Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access ΚρούθιςΠαπαδάκη, Χρυσή Ε. (Πτυχιακή εργασία, 2023)Η λέξη «κρούθις» επινοήθηκε αυθόρμητα στην προσπάθεια μου να επικοινωνήσω λεκτικά με το γάτο μου. Με το πέρασμα του χρόνου παρατήρησα ότι είναι μια λέξη που τη χρησιμοποιώ συχνά για να εκφράζω ένα αίσθημα τρυφερής αποδοχής απέναντι σε ότι νοιώθω ή θα ήθελα να νοιώσω ως οικείο. Η ενότητα σχεδίων «κρούθις» αποτελείται από μορφές που δημιουργήθηκαν προκειμένου να εκφραστούν και να διερευνηθούν μορφολογικά έννοιες όπως η επικοινωνία, η ένωση και η ερωτική αλληλοσυμπλήρωση. Τα πρώτα σχέδια υλοποιήθηκαν μέσω παρατηρήσεων που αφορούσαν τη μορφολογία των μονοκύτταρων οργανισμών αλλά και τη μελέτη απολιθωμάτων των αρχαϊκών μορφών ζωής. Στη συνέχεια, οι αρχικές μελέτες εξελίσσονται επηρεαζόμενες από τα μοτίβα τα οποία διακοσμούν τα αρχαία κεραμικά αγγεία, αλλά και τις φόρμες τους, παράγοντας μια γενεαλογία μορφών. Μέσω αυτής της διαδικασίας προκύπτει ένα πλήθος βιομορφικών αυτόνομων μορφών, που προσομοιάζουν με δοχεία που αναμένουν με κάποιο τρόπο τη πλήρωσή τους. Η ανάγκη αλληλοσυμπλήρωσης των μεμονωμένων μορφών εμφανίζεται σε αυτά με οδοντωτές εσοχές και προεξοχές, προκειμένου να μπορούν να ενώνονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων, εκπληρώνοντας αυτή την επιθυμία της αλληλοτροφοδότησης αλλά και της οργανικής συνύπαρξης των μορφών. Οι συνθετικές απόπειρες εκφράζονται με μια φρακταλική διάθεση διαμορφώνοντας περίπλοκα περιβάλλοντα. Αν χαρακτηριστικό των φράκταλ είναι η λεγόμενη αυτο-ομοιότητα (self-similarity) σε κάποιες δομές τους, τα «κρούθις» την υπονομεύουν, επιχειρώντας την συνθετική οργάνωση διαφορετικών μορφών και των παραγώγων τους. Τα «κρούθις» θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά ως δίκτυα που αναπτυσσόμενα στον δισδιάστατο χώρο δημιουργούν σύνθετες δομές αποτελούμενες από ένα σύνολο εικονογραμμάτων. Εμφανίζουν ένα σύστημα γραφής, μια γλώσσα, αποτελούμενη από ιδιόμορφους χαρακτήρες-λέξεις, που δεν διαβάζεται με τους συνήθεις τρόπους, αλλά αναπτύσσεται και εκφράζεται χωρικά προς όλες τις διαστάσεις.Item Open Access ΣτασιμότηταΚαλπακίδης, Βαγγέλης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Η εργασία αποτελείται από δύο βιντεοεγκαταστάσεις και μία βιντεοπροβολή που πραγματεύονται την έννοια της στασιμότητας μέσα απο την κοινωνία και την ανθρώπινη αντίληψη. Αντλώντας στοιχεία από την καθημερινή εμπειρία, η στασιμότητα εξετάζεται ως μία κατάσταση που αναδύεται μέσα από την επανάληψη, τους περιορισμούς του χώρου και τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Τα έργα μου επικεντρώνονται στην αναπαράσταση αυτών των εννοιών, αποδομώντας την ιδέα της κίνησης ως κάτι αδιάκοπο και αποκαλύπτοντας τις στιγμές αδράνειας που διαμορφώνουν την εμπειρία της πραγματικότητας. Η στασιμότητα διερευνάται εικαστικά μέσω τριών έργων. Ένα 3D animation παρουσιάζει ¨Πέντε παράθυρα¨ εμφωλευμένα το ένα μέσα στο άλλο, δημιουργώντας ένα Droste effect. Αντί να προσφέρει πρόσβαση στον ορίζοντα, το κάθε παράθυρο πλαισιώνει τη θέα του επόμενου παραθύρου. Το έργο δίνει την αίσθηση της ζωής σε μία πυκνοκατοικημένη πόλη, όπου ο ορίζοντας εμποδίζεται από το αστικό τοπίο. Το παράθυρο, σύμβολο σύνδεσης του ατόμου με τον έξω κόσμο, εδώ αντικατοπτρίζει την κλειστοφοβική στρωμάτωση της αστικής ζωής. Η ¨Διελκυστίνδα¨ είναι μια βιντεοεγκατάσταση που αποτελείται από δύο βιντεοπροβολές, τοποθετημένες η μία απέναντι από την άλλη, και από το σχοινί της διελκυστίνδας που τις συνδέει. Το έργο εξετάζει κατά πόσο υπάρχει ουσία στη