντίληψης. Στη συνέχεια, γίνεται λόγος για τα συστατικά στοιχεία των έργων: για τα μέσα και τα υλικά τους, τον τρόπο σύνθεσής τους, τα εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται. Παρακολουθώντας έτσιτην πορεία προς το τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, φανερώνονται δύοέννοιες, αυτή της τυχαιότητας και εκείνη του λάθους,οι οποίες αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για τη συγκρότηση της συνολικής εικαστικής δημιουργίας που παρουσιάζεται εδώ.Item Open Access ARROW(S)Γρηγοριάδης Ζορμπάς, Κωνσταντίνος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10)Η παρούσα εικαστική έρευνα διερευνά τη συνύπαρξη και την αντιπαράθεση δύο φαινομενικά αντίθετων κόσμων: του graffiti και της γραφιστικής. Το graffiti συνδέεται με την παιδικότητα, το παιχνίδι, τον αυθορμητισμό και την ελευθερία της γραφής, ενώ η γραφιστική αντιπροσωπεύει την αυστηρότητα, τη δομή και την πειθαρχία της οπτικής επικοινωνίας. Στόχος της μελέτης είναι να αναδείξει τις εντάσεις αλλά και τις δημιουργικές τομές που προκύπτουν από τη συνάντηση αυτών των δύο πρακτικών, σχηματίζοντας ένα υβριδικό πεδίο καλλιτεχνικής αναζήτησης. Η έννοια της παιδικότητας καταλαμβάνει κεντρική θέση, τόσο ως μορφολογικό χαρακτηριστικό όσο και ως στάση αυθεντικής έκφρασης. Μέσα από ιστορικά παραδείγματα, όπως η εμφάνιση του graffiti στις γειτονιές της Νέας Υόρκης ή το παγκόσμιο φαινόμενο του «S» των σχολικών τετραδίων, αναδεικνύεται η σχέση της γραφής με το παιχνίδι, τη μνήμη και τη συλλογικότητα. Αντίστοιχα, η γραφιστική προσεγγίζεται ως σύστημα πειθαρχίας και σαφήνειας, με εμβληματικά σύμβολα όπως το βέλος να εκφράζουν την αυστηρότητα και την τυποποίηση του σχεδιασμού. Η έρευνα αντλεί επιρροές τόσο από το αστικό τοπίο και την καταναλωτική αισθητική όσο και από καλλιτέχνες και γραφίστες που κινήθηκαν ανάμεσα σε διαφορετικές αισθητικές κατευθύνσεις (Corita Kent, David Carson, Christopher Wool, Michel Majerus, Tilt). Παράλληλα, το οικογενειακό περιβάλλον, με την πειθαρχία της γραφιστικής εκπαίδευσης της μητέρας μου και την ελευθερία της πρακτικής εφευρετικότητας του πατέρα μου, λειτούργησε ως καθοριστικός παράγοντας στη διαμόρφωση του προσωπικού μου εικαστικού λεξιλογίου. Συμπερασματικά, η παρούσα πρακτική επιχειρεί να αποδώσει εικαστικά τη διαλεκτική ανάμεσα στην αυστηρότητα και τον αυθορμητισμό, στη δομή και την παιγνιώδη χειρονομία. Η εργασία καταλήγει ότι graffiti και γραφιστική, παρά τις αντιθέσεις τους, συναντώνται σε κοινά σημεία γύρω από τη γραφή, την ορατότητα και το ίχνος, συγκροτώντας έναν χώρο όπου η σύγκρουση μετατρέπεται σε δημιουργική σύνθεση. Η έρευνα ανοίγει προοπτικές για περαιτέρω διερεύνηση μέσω ψηφιακών τεχνολογιών, παρεμβάσεων στον δημόσιο χώρο και συνεργατικών πρακτικών, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της συνύπαρξης αυτών των δύο κόσμων στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία.Item Open Access WeatherΓεωργίου, Γεώργιος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10-24)Μεαφετηρία τη φράση στη κυπριακή διαλεκτό «που τζαιρός» ¹, επανέρχεται στο παρόν η συνθήκη μιας παιδικής ανάμνησης, απλής στην καθημερινότητά της, αλλά ικανής, μέσα στη συνειδητοποίησή της, να ενεργοποιήσει ένα αισθητηριακό πεδίο επαναληπτικής κίνησης που επανασυνθέτει το «τότε» ως τωρινή εμπειρία, αρθρώνοντας ένα λεξιλόγιο καιρού που γεφυρώνει μνήμη και παρόν, οικειότητα και μεταβολή. Αισθητηριακά και γνωσιακά ερεθίσματα, διαλογικές διεργασίες, εμπειρίες απώλειας και ζώνες σύγχυσης συναρθρώνουν μια διαγενεακή συνομιλία, έναν συγκεκριμένο προορισμό και έναν διάλογο στο αγροτικό «μονοκάμπινο», καθ’ οδόν προς το χωράφι. Η παρούσα πρακτική εστιάζει στην επανεγκατάσταση αναμνήσεων του παρελθόντος στο σήμερα: η επαναληπτική κίνηση εμπρός–πίσω λειτουργεί ως μεθοδολογικό σχήμα ανάκλησης, ώστε η παρατήρηση του «τότε» να επανέρχεται στο «τώρα» διαμεσολαβημένη από το σύνολο των ενδιάμεσων ερεθισμάτων και εμπειριών που την έχουν ήδη αναπλάσει, προσδίδοντάς της σχεδόν ψηφιακή υφή. Τι συμβαίνει όταν μια προσωπική ανάμνηση μετασχηματίζεται σε αντικείμενο έρευνας; «Καταστρέφεται» η αθωότητά της ή αναδεικνύεται το εννοιολογικό της δυναμικό; Το σώμα του έργου συγκροτείται από μια σειρά επιτοίχιων κατασκευών και μια