Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access Μεμέντο ΜόριΣοπίδη, Ναταλία (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Δισδιάστατες εκτυπώσεις σε Plexiglass 3D ψηφιακών συνθέσεων, βίντεο loop και 3D εκτύπωση γλυπτού.Item Embargo sSself Collision/ Σύγκρουση ΕαυτούΔρυμούση, Νας (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Video Εγκατάσταση 16:9 1920x1080 , 7x11 μέτρα προβολή , διάρκεια: 08:15' Υλικά & Τεχνική: Μικτή τεχνική (Mixed Media): video προβολή με χρήση 3D design & animation, λήψεις με DSLR κάμερα, κείμενο, λήψεις με action camera, ηχοτοπίο και μουσική, κηλίδες από λάτεξ (latex), φωτισμός blacklight. Προειδοποίηση περιεχομένου: Αυτή η ταινία περιέχει ακατάλληλη γλώσσα, συμπεριλαμβανομένου σεξουαλικού και προσβλητικού λόγου, που μπορεί να είναι δυσάρεστος για ορισμένους θεατές. Συνιστάται διακριτική παρακολούθηση. Αν θεωρείτε ότι τέτοιου είδους περιεχόμενο μπορεί να σας επηρεάσει, παρακαλούμε να το λάβετε υπόψη πριν την προβολή.Item Open Access Πτυχιακή Εργασία της Βέγκου Θάλεια-ΕλένηΒέγκου, Θάλεια-Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Η παρούσα πτυχιακή εργασία αποτελείται από ένα σύνολο χαρακτικών και ζωγραφικών έργων σε συνδιασμό με ήχο. Ο χώρος υποβλητικός, ο χρόνος απροσδιόριστος και πρωταγωνιστής ο ίδιος ο θεατής: «μπαίνει» στο έργο, ακούει και βλέπει, συμμετέχει και γίνεται μέρος του. Το βλέμμα του συναντά αυτό του ελαφιού, που ζωντανεύει μπροστά του κάτω από τον ήχο της κοφτής του ανάσας. Είναι θύτης, θύμα, ή θεατής; Τα μαυρόασπρα φωτογραφικά ενσταντανέ συνδέονται με την απουσία χρώματος της χαρακτικής και δημιουργούν το σκηνικό μιας «εγκατάστασης» που στοχεύει κατεξοχήν στο συναίσθημα: ο θεατής το βιώνει, το αναγνωρίζει και τελικά αυτό-τοποθετείται.Item Open Access ΤραύμαΠατρικάκου, Ελενη (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Ζωγραφικα (ψηφιακα και με μελανι) εργα, φωτογραφια και κουκλες απο υφασμα και πηλο.Item Open Access mother matterΒουγιατζής, Σωτήρης (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Εγκατάσταση από γλυπτά, μήτρες χαρακτικής και πολυμέσαItem Open Access A self to keepΠράσινος, Σίμων (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Giccle fine art print σε φωτογραφικό χαρτί. Το A Self to Keep είναι ένα φωτογραφικό έργο που διαμορφώθηκε μέσα από μια διαδικασία προσωπικής αναζήτησης και παρατήρησης. Ξεκίνησε ως μια προσπάθεια να κατανοήσω πτυχές της ταυτότητάς μου μέσα από την κατασκευή εικόνων που βασίζονταν σε σκέψεις, αναμνήσεις, φιλοδοξίες και φόβους. Αρχικά επικράτησε η σκηνοθετημένη φωτογραφία, ως μέσο ελέγχου και οργάνωσης του εσωτερικού κόσμου. Στην πορεία, όμως, η ανάγκη για αποδοχή και αυθορμητισμό οδήγησε σε μια εικονογραφία που συνδυάζει το δομημένο με το απροσδόκητο. Οι εικόνες του έργου κινούνται ανάμεσα στην παρατήρηση και τη σκηνοθεσία, διατηρώντας ένα κοινό στοιχείο: μια αίσθηση μετάβασης και αβεβαιότητας. Οι χώροι και τα πρόσωπα δεν λειτουργούν ως καταγραφές συγκεκριμένων γεγονότων, αλλά ως φορείς μιας κατάστασης που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Εκεί όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει εσωτερικότητα, μια σιωπηλή ένταση, μια αναμονή. Εκεί όπου