Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access Sanctuary beneath the wavesΑθανασιάδου, Ανδρομάχη (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Περιλαμβάνει είκοσι ζωγραφικά έργα κυρίως σε καμβά με λάδι και ακρυλικά και κάποια σε χαρτί με gouache. S a n c t u a r y b e n e a t h t h e w a v e s Η πράξη της ζωγραφικής είναι για εμένα μια επιστροφή σε έναν προσωπικό, ιερό τόπο. Ένα εσωτερικό τοπίο, άυλο, χωρίς βάρος, που δεν υπακούει στους κανόνες του ορατού κόσμου . Τα έργα μου δεν απεικονίζουν τον εξωτερικό κόσμο αλλά απο- τυπώνουν εσωτερικές διαδρομές - τοπία μνήμης, συναισθήματος και μεταμόρφωσης. Με ενδιαφέρει η σχέση της ύλης με το φως, της μορφής με την αφαίρεση της. Ο χώρος καμπυλώνει για να αναδειχθεί η ροή και η χειρονομία. Το βάρος εξαφανίζεται και στη θέση του εμφανίζο- νται επιφάνειες ρευστές, διαφανείς, που πάλλονται ανάμεσα στοορατό και το άυλο . Χρησιμοποιώ λάδια και ακρυλικά συνθέτοντας επιφάνειες όπουη διαφάνεια και η ύλη συνυπάρχουν. Στα έργα δεν υπάρχουν σταθερά σημεία, όλα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση και μεταμόρφωση. Μορφές που μοιάζουν με κύματα, με θραύσματα ουρανού ή με τοπία που δεν ανήκουν στον υλικό κόσμο, αλλά γεννιούνται από την ανάγκη να υπάρξει ένας άλλος χώρος - ελαφρύς, ειρηνικός, χωρίς βάρος. Μια ζωγραφική που μιλά για την ελευθερία, την τρυφερότητα της ύπαρξης, και απαλλάσεται απο κάθε είδος ενοχής.Item Open Access Πίσω απο τις κουρτίνεςΣιδέρη, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-23)Η έκθεση “Πίσω από τις Κουρτίνες” αποτελεί ένα σύνολο 15 ελαιογραφιών που διερευνούν με σουρεαλιστικό και συμβολικό τρόπο, τον ψυχικό κόσμο κακοποιημένων παιδιών – θυμάτων σεξουαλικής, λεκτικής και συναισθηματικής βίας. Τα παιδιά απεικονίζονται κρυμμένα σε οικιακά περιβάλλοντα – πίσω από κουρτίνες, κάτω από τραπέζια, ενώ οι ενήλικες που τα περιβάλλουν εμφανίζονται άλαλοι, απρόσωποι, συχνά απειλητικοί ή αδιάφοροι. Μέσα από τη ζωγραφική εξετάζεται το ασυνείδητο του τραύματος και η σιωπή που το περιβάλλει, τόσο από το ίδιο το παιδί όσο και από τους μάρτυρες-συγγενείς που επιλέγουν να μη μιλήσουν. Το έργο λειτουργεί ως σπουδή πάνω στη σιωπηρή βία και καλεί τον θεατή όχι απλώς να δει, αλλά να αναρωτηθεί: τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες;Item Open Access Σύμπνευση, μία απο κοινού εμπειρία αναπνοήςΚοντοπόδης, Λευτέρης (Πτυχιακή εργασία, 2025-07)Το έργο αυτό ερευνά την επικοινωνία δύο ατόμων μέσω μιας ζωτικής λειτουργίας, της αναπνοής. Πρόκειται για μία διαδραστική εγκατάσταση, όπου δύο άτομα επιχειρούν να συγχρονίσουν τις αναπνοές τους καθώς οι φυσιολογικοί τους ρυθμοί μετασχηματίζονται σε απτικά, οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα. Η εγκατάσταση