εγκατάσταση που ανακαλεί μια παιδική αφήγηση πραγματικών αναμνήσεων και φαντασιακών αναφορών. Οι χειρονομίες αυτές δεν αναπαριστούν το «τότε» αλλά το υπαινίσσονται: διερευνούν τη ρωγμή ανάμεσα στη θολή ανάμνηση, την αμφισημία της γλώσσας και στην ενδοψυχική αποδόμηση της τότε εσωτερικής εικόνας. Η μνήμη γίνεται ενεργή χαρτογράφηση, επανατοποθέτηση, και αναδόμηση μιας εσωτερικής γεωγραφίας. Ο χρόνος, όπως και ο καιρός, βιώνεται ταυτόχρονα: παρόν και παρελθόν συνυπάρχουν στον χώρο και μέσα σε αυτό το πεδίο κυριαρχεί η διάσπαση ανάμεσα σε κατασκευή και καταστροφή, ανάδυση και εξαφάνιση ως δεικτικά ίχνη και υπαινιγμοί που γεφυρώνουν παρελθόν και παρόν, ιδιωτικό βίωμα και καλλιτεχνική σκέψη.Item Open Access Εντοπίζοντας τους διαλόγουςΚαρρά, Κατερίνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024)Σύμφωνα με το μεθοδολογικό σκεπτικό της εργασίας, κάθε τόπος, ως υλικός χώρος αλλά και σύνολο εμπειριών, κανόνων, ρουτίνων και σχέσεων μπορεί να αναχθεί σε ένα σύνολο λόγων και διαλόγων, και άρα να θεωρητικοποιηθεί. Στη συνέχεια όμως, προκειμένου αυτοί οι λόγοι και διάλογοι να έχουν πραγματική υπόσταση και να μπορούν να αποτελέσουν γόνιμο πεδίο πραγματικής συνδιαλλαγής, χρειάζεται πάλι να εντοπιστούν μέσα από το συγκεκριμένο και το προκείμενο. Σε επίπεδο περιεχομένου, η εργασία ακολουθεί δύο κατευθύνσεις που συναντώνται εν τέλει σε ένα πλαίσιο φιλοσοφικών αναφορών. Η πρώτη αφορά την περφόρμανς ως έμπρακτη ή ενσώματη φιλοσοφία. Δηλαδή, το πώς το άτομο που διατυπώνει φιλοσοφικό λόγο στηρίζει τα λεγόμενά του με ενσώματες δράσεις και σε μία αντιστροφή, το πώς το άτομο που φτιάχνει ένα έργο περφόρμανς του εκχωρεί περιεχόμενο μέσα από φιλοσοφικούς στοχασμούς αλλά και από τη θέση που παίρνει το ίδιο πάνω στα ζητήματα με τα οποία εμπλέκεται στοχαστικά. Η δεύτερη αφορά την έννοια της τέχνης-για-συγκεκριμένο-τόπο (site specificity). Εδώ γίνεται αναφορά στη θέση της μέσα στην ιστορία της τέχνης και αναδεικνύεται η σύνδεσή της με τις έννοιες της σωματικότητας, της αλληλεξάρτησης και του συγκείμενου. Αναδεικνύεται επίσης η θετικότητα που αρχίζει να συνοδεύει αυτές τις έννοιες, σε αντίθεση με πρότερες που αφορούσαν την αυτονομία και τον αέναο χαρακτήρα του έργου. Στη συνέχεια, οι δύο αυτές κατευθύνσεις εκβάλλουν σε ένα πεδίο φιλοσοφικής συζήτησης που αφορά εννοιοποιήσεις του σώματος, της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Στο μέρος αυτό εμπλέκω το Τζούντιθ Μπάτλερ, τον Εμμανουέλ Λεβινάς και τη Σιμόν Βέιλ και συνδιαλέγομαι με τις έννοιες της τρωτότητας, της ευαλωτότητας, της αλληλεξάρτησης, του ηθικού δεσμού και του πρωτείου της ευθύνης υπέρ της ελευθερίας. Τα παραπάνω αποτελούν μία πλαισίωση για τον τρόπο που βιώνεται και προς τα πού κατευθύνεται η δική μου επιθυμία - ως περφόρμερ και ως άτομο - μέσα στη δημιουργία. Επιπλέον, μέσα στο κείμενο υπάρχει σύντομη αναφορά στη site specific performance μου Hand in Space η οποία αποτελεί το πρακτικό μέρος της εργασίας μου και που η αρχειακή της καταγραφή είναι επίσης διαθέσιμη στη βιβλιοθήκη της Σχολής.Item Open Access On the path, off the trailΣάββας, Βαγγέλης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Η παρούσα διπλωματική εργασία εξερευνά την εξέλιξη της αναπαράστασης του τοπίου στην τέχνη, από τις αρχαίες τοιχογραφίες μέχρι τις σύγχρονες ψηφιακές τεχνικές. Ο Βαγγέλης Σάββας ξεκινά από μια προσωπική εμπειρία επιστροφής στον τόπο καταγωγής του, τη Νάξο, που αποτέλεσε το έναυσμα για μια βαθύτερη εικαστική και θεωρητική αναζήτηση γύρω από τον χρόνο, τη μνήμη και την απώλεια του τοπίου. Η εργασία αναλύει την ιστορική εξέλιξη της τοπιογραφίας, με αναφορές στην τοιχογραφία της Άνοιξης από το Ακρωτήρι, τη ρομαντική και ιμπρεσιονιστική προσέγγιση του 19ου αιώνα, τη Land Art του 20ού και τις σύγχρονες πρακτικές με χρήση ψηφιακών μέσων. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τη φωτογραμμετρία και την τρισδιάστατη εκτύπωση ως βασικά εργαλεία καταγραφής και αναπαράστασης, δημιουργώντας «τοπογραφικές λειψανοθήκες» που διατηρούν τη μνήμη των τόπων. Μέσα από παραδείγματα καλλιτεχνών όπως ο Robert Smithson, η Masumi Hayashi, ο John Gerrard και ο Carlos Irijalba, διερευνώνται έννοιες όπως η μετατόπιση, η ρεπλίκα και το αρχείο, αναδεικνύοντας την ένταση μεταξύ αυθεντικότητας και αναπαράστασης. Παράλληλα, τίθενται ερωτήματα γύρω από τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς στην ψηφιακή εποχή, την ευθραυστότητα των αρχείων και τη σημασία του ποιος αποφασίζει τι αξίζει να διατηρηθεί.Item Open Access moosgrün (RGB 138, 154, 91)Παγώνα, Εβίτα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-03-12)Η παρούσα πτυχιακή αποτελεί μια ενδελεχή έρευνα στη ταινία του David Lowery “The Green Knight” (2021), η οποία αποτελεί μια κινηματογραφική διασκευή του ποιήματος “Sir Gawain and the Green Knight, ενός ανώνυμου ποιητή γραμμένο στα τέλη του 14ου αιώνα. Ωστόσο, από την εκ νέου ανακάλυψή του ποιήματος τον 19ο αιώνα, εν μέσω του Ρομαντισμού και μετά από μερικές εκατοντάδες χρόνια αφάνειας, το “Sir Gawain and the Green Knight” αποτελεί ένα από τα επώνυμα ποιήματα του θρύλου του Αρθούρου. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι εξακολουθεί να είναι τόσο ενδιαφέρον όσο και επίκαιρο, ακόμη και σήμερα. Το ποίημα επικεντρώνεται στον Sir Gawain, τον απερίσκεπτο και ξεροκέφαλο ανιψιό του βασιλιά Αρθούρου, ο οποίος έχει εμπλακεί σε ένα αλλόκοτο παιχνίδι. Την ημέρα των Χριστουγέννων, ένας πράσινος ιππότης εμφανίζεται στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου με μια πρόκληση: θα πολεμήσει έναν πρόθυμο αντίπαλο και αν αυτός ο αντίπαλος καταφέρει ένα χτύπημα εναντίον του, ένα χρόνο μετά, ο πράσινος ιππότης θα ανταποδώσει ακριβώς το ίδιο το χτύπημα σε αυτόν. Πρόκειται για μια παράξενη ταινία βασισμένη σε μια παράξενη ιστορία. Η δύναμη του ποιήματος χτίζεται γύρω από την αποτυχία της αρετής του Sir Gawain, και τη ντροπή για την αδυναμία του να ανταποκριθεί στην ‘’υπόσχεση του πενταγώνου’’. Ο πρωταγωνιστής, δεν είναι ο γενναίος ήρωας, που παραδοσιακά θα περιμέναμε, και δεν διαθέτει καμία από τις πιο γνωστές πτυχές των θρύλων του Αρθούρου. Η ιστορία του Gawain ξετυλίγεται σε δύο παράλληλες αφηγήσεις: τη μαγική αποστολή και το πολιτικό-θρησκευτικό δράμα. Τόσο το ποίημα όσο και η ταινία ακροβατούν διαρκώς πάνω στο δίπολο: Θήλυ/ Παγανισμός/ Νατουραλισμός έναντι Άρρεν/ Χριστιανισμός /Πολιτισμός και όλα αυτά μέσα στο τρίγωνο Χρόνος-Φθορά-Θάνατος. Είναι κρίσιμο, καθώς καμία από αυτές τις αφηγήσεις δεν υπερτερεί έναντι της άλλης, και περιπλέκονται με τρόπους που καθιστούν προβληματική οποιαδήποτε ολιστική ερμηνεία. Υπονομεύοντας μια ενιαία αυταρχική κύρια αφήγηση, δημιουργείται ένα δίκτυο διακείμενων που καθιστούν το νόημα, θέμα επιλογής. Το “The Green Knight" είναι μια συστηματική προσπάθεια ταύτισης του θεατή με τον πρωταγωνιστή. Ίσως ο Gawain είναι απλώς η επίδειξη ενός συναισθήματος, η ιδέα της αδιαφορίας για το ανθρώπινο αποτύπωμα, η απενσάρκωση της φύσης που ακόρεστα και αδηφάγα ενσωματώνει όλα όσα έχτισε ο άνθρωπος, και αναπόφευκτα τα μετατρέπει σε πρωταρχική ύλη. Ο Gawain παλεύει με φαντάσματα, γίγαντες, κλέφτες και σκευωρούς σε ένα βαθύτερο ταξίδι, για να καθορίσει τον χαρακτήρα του και να αποδείξει την αξία του στα μάτια της οικογένειας και του βασιλείου του, καθώς επιχειρεί το αδύνατο: να επιδείξει ανδρεία και γενναιότητα όταν καλείται να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον θάνατο. Εσείς, πόσο μακριά θα φτάνατε για να αποδείξετε την αξία σας;Item Open Access Negatives, ACT I, Registration, Latent Fields ForeverΤσάκωνας, Παύλος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Αυτό κείμενο εκκινεί από ερωτήματα που αφορούν προοπτικές αξιοποίησης των ενδιαφερόντων μου και των υλικών μου. Επιχειρεί να προσεγγίσει τα βασικά στοιχεία του εικαστικού μου έργου μέσα από εξαλειπτικές ερμηνείες (δηλαδή το τι δεν είναι), περιφερειακές αναλύσεις (τι το περιβάλλει) και συσχετιστικές περιγραφές (με τι μοιάζει). Η δραστηριότητες μου απέχουν από επιστημονικές μεθόδους διατύπωσης υποθέσεων και δεν εξάγουν ασφαλή συμπεράσματα. Το πλαίσιο του έργου μου είναι εμπλουτισμένο με αναφορές στη ζωγραφική, ενώ οι διαδικασίες που ακολουθώ περιλαμβάνουν δράση και ελεύθερο πειραματισμό με τα υλικά, τις έννοιες και το περιβάλλον. Βασιζόμενος σε αυτή την υπόθεση, οικειοποιούμαι δημιουργικά τη δομή του αρχαίου δράματος - τα κατά ποσόν μέρη: πάροδο, πράξεις, χορικά και έξοδο - για να αφηγηθώ μετωνυμικά την ιστορία του εγχειρήματος μου. Με την ίδια λογική που διαμορφώνω την πρακτική