Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access Item Embargo I found myself in the grips of your teethΦραγκολιά, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)"I found myself in the grips of your teeth" είναι μια πολυμεσική εγκατάσταση που διερευνά θεματικές όπως η επιθυμία, το σώμα και η ετερότητα. Μέσα από τη δημιουργία μαλακών γλυπτών, σχεδίων με επαναλαμβανόμενο κείμενο και έργων μικτής τεχνικής, συγκροτείται ένα νέο "σώμα" — που ενσωματώνει τόσο γκροτέσκες όσο και οικείες ποιότητες. Στον εκθεσιακό χώρο συναντώνται διάφορες μάζες, οι οποίες μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό: την υποδήλωση της επιδερμίδας. Κατασκευασμένες από ψηφιακά εκτυπωμένα υφάσματα με φωτογραφίες αποσπασμάτων δέρματος, οι μορφές αυτές μοιάζουν να θολώνουν τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού του σώματος. Παράλληλα, τα σχέδια χρησιμοποιούν γραφές και γραμμές για να δημιουργήσουν εικόνες που παραπέμπουν σε χαρτογραφήσεις, ανατομικά διαγράμματα, συστάδες ζιζανίων ή ακόμη και ιστούς αράχνης. Οι οπτικές αυτές αναφορές αποτελούν καθοριστικά στοιχεία στη διαμόρφωση της ταυτότητας αυτού του σώματος έργων.Item Open Access ΓρούποςΠαπαδημητρίου, Αλίκη Αγγελική (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Γρούπος Γρούπος (ουσιαστικό) (παρωχημένο) σωρός όμοιων πραγμάτων ή κατασκευών (παρωχημένο) ομάδα πλασμάτων ή κατασκευών που στέκονται ή περπατάνε μαζί Στην εγκατάσταση «Γρούπος» δημιουργείται ένας κόσμος όπου design, ζωομορφία και βιομηχανικά στοιχεία συνυπάρχουν. Τα αντικείμενα της εγκατάστασης δεν έχουν συγκεκριμένη λειτουργικότητα, βρίσκονται ανάμεσα στο πραγματικό και το αφηρημένο. Η διαδικασία της κατασκευής είναι ο βασικός άξονας της εγκατάστασης. Διαδικασία η οποία ξεκινά από αυτόματα σχέδια, τα οποια αποτελούν μέρος μιας σχεδιαστικής γλώσσας η οποία εξελίσσεται μέσα στα χρόνια. Αυτή η γλώσσα συνδυάζει χαρακτηριστικά βιομηχανικά, αρθρωτά και παιγνιώδη. Στη συνέχεια, η επιθυμία μεταφοράς των σχεδίων στον τρισδιάστατο χώρο μετατρέπεται σε μια διαδικασία που θυμίζει ένα αυτοδημιούργητο παζλ και εκφραζεται μεσα απο την πολυφωνία των υλικών. Κατα την διάρκεια αυτης της διαδικασίας τα σχέδια αποδομούνται καθώς τα μέρη τους κατασκευάζονται. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι οργανώνω και φτιάχνω αυτες τις κατασκευές σχεδον ανατομικά. Η επιλογή των υλικών δεν ακολουθεί μια προγραμματισμένη διαδικασία αγοράς, αντιθέτως προκύπτει κυρίως από την επιθυμία να δουλευτούν υλικά που φέρουν ήδη μια ιστορία και φθορά σε συνδυασμό με τα πλασμένα κεραμικά στοιχεία. Ο παράγοντας του τυχαίου παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς πολλά από τα υλικά συλλέγονται από διάφορους χώρους και τόπους. Ταυτόχρονα η τυχαία εύρεση ενός υλικού μπορεί να καθορίσει την κλίμακα της κατασκευής ή να βρεί ταύτιση με κάποιο σχήμα που εμπεριέχεται σε κάποιο σχέδιο. Η αναγνώριση και η αξιοποίηση αυτών των στοιχείων ενισχύουν την αίσθηση ανακύκλωσης και αναδόμησης των υλικών. Πηλοί, παρατημένοι ή ξεραμένοι, συλλέχθηκαν από διάφορα μέρη και κάποιες φορές αποκτήθηκαν με αγορά. Μέταλλα και ξύλα βρέθηκαν ξεχασμένα ή παρατημένα. Aρκετά ξύλα προήλθαν από