Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access Side storiesΜπαρτατίλα, Μελίνα-Γεωργία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Το Side Stories είναι ένα μικρού μήκους animation, όπου παρακολουθούμε την πορεία καθημερινών ανθρώπων στην πόλη της Αθήνας μέσα από μια σειρά από στιγμιότυπα, συνειρμικές μεταβάσεις και μεταμορφώσεις, συναντήσεις και παράλληλους βίους. Δημιουργείται έτσι, ένα συλλογικό πορτρέτο της πόλης της Αθήνας, που στο έργο αποκτά έναν πληθυντικό χαρακτήρα, Αθήναι. Η αφήγηση επικεντρώνεται στην εξερεύνηση της κίνησης των ανθρώπων μέσω της ακινησίας, με την τεχνική του stop motion να μετατρέπει σκίτσα και ζωγραφιές σε αμέτρητα καρέ. Τα στιγμιότυπα αυτά, μέσα από αργή και αναλυτική επεξεργασία, δημιουργούν μια κινούμενη σύνθεση που αποδίδει τον παλμό και τη καθημερινότητα της πόλης. Ένας περαστικός, ένας άστεγος, ένας σερβιτόρος, ένας συλλέκτης χαρτόκουτων, και ένας καθαριστής τζαμιών αποτελούν με έναν τρόπο, ορόσημα της σύγχρονης Αθήνας. Οι άνθρωποι αυτοί, που μένουν σταθεροί στο πόστο τους όλο τον χρόνο, γίνονται κομμάτι του αστικού τοπίου με ρόλους που θυμίζουν σχεδόν αυτούς των αγαλμάτων. Παράλληλα, σε μια άλλη πλευρά της πόλης, στη περιοχή της Ακρόπολης, ένας μίμος δίνει τη δική του παράσταση προκαλώντας μια παιγνιώδη αλληλεπίδραση με τους περαστικούς. Οι ενδιάμεσοι χώροι μεταξύ της ιδιωτικής και της δημόσιας σφαίρας προσφέρουν το έδαφος για πολλαπλές αφηγήσεις. Σε αυτούς τους χώρους, η σχέση με την πόλη και τους κατοίκους της δοκιμάζεται, ιδιαίτερα στην περίπτωση του άστεγου, του οποίου η παρουσία, ενώ φαινομενικά κινητική, είναι ταυτόχρονα ακινητοποιημένη από τις συνθήκες της ζωής του. Η αντίστιξη αυτής της πραγματικότητας παρουσιάζεται συμβολικά μέσω μιας Καρυάτιδας, που, αν και προορισμένη να προκαλεί το θαυμασμό στηρίζοντας μια στέγη που πια δεν υπάρχει, αποφασίζει να εγκαταλείψει αυτή τη περίοπτη θέση και να ενσωματωθεί με το ανώνυμο πλήθος. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η αφήγηση μέσω οικείων μέσων και διαύλων, τα οποία γίνονται άμεσα κατανοητά μέσω της αναπαράστασης. Ωστόσο, μέσα από αυτά, επιδιώκω να δημιουργήσω εναλλακτικές αφηγήσεις, να προκαλέσω μια ρωγμή μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, επιτρέποντας την ύπαρξη της μυθοπλασίας μέσα στο αστικό τοπίο.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Ιωάννη ΒλαχογιάννηΒλαχογιάννης, Ιωάννης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-07)Η βυζαντινή εικονογραφία είναι η υπέρτατη μορφή ζωγραφικής. Είναι αψεγάδιαστη και απόλυτη στο νόημα της. Είναι επαναλαμβανόμενη μα δυναμική στα ενδεχόμενα και τις παραλλαγές της. Είναι το απόσταγμα της τέχνης. Από αυτή την παράδοση αντλώ τις αναφορές μου και συγκεκριμένα από το format της φορητής εικόνας. Η αγιογραφία όμως παρουσιάζει και προϋποθέτει ένα ολόκληρο νόημα, ένα δόγμα, μια κοσμοθεωρία. Το ακούω. Γλυκοκοιτάζω την παράδοση, μα είμαι πλανεμένος. Δεν είναι εφικτό να ακουμπήσω και να προτείνω το υπέρτατο νόημα, μπορώ μόνο να μιλήσω για την έρευνα του ανθρώπου που ψάχνει να βρει το θείο. Για αυτό τον λόγο τα έργα ενώ βασίζονται στις παραδομένες σε εμάς παραστάσεις και χειρονομίες, και παρόλο που χρησιμοποιούνται βιβλικά πρότυπα αγίων και συμβάντων, διαστρεβλώνονται. Μερικές φορές μικρά πράγματα λειτουργούν ως το κεντρικό θέμα κυριαρχώντας στη σύνθεση, άλλες φορές επιστρατεύομαι την σχέση του βλέμματος στην οποία βασίζονται οι βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες. Ο θεατής δεν έρχεται αντιμέτωπος με αγίους, αλλά με ανθρώπους σαν και αυτόν με πάθη και επιθυμίες που δεν ξέρει τι να τα κάνει. Σε μια οριακή κατάσταση που είναι η έρημος κάνουμε όλοι την θητεία μας. Η ανάβαση αβέβαιη και όλη την ώρα πάμε πάνω για να πέσουμε μερικά σκαλιά κάτω