αποτελείται από δύο κρεβάτια, το κάθε ένα εξοπλισμένο με μια ηλεκτρομηχανολογική συσκευή. Κατά την λειτουργία του έργου, κάθε άτομο ξαπλώνει σε ένα κρεβάτι και ένας ηλεκτρονικός αισθητήρας που βρίσκεται στην συσκευή μετρά τον ρυθμό της αναπνοής του και τον μεταγράφει σε κίνηση μίας ειδικής βελόνας που βρίσκεται τοποθετημένη στο κάτω μέρος της απέναντι συσκευής. Η κάθε βελόνα οριακά εφάπτεται με την κοιλιά του ατόμου που βρίσκεται στο κρεβάτι και μεταφέρει την κίνηση της αναπνοής του ενός ατόμου στο άλλο. Με αυτό τον τρόπο η βελόνα λειτουργεί ταυτόχρονα ως φορέας πληροφορίας και ως μέσο ρύθμισης της αναπνοής. Ένας υπολογιστής συλλέγει αυτές τις πληροφορίες, και παράγει δύο μονοφωνικούς ήχους ανάλογα με τις θέσεις των βελόνων. Οι ήχοι οδηγούνται σε δύο ηχεία, δημιουργώντας ένα ηχοτοπίο από τη διάδραση των δύο. Οι κινήσεις των δύο βελόνων εμφανίζονται σε μία οθόνη μαζί με μία ποσοτική ένδειξη του συγχρονισμού· ένας συντελεστής συσχέτισης ο οποίος λαμβάνει τιμές από -1 (οι δύο βελόνες κινούνται αντίθετα) έως και +1 (οι δύο βελόνες κινούνται με τον ίδιο τρόπο). Η αποτύπωση των αναπνοών σε δύο καταγραφικά ταινίας -δύο γραμμές που καταγράφουν την εμπειρία σαν μια χειρόγραφη σημείωση των σωμάτων- αποτελεί μία μορφή «γραφής» που φέρει την ακρίβεια του επιστημονικού εργαλείου και την τρυφερότητα μιας κοινής μνήμης. Οι έννοιες του συγχρονισμού και της συνύπαρξης έρχονται στο προσκήνιο καθώς τα άτομα συμμετέχουν σε έναν εξωλεκτικό διάλογο μέσω της ενσώματης επικοινωνίας. Μία κεντρική συνιστώσα του έργου αναδεικνύεται από την αντίθεση μεταξύ της κλίμακας των φυσικών διαστάσεων της εγκατάστασης και την μικροσκοπική, σχεδόν ανεπαίσθητη, κίνηση της βελόνας - μία διαλεκτική μεταξύ του ορατού και του σχεδόν άυλου. Το έργο αυτό έχοντας ως αναφορά μια ποιητική αρχή –την έννοια της σύμπνευσης- και ένα επιστημονικό άρθρο , μελετά και προσεγγίζει κριτικά την ανθρώπινη επικοινωνία στην εποχή της τεχνολογικά διαμεσολαβημένης εμπειρίας μέσω μίας υβριδικής κατάστασης εικαστικής εμπειρίας και επιστημονικής αναζήτησης της γνώσης. Γιατί όταν περπατάμε με ένα αγαπημένο πρόσωπο ασυναίσθητα συγχρονίζονται τα βήματά μας; Πως επηρεάζονται τα φυσιολογικά σήματα όταν τα άτομα εμπλέκονται σε συνεργατικές ή ανταγωνιστικές διεργασίες; Πως προσεγγίζει τα παραπάνω ερωτήματα ένα εικαστικό έργο και πως ένα επιστημονικό πείραμα;Item Open Access Gueules CasséesΜαυροπούλου, Μέλπω-Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)Gueules Cassées Ο όρος "Gueules Cassées" (κυριολεκτικά: «σπασμένα πρόσωπα»), αναφέρεται στους Γάλλους στρατιώτες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που υπέστησαν σοβαρές παραμορφώσεις στο πρόσωπο λόγω τραυμάτων μάχης. Αυτοί οι βετεράνοι έγιναν σύμβολα της