παλέτες που αποδομήθηκαν, ώστε να αξιοποιηθούν όλα τους τα μέρη και να τροποποιηθούν για να χρησιμοποιηθούν ως ξύλινα μέλη. Κομμάτια πατώματος παρκέ που εντοπίστηκαν στον δρόμο ή ρετάλια που παραχωρήθηκαν από πατωματζήδες. Η αρθρωτή φύση των κατασκευών δημιουργεί μια συνθηκη συνδεσης ανάμεσα στα βιομηχανικά αντικείμενα και τα παιδικά παιχνίδια που συναρμολογούνται. Τα ανταλλακτικά που εμφανίζονται στον χώρο ενισχύουν την έννοια της μεταβολής, βρίσκοντας έτσι κοινά στοιχεία με τη διαδικασία του παιχνιδιού. Οι βάσεις, φτιαγμένες από παλιά πατώματα, λειτουργούν ως ένας χώρος που υποδηλώνει οικειότητα και δυνατότητα κίνησης. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους : Αλέξανδρο Χριστοφορίδη, Άννα Κασσανχούνέβα, Άννα Λιβαδά, Απόστολο Τσορφόλια, Βενετία Μολίν, Διονύση Παπαδημητρίου, Ειρήνη Μπάκολη, Ελένη Χαλαβαζή, Ευθύμη Παπαδημητρίου, Γιάννη Μωραΐτη, Γιάννη Σκάλτσα, Καμάλ, Κατερίνα Γιαννοπούλου, Κίλντι Ντράσα, Λευτέρη Σταυρόπουλο, Λουκά Λουκίδη, Ιάσονα Ράδο, Λίνκ, Ορφέα Μάκαρη, Παντελή Χανδρή, Σάββα Τσιμούρη, Σωτήρη Κυπραίο, (Κωσ)Τάκη Αλεξανδρόπουλο, Χρίστο Ζαφείρη, Ζωή Κάρτα αλλα και όλα τα εργαλεία που χρησιμοποίησα και δανείστηκα.Item Open Access “SΕ RENVOYER LA BALLE”Παντερή, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)Το έργο πραγματεύεται την φθορά στο χρόνο. Μια φθορά αναπόφευκη, που αφορά τόσο στην υλική όσο και στην άυλη συναισθηματική διάσταση της ζωής και πηγάζει από την νοσταλγία, τον χρόνο και το ξεθώριασμα της μνήμης. Πρόκειται για μια εγκατάσταση που συνδύασα με performance κατά την διάρκεια της πτυχιακής μου. Το έργο αποτελείται από δύο τραπέζια πινγκ πονγκ, στα οποία είναι ζωγραφισμένα/σχεδιασμένα οικογενειακά μου πρόσωπα. Κατά την παρουσίαση διοργανώθηκε ένα παιχνίδι πινγκ πονγκ από επαγγελματίες παίκτες, με σκοπό οι αγωνιζόμενοι να φθείρουν τα σχέδια, και αυτή η τυχαία παραμόρφωση να παραλληλιστεί με τη φθορά στον χρόνο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκτέλεσης, ακόυγεται ο ήχος «The Caretaker - Everywhere At The End Of Time - Stages 1-6» που δημιουργός του είναι ο Leyland Kirby, τον οποίο μελέτησα και επηρεάστηκα. Ξεκινώντας από κάτι συγκροτημένο και καταλήγοντας σε κάτι αποδομημένο για τον ακροατή, ο ήχος εμπλούτισε την έννοια της φθοράς. Link για τον ήχο: https://www.youtube.com/watch?v=wJWksPWDKOc&t=4sItem Open Access ΕΣΤΙΑΖερβουδάκη, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Τρεις γαλάζιοι πάγκοι όπου πάνω τους τοποθετήθηκαν 31 flippbooks μεγέθους 6x18 εκ. , 21 κομμάτια ταπετσαρίας μεγέθους 1,00x1,20 μέτρα έκαστο όπου απεικονίζουν γλάρους σε γαλάζιο φόντο, δύο παλέτες γαλάζιες όπου πάνω τους τοποθετήθηκαν φυλλάδες Α1 με αφήγηση, τηλεόραση 41" με βίντεο σε λούπα μίας καμινάδας διυλιστηρίων, διάρκειας 30:02 λεπτών, γράμματα βινυλίου τοποθετημένα στον τοίχο, με φράσεις από το κείμενο της φυλλάδας.Item Open Access ΤουβλάκιαΡιζάκης, Παναγιώτης (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)Το έργο είναι 3d video loop διάρκειας 4λ 48δ και παρουσιάζεται με βιντεοπροβολή στον τοίχο.Item Open Access Αντικείμενα στον χρόνοΠαναγιωτάκη, Ανδριάνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Τα έργα αποτελούνται από πλαστικά υλικά όπως PVC, PPP και PE, τοποθετημένα πάνω σε μεταλλικές βάσεις, στον τοίχο και στο δάπεδο. Η μορφολογία τους, οι χρωματισμοί και οι διαστάσεις τους ποικίλλουν, δημιουργώντας ένα πολυμορφικό σύνολο.Item Embargo Συγνώμη, μπορώ να ξαναγεννηθώ.