απουσιάζουν, δημιουργείται ένα άνοιγμα, ένας χώρος για τον θεατή να προβάλει τη δική του εμπειρία. Το έργο δεν προτείνει συμπεράσματα. Αντιθέτως, αναζητά τη στιγμή εκείνη όπου η ανασφάλεια και η αμφισημία μπορούν να γίνουν τόποι κατανόησης. Μέσα από τη φωτογραφία, διερευνώ τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στον έλεγχο και την αποδοχή, ανάμεσα στο να χτίζεις μια εικόνα και στο να επιτρέπεις να σου αποκαλύψει κάτι που δεν περίμενες.Item Open Access Tavalodi Digar (Άλλη γέννηση)Ραφιζαντέχ Αμίρ Σαλαμί, Σοφία Ευαγγελία (Susan Rafizadeh Amir Salami) (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)“Tavalodi Digar” Το έργο μου είναι Βίντεο Εγκατάσταση , δίαρκεια 12 λεπτά 55 δευτερόλεπτα. Το έργο προβάλεται σε σκοτεινό χώρο , σε τρεις οθόνες . Η κάθε οθόνη έχει ύψος 3 μέτρα πλάτος και 1,75 μέτρα ύψος. Η προβολή πραγματοποιείται με τρεις συγχρονισμένους βιντέοπροβολείς και 2 ηχεία. Είναι ασπρόμαυρο και είναι μία ιστορία σε τρεις φάσεις Το θέμα του έργου μου , είναι ένα ποίημα μέσα σε ένα άλλο ποίημα, η΄ μάλλον σ’ ένα απέραντο ποιητικό κόσμο , το κόσμου της Ιρανής Ποιήτριας Forough Farrokhzaad (1934-1967) στην οποία και είναι αφιερωμένο. Δεν θυμάμαι πια πόσες δεκαετίες πέρασαν από την τελευταία μου επαφή με τα ποιήματα της Forough. Και ξαφνικά και ενώ η εργασία μου είχε πάρει πια μορφή ξανά συναντήθηκα με το κόσμο της . Ακολουθώντας άγνωστα μονοπάτια καταδύθηκε στο Συλλογικό Ασυνείδητο της Φυλής μου και ξανάρθε εκστατικά σε επαφή με αραχνιασμένα αρχέτυπα. Η Forough ανασκάπτει με την τρυφερή επιμονή αρχαιολόγου τα βαθύτερα στρώματα ανθρώπινης ψυχής : Τη γέννηση , το φευγαλέο της ζωής , την αδήριτη πορεία του χρόνου , τη μοναξιά, τη τυχαιότητα της ύπαρξης , τη γνώση του Εαυτού. Το έργο μου, Tavalodi digar (Άλλη γέννηση) , εξελίσσεται σε ένα απόκοσμο αρχετυπικό τοπίο που υπάρχουν εν σπέρματι τα τοπία της Forough. Είναι μία ιστορία σε τρεις φάσεις που προβάλλεται συγχρονισμένα σε τρεις οθόνες.: Μια γυναικεία μορφή αναδύεται από ένα αρχέτυπο “κουκούλι”. Περιπλανάται στο πρωτόγνωρο και αδοκίμαστο για να καταφύγει σαστισμένη στην ρωγμή ενός βράχο. Και τέλος ξεθαρρεμένη και αποφασιστική , πλούσια σε εμπειρίες και εντυπώσεις, διασχίζει πέτρινα αφιλόξενα τοπία προς ένα κόσμο αυτοπροσδιορισμού και ανεξαρτησίας.1. Μια γυναικεία μορφή αναδύεται από ένα αρχέτυπο “κουκούλι”. 2. Περιπλανάται στο πρωτόγνωρο και αδοκίμαστο για να καταφύγει σαστισμένη στην ρωγμή ενός βράχο. 3. Και τέλος ξεθαρρεμένη και αποφασιστική , πλούσια σε εμπειρίες και εντυπώσεις, διασχίζει πέτρινα αφιλόξενα τοπία προς ένα κόσμο αυτοπροσδιορισμού και ανεξαρτησίας.Item Open Access DeepworldΝτουρούπη, Τριανταφυλλιά (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Το Deepworld είναι μια πολυμεσική εγκατάσταση που επαναπροσδιορίζει ένα μετα-αποκαλυπτικό χώρο ψυχαγωγίας, όπου η ανθρωπότητα είναι ταυτόχρονα θεατής και αρχιτέκτονας της καταστροφής της. Μέσα από 3D animation, τεχνητή νοημοσύνη, γλυπτική και επαυξημένη πραγματικότητα, το έργο διερευνά τη σχέση μεταξύ θεάματος και επιβίωσης, απάθειας και ενσυναίσθησης. Συνδυάζοντας τη λάμψη της ντίσκο με ονειρικά υποθαλάσσια τοπία, το Deepworld μιμείται τον κατακλυσμό πληροφοριών που βιώνουμε καθημερινά. Τα