σύγκρουση, όταν ο μόνος παράγοντας είναι η ύπαρξη της άλλης πλευράς. Παραμένοντας ακίνητοι, ωθούμε τους άλλους να αλλάξουν, ενώ η απλή συμμετοχή στη διαμάχη, από τη μία ή την άλλη πλευρά, οδηγεί στην ακινησία. Τέλος, η ¨Μέδουσα¨ απεικονίζει την εσωτερική πλευρά μιας μάσκας με κενά μάτια, πίσω από τα οποία προβάλλεται βίντεο μιας σκαθαροφάγου σφήκας που χτίζει τη φωλιά της στο υπέδαφος. Η μάσκα φαίνεται καλυμμένη με σκόνη, δημιουργώντας την αίσθηση επιστροφής σε μια προηγούμενη κατάσταση. Η συσσώρευση σκόνης αντικατοπτρίζει τη στασιμότητα της αστικής ρουτίνας. Μέσα από την ανάλυση αυτών των έργων, η εργασία αναδεικνύει τη στασιμότητα όχι μόνο ως φυσική κατάσταση αλλά και ως κοινωνική και ψυχολογική εμπειρία, καλώντας τον θεατή να στοχαστεί πάνω στη σχέση του με τον χώρο, τον χρόνο και την κίνηση.Item Open Access ΠαιχνίδιΧρίστου, Χρίστος (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-11)Ο αυθορμητισμός της παιδικής ηλικίας αποτελεί κύρια πηγή της έμπνευσης μου. Ο χαρακτήρας και η στάση των παιδιών δεν αλλοιώνονται από την κάμερα. Και οι μεγάλοι, για να ελευθερωθούν και να ρίξουν το προσωπείο τους, πρέπει να ξεχάσουν την παρουσία της. Για αυτό, για να δημιουργήσω ένα έργο, σκηνοθετώ ένα παιχνίδι ρόλων. Βάζω τα μοντέλα μου μπροστά στη κάμερα, και τους δίνω κάποιες πρώτες ιδέες μέχρι να αφεθούν και να αρχίσουν να παίζουν ελεύθερα. Μετά, κάνω ένα κολάζ από όλη τη διαδικασία και δημιουργώ μια ζωγραφική εικόνα εκ νέου, με στοιχεία κωμικότητας και θεάτρου του παραλόγου. Με τα έργα μου, οδηγώ τον θεατή να κάνει μια βουτιά στην ανάμνηση των παιδικών του χρόνων. Μια περίοδο που έβλεπε τον κόσμο σαν να ήταν ένα θαύμα, χωρίς άμυνες, γεμάτη ανακαλύψεις, εκπλήξεις, παιχνίδι και αυθορμητισμό.Item Open Access ΟυφόσπιταΝάκος, Αλέξανδρος (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-19)Τα Ufospeta είναι η ιδέα για μια νέα σειρά κτισμάτων, που αναπτύσσονται σε έναν νέο πλανήτη. Σε αυτόν κατέφυγαν οι άνθρωποι μετά την κατάρρευση της Γης, υπό την καταπίεση της ανθρωπότητας. Για την ανθρωπότητα είναι μια νέα εποχή, σε έναν νέο τόπο. Καθένα από τα Ufospeta δημιουργήθηκε με ιδιαίτερο τρόπο, εκφράζοντας τα προσωπικά γνωρίσματα, τον χαρακτήρα, την αισθητική και τις εμπειρίες του ατόμου που το κατοικεί, σε αντίθεση με τα σημερινά προκάτ, copy-paste, ανιαρά σπίτια, όπου εξαναγκαζόμαστε να ζούμε. Αυτός ο νέος τρόπος αρχιτεκτονικού κινήματος έχει εξελιχθεί με σκοπό οι άνθρωποι να έχουν ένα σπίτι, το οποίο τους αντιπροσωπέυει και όπου αισθάνονται ασφάλεια.Item Open Access Πτυχιακή εργασίαΤσάρα, Μαρία Αντιγόνη (Πτυχιακή εργασία, 2023-10-07)Τα έργα που δημιούργησα είναι στιγμιότυπα συνείδησης προς αποκάλυψη. Υποδεικνύει θραύσματα της παρουσίας της, ως στάδια από τα οποία θα αναπτυχθουν τα έργα. Αποκαλύπτεται ετσι η δυναμική διαδικασία της αμοιβαίας ενσωμάτωσής τους στο ακέραιο, συνεκτικό, τελικό αποτέλεσμα. Με αυτόν τον τρόπο αφομοιώνεται το χαοτικό και πληθωρικό περιβάλλον και ο συνειδητός κατακερματισμός του. Η τοποθέτηση των θραυσμάτων- στιγμιότυπων της συνείδησης θα δημιουργήσει ένα τοπίο ήρεμο και διαυγές. Ως υλικό δε διαλέγω αποτυπώσεις προσωπικών βιωμάτων, αλλά προσομοιώσεις αυτών. Η κάθε εικόνα του προσχεδιακού κολλάζ αντλείται με πρόθεση ερευνητική, ψύχραιμη, σχεδόν αντικειμενική, ώστε να αναδείξει το στόχο της “κρυμμένης” συνείδησης ως κάτι εσωτερικό μα και οικείο. Το σύνολο του κολλάζ μεταμορφώνεται όπως ένας φυτικός οργανισμός που αναπτύσσεται ή που αποσυντίθεται, σαν να χωνεύεται, αναδεικνύοντας κάτι νέο εντός του παλιού, κατακτώντας το και καθιστώντας το