μου, έτσι και στο παρόν κείμενο, έπανοικειοποιούμαι και παραθέτω φράσεις, ποιήματα και θραύσματα από την υφιστάμενη γνώση. Αυτές οι προσθήκες λειτουργούν ως χορικά - ανάμεσα στις πράξεις - που παρέχουν μια διαχρονική φωνή σαν διάλογος με την ιστορία. Τα χορικά διαμορφώνουν το κλίμα της εργασίας και δίνουν το στίγμα της θεματικής μου, συνδέοντας την καλλιτεχνική μου έρευνα με συναφείς ιδέες και ευρύτερες θεωρίες. Μαζί με ιστορικά αποσπάσματα, παραδείγματα και αναφορές γύρω από την τάση επαναχρησιμοποίησης αντικειμένων και ιδεών στις τέχνες και ειδικότερα γύρω από τον όρο found object, αποκαλύπτονται υποκειμενικές προεκτάσεις και ερμηνείες της δουλειάς μου. Η εναλλαγή μεταξύ πράξεων και “χορωδιακών” παρεμβάσεων δημιουργεί έναν ρυθμό που εξισορροπεί τη δράση με τη θεωρία. Αυτή η δομή δεν είναι μόνο εργαλείο παρουσίασης, αλλά και μηχανισμός που επιτρέπει να επεξεργαστεί, να οργανωθεί και να κατανοηθεί βαθύτερα το θέμα της δουλειάς μου και η σχέση της με παρόμοιες πρακτικές και ιδέες τόσο από εμένα όσο και από τον αναγνώστη-θεατή. Παράλληλα σκοπεύει στο να διασφαλίσει την ακρίβεια, να διευκολύνει την εντόπιση των βασικών σημείων και την αξιολόγηση της σημασίας τους. Αυτή η θεωρητική εργασία δεν αποτελεί τραγωδία, ούτε κωμωδία. Απλώς αφηγείται την δράση μου και συνοδεύει το καλλιτεχνικό μου έργο με γενικό τίτλο Νegatives. Το πρώτο επεισόδειο, REGISTRATION: Latent Fields Forever, αναλύεται οργανόνωντας τη μεθοδολογική πρακτική μου σε τέσσερις διακριτές πράξεις με χρονική σειρά: Ανακάλυψη / Συλλογή / Επεξεργασία / Έξοδος.Item Open Access Θυσία και ύβριςΧριστογιάννης, Δημήτρης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-03-09)Εισαγωγή: Στην παρούσα εργασία «Στην καρδιά του μύθου» μελετάται το ζήτημα της ύπαρξης και πολυεπίπεδης λειτουργίας των λατομείων στην περιοχή του Υμηττού. Πιο ειδικά, η αναζήτηση, που ξεκινά από την παιδική μνήμη, γίνεται μεθοδική έρευνα που περνά από την λατομική ιστορία στην ύπαρξη των πολιτιστικών μνημείων στην περιοχή, ενώ σε αυτή την διερεύνηση χώρο και χρόνο έχουν οι μύθοι και οι λαϊκές αφηγήσεις. Στο τέλος, μεταφέρεται πίσω, στην «καρδιά του μύθου», όπου ο ερευνητής δένει σε μια φανταστική πλοκή όλα τα στοιχεία, τις προσωπικές αναμνήσεις, την ιστορία και τους θρύλους, για να δημιουργήσει το νέο μύθο, τον κύριο προβληματισμό του έργο αυτού. Το αποτέλεσμα της εργασίας είναι η οπτικοποίηση της κειμενικής σύνθεσης (εικόνα και ήχος), που παρουσιάζει το θρύλο της Νύμφης Έλλης στα λατομεία του Υμηττού. Η επιλογή της Νύμφης του λατομείου, ως συμβόλου, δεν έγινε τυχαία, καθώς ενσαρκώνει, κατά την προφορική και γραπτή παράδοση, το πέρασμα του μύθου στο θεολογικό, πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο. Σκοπός: Να αποτυπωθεί εικαστικά το πέρασμα του ανθρώπου (ή της ειμαρμένης) από το μύθο της παιδικής ηλικίας, στην ιστορική και πολιτισμική μνήμη. Μεθοδολογία: Βιβλιογραφική ανασκόπηση, διερεύνηση ιστορικών πηγών, επιτόπια έρευνα, δημιουργία ψηφιακού υλικού μέσω της εικαστικής διερεύνησης και πρακτικής.Item Open Access Circus-ing around: somber, pompous, grandiose. Το τσίρκο ως χώρος παραγωγής μιας κοινωνικής συνθήκης μέσα από το πρίσμα της μπρεχτικής αποστασιοποίησης.Σημαντήρα, Χριστίνα-Σύλβια (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-03-09)Η διπλωματική εργασία με τίτλο "Circus-ing around: somber, pompous, grandiose” εξετάζει το τσίρκο ως ένα χώρο που παράγει κοινωνικές συνθήκες, αναλύοντας τον μέσω του μπρεχτικού εργαλείου της αποστασιοποίησης (Verfremdungseffekt). Το τσίρκο, αν και φαίνεται να είναι χώρος διασκέδασης και φαντασίας, αναδεικνύει τις αντιφάσεις της κοινωνίας, παρουσιάζοντας την καθημερινή πραγματικότητα με τρόπο που επιτρέπει στο θεατή να αποστασιοποιηθεί από τα συναισθηματικά κλισέ και να δει τη κοινωνία με νέο κριτικό πρίσμα. Η εργασία συνδέει την μπρεχτική αποστασιοποίηση με τη μαρξιστική θεώρηση της τέχνης ως εργαλείου κοινωνικής αλλαγής και την κριτική της καπιταλιστικής κοινωνίας, ενώ αναδεικνύει τη σύνδεση του τσίρκου με την ποπ-αρτ, η οποία σατιρίζει και κριτικάρει τη μαζική κουλτούρα και τις καταναλωτικές κοινωνίες. Επιπλέον, η μελέτη ενσωματώνει την κριτική του Ζακ Ρανσιέρ για τον ενεργό ρόλο του θεατή στην καλλιτεχνική εμπειρία, υπογραμμίζοντας τη σημασία της κριτικής σκέψης και της κοινωνικής συνείδησης. Αναλύοντας στοιχεία όπως η αποσπασματική αφήγηση, η νομαδικότητα και η προσωρινότητα του τσίρκου, καθώς και τη χρήση του χιούμορ, της μουσικής και των ακροβατικών, η εργασία καταλήγει στο ότι το τσίρκο μπορεί να αποτελέσει πεδίο κοινωνικής κριτικής, όπου οι αντιφάσεις της σύγχρονης κοινωνίας γίνονται αντιληπτές μέσω της αποστασιοποίησης, επιτρέποντας στο θεατή να αναπτύξει μια κριτική αντίληψη του κόσμου.Item Open Access Καμία πρωτοτυπία, καμία έμπνευση, κανένα ενδιαφέρον. Μπανάλ ψηφιακές εικόνες και ζωγραφική: Επανανοηματοδοτώντας το τετριμμένο.