κατακερματισμένα κάτοπτρα αναγκάζουν τους θεατές να δουν τον εαυτό τους μέσα στο χάος, συμβολίζοντας τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε την καταστροφή μέσα από αποσπασματικές εικόνες. Οι επαναλαμβανόμενες σκηνές 3D animation, σε συνδυασμό με ένα επαναλαμβανόμενο soundtrack, δημιουργούν αίσθηση απευαισθητοποίησης—τα γεγονότα που αρχικά σοκάρουν, με τον καιρό γίνονται τετριμμένα. Όπως στην αρχαία Ρώμη με το panem et circenses, έτσι και τα social media λειτουργούν σήμερα ως μέσο απόσπασης της προσοχής, εκμεταλλευόμενα ψυχολογικά ερεθίσματα για να κρατούν τους χρήστες απορροφημένους αντί να τους ωθούν σε δράση. Το Deepworld αντικατοπτρίζει αυτό το φαινόμενο, παρουσιάζοντας έναν πολιτισμό απορροφημένο στο θέαμα, ακόμα κι όταν βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το ροζ φλαμίνγκο, λατρευόμενο ως παράδοξος σωτήρας, γίνεται ειρωνικό σύμβολο της λανθασμένης προτεραιότητάς μας—της εμμονής μας με το εντυπωσιακό, εις βάρος της αντιμετώπισης των υπαρξιακών μας απειλών. Η καταστροφή είναι ταυτόχρονα σκηνικό και θέαμα. Το Comfort Zone, ένα γλυπτό σε φυσικό μέγεθος με περιστρεφόμενο ντίσκο κεφάλι, κάθεται γαλήνια μέσα στο χάος, αντανακλώντας την αισθητικοποίηση της κρίσης. Το Moodscape, ένα AI-based διαδραστικό παιχνίδι, χρησιμοποιεί ανάλυση προσώπου για να ελέγξει ένα ροζ φλαμίνγκο που πλοηγείται σε μια θάλασσα συναισθημάτων, προσκαλώντας το κοινό να επανασυνδεθεί με τα συναισθήματά του. Το Gift Shop σατιρίζει την εμπορευματοποίηση της καταστροφής, ενώ το ολογραφικό Butterfly Rex χορεύει ανάμεσα στην εξαφάνιση και τη μεταμόρφωση. Βασισμένο στο ομώνυμο αδημοσίευτο μυθιστόρημα, το Deepworld φαντάζεται έναν προηγμένο πολιτισμό που 50.000 χρόνια πριν κατέφυγε κάτω από τον ωκεανό και παρακολουθεί σιωπηλά τον κόσμο της επιφάνειας από τη βυθισμένη πόλη Vesta. Αυτή η απομονωμένη κοινωνία αντικατοπτρίζει τη δική μας παθητικότητα—την ψευδαίσθηση ασφάλειας καθώς παρακολουθούμε την παρακμή της σύγχρονης εποχής. Με καθρέφτες, παγιέτες και προβολές, το Deepworld συνδυάζει το σουρεαλιστικό κιτς με την αποκάλυψη. Το AI-generated soundtrack επαναλαμβάνει τους ίδιους στίχους σε διαφορετικά μουσικά είδη, τονίζοντας τη διαχρονική επανάληψη της ιστορίας. Στην καρδιά του Deepworld βρίσκεται το φουσκωτό ροζ φλαμίνγκο—ελπιδοφόρο, παράλογο, σχεδόν θεϊκό. Μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε για τη σχέση μας με την καταστροφή, το θέαμα και την επιβίωση, να κοιτάξουμε πέρα από τη λάμψη και να βρούμε νόημα μέσα στο χάος.Item Open Access Ανάμεσα σε φλόγες και σκιέςΔήμου, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Η πτυχιακή μου αποτελείτε από φύλλα δέντρων και φυτών. Ακολουθώ τις νευρώσεις και αφαιρώ τα μαλακά μέρη αποκαλύπτοντας τη δαντέλα της φύσης. Για να κρατήσουν στο χρόνο, τα περνάω με ρητίνη και τα κρεμάω από ψηλά όπως είναι στα δέντρα. με γύψο φτιάχνω μικρές βάσεις στις οποίες στερεώνω πάνω σε μεταλλικές βέργες φύλλα ως μνημείο αφιερωμένο στα φυλλώματα των δέντρων που κάηκαν. με χρώμα πορτοκαλοκόκκινο που μοιάζει με τη φωτιά, αποτυπώνω πάνω σε πλέξιγκλας φύλλα και τα βάφω μαύρα παραπέποντας στα καμένα δάση.Item Open Access Η Επίσκεψη του ΦωτόςΜπρίνια, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Τι σημαίνει η απουσία του Φωτός? Χωρίς το Φως δεν μπορεί να υπάρξει ζωή, δεν μπορεί να υπάρξει δημιουργία. Όσο μεγαλύτερο το Σκοτάδι, τόσο πιο έντονη η ανάγκη για Φως. Εκεί όπου εισέρχεται το Φως γεννιέται μια ευκαιρία για νέα δημιουργία, οι φόρμες διαρρηγνύονται, μεταστρέφονται, όλα αλλάζουν, τα πάντα αναγεννιούνται. Το Φως έρχεται να επισκεφθεί τον άνθρωπο, οδηγώντας τον στη συνειδητοποίηση ότι και ο ίδιος είναι φτιαγμένος από Φως. Αποτελεί μια νέα αρχή, μια δημιουργία. Ένα ξέσπασμα εκτυφλωτικού φωτός που μαγνητίζει τον θεατή και τον προσκαλεί, διεισδύει μέσα του, και του μεταδίδει, αν το θελήσει, την πληροφορία που φέρει, αλλάζοντάς τον για πάντα. Πρόθεσή μου ήταν το έργο να μαγνητίζει υποσυνείδητα τον θεατή, θα του προκαλεί αρχέγονο δέος και θα τον προσκαλεί να το ανακαλύψει. Ένα έντονο φως που ξεσπά σαν να τρυπά το χαρτί, χωρίς όμως να το καταστρέφει, αλλά που φωτίζει, αλλάζει, μεταστρέφει τα πάντα. Το φως διαπερνά την ύλη, αναγκάζοντας τη να δονηθεί σε υψηλότερες συχνότητες και να μετατραπεί και αυτή σε φως. Σε καλεί να το κοιτάξεις, να το γνωρίσεις, να μπεις μέσα του. Έχοντας απέναντί του ο θεατής αυτή την εικόνα που πάλλεται, η ψυχή του συνταράσσεται, αισθάνεται δέος, μεταφέρεται σε μια ανώτερη πνευματική κατάσταση. Ως μέσο, επέλεξα κυρίως το μελάνι, αλλά και την ακουαρέλα, για να αποδώσω την ρευστότητα, την διαφάνεια και τη μεταβλητότητα αυτής της δυναμικής κατάστασης. Το απόλυτο σκοτάδι μέσα στο αδιάλυτο μαύρο μελάνι, διαρρηγνύεται από το λευκό φως του χαρτιού και πάλλεται μέσα από πολλαπλούς τόνους του γκρι. Η πινελιά είναι χειρονομιακή, άλλοτε τυχαία και άλλοτε συνειδητή, προσδίδει στο έργο την ένταση και την σωματικότητα, ως ένδειξη της ενέργειας και της εσωτερικής δύναμης που αναδύεται και κυριαρχεί.Item Open Access Miss ViolencceΑθανασίου, Ευαγγελία (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Το έργο "Miss Violence" αποτελεί μια εικαστική αφήγηση που ξεδιπλώνεται μέσα από ανθρωποκεντρικές, αφηγηματικές, ρεαλιστικές συνθέσεις. Οι πίνακες, δουλεμένοι με λάδι σε καμβά, αποτυπώνουν στιγμές που διαδραματίζονται κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, όπου η ατμόσφαιρα και η σκηνοθεσία του φωτός γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της αφήγησης. Η εικαστική αυτή ενότητα αντλεί την έμπνευσή της από γυναικείες μορφές που έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας, η οποία δεν είναι πάντα έκδηλη. Πρόκειται περισσότερο για μια εσωτερικευμένη μορφή βίας, την οποία η γυναίκα έχει ασυνείδητα εγκολπωθεί λόγω του ρόλου που της έχει επιβληθεί από την κοινωνία. Τα έργα της έκθεσης δεν ασκούν άμεση κριτική στους παραδοσιακούς ρόλους της γυναίκας, ούτε συνιστούν μια κραυγή ανάδειξης του γυναικείου «τραύματος». Δεν πρόκειται για μια φεμινιστική δήλωση, αλλά για μια οπτική αποτύπωση της αδράνειας που γεννάται από τη σύγκρουση αντικρουόμενων ερμηνειών: του τέλειου και του ανυπόφορου, της ελπίδας και της φθοράς, της απάθειας και της ανάγκης, της επιλογής και του αδιεξόδου. Οι χώροι που φιλοξενούν τις ανθρώπινες μορφές λειτουργούν ως τόποι εγκλωβισμού, αλλά και στοχασμού. Οι γυναίκες που απεικονίζονται μοιάζουν βυθισμένες σε μια σιωπηλή