αυτάρκες. Το πρώτο στάδιο της διαδικασίας του έργου είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ξεκινώ συλλέγοντας στοιχεία εικόνων, που μου βγάζουν κάτι οικείο, από σελίδες περιοδικών και από το διαδίκτυο και τα συνθέτω ενστικτωδως, είτε ψηφιακά, είτε αναλογικά δημιουργώντας νέες εικόνες με στόχο την αποκωδικοποίηση και αναπαράσταση της αίσθησης μιας ανάμνησης. Στο επομενο στάδιο, με τη χρήση χρωμάτων λαδιού, αποδίδω αρχικά πιστά την καινούργια εικόνα, ενώ στην πορεία, χρησιμοποιώ φωτογραφικές θολούρες, οφθαλμαπάτες υφών και τη δύναμη του χρώματος, του σχήματος και της γραμμής. Όταν θα αναδυθεί μια νέα πραγματικότητα, όπου το βίωμα θα “αγκαλιάζει” τη διαδικασία του μετασχηματισμού, θα έχει ολοκληρωθεί και το έργο.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Αναστάσιου ΔαρειώτηΔαρειώτης, Αναστάσιος (Πτυχιακή εργασία, 2024-02)Η πτυχιακή εργασία αποτελείται από τρεις προβολές και μικρά τυπώματα σε ξύλο. Στο σύνολο της, η εικονογραφία που προκύπτει είναι προϊόν ανασύνθεσης δευτερογενούς υλικού. Εικόνες αλιευμένες από αρχειακούς καταλόγους, βιομηχανικές φωτογραφίες και άλλες πηγές υλικού κοινού κτήματος, μεταπλάθονται παράγοντας αμφίσημους χώρους και συνθέσεις. Μέσω μιας διαδικασίας αποπλαισίωσης και αυτονόμησης, νέες αφηγήσεις αναδύονται. Το θεματικό νήμα που διατρέχει την ενότητα των έργων, είναι μια ιδέα ενός πλάνητα της ιστορίας. Το βλέμμα του χρόνου, όχι γραμμικού αλλά παρόντα, επί της ανθρώπινης υλικής, πνευματικής, πολιτισμικής παραγωγής. Το στίγμα της εποχής όπως λανθάνει σε κινήσεις, μορφές, αντικείμενα. Τρία βίντεο επισης προβάλλονται σε ριζόχαρτο. Η ροή τους είναι αργή, ορισμένες φορές ανεπαίσθητη, κατ’ αναλογία προς τα τυπώματα. Επιχειρείται με αυτό τον τροπο η εικαστική αποτύπωση της αίσθησης του ιστορικού χρόνου, των μεταβολών που γίνονται αντιληπτές στη μακρά διάρκεια του.Item Open Access ΕγκαίνιαΒαϊρακταράκη, Λυδία (Πτυχιακή εργασία, 2022-10-02)Το έργο Εγκαίνια είναι μια ηχητική εγκατάσταση μέσα σε επιμήκη, ψηλοτάβανο, αλλά στενό και σκοτεινό διάδρομο. Διασχίζοντας τον ακούς σε δυνατή ένταση θόρυβο πλήθους, συγκεντρωμένου μάλλον σε κλειστό χώρο. Το μόνο που περιοδικά ξεχωρίζει μέσα στην οχλαγωγία είναι ο ήχος μιας μύγας. Στο περιβάλλον που παρουσιάζεται, το ηχητικό θυμίζει εγκαίνια εικαστικής έκθεσης. Ωστόσο μια τέτοια ερμηνεία δεν είναι μονοσήμαντη καθώς υπάρχουν πολλών ειδών συγκεντρώσεις που θα μπορούσαν να παραγάγουν παρόμοιο ήχο. Το έργο παραπέμπει στην ενόχληση που μπορεί να αισθανθεί κάποιος παραμένοντας για ένα διάστημα σε κλειστό χώρο με πολλούς ανθρώπους και την συνακόλουθη φασαρία. Η προσομοίωση αυτής της δυσάρεστης αίσθησης ενισχύεται από την στενότητα του διαδρόμου η οποία βρίσκεται σε παράλογη αντίθεση με το μεγάλο μήκος και ύψος του. Αναγκάζεσαι έτσι να τον διασχίσεις μόνος, πράγμα που επιτείνει περισσότερο την αίσθηση της μοναξιάς μέσα στο πλήθος. Ο βαθμός της δυσανεξίας ποικίλει ανάλογα με τον επισκέπτη, από την απλή ενόχληση έως την ναυτία. Η συνθήκη που αναπαράγεται απαντάται συχνά στα σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα με τους αγχώδεις ρυθμούς και τις ολοένα μεγαλύτερες ταχύτητες. Ωστόσο το έργο μπορεί επίσης να διαβαστεί και ως ένα πλάγιο σχόλιο στο καθεαυτό περιβάλλον της σύγχρονης τέχνης, εκεί όπου το κοινωνικό γεγονός των εγκαινίων καταπίνει το έργο τέχνης και τον καλλιτέχνη. Αρνούμενη να χρησιμοποιήσω τον χώρο που μου παραχωρείται στα πλαίσια μιας ομαδικής έκθεσης, δημιουργώ έναν νέο, τρυπώνοντας μέσα σε ένα τοίχο. Στριμώχνομαι εκεί για να βγάλω τον δικό μου ήχο, μια