Ψυχικά αποτυπώματα
Title in english
Psychic Imprints
View or Download Files
Embargo lift
Type
Πτυχιακή εργασία
Graduation Project
Graduation Project
Date
2025-07-09
Author
Advisor
Examining Committee
Studio Director
Σπηλιόπουλος, Μάριος
Academic Institution
Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών
Athens School of Fine Arts
Athens School of Fine Arts
Department
Τμήμα Εικαστικών Τεχνών
Department of Visual Arts
Department of Visual Arts
Division
Category
Ζωγραφική
Εγκατάσταση
Εγκατάσταση
Master of Arts Program
Keywords in english
Transparent fabrics, Layers, Fears nightmares, Thoughts, Subconscious, Traces, Psychosomatic, Inner states
Abstract
Το έργο μου περιστρέφεται γύρω από ψυχικές καταστάσεις που, ενώ δεν έχουν ύλη, εγγράφονται βαθιά στο σώμα και στη μνήμη. Φοβίες, εφιάλτες, επίμονες σκέψεις· άυλες, αλλά ικανές να σε διαπεράσουν, να σε παραλύσουν. Όσα δεν φαίνονται, αλλά αφήνουν βάρος. Όσα λειτουργούν υπόγεια, ως σκιά. Προσπαθώ να τα πλησιάσω. Να τα κάνω ορατά. Να δω τι έχει μείνει από εμένα και τι ήμουν πάντα χωρίς να το βλέπω. Χρησιμοποιώ διάφανα υφάσματα, όπως η μουσελίνα, τοποθετημένα σε στρώματα, το ένα μπροστά από το άλλο. Αυτή η σύνθεση παραπέμπει στη φύση των αναμνήσεων ή των ψυχικών εικόνων: είναι φευγαλέες, έρχονται και φεύγουν, χωρίς να είναι ακριβώς παρούσες – όπως ένα όνειρο, μια σκέψη, ένας εφιάλτης. Κάτι που συμβαίνει σε άλλον χρόνο και σε άλλον χώρο, σε μια ενδιάμεση κατάσταση, όπως ο ύπνος, η ανάμνηση ή η απώλεια. Κάθε ύφασμα από μόνο του είναι αχνό, διάφανο. Όταν όμως μπουν το ένα πάνω στο άλλο, αποκτούν μια υπόσταση. Έτσι είναι κι αυτές οι σκέψεις: φευγαλέες και σχεδόν διάφανες, αλλά όταν συσσωρεύονται, αρχίζουν να βαραίνουν. Μοιάζει σαν να έρχονται από έναν δικό τους χώρο και χρόνο — και να διεκδικούν τη θέση τους στη δική μου πραγματικότητα. Σαν μια σκιά που επιμένει, όχι μόνο για να φοβίσει, αλλά για να ειπωθεί. Να αναγνωριστεί. Όταν ζωγραφίζω πάνω στα στρώματα των υφασμάτων, το μελάνι διαπερνά τις επιφάνειες και αφήνει το ίχνος του στον καμβά που βρίσκεται από κάτω. Ένα αποτύπωμα, σαν σκιά όσων διαδραματίστηκαν. Άλλοτε, αυτό που αποτυπώνεται λειτουργεί σαν φορεμένο φορτίο. Κάτι που κουβαλιέται πάνω στο σώμα και επηρεάζει τα όργανα, τους μηχανισμούς του. Σαν φορεμένο άγχος. Όλα εκείνα που, ενώ προσπαθείς να τα οργανώσεις, να τα συγκρατήσεις, καταλήγουν να επιδρούν με ψυχοσωματικά συμπτώματα. Μαύρα, τα οποία σκαλίζω, με διάθεση να παίξω μαζί τους,να τα ελαφρύνω...Να καταφέρω να βγάλω λίγο μαύρο, με την ελπιδα να τα κουβαλήσω αλλιώς. Και είναι φορές που αυτό που αποτυπώνεται μοιάζει με αίσθημα παραίτησης — μα και επιζών ταυτόχρονα, με ό,τι του στέρησε ή του έδωσε στο σχήμα του αυτό που το αλλοίωσε.
Abstract in english
Psychic Imprints
My work revolves around mental and emotional states that, though immaterial, are deeply inscribed in the body and memory. Phobias, nightmares, persistent thoughts — intangible, yet able to pierce through and paralyze you. Things unseen, but heavy. Things that operate beneath the surface, as shadow. I try to approach them. To make them visible. To see what remains of me, and what I have always been without seeing it. I use transparent fabrics, such as muslin, placed in layers — one in front of another. This composition echoes the nature of memories or psychic images: they are fleeting, appearing and disappearing, never entirely present — like a dream, a thought, a nightmare. Something that happens in another time and space, in an in-between state, like sleep, memory, or loss. Each fabric on its own is faint, translucent. But when layered together, they acquire substance. These thoughts are much the same — elusive and almost invisible, yet when they accumulate, they begin to weigh. It feels as if they come from a space and time of their own — claiming a place within my reality. Like a shadow that persists, not only to frighten, but to be spoken. To be acknowledged. When I paint across the layers of fabric, the ink seeps through and leaves its trace on the canvas beneath — an imprint, like the shadow of what has occurred. At times, what is imprinted feels like a worn burden — something carried on the body, affecting its organs and mechanisms. Like worn anxiety. All those things that, while you try to organize or contain them, end up acting through psychosomatic symptoms. Dark ones, which I carve into, with a wish to play with them — to lighten them somehow. To draw out some of the black, hoping to carry it differently. And there are times when what is imprinted resembles a feeling of surrender — yet also of survival, with all that deprived or reshaped it into what it has become.
Description
Creative Commons License
Creative Commons License URL
Collection
Brief Bio
Η Ηλιάνα Ευσταθία Διώτη, γεννημένη στη Λαμία Φθιώτιδας και μεγαλωμένη στην Αθήνα, σπούδασε Γραφιστική στο ΤΕΙ Αθήνας και Ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με καθηγητές Μιχάλη Μανουσάκη, Κωνσταντίνο Τσώλη, Μάριο Σπηλιόπουλο και Τάσσο Τριανταφύλλου, παρακολουθώντας επίσης κατευθύνσεις επιλογής: αγιογραφία (πλήρης κύκλος) με Δημοσθένη Αβραμίδη και Ολυμπιάς Κελαΐδη, σκηνογραφία με Λίλη Πεζανού και κεραμική με Παύλο Παλτόγλου. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων το αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι στα πλαίσια των Υακινθείων, με έργα της σε μόνιμη συλλογή. Έχει εργαστεί στη διδασκαλία παιδιών και ενηλίκων, ως βοηθός αγιογράφου σε εργαστήρια και εκκλησίες (τοιχογραφίες) και ασχολείται με face painting, εικαστικά έργα και εφαρμοσμένη ζωγραφική σε χρηστικά αντικείμενα για εταιρείες. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια και εργαστήρια ψυχολογίας, τέχνης και χορού, σωματικό θέατρο, καθώς και σε δράσεις με χορευτές και εικαστικούς που συνδυάζουν παιχνίδι, ζωγραφική και σωματική έκφραση, μεταξύ άλλων με την ομάδα “Σκυτάλη”, ενώ έχει πραγματοποιήσει εθελοντικά μαθήματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και καλλιτεχνικά projects κοινωνικού χαρακτήρα, όπως η ζωγραφική τοίχων σχολείων σε συνεργασία με τα παιδιά.