Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Παναγιώτη ΣκαλκώτουΣκαλκώτος, Παναγιώτης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Επικοινωνία οριζεται ως η διαδικασία ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσότερων μελών. Πληροφοριών (φέρουν το πλήρες) οι οποίες έχουν νόημα οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή τους ως πράξη. Για να υπάρξει επικοινωνία απαιτείται η κατανάλωση κάποιας μορφής ενέργειας. Για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία της επικοινωνίας είναι απαραίτητος ένας πομπός, ένας δέκτης, ένας δίαυλος (μέσο) και ένας κοινός κώδικας π.χ. μουσικός, γλωσσικός, χειρονομικός, κυκλοφοριακός, ηχητικός, οπτικών σημάτων, χρωματικός ή και οποιοσδηποτε αλλος ο οποιος εχει η και δεν εχει ορισθει μεταξυ πομπου και δέκτη. Επικοινωνία, είτε αυθόρμητη, είτε φυσική ειτε προσχεδιασμένη και κωδικοποιημένη συνειδητά η ασυνείδητα. Η γλώσσα, το περιβάλλον, το φύλο, η ηλικία, οι προσωπικές αντιλήψεις και ιδέες, η διανοητική, σωματική και ψυχολογική κατάσταση του πομπού και του δέκτη, πολιτισμικοί και θρησκευτικοί περιορισμοί, το κοινωνικό στάτους και ο θόρυβος είναι μερικές απο τις συνθήκες που επηρεάζουν την μεταφορα του μυνήματος. Μια προσπάθεια απόδοσης και αποκωδικοποίησης της πληροφορίας εξερευνοντας νεους κωδικες αφομειωσης της πληροφοριας.Item Open Access Γκράφιτι σε χαλίΜπίτσης, Νικόλας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)«Δημιουργώ χαλιά από την αρχή, συνδυάζοντας την τέχνη του γκράφιτι με την υφαντική. Κάθε έργο είναι ένας διάλογος μεταξύ σύγχρονης αστικής έκφρασης και χειροποίητης δημιουργίας, με δυναμικά μοτίβα και ζωντανά χρώματα.»Item Open Access ΣυμπλέγματαΜυρσοδέλη, Αγάπη (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)Σύμβολα, αντικείμενα, ιδέες, έννοιες, όνειρα, σκέψεις, αναμνήσεις, βιώματα, ενώνονται, συναντιούνται, αγγίζονται, συνομιλούν και συνθέτουν τον κόσμο και τον χάρτη μας. Όλα είναι μια αλυσίδα. Ένα σύμπλεγμα όλων αυτών, μια συσσώρευση στοιχείων που δημιουργεί νέες οντότητες. Τα αντικείμενα γίνονται πλάσματα που κουβαλάνε πάνω τους ιστορίες. Όλα από κάπου έρχονται, από κάπου γεννιούνται. Έτσι υπάρχει το κάθε στοιχείο και η μήτρα αυτού. Το θετικό μέρος και το αρνητικό του το πλήρες και το κενό. Η μήτρα βρίσκεται και στο κέντρο. Εκεί όπου δημιουργείται ο κόσμος. Αυτή που δίνει ζωή. Στο κέντρο και το νερό, η γονιμότητα, η ροή, η κίνηση, η επανάληψη, η αναπαραγωγή.Item Open Access th1rt33n m00nsΕυαγγέλου, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Το “th1rt33n m00ns” είναι μία βιντεοεγκατάσταση στην οποία διαδραματίζεται αργά, απαλά αλλά και απότομα, όπως στον πραγματικό χρόνο, μια ιστορία ενηλικίωσης και μετάβασης μέσα από 13 στάδια. Από το girlhood στο womanhood, το σώμα σε μετάβαση και η περίοδος που το μεταμορφώνει. Η μετάβαση ως κάτι δυσφορικό, επίπονο, ντροπιαστικό και στη συνέχεια η μετάβαση προς κάτι ενδυναμωτικό, συνδετικό και απελευθερωτικό. Το σύνολο του έργου θυμίζει έναν τόπο τελετουργίας και λύτρωσης, όπου ο επισκέπτης δέχεται διάφορα ερθίσματα οπτικά, ακουστικά και οσφρητικά. Τα μέσα που εμφανίζονται είναι βίντεο, ήχος, ζωγραφική, γλυπτική, βιβλίο και τα βασικά υλικά που χρησιμοποιούνται είναι ύφασμα, χλωρίνη, πηλός, κερί, άμμος, found objects και φυτά.Item Open Access ΗρωισμόςΒορλόκας, Επαμεινώνδας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Το κεντρικό θέμα του έργου μου είναι ο «Ηρωισμός». Η λέξη αυτή θα ζει για πάντα όσα χρόνια και αιώνες αν περάσουν. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει «ήρωας»: με την κάθε πράξη που κάνει κάθε μέρα, ακόμα και το πιο μικρό- όπως ένας καλός λόγος. Υπάρχουν τόσα παραδείγματα στην καθημερινότητα μας για να δείξουμε τον «ήρωα», που βρίσκεται ανάμεσα μας αρκεί να ρίξουμε το (εγώ) μας και να ανοίξουμε τα μάτια μας. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να ταυτίζεται ούτε να προσπαθεί να αλλάξει για να μοιάσει σε κάτι, αλλά να προσπαθεί με όση δύναμη έχει να μιμηθεί κάτι, να έχει ένα κίνητρο και να παλέψει για να φτιάξει κάτι. Αυτός ο μικρόκοσμος (θρησκεία ,ήρωες και comic), ο κόσμος θα μπορούσε να το αντιληφθεί σαν μία αναγέννηση, βλέποντας πως μέσα εκεί δεν υπάρχει η λέξη «στερεότυπο», πως μέσα στο κομμάτι «ηρωισμός» δεν υπάρχει αυτό που λέει ο λαός, λίγοι και καλοί. Όχι! Απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως φυλετικής, κοινωνικής, οικονομικής, θρησκευτικής, σεξουαλικής κατάστασης. Ο «Ήρωας», δεν είναι για λίγους, αλλά για πολλούς και ακόμα παραπέρα: καθολικός, παγκόσμιος, ίσως ακόμα και συμπαντικός. Το κοινό τους στοιχείο είναι: η ένωση της δύναμης, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και φτάνοντας στην κορυφή ως νίκη κατακτώντας το φως. Ο θεατής βλέποντας μία τέτοια ιδέα εμβαθύνει μέσα στο δυναμικό ύφος και την υποβλητική στάση των σωμάτων, μέσα στα θερμόαιμα χρώματα και παράλληλα με την ασκητική κατάσταση που εκπέμπουν. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο, οι δύο κόσμοι (οι δυο μορφές απεικόνισης των προσώπων) μέσα από το κοινό τους χαρακτηριστικό, ενώνονται σε ένα.Item Open Access Στιγμιότυπα ενός απαρατήρητου ανθρώπουΚαράμπελα, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2023-06-21)Η δουλειά μου, βασισμένη στην μοναχικότητα του ατόμου και στην αλλοτρίωση από το περιβάλλον του, στοχεύει στην εικονοποίηση του αισθήματος αυτού του συναισθήματος. Η αίσθηση της απομάκρυνσης από τον εαυτό μας, τις ιδιότητες και τις πράξεις μας, και η συμμόρφωση σε ξένες διαθέσεις και καταστάσεις είναι κάτι που απασχολεί το έργο μου και την όλη διαδικασία. Χρησιμοποιώντας το λάδι ως κύριο υλικό και μεγάλα μεγέθη με χρωματικές φόρμες, με φιγούρες αποξενωμένες μεταξύ τους και παραμορφωμένες προσπαθώ να αποδώσω όπως εγώ βλέπω και αισθάνομαι την αποξένωση. Φιγούρες χωρίς έκφραση και χαρακτηριστικά αλλά ζωγραφισμένες με έντονα χρώματα, έρχονται σε αντίθεση με την συναισθηματική αφυδάτωση που σου προκαλεί η αποξένωση.Όλη αυτή η αντίθεση που χρησιμοποιώ είναι για να τονίσω το πόσο έντονο μπορεί να είναι ίσως κάτι ανέκφραστο, κάτι προσωπικό και κάτι « απαρατήρητο ».Στην προσπάθεια αυτή, δημιουργώ χωροχρόνους που υφίστανται στο δικό μου κόσμο, σύγχρονο και μη, και μία οικειότητα στις ίδιες φόρμες που αποτελούν το έργο. Μέσω της πλαστικότητας του λαδιού, ο χαρακτήρας των μονάδων δομείται χωρίς χαρακτηριστικά παρά μόνο με την συμβολή των σφουμάτων και των περιγραμμάτων που διαθέτουν. Η επιλογή της κινησιολογίας μου για την σύνθεση των μορφών, με βοηθούν να έρθω σε άμεση επαφή με αυτές.Κάθε έργο είναι η εξέλιξη ενός προηγούμενου, μία προσωπική μελέτη με άλλη σύνθεση κάθε φορά αλλά άμεσα συνδεδεμένη με το πριν και το μετά. Κάθε έργο "ένα έργο" συνδεδεμένο και αυτόνομο αλλά παράλληλα μία συνέχεια της σκέψης και του συναισθήματος της αποξένωσης που καταθέτω σαν θεματολογία. Τέλος,ως ο εκτελεστής του έργου, ως μέρος του αλλά και ως θεατής, -κενός- προσπαθώ να βρω συνεχώς στην δουλειά αυτή την άμεση σύνδεση που οφείλει να έχει ενστικτωδώς ο άνθρωπος με τις αισθήσεις του, μέσα στο χαοτικό κοινωνικό περιβάλλον που από επιλογή ή όχι αναγκάζεται να εξελίσσεται.