την επόμενη στιγμή. Παρουσίαση επιτοίχιων ζωγραφικών έργων πάνω σε ξύλο, συνοδευόμενα από αρκετά προσχέδια, χρωματικές μακέτες και σπουδές.Item Open Access 2½ ήλιοι τουλάχιστονΒλάχος, Χαράλαμπος (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)Ζωγραφική, video-εγκατάσταση, ζωντανά γλυπτάItem Open Access Θραύσματα ονείρωνΝτόκου, Νίκη (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Περιγραφή : Σύμφωνα με τον Φρόιντ τα όνειρα ποτέ δεν ασχολούνται με κοινοτοπίες. Η ερμηνεία των ονείρων είναι η βασική οδός προς μια γνώση των ασυνείδητων δραστηριοτήτων του μυαλού. Τα όνειρα δεν είναι μόνον εκπλήρωση επιθυμιών αλλά και εκδήλωση υστερικών κρίσεων. Τα όνειρα είναι σύντομα φτωχά και λακωνικά σε σύγκριση με το εύρος και την αφθονία των σκέψεων του ονείρου. Είναι απολύτως αλήθεια ότι τα όνειρα περιέχουν συμβολισμούς των σωματικών οργάνων και λειτουργιών. Κουτιά, κιβώτια, μπαούλα, ντουλάπια και φούρνοι αναπαριστούν την μήτρα όπως και βαθουλωτά κοίλα αντικείμενα. Με βάση τα όνειρα του Φρόιντ δημιουργήθηκαν κάποια κεραμικά σε πολλά κομμάτια, κοίλα αντικείμενα, σαν θραύσματα , θραύσματα ονείρων. Αυτά τα θραύσματα είναι τοποθετημένα έτσι ώστε στην κορυφή να βρίσκεται αυτός που ονειρεύεται και τα υπόλοιπα κομμάτια διαδοχικά σε βαθουλωτά κοίλα αντικείμενα αναπαριστούν τα όνειρα.Item Open Access CLITORIAΛεουνάκη, Βασιλική (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Clitoria Ternatea είναι η επιστημονική ονομασία του φυτού γνωστού και ως Butterfly pea flower, Asian pigeon wings ή Aparajita. Βρέθηκε καταγεγραμένο για πρώτη φορά το 1678 απο τον Jakób Breyne με την περιγραφή ‘’Flos clitoridis ternatensibus’’. Το συγκεκριμένο φυτό ανήκει στην οικογένεια Fabacae, αλλιώς, η οικογένεια των ‘’μπιζελιών’’. Χαρακτηριστικό αυτής, το σύνθετο φύλλωμα και η παραγωγή καρπών γνωστών και ως όσπρια. Η Clitoria Ternatea, παρουσιάζει συχνά ένα μπλε άνθος το οποίο αποτελείται απο μια περίπλοκη σύνθεση πετάλων, η οποία μορφολογικά θυμίζει το θηλυκό αναπαραγωγικό σύστημα. Όχι αναίτια λοιπόν, η επιστημονική του ονομασία επηρεάστηκε απο τη συγκεκριμένη ομοιότητα. Η ονοματοδοσία του φυτού, την εποχή που κατεγράφη σήκωσε έντονες αντιδράσεις, παρ’ όλα αυτά έμεινε ως έχει. Το ζήτημα αυτό, αποτελεί έναν απο τους κύριους λόγους που βασίστηκε η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία εξ ολοκλήρου στο φυτό Clitoria Ternatea. Το άνθος της clitoria ternatea έχει ταυτιστεί σε αρκετές θρησκείες με την θηλυκότητα, την ηρεμία και τη γαλήνη. Έχει χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται σε τελετές και φαρμακευτικές πρακτικές λαών. Πρόκειται για ένα φυτό με προκαθορισμένο ρόλο πριν προλάβουν να ερευνηθούν τα χαρακτηριστικά του απο την επιστημονική κοινότητα. Η κύρια χρήση του άνθους αυτού πριν μελετηθεί αφορούσε αποκλειστικά το γυναικείο φύλο μόνο και μόνο λόγω της μορφολογικής ομοιότητας του με την κλειτορίδα. Στον Ελλαδικό χώρο, το συγκεκριμένο φυτό είναι δυσεύρετο καθώς ευδοκιμεί κυρίως στη Νοτιοανατολική Ασία. Τα άνθη της Clitoria Ternatea είναι όμως διαθέσιμα και κατάλληλα για κατανάλωση είτε ως ρόφημα σε μορφή τσαγιού είτε ως χρωστική στην μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και την ποτοποιεία. Η ζωγραφική σειρά Clitoria αποτυπώνει φαντασιακές συνθέσεις του φυτού Clitoria Ternatea και δημιουργήθηκε με χειροποίητα υδατοχρώματα από την χρωστική των άνθεων του. Τα μωβ άνθη βράζονται σε νερό και απελευθερώνουν μπλε χρωστική ουσία. Η προσθήκη όξινης ουσίας, όπως πχ λεμόνι, στο μείγμα, αλλάζει το ph του νερού και προσδίδει μωβ αποχρώσεις στο διάλυμα. Η παρασκευή ενός απολαυστικού και ευεργετικού αφεψήματος εξελίσσεται σε διαρκές πείραμα παραγωγής υδροχρώματος. Ο χρόνος βρασμού, η ποσότητα των άνθεων, η όξινη ουσία, ο χρόνος συντήρησης είναι παράγοντες που επηρεάζουν το τελικό υδρόχρωμα όπως και η εφαρμογή αυτού σε διαφορετικές επιφάνειες και ποιότητες χαρτιού. Μελετώντας την μακρόχρονη ιστορία του φυτού, τη φαρμακευτική και λατρευτική του χρήση σε διάφορους πολιτισμούς, αναπτύσσεται μια προσωπική αφαιρετική αφήγηση επιχειρώντας να ανασυνταχθεί μέσω της εικαστικής πρακτικής η ιστορία του άνθους. Προτάσσεται πλέον μια νέα λατρευτική πράξη πέρα από την οικεία σημειολογία. Για τους λατρευτικούς σκοπούς και διαδικασία, έχουν δημιουργηθεί χρηστικά σκεύη (τσαγιέρα και ποτηράκια απο λευκό πηλό) που αφορούν την παραγωγή και την προσφορά αφεψήματος διακοσμημένα με το ίδιο το αντικείμενο της λατρείας .Item Open Access Η παρτίδαΚρητικού, Νιόβη Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-21)Η πτυχιακή μου εργασία με τίτλο "Η παρτίδα" είναι μια γλυπτική εγκατάσταση 25 τετραγωνικών μέτρων. Πρόκειται για ένα σκάκι στο οποίο τα πιόνια αποτελούνται από λεπτές γλυπτικές φιγούρες από λεπτό κόντρα πλακέ θαλάσσης. Τα μάυρα τετράγωνα του σκακιού είναι από καθρέφτη ενώ λευκά είναι το κενό τους δηλαδή το ίδιο το πάτωμα.Item Open Access Το ΚτήνοςΦραγκαθούλα, Ναταλία (Πτυχιακή εργασία, 2024-01)To “κτήνος" είναι μια εγκατάσταση που αποτελείται από: Γλυπτά/κατασκευές από ύφασμα, Σχέδια, φωτογραφίες, Έγχρωμο βίντεο σε επανάληψη, Σακούλες vacuum. Η εγκατάσταση αποτυπώνει συμβολικά, ιστορίες κακοποίησης των ζώων από ανθρώπινα όντα., από ανθρώπινη αμέλεια.Ράβω βουβά σώματα/πτώματα ζώων που άφησαν την τελευταία τους ανάσα από ανθρώπινο χέρι, από χέρι εξουσίας. Μιλώ για άγριες δολοφονίες αδέσποτων σκυλιών και για οδικά φονικά. Μιλώ για τα δηλητηριασμένα ζώα, τα ζώα που πολλές φορές βρίσκονται βασανισμένα, κρεμασμένα σε ένα δέντρο, πνιγμένα σε μια σακούλα σκουπιδιών,χτυπημένα από κάποιο όχημα. Μιλώ για τον άνθρωπο “κτήνος”, για τον άνθρωπο βασανιστή. Οι αναφορές μου είναι πραγματικά γεγονότα κακοποίησης,δολοφονίας, τραυματισμού και εγκατάλειψης αδέσποτων και οικόσιτων ζώων. Η θεματολογία μου προέρχεται από προσωπικές εμπειρίες, βιώματα και εικόνες. Σχετίζομαι άμεσα με φιλοζωικά σωματεία και διασώσεις ζώων τόσο σε συνθήκες φυσικής καταστροφής όσο και σε συνθήκες ανθρώπινης και κρατικής αμέλειας.Item Open Access ΜορφέςΧαραλαμπίδη Ταλιαδώρου, Αλεξία (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-19)Αέναες μορφές από κερί, διάχυτες στον χώρο προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τον εαυτό τους, το περιβάλλον τους και τον περίγυρό τους. Βρίσκονται ακόμη στη διαδικασία της μορφοποίησης, προσπαθούν να δημιουργηθούν από την μάζα τους και να υπάρξουν στον κόσμο. Κατά την διαδικασία της δημιουργίας υποφέρουν. Ο εσωτερικός τους κόσμος βγαίνει προς τα έξω, οι ψυχές τους είναι εκτεθειμένες. Το μελισσοκέρι χρησιμοποιήθηκε ως υλικό λόγω της Πλαστικής και της ρευστότητας του. Το χρώμα μπορεί να αποδοθεί πηγαία γιατί ενσωματώνεται με το μείγμα. Επίσης είναι ένα ζωντανό και ευμετάβλητο υλικό το οποίο ανάλογα με το σημείο τήξης του βγάζει άλλη υφή και ποιότητα. Το κερί είναι τρωτό υλικό, δεν ζει για πάντα, επέρχεται ο θάνατος όπως και στην ανθρώπινη ψυχή.Item Open Access Ο γιος της κυδωνιάςΜουτσολάρι, Κέβιν (Πτυχιακή εργασία, 2019)Ο τίτλος "Quince Tree Son" είναι παράφραση του "Quince Tree Sun", ενός ντοκιμαντέρ στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Ισπανός ζωγράφος Antonio Lopez Garcia. Σε αυτό καταγράφεται η προσπάθειά του να ζωγραφίσει μία κυδωνιά. Ο "Γιός της κυδωνιάς" είναι μια ομάδα ψηφιακών έργων που έφτιαξα καθώς προσπαθούσα να επαναπροσδιορίσω την θέση που έχω μέσα στην οικογένειά μου. Επίσης ήθελα να επανεξετάσω το πως αντιλαμβάνομαι την έννοια της οικογένειας. Τα περισσότερα έργα σε αυτήν την ενότητα αντλούν στοιχεία από την παιδική μου ηλικία. Από μικρός ζωγράφιζα κυδώνια επειδή ο όγκος τους μου θύμιζε ανθρώπινο σώμα, η επιδερμίδα τους μου θύμιζε ανθρώπινο δέρμα και τότε δεν είχα την δυνατότητα να ζωγραφίσω ανθρώπινο μοντέλο. Για εμένα σημαντικό ρόλο έπαιζε η γνώμη της μητέρας μου και προσπαθούσα να την εντυπωσιάσω. Η μητέρα μου έμπαινε στο δωμάτιο όπου ζωγράφιζα και μου έλεγε εάν τις άρεσε το αποτέλεσμα ή όχι. Κατά την διάρκεια αυτής της πτυχιακής προσπάθησα να καταλάβω τι είναι αυτό που με γοητεύει στην μορφολογία του κυδωνιού και τι με συνδέει με αυτό το φρούτο πέρα από τις αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια. Κατάλαβα ότι αναγνωρίζω ένα μέρος του εαυτού μου σε αυτό το σχήμα, σε αυτό το σημείο όπου το κυδώνι στρέφεται προς τον εαυτό του. Έτσι συνάντησα την έννοια της εσωστρέφειας, την οποία παρατηρώ ως μορφολογικό στοιχείο στο κάτω μέρος του κυδωνιού και ως στοιχείο χαρακτήρα σε εμένα. Επίσης όταν ήμουν μικρός η μητέρα μου ετοίμαζε ένα γεύμα με γάλα ψωμί και ζάχαρη και συνήθως μου το σέρβιρε σε ένα κίτρινο πιάτο. Είναι ένα παραδοσιακό φαγητό που φτιάχνουν συνήθως στα μικρά παιδιά στην Αλβανία. Έτσι είχα συνηθίσει στα φαγητά που έφτιαχνε κάθε μέρα η μητέρα μου και μου έλειπαν όταν ήρθα στην Αθήνα. Πολλές φορές νιώθω ότι θέλω να πω πράγματα στην οικογένειά μου αλλά δεν μπορώ να το κάνω. Ο ήχος δεν καταφέρνει να βγει από το στόμα μου. Για αυτόν τον λόγο προσπαθώ μέσω αυτών των εικόνων να επικοινωνήσω με τους γονείς μου και να τους μεταφέρω το πώς νιώθω.Item Open Access Mandy Starrr GamesΣτεργίου, Μαγδαληνή (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Η έκθεση “Mandy Starrr Games” περιέχει 7 πίνακες από πλαστελίνες που συνδυάζουν τη ζωγραφική με τη γλυπτική και πολλά ενυδρεία-δωματιάκια miniatures. Η θεματολογία τους βασίζεται στο πώς έχει βιώσει η ελληνική gen-z την παγκοσμιοποίηση (κυρίως από female perspective). Με αισθητική από παλιά γνωστά παγκοσμίως παιχνίδια που παίζαμε με τα αδέλφια μας στο τάμπλετ και αναμνήσεις που προμήνυαν το μέλλον της καθημερινότητας της ενήλικης πλέον ζωής των παιδιών που γεννήθηκαν στην αλλαγή της χιλιετίας-παιδιών που θα άλλαζαν τον κόσμο, με την κύρια ηρωίδα μας, την Mandy Starrr, να μπαίνει σε αυτά τα παιχνίδια και να μας μεταφέρει σε έναν κόσμο όπου το παρελθόν και το μέλλον είναι το ίδιο και το αυτό. Η Mandy Starrr είναι η ελληνική μασκότ η οποία μας κρατάει συντροφιά, αποτελεί πηγή καθοδήγησης από την παιδική μας ηλικία, βοηθώντας με την εφευρετικότητά της τη γενιά gen-z να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να δώσει λύσεις σε modern world προβλήματα της πιο αγχώδους χώρας της Ευρώπης.Item Open Access Look_upΧαραλαμποπούλου, Παρασκευή (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Ένας Instagram λογαριασμός μετατρέπεται σε εγκατάσταση στον χώρο. Φωτογραφίες από ευρήματα που ανακαλύπτονται τυχαία στην πόλη ενώ περπατάω, δημιουργούν μια σειρά από φωτογραφίες, όλες με προοπτική προς τα κάτω. Κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες δημιουργούνται σε animated gif και δημιουργούν ένα βίντεο με συνεχόμενο scroll down. Όπως η περιπλάνηση μας στην πόλη αποσπασματική, γεμάτη εκπλήξεις και εμπόδια, έτσι και η περιπλάνηση μας στο διαδίκτυο και τα social media. Φωτογραφίες και βίντεο (σε μια κάθετη οθόνη τηλεόρασης, ώστε να δίνει την εντύπωση ενός μεγεθυμένου κινητού) μπλέκονται και απλώνονται στον χώρο. Η σειρά των φωτογραφιών ξεκίνησε όταν περπατώντας στο πεζοδρόμιο, καθώς συνάντησα τη σήμανση των τυφλών, μετά από μια συνεδρία ψυχοθεραπείας. Οι φωτογραφίες δεν είναι σκηνοθετημένες. Είναι προϊόν περιπλάνησης και ανακάλυψης. Μια συνομιλία με τα ευρήματα της περιπλάνησης άλλοτε αυτά σε κάνουν να χαμογελάς, άλλοτε να απορείς, άλλοτε σου αποσπούν το ενδιαφέρον αισθητικά. Με νόημα ή με την απουσία του έτσι και οι δυναμικές των σχέσεων όπως αυτές προκύπτουν. Τι είναι αυτό που κινεί την προσοχή; Στατικότητα μέσα στη συνεχή ροή, εφήμερο μέσα στο αέναο, στιγμιαίες αναρτήσεις σε αδιάκοπες ροές χιλιάδων άλλων, διασπασμένες εικόνες μέσα στην αστική περιπλάνηση ή στο διαδίκτυο. Κινούμενες εικόνες (stop motion) μεταμορφώνονται σε post, δημιουργώντας μια μικρή ιστορία. Σε ένα κόσμο που κινείται διαρκώς η, παλινδρομική και επαναλαμβανόμενη αυτή κίνηση, μοιάζει να συνοδεύει τον παράταιρο χαρακτήρα της ύπαρξης των αντικειμένων στο έδαφος του αστικού τοπίου.Item Open Access ΚρούθιςΠαπαδάκη, Χρυσή Ε. (Πτυχιακή εργασία, 2023)Η λέξη «κρούθις» επινοήθηκε αυθόρμητα στην προσπάθεια μου να επικοινωνήσω λεκτικά με το γάτο μου. Με το πέρασμα του χρόνου παρατήρησα ότι είναι μια λέξη που τη χρησιμοποιώ συχνά για να εκφράζω ένα αίσθημα τρυφερής αποδοχής απέναντι σε ότι νοιώθω ή θα ήθελα να νοιώσω ως οικείο. Η ενότητα σχεδίων «κρούθις» αποτελείται από μορφές που δημιουργήθηκαν προκειμένου να εκφραστούν και να διερευνηθούν μορφολογικά έννοιες όπως η επικοινωνία, η ένωση και η ερωτική αλληλοσυμπλήρωση. Τα πρώτα σχέδια υλοποιήθηκαν μέσω παρατηρήσεων που αφορούσαν τη μορφολογία των μονοκύτταρων οργανισμών αλλά και τη μελέτη απολιθωμάτων των αρχαϊκών μορφών ζωής. Στη συνέχεια, οι αρχικές μελέτες εξελίσσονται επηρεαζόμενες από τα μοτίβα τα οποία διακοσμούν τα αρχαία κεραμικά αγγεία, αλλά και τις φόρμες τους, παράγοντας μια γενεαλογία μορφών. Μέσω αυτής της διαδικασίας προκύπτει ένα πλήθος βιομορφικών αυτόνομων μορφών, που προσομοιάζουν με δοχεία που αναμένουν με κάποιο τρόπο τη πλήρωσή τους. Η ανάγκη αλληλοσυμπλήρωσης των μεμονωμένων μορφών εμφανίζεται σε αυτά με οδοντωτές εσοχές και προεξοχές, προκειμένου να μπορούν να ενώνονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων, εκπληρώνοντας αυτή την επιθυμία της αλληλοτροφοδότησης αλλά και της οργανικής συνύπαρξης των μορφών. Οι συνθετικές απόπειρες εκφράζονται με μια φρακταλική διάθεση διαμορφώνοντας περίπλοκα περιβάλλοντα. Αν χαρακτηριστικό των φράκταλ είναι η λεγόμενη αυτο-ομοιότητα (self-similarity) σε κάποιες δομές τους, τα «κρούθις» την υπονομεύουν, επιχειρώντας την συνθετική οργάνωση διαφορετικών μορφών και των παραγώγων τους. Τα «κρούθις» θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά ως δίκτυα που αναπτυσσόμενα στον δισδιάστατο χώρο δημιουργούν σύνθετες δομές αποτελούμενες από ένα σύνολο εικονογραμμάτων. Εμφανίζουν ένα σύστημα γραφής, μια γλώσσα, αποτελούμενη από ιδιόμορφους χαρακτήρες-λέξεις, που δεν διαβάζεται με τους συνήθεις τρόπους, αλλά αναπτύσσεται και εκφράζεται χωρικά προς όλες τις διαστάσεις.Item Open Access ΣτασιμότηταΚαλπακίδης, Βαγγέλης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Η εργασία αποτελείται από δύο βιντεοεγκαταστάσεις και μία βιντεοπροβολή που πραγματεύονται την έννοια της στασιμότητας μέσα απο την κοινωνία και την ανθρώπινη αντίληψη. Αντλώντας στοιχεία από την καθημερινή εμπειρία, η στασιμότητα εξετάζεται ως μία κατάσταση που αναδύεται μέσα από την επανάληψη, τους περιορισμούς του χώρου και τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Τα έργα μου επικεντρώνονται στην αναπαράσταση αυτών των εννοιών, αποδομώντας την ιδέα της κίνησης ως κάτι αδιάκοπο και αποκαλύπτοντας τις στιγμές αδράνειας που διαμορφώνουν την εμπειρία της πραγματικότητας. Η στασιμότητα διερευνάται εικαστικά μέσω τριών έργων. Ένα 3D animation παρουσιάζει ¨Πέντε παράθυρα¨ εμφωλευμένα το ένα μέσα στο άλλο, δημιουργώντας ένα Droste effect. Αντί να προσφέρει πρόσβαση στον ορίζοντα, το κάθε παράθυρο πλαισιώνει τη θέα του επόμενου παραθύρου. Το έργο δίνει την αίσθηση της ζωής σε μία πυκνοκατοικημένη πόλη, όπου ο ορίζοντας εμποδίζεται από το αστικό τοπίο. Το παράθυρο, σύμβολο σύνδεσης του ατόμου με τον έξω κόσμο, εδώ αντικατοπτρίζει την κλειστοφοβική στρωμάτωση της αστικής ζωής. Η ¨Διελκυστίνδα¨ είναι μια βιντεοεγκατάσταση που αποτελείται από δύο βιντεοπροβολές, τοποθετημένες η μία απέναντι από την άλλη, και από το σχοινί της διελκυστίνδας που τις συνδέει. Το έργο εξετάζει κατά πόσο υπάρχει ουσία στη σύγκρουση, όταν ο μόνος παράγοντας είναι η ύπαρξη της άλλης πλευράς. Παραμένοντας ακίνητοι, ωθούμε τους άλλους να αλλάξουν, ενώ η απλή συμμετοχή στη διαμάχη, από τη μία ή την άλλη πλευρά, οδηγεί στην ακινησία. Τέλος, η ¨Μέδουσα¨ απεικονίζει την εσωτερική πλευρά μιας μάσκας με κενά μάτια, πίσω από τα οποία προβάλλεται βίντεο μιας σκαθαροφάγου σφήκας που χτίζει τη φωλιά της στο υπέδαφος. Η μάσκα φαίνεται καλυμμένη με σκόνη, δημιουργώντας την αίσθηση επιστροφής σε μια προηγούμενη κατάσταση. Η συσσώρευση σκόνης αντικατοπτρίζει τη στασιμότητα της αστικής ρουτίνας. Μέσα από την ανάλυση αυτών των έργων, η εργασία αναδεικνύει τη στασιμότητα όχι μόνο ως φυσική κατάσταση αλλά και ως κοινωνική και ψυχολογική εμπειρία, καλώντας τον θεατή να στοχαστεί πάνω στη σχέση του με τον χώρο, τον χρόνο και την κίνηση.Item Open Access ΠαιχνίδιΧρίστου, Χρίστος (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-11)Ο αυθορμητισμός της παιδικής ηλικίας αποτελεί κύρια πηγή της έμπνευσης μου. Ο χαρακτήρας και η στάση των παιδιών δεν αλλοιώνονται από την κάμερα. Και οι μεγάλοι, για να ελευθερωθούν και να ρίξουν το προσωπείο τους, πρέπει να ξεχάσουν την παρουσία της. Για αυτό, για να δημιουργήσω ένα έργο, σκηνοθετώ ένα παιχνίδι ρόλων. Βάζω τα μοντέλα μου μπροστά στη κάμερα, και τους δίνω κάποιες πρώτες ιδέες μέχρι να αφεθούν και να αρχίσουν να παίζουν ελεύθερα. Μετά, κάνω ένα κολάζ από όλη τη διαδικασία και δημιουργώ μια ζωγραφική εικόνα εκ νέου, με στοιχεία κωμικότητας και θεάτρου του παραλόγου. Με τα έργα μου, οδηγώ τον θεατή να κάνει μια βουτιά στην ανάμνηση των παιδικών του χρόνων. Μια περίοδο που έβλεπε τον κόσμο σαν να ήταν ένα θαύμα, χωρίς άμυνες, γεμάτη ανακαλύψεις, εκπλήξεις, παιχνίδι και αυθορμητισμό.Item Open Access ΟυφόσπιταΝάκος, Αλέξανδρος (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-19)Τα Ufospeta είναι η ιδέα για μια νέα σειρά κτισμάτων, που αναπτύσσονται σε έναν νέο πλανήτη. Σε αυτόν κατέφυγαν οι άνθρωποι μετά την κατάρρευση της Γης, υπό την καταπίεση της ανθρωπότητας. Για την ανθρωπότητα είναι μια νέα εποχή, σε έναν νέο τόπο. Καθένα από τα Ufospeta δημιουργήθηκε με ιδιαίτερο τρόπο, εκφράζοντας τα προσωπικά γνωρίσματα, τον χαρακτήρα, την αισθητική και τις εμπειρίες του ατόμου που το κατοικεί, σε αντίθεση με τα σημερινά προκάτ, copy-paste, ανιαρά σπίτια, όπου εξαναγκαζόμαστε να ζούμε. Αυτός ο νέος τρόπος αρχιτεκτονικού κινήματος έχει εξελιχθεί με σκοπό οι άνθρωποι να έχουν ένα σπίτι, το οποίο τους αντιπροσωπέυει και όπου αισθάνονται ασφάλεια.Item Open Access Πτυχιακή εργασίαΤσάρα, Μαρία Αντιγόνη (Πτυχιακή εργασία, 2023-10-07)Τα έργα που δημιούργησα είναι στιγμιότυπα συνείδησης προς αποκάλυψη. Υποδεικνύει θραύσματα της παρουσίας της, ως στάδια από τα οποία θα αναπτυχθουν τα έργα. Αποκαλύπτεται ετσι η δυναμική διαδικασία της αμοιβαίας ενσωμάτωσής τους στο ακέραιο, συνεκτικό, τελικό αποτέλεσμα. Με αυτόν τον τρόπο αφομοιώνεται το χαοτικό και πληθωρικό περιβάλλον και ο συνειδητός κατακερματισμός του. Η τοποθέτηση των θραυσμάτων- στιγμιότυπων της συνείδησης θα δημιουργήσει ένα τοπίο ήρεμο και διαυγές. Ως υλικό δε διαλέγω αποτυπώσεις προσωπικών βιωμάτων, αλλά προσομοιώσεις αυτών. Η κάθε εικόνα του προσχεδιακού κολλάζ αντλείται με πρόθεση ερευνητική, ψύχραιμη, σχεδόν αντικειμενική, ώστε να αναδείξει το στόχο της “κρυμμένης” συνείδησης ως κάτι εσωτερικό μα και οικείο. Το σύνολο του κολλάζ μεταμορφώνεται όπως ένας φυτικός οργανισμός που αναπτύσσεται ή που αποσυντίθεται, σαν