ένταση, όπου η βία υπάρχει ως υπαινιγμός μέσα σε μια καθημερινότητα, κεκαλυμμένη από την επιφανειακή ομορφιά και την επιβεβλημένη κανονικότητα. Αυτοί οι υπαινιγμοί γεννήθηκαν μέσα από αναμνήσεις, εμπειρίες, εικόνες και αναγνώσματα, βιώματα προσωπικά ή μη. Στην προσπάθειά μου να τους συνθέσω ώστε να αποτελέσουν ολοκληρωμένη ενότητα, οι θεωρήσεις μου πολλές φορές ανατράπηκαν. Κι έτσι, τελικά, παρουσιάζονται μόνο λίγα θραύσματα μιας ιδέας - αρκετά ώστε να γεννήσουν ερωτήματα, να επιτρέψουν στον θεατή να συμπληρώσει τις σιωπές και να ανακαλύψει τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις εικόνες.Item Open Access Κλιμακώνοντας την πραγματικότηταΜανταίος, Αχιλλεύς (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-11)ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΗ πτυχιακή αυτή εργασία εστιάζει στην έννοια της κλιμάκωσης της πραγματικότητας, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο η αντίληψη του μεγέθους και της κλίμακας επηρεάζει την εμπειρία και την ερμηνεία των θεατών. Το έργο προσκαλεί τον θεατή σε μια θέση παρατηρητή-κριτή, δίνοντάς του την ευκαιρία να αναλογιστεί τις κοινωνικές αντιφάσεις, τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις ηθικές προκλήσεις που αποτυπώνονται στις σκηνές των διοραμάτων.Μέσα από το κεντρικό έργο και τα επιμέρους διοράματα, αναπτύσσονται θεματικές που σχετίζονται με την πολιτική καταπίεση, την κοινωνική ηθική, τη συλλογική μνήμη και τις δομές εξουσίας. Η χρήση της κλίμακας και της διαφοροποίησης μεγέθους δημιουργεί μια αίσθηση αποστασιοποίησης, ωθώντας τον θεατή να προσεγγίσει τα θέματα από μια εξωτερική προοπτική. Η μικρογραφία ενισχύει αυτήν την αποστασιοποίηση, προσδίδοντας στον παρατηρητή έναν ρόλο που του επιτρέπει να εξετάσει τις ηθικές αντιφάσεις με ψυχραιμία, χωρίς να εμπλέκεται άμεσα στις δράσεις.Η αισθητική και θεματική προσέγγιση του έργου αντλεί επιρροές από τον Ιερώνυμο Μπος και τους Chapman Brothers, καλλιτέχνες που μέσα από τη σάτιρα, την υπερβολή και τη λεπτομερή απόδοση της κλίμακας αναδεικνύουν διαχρονικά ζητήματα της κοινωνίας. Το κεντρικό έργο της πτυχιακής, το οποίο πραγματεύεται την έννοια των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων, λειτουργεί ως μια αλληγορία της ανθρώπινης φύσης. Οι αδυναμίες και οι ηθικές αντιφάσεις που αναδεικνύονται μέσα από αυτό διατηρούν τη διαχρονικότητά τους, καθώς συνεχίζουν να απασχολούν την ανθρωπότητα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.Για τη δημιουργία του έργου, χρησιμοποιήθηκαν γλυπτά και μινιατούρες που συνδυάζουν παραδοσιακές τεχνικές διοράματος και βαψίματος μινιατούρας με σύγχρονες μεθόδους 3D εκτύπωσης και ψηφιακής γλυπτικής (3D sculpting). Μέσα από αυτή τη σύνθεση παραδοσιακών και σύγχρονων τεχνικών, η πτυχιακή εργασία επιχειρεί να γεφυρώσει το παρελθόν με το παρόν, προσφέροντας έναν διάλογο μεταξύ κλασικών μορφών τέχνης και της σύγχρονης τεχνολογίας.