Κοσμόπουλος, Κοσμάς (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία εξετάζει τη χρήση κοινότοπων (μπανάλ) ψηφιακών εικόνων στη ζωγραφική, διερευνώντας τη διαδικασία επανανοηματοδότησης τους. Η μελέτη βασίζεται στην καλλιτεχνική μου πρακτική, η οποία ξεκίνησε ως ένα εσωτερικό αστείο: η επιλογή εικόνων που αρχικά φαίνονταν ασύνδετες ή δυσνόητες, αλλά μέσα από τη ζωγραφική μετατρέπονται σε έργα ανοιχτά σε πολλαπλές ερμηνείες. Η πρακτική μου περιλαμβάνει τη συλλογή, επεξεργασία και ζωγραφική απόδοση εικόνων που αντλώ από το διαδίκτυο, τα κοινωνικά δίκτυα και διάφορα άλλα ψηφιακά αρχεία. Αυτές οι εικόνες, συχνά χαμηλής ανάλυσης και αποκομμένες από το αρχικό τους συγκείμενο, υποβάλλονται σε ψηφιακή τροποποίηση πριν μετατραπούν σε ζωγραφικά έργα. Η διαδικασία αυτή εντάσσεται στην έννοια της "φτωχής εικόνας" (Hito Steyerl), εικόνων που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο, απογυμνωμένες από την αρχική τους αξία. Στη συνέχεια, μετασχηματίζονται μέσω της ζωγραφικής, αποκτώντας νέα υπόσταση και σημασία. Η υλικότητα του καμβά και η επιβράδυνση που επιβάλλει η ζωγραφική διεργασία, έρχονται σε αντίθεση με την εφήμερη φύση των ψηφιακών εικόνων, δημιουργώντας έναν διάλογο γύρω από τη διάρκεια και την αξία τους στη σύγχρονη οπτική κουλτούρα. Οι εικόνες που περνούν απαρατήρητες ή θεωρούνται ασήμαντες μπορούν, μέσω της ζωγραφικής, να γίνουν χώροι προβολής καινούριων νοημάτων, αφήνοντας τον θεατή να συμπληρώσει με τις δικές του αφηγήσεις. Στα έργα μου, η απόδοση των μπανάλ εικόνων δεν είναι απλή αναπαραγωγή, αλλά μια διαδικασία αναδιαμόρφωσης. Η ζωγραφική επιβραδύνει τη γρήγορη κατανάλωση εικόνων, προσφέροντας έναν τρόπο να ξαναδούμε τις εικόνες που συνήθως προσπερνάμε. Η εργασία αυτή συνεισφέρει στη συζήτηση για τη σχέση μεταξύ ψηφιακής και ζωγραφικής εικόνας, καθώς και για τη θέση της μπανάλ εικόνας στη σύγχρονη τέχνη. Υπογραμμίζει τη σημασία της επανανοηματοδότησης μέσω της ζωγραφικής, επαναφέροντας την προσοχή σε εικόνες που διαφορετικά θα χάνονταν μέσα στη ροή της ψηφιακής πληροφορίας.Item Open Access Τα Αστέρια από κάτωNaidi Shekine, Despoina (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-26)Μεταφέροντας ορυκτά από το τοπίο και κατασκευάζοντας αρχαϊκές κατασκευές όπως ένας βυζαντινός τρούλος, μια τοιχοποιία από την Μεσοποταμία, τσόχινες φόρμες από νομαδικές φυλές της Ανατολής, αντικείμενα τα οποία έχουν μέσα τους την ανθρώπινη χειρωναξία και σοφία και ορυκτά που εμπεριέχουν από μόνα τους μνήμη, μετατρέπω τον χώρο τον οποίο δουλεύω σε ένα κοινό τόπο συνύπαρξης και μνήμης ανθρώπων και γήινων υλικών. Συνθέτοντας και πλάθοντας τα διαφορετικά υλικά μεταξύ τους μετατρέπονται σε μαγικά αντικείμενα που εμπεριέχουν γνώση, πολλαπλές χρονικότητες, πλαστικότητες, πιθανό παρελθόν και μυστήριο, ανοίγουν πόρτες πέρα από μια γραμμικότητα αφήγησης και τοποθετούν προβληματισμούς για το παρόν και το μέλλον.Item Open Access ΑυτοβιογραφίαΜαντινάου, Ειρήνη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Οι έννοιες έθνος, κοινότητα, αρχείο, μουσείο, ιστορία, μυθοπλασία, μνήμη, υποκείμενο, συγγένεια σχηματοποιούνται μέσα σε ένα ασυνεπές ημερολογιακό χρονολόγιο. Περιγράφονται από προσωπικά κείμενα που συνδιαλέγονται με αποσπάσματα θεωρητικών και λογοτεχνικών αναφορών, αναφορές σε ιστορικά ή συγγενικά πρόσωπα και επινοημένα συμβάντα ή γεγονότα. Οι περιγραφές τεκμηριώνονται από ψηφιοποιημένο αρχειακό υλικό από οικογενειακές και άλλες συλλογές, στιγμιότυπα οθόνης, δακτυλογραφημένα χειρόγραφα, φωτογραφίες έργων ή αντικειμένων και εικόνες. Η σύνθεσή τους επιχειρεί να αποδώσει, με διάφορους τρόπους, την μεθοδολογία