Βασιλάκης, Αντώνης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-22)Τα κεντρικά έργα της έκθεσης, Flowers of Hades και To Be Continued, διαπραγματεύονται την έννοια του θανάτου του εαυτού και της αναγέννησής του από δύο διαφορετικές οπτικές, την προσωπική και τη συλλογική. Το ένα προσωποποιεί τον θάνατο μέσα από τη μητέρα, ενώ το άλλο τον εντοπίζει μέσα από μία σχέση βιομηχανικής παραγωγής και κατανάλωσης. Και τα δύο έργα μιλούν για σχέσεις απώλειας και μετασχηματισμού. Γίνοται χώροι μετάβασης (liminal spaces), σημεία όπου ο εαυτός μεταμορφώνεται και επανέρχεται, αλλάζοντας την κατάστασή του. Ο γενικός τίτλος I’m Sorry; I Can Be Reborn (Λυπάμαι· μπορώ να ξαναγεννηθώ) τοποθετεί τον εαυτό σε δύο στάδια, του πένθους και της αναγέννησης, θέλοντας να περιγράψει την ανάγκη προς μια διαφορετική ταυτότητα.Item Open Access Το ΕπέκειναΜουζή, Στέλλα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)- Δύο γλυπτά από γύψο - Δύο Τρίπτυχα από Λαμαρίνες γαλβάνιζέ στρατζαριστές διαστάσεις 110 εκ. ύψος με 110 εκ. πλάτος - Bίντεο προβολή φωτογραφιών (slideshow)Item Open Access Ημερολόγιο χρωμάτων και αναμνήσεωνΠαντσιέρι Στεπανιάν, Τερέζα (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Ημερολόγιο χρωμάτων και αναμνήσεων. Επέλεξα και κάποια παλαιότερα έργα , είναι οι σημαντικότερες σελίδες από το ημερολόγιο μου. Οι κατασκευές είναι οι προστάτες. Η γάτα είναι πολύ σημαντική και στις ζωγραφιές και στις κατασκευές , με συνοδεύει πάντα , ζωντανεύουν τα έργα υπάρχει η ανάγκη να βγει έξω η ζωγραφιά σε τρισδιάστατη μορφή.Item Open Access ΚτίσματαΚαραμπατζάκη, Βούλα (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-24)Η εγκατάσταση αποτελείται από γλυπτά χάρτινα κτίσματα διαφόρων μεγεθών αλλά και επιτοίχια. Χρησιμοποιήθηκε χαρτόνι ανακυκλωμένο και επαναχρησιμοποιημένο κυψελωτό και κυματοειδές. Η επεξεργασία τους ανάλογα με τον τρόπο κοπής τους και δομικής σύνθεσης. αποκαλύπτει περισσότερες υφές και ποιότητες του υλικού, μέσα από τα σχήματα, τις φόρμες, τις εντάσεις των κενών σημείων καθώς και τον ρυθμό των επαναλαμβανόμενων δομικών στοιχείων. Έτσι στην ενότητα αυτή , ναοί βωμοί ξωκλήσια μοναστήρια περιστερεώνες, φάροι, αστικά κτίσματα, ουρανοξύστες, ξερολιθιές, αρχαία θέατρα, αψίδες, γέφυρες στήλες κ.ά. φαίνεται να βρίσκονται σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση, είτε προς την ανέγερση είτε προς την φθορά τους.Item Open Access Μεμέντο ΜόριΣοπίδη, Ναταλία (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Δισδιάστατες εκτυπώσεις σε Plexiglass 3D ψηφιακών συνθέσεων, βίντεο loop και 3D εκτύπωση γλυπτού.Item Embargo sSself Collision/ Σύγκρουση ΕαυτούΔρυμούση, Νας (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Video Εγκατάσταση 16:9 1920x1080 , 7x11 μέτρα προβολή , διάρκεια: 08:15' Υλικά & Τεχνική: Μικτή τεχνική (Mixed Media): video προβολή με χρήση 3D design & animation, λήψεις με DSLR κάμερα, κείμενο, λήψεις