μικρή, αλλά ελπίζω διακριτή, διαμαρτυρία. Σαν τον ήχο της μύγας. κείμενο: Πάνος ΚοκκινιάςItem Open Access ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΑΝΤΙΣΚΗΝΟEΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τις εντάσεις που ενυπάρχουν στη διεργασία της μνήμης ως βιώματος, ερμηνεύει εικαστικά έννοιες όπως η απώλεια, η προσφυγιά καθώς και το τραύμα που άφησε η Τουρκική εισβολή του 1974 στον κυπριακό λαό. Η εγκατάσταση αυτή περιλαμβάνει ένα προσφυγικό αντίσκηνο «χτισμένο» από στοίβες ρούχων και δεκατέσσερις πίνακες ζωγραφικής με μεικτά υλικά που το περιβάλλουν. Ο θεατής μπαίνοντας στο αντίσκηνο συναντά τις 1619 φωτογραφίες Ελληνοκυπρίων, Ελλαδιτών και 453 Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων, όπως αυτές υπάρχουν στο αρχείο της Επιτροπής Αγνοουμένων (ΔΕΑ) και χρησιμοποιούνται στην εγκατάσταση ως ισχυρή υπενθύμιση των μαζικών δολοφονιών. Το ηχητικό ντοκουμέντο στο περιβάλλον της εγκατάστασης είναι η ομιλία της κας Μαρίας Λεοντίου, κόρης του αγνοούμενου Κυριάκου Λεοντίου Χατζηχριστούδια από την Άσσια, στο 38ο ετήσιο συνέδριο της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) που έλαβε χώρα στην Ουάσιγκτον τον Μάιο του 2023. Πενήντα χρόνια μετά και το τραύμα του κυπριακού λαού παραμένει αιμορραγόν. Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί» σημειώνει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης (1900-1971). Σκοπός μου, οι εικόνες, τα τεκμήρια και οι ήχοι που ανασύρονται κατά τη διεργασία της μνήμης να παραμείνουν ζωντανά. Τα στοιχεία και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο έργο στοιχειοθετούν τον βαθύ στοχασμό σχετικά με την ανακατασκευή του παρελθόντος. Το αρχειακό υλικό που μου παραχωρήθηκε από τις ανασκαφές και εκταφές καθώς και τα ευρήματα από ότι απέμεινε από τις σωρούς λειτούργησε ως οπτικό ερέθισμα και θεωρώ ότι έχει κύριο λόγο στην ολοκλήρωση του έργου μου τόσο αισθητικά όσο και εννοιολογικά. Καλλιτέχνες όπως ο Christian Boltanski, ο Anselm Kiefer, ο Antoni Tàpies και ο Νίκος Κεσσανλής αποτελούν τις βασικές πλαστικές επιρροές στην καλλιτεχνική μου πρακτική.Item Open Access ΜετάΗλιοπούλου, Παρασκευή (Πτυχιακή εργασία, 2023-10)1. Τίτλος έργου: Μετά Έτος δημιουργίας: 2023 Υλικά έργου : Μέταλλο Διαστάσεις έργου: 230 x 300 εκ. Το έργο με τίτλο Μετά αποτελεί μια εξερεύνηση της εξελικτικής διαδικασίας, που αλλάζει τις υπάρχουσες δομές και οδηγεί, μέσα από ένα μυστηριακό κάλεσμα, στη μεταμόρφωση. Στον πυρήνα του έργου βρίσκεται η έννοια της αλλαγής ως φυσική ροή της ζωής, μια ακατάπαυστη κίνηση που μας καλεί να εγκαταλείψουμε το γνώριμο και να διαβούμε το πέρασμα προς το άγνωστο. Το έργο περιστρέφεται γύρω από το σημείο συγκέντρωσης, τον κεντρικό άξονα όπου συναντιούνται οι διαφορετικές εμπειρίες, αντιλήψεις και προοπτικές που καθορίζουν τη μετάβαση. Εκεί, το παλιό και το νέο συνυπάρχουν προσωρινά, πριν ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση. Μια διαδικασία φυσικής ροής που άλλοτε εξελίσσεται ομαλά και άλλοτε συγκρούεται με τις αντιστάσεις του ανθρώπου ή της κοινωνίας. Το Μετά θέτει ερωτήματα για τη φύση του καλέσματος που οδηγεί στη μεταμόρφωση. Είναι ένα εσωτερικό ένστικτο, μια βαθιά επιθυμία για ανανέωση ή μια εξωτερική δύναμη που μας ωθεί σε αλλαγές; Η έννοια της μεταμόρφωσης παρουσιάζεται όχι μόνο ως αποτέλεσμα αλλά και ως μια συνεχής πορεία. Η αλλαγή δεν είναι στιγμιαία, αλλά μια αδιάκοπη σύνθετη διαδικασία που περιλαμβάνει το πέρασμα από την αβεβαιότητα στη διαύγεια, από τη σύγκρουση στην αρμονία. Ένα κάλεσμα για αλλαγή που επαναλαμβάνεται διαρκώς, προσκαλώντας