της καλλιτεχνικής μου έρευνας και να αναπτύξει το σύστημα εννοιών που την συγκροτεί. Τα κεφάλαια δομούνται από αποσπασματικές σημειώσεις που αναδεικνύουν μερικές περιπτώσεις της ύπαρξης του. Στον πυρήνα ή στις οριακές περιοχές αυτού του συστήματος, η έννοια της αυτοβιογραφίας ταυτίζεται με αυτήν του ιστορικού μυθιστορήματος. Οι σημειώσεις οδηγούν σε συνειρμούς, αναμνήσεις, διερωτήσεις και ανακαλύψεις. Εξετάζονται ζητήματα διαχείρισης διαγενεακών τραυμάτων, προσωπικής εμπλοκής ή αποστασιοποίησης και συγκρότησης μιας προσωπικής γλώσσας. Συμπτώσεις, τυχαία συμβάντα, αυθόρμητη επιτόπια έρευνα, αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας και αναζητήσεις μετασχηματίζονται σε αυτοσχέδιες δοκιμές, επανεφευρέσεις σχεδιαστικών εργαλείων και μακέτες συνύπαρξης. Η μεθοδολογία εμφανίζεται να παραμένει υπό συνεχή ανακατασκευή και οριοθετείται από τις εκδοχές της.Item Open Access Σχέδιο φύτευσηςΓεωργακάκη - Μπιζά, Νατάσα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2014-07)Η παρούσα θεωρητική διπλωματική εργασία αποτελεί μια προσπάθεια θεωρητικής προσέγγισης, έρευνας και μελέτης κάποιων εννοιών που πραγματεύεται το εικαστικό μου έργο. Σκοπός της είναι να ψηλαφήσει τα ερωτήματα και τους προβληματισμούς που θέτει το έργο αυτό. Πραγματεύεται τα ζητήματα της πρόσληψης και της σημασίας του κήπου στις εικαστικές τέχνες καθώς και την έννοια και την κατασκευή της ταυτότητας μέσα από τα μνημεία. Το ταξίδι περνάει μέσα από τον κήπο του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς της Αθήνας, ο οποίος συνδυάζει, όπως θα φανεί και στη συνέχεια, τις παραπάνω φαινομενικά ασύνδετες έννοιες. Το πρώτο κεφάλαιο πραγματεύεται το ζήτημα του ορισμού του κήπου μέσα από τις προσεγγίσεις διάφορων μελετητών. Στο επόμενο κεφάλαιο παρουσιάζεται η σημασία και οι τρόποι πρόσληψης του κήπου ενώ τονίζεται μια στροφή που παρατηρείται στους κήπους, οι οποίοι αναδεικνύονται ως πεδία διερεύνησης μιας πληθώρας ζητημάτων. Το τρίτο κεφάλαιο εστιάζει στην αξία και την ταυτότητα των φυτών, προσφέροντας μια γέφυρα προς το ζήτημα της κατασκευής της ταυτότητας και αποτελώντας μια έμμεση αναφορά στην παρέμβαση στον κήπο της Αρχαίας Αγοράς. Το τέταρτο κεφάλαιο μελετά την κατασκευή της ταυτότητας εστιάζοντας στη συμβολή των μνημείων. Το πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζει την περίπτωση του κήπου του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών, τονίζοντας ότι στην περίπτωση αυτή έχουμε μια ετεροτοπία μέσα στην ετεροτοπία, ένα μνημείο μέσα στο μνημείο. Το έκτο κεφάλαιο πραγματεύεται το ζήτημα της παρέμβασης του ανθρώπου στη φύση και τα μνημεία. Τέλος, η εργασία ολοκληρώνεται με μια σύντομη παρουσίαση της παρέμβασης μου στον κήπο της Αρχαίας ΑγοράςItem Open Access If you can't go through an obstacle, go around it. Water does.Καρατζαφέρη, Κατερίνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Το παρόν έργο επιχειρεί να διερευνήσει τη σχέση της γυναικείας ταυτότητας με τους κοινωνικούς ρόλους και τα στερεότυπα που έχουν παραδοσιακά συνδεθεί με αυτήν. Μέσα από τη χρήση υλικών και τεχνικών όπως το σχέδιο και η ύφανση προσεγγίζονται ζητήματα όπως η υπομονή, η δημιουργικότητα και η αποδόμηση μιας επιφάνειας. Η θεματολογία αντλεί από λογοτεχνικές και μυθολογικές αναφορές, όπως η Οδύσσεια, ο μύθος της Αράχνης και η Πηνελοπιάδα, οι οποίες εμπλουτίζουν τη νοηματοδότηση του έργου. Παράλληλα, η επιλογή της υφαντικής ως πρακτική και η σύνδεσή της με τη γυναικεία εργασία αποτελεί αναφορά στις κοινωνικές προσδοκίες και απαιτήσεις που αποδίδονται στις γυναίκες. Το έργο συνομιλεί με τον χώρο, αξιοποιώντας την τοποθέτηση των στοιχείων του για να ενισχύσει την αίσθηση ροής, μεταμόρφωσης και αλληλεπίδρασης με το κοινό. Η δημιουργική διαδικασία δεν περιορίζεται μόνο στην κατασκευή, αλλά ενσωματώνει την έννοια της συνεχούς αλλαγής και της αναδημιουργίας. Ο τίτλος του έργου, καθώς και της γραπτής εργασίας, If you can't go through an obstacle, go around it. Water does. προέρχεται από το βιβλίο Πηνελοπιάδα της Margaret Atwood. Είναι μια φράση που η Πηνελόπη μνημονεύει, καθώς αποτελεί συμβουλή της μητέρας της την ημέρα του γάμου της. Η φράση ενσωματώνει την έννοια της προσαρμοστικότητας, της υπομονής και της υπέρβασης των εμποδίων – στοιχεία