με action camera, ηχοτοπίο και μουσική, κηλίδες από λάτεξ (latex), φωτισμός blacklight. Προειδοποίηση περιεχομένου: Αυτή η ταινία περιέχει ακατάλληλη γλώσσα, συμπεριλαμβανομένου σεξουαλικού και προσβλητικού λόγου, που μπορεί να είναι δυσάρεστος για ορισμένους θεατές. Συνιστάται διακριτική παρακολούθηση. Αν θεωρείτε ότι τέτοιου είδους περιεχόμενο μπορεί να σας επηρεάσει, παρακαλούμε να το λάβετε υπόψη πριν την προβολή.Item Open Access Πτυχιακή Εργασία της Βέγκου Θάλεια-ΕλένηΒέγκου, Θάλεια-Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Η παρούσα πτυχιακή εργασία αποτελείται από ένα σύνολο χαρακτικών και ζωγραφικών έργων σε συνδιασμό με ήχο. Ο χώρος υποβλητικός, ο χρόνος απροσδιόριστος και πρωταγωνιστής ο ίδιος ο θεατής: «μπαίνει» στο έργο, ακούει και βλέπει, συμμετέχει και γίνεται μέρος του. Το βλέμμα του συναντά αυτό του ελαφιού, που ζωντανεύει μπροστά του κάτω από τον ήχο της κοφτής του ανάσας. Είναι θύτης, θύμα, ή θεατής; Τα μαυρόασπρα φωτογραφικά ενσταντανέ συνδέονται με την απουσία χρώματος της χαρακτικής και δημιουργούν το σκηνικό μιας «εγκατάστασης» που στοχεύει κατεξοχήν στο συναίσθημα: ο θεατής το βιώνει, το αναγνωρίζει και τελικά αυτό-τοποθετείται.Item Open Access ΤραύμαΠατρικάκου, Ελενη (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Ζωγραφικα (ψηφιακα και με μελανι) εργα, φωτογραφια και κουκλες απο υφασμα και πηλο.Item Open Access mother matterΒουγιατζής, Σωτήρης (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Εγκατάσταση από γλυπτά, μήτρες χαρακτικής και πολυμέσαItem Open Access A self to keepΠράσινος, Σίμων (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Giccle fine art print σε φωτογραφικό χαρτί. Το A Self to Keep είναι ένα φωτογραφικό έργο που διαμορφώθηκε μέσα από μια διαδικασία προσωπικής αναζήτησης και παρατήρησης. Ξεκίνησε ως μια προσπάθεια να κατανοήσω πτυχές της ταυτότητάς μου μέσα από την κατασκευή εικόνων που βασίζονταν σε σκέψεις, αναμνήσεις, φιλοδοξίες και φόβους. Αρχικά επικράτησε η σκηνοθετημένη φωτογραφία, ως μέσο ελέγχου και οργάνωσης του εσωτερικού κόσμου. Στην πορεία, όμως, η ανάγκη για αποδοχή και αυθορμητισμό οδήγησε σε μια εικονογραφία που συνδυάζει το δομημένο με το απροσδόκητο. Οι εικόνες του έργου κινούνται ανάμεσα στην παρατήρηση και τη σκηνοθεσία, διατηρώντας ένα κοινό στοιχείο: μια αίσθηση μετάβασης και αβεβαιότητας. Οι χώροι και τα πρόσωπα δεν λειτουργούν ως καταγραφές συγκεκριμένων γεγονότων, αλλά ως φορείς μιας κατάστασης που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Εκεί όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει εσωτερικότητα, μια σιωπηλή ένταση, μια αναμονή. Εκεί όπου απουσιάζουν, δημιουργείται ένα άνοιγμα, ένας χώρος για τον θεατή να προβάλει τη δική του εμπειρία. Το έργο δεν προτείνει συμπεράσματα. Αντιθέτως, αναζητά τη στιγμή εκείνη όπου η ανασφάλεια και η αμφισημία μπορούν να γίνουν τόποι κατανόησης. Μέσα από τη φωτογραφία, διερευνώ τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στον έλεγχο και την αποδοχή, ανάμεσα στο να χτίζεις μια εικόνα και στο να επιτρέπεις να σου αποκαλύψει κάτι που δεν περίμενες.Item Open Access Tavalodi Digar (Άλλη γέννηση)Ραφιζαντέχ Αμίρ Σαλαμί, Σοφία