μας να συμμετέχουμε στη δημιουργία ενός νέου εαυτού ή μιας νέας πραγματικότητας. Με αυτόν τον τρόπο, το Μετά λειτουργεί ως ένα βαθύ ταξίδι αυτογνωσίας και συλλογικής συνειδητότητας, αναδεικνύοντας ότι η μεταμόρφωση δεν είναι μόνο ένας προορισμός αλλά και μια διαδικασία που αποκαλύπτει την ουσία της ύπαρξης.Item Embargo ΠαραίσθησηΞυνογαλάς, Ανδρέας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-15)Τα σχέδια αναφέρονται σε αναμνήσεις και φαντασιακές καταστάσεις, ένας συνδυασμός εξπρεσσιονισμού και ψυχεδέλειας. Βασίζεται κυρίως σε σκέψεις του συνειδητού και ασυνείδητου σε συνδυασμό με εικόνες της πραγματικότητας και του ονείρου, μιας σύμπλεξης του ορατού και του αόρατου, μια σύλληψη της ιδεατής πραγματικότητας, η πίσω πλευρά της πραγματικής εικόνας που προσλαμβάνει η όραση, η ίσαλος γραμμή του πραγματικού με το φανταστικό – το αόρατο, του φωτός και του σκότους, του επιθυμητού και του εφικτού. Με άλλα λόγια, είναι εικόνες που ο εγκέφαλος εικονοποιεί τη στιγμή την οποία ξυπνάει ή προσπαθεί να ξυπνήσει και βλέπει αυτό που νομίζει, δηλαδή συνεχίζει να βλέπει το όνειρο μέσα στην πραγματικότα. Με αυτό τον τρόπο η όραση παίζει παιχνίδια με το φως και το σκοτάδι. Το μάτι πρωτού εικονοποιήσει αυτό που βλέπει, βλέπει αυτό που πιστεύει πως θα δει με βάση τις βασικές φόρμες του περιβάλλοντος που βρίσκεται. Όταν όμως παρατηρήσει καλά (δηλαδή ξυπνήσει) όλα είναι κανονικά. Οι εικόνες που παρουσιάζω βασίζονται σε διάφορους χώρους που θα έχω βρεθεί, σκιές φαντασμάτων με ιδιαίτερα contrast. Αυτό μου συνέβαινε από πολύ μικρή ηλικία. Ξαφνικά μεγαλώνοντας έμαθα και είδα από άλλους ανθρώπους πως δεν είμαι ο μόνος που το παθαίνει αυτό. Γι αυτό και εγώ στον χώρο της τέχνης προσθέτω στοιχεία και από τον πραγματικό κόσμο, μιας και πολλά πράγματα ήδη έχουν περπατηθεί και τα διαμορφώνω, τα ξαναπλάθω σαν μια νέα κατάσταση ή πραγματικότητα. Ο φυσικός χώρος μαζί με τον υπερφυσικό υπάρχουν μέσα στον πραγματικό κόσμο και βοηθούν στην σύνθεση. Η φύση ή τα κτήρια αποτελούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο μορφές εξωπραγματικές διαδραματίζουν σκηνές της πραγματικής ζωής. Το συναίσθημα ποικίλει ανάλογα με τον εσωτερικό μου κόσμο και παρουσιάζεται μέσα από τις χρωματικές εναλλαγές και τη διάχυση το φωτός στο έργο.Item Open Access ΚύκλοςΓεωργίου, Σταυρούλα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Κύκλος Όταν θέλεις να μείνεις μόνος σου χάραξε γύρο σου ένα κύκλο. Έχεις το δικαίωμα. Εκεί θα νιώσεις προστατευμένος, πως τίποτα δεν μπορεί να σε πειράξει. Προσοχή! Μόλις νιώσεις εγκλωβισμένος κάνε μια με το χέρι σου και σβήσε τη γραμμή που έχεις χαράξει. Βρες ένα άλλο ζωντανό πλάσμα για να αγκαλιάσεις. Πρέπει να νιώσεις τον χτύπο μιας άλλης καρδιάς. Που θα σου θυμίσει την ζωή.Item Open Access ETEROSΟικονόμου, Αικατερίνη Χριστίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)H δημιουργός, καλωσορίζει τους επισκέπτες σε έναν νεοφυή κόσμο. Η γλυπτική εγκατάσταση είναι μια χίμαιρα, ένα υβρίδιο ελέφαντα, στρουθοκαμήλου και πεταλούδας, με ανθρώπινο χέρι, αυτό της δημιουργού της. Αναδομώντας την έννοια του κλασικού γλυπτού, το έργο σχεδιάζεται αρχικά με πρόθεση την κατασκευή του σε μάρμαρο. Αποδομώντας αργότερα τη βασική ιδέα, η χίμαιρα δημιουργείται σε τρισδιάστατο εκτυπωτή και εναρμονίζεται με την πλάνη της υφής μαρμάρου. Πρόκειται για μια σημειολογική αναφορά των μορίων του σώματός της που «απλώθηκαν» στον οριοθετημένο κόσμο της. Μοναδική ταύτιση με την δημιουργό της αποτελεί το ανθρώπινο μέλος της σύνθεσης, δηλώνει ότι το έμβιο και το αβιοτικό