που συνδέονται στενά με την εικαστική μου πρακτική και την κεντρική θεματική της εργασίας μου. Ο τίτλος επιλέχθηκε γιατί αντικατοπτρίζει την έννοια της αντίστασης μέσω της ευελιξίας και της επιμονής, ένα μοτίβο που διατρέχει τόσο τη διαδικασία δημιουργίας του έργου όσο και τη θεματική των έμφυλων ρόλων και της αμφισβήτησης των κοινωνικών στερεοτύπων.Item Open Access DiggingΔιώτης, Θωμάς Γ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2023)Το έργο Digging δημιουργήθηκε ως μια αποκαλυπτική έλλαμψη για την καθαρότητα και το σθένος των σύγχρονων δράκων. Ο δράκος ακροβατεί ανάμεσα την αλαζονεία του παρελθόντος που του πρόσδιδε μια τεκμηριωμένη ανικανότητα της ήττας και την εξοικείωση ως αποτέλεσμα της έντονης παρουσίας του στα τεχνολογικά gadgets. Το ανύπαρκτο του δράκου παρουσιάζεται ως υπαρκτό και θριαμβεύει ενάντια στην δύναμη της μάζας που τον θέλει εγκλωβισμένο στον δικό του μύθο. Φτιαγμένος από φωτιά και ξεθαμμένος από τον μηδενιστικό εκσυγχρονισμό παρουσιάζει ένα ψυχολόγημα φτιαγμένο από πλαστικό. Είναι ένας σύγχρονος δράκος αλλά φτιαγμένος από φωτιά, όπως αρμόζει σε κάθε μυθικόπλάσμα.Item Open Access «Πίξελ & Οπτικές Σύλληψης: Ταυτότητα και η έννοια της συσχέτισης στην εποχή της Προσομοίωσης »Δουκέλη, Εριφύλη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024-12-02)«Η κρίση της σημερινής εποχής δεν είναι η επιτάχυνση, αλλά η χρονική διασπορά και η χρονική εξάρθρωση…Έτσι ο χρόνος γίνεται αθροιστικός και κενώνεται από κάθε αφηγηματικότητα…Τα άτομα δεν αποπνέουν άρωμα…» (Han, 2015, σελ.67) Αντικείμενο της εν λόγω εργασίας είναι η κοινωνική και ψυχαναλυτική προσέγγιση της ψυχοκοινωνικής διάρθρωσης που έχει προκύψει από την εξαρτητική σχέση ανθρώπου - τεχνολογίας, μέσω της εικαστικής διερεύνησης και πρακτικής. Με αφορμή τον προβληματισμό του κατά πόσο οι νέες τεχνολογίες έχουν μετατοπίσει και επηρεάσει τις διαπροσωπικές σχέσεις, ως προς τους συναισθηματικούς δεσμούς αλλά και την έννοια της ταυτότητας, η παρούσα ανάλυση τοποθετεί ερωτήματα μέσω της δημιουργίας δυστοπικών ψηφιακών ηχοτοπίων, συνθέσεων και χαρακτήρων που αποτελούν παράγοντες των συνθέσεων του «Τρίπτυχου» έργου του Bosch, μετατοπίζοντας την ταυτότητά τους στην ψηφιοποιημένη εποχή. Στην ψηφιακή εποχή, τόπο της εξαφάνισης της διαλεκτικής των εικόνων, η φαντασμαγορία του εφήμερου, άμεσα επηρεασμένη από την εγγύτητα του ψηφιακού γοήτρου, έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι χρήστες προσλαμβάνουν τις εικόνες. Η μνήμη προσβάλλεται από την επαναλαμβανόμενη τροχιά του εφήμερου ιδιοσυμβάντος, παράγοντας κατακερματισμού της αφηγηματικότητας, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο θυμικό να θυμίζει λογισμικό υπολογιστή προσλαμβάνοντας πληροφορία συσσωρευτικά. Με αυτή τη λογική, τα ίχνη της εικόνας μετατρέπονται σε θραυσματικές επαναλήψεις ενός αλγόριθμου και σαν πρωταγωνιστές του ακαριαίου συναισθήματος. Η παρούσα εργασία περιέχει παραπομπές στην ομώνυμη «Αλληγορία του Σπηλαίου» του Πλάτωνα, το θεατρικό παιχνίδι, τον ρόλο των προσωπείων και των εξαρτητικών σχέσεων του σύγχρονου ατόμου με το διαδίκτυο και τα social media. Μέσω των σχετικών παραπομπών υφαίνεται μια αλληγορία που φέρει σύνδεση μεταξύ του έργου «Τρίπτυχο» του Bosch, το οποίο τελικά αποκαλύπτει μια πολυμορφικότητα βαθιά διαλεκτική, που αφορά το σύγχρονο εαυτό και την ακεραιότητα της ταυτότητας. Επιπλέον, γίνεται αναλυτική αναφορά στο έργο “Pixels and Perspectives: Unraveling Identity and Connection in the Digital Age”, το πως αυτό συλλήφθηκε, καθώς και στα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την υλοποίηση του.Item Open Access Κεφάλι εναντίον σώμαΒασιλείου, Φίλιππος Γ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Το παρόν κείμενο γράφτηκε με αφορμή το έργο “Head vs Body” (κεφάλι αντίπαλο με σώμα). Το “Head vs Body” είναι ένα έργο στο οποίο στρέφω το βλέμμα προς στον εαυτό μου. Δημιουργώ ένα αντίγραφο του κεφαλιού μου και μπαίνω μέσα σε αυτό, ανοίγοντας ένα κομμάτι του και προσκαλώντας το κοινό να μπει και αυτό μέσα του. Με αυτό τον τρόπο πλοηγώ το κοινό στον κόσμο μου, και έτσι ο κόσμος μου γίνεται και δικός τους, καθώς ανήκει πλέον στο κεφάλι τους. Επικεντρώνομαι στο κεφάλι μου, κατασκευάζοντας ένα αντίγραφο αυτού από λατέξ, αλλά και