Ευαγγελία (Susan Rafizadeh Amir Salami) (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)“Tavalodi Digar” Το έργο μου είναι Βίντεο Εγκατάσταση , δίαρκεια 12 λεπτά 55 δευτερόλεπτα. Το έργο προβάλεται σε σκοτεινό χώρο , σε τρεις οθόνες . Η κάθε οθόνη έχει ύψος 3 μέτρα πλάτος και 1,75 μέτρα ύψος. Η προβολή πραγματοποιείται με τρεις συγχρονισμένους βιντέοπροβολείς και 2 ηχεία. Είναι ασπρόμαυρο και είναι μία ιστορία σε τρεις φάσεις Το θέμα του έργου μου , είναι ένα ποίημα μέσα σε ένα άλλο ποίημα, η΄ μάλλον σ’ ένα απέραντο ποιητικό κόσμο , το κόσμου της Ιρανής Ποιήτριας Forough Farrokhzaad (1934-1967) στην οποία και είναι αφιερωμένο. Δεν θυμάμαι πια πόσες δεκαετίες πέρασαν από την τελευταία μου επαφή με τα ποιήματα της Forough. Και ξαφνικά και ενώ η εργασία μου είχε πάρει πια μορφή ξανά συναντήθηκα με το κόσμο της . Ακολουθώντας άγνωστα μονοπάτια καταδύθηκε στο Συλλογικό Ασυνείδητο της Φυλής μου και ξανάρθε εκστατικά σε επαφή με αραχνιασμένα αρχέτυπα. Η Forough ανασκάπτει με την τρυφερή επιμονή αρχαιολόγου τα βαθύτερα στρώματα ανθρώπινης ψυχής : Τη γέννηση , το φευγαλέο της ζωής , την αδήριτη πορεία του χρόνου , τη μοναξιά, τη τυχαιότητα της ύπαρξης , τη γνώση του Εαυτού. Το έργο μου, Tavalodi digar (Άλλη γέννηση) , εξελίσσεται σε ένα απόκοσμο αρχετυπικό τοπίο που υπάρχουν εν σπέρματι τα τοπία της Forough. Είναι μία ιστορία σε τρεις φάσεις που προβάλλεται συγχρονισμένα σε τρεις οθόνες.: Μια γυναικεία μορφή αναδύεται από ένα αρχέτυπο “κουκούλι”. Περιπλανάται στο πρωτόγνωρο και αδοκίμαστο για να καταφύγει σαστισμένη στην ρωγμή ενός βράχο. Και τέλος ξεθαρρεμένη και αποφασιστική , πλούσια σε εμπειρίες και εντυπώσεις, διασχίζει πέτρινα αφιλόξενα τοπία προς ένα κόσμο αυτοπροσδιορισμού και ανεξαρτησίας.1. Μια γυναικεία μορφή αναδύεται από ένα αρχέτυπο “κουκούλι”. 2. Περιπλανάται στο πρωτόγνωρο και αδοκίμαστο για να καταφύγει σαστισμένη στην ρωγμή ενός βράχο. 3. Και τέλος ξεθαρρεμένη και αποφασιστική , πλούσια σε εμπειρίες και εντυπώσεις, διασχίζει πέτρινα αφιλόξενα τοπία προς ένα κόσμο αυτοπροσδιορισμού και ανεξαρτησίας.Item Open Access DeepworldΝτουρούπη, Τριανταφυλλιά (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Το Deepworld είναι μια πολυμεσική εγκατάσταση που επαναπροσδιορίζει ένα μετα-αποκαλυπτικό χώρο ψυχαγωγίας, όπου η ανθρωπότητα είναι ταυτόχρονα θεατής και αρχιτέκτονας της καταστροφής της. Μέσα από 3D animation, τεχνητή νοημοσύνη, γλυπτική και επαυξημένη πραγματικότητα, το έργο διερευνά τη σχέση μεταξύ θεάματος και επιβίωσης, απάθειας και ενσυναίσθησης. Συνδυάζοντας τη λάμψη της ντίσκο με ονειρικά υποθαλάσσια τοπία, το Deepworld μιμείται τον κατακλυσμό πληροφοριών που βιώνουμε καθημερινά. Τα κατακερματισμένα κάτοπτρα αναγκάζουν τους θεατές να δουν τον εαυτό τους μέσα στο χάος, συμβολίζοντας τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε την καταστροφή μέσα από αποσπασματικές εικόνες. Οι επαναλαμβανόμενες σκηνές 3D animation, σε συνδυασμό με ένα επαναλαμβανόμενο soundtrack, δημιουργούν αίσθηση απευαισθητοποίησης—τα γεγονότα που αρχικά σοκάρουν, με τον καιρό γίνονται τετριμμένα. Όπως στην αρχαία Ρώμη με το panem et circenses, έτσι και τα social media λειτουργούