ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)

Permanent URI for this collection

https://artia.asfa.gr/handle/artia/12

Browse by

Results 1 - 20 of 165

Open Access
H εικόνα της φύσης στις ζωγραφικές πρακτικές
Μουχταρίδης, Κωνσταντίνος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-19)
Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία διερευνά τη σχέση της τέχνης με τη φύση, εστιάζοντας στο τοπίο ως αισθητικό, πολιτισμικό και θεωρητικό αντικείμενο. Εξετάζει τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες το τοπίο έχει μετασχηματιστεί ιστορικά, από μια μιμητική αναπαράσταση της φύσης σε μια έννοια που εμπλέκεται σε πολιτικές, οικολογικές και αισθητικές συζητήσεις. Συγκεκριμένα, διερευνά πώς η ιστορία της τέχνης έχει διαμορφώσει την έννοια, ξεκινώντας από τις πρώτες εικόνες της φύσης, τη βυζαντινή ζωγραφική και την τοπιογραφία στη νεωτερικότητα, φτάνοντας στις σύγχρονες οικολογικές και επιμελητικές πρακτικές. Παράλληλα, αντλεί στοιχεία από τη φιλοσοφία και την σύγχρονη αισθητική θεωρία προκειμένου να επαναξιολογήσει την καλλιτεχνική προσέγγιση του τοπίου πέρα από ανθρωποκεντρικά πρότυπα. Το κείμενο προτείνει τη θέση ότι το τοπίο δεν αποτελεί ουδέτερη εικαστική αναπαράσταση, αλλά μία πολιτισμική κατασκευή που αντανακλά ορισμένες ιστορικές και κοινωνικές μετατοπίσεις. Με βάση αυτή την υπόθεση, η εργασία επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει την έννοια του τοπίου, εξετάζοντας τρόπους με τους οποίους η ζωγραφική , με τη δημιουργία εικόνων, μπορεί να συμβάλει σε μια βιωματική και λιγότερο ανθρωποκεντρική προσέγγιση της φύσης.
Open Access
Μετά τα όρια της λογικής αρχίζει η αγάπη μου για σένα
Toύρλας, Ιωάννης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-09-11)
Η παρούσα εργασία επιχειρεί να διερευνήσει την βία στα γήπεδα όχι μόνο ως κοινωνιολογικό φαινόμενο αλλά και ως υπαρξιακή εμπειρία που χαράσσεται στο σώμα και στη μνήμη. Η εργασία αποτελείται από μια βιωματική αφήγηση που περιγράφει από μέσα την εμπειρία του γηπέδου, ένα θεωρητικό πλαίσιο που αξιοποιεί κλασικές και σύγχρονες προσεγγίσεις γύρω από τη μάζα και τη συλλογική ταυτότητα ,μια ειδική ενότητα για τον φανατισμό, το χρήμα και την ανάδυση του χουλιγκανισμού και τέλος, μια αναλυτική παρουσίαση της καλλιτεχνικής μου διαδικασίας ως απόπειρας εικαστικής μετάφρασης της βίας των οπαδών. Η εργασία αποτελείται από μια βιωματική αφήγηση που περιγράφει από μέσα την εμπειρία του γηπέδου, ένα θεωρητικό πλαίσιο που αξιοποιεί κλασικές και σύγχρονες προσεγγίσεις γύρω από τη μάζα και τη συλλογική ταυτότητα, μια ειδική ενότητα για τον φανατισμό, το χρήμα και την ανάδυση του χουλιγκανισμού και τέλος, μια αναλυτική παρουσίαση της καλλιτεχνικής μου διαδικασίας ως απόπειρας εικαστικής μετάφρασης της βίας των οπαδών. Στόχος δεν είναι να περιγράψω απλώς επεισόδια, αλλά να αναδείξω το γήπεδο ως πεδίο κατασκευής ταυτοτήτων, ως χώρο όπου η μάζα διαμορφώνει συναισθηματικούς, συμβολικούς και πολιτικούς δεσμούς. Η εικαστική μου πρακτική, με σχισμένες λινάτσες, υφές λαδιού και ανακυκλωμένα υλικά, αποτελεί προέκταση αυτής της εμπειρίας: το έργο ως μνημείο, ως σωματική καταγραφή βίας, η μετατόπιση ενός αγωνιστικού σταδίου σε πάθος και μνήμη.
Open Access
Fireflies underground
Μπάρμπας, Δημοσθένης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-11-07)
Αντικείμενο της διπλωματικής αυτής εργασίας είναι η διερεύνηση της σχέσης των δημόσιων χώρων στην πόλη με τη συγκρότηση εν δυνάμει κοινοτήτων μέσω της διαδικασίας του μοιράσματος (communing). Το πρότζεκτ συνδυάζει έρευνα, τέχνη και παρέμβαση, αξιοποιώντας ποικίλες μεθόδους, όπως ζωγραφική, κυανοτυπία και επιτελεστική εγκατάσταση. Η εργασία εξετάζει πώς η καλλιτεχνική πρακτική μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες και αφηγήσεις που ενεργοποιούν συλλογικές εμπειρίες στον δημόσιο χώρο, καθώς και πώς η καθημερινή εμπειρία στην πόλη τροφοδοτεί και εμπλουτίζει την καλλιτεχνική διαδικασία. Βασιζόμενη σε κοινότητες πολιτικής δράσης και στη graffiti σκηνή κατά την περίοδο 2008–2018, η μελέτη διερευνά πώς η παρουσία στον δρόμο, το αίσθημα του ανήκειν και η φαντασία ενός κοινά μοιρασμένου μέλλοντος συμβάλλουν στη συγκρότηση κοινοτήτων. Μέσω μιας μυθοπλαστικής αφήγησης, η κοινότητα αποτυπώνεται οπτικά και επιτελεστικά, καταλήγοντας σε μια γιορτή στον υπογειοποιημένο Ιλισσό, η οποία υλοποιεί και τεκμηριώνει την ύπαρξη της κοινότητας. Η εργασία θέτει κεντρικά ερωτήματα σχετικά με την προέλευση της καλλιτεχνικής αναζήτησης, τη φύση της συμμετοχής, τη συγκρότηση του «εμείς» και τον ρόλο της συλλογικής εφευρετικότητας στον σχεδιασμό του μέλλοντος.