στο σώμα διότι κάνω τόσο θεωρητική όσο και κινητική έρευνα με στόχο να ενσωματωθώ στο κεφάλι-αντικείμενο και να δημιουργήσω μια ζωντανή δράση. Παρακάτω αναπτύσσω τόσο το έναυσμα της ιδέας όσο και τη διαδικασία δημιουργίας του έργου και τους παράγοντες που επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα. Επίσης, γίνεται αναφορά σε έργα που υλοποιήθηκαν στη διάρκεια του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών 2020-2022 τα οποία είναι καθοριστικής σημασίας για την έρευνά μου και οδήγησαν στη σύλληψη και την παραγωγή του έργου που εκθέτω και αναλύω στη παρούσα εργασία.Item Open Access Η συνάρτηση μιας ατελέσφορης προσμονήςΠαπαδοπετράκης, Ευριπίδης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)The function of unfruitful expectations / η συνάρτηση μίας ατελέσφορης (άκαρπης) προσμονής, είναι μια εσωτερική περιήγηση πάνω σ’ ένα ερώτημα- γεγονός που προϋπάρχει της ανάγκης έκφρασής του. Πρόκειται για ένα σύνολο έργων που αρθρώνεται μέσα από αινιγματικούς συμβολισμούς. Το παρόν δοκίμιο επιχειρεί να ταξινομήσει παρατηρήσεις που ανάγονται σε εγγενή ζητήματα ή γρίφους. Κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι πρόκειται για σώμα δουλειάς που αναπτύσσεται σε δύο διαδοχικά κεφάλαια βάσει χρονολογικής σειράς. Αρχικά μέσω ανάπτυξης των θεμάτων με ορισμούς και ερμηνείες, παρουσιάζεται το σημείο εκκίνησης αυτού του ‘’κύκλου’’. Ακολούθως η χρήση των συμβόλων, η απόδοσή τους μέσω της έννοιας της σύμπτωσης και των διακλαδώσεών της, στελεχώνουν το πρώτο μισό αυτής της μελέτης.[...] Ο Ευριπίδης Παπαδοπετράκης (γεν. 1988) είναι εικαστικός καλλιτέχνης με έδρα την Αθήνα. Έχει σπουδάσει χαρακτική, τέχνη του βιβλίου και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και έχει ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στην ίδια σχολή ενώ παράλληλα παρακολούθησε σεμινάρια καλλιτεχνικής βιβλιοδεσίας. Το έργο του κινείται γύρω από κλασικές και πειραματικές μεθόδους εκτύπωσης και την κατασκευή υπερρεαλιστικών γλυπτών. Η έρευνα και οι αναφορές του σχετίζονται άμεσα με τις επιστήμες, τόσο από αισθητική άποψη όσο και ως σχόλιο μέσα από μια ανορθόδοξη σκέψη, βασισμένη στη σχέση λογικού - μεταφυσικού. Το 2021 πραγματοποίησε ατομική έκθεση με τίτλο ''Living Monuments'' στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου, ενώ έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ορισμένων εξ αυτών και ως επιμελητής. Έχει συνεργαστεί σε καλλιτεχνικές παραγωγές και έχει πραγματοποιήσει εργαστήρια και διαλέξεις με φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει υπάρξει μέλος και ιδρυτής καλλιτεχνικών ομάδων και καλλιτεχνικών χώρων. Το 2023 εξέδωσε μαζί με την Βίκυ Τσίρου το βιβλίο BURR (dolce publications) στα πλαίσια του ομώνυμου προγράμματος.Item Restricted access +1 Αποτυπώσεις του ΚαθημερινούΚοντοδήμος, Δημήτρης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)Η σύγχρονη πόλη αποτελεί ένα είδος δομής παρόμοιο με αυτής ενός οργανισμού. Μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο και εξελίσσεται όπως οι ζωντανοί οργανισμοί. Νέες πολιτιστικές πραγματικότητες του χώρου και της εικόνας, έχουν επέμβει επίμονα από τα τέλη του 20ού αιώνα και να αναπτύξουν μια συνεχή και δυναμική παρουσία. Σχέσεις μεταβαλλόμενες προκύπτουν από μια πληθώρα παραγόντων που δρουν συμμετέχοντα και μετασχηματίζουν ολοένα τον χαρακτήρα της. Ο αστικός κοινωνιολόγος Robert Park αναφέρει πως ο άνθρωπος φτιάχνοντας την πόλη ξαναέφτιαξε τον εαυτό του, αφού αυτή αποτελεί την πιο συνεπή και συνολική προσπάθεια του ανθρώπου να ανακατασκευάσει τον κόσμο στον οποίο είναι καταδικασμένος να ζει.Item Restricted access Περπατώντας στη θάλασσα, κολυμπώντας στο βουνό. Η υλικότητα του ταξιδιού.Ραγκουζίνι, Ιρένε (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, μία χώρα με πλούσια μυθολογία, η γνωριμία με το έργο του Ομήρου γίνεται συνήθως σε μικρή ηλικία και η Οδύσσεια αποτελεί αποτελεί ένα βασικό αντικείμενο μελέτης. Ο Οδυσσέας και οι περιπέτειές του κατέκλιζαν το κόσμο μου ως παιδί και τον ακολούθησα νοερά, με την σειρά μου, στα ταξίδια μου μέχρι την πολύπαθη επιστροφή του στην πατρίδα του, την Ιθάκη. Στην μνήμη μου η Οδύσσεια είχε ολοκληρωθεί σε εκείνο ακριβώς το σημείο : Ο Οδυσσέας επέστρεψε σπίτι του.[...]