στοιχείο συγχωνεύτηκαν. Η οσμή του ανθόνερου ανακαλεί την μνήμη και συνδέεται με την αιώρηση της εγκατάστασης. Καθώς ο θεατής εισέρχεται στον υποφωτισμένο, αδρανή χώρο, στόχος είναι να οδηγηθεί σε μία εικονοποίηση με ηθελημένη επίφαση πνευματικότητας. Η εξερεύνηση ανάμεσα στην επιστήμη και στη μεταφυσική, σαν μια τεχνο-ουτοπία που συνορεύει με τον βιολογικό κόσμο και οι ασιατικές αισθητικές αντιλήψεις απο- απεικόνισης καθημερινών πράξεων, έχουν επιρροή από το We Live Future Ancestral Technologies Entry Log (2019) του καλλιτέχνη Cannupa Hanska Luger, όπως και από το έργο το καλλιτέχνη Zhu Linan Immersive Inverse Mapping.Item Open Access As above so below, as within so withoutΜπαντουράκης, Δημήτρης Κλάουντιο (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)15 έργα ζωγραφικής με λάδι σε καμβα.Item Open Access INSIGHT–INSIDEBullari, Denada (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)H πτυχιακή μου με τον τίτλο "INSIGHT–INSIDE αποτελεί ομόηχο λογοπαίγνιο για ένα ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στην έννοια της λέξης "insight" που σημαίνει διόραση, ενόραση ή βαθιά κατανόηση και στην έννοια της εσωτερικής όρασης του κόσμου (inside), υποδηλώνοντας την απόπειρα και προτροπή σε ένα βλέμμα πέρα από την επιφάνεια, μέσα από τις αναδιπλώσεις των εσωτερικών πτυχών των πραγμάτων αλλά και του ίδιου του εαυτού. Ένα σχόλιο πάνω στο μη τετελεσμένο συγκινησιακό πραγματικό, που αναδιπλώνει η αναπαράσταση αποτυπώνοντας τις κρυφές αλλά ουσιαστικές διεργασίες διερεύνησης λεπτών ισορροπιών των ανθρώπινων σχέσεων, τις συνδέσεις και δεσμούς συναισθημάτων και αίματος, της μετέωρης μνήμης, της εμπείρωσης της απουσίας-παρουσίας μπροστά στον αδίστακτα αναπόδραστο χρόνο, θέτοντας ερωτήματα για την συνύπαρξη, την επικοινωνία και την αποξένωση. Πραγματικότητα και η φαντασία συγχέονται και οι εσωτερικοί αστικοί χώροι μετατρέπονται σε λεπτά στρώματα υποκειμενικότητας επί μιας προϋπάρχουσας, συμπαγούς πραγματικότητας. Ο θεατής δεν γνωρίζει το κατά πόσον τα πρόσωπα, οι χώροι, τα αντικείμενα και οι λεπτομέρειές τους είναι αληθινά ή κατασκευασμένες σκέψεις. Ο χώρος μεταμορφώνεται σε σκηνικό, ένας καμβάς όπου κάθε μορφή/«ήθο-ποιός» του καθημερινού μου βίου, παίζει τον ρόλο της σε μια παράσταση που εναλλάσσεται ανάμεσα στην οικειότητα και την ξενότητά τους. Ο σκηνικός χώρος λειτουργεί ως ένα συμβολικό πεδίο, ως κοινός τόπος κατοίκησης, όπου οι μορφές κινούνται σε ψυχολογικά φορτισμένα περιβάλλοντα που αντανακλούν τις σχέσεις τους. Ο συνδυασμός μνημειακών διαστάσεων έργων σε διαλεκτική σχέση με τις μικρές φόρμες των πορτρέτων λειτουργεί σημειολογικά μαρτυρώντας τα ίχνη που άφησαν τα εικονιζόμενα πρόσωπα στο θέατρο της προσωπικής μου μνήμης και ιστορίας και αποκτούν μια υπενθυμιτική διάσταση και στίξη στο χώρο και τον χρόνο της προσωπικής μικροιστορίας. Τα μικρά πορτρέτα αποτελούν μια απόπειρα αιχμαλωσίας των προσώπων αυτών, ως ιχνών του παρόντος και παρελθόντος χρόνου, όπου η απόστασή τους σχετικοποείται και οδηγεί σε ανακατασκευές, αναψηλαφήσεις της μνήμης, της ταυτότητας, ως συμβολικός καθρέφτης της απουσίας και παρουσίας, ως στοχασμός πάνω στη σιωπηλή κληρονομιά της μνήμης όπου οι αφηγήσεις υφαίνουν έναν καμβά συναισθημάτων και συνυπάρξεων. Με αφετηρία το ατομικό προσωπικό μου βίωμα, το ενσωματώνω ως ένα εργαλείο επαναδιαπραγμάτευσης της ανθρώπινης εμπειρίας, μία αναμέτρηση με τον εαυτό, όπου το προσωπικό γίνεται συλλογικό, και το οικείο, ανοίκειο, η παρουσία, απουσία, όπου τα όρια της συνύπαρξης αμφισβητούνται και αναδιατυπώνονται. Μέσα από τη ρυθμολογία