φρίκης του πολέμου. Η τραγική τους αυτή ιστορία, είναι διαχρονική και συμβολίζει τα ψυχικά και σωματικά τραύματα της ανθρωπότητας. Των δικών σου, των δικών μου. Το τραύμα δε βρίσκεται μόνο στο σώμα – βρίσκεται και στη μνήμη, τη σιωπή, στο βλέμμα που δεν συναντά το δικό μας. Είναι χαρακιά - σπάσιμο, που δεν είναι ορατό, αλλά είναι παρόν. Άλλοτε φωνάζει, άλλοτε ψιθυρίζει. Το ορατό τραύμα μας συγκλονίζει γιατί δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Το αόρατο όμως απαιτεί κάτι πιο δύσκολο: ενσυναίσθηση, προσοχή, παρουσία. Η τέχνη του ψηφιδωτού, φτιαγμένη από σπαράγματα -μικρά, κομμένα κομμάτια ύλης- γίνεται το ιδανικό μέσο για να αποδοθεί το τραύμα: σωματικό ή ψυχικό. Τα χαρακτικά, μέσα από τη "πληγωμένη" επιφάνειά τους, αναπαράγουν μνήμες. Αναμεσά τους, η ελαφρόπετρα ξεχωρίζει. Πορώδης, όπως η ανθρώπινη ψυχή φτιαγμένη από πίεση, θερμότητα και μεταμόρφωση. Ένα υλικό ταπεινό και ελαφρύ, γεννημένο από έκρηξη, που θυμάται. Όπως και το τραύμα. Το έργο χτίζεται κομμάτι-κομμάτι, με υπομονή, με μνήμη, με αναμέτρηση. Oι μορφές δεν εκτίθενται για να προκαλέσουν λύπηση, στέκονται ερήφανες, ως φορείς εμπειρίας, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Ανάμεσα στις ψηφίδες, στις χαράξεις και μέσα από τους πόρους της πέτρας, η σιωπή μιλάει. Ακούς;Item Open Access Ψευδές κενόΝτολαπτσής, Γιώργος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)Η πτυχιακή εργασία αποτελείται από χαρακτικά και κεραμικά έργαItem Open Access Ego DeathΒασιλάκου, Μαρία Τζουλιάνα (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)Το Ego Death είναι μια απόπειρα αποτύπωσης της στιγμής όπου ο άνθρωπος εγκαταλείπει τον εαυτό του όπως τον γνωρίζει και μεταβαίνει σε μια άυλη πραγματικότητα. Η συνείδηση φεύγει από το σώμα και περιπλανιέται σε ένα φωτεινό σύμπαν χωρίς χρόνο, όπου η αίσθηση του "εγώ" διαλύεται και αντικαθίσταται από μια βαθιά ενότητα με το Όλον. Το έργο βασίζεται σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, η οποία έδειξε ότι τη στιγμή του θανάτου απελευθερώνεται μεγάλη ποσότητα της ψυχεδελικής ουσίας N,N-Dimethyltryptamine στον εγκέφαλο κάποιων θηλαστικών. Καθώς η ουσία αυτή υπάρχει και στον ανθρώπινο εγκέφαλο, είναι πιθανό να ισχύει ένας παρόμοιος μηχανισμός και να συμβάλλει στις επιθανάτιες εμπειρίες, αφού πέρα από τη φυσική του σύνδεση με τον θάνατο, όταν καταναλώνεται παρασύρει τη συνείδηση σε μια τελετουργική έξοδο από το είναι. Η ουσία N,N-Dimethyltryptamine, πέρα από τα θηλαστικά, υπάρχει σε πουλιά, αμφίβια, ψάρια, μικροοργανισμούς και τέλος σε φυτά, όπου βρίσκεται και στη μεγαλύτερη περιεκτικότητα. Τα φυτά αυτά, λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης της ουσίας, χρησιμοποιούνται κυρίως από αυτόχθονες φυλές του Αμαζονίου