Open Access
Siege
Kόκορης, Δημήτριος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10-13)
Η παρούσα εργασία επιχειρεί να χαρτογραφήσει τις θεωρητικές και βιωματικές αναφορές που διαμορφώνουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, τη ζωγραφική μου πρακτική. Μέσα από την αντιπαραβολή φαινομενικά αντιφατικών αισθητικών επιρροών – από τη δυτική ζωγραφική του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης έως τον σύγχρονο οπτικό πολιτισμό – αναζητείται μια εσωτερική συνοχή, η οποία συχνά αναδύεται μόνο μετά την ολοκλήρωση του έργου, ως απόσταγμα της ίδιας της δημιουργικής διαδικασίας. Στο επίκεντρο τίθεται η έννοια της «μη χρονικότητας», ως αισθητικό και εννοιολογικό πεδίο, όπου συνυπάρχουν η ιστορική μνήμη, η φαντασιακή ανασύνθεση και η ενσώματη εμπειρία. Με αφετηρία χαρακτικά έργα του Master of Saint John the Baptist και του Albrecht Dürer, καθώς και τη σύνθεση «Η Μάχη του Σαν Ρομάνο» του Paolo Uccello, διερευνάται η λειτουργία της γραμμής, της προοπτικής και της αφήγησης, ως δομικά εργαλεία στην απεικόνιση όχι μόνο του χώρου αλλά και της ψυχικής έντασης. Η οπτική αυτή συνομιλεί με σύγχρονα εννοιολογικά σχήματα, όπως το horror vacui, την αισθητική της παραμόρφωσης, τα μετα-ανθρωπομορφικά τοπία και την αισθητική του ερειπίου. Η εργασία συνδέεται με προσωπικά ζητήματα που ανακύπτουν κατά την ίδια την καλλιτεχνική διαδικασία: την ένταση ανάμεσα στο «τι θέλω» και το «τι μπορώ», την αποτυχία ή τη μετατόπιση του αρχικού κινήτρου, την απώθηση ή την οικειοποίηση ετερόκλητων κατευθύνσεων. Καθώς το έργο δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί πλήρως, η θεωρητική του προσέγγισή δεν προηγείται αλλά ακολουθεί, προσπαθώντας να αποτυπώσει με λέξεις μια διαδικασία που είναι πρωτίστως σωματική, διαισθητική και ενίοτε χαοτική. Τέλος, μέσα από αναφορές στο έργο του Ιερώνυμου Μπος «Ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων», στον κινηματογράφο του Aleksei German και στην αισθητική της μόδας του Demna Gvasalia, συγκροτείται ένα προσωπικό εικαστικό σύμπαν. Πρόκειται για ένα σύμπαν «εσωστρεφούς εξωτισμού», στο οποίο η μορφή προκύπτει από τη συνύπαρξη ασυμβίβαστων μεταξύ τους επιρροών που ισορροπούν ανάμεσα στη λογική και το χάος, στη μνήμη και τη φαντασία.
Open Access
Μπανταλή αφήγηση και κάτι ακόμα
Γερούκαλης, Δημήτρης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10-27)
Η εργασία εξετάζει την θεματική “Μπανταλή αφήγηση και κάτι ακόμα” ως μια δημιουργική σύνθεση που γεφυρώνει το παρελθόν με το παρόν, εστιάζοντας στην οικειοποίηση παραδοσιακών μοτίβων της Ηπείρου και των Βαλκανίων και την ένταξή τους σε ένα ψηφιακό, pop (λαϊκό) πλαίσιο. Μέσα από τη σύγκριση εφαρμοσμένων τεχνών και “υψηλής τέχνης”, διερευνάται η δυνατότητα μετατόπισης της λειτουργικότητας των λαϊκών μοτίβων προς νέα εννοιολογικά συμφραζόμενα. Το θεωρητικό υπόβαθρο αντλείται από την αισθητική θεωρία του Ιμμάνουελ Καντ για την έννοια του ωραίου, από τις αναλύσεις του Walter Benjamin για τη μαζική αναπαραγωγή, αλλά και από τον Marshall McLuhan σχετικά με τα μέσα ως επεκτάσεις της ανθρώπινης αντίληψης. Η εργασία αναλύει την ιστορική και πολιτισμική διάσταση της εικόνας, από τη βυζαντινή και λαϊκή παράδοση έως τη σύγχρονη νεοελληνική τέχνη, εντοπίζοντας τη συνέχεια και την αναδιαπραγμάτευση των εθνικών αφηγημάτων. Παράλληλα, επιχειρείται η σύνδεση της εικαστικής πρακτικής με την κινηματογραφική αφήγηση, ειδικότερα με την ταινία του Ράντου Ζούντε “Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό”, ώστε να αναδειχθεί η κοινή προβληματική γύρω από την ταυτότητα, τη μνήμη και τον φόβο απέναντι στη σεξουαλικότητα. Εντέλει, η “Μπανταλή αφήγηση” δεν επιδιώκει τη συγκρότηση μιας σταθερής και ενιαίας ταυτότητας, αλλά τη διάλυση των στεγανών της, προτείνοντας μια υβριδική και πολυεστιακή πρόσληψη της εικόνας. Μέσα από την αισθητική επεξεργασία, το στιλιζάρισμα(1) και τη συνάντηση διαφορετικών παραδόσεων, αναδεικνύεται η δυναμική του έργου ως κριτικής πρακτικής που αμφισβητεί τα όρια ανάμεσα στην εθνική μνήμη και τη σύγχρονη ψηφιακή κουλτούρα.
Open Access
ON SHAKY GROUND
Κωτσής, Κωνσταντίνος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10-06)
Η εργασία αφορμάται από τη συνθήκη της ανασφάλειας που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη αστική εμπειρία, εστιάζοντας στην Αθήνα ως μελέτη περίπτωσης. Αναδεικνύει το εργοτάξιο τόσο ως εμβληματική εικόνα του αδιάκοπου αστικού μετασχηματισμού όσο και ως σύγχρονο εργαλείο πειθάρχησης. Μεθοδολογικά, συγκροτείται ένα ανάπτυγμα που συνδυάζει θεωρητική και ερευνητική προσέγγιση, αναφορές από τον κόσμο της τέχνης και βιωματική εμπειρία. Μέσα από την παρατήρηση και την προσωπική εμπλοκή του υποκειμένου με τον δημόσιο χώρο, αναλύεται η σχέση ανάμεσα στις χωροταξικές μεταβολές της πόλης, την αναδιάταξη των κοινωνικών συσχετισμών και τη μεταβολή της δημόσιας ζωής. Κεντρικό άξονα της συλλογιστικής αποτελεί το εργοτάξιο, προσεγγιζόμενο ως μεταιχμιακός τόπος όπου κυριαρχούν η μεταβολή, η αστάθεια, ο αποκλεισμός και η ελεγχόμενη πρόσβαση. Έννοιες όπως οι περιφράξεις, η υφαρπαγή γης και η αργή βία αξιοποιούνται για να φωτίσουν τους μηχανισμούς μέσω των οποίων ο δημόσιος χώρος αποκόπτεται, εμπορευματοποιείται και επαναπροσδιορίζεται. Παράλληλα, η ανάλυση παραμένει στενά συνδεδεμένη με το προσωπικό βίωμα της πόλης, επιχειρώντας έναν διάλογο ανάμεσα στην υπαρξιακή αναζήτηση, τη θεωρία της αρχιτεκτονικής και το πολιτικό επίπεδο. Η Αθήνα εξετάζεται ως «εργοτάξιο διαρκείας», ένας τόπος διαρκούς μετασχηματισμού όπου η ανοικοδόμηση συνυπάρχει με τη φθορά και το ερείπιο. Η μελέτη αναδεικνύει πως οι παρεμβάσεις «αναβάθμισης» του αστικού τοπίου —όπως στα Εξάρχεια ή στο Ελληνικό— λειτουργούν συχνά ως μέσα αναδιάρθρωσης της πόλης υπέρ της συσσώρευσης κεφαλαίου, αλλοιώνοντας τον κοινωνικό και συμβολικό της ιστό. Το εργοτάξιο δεν αποτελεί απλώς τεχνικό μηχανισμό, αλλά ενεργό φορέα αναπαραγωγής της ανισότητας, κανονικοποιώντας το καθεστώς εξαίρεσης και καλλιεργώντας μια διάχυτη αίσθηση επισφάλειας. Η εργασία συνδιαλέγεται με καλλιτεχνικές πρακτικές όπως εκείνη του Jesse Darling, που διερευνούν την αστάθεια και την ευαλωτότητα, τη σχέση κατεδάφισης και ανοικοδόμησης, και τις συνδέσεις μεταξύ κοινωνικού και φυσικού χώρου, προσωπικού και πολιτικού. Στο παράρτημα περιλαμβάνεται το συνοδευτικό κείμενο της εγκατάστασης ON SHAKY GROUND, που αποτέλεσε και την αφορμή για τη συγγραφή της εργασίας. Συμπερασματικά, προτείνεται μια ανάγνωση της πόλης ως ζωντανού οργανισμού σε διαρκή μετάβαση, όπου κάθε ερείπιο εμπεριέχει το ενδεχόμενο ενός νέου ξεκινήματος. Παράλληλα τίθενται ερωτήματα προσβασιμότητας: ποια μορφή θα λάβει ο δημόσιος χώρος στο τέλος αυτής της διαδικασίας; Ποια σώματα θα έχουν εξασφαλίσει το δικαίωμα σε αυτόν και ποια θα κληθούν να το διεκδικήσουν εκ νέου;
Open Access
In The Forest
Τσικούρας, Νίκος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10-02)
Η ενότητα “In The Forest” παρουσιάζει μια εικαστική έρευνα γύρω από τη σχέση μικρόκοσμου και μακρόκοσμου, τάξης και χάους, φύσης και αστικού τοπίου. Μέσα από τη ζωγραφική, η δημιουργική διαδικασία αναδεικνύεται σημαντικότερη από το τελικό αποτέλεσμα, ενώ το «λάθος» και το τυχαίο επανερμηνεύονται ως δημιουργικά στοιχεία. Η σωματική συμμετοχή, η χειρονομία και η επανάληψη συνδέονται με τελετουργικές πρακτικές, οδηγώντας σε μια εικαστική «χορογραφία» που καταγράφει διαδρομές, αποκλίσεις και ρυθμούς. Η πρακτική εμπνέεται από θεωρητικά πεδία όπως η κβαντική φυσική, η ανθρωπολογία και η θεωρία της τέχνης, αλλά και από καλλιτέχνες όπως οι John Cage, Lee Ufan, Roman Opalka, Barnett Newman και Sigmar Polke. Η έννοια του πλέγματος λειτουργεί ως σύμβολο τάξης, ελέγχου και τεχνολογικής προόδου, ενώ ταυτόχρονα επανερμηνεύεται δημιουργικά για να εκφράσει ρευστές κοινωνικές σχέσεις και την εμπειρία του αστικού περιβάλλοντος. Η επιλογή των υλικών και των χρωμάτων επηρεάζεται από την τυπογραφία και την ψηφιακή εικόνα, με έμφαση στις κουκίδες και στην τυχαιότητα της εφαρμογής. Παράλληλα, η πράξη της αφής και η χειρωνακτική διαδικασία αποκτούν κεντρική σημασία σε μια εποχή κυριαρχίας της τεχνητής νοημοσύνης και της μαζικής ψηφιακής παραγωγής. Τέλος, το έργο αναστοχάζεται τη διαχρονική ανθρώπινη ανάγκη για επαφή, ταξίδι και κοινότητα, από τον παλαιολιθικό άνθρωπο έως τον σύγχρονο αστικό ιστό, προτείνοντας ότι η τέχνη μπορεί να γεφυρώσει αντιθέσεις —υλικού και άυλου, πραγματικού και ονειρικού— και να αναδείξει νέους τρόπους κατανόησης της σχέσης μας με τον κόσμο.
Open Access
Γράμματα στις Μηχανές
Drasa, Kildi (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-26)
Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η σειράεικαστικών έργων του γράφοντος με τίτλο Γράμματα στις Μηχανές/LetterstotheMachines. Προκειμένου να τεθούν τα θεμέλια για την προσέγγιση αυτής της σειράς, η εργασία οργανώνεται σε δύο κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο αφορά στις επιδράσεις που καθόρισαν τα εικαστικά έργα. Οι επιδράσεις αυτές, προερχόμενες από διαφορετικές τέχνες και συγκεκριμένα από τη λογοτεχνία (Δημήτρης Δημητριάδης, Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών) και τη μουσική (MattElliott), συζητώνται στα δύο υποκεφάλαια του πρώτου κεφαλαίου αντίστοιχα. Το δεύτερο κεφάλαιο, το οποίο χωρίζεται με τη σειρά του σε τρία υποκεφάλαια, εστιάζει στις ειδικές καλλιτεχνικές πρακτικέςπου ακολουθούνται. Καταρχάς, εκτίθεται η θεωρητική σύλληψη μέσα από την οποία προκύπτουν τα έργα. Στη βάση αυτής της σύλληψηςβρίσκονται οι –λεγόμενοι εδώ– «μηχανισμοί μίμησης της πραγματικότητας» (εκτυπωτές, τηλεοράσεις, φωτογραφικές μηχανές, 3Dπρογράμματα) από κοινού με δύο κατευθυντήριες λογικές: από τη μία, αυτήν του χακαρίσματος(hacking) του συστήματος λειτουργίας των μηχανών και, από την άλλη, εκείνη τουφιλτραρίσματος (filtering)της οπτικής αντίληψης. Στη συνέχεια, γίνεται λόγος για τα συστατικά στοιχεία των έργων: για τα μέσα και τα υλικά τους, τον τρόπο σύνθεσής τους, τα εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται. Παρακολουθώντας έτσιτην πορεία προς το τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, φανερώνονται δύοέννοιες, αυτή της τυχαιότητας και εκείνη του λάθους,οι οποίες αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για τη συγκρότηση της συνολικής εικαστικής δημιουργίας που παρουσιάζεται εδώ.