Το έργο λειτουργεί ως μια ανοιχτή πρόσκληση για στοχασμό και κριτική ματιά απέναντι σε ζητήματα που παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Ο θεατής καλείται όχι μόνο να παρατηρήσει αλλά και να αναγνωρίσει πτυχές της ανθρώπινης φύσης που συνεχίζουν να επηρεάζουν την κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα.Item Open Access ΟίκοςΛάσκαρη, Ευσταθία (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)O "Οίκος" αφορά τη συγκολλητική μεμβράνη της οικογένειας. Είναι ο φυσικός και συναισθηματικός χώρος, μέσα στον οποίο καλούμαστε να ζήσουμε από παιδιά. Εκεί, ίσως να διαδραματίζονται καταστάσεις που ο καθένας μας μπορεί να κουβαλάει υπό μορφή τραύματος για όλη του τη ζωή. Υπάρχει ασφάλεια μέσα σε ένα κέλυφος που είναι διάφανο; Υπάρχει ευτυχία όταν υπάρχει συσσώρευση; Υπάρχει αγάπη όταν επικρατούν ασαφή όρια; Ο οίκος είναι μια κραυγή που δεν βγαίνει. Ο δείκτης του χεριού που κουνιέται μπροστά από το πρόσωπο σου. Είναι τα χτυπήματα της κατσαρόλας πάνω στη φωνή σου. Η συρόμενη γυάλινη πόρτα που έκλεινες για να κρυφτείς. Ο ύπνος με το άγχος μην σου ροκανίσουν τα χέρια κάποια όντα κάτω από το κρεβάτι. Το κατουρημένο από τον φόβο βρακί. Ο οίκος ο ανοίκειος. Επιχειρώ μέσω του σχεδίου, της φωτογραφίας και του βίντεο να επαναφέρω μνήμες. Η επεξεργασία του βιώματος και ο μετασχηματισμός του σε μια άλλη μορφή, υλική ή άυλη, θεωρώ ότι συνεπικουρεί στην εξομάλυνση του τραύματος.Item Open Access ΣτρουθοκαμηλίζωΜαυροπούλου, Αναστασία (Πτυχιακή εργασία, 2025-03)Ο όρος ‘στρουθοκαμηλιζμός’ περιγράφει τη συνειδητή άρνηση της πραγματικότητας, μια πράξη φυγής και απόκρυψης από το προφανές. Η τάση του ανθρώπου να αγνοεί δυσάρεστες αλήθειες, να εθελοτυφλεί μπροστά σε κρίσιμα ζητήματα και να βυθίζεται στην ασφάλεια της άγνοιας γίνεται το κεντρικό θέμα αυτού του έργου. Μέσα από την ζωγραφική προσπαθώ να δημιουργήσω έναν διάλογο μεταξύ του θεατή και της ίδιας της κοινωνίας. Οι μορφές ,τα υλικά, και η σύνθεση του έργου αντανακλούν την εσωτερική σύγκρουση μεταξύ της επιθυμίας για αλήθεια και της ανάγκης για αποφυγή.Η αισθητική προσέγγιση υπογραμμίζει τη λεπτή γραμμή μεταξύ της άγνοιας και της επίγνωσης, προκαλώντας τον θεατή να αναρωτηθεί: Τι επιλέγουμε να βλέπουμε και τι προτιμούμε να αγνοούμε; Σε μια εποχή υπερπληροφόρησης ,fake news, και κοινωνικής πόλωσης , ο στρουθοκαμηλισμός δεν αποτελει μόνο ατομική επιλογή αλλα και συλλογίκο φαινόμενο. Το έργο αυτό επιχειρεί να αναδείξει την διαχρονικότητα του φαινομένου ,τονίζοντας πως όσο και αν κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο, η πραγματικότητα παραμένει εκεί, αμετακίνητη, περιμένοντας να την αντιμετωπίσουμε.Item Open Access Σαν κήποςΣκωλίκη, Ζωή (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Το σύνολο των έργων μου είναι αφιερωμένο σε έναν υπαρκτό κήπο, τη θύμησή του και τη νοσταλγία μου γι αυτόν.Η πρώτη επίσκεψή μου εκεί δημιούργησε μέσα μου εύρος έντονων συναισθημάτων.Ταυτόχρονα την επιθυμία για την απεικόνισή του.Item Open Access Κατοικώντας στις συνδέσειςΚούκουλη, Ακριβή-Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)Μ ’ένα νήμα που γίνεται σχοινί κι ύστερα πλέξη, το έργο μου είναι μια προσπάθεια αναζήτησης σχετικά με το ποιες κοινές ανάγκες κινούν τα σώματα των ανθρώπων προσπαθώντας να συνδεθούν. Δεσμοί, δεσίματα κι ένα ρούχο για δυο σώματα αναζητώντας σήμερα τι μας συνδέει.Item Embargo Fur IntuitionΜαυρή, Χριστίνα (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Το έργο μου εξερευνά τη σχέση μεταξύ υλικότητας, μνήμης και υποσυνείδητης αντίληψης μέσα από τη χρήση της συνθετικής γούνας. Δημιουργώντας συμμετρικές συνθέσεις, διερευνώ πώς τα μοτίβα αναδύονται ως αντανάκλαση του υποσυνείδητου, προκαλώντας προσωπικές και συλλογικές αναγνώσεις. Εμπνευσμένα από το τεστ Rorschach, τα έργα μου καλούν τον θεατή να ερμηνεύσει τις μορφές, αποκαλύπτοντας τη βαθιά σύνδεση μεταξύ υλικού, σχήματος και αντίληψης. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, επιδιώκω να μεταμορφώσω τη γούνα σε ένα μέσο που υπερβαίνει τις παραδοσιακές της σημασίες, ανοίγοντας νέους διαλόγους γύρω από την υφή, τη συμμετρία και την ψυχολογική επίδραση των υλικών. Το τεστ Rorschach αποτελεί ένα ψυχολογικό εργαλείο που βασίζεται στην ανάλυση συμμετρικών κηλίδων μελανιού, με στόχο την ανάδειξη υποσυνείδητων σκέψεων και συναισθημάτων. Η συμμετρία στο τεστ λειτουργεί ως ένα ουδέτερο αλλά ταυτόχρονα ισχυρό μέσο που επιτρέπει την ελεύθερη ερμηνεία των μορφών, ενεργοποιώντας τόσο την ατομική όσο και τη συλλογική μνήμη. Αυτή η αμφίσημη ποιότητα της συμμετρίας αποτέλεσε κεντρική έμπνευση για το έργο μου, καθώς αναζητώ τρόπους να διεγείρω παρόμοιες υποσυνείδητες ανταποκρίσεις μέσω των συνθέσεών μου.Item Open Access Πτυχιακή εργασίαΠαλιάτσας, Νικόλαος (Πτυχιακή εργασία, 2025-03)Τα έργα που παρουσιάζονται αποτελούν μέρος μιας σειράς από υδατοχρώματα, ως αποτέλεσμα του πειραματισμού και της εξερεύνησης στη δομή, τη σύνθεση και τη φόρμα. Χωρίς τη δέσμευση της πιστής αναπαράστασης, καθώς δεν αποτελούν αποτέλεσμα παρατήρησης, αλλά εσωτερικών διαδικασιών, τα έργα απεικονίζουν κυρίως στοιχεία της φύσης, με έναν μη νατουραλιστικό τρόπο επιτρέποντας τη μετάβαση από το πραγματικό στο αφηρημένο. Η χρήση της αφαίρεσης καθιστά την εικόνα εν μέρει αινιγματική ενθαρρύνοντας το θεατή σε μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου, βασισμένη όχι στο τι απεικονίζεται, αλλά στο τι μπορεί να απεικονίζεται. Έτσι, ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει την εικόνα με τον δικό του μοναδικό τρόπο, δίνοντας χώρο σε νέες συνδέσεις, παρατηρήσεις και εντυπώσεις. Στη σύνθεση δίνω έμφαση στον κενό χώρο, στη χρήση της διαγωνίου και στις έντονες χειρονομίες που επιχειρώ να τις συνδυάσω με μια μορφική απλότητα. Ο κενός χώρος δεν με ενδιαφέρει μόνο ως στοιχείο που επιτρέπει στα στοιχεία του έργου να αναδειχθούν, αλλά ως δυναμική παρουσία. Με τη χρήση της διαγωνίου επιχειρώ να "σπάσω" την ηρεμία της οριζόντιας διάταξης, φέρνοντας μια αίσθηση κίνησης και δράσης. Μέσω της έντονης χειρονομίας προσπαθώ να μεταδώσω την συναισθηματική ένταση που νιώθω κατά τη διαδικασία δημιουργίας των έργων μου. Ως δημιουργός επιδιώκω την απλοποίηση, όχι για να περιορίσω την έκφραση, αλλά για να «αποκαλύψω» τη φύση των μορφών μέσα από μια ποιότητα της σιωπής. Αυτά τα έργα δεν ζητούν από τον θεατή να κατανοήσει ή να εξηγήσει, αλλά να βιώσει τη σημασία μιας άμεσης, ακατέργαστης έκφρασης.Item Open Access Λόλα Κωστοπούλου (1900-2022) - Μη με ξεχάσετε ποτέΣταματίου, Ιωάννης (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Λόλα Κωστοπούλου (1900-2022) «Μη με ξεχάσετε ποτέ» Μια επινόηση εικόνας και λόγου. Μια έμφυλη βιογραφία προσώπων και αντικειμένων. Πρόκειται για την παρουσίαση μιας έκθεσης μνήμης για ένα επινοημένο πρόσωπο, για μια κατασκευασμένη ταυτότητα - τη Λόλα Κωστοπούλου. Η παρουσίαση πλαισιώνεται από ένα αρχείο, δηλαδή από μια υλική πραγματικότητα εξίσου πλαστή. Ο ξεναγός της έκθεσης είναι ένας επίσης κατασκευασμένος ρόλος αυτός του επιμελητή - αφηγητή. Στον χώρο συναντιούνται υλικά που δεν θα μπορούσαν αλλιώς να συναντηθούν. Η παρουσίαση επαναλαμβάνεται συνεχώς και αυτό φιλοδοξεί να αποκαλύψει τη συνθήκη της κατασκευής της. Το έργο είναι μία lecture performance - μία αφήγηση μέσα σε μία εγκατάσταση. Μερικά βασικά στοιχεία της παρουσίασης στον χώρο. 1. Στον τοίχο αναπτύσσεται ένα εκτενές timeline που περιγράφει χρονολογικά τη ζωή της ηρωίδας από τη γέννηση έως το θάνατο της. Αυτό το χρονολόγιο περιλαμβάνει κείμενα, αντικείμενα και φωτογραφίες και συνιστά μία αφήγηση που προχωρά παράλληλα με την αφήγηση του επιμελητή. 2. Στο κέντρο του δωματίου υπάρχουν μοντέλα με ενδύματα καθώς και τραπέζια που προτείνουν μία μουσειακή αφήγηση με υλικές αποδείξεις - αντικείμενα και τεκμήρια από τη ζωή της πρωταγωνίστριας σε προθήκες. 3. Στον τοίχο υπάρχει μία προβολή διαφόρων ψηφιακών υλικών, όπως βίντεο της έναρξης και του τέλους της παρουσίασης και ένα ψηφιακό άλμπουμ φωτογραφιών.Item Open Access ΟχυρώσειςΜαρκοπούλου, Νικολέτα (Πτυχιακή εργασία, 2023-10-04)Η φωτογραφική σειρά “Οχυρώσεις” είναι ένα σύνολο αποτυπώσεων που εξετάζουν την έννοια του “αποτροπαϊκού” που χαρακτηρίζεται από από το δίπολο επιθετικότητας και άμυνας, σε μία παθητική εκδοχή, συναντώντας το σύμπλεγμα ήρωας-τέρας-τρόπαιο. Αυτοπορτραίτα με ολόσωμες φιγούρες απεικονίζουν απόκοσμα όντα σαν αρχετυπικά πλάσματα που χάνουν βιαίως κομμάτια τους, μέλη τα οποία εμφανίζονται ως θραύσματα σε μία διαφορετική πλέον εκδοχή. Οι σχέσεις μεταξύ ολοκληρωμένου και θρυμματισμένου γεννούν τα παράξενα αυτά όντα που βρίσκονται παγωμένα σε ένα νυχτερινό φυσικό περιβάλλον θυμίζοντας κλασσικά αποτροπαϊκά σύμβολα. Οι χαρακτήρες του έργου ενσαρκώνουν μία σύνθεση μυθολογικών και θρησκευτικών στοιχείων με τις κλασικές απεικονίσεις τους που τείνουν να αλληλοσυνδέονται ή να ταυτίζονται δημιουργώντας ένα κράμα μυθοπλαστικών πλασμάτων που συναντώνται ξαφνικά σε μία νυχτερινή περιήγηση. Η βιαιότητα που υπονοείται, καθώς και τα χαμένα θραύσματα που επανεμφανίζονται σε διαφορετικά σημεία παραλλαγμένα, δημιουργούν μία αποσπασματική αφήγηση που εκτυλίσσεται μη γραμμικά αλλά εις βάθος και παρουσιάζεται σαν μία αιφνίδια εμφάνιση συμβόλων αποκομμένων από τη δράση. Τα εξωκοσμικά αυτά όντα προκαλούν συναισθήματα έλξης και απώθησης που προέρχονται από την καθοριστική μετωπική στατικότητά τους, δημιουργώντας μία αντανάκλαση παγώματος, μεταφέροντας το αίσθημα του δέους χωρίς να δρουν. Ο τίτλος του έργου αναφέρεται σε ένα σύνολο πολλαπλών μηχανισμών άμυνας όπως η απόκτηση τερατοειδών στοιχείων και η επιβλητικότητα, με στόχο να κρατήσουν τον αντιμέτωπο σε απόσταση. Η σειρά “Οχυρώσεις” είναι ένα DIY έργο με φωτογραφίες τραβηγμένες με χρονόμετρο σε φυσικό νυχτερινό τοπίο, έπειτα από ζωγραφικά σχέδια και κατασκευή κοστουμιών και αντικειμένων από λουλούδια, επιχρωματισμένα φύλλα, χαρτόνια, υφάσματα ραμμένα και body painting, σε συνδυασμό με ψηφιακή επεξεργασία για το τελικό αποτέλεσμα.