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Ναταλή ΙωαννίδουΙωαννίδου, Νάταλη (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)Με σκοπό την εξερεύνηση της φόρμας, παράχθηκαν κεραμικά γλυπτά διαφορετικών υφών. Η επιφάνεια των κεραμικών γλυπτών εναλλάσσεται από λεία σε τραχειά ενώ το σχήμα τους από απόλυτο σε οργανικό. Μέσω αυτής της εναλλαγής παρουσιάζεται η πρώτη αντίθεση, αυτή του φαινομενικά ανθεκτικού σχήματος σε κάτι που στην πραγματικότητα μεταβάλλεται. Το στοιχείο του σπόρου εισέρχεται στην απόλυτη φόρμα, μερικές φορές ενσωματώνεται και κάποιες άλλες συνυπάρχει. Συμβολίζει τη δυνατότητα που κρύβουν τα μικρά πράγματα να προκαλέσουν μεγάλες αλλαγές. Η δεύτερη αντίθεση που εμφανίζεται αφορά στην ψευδαίσθηση ελαφρύτητας που δημιουργείται μέσω της αντανάκλασης του γλυπτού. Τέλος, η τοποθέτησή τους στα βάθρα ενισχύει την αίσθηση πολυτιμότητας του κεραμικού γλυπτού, δίνοντας σε κάθε ένα από αυτά τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα.Item Embargo #για_εμάςΜατσουκάκη, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Το project #για_εμάς είναι ένα φεμινιστικό ντοκιμαντέρ και αφορά έξι γυναίκες. Αυτά τα κορίτσια μου εμπιστεύτηκαν τις προσωπικές και αληθινές ιστορίες τους σχετικά με την έμφυλη βία την οποία έχουν βιώσει. Στο βίντεο διαβάζουν η μία την ιστορία της άλλης σε τυχαία σειρά. Έτσι προστατεύω τις φωνές τους και καμία κοπέλα δεν λέει στην πραγματικότητα την ιστορία της. Οι ιστορίες τους έχουν να κάνουν με κακοποιητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει ορατές ή μη. Για παράδειγμα, στο βίντεο ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά σωματικής βίας, ψυχολογικής βίας, σεξισμό, σεξουαλική παρενόχληση και βία. Οι γυναίκες αυτές ζουν στην Ελλάδα, σε μια πατριαρχική ακόμα κοινωνία όπως βλέπουμε. Οι ιστορίες είναι προσωπικές και αληθινές από την εφηβική τους ηλικία μέχρι και σήμερα. Οι αφηγήσεις συνομιλούν με ημερολογιακές καταγραφές από τις διακοπές τους και την καθημερινότητά τους. Οι διακοπές τους είναι όμορφες και ξέγνοιαστες. Μπορούμε επίσης να δούμε στιγμιότυπα της ελληνικής κουλτούρας όπως την ρεμπέτικη μουσική και τις μεγάλες παρέες. Επιπρόσθετα υπάρχουν στιγμές που οι αφηγήσεις κορυφώνονται με τα πλάνα του βίνεο και δίνουν την απάντηση που αυτές οι γυναίκες δεν μπόρεσαν τότε. Πέρα από την κακοποίησή τους είναι επιζώσες γεμάτες στοργή. Τέλος, η διαδικασία για την δημιουργία του project λειτούργησε θεραπευτικά στις γυναίκες αυτές. Καθώς στην αρχή είχαν τους ενδοιασμούς τους για την συμμετοχή στο project στην συνέχεια άλλαξε αυτό. Αρχικά μοιράστηκαν μεταξύ τους τις ιστορίες τους και σχολιάζανε ανάλογα. Έπειτα επεξεργάστηκα τα κείμενα με σκοπό να τα συρρικνώσω όσο γινόταν χωρίς να αλλοιώσω τις ιστορίες αλλά και το ύφος τους. Εκτύπωσα τις ιστορίες αυτές σε μικρά χαρτιά. Τα τύλιξα και η κάθε μία διάλεγε ένα από τα χαρτιά. Έτσι διάβαζε την ιστορία μιας άλλης γυναίκας. Αυτές οι ιστορίες συνοδεύονται από πλάνα ημερολογιακής καταγραφής από την καθημερινότητά τους όπως αναφέρω παραπάνω. Καμία μόνη!Item Open Access Μαγικό κλειδίΜασσαχός, Άγγελος (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)ΠΟΙΗΜΑ Μαγικό κλειδί, μουσικό κουτί, ένωσέ τα και θα ανοίξεις μία υπόγεια ψυχή. Στρατηγική ιδέα, αποψυγμένη θέα, έλα να καθίσουμε· να ανταμώσουμε παρέα. Κίτρινη ζωή, άβυσσος η ψυχή και βροχερός καιρός, ψυχοπλακωτικός, ένα ακόμα σημάδι ότι πεθαίνω μοναχός. Πληγώθηκα σκληρά, μικρή μου ζωγραφιά. Περίφημες στιγμές, πολύ νεανικές, αλλά στην τελική, χαμένες μέρες είναι κι αυτές. Ξυπνάω το πρωί χωρίς καμία αφορμή, για να περάσει η μέρα απ’ την ανούσια ζωή. Φοβάσαι, ρε παιδί, η μόνη επιλογή είναι να’ρθεις έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Δουλεύοντας σκληρά στη ζούλα, στη σκιά. Ένας ακόμα λόγος για να περάσουμε καλά. Παράξενη ζωή χωρίς κανένα δισταγμό, τρεχούμενο νερό, ξεπλένω τον ιό από τον άγνωστο εαυτό. Καλή μου, φωτεινή, ομορφογοητευτική, ανοίγουμε πανί για ένα ταξίδι που διαρκεί. Περίεργες στιγμές, περιοριστικές, καλές, κακές, στην τελική, αυτό δε θες; Περίμενε να δω άμα θα κοιμηθώ, δεν ξέρω κάτι άλλο, την αλήθεια θα σου πω. Και φύγαμε μαζί, αντίθετη ζωή. Ποτέ δεν είχα πει πως θα σε βάψω μελανί……Item Open Access Υπολογίζοντας λανθασμέναΤσιμούρης, Σάββας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-26)Στο project ‘miscalculating / υπολογίζοντας λανθασμένα’, παρουσιάζονται τέσσερα έργα που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με την έννοια του χρόνου. Εστιάζουν κυρίως στην δυσκολία κατανόησης και διαχείρισης αυτού, αλλά και των αντιφάσεων που εμφανίζονται σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Στο ‘never-ending boss battle’, η εγωιστική, αλλά συνάμα πολύ κοινότοπη αντίληψη -ότι μπορούμε να τα προλάβουμε όλα και πως ο χρόνος δεν μας αγγίζει- παραβάλλεται με ένα παιδικό βιντεοπαιχνίδι μάχης. Συνδυαστικά, το ‘eternity is nice, but now I finally wanna die’ είναι ένα ζωγραφικό έργο που εξερευνά το ενδεχόμενο της νίκης απέναντι στον χρόνο, με έπαθλο την αιωνιότητα. Στην συγκεκριμένη οπτική όμως, λόγω της μεταμόρφωσης του χαρακτήρα σε βαμπίρ, η αιωνιότητα μετατρέπεται σε μία βαρετή και ασταμάτητη δυστοπία δίχως νόημα. Η δυσκολία στην διαχείριση και κατανόηση του χρόνου δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα της ζωής. Είναι πάντως η πρώτη αιτία που εκκινεί μια σειρά από καθημερινά, προσωπικά, αλλά και συλλογικά προβλήματα που σε συνδυασμό με το πλήθος αποπροσανατολιστικών ερεθισμάτων της εποχής, το αποτέλεσμα είναι ένα. Δυσφορία. Μία δυσφορία που δεν μπορεί να αγνοηθεί και σε κάνει να θες να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Η ακόμα καλύτερα! Να θες να χτυπάς το κεφάλι σου αγκαλιά με τον ίδιο σου τον εαυτό, προσπαθώντας να αφαιρέσεις αυτό το αίσθημα δυσφορίας και να συνεχίσεις την ζωή σου με όση ηρεμία σου έχει απομείνει. Αυτόν τον ατέρμονο κύκλο εικονογραφεί το γλυπτό ‘headbanging’. Τέλος, το ‘cracks above the eyebrows’ ως συνέχεια του προηγούμενου, είναι η ηχητική απεικόνιση ενός μυαλού που συγκρούεται με τις ίδιες του τις σκέψεις, δημιουργώντας αόρατες ρωγμές.Item Open Access Παίγνια μεταμορφώσεωνΑνδριανοπούλου, Σταματίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Η ενότητα "ΠΑΙΓΝΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ" που ξεκίνησε σαν παιχνίδι αποτελείται από κλαδιά πάνω στα οποία έχω υφάνει. Περνώντας στημόνια στα κλαδιά αυτά μεταμορφώθηκαν σε αυτοσχέδιους αργαλειούς. Με την ύφανση πραγματοποιήθηκε ένας διάλογος μεταξύ των υλικών ξύλου και νήματος και δόθηκε ένα νέο νόημα στα κομμένα κλαδιά. Διάφορα νήματα υφάνθηκαν ως χρωματικές ροές που άλλοτε ακολουθούν την κίνηση του κλαδιού και άλλοτε έρχονται σε αντίθεση με αυτήν, εξερευνώντας την εσωτερική δύναμη του κλαδιού που αναπτύχθηκε πάνω στο δέντρο από τη δράση των δυνάμεων της φύσης.Item Open Access Το Σώμα έχει ΣπίτιΔημητρίου, Στέφανη (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Η εγκατάσταση "Το σώμα έχει σπίτι" ασχολείται με το πώς επηρεάζει την ψυχή μας ένα τραυματικό γεγονός. Δημιουργεί μια εμπειρία όπου ο επισκέπτης αλληλοεπιδρά με αυτό που βλέπει, αλλά και με αισθήματα που ξυπνάνε μέσα του. Το κύριο μέρος του έργου είναι μια κυκλική κατασκευή, που μοιάζει με ναό. Συμβολίζει έτσι ένα μέρος όπου το άτομο που έχει πληγωθεί ψυχικά μπορεί να βρει καταφύγιο και να θεραπευτεί. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται (ξύλο, μέταλλο, χαρτί, κερί, λαδόκολλα) δείχνουν τη σύγκρουση ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, καθώς το τραύμα δημιουργεί σύγχυση και ανασφάλεια. Διάφορα μικρά γλυπτά συμβολίζουν την αποσύνθεση της μνήμης και της ταυτότητάς μας, καθώς το τραύμα διαταράσσει το ποιοι είμαστε. Στο χώρο γύρω από τον "ναό", υπάρχουν γλυπτά που μοιάζουν με φυτά και άλλα αντικείμενα που παραπέμπουν σε καινούργιες ιδέες και ανάγκη για αλλαγές, δείχνοντας την προσπάθεια να ξεπεραστεί το τραύμα και να αναγεννηθούμε. Τα γλυπτά με τα γρανάζια και τα ρολόγια αναπαριστούν τον τρόπο που το τραύμα μάς κάνει να νιώθουμε εγκλωβισμένοι στο χρόνο, ενώ τα πρόσωπα-κολλάζ δείχνουν πώς το τραύμα διασπά την αίσθηση του εαυτού μας. Τέλος το αποτύπωμα των ζυμαριών στην λαδόκολλα και οι μυρωδιές που αναδύονται μας θυμίζουν το αποτύπωμα του τραύματος που μας ακολουθεί στην ζωή μας όσο και αν το φροντίσουμε.Item Open Access Οι περιλανώμενοιΑντωνίου, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 0009-10-24)Η ζωή είναι μια αναζήτηση και αυτή η αναζήτηση προϋποθέτει περιπλάνηση.Ο περιπλανώμενος είναι εκείνο το κομμάτι του εαυτού μας που εμπλέκεται σε ένα εσωτερικό ταξίδι για να συγκεντρώσει εμπειρίες, συναισθήματα και αντιλήψεις με στόχο την διερεύνηση του εσωτερικού χώρου και να ανακαλύψει κρυμμένους, εσωτερικούς «θησαυρούς» και τόπους - ψυχικούς ή άλλους. Η σειρά έργων «Οι Περιπλανώμενοι», αφορά σ' έναν αριθμό αρχετυπικών μορφών που ξεκινούν ένα εσωτερικό ταξίδι για να αναζητήσουν τα όρια μεταξύ συνειδητού και υποσυνείδητου, φωτός και σκότους, επιθυμίας και πραγματικότητας. Ένα ταξίδι που συνοδεύεται από ένα αιώνιο μαρτύριο αλλά και την υπόσχεση μιας ηλιόλουστης λύτρωσης.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Αλεξάνδρας ΚοράκηΚοράκη, Αλεξάνδρα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-21)Τα τελευταία τρία χρόνια ύστερα από αρκετούς πειραματισμούς αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τις οδηγίες χρήσης των φαρμάκων ως επιφάνεια εργασίας και τις ασημένιες χρησιμοποιημένες συσκευασίες χαπιών ως αυτόνομες συνθέσεις. Αξιοποιώ τα φάρμακα και τις οδηγίες χρήσης φαρμάκων με τις ενδείξεις και τις παρενέργειες καθώς και τις ασημένιες καρτέλες χαπιών ως βασικό υλικό καλλιτεχνικής πρακτικής και δομικό στοιχείο της δουλειάς μου. Με κύρια πηγή έμπνευσης την προσωπική εμπειρία της ασθένειας και την καθημερινότητα των φαρμάκων στη ζωή μου δημιουργώ έναν οικείο βιωματικό χώρο μετατρέποντας το φάρμακο σε εικαστικό υλικό. Άλλωστε το πρόταγμα σύζευξης ζωής και τέχνης είναι ένα δομικό μεταϋλιστικό διαρκές ερώτημα. Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζω επτά έργα σε διαστάσεις 1,35 Χ 90 εκ. τα οποία συντίθενται από οδηγίες χρήσεως φαρμάκων δημιουργώντας ενιαίες επιφάνειες. Πάνω σε αυτές σχεδίασα όργανα του ανθρώπινου σώματος, ερμηνεύοντας τις φόρμες με αρνητικά και θετικά κοπτικά με εργαλείο το ιατρικό νυστέρι. Τα πρωτογενή σχέδια προέρχονται από ιατρικές γκραβούρες του 18ου αιώνα, τις οποίες επανασχεδιάζω κατά τρόπο που η μεγέθυνσή τους και η μετατροπή τους σε κενές φόρμες αναδεικνύουν τον υβριδικό χαρακτήρα των σχεδίων ταυτόχρονα ιατρικό και εικαστικό. Τα πολύπλοκα κοπτικά αναρτώνται σε μικρή απόσταση από τον τοίχο, ώστε τα κενά να αποκτήσουν υπόσταση μέσω της αιώρησης. Προσωπικά χρησιμοποιώ τα φάρμακα με τρόπο υπαινικτικό ως ένα υλικό κοινότοπο, και ταυτόχρονα ανοίκειο. Το unheimlich είναι εκείνο το οποίο έρχεται στην επιφάνεια, ενώ όφειλε να παραμείνει κρυφό. Το φάρμακο ως καλλιτεχνικό έργο ανακαλεί συναισθήματα και αισθήσεις, εν τέλει ίσως αναζητώντας και έναν διαφορετικό τρόπο ίασης μέσω των επαναλαμβανόμενων μοτίβων. Η δεύτερη ενότητα αποτελείται από μία επιτοίχια σύνθεση από χρησιμοποιημένες ασημένιες κυψέλες χαπιών όπου αυτό που με ενδιαφέρει είναι η συμμετρία ταυτόχρονα με την ασυμμετρία, η μετάπλαση και η αισθητική αξία του συγκεκριμένου υλικού. Εκφράζομαι συμβολικά οικειοποιούμενη το κοινότοπο με στόχο την αποδέσμευση του ασυνείδητου. Τα έργα που παρουσιάζονται στην παρούσα πτυχιακή αιωρούνται ξορκίζοντας τον πόνο που επιθυμεί να ιαθεί.Item Open Access ΕΣΩ/ΡΟΕΣΑντωνόπουλος, Δημήτρης (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)ΕΣΩ/ΡΟΕΣ "Ναούς δεν είχαν, βρίσκονταν όμως σε μια ζώσα και αδιάλειπτη ενότητα με την ολότητα του σύμπαντος. Δεν είχαν θρησκείες, βαθειά μέσα τους όμως ήταν ριζωμένη η γνώση ότι όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της φύσης και μαζί του η επίγεια χαρά τους, τότε θα ξεκινήσει για αυτούς ζώντες και νεκρούς μια νέα εποχή κατά την οποία η επαφή με την Ολότητα του σύμπαντος θα είναι ακόμα πιο ολοκληρωμένη." Φ. Ντοστογιέφσκι, Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου Ο πηλός ως παράγωγο και αρχετυπικό υλικό αποτελεί τον εναρκτήριο τόπο της εργασίας, με τη διάθεση να ερμηνευθεί το αρχέτυπο της Μητέρας Γής. Κύριο αίτημα της εργασίας είναι η έκφραση ενός εσωτερικού, εξωτερικού αλλά και του ενδιαμέσου χώρου τους. Απόλυτες μορφές εκφράζουν έναν εξωτερικό μανδύα, ενώ το εσωτερικό περιβάλλον εμφανίζεται ως μια ατέρμονη ροή έμπλεης ύλης, που παράγει άμορφες γλυπτικές χειρονομίες στον ενδιάμεσο χώρο. Η διαλεκτική ροής κι ακινησίας διαγράφει και αποδίδει έναν ενδιάμεσο χώρο, διατυπώνοντας έναν διάλογο αντιθετικών συντεταγμένων. Το σχήμα – σώμα εκτείνεται και ταυτόχρονα σπειρώνεται στον εαυτό του. Η αίσθηση μιας ενότητας, θνησιγενούς κι εφήμερης, αποκαλύπτεται μόνο ώστε να αποκρυφθεί. Σύνδεση κι αποσύνδεση, ταύτιση και αποταύτιση, μέρος και όλον, σύνθεση κι αποσύνθεση. Σύνολα που δεν ορίζονται από το άθροισμα των μερών τους, υποσύνολα που έλκονται από το εύρος των αφαιρέσεών τους. Κι αίφνης, η υπόνοια μίας συνειδητότητας ασυμφιλίωτης με τις μορφές που την εγκλείουν. Μια ¨Ωκεάνια¨ συνειδησιακή ροή ενός πνεύματος που απομακρύνεται από την υλικότητά του. Ο ρους προς το ιερό δίχως κατευθυντήριες, μέσα από ατραπούς που μέλλεται να εμφανιστούν, να ανακαλυφθούν ή ακόμα να εφευρεθούν μέσω μιας μυστηριακής ανοδικής διάχυσης. Μια νέα πρώτη ύλη εμφανίζεται όπου οι διαφορές εξομαλύνονται, οι συγκρούσεις αμβλύνονται, όπου δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογής. Ένα σημείο όπου η επιλογή θα σήμαινε σύγκρουση.Item Open Access Επανασχεδιασμένες αφηγήσειςΑσημακάκης, Γεώργιος (Πτυχιακή εργασία, 2023-07-27)Το Reimagined Narrations (Επανασχεδιασμένες αφηγήσεις) αποτελείται από επεξεργασμένες εικόνες και ένα βίντεο-κολάζ. Αντλεί υλικό από φωτογραφικά άλμπουμ της οικογένειάς μου. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτά τα ντοκουμέντα έχουν οι γονείς μου, με φόντο τους την Αθήνα, τη Ρόδο και τη Ναύπακτο. Τους γονείς μου πλαισιώνουν φίλοι και συγγενείς. Μέσα από τις εικόνες παρακολουθούμε σκηνές διακοπών, εορτών αλλά και άλλων στιγμών, που οι ίδιοι θεώρησαν αρκετά σημαντικές, ώστε να τις απαθανατίσουν με τον φωτογραφικό φακό. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω της πανδημίας Covid-19 αποφάσισα να ψηφιοποιήσω φωτογραφίες από τα οικογενειακά άλμπουμ, πριν η πάροδος του χρόνου τις καταστρέψει τελείως. Πρωταρχικός μου σκοπός ήταν η συντήρηση της παράδοσης των φωτογραφικών άλμπουμ της οικογένειας, μιας και είμαι ο μόνος πια που συνεχίζει να κρατάει φωτογραφικό άλμπουμ. Μέσα από τη διαδικασία αυτή γίνομαι «αφηγητής» στην ιστορία που δημιουργούσαν τα μέλη της οικογένειάς μου, ανακαλύπτοντας ομοιότητες και διαφορές με την τότε «εκδοχή» των γονιών μου, όταν ήταν στην ίδια ηλικία με εμένα τώρα. Οι εικόνες αναπτύσσονται γραμμικά στον χώρο συστήνοντας μια ενδεχόμενη αφήγηση. Εσωτερικά στην αφηγηματική γραμμή, υπάρχουν φωτογραφίες που