σε ιερές τελετές με το αφέψημα αγιαχουάσκα, αποτελώντας μέρος της πολιτιστικής και θεραπευτικής τους παράδοσης. Η χρήση τους έχει γίνει αντικείμενο επιστημονικών ερευνών, οι οποίες δείχνουν ότι όλοι βιώνουν την ίδια μεταθανάτια εμπειρία αποκοπής από το σώμα, σαν μια πόρτα σε έναν παράλληλο κόσμο, όπου οντότητες μοιράζονται μια αρχέγονη γνώση. Το έργο αυτό είναι τα απομεινάρια ενός άλλου κόσμου και επιχειρεί να οπτικοποιήσει αυτή την εμπειρία, δίνοντας στον θεατή μια ματιά στο πώς μπορεί να είναι η μετάβαση προς τον θάνατο. Είναι μια εξερεύνηση του αγνώστου, μια πιθανή απόπειρα σύλληψης κάτι ανώτερου, ένα παράθυρο όπου ο άνθρωπος κρυφοκοιτάζει στην απέναντι όχθη.Item Open Access Εις ΑνάμνησινΓιαννάκη, Χαρίκλεια (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)Η εργασία αυτή είναι μια εικαστική αλλά και βιωματική προσέγγιση. Συνδυάζει οικογενειακές φωταγραφίες, παλιά έγγραφα, σχέδιο, κέντημα και ψηφιακή επεξεργασία, δημιουργώντας έναν υφαντό καμβά αναμνήσεων, που το παρελθόν διασταυρώνεται με το παρόν. Δεν λειτουργεί απλώς ως τεκμήριο, αλλά ως τόπος συνάντησης απλών ανθρώπων, μεγαλωμένων σε δύσκολους καιρούς, με ζωή δεμένη με τον πόλεμο, την αγωνία της καθημερινότητας, την αξιοπρέπεια μέσα στη φτώχεια και την αγωνία για επιβίωση. Ανθρώπων που δεν είχαν φωνή στη δημόσια ιστορία, αλλά είναι η ιστορία που κουβαλάμε μέσα μας. Είναι ένας φόρος τιμής σ’ εκείνους που, με τον τρόπο τους, διαμόρφωσαν το παρόν μας και ταυτόχρονα ένα εικαστικό εργαλείο αντίστασης απέναντι στη λήθη. Η επιλογή του υφάσματος ως μέσο, ένα υλικό ζεστό και καθημερινό όπως ήταν και αυτοί, ενισχύει τη σύνδεση με το οικείο και το απτό, θυμίζοντας σεντόνια, ρούχα ή κεντήματα απ’ τα οικογενειακά προικιά, σαν μικρές σημειώσεις μνήμης. Οι κλωστές λειτουργούν σαν συνδετικός ιστός ανάμεσα στο τότε και το τώρα. Κάθε ραφή, κάθε γραμμή είναι μια προσπάθεια να αγγίξω το παρελθόν, όχι σαν ιστορικό γεγονός αλλά σαν προσωπική εμπειρία. Το έργο αυτό είναι μια υπενθύμιση: πως η ιστορία μας δεν ξεκινά από εμάς. Κουβαλάμε μέσα μας όσους ήρθαν πριν, και είναι ευθύνη μας να μην αφήσουμε την μνήμη τους να σβήσει.Item Open Access "Υλικότητα-Χρονικότητα"Παπαδουράκη, Ελευθερία (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)Στην παρούσα καλλιτεχνική πρακτική διερευνούνται οι έννοιες, υλικότητα, χρονικότητα, αποδόμηση και αναδιάταξη, μέσα από την επανάχρηση παλιών κεραμικών θραυσμάτων, ως φορέων μνήμης, ίχνους και μεταμορφωτικής ενέργειας. Τα θραύσματα, άλλοτε λειτουργικά αντικείμενα που έχουν απολέσει την αρχική τους χρηστικότητα, αποκτούν νέα υπόσταση. Η πράξη της συλλογής, ταξινόμησης και ένταξης των θραυσμάτων σε νέες μορφές λειτουργεί ως συμβολική πράξη ανασυγκρότησης του παρελθόντος και της