Open Access
ARROW(S)
Γρηγοριάδης Ζορμπάς, Κωνσταντίνος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10)
Η παρούσα εικαστική έρευνα διερευνά τη συνύπαρξη και την αντιπαράθεση δύο φαινομενικά αντίθετων κόσμων: του graffiti και της γραφιστικής. Το graffiti συνδέεται με την παιδικότητα, το παιχνίδι, τον αυθορμητισμό και την ελευθερία της γραφής, ενώ η γραφιστική αντιπροσωπεύει την αυστηρότητα, τη δομή και την πειθαρχία της οπτικής επικοινωνίας. Στόχος της μελέτης είναι να αναδείξει τις εντάσεις αλλά και τις δημιουργικές τομές που προκύπτουν από τη συνάντηση αυτών των δύο πρακτικών, σχηματίζοντας ένα υβριδικό πεδίο καλλιτεχνικής αναζήτησης. Η έννοια της παιδικότητας καταλαμβάνει κεντρική θέση, τόσο ως μορφολογικό χαρακτηριστικό όσο και ως στάση αυθεντικής έκφρασης. Μέσα από ιστορικά παραδείγματα, όπως η εμφάνιση του graffiti στις γειτονιές της Νέας Υόρκης ή το παγκόσμιο φαινόμενο του «S» των σχολικών τετραδίων, αναδεικνύεται η σχέση της γραφής με το παιχνίδι, τη μνήμη και τη συλλογικότητα. Αντίστοιχα, η γραφιστική προσεγγίζεται ως σύστημα πειθαρχίας και σαφήνειας, με εμβληματικά σύμβολα όπως το βέλος να εκφράζουν την αυστηρότητα και την τυποποίηση του σχεδιασμού. Η έρευνα αντλεί επιρροές τόσο από το αστικό τοπίο και την καταναλωτική αισθητική όσο και από καλλιτέχνες και γραφίστες που κινήθηκαν ανάμεσα σε διαφορετικές αισθητικές κατευθύνσεις (Corita Kent, David Carson, Christopher Wool, Michel Majerus, Tilt). Παράλληλα, το οικογενειακό περιβάλλον, με την πειθαρχία της γραφιστικής εκπαίδευσης της μητέρας μου και την ελευθερία της πρακτικής εφευρετικότητας του πατέρα μου, λειτούργησε ως καθοριστικός παράγοντας στη διαμόρφωση του προσωπικού μου εικαστικού λεξιλογίου. Συμπερασματικά, η παρούσα πρακτική επιχειρεί να αποδώσει εικαστικά τη διαλεκτική ανάμεσα στην αυστηρότητα και τον αυθορμητισμό, στη δομή και την παιγνιώδη χειρονομία. Η εργασία καταλήγει ότι graffiti και γραφιστική, παρά τις αντιθέσεις τους, συναντώνται σε κοινά σημεία γύρω από τη γραφή, την ορατότητα και το ίχνος, συγκροτώντας έναν χώρο όπου η σύγκρουση μετατρέπεται σε δημιουργική σύνθεση. Η έρευνα ανοίγει προοπτικές για περαιτέρω διερεύνηση μέσω ψηφιακών τεχνολογιών, παρεμβάσεων στον δημόσιο χώρο και συνεργατικών πρακτικών, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της συνύπαρξης αυτών των δύο κόσμων στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία.
Open Access
Weather
Γεωργίου, Γεώργιος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10-24)
Μεαφετηρία τη φράση στη κυπριακή διαλεκτό «που τζαιρός» ¹, επανέρχεται στο παρόν η συνθήκη μιας παιδικής ανάμνησης, απλής στην καθημερινότητά της, αλλά ικανής, μέσα στη συνειδητοποίησή της, να ενεργοποιήσει ένα αισθητηριακό πεδίο επαναληπτικής κίνησης που επανασυνθέτει το «τότε» ως τωρινή εμπειρία, αρθρώνοντας ένα λεξιλόγιο καιρού που γεφυρώνει μνήμη και παρόν, οικειότητα και μεταβολή. Αισθητηριακά και γνωσιακά ερεθίσματα, διαλογικές διεργασίες, εμπειρίες απώλειας και ζώνες σύγχυσης συναρθρώνουν μια διαγενεακή συνομιλία, έναν συγκεκριμένο προορισμό και έναν διάλογο στο αγροτικό «μονοκάμπινο», καθ’ οδόν προς το χωράφι. Η παρούσα πρακτική εστιάζει στην επανεγκατάσταση αναμνήσεων του παρελθόντος στο σήμερα: η επαναληπτική κίνηση εμπρός–πίσω λειτουργεί ως μεθοδολογικό σχήμα ανάκλησης, ώστε η παρατήρηση του «τότε» να επανέρχεται στο «τώρα» διαμεσολαβημένη από το σύνολο των ενδιάμεσων ερεθισμάτων και εμπειριών που την έχουν ήδη αναπλάσει, προσδίδοντάς της σχεδόν ψηφιακή υφή. Τι συμβαίνει όταν μια προσωπική ανάμνηση μετασχηματίζεται σε αντικείμενο έρευνας; «Καταστρέφεται» η αθωότητά της ή αναδεικνύεται το εννοιολογικό της δυναμικό; Το σώμα του έργου συγκροτείται από μια σειρά επιτοίχιων κατασκευών και μια εγκατάσταση που ανακαλεί μια παιδική αφήγηση πραγματικών αναμνήσεων και φαντασιακών αναφορών. Οι χειρονομίες αυτές δεν αναπαριστούν το «τότε» αλλά το υπαινίσσονται: διερευνούν τη ρωγμή ανάμεσα στη θολή ανάμνηση, την αμφισημία της γλώσσας και στην ενδοψυχική αποδόμηση της τότε εσωτερικής εικόνας. Η μνήμη γίνεται ενεργή χαρτογράφηση, επανατοποθέτηση, και αναδόμηση μιας εσωτερικής γεωγραφίας. Ο χρόνος, όπως και ο καιρός, βιώνεται ταυτόχρονα: παρόν και παρελθόν συνυπάρχουν στον χώρο και μέσα σε αυτό το πεδίο κυριαρχεί η διάσπαση ανάμεσα σε κατασκευή και καταστροφή, ανάδυση και εξαφάνιση ως δεικτικά ίχνη και υπαινιγμοί που γεφυρώνουν παρελθόν και παρόν, ιδιωτικό βίωμα και καλλιτεχνική σκέψη.