να χωνεύεται, αναδεικνύοντας κάτι νέο εντός του παλιού, κατακτώντας το και καθιστώντας το αυτάρκες. Το πρώτο στάδιο της διαδικασίας του έργου είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ξεκινώ συλλέγοντας στοιχεία εικόνων, που μου βγάζουν κάτι οικείο, από σελίδες περιοδικών και από το διαδίκτυο και τα συνθέτω ενστικτωδως, είτε ψηφιακά, είτε αναλογικά δημιουργώντας νέες εικόνες με στόχο την αποκωδικοποίηση και αναπαράσταση της αίσθησης μιας ανάμνησης. Στο επομενο στάδιο, με τη χρήση χρωμάτων λαδιού, αποδίδω αρχικά πιστά την καινούργια εικόνα, ενώ στην πορεία, χρησιμοποιώ φωτογραφικές θολούρες, οφθαλμαπάτες υφών και τη δύναμη του χρώματος, του σχήματος και της γραμμής. Όταν θα αναδυθεί μια νέα πραγματικότητα, όπου το βίωμα θα “αγκαλιάζει” τη διαδικασία του μετασχηματισμού, θα έχει ολοκληρωθεί και το έργο.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Αναστάσιου ΔαρειώτηΔαρειώτης, Αναστάσιος (Πτυχιακή εργασία, 2024-02)Η πτυχιακή εργασία αποτελείται από τρεις προβολές και μικρά τυπώματα σε ξύλο. Στο σύνολο της, η εικονογραφία που προκύπτει είναι προϊόν ανασύνθεσης δευτερογενούς υλικού. Εικόνες αλιευμένες από αρχειακούς καταλόγους, βιομηχανικές φωτογραφίες και άλλες πηγές υλικού κοινού κτήματος, μεταπλάθονται παράγοντας αμφίσημους χώρους και συνθέσεις. Μέσω μιας διαδικασίας αποπλαισίωσης και αυτονόμησης, νέες αφηγήσεις αναδύονται. Το θεματικό νήμα που διατρέχει την ενότητα των έργων, είναι μια ιδέα ενός πλάνητα της ιστορίας. Το βλέμμα του χρόνου, όχι γραμμικού αλλά παρόντα, επί της ανθρώπινης υλικής, πνευματικής, πολιτισμικής παραγωγής. Το στίγμα της εποχής όπως λανθάνει σε κινήσεις, μορφές, αντικείμενα. Τρία βίντεο επισης προβάλλονται σε ριζόχαρτο. Η ροή τους είναι αργή, ορισμένες φορές ανεπαίσθητη, κατ’ αναλογία προς τα τυπώματα. Επιχειρείται με αυτό τον τροπο η εικαστική αποτύπωση της αίσθησης του ιστορικού χρόνου, των μεταβολών που γίνονται αντιληπτές στη μακρά διάρκεια του.Item Open Access ΕγκαίνιαΒαϊρακταράκη, Λυδία (Πτυχιακή εργασία, 2022-10-02)Το έργο Εγκαίνια είναι μια ηχητική εγκατάσταση μέσα σε επιμήκη, ψηλοτάβανο, αλλά στενό και σκοτεινό διάδρομο. Διασχίζοντας τον ακούς σε δυνατή ένταση θόρυβο πλήθους, συγκεντρωμένου μάλλον σε κλειστό χώρο. Το μόνο που περιοδικά ξεχωρίζει μέσα στην οχλαγωγία είναι ο ήχος μιας μύγας. Στο περιβάλλον που παρουσιάζεται, το ηχητικό θυμίζει εγκαίνια εικαστικής έκθεσης. Ωστόσο μια τέτοια ερμηνεία δεν είναι μονοσήμαντη καθώς υπάρχουν πολλών ειδών συγκεντρώσεις που θα μπορούσαν να παραγάγουν παρόμοιο ήχο. Το έργο παραπέμπει στην ενόχληση που μπορεί να αισθανθεί κάποιος παραμένοντας για ένα διάστημα σε κλειστό χώρο με πολλούς ανθρώπους και την συνακόλουθη φασαρία. Η προσομοίωση αυτής της δυσάρεστης αίσθησης ενισχύεται από την στενότητα του διαδρόμου η οποία βρίσκεται σε παράλογη αντίθεση με το μεγάλο μήκος και ύψος του. Αναγκάζεσαι έτσι να τον διασχίσεις μόνος, πράγμα που επιτείνει περισσότερο την αίσθηση της μοναξιάς μέσα στο πλήθος. Ο βαθμός της δυσανεξίας ποικίλει ανάλογα με τον επισκέπτη, από την απλή ενόχληση έως την ναυτία. Η συνθήκη που αναπαράγεται απαντάται συχνά στα σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα με τους αγχώδεις ρυθμούς και τις ολοένα μεγαλύτερες ταχύτητες. Ωστόσο το έργο μπορεί επίσης να διαβαστεί και ως ένα πλάγιο σχόλιο στο καθεαυτό περιβάλλον της σύγχρονης τέχνης, εκεί όπου το κοινωνικό γεγονός των εγκαινίων καταπίνει το έργο τέχνης και τον καλλιτέχνη. Αρνούμενη να χρησιμοποιήσω τον χώρο που μου παραχωρείται στα πλαίσια μιας ομαδικής έκθεσης, δημιουργώ έναν νέο, τρυπώνοντας μέσα σε ένα τοίχο. Στριμώχνομαι εκεί για να βγάλω τον δικό μου ήχο, μια μικρή, αλλά ελπίζω διακριτή, διαμαρτυρία. Σαν τον ήχο της μύγας. κείμενο: Πάνος ΚοκκινιάςItem Open Access ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΑΝΤΙΣΚΗΝΟEΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τις εντάσεις που ενυπάρχουν στη διεργασία της μνήμης ως βιώματος, ερμηνεύει εικαστικά έννοιες όπως η απώλεια, η προσφυγιά καθώς και το τραύμα που άφησε η Τουρκική εισβολή του 1974 στον κυπριακό λαό. Η εγκατάσταση αυτή περιλαμβάνει ένα προσφυγικό αντίσκηνο «χτισμένο» από στοίβες ρούχων και δεκατέσσερις πίνακες ζωγραφικής με μεικτά υλικά που το περιβάλλουν. Ο θεατής μπαίνοντας στο αντίσκηνο συναντά τις 1619 φωτογραφίες Ελληνοκυπρίων, Ελλαδιτών και 453 Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων, όπως αυτές υπάρχουν στο αρχείο της Επιτροπής Αγνοουμένων (ΔΕΑ) και χρησιμοποιούνται στην εγκατάσταση ως ισχυρή υπενθύμιση των μαζικών δολοφονιών. Το ηχητικό ντοκουμέντο στο περιβάλλον της εγκατάστασης είναι η ομιλία της κας Μαρίας Λεοντίου, κόρης του αγνοούμενου Κυριάκου Λεοντίου Χατζηχριστούδια από την Άσσια, στο 38ο ετήσιο συνέδριο της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) που έλαβε χώρα στην Ουάσιγκτον τον Μάιο του 2023. Πενήντα χρόνια μετά και το τραύμα του κυπριακού λαού παραμένει αιμορραγόν. Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί» σημειώνει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης (1900-1971). Σκοπός μου, οι εικόνες, τα τεκμήρια και οι ήχοι που ανασύρονται κατά τη διεργασία της μνήμης να παραμείνουν ζωντανά. Τα στοιχεία και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο έργο στοιχειοθετούν τον βαθύ στοχασμό σχετικά με την ανακατασκευή του παρελθόντος. Το αρχειακό υλικό που μου παραχωρήθηκε από τις ανασκαφές και εκταφές καθώς και τα ευρήματα από ότι απέμεινε από τις σωρούς λειτούργησε ως οπτικό ερέθισμα και θεωρώ ότι έχει κύριο λόγο στην ολοκλήρωση του έργου μου τόσο αισθητικά όσο και εννοιολογικά. Καλλιτέχνες όπως ο Christian Boltanski, ο Anselm Kiefer, ο Antoni Tàpies και ο Νίκος Κεσσανλής αποτελούν τις βασικές πλαστικές επιρροές στην καλλιτεχνική μου πρακτική.Item Open Access ΜετάΗλιοπούλου, Παρασκευή (Πτυχιακή εργασία, 2023-10)1. Τίτλος έργου: Μετά Έτος δημιουργίας: 2023 Υλικά έργου : Μέταλλο Διαστάσεις έργου: 230 x 300 εκ. Το έργο με τίτλο Μετά αποτελεί μια εξερεύνηση της εξελικτικής διαδικασίας, που αλλάζει τις υπάρχουσες δομές και οδηγεί, μέσα από ένα μυστηριακό κάλεσμα, στη μεταμόρφωση. Στον πυρήνα του έργου βρίσκεται η έννοια της αλλαγής ως φυσική ροή της ζωής, μια ακατάπαυστη κίνηση που μας καλεί να εγκαταλείψουμε το γνώριμο και να διαβούμε το πέρασμα προς το άγνωστο. Το έργο περιστρέφεται γύρω από το σημείο συγκέντρωσης, τον κεντρικό άξονα όπου συναντιούνται οι διαφορετικές εμπειρίες, αντιλήψεις και προοπτικές που καθορίζουν τη μετάβαση. Εκεί, το παλιό και το νέο συνυπάρχουν προσωρινά, πριν ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση. Μια διαδικασία φυσικής ροής που άλλοτε εξελίσσεται ομαλά και άλλοτε συγκρούεται με τις αντιστάσεις του ανθρώπου ή της κοινωνίας. Το Μετά θέτει ερωτήματα για τη φύση του καλέσματος που οδηγεί στη μεταμόρφωση. Είναι ένα εσωτερικό ένστικτο, μια βαθιά επιθυμία για ανανέωση ή μια εξωτερική δύναμη που μας ωθεί σε αλλαγές; Η έννοια της μεταμόρφωσης παρουσιάζεται όχι μόνο ως αποτέλεσμα αλλά και ως μια συνεχής πορεία. Η αλλαγή δεν είναι στιγμιαία, αλλά μια αδιάκοπη σύνθετη διαδικασία που περιλαμβάνει το πέρασμα από την αβεβαιότητα στη διαύγεια, από τη σύγκρουση στην αρμονία. Ένα κάλεσμα για αλλαγή που επαναλαμβάνεται διαρκώς, προσκαλώντας μας να συμμετέχουμε στη δημιουργία ενός νέου εαυτού ή μιας νέας πραγματικότητας. Με αυτόν τον τρόπο, το Μετά λειτουργεί ως ένα βαθύ ταξίδι αυτογνωσίας και συλλογικής συνειδητότητας, αναδεικνύοντας ότι η μεταμόρφωση δεν είναι μόνο ένας προορισμός αλλά και μια διαδικασία που αποκαλύπτει την ουσία της ύπαρξης.