του χρωστήρα μου αποπειρώμαι να αποτυπώσω την περιπέτεια και το ταξίδι του ιδιωτικού χρόνου του καθενός μας, μέσα από επιλεγμένες στιγμές της ίδιας της ζωής, δομημένες με ψυχικά στοιχεία, αναμνήσεις, αισθητηριακές αναπαραστάσεις και μία διάχυτη υποδόρια παιγνιώδη ερωτική και σεξουαλική διάθεση που καταλήγει σε μια ανησυχία που κρύβει η επίγνωση του εσχατολογικού σημείου προορισμού μας. Μικρές συνειρμικές χειρονομίες, επιλεκτικές παραμορφώσεις στα χέρια των μορφών ή εσκεμμένη παράβλεψη των κανόνων της προοπτικής και του βάθους συμβάλλουν στη εμφαντική υπογράμμιση μιας υποβόσκουσας συναισθηματικής έντασης και αμφισημίας και της υποσημείωσης ότι η τέχνη και η ζωή, δεν είναι συμμετρικές ή προβλέψιμες. Η χρήση έντονων χρωματικών αντιθέσεων στην παλλόμενη σάρκα στα άκρα, σε αντίθεση με το γκρι ουδέτερο χρώμα των σωμάτων και τους σκληρούς φωτισμούς, η αντιθετική σύζευξη επιλεγμένης ακρίβειας και ρεαλιστικότητας στην απόδοση και μίας επίσης επιλεκτικής αφαιρετικότητας, ενισχύουν το συναίσθημα του εγκλωβισμού του ανοίκειου και της συναισθηματικής απόστασης. Η απεικόνιση καθημερινής στιγμής με τη φωτογραφία στα χέρια της γιαγιάς, ως χειροπιαστή μνήμη που βαραίνει το τώρα, τονίζει το αναπόφεκτο του θανάτου και επαναφέρει τις προσωπικές αφηγήσεις και μικροϊστορίες της οικογενειακής συνύπαρξης σε οικείους χώρους. Ο άδειος καναπές δίπλα της, λειτουργεί ως δηλωτικό της απουσίας, ως μάρτυρας της απομόνωσης, ως καθρέφτισμα μιας εσωτερικής αθόρυβης αγωνίας. Τα έργα μου αυτοαναφορικές συμπυκνωμένες μικροαφηγήσεις διατηρούν την αποσπασματικότητά τους με εσωτερικό συνεκτικό σύνδεσμο μια χωρικότητα της μνήμης πάνω στην εγκοπή του χρόνου. Ανασύρουν μέσα από την αποτύπωση του ενδοσκοπικοί μνημονικού χώρου το απονευρωμένο, το αποσιωπημένο, το κρυφό, πέρα από το εμφανές, το ορατό με εργαλεία που επιτρέπουν να καταλαγιάσει μια ανάγκη να ανασυνθέσει την κοινωνική, ψυχική και νοητική δομή του προσώπου, να οξύνει την εσωτερική του όραση. Μία ανάγκη αναπροσδιορισμού-αναπροσανατολισμού της αβύσσου που υπάρχει πίσω από τον οργανωμένο κόσμο στον οποίο ζούμε πέρα από τη συνεκτικότητα της τεκμηριωμένης ορθολογικά πραγματικότητας. Μια αντίσταση στην τυραννία του αυτονόητου με τη ματιά της κοινής εμπειρίας, ώστε να διασωθεί το ουσιώδες μέσω της προσπάθειας ανασυγκρότησης του καθημερινού και της σιωπηλής αποδοχής του ανέφικτου. DENADA BULLARI Επιμέλεια κειμένου: Μαρία ΚενανίδουItem Open Access Cozy Companions for Dreamy NightsΠελεκάνου, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)Στο έργο Cozy Companions for Dreamy Nights (Άνετοι σύντροφοι για ονειρεμένες νύχτες) ,μετατρέποντας τον σκύλο μου σε πρωταγωνιστή του έργου , τοποθετώ στο επίκεντρο της διπλωματικής ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η σχέση σκύλου -ανθρώπου, σε αντιδιαστολή με τη σχέση με άλλα κατοικίδια, διέπεται από ορισμένα χαρακτηριστικά που ανέκαθεν με συγκινούσαν και με προβλημάτιζαν, ωθώντας με να ερευνήσω αυτή την ανεξήγητα έντονη αγάπη μεταξύ τους. Στο Cozy Companions for Dreamy Nights ακολουθώ μια υπερβολή στα μεγέθη, μεγεθύνω τα αντικείμενα στο χώρο ώστε να γίνει πιο έντονο το αίσθημα της ασφάλειας (ή της ανησυχίας), της αμφίθυμης ανάγκης να αγγίξεις το υπερμέγεθες ζώο. Η κατασκευή ακολουθεί τη δομή ενός πραξινοσκόπιου (praxinoscope), το οποίο απεικονίζει ένα σκύλο να τρέχει διαρκώς, δίνοντας στον θεατή χρόνο να εξοικειωθεί με την εικόνα και την κίνηση του ζώου. Η χρήση του εν λόγω εργαλείου έχει ρόλο καθησυχαστικό/νανουριστικό. Η παρουσία της γούνας ωθεί στο άγγιγμα του ζώου. Το περιβάλλον του έργου έχει ως στόχο να σκεφτούμε τον ρόλο των ζώων στην ικανοποίηση της ανθρώπινης ανάγκης για ηρεμία και ασφάλεια – κάτι που και εγώ βιώνω μέσα από την καθημερινή σχέση με τον σκύλο μου. Ο σκύλος που τρέχει, ή ονειρεύεται ότι τρέχει, μετατρέπεται σε μέτρο και σύμβολο της δικής μας ελευθερίας.Item Open Access In- Side-OutΜαυρομμάτη, Όλγα (Πτυχιακή εργασία, 2016-06)Το In- Side Out είναι μια προσπάθεια αποτύπωσης της ανθρώπινης ψυχής στις πιο εύθραυστες και αληθινές στιγμές της. Οι μορφές που παρουσιάζονται αντιπροσωπεύουν συναισθήματα απομόνωσης, άγχους και απόγνωσης, αποκαλύπτοντας τη βαθιά ψυχική ένταση που μπορεί να βιώσει ένα άτομο. Το έντονο μπλέ χρώμα ως κυρίαρχο στοιχείο, προσδίδει ψυχρότητα και εντείνει την αίσθηση του κενού, ενώ οι παραμορφώσεις και η δυναμική των εκφράσεων επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια αίσθηση ανησυχίας και αναταραχής. Τα έργα δεν επιδιώκουν να προσφέρουν απαντήσεις ή λύσεις· αντίθετα, λειτουργούν ως καθρέπτες των εσωτερικών συγκρούσεων και των σιωπηλών κραυγών που πολλοί από εμάς κρύβουμε. Η ένταση ανάμεσα στο φως και τη σκιά είναι μια μεταφορά για τη μάχη μεταξύ ελπίδας και απελπισίας, δημιουργώντας έναν χώρο όπου ο θεατής μπορεί να βυθιστεί και να προβληματιστεί για τα δικά του συναισθήματα και υπαρξιακά ερωτήματα. Μέσα από αυτά τα έργα, επιδιώκω να αναδείξω την ανθρώπινη ευαλωτότητα και να προκαλέσω μια προσωπική ενδοσκόπηση.Item Open Access Deleted ScenesΒλάχου, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-24)3 Βίντεο-προβολές 11 φωτογραφίες (εκτύπωση σε ακριλυκό) 1 ΒιβλίοItem Open Access Μετατροπή σώματοςΦιλιππούλη, Βασιλική (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Στη διατριβή μου, παρουσιάζω πίνακες ζωγραφικής δημιουργημένους με ακρυλικά χρώματα πόπ, εστιάζοντας στη μεταμόρφωση του σώματος που κάποιοι άνθρωποι έχουν επιλέξει ως μέσο αυτοέκφρασης.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Παναγιώτη ΣκαλκώτουΣκαλκώτος, Παναγιώτης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Επικοινωνία οριζεται ως η διαδικασία ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσότερων μελών. Πληροφοριών (φέρουν το πλήρες) οι οποίες έχουν νόημα οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή τους ως πράξη. Για να υπάρξει επικοινωνία απαιτείται η κατανάλωση κάποιας μορφής ενέργειας. Για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία της επικοινωνίας είναι απαραίτητος ένας πομπός, ένας δέκτης, ένας δίαυλος (μέσο) και ένας κοινός κώδικας π.χ. μουσικός, γλωσσικός, χειρονομικός, κυκλοφοριακός, ηχητικός, οπτικών σημάτων, χρωματικός ή και οποιοσδηποτε αλλος ο οποιος εχει η και δεν εχει ορισθει μεταξυ πομπου και δέκτη. Επικοινωνία, είτε αυθόρμητη, είτε φυσική ειτε προσχεδιασμένη και κωδικοποιημένη συνειδητά η ασυνείδητα. Η γλώσσα, το περιβάλλον, το φύλο, η ηλικία, οι προσωπικές αντιλήψεις και ιδέες, η διανοητική, σωματική και ψυχολογική κατάσταση του πομπού και του δέκτη, πολιτισμικοί και θρησκευτικοί περιορισμοί, το κοινωνικό στάτους και ο θόρυβος είναι μερικές απο τις συνθήκες που επηρεάζουν την μεταφορα του μυνήματος. Μια προσπάθεια απόδοσης και αποκωδικοποίησης της πληροφορίας εξερευνοντας νεους κωδικες αφομειωσης της πληροφοριας.Item Open Access Γκράφιτι σε χαλίΜπίτσης, Νικόλας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)«Δημιουργώ χαλιά από την αρχή, συνδυάζοντας την τέχνη του γκράφιτι με την υφαντική. Κάθε έργο είναι ένας διάλογος μεταξύ σύγχρονης αστικής έκφρασης και χειροποίητης δημιουργίας, με δυναμικά μοτίβα και ζωντανά χρώματα.»