μνήμης. Παράλληλα, η κατασκευή νέων κεραμικών θραυσμάτων λειτουργεί ως πράξη αναβίωσης, αναδεικνύοντας τον διάλογο με το παρελθόν. Σε αντιπαραβολή -και ταυτόχρονα σε διάλογο- με τα κεραμικά θραύσματα, τα έργα με θραύσματα πλεξιγκλάς προσφέρουν μια πιο αφαιρετική, σύγχρονη γλώσσα. Ενισχύουν την σύγκλιση παραδοσιακών και σύγχρονων υλικών, προτείνοντας ένα νέο εικαστικό λόγο που κινείται ανάμεσα στη μνήμη, την επαναχρησιμοποίηση και τον πειραματισμό. Το διαφανές πλεξιγκλάς, τονίζει την σχέση ανάμεσα στο υλικό ίχνος και την μνήμη, ανάμεσα στην ιστορική ύλη και την υπέρβασή της. Οι κεραμικές πλάκες λειτουργούν ως σταθερό έδαφος, ως επιφάνειες που φέρουν σύμβολα, ενσωματώνουν μνήμες και πολιτισμικές αναφορές, άλλοτε αναγνώσιμες και άλλοτε αινιγματικές. Οι πλάκες λειτουργούν ως σήματα ή μαρτυρίες για κάτι που έχει χαθεί, αλλά επιμένει να εγγράφεται στο παρόν. Το μαύρο και το άσπρο χρώμα πάνω στις πλάκες, αντιπροσωπεύει τη δυαδικότητα: φως και σκοτάδι, παρουσία και απουσία, ζωή και θάνατος, κενό και πλήρωση. Αυτή η έντονη αντίθεση προσδίδει στα έργα μια σχεδόν τελετουργική αίσθηση.Item Open Access Αναδυόμενοι ΧώροιΤσιάκος, Γιώργος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)Ζωγραφίζω με έναν άμεσο, χειρονομιακό τρόπο, δημιουργώντας συνθέσεις που ξεκινούν από φαινομενικά τυχαίες πινελιές και σταδιακά μετασχηματίζονται σε συμπαγείς, ενοποιημένες μορφές. Αυτές οι μορφές συχνά παραπέμπουν, χωρίς να αναπαριστούν άμεσα, σε στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος ή άλλες οπτικές εμπειρίες. Η διαδικασία μου βασίζεται στην παρατήρηση και την επεξεργασία της επιφάνειας. Αρχικά αναπτύσσω υφές και ρυθμούς, πάνω στους οποίους αναζητώ δυνατότητες για μορφοποίηση. Εντοπίζω σχήματα που θέλω να κρατήσω και τονίζω ή αποκρύπτω περιοχές, μέχρι η εικόνα να αποκτήσει συνοχή. Η προοπτική ανατρέπεται σκόπιμα, ώστε να δημιουργείται ένας ρευστός και αλλόκοτος χώρος, ανοιχτός σε πολλαπλές αναγνώσεις. Επιδιώκω να δημιουργώ εικόνες που, ενώ είναι αφηρημένες στην πρώτη ματιά, διατηρούν μια αίσθηση σύνδεσης με τον υλικό κόσμο, σαν να γεννήθηκαν μέσα από αυτόν χωρίς να τον απεικονίζουν.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Μερεντίτη ΧρήστουΜερεντίτης, Χρήστος (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-24)Η πτυχιακή μου χαρακτηρίζεται από τρείς ενότητες. Από εικόνες που δείχνουν εμένα από μωρό έως ενήλικα, από τοπία κυρίως από το χωριό μου στην Αρκαδία και από στιγμιότυπα από κινηματογραφικές ταινίες.Item Open Access Το Φλεγόμενο ΆλογοΦραγκιουδάκη, Ουρανία Μαρίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)Η εργασία αποτελείται από βίντεο εγκατάσταση διάρκειας 30 λεπτών που επαναλαμβάνεται, και ένα έντυπη μορφή του ίδιου έργου, σε βιβλίο 74 σελίδων, τοποθετημένο σε ένα χειροποίητο ξύλινο τραπέζι με ένα κάθισμα και ένα φωτιστικό αντιδιαμετρικά από την προβολή.Item Embargo I found myself in the grips of your teethΦραγκολιά, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)"I found myself in the grips of your teeth" είναι μια πολυμεσική εγκατάσταση που διερευνά θεματικές όπως η επιθυμία, το σώμα και η ετερότητα. Μέσα από τη δημιουργία μαλακών γλυπτών, σχεδίων με επαναλαμβανόμενο κείμενο και έργων μικτής τεχνικής, συγκροτείται ένα νέο "σώμα" — που ενσωματώνει τόσο γκροτέσκες όσο και οικείες ποιότητες. Στον εκθεσιακό χώρο συναντώνται διάφορες μάζες, οι οποίες μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό: την υποδήλωση της επιδερμίδας. Κατασκευασμένες από ψηφιακά εκτυπωμένα υφάσματα με φωτογραφίες αποσπασμάτων δέρματος, οι μορφές αυτές μοιάζουν να θολώνουν τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού του σώματος. Παράλληλα, τα σχέδια χρησιμοποιούν γραφές και γραμμές για να δημιουργήσουν εικόνες που παραπέμπουν σε χαρτογραφήσεις, ανατομικά διαγράμματα, συστάδες ζιζανίων ή ακόμη και ιστούς αράχνης. Οι οπτικές αυτές αναφορές αποτελούν καθοριστικά στοιχεία στη διαμόρφωση της ταυτότητας αυτού του σώματος έργων.Item Open Access ΓρούποςΠαπαδημητρίου, Αλίκη Αγγελική (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Γρούπος Γρούπος (ουσιαστικό) (παρωχημένο) σωρός όμοιων πραγμάτων ή κατασκευών (παρωχημένο) ομάδα πλασμάτων ή κατασκευών που στέκονται ή περπατάνε μαζί Στην εγκατάσταση «Γρούπος» δημιουργείται ένας κόσμος όπου design, ζωομορφία και βιομηχανικά στοιχεία συνυπάρχουν. Τα αντικείμενα της εγκατάστασης δεν έχουν συγκεκριμένη λειτουργικότητα, βρίσκονται ανάμεσα στο πραγματικό και το αφηρημένο. Η διαδικασία της κατασκευής είναι ο βασικός άξονας της εγκατάστασης. Διαδικασία η οποία ξεκινά από αυτόματα σχέδια, τα οποια αποτελούν μέρος μιας σχεδιαστικής γλώσσας η οποία εξελίσσεται μέσα στα χρόνια. Αυτή η γλώσσα συνδυάζει χαρακτηριστικά βιομηχανικά, αρθρωτά και παιγνιώδη. Στη συνέχεια, η επιθυμία μεταφοράς των σχεδίων στον τρισδιάστατο χώρο μετατρέπεται σε μια διαδικασία που θυμίζει ένα αυτοδημιούργητο παζλ και εκφραζεται μεσα απο την πολυφωνία των υλικών. Κατα την διάρκεια αυτης της διαδικασίας τα σχέδια αποδομούνται καθώς τα μέρη τους κατασκευάζονται. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι οργανώνω και φτιάχνω αυτες τις κατασκευές σχεδον ανατομικά. Η επιλογή των υλικών δεν ακολουθεί μια προγραμματισμένη διαδικασία αγοράς, αντιθέτως προκύπτει κυρίως από την επιθυμία να δουλευτούν υλικά που φέρουν ήδη μια ιστορία και φθορά σε συνδυασμό με τα πλασμένα κεραμικά στοιχεία. Ο παράγοντας του τυχαίου παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς πολλά από τα υλικά συλλέγονται από διάφορους χώρους και τόπους. Ταυτόχρονα η τυχαία εύρεση ενός υλικού μπορεί να καθορίσει την κλίμακα της κατασκευής ή να βρεί ταύτιση με κάποιο σχήμα που εμπεριέχεται σε κάποιο σχέδιο. Η αναγνώριση και η αξιοποίηση αυτών των στοιχείων ενισχύουν την αίσθηση ανακύκλωσης και αναδόμησης των υλικών. Πηλοί, παρατημένοι ή ξεραμένοι, συλλέχθηκαν από διάφορα μέρη και κάποιες φορές αποκτήθηκαν με αγορά. Μέταλλα και ξύλα βρέθηκαν ξεχασμένα ή παρατημένα. Aρκετά ξύλα προήλθαν από παλέτες που αποδομήθηκαν, ώστε να αξιοποιηθούν όλα τους τα μέρη και να τροποποιηθούν για να χρησιμοποιηθούν ως ξύλινα μέλη. Κομμάτια πατώματος παρκέ που εντοπίστηκαν στον δρόμο ή ρετάλια που παραχωρήθηκαν από πατωματζήδες. Η αρθρωτή φύση των κατασκευών δημιουργεί μια συνθηκη συνδεσης ανάμεσα στα βιομηχανικά αντικείμενα και τα παιδικά παιχνίδια που συναρμολογούνται. Τα ανταλλακτικά που εμφανίζονται στον χώρο ενισχύουν την έννοια της μεταβολής, βρίσκοντας έτσι κοινά στοιχεία με τη διαδικασία του παιχνιδιού. Οι βάσεις, φτιαγμένες από παλιά πατώματα, λειτουργούν ως ένας χώρος που υποδηλώνει οικειότητα και δυνατότητα κίνησης. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους : Αλέξανδρο Χριστοφορίδη, Άννα Κασσανχούνέβα, Άννα Λιβαδά, Απόστολο Τσορφόλια, Βενετία Μολίν, Διονύση Παπαδημητρίου, Ειρήνη Μπάκολη, Ελένη Χαλαβαζή, Ευθύμη Παπαδημητρίου, Γιάννη Μωραΐτη, Γιάννη Σκάλτσα, Καμάλ, Κατερίνα Γιαννοπούλου, Κίλντι Ντράσα, Λευτέρη Σταυρόπουλο, Λουκά Λουκίδη, Ιάσονα Ράδο, Λίνκ, Ορφέα Μάκαρη, Παντελή Χανδρή, Σάββα Τσιμούρη, Σωτήρη Κυπραίο, (Κωσ)Τάκη Αλεξανδρόπουλο, Χρίστο Ζαφείρη, Ζωή Κάρτα αλλα και όλα τα εργαλεία που χρησιμοποίησα και δανείστηκα.Item Open Access “SΕ RENVOYER LA BALLE”Παντερή, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)Το έργο πραγματεύεται την φθορά στο χρόνο. Μια φθορά αναπόφευκη, που αφορά τόσο στην υλική όσο και στην άυλη συναισθηματική διάσταση της ζωής και πηγάζει από την νοσταλγία, τον χρόνο και το ξεθώριασμα της μνήμης. Πρόκειται για μια εγκατάσταση που συνδύασα με performance κατά την διάρκεια της πτυχιακής μου. Το έργο αποτελείται από δύο τραπέζια πινγκ πονγκ, στα οποία είναι ζωγραφισμένα/σχεδιασμένα οικογενειακά μου πρόσωπα. Κατά την παρουσίαση διοργανώθηκε ένα παιχνίδι πινγκ πονγκ από επαγγελματίες παίκτες, με σκοπό οι αγωνιζόμενοι να φθείρουν τα σχέδια, και αυτή η τυχαία παραμόρφωση να παραλληλιστεί με τη φθορά στον χρόνο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης, ακόυγεται ο ήχος «The Caretaker - Everywhere At The End Of Time - Stages 1-6» που δημιουργός του είναι ο Leyland Kirby, τον οποίο μελέτησα και επηρεάστηκα. Ξεκινώντας από κάτι συγκροτημένο και καταλήγοντας σε κάτι αποδομημένο για τον ακροατή, ο ήχος εμπλούτισε την έννοια της