Open Access
Εντοπίζοντας τους διαλόγους
Καρρά, Κατερίνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024)
Σύμφωνα με το μεθοδολογικό σκεπτικό της εργασίας, κάθε τόπος, ως υλικός χώρος αλλά και σύνολο εμπειριών, κανόνων, ρουτίνων και σχέσεων μπορεί να αναχθεί σε ένα σύνολο λόγων και διαλόγων, και άρα να θεωρητικοποιηθεί. Στη συνέχεια όμως, προκειμένου αυτοί οι λόγοι και διάλογοι να έχουν πραγματική υπόσταση και να μπορούν να αποτελέσουν γόνιμο πεδίο πραγματικής συνδιαλλαγής, χρειάζεται πάλι να εντοπιστούν μέσα από το συγκεκριμένο και το προκείμενο. Σε επίπεδο περιεχομένου, η εργασία ακολουθεί δύο κατευθύνσεις που συναντώνται εν τέλει σε ένα πλαίσιο φιλοσοφικών αναφορών. Η πρώτη αφορά την περφόρμανς ως έμπρακτη ή ενσώματη φιλοσοφία. Δηλαδή, το πώς το άτομο που διατυπώνει φιλοσοφικό λόγο στηρίζει τα λεγόμενά του με ενσώματες δράσεις και σε μία αντιστροφή, το πώς το άτομο που φτιάχνει ένα έργο περφόρμανς του εκχωρεί περιεχόμενο μέσα από φιλοσοφικούς στοχασμούς αλλά και από τη θέση που παίρνει το ίδιο πάνω στα ζητήματα με τα οποία εμπλέκεται στοχαστικά. Η δεύτερη αφορά την έννοια της τέχνης-για-συγκεκριμένο-τόπο (site specificity). Εδώ γίνεται αναφορά στη θέση της μέσα στην ιστορία της τέχνης και αναδεικνύεται η σύνδεσή της με τις έννοιες της σωματικότητας, της αλληλεξάρτησης και του συγκείμενου. Αναδεικνύεται επίσης η θετικότητα που αρχίζει να συνοδεύει αυτές τις έννοιες, σε αντίθεση με πρότερες που αφορούσαν την αυτονομία και τον αέναο χαρακτήρα του έργου. Στη συνέχεια, οι δύο αυτές κατευθύνσεις εκβάλλουν σε ένα πεδίο φιλοσοφικής συζήτησης που αφορά εννοιοποιήσεις του σώματος, της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Στο μέρος αυτό εμπλέκω το Τζούντιθ Μπάτλερ, τον Εμμανουέλ Λεβινάς και τη Σιμόν Βέιλ και συνδιαλέγομαι με τις έννοιες της τρωτότητας, της ευαλωτότητας, της αλληλεξάρτησης, του ηθικού δεσμού και του πρωτείου της ευθύνης υπέρ της ελευθερίας. Τα παραπάνω αποτελούν μία πλαισίωση για τον τρόπο που βιώνεται και προς τα πού κατευθύνεται η δική μου επιθυμία - ως περφόρμερ και ως άτομο - μέσα στη δημιουργία. Επιπλέον, μέσα στο κείμενο υπάρχει σύντομη αναφορά στη site specific performance μου Hand in Space η οποία αποτελεί το πρακτικό μέρος της εργασίας μου και που η αρχειακή της καταγραφή είναι επίσης διαθέσιμη στη βιβλιοθήκη της Σχολής.
Open Access
On the path, off the trail
Σάββας, Βαγγέλης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)
Η παρούσα διπλωματική εργασία εξερευνά την εξέλιξη της αναπαράστασης του τοπίου στην τέχνη, από τις αρχαίες τοιχογραφίες μέχρι τις σύγχρονες ψηφιακές τεχνικές. Ο Βαγγέλης Σάββας ξεκινά από μια προσωπική εμπειρία επιστροφής στον τόπο καταγωγής του, τη Νάξο, που αποτέλεσε το έναυσμα για μια βαθύτερη εικαστική και θεωρητική αναζήτηση γύρω από τον χρόνο, τη μνήμη και την απώλεια του τοπίου. Η εργασία αναλύει την ιστορική εξέλιξη της τοπιογραφίας, με αναφορές στην τοιχογραφία της Άνοιξης από το Ακρωτήρι, τη ρομαντική και ιμπρεσιονιστική προσέγγιση του 19ου αιώνα, τη Land Art του 20ού και τις σύγχρονες πρακτικές με χρήση ψηφιακών μέσων. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τη φωτογραμμετρία και την τρισδιάστατη εκτύπωση ως βασικά εργαλεία καταγραφής και αναπαράστασης, δημιουργώντας «τοπογραφικές λειψανοθήκες» που διατηρούν τη μνήμη των τόπων. Μέσα από παραδείγματα καλλιτεχνών όπως ο Robert Smithson, η Masumi Hayashi, ο John Gerrard και ο Carlos Irijalba, διερευνώνται έννοιες όπως η μετατόπιση, η ρεπλίκα και το αρχείο, αναδεικνύοντας την ένταση μεταξύ αυθεντικότητας και αναπαράστασης. Παράλληλα, τίθενται ερωτήματα γύρω από τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς στην ψηφιακή εποχή, την ευθραυστότητα των αρχείων και τη σημασία του ποιος αποφασίζει τι αξίζει να διατηρηθεί.