επαναλαμβάνονται και οι οποίες έχουν υποστεί διαφορετική επεξεργασία. Οι επαναλήψεις αυτές παγώνουν τα στιγμιότυπα στο χρόνο. Μέσα από την έρευνα του οικογενειακού φωτογραφικού αρχείου, επιχειρείται μια σύνδεση του νέου με το παλαιό. Όχι μόνο μέσω της επεξεργασίας, από ένα σύγχρονο μέσο, όπως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, σε ένα παλαιότερο μέσο, αλλά και με την αποτύπωση μιας άλλης εποχής με δικά της δεδομένα και πλαίσιο. Έχοντας ως εργαλείο την τεχνολογία, επεμβαίνω και αναπλάθω την οικογενειακή ιστορία. Πέρα από τις επεξεργασμένες εικόνες, το βίντεο-κολάζ αποτελείται από γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες που μετασχηματίζονται διαρκώς δημιουργώντας ένα καινούργιο κάθε φορά «χώρο». Ο θεατής καλείται να ξαπλώσει και να βυθιστεί στον χώρο των εικόνων. Η στάση του σώματος παραπέμπει σε κατάσταση ύπνωσης και η γρήγορη εναλλαγή των εικόνων στα όνειρα.Item Open Access Ιδεώδη και χώμαΔράκου, Αγγελική (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Η γραφειοκρατία, ως μηχανισμός που βασίζεται στην ιεραρχία και την αυστηρή τήρηση των κανόνων, βρίσκεται στο επίκεντρο της διερεύνησής μου. Η πτυχιακή μου εργασία εστιάζει στην έννοια της ελευθερίας και την αλληλεπίδρασή της με τις κοινωνικές δομές και τους θεσμούς, ιδιαίτερα μέσω της χρήσης των γραφειοκρατικών μηχανισμών. Τα έργα μου επιχειρούν να εξετάσουν πώς οι νόμοι, οι οποίοι έχουν σκοπό να προασπίζουν την ελευθερία, συχνά καταλήγουν να την καταπατούν και να περιορίζουν την ανθρώπινη έκφραση. Ο χρυσός συμβολίζει το ιδεατό και το υπερβατικό, συμβολίζει όμως ταυτόχρονα και την επίφαση της προστασίας που παρέχει το νομικό και γραφειοκρατικό σύστημα. Ο πηλός, από την άλλη, ως αρχέγονη ύλη, αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο στοιχείο, το γήινο και ευάλωτο. Η αντιπαράθεση αυτών των υλικών υπογραμμίζει την αντίφαση μεταξύ της εξουσίας που επιχειρεί να επιβληθεί και του ανθρώπου που πασχίζει να παραμείνει ελεύθερος. Η γραφειοκρατία, όπως περιγράφεται στα έργα του Franz Kafka, ιδίως στον «Πύργο» και τη «Δίκη», υπήρξε σημαντική πηγή έμπνευσης για τη μελέτη μου. Η ασφυκτική της δομή, όπου οι άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο της ζωής τους μέσα από ένα δαιδαλώδες σύστημα νόμων και κανόνων, καθρεφτίζει τη δική μου εμπειρία σε θεσμικούς χώρους. Το σύστημα αυτό, ενώ θεωρητικά προορίζεται να παρέχει δικαιοσύνη και τάξη, συχνά λειτουργεί ως μηχανισμός καταστολής και καταπάτησης των προσωπικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας. Ο πολίτης, εγκλωβισμένος σε ένα περίπλοκο και ακατανόητο σύστημα, βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με την απουσία επιλογών και την αίσθηση ότι συνθλίβεται. Μέσα σε έναν φαύλο κύκλο νομοθετικών και διοικητικών μηχανισμών, αγωνίζεται να διατηρήσει την ατομικότητά του και την αυτονομία του σε ένα σύστημα που τον βλέπει περισσότερο ως αριθμό παρά ως προσωπικότητα. Οι νόμοι περί ελευθερίας του λόγου, της έκφρασης και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, αν και θεωρούνται πυλώνες της δημοκρατικής λειτουργίας, έρχονται σε σύγκρουση με τη γραφειοκρατική τους εφαρμογή, που συχνά αφήνει τον πολίτη ευάλωτο και ανίσχυρο. Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι νόμοι, στην πράξη, είναι ικανοί να επιτύχουν την ισότητα και την δικαιοσύνη ή αν τελικά μετατρέπονται σε εργαλεία εξουσίας που περιορίζουν την ελευθερία.Item Open Access Έτσι έχουν τα πράγματα με τις μικρές στιγμές ευτυχίαςΛαζαρίδου, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-07-19)Ο δημόσιος χώρος με απασχολούσε από καιρό. Η διάδραση με τον κόσμο που τον συγκροτεί και η εφημερότητα ενός αντικειμένου μέσα σε αυτόν είναι καταστάσεις με τις οποίες ήθελα να αλληλεπιδράσω. Ξεκίνησα να φτιάχνω κεραμικά πλακάκια και να τα τοποθετώ στην Αθήνα, κυρίως στις γειτονιές που νιώθω πιο οικεία. Θέλησα να εξερευνήσω πώς αυτή η διαδικασία μπορεί να πυροδοτήσει μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ του χώρου και των ανθρώπων που τον κατοικούν. Οι κεραμικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο καταγράφηκαν ως ένα οδοιπορικό μέσω βίντεο και ενός κεραμικού τετραδίου. Το πέρασμα του χρόνου, η αρχή, το τέλος, η μέρα, η νύχτα, η ζωή και ο θάνατος είναι έννοιες που διατρέχουν το σύνολο του έργου. Οι στιγμές μιας ζωής άλλοτε μοιάζουν στατικές και άλλοτε σε κίνηση. Ο χρόνος παγώνει μέσα στην κλεψύδρα ή τρέχει γρήγορα, ανάλογα με τα συναισθήματα. Το έργο συνολικά, αλλά και τα επί μέρους κομμάτια του, έχουν καθένα τη δική τους διάρκεια, αλλά και όλες μαζί μια ενιαία ροή. Φυτά, άνθρωποι και ζώα δεν υπάρχουν ξεχωριστά, αλλά σε αλληλεπίδραση. Το άτομο, όπως και τα κεραμικά, είναι πάντα ευάλωτο στις μεταβολές—διαλύεται και ανασυγκροτείται. Τα όρια είναι ρευστά.Item Open Access ΟνειρολόγιαΔεδονάκη, Αναστασία (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)Η αφετηρία των Ονειρολόγιων είναι μικρά, γρήγορα σκίτσα ακουαρέλας εν είδει ημερολογίου ή ως ασκήσεις στο σχέδιο. Αντιγράφω τα σκίτσα αυτά σε μεγέθυνση στον καμβά και προσθέτω στοιχεία από φωτογραφίες που ολοκληρώνουν την σύνθεση. Οι παραστάσεις είναι αποτέλεσμα περιπλανήσεων νοητών και πραγματικών. Η ζωγραφισμένη με λάδι επιφάνεια αποτυπώνει πιστά τις λαζούρες της ακουαρέλας ενώ τα κενά γεμίζουν με πλακάτο χρώμα ή συμπληρώνουν με ρεαλιστικό τρόπο το θέμα. Κράτησα την μονοχρωμία της αρχικής ακουαρέλας και πρόσθεσα τμήματα με πιο ρεαλιστικά χρώματα αντιπαραβάλλοντας το αληθινό με το αληθοφανές, το πιθανό με το ευκταίο , το βιωμένο με το προσδοκώμενο. Η ζωγραφική με λάδι επιτρέπει αυτή την αμφιθυμία και δίνει τον χρόνο ώστε να προστεθούν ή να αφαιρεθούν πρόσωπα και αντικείμενα. Τα τυπώματα με την τεχνική της ξυλογραφίας έγιναν την περίοδο του κορονοϊού. Απεικονίζουν ένα αγόρι σε έναν κλειστό χώρο που επιθυμεί να βρίσκεται μέσα στην φύση. Τα Ονειρολόγια θα μπορούσαν να δανειστούν τον ορισμό του Φίλιπ Ροθ για το μυθιστόρημά του ως “συνειδητή ονειρική κατασκευή”.Item Open Access ΆτιτλοΑγγελάκα, Εύα (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-31)Η ιαπωνική έννοια του «wabi-sabi» που αναγνωρίζει την ομορφιά της παροδικότητας και της ατέλειας των πραγμάτων, είναι κεντρικής σημασίας έννοια και μεθοδολογικό εργαλείο στο έργο μου. Οι πρωσικού μπλε κυανοτυπίες εμφανίζονται από αρνητικά σχέδια στο χέρι, από 3D ή από φιλμ, σε φυσικό βαμβακερό ύφασμα. Μέσα από εμπειρίες που διαμορφώνουν μία πολυπολιτισμική και κοσμοπολίτικη ιδιοσυγκρασία ως αποτέλεσμα της δεκαετούς διαμονής μου στην Ιαπωνία, τη Σουηδία και αλλού, διερευνώ τελετουργικά και ανιμιστικές παραδόσεις. Ερευνώ θέματα όπως η παντοδυναμία της Φύσης σε σχέση με την απομάκρυνση μας από αυτήν, τον Άνεμο (Άνιμα, Ψυχή, αλλά και η κινεζική φιλοσοφία των αέρηδων που προκαλούν όλες τις καταστάσεις του σώματος) και σύμβολα όπως ο Λωτός (ιερό φυτό στην Ασία και στη Μεσόγειο, σύμβολο θανάτου και αναγέννησης), ενώ ταυτοποιώ και αναδεικνύω κοινά σύμβολα και πρακτικές σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Αυτο-μυθιστορηματικοί χαρακτήρες συνυπάρχουν στην εικαστική επιφάνεια με υβριδικά πλάσματα και αρχετυπικά στοιχεία - των οποίων η γέννηση δεν έχει μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στο χρόνο αλλά ορίζει την ανθρωπότητα ως τέτοια - για να παράξουν αφηγήσεις και συνειρμούς που σχολιάζουν τη συλλογική ανθρώπινη εμπειρία.