φθοράς. Link για τον ήχο: https://www.youtube.com/watch?v=wJWksPWDKOc&t=4sItem Open Access ΕΣΤΙΑΖερβουδάκη, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Τρεις γαλάζιοι πάγκοι όπου πάνω τους τοποθετήθηκαν 31 flippbooks μεγέθους 6x18 εκ. , 21 κομμάτια ταπετσαρίας μεγέθους 1,00x1,20 μέτρα έκαστο όπου απεικονίζουν γλάρους σε γαλάζιο φόντο, δύο παλέτες γαλάζιες όπου πάνω τους τοποθετήθηκαν φυλλάδες Α1 με αφήγηση, τηλεόραση 41" με βίντεο σε λούπα μίας καμινάδας διυλιστηρίων, διάρκειας 30:02 λεπτών, γράμματα βινυλίου τοποθετημένα στον τοίχο, με φράσεις από το κείμενο της φυλλάδας.Item Open Access ΤουβλάκιαΡιζάκης, Παναγιώτης (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)Το έργο είναι 3d video loop διάρκειας 4λ 48δ και παρουσιάζεται με βιντεοπροβολή στον τοίχο.Item Open Access Αντικείμενα στον χρόνοΠαναγιωτάκη, Ανδριάνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Τα έργα αποτελούνται από πλαστικά υλικά όπως PVC, PPP και PE, τοποθετημένα πάνω σε μεταλλικές βάσεις, στον τοίχο και στο δάπεδο. Η μορφολογία τους, οι χρωματισμοί και οι διαστάσεις τους ποικίλλουν, δημιουργώντας ένα πολυμορφικό σύνολο.Item Embargo Συγνώμη, μπορώ να ξαναγεννηθώ.Βασιλάκης, Αντώνης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-22)Τα κεντρικά έργα της έκθεσης, Flowers of Hades και To Be Continued, διαπραγματεύονται την έννοια του θανάτου του εαυτού και της αναγέννησής του από δύο διαφορετικές οπτικές, την προσωπική και τη συλλογική. Το ένα προσωποποιεί τον θάνατο μέσα από τη μητέρα, ενώ το άλλο τον εντοπίζει μέσα από μία σχέση βιομηχανικής παραγωγής και κατανάλωσης. Και τα δύο έργα μιλούν για σχέσεις απώλειας και μετασχηματισμού. Γίνοται χώροι μετάβασης (liminal spaces), σημεία όπου ο εαυτός μεταμορφώνεται και επανέρχεται, αλλάζοντας την κατάστασή του. Ο γενικός τίτλος I’m Sorry; I Can Be Reborn (Λυπάμαι· μπορώ να ξαναγεννηθώ) τοποθετεί τον εαυτό σε δύο στάδια, του πένθους και της αναγέννησης, θέλοντας να περιγράψει την ανάγκη προς μια διαφορετική ταυτότητα.Item Open Access Το ΕπέκειναΜουζή, Στέλλα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)- Δύο γλυπτά από γύψο - Δύο Τρίπτυχα από Λαμαρίνες γαλβάνιζέ στρατζαριστές διαστάσεις 110 εκ. ύψος με 110 εκ. πλάτος - Bίντεο προβολή φωτογραφιών (slideshow)Item Open Access Ημερολόγιο χρωμάτων και αναμνήσεωνΠαντσιέρι Στεπανιάν, Τερέζα (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Ημερολόγιο χρωμάτων και αναμνήσεων. Επέλεξα και κάποια παλαιότερα έργα , είναι οι σημαντικότερες σελίδες από το ημερολόγιο μου. Οι κατασκευές είναι οι προστάτες. Η γάτα είναι πολύ σημαντική και στις ζωγραφιές και στις κατασκευές , με συνοδεύει πάντα , ζωντανεύουν τα έργα υπάρχει η ανάγκη να βγει έξω η ζωγραφιά σε τρισδιάστατη μορφή.