Open Access
moosgrün (RGB 138, 154, 91)
Παγώνα, Εβίτα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-03-12)
Η παρούσα πτυχιακή αποτελεί μια ενδελεχή έρευνα στη ταινία του David Lowery “The Green Knight” (2021), η οποία αποτελεί μια κινηματογραφική διασκευή του ποιήματος “Sir Gawain and the Green Knight, ενός ανώνυμου ποιητή γραμμένο στα τέλη του 14ου αιώνα. Ωστόσο, από την εκ νέου ανακάλυψή του ποιήματος τον 19ο αιώνα, εν μέσω του Ρομαντισμού και μετά από μερικές εκατοντάδες χρόνια αφάνειας, το “Sir Gawain and the Green Knight” αποτελεί ένα από τα επώνυμα ποιήματα του θρύλου του Αρθούρου. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι εξακολουθεί να είναι τόσο ενδιαφέρον όσο και επίκαιρο, ακόμη και σήμερα. Το ποίημα επικεντρώνεται στον Sir Gawain, τον απερίσκεπτο και ξεροκέφαλο ανιψιό του βασιλιά Αρθούρου, ο οποίος έχει εμπλακεί σε ένα αλλόκοτο παιχνίδι. Την ημέρα των Χριστουγέννων, ένας πράσινος ιππότης εμφανίζεται στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου με μια πρόκληση: θα πολεμήσει έναν πρόθυμο αντίπαλο και αν αυτός ο αντίπαλος καταφέρει ένα χτύπημα εναντίον του, ένα χρόνο μετά, ο πράσινος ιππότης θα ανταποδώσει ακριβώς το ίδιο το χτύπημα σε αυτόν. Πρόκειται για μια παράξενη ταινία βασισμένη σε μια παράξενη ιστορία. Η δύναμη του ποιήματος χτίζεται γύρω από την αποτυχία της αρετής του Sir Gawain, και τη ντροπή για την αδυναμία του να ανταποκριθεί στην ‘’υπόσχεση του πενταγώνου’’. Ο πρωταγωνιστής, δεν είναι ο γενναίος ήρωας, που παραδοσιακά θα περιμέναμε, και δεν διαθέτει καμία από τις πιο γνωστές πτυχές των θρύλων του Αρθούρου. Η ιστορία του Gawain ξετυλίγεται σε δύο παράλληλες αφηγήσεις: τη μαγική αποστολή και το πολιτικό-θρησκευτικό δράμα. Τόσο το ποίημα όσο και η ταινία ακροβατούν διαρκώς πάνω στο δίπολο: Θήλυ/ Παγανισμός/ Νατουραλισμός έναντι Άρρεν/ Χριστιανισμός /Πολιτισμός και όλα αυτά μέσα στο τρίγωνο Χρόνος-Φθορά-Θάνατος. Είναι κρίσιμο, καθώς καμία από αυτές τις αφηγήσεις δεν υπερτερεί έναντι της άλλης, και περιπλέκονται με τρόπους που καθιστούν προβληματική οποιαδήποτε ολιστική ερμηνεία. Υπονομεύοντας μια ενιαία αυταρχική κύρια αφήγηση, δημιουργείται ένα δίκτυο διακείμενων που καθιστούν το νόημα, θέμα επιλογής. Το “The Green Knight" είναι μια συστηματική προσπάθεια ταύτισης του θεατή με τον πρωταγωνιστή. Ίσως ο Gawain είναι απλώς η επίδειξη ενός συναισθήματος, η ιδέα της αδιαφορίας για το ανθρώπινο αποτύπωμα, η απενσάρκωση της φύσης που ακόρεστα και αδηφάγα ενσωματώνει όλα όσα έχτισε ο άνθρωπος, και αναπόφευκτα τα μετατρέπει σε πρωταρχική ύλη. Ο Gawain παλεύει με φαντάσματα, γίγαντες, κλέφτες και σκευωρούς σε ένα βαθύτερο ταξίδι, για να καθορίσει τον χαρακτήρα του και να αποδείξει την αξία του στα μάτια της οικογένειας και του βασιλείου του, καθώς επιχειρεί το αδύνατο: να επιδείξει ανδρεία και γενναιότητα όταν καλείται να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον θάνατο. Εσείς, πόσο μακριά θα φτάνατε για να αποδείξετε την αξία σας;
Open Access
Negatives, ACT I, Registration, Latent Fields Forever
Τσάκωνας, Παύλος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)
Αυτό κείμενο εκκινεί από ερωτήματα που αφορούν προοπτικές αξιοποίησης των ενδιαφερόντων μου και των υλικών μου. Επιχειρεί να προσεγγίσει τα βασικά στοιχεία του εικαστικού μου έργου μέσα από εξαλειπτικές ερμηνείες (δηλαδή το τι δεν είναι), περιφερειακές αναλύσεις (τι το περιβάλλει) και συσχετιστικές περιγραφές (με τι μοιάζει). Η δραστηριότητες μου απέχουν από επιστημονικές μεθόδους διατύπωσης υποθέσεων και δεν εξάγουν ασφαλή συμπεράσματα. Το πλαίσιο του έργου μου είναι εμπλουτισμένο με αναφορές στη ζωγραφική, ενώ οι διαδικασίες που ακολουθώ περιλαμβάνουν δράση και ελεύθερο πειραματισμό με τα υλικά, τις έννοιες και το περιβάλλον. Βασιζόμενος σε αυτή την υπόθεση, οικειοποιούμαι δημιουργικά τη δομή του αρχαίου δράματος - τα κατά ποσόν μέρη: πάροδο, πράξεις, χορικά και έξοδο - για να αφηγηθώ μετωνυμικά την ιστορία του εγχειρήματος μου. Με την ίδια λογική που διαμορφώνω την πρακτική μου, έτσι και στο παρόν κείμενο, έπανοικειοποιούμαι και παραθέτω φράσεις, ποιήματα και θραύσματα από την υφιστάμενη γνώση. Αυτές οι προσθήκες λειτουργούν ως χορικά - ανάμεσα στις πράξεις - που παρέχουν μια διαχρονική φωνή σαν διάλογος με την ιστορία. Τα χορικά διαμορφώνουν το κλίμα της εργασίας και δίνουν το στίγμα της θεματικής μου, συνδέοντας την καλλιτεχνική μου έρευνα με συναφείς ιδέες και ευρύτερες θεωρίες. Μαζί με ιστορικά αποσπάσματα, παραδείγματα και αναφορές γύρω από την τάση επαναχρησιμοποίησης αντικειμένων και ιδεών στις τέχνες και ειδικότερα γύρω από τον όρο found object, αποκαλύπτονται υποκειμενικές προεκτάσεις και ερμηνείες της δουλειάς μου. Η εναλλαγή μεταξύ πράξεων και “χορωδιακών” παρεμβάσεων δημιουργεί έναν ρυθμό που εξισορροπεί τη δράση με τη θεωρία. Αυτή η δομή δεν είναι μόνο εργαλείο παρουσίασης, αλλά και μηχανισμός που επιτρέπει να επεξεργαστεί, να οργανωθεί και να κατανοηθεί βαθύτερα το θέμα της δουλειάς μου και η σχέση της με παρόμοιες πρακτικές και ιδέες τόσο από εμένα όσο και από τον αναγνώστη-θεατή. Παράλληλα σκοπεύει στο να διασφαλίσει την ακρίβεια, να διευκολύνει την εντόπιση των βασικών σημείων και την αξιολόγηση της σημασίας τους. Αυτή η θεωρητική εργασία δεν αποτελεί τραγωδία, ούτε κωμωδία. Απλώς αφηγείται την δράση μου και συνοδεύει το καλλιτεχνικό μου έργο με γενικό τίτλο Νegatives. Το πρώτο επεισόδειο, REGISTRATION: Latent Fields Forever, αναλύεται οργανόνωντας τη μεθοδολογική πρακτική μου σε τέσσερις διακριτές πράξεις με χρονική σειρά: Ανακάλυψη / Συλλογή / Επεξεργασία / Έξοδος.
Open Access
Θυσία και ύβρις
Χριστογιάννης, Δημήτρης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-03-09)
Εισαγωγή: Στην παρούσα εργασία «Στην καρδιά του μύθου» μελετάται το ζήτημα της ύπαρξης και πολυεπίπεδης λειτουργίας των λατομείων στην περιοχή του Υμηττού. Πιο ειδικά, η αναζήτηση, που ξεκινά από την παιδική μνήμη, γίνεται μεθοδική έρευνα που περνά από την λατομική ιστορία στην ύπαρξη των πολιτιστικών μνημείων στην περιοχή, ενώ σε αυτή την διερεύνηση χώρο και χρόνο έχουν οι μύθοι και οι λαϊκές αφηγήσεις. Στο τέλος, μεταφέρεται πίσω, στην «καρδιά του μύθου», όπου ο ερευνητής δένει σε μια φανταστική πλοκή όλα τα στοιχεία, τις προσωπικές αναμνήσεις, την ιστορία και τους θρύλους, για να δημιουργήσει το νέο μύθο, τον κύριο προβληματισμό του έργο αυτού. Το αποτέλεσμα της εργασίας είναι η οπτικοποίηση της κειμενικής σύνθεσης (εικόνα και ήχος), που παρουσιάζει το θρύλο της Νύμφης Έλλης στα λατομεία του Υμηττού. Η επιλογή της Νύμφης του λατομείου, ως συμβόλου, δεν έγινε τυχαία, καθώς ενσαρκώνει, κατά την προφορική και γραπτή παράδοση, το πέρασμα του μύθου στο θεολογικό, πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο. Σκοπός: Να αποτυπωθεί εικαστικά το πέρασμα του ανθρώπου (ή της ειμαρμένης) από το μύθο της παιδικής ηλικίας, στην ιστορική και πολιτισμική μνήμη. Μεθοδολογία: Βιβλιογραφική ανασκόπηση, διερεύνηση ιστορικών πηγών, επιτόπια έρευνα, δημιουργία ψηφιακού υλικού μέσω της εικαστικής διερεύνησης και πρακτικής.
Open Access
Circus-ing around: somber, pompous, grandiose. Το τσίρκο ως χώρος παραγωγής μιας κοινωνικής συνθήκης μέσα από το πρίσμα της μπρεχτικής αποστασιοποίησης.
Σημαντήρα, Χριστίνα-Σύλβια (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-03-09)
Η διπλωματική εργασία με τίτλο "Circus-ing around: somber, pompous, grandiose” εξετάζει το τσίρκο ως ένα χώρο που παράγει κοινωνικές συνθήκες, αναλύοντας τον μέσω του μπρεχτικού εργαλείου της αποστασιοποίησης (Verfremdungseffekt). Το τσίρκο, αν και φαίνεται να είναι χώρος διασκέδασης και φαντασίας, αναδεικνύει τις αντιφάσεις της κοινωνίας, παρουσιάζοντας την καθημερινή πραγματικότητα με τρόπο που επιτρέπει στο θεατή να αποστασιοποιηθεί από τα συναισθηματικά κλισέ και να δει τη κοινωνία με νέο κριτικό πρίσμα. Η εργασία συνδέει την μπρεχτική αποστασιοποίηση με τη μαρξιστική θεώρηση της τέχνης ως εργαλείου κοινωνικής αλλαγής και την κριτική της καπιταλιστικής κοινωνίας, ενώ αναδεικνύει τη σύνδεση του τσίρκου με την ποπ-αρτ, η οποία σατιρίζει και κριτικάρει τη μαζική κουλτούρα και τις καταναλωτικές κοινωνίες. Επιπλέον, η μελέτη ενσωματώνει την κριτική του Ζακ Ρανσιέρ για τον ενεργό ρόλο του θεατή στην καλλιτεχνική εμπειρία, υπογραμμίζοντας τη σημασία της κριτικής σκέψης και της κοινωνικής συνείδησης. Αναλύοντας στοιχεία όπως η αποσπασματική αφήγηση, η νομαδικότητα και η προσωρινότητα του τσίρκου, καθώς και τη χρήση του χιούμορ, της μουσικής και των ακροβατικών, η εργασία καταλήγει στο ότι το τσίρκο μπορεί να αποτελέσει πεδίο κοινωνικής κριτικής, όπου οι αντιφάσεις της σύγχρονης κοινωνίας γίνονται αντιληπτές μέσω της αποστασιοποίησης, επιτρέποντας στο θεατή να αναπτύξει μια κριτική αντίληψη του κόσμου.
Open Access
Καμία πρωτοτυπία, καμία έμπνευση, κανένα ενδιαφέρον. Μπανάλ ψηφιακές εικόνες και ζωγραφική: Επανανοηματοδοτώντας το τετριμμένο.
Κοσμόπουλος, Κοσμάς (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)
Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία εξετάζει τη χρήση κοινότοπων (μπανάλ) ψηφιακών εικόνων στη ζωγραφική, διερευνώντας τη διαδικασία επανανοηματοδότησης τους. Η μελέτη βασίζεται στην καλλιτεχνική μου πρακτική, η οποία ξεκίνησε ως ένα εσωτερικό αστείο: η επιλογή εικόνων που αρχικά φαίνονταν ασύνδετες ή δυσνόητες, αλλά μέσα από τη ζωγραφική μετατρέπονται σε έργα ανοιχτά σε πολλαπλές ερμηνείες. Η πρακτική μου περιλαμβάνει τη συλλογή, επεξεργασία και ζωγραφική απόδοση εικόνων που αντλώ από το διαδίκτυο, τα κοινωνικά δίκτυα και διάφορα άλλα ψηφιακά αρχεία. Αυτές οι εικόνες, συχνά χαμηλής ανάλυσης και αποκομμένες από το αρχικό τους συγκείμενο, υποβάλλονται σε ψηφιακή τροποποίηση πριν μετατραπούν σε ζωγραφικά έργα. Η διαδικασία αυτή εντάσσεται στην έννοια της "φτωχής εικόνας" (Hito Steyerl), εικόνων που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο, απογυμνωμένες από την αρχική τους αξία. Στη συνέχεια, μετασχηματίζονται μέσω της ζωγραφικής, αποκτώντας νέα υπόσταση και σημασία. Η υλικότητα του καμβά και η επιβράδυνση που επιβάλλει η ζωγραφική διεργασία, έρχονται σε αντίθεση με την εφήμερη φύση των ψηφιακών εικόνων, δημιουργώντας έναν διάλογο γύρω από τη διάρκεια και την αξία τους στη σύγχρονη οπτική κουλτούρα. Οι εικόνες που περνούν απαρατήρητες ή θεωρούνται ασήμαντες μπορούν, μέσω της ζωγραφικής, να γίνουν χώροι προβολής καινούριων νοημάτων, αφήνοντας τον θεατή να συμπληρώσει με τις δικές του αφηγήσεις. Στα έργα μου, η απόδοση των μπανάλ εικόνων δεν είναι απλή αναπαραγωγή, αλλά μια διαδικασία αναδιαμόρφωσης. Η ζωγραφική επιβραδύνει τη γρήγορη κατανάλωση εικόνων, προσφέροντας έναν τρόπο να ξαναδούμε τις εικόνες που συνήθως προσπερνάμε. Η εργασία αυτή συνεισφέρει στη συζήτηση για τη σχέση μεταξύ ψηφιακής και ζωγραφικής εικόνας, καθώς και για τη θέση της μπανάλ εικόνας στη σύγχρονη τέχνη. Υπογραμμίζει τη σημασία της επανανοηματοδότησης μέσω της ζωγραφικής, επαναφέροντας την προσοχή σε εικόνες που διαφορετικά θα χάνονταν μέσα στη ροή της ψηφιακής πληροφορίας.
Open Access
Τα Αστέρια από κάτω
Naidi Shekine, Despoina (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-26)
Μεταφέροντας ορυκτά από το τοπίο και κατασκευάζοντας αρχαϊκές κατασκευές όπως ένας βυζαντινός τρούλος, μια τοιχοποιία από την Μεσοποταμία, τσόχινες φόρμες από νομαδικές φυλές της Ανατολής, αντικείμενα τα οποία έχουν μέσα τους την ανθρώπινη χειρωναξία και σοφία και ορυκτά που εμπεριέχουν από μόνα τους μνήμη, μετατρέπω τον χώρο τον οποίο δουλεύω σε ένα κοινό τόπο συνύπαρξης και μνήμης ανθρώπων και γήινων υλικών. Συνθέτοντας και πλάθοντας τα διαφορετικά υλικά μεταξύ τους μετατρέπονται σε μαγικά αντικείμενα που εμπεριέχουν γνώση, πολλαπλές χρονικότητες, πλαστικότητες, πιθανό παρελθόν και μυστήριο, ανοίγουν πόρτες πέρα από μια γραμμικότητα αφήγησης και τοποθετούν προβληματισμούς για το παρόν και το μέλλον.
Open Access
Αυτοβιογραφία
Μαντινάου, Ειρήνη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)
Οι έννοιες έθνος, κοινότητα, αρχείο, μουσείο, ιστορία, μυθοπλασία, μνήμη, υποκείμενο, συγγένεια σχηματοποιούνται μέσα σε ένα ασυνεπές ημερολογιακό χρονολόγιο. Περιγράφονται από προσωπικά κείμενα που συνδιαλέγονται με αποσπάσματα θεωρητικών και λογοτεχνικών αναφορών, αναφορές σε ιστορικά ή συγγενικά πρόσωπα και επινοημένα συμβάντα ή γεγονότα. Οι περιγραφές τεκμηριώνονται από ψηφιοποιημένο αρχειακό υλικό από οικογενειακές και άλλες συλλογές, στιγμιότυπα οθόνης, δακτυλογραφημένα χειρόγραφα, φωτογραφίες έργων ή αντικειμένων και εικόνες. Η σύνθεσή τους επιχειρεί να αποδώσει, με διάφορους τρόπους, την μεθοδολογία της καλλιτεχνικής μου έρευνας και να αναπτύξει το σύστημα εννοιών που την συγκροτεί. Τα κεφάλαια δομούνται από αποσπασματικές σημειώσεις που αναδεικνύουν μερικές περιπτώσεις της ύπαρξης του. Στον πυρήνα ή στις οριακές περιοχές αυτού του συστήματος, η έννοια της αυτοβιογραφίας ταυτίζεται με αυτήν του ιστορικού μυθιστορήματος. Οι σημειώσεις οδηγούν σε συνειρμούς, αναμνήσεις, διερωτήσεις και ανακαλύψεις. Εξετάζονται ζητήματα διαχείρισης διαγενεακών τραυμάτων, προσωπικής εμπλοκής ή αποστασιοποίησης και συγκρότησης μιας προσωπικής γλώσσας. Συμπτώσεις, τυχαία συμβάντα, αυθόρμητη επιτόπια έρευνα, αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας και αναζητήσεις μετασχηματίζονται σε αυτοσχέδιες δοκιμές, επανεφευρέσεις σχεδιαστικών εργαλείων και μακέτες συνύπαρξης. Η μεθοδολογία εμφανίζεται να παραμένει υπό συνεχή ανακατασκευή και οριοθετείται από τις εκδοχές της.
Open Access
Σχέδιο φύτευσης
Γεωργακάκη - Μπιζά, Νατάσα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2014-07)
Η παρούσα θεωρητική διπλωματική εργασία αποτελεί μια προσπάθεια θεωρητικής προσέγγισης, έρευνας και μελέτης κάποιων εννοιών που πραγματεύεται το εικαστικό μου έργο. Σκοπός της είναι να ψηλαφήσει τα ερωτήματα και τους προβληματισμούς που θέτει το έργο αυτό. Πραγματεύεται τα ζητήματα της πρόσληψης και της σημασίας του κήπου στις εικαστικές τέχνες καθώς και την έννοια και την κατασκευή της ταυτότητας μέσα από τα μνημεία. Το ταξίδι περνάει μέσα από τον κήπο του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς της Αθήνας, ο οποίος συνδυάζει, όπως θα φανεί και στη συνέχεια, τις παραπάνω φαινομενικά ασύνδετες έννοιες. Το πρώτο κεφάλαιο πραγματεύεται το ζήτημα του ορισμού του κήπου μέσα από τις προσεγγίσεις διάφορων μελετητών. Στο επόμενο κεφάλαιο παρουσιάζεται η σημασία και οι τρόποι πρόσληψης του κήπου ενώ τονίζεται μια στροφή που παρατηρείται στους κήπους, οι οποίοι αναδεικνύονται ως πεδία διερεύνησης μιας πληθώρας ζητημάτων. Το τρίτο κεφάλαιο εστιάζει στην αξία και την ταυτότητα των φυτών, προσφέροντας μια γέφυρα προς το ζήτημα της κατασκευής της ταυτότητας και αποτελώντας μια έμμεση αναφορά στην παρέμβαση στον κήπο της Αρχαίας Αγοράς. Το τέταρτο κεφάλαιο μελετά την κατασκευή της ταυτότητας εστιάζοντας στη συμβολή των μνημείων. Το πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζει την περίπτωση του κήπου του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών, τονίζοντας ότι στην περίπτωση αυτή έχουμε μια ετεροτοπία μέσα στην ετεροτοπία, ένα μνημείο μέσα στο μνημείο. Το έκτο κεφάλαιο πραγματεύεται το ζήτημα της παρέμβασης του ανθρώπου στη φύση και τα μνημεία. Τέλος, η εργασία ολοκληρώνεται με μια σύντομη παρουσίαση της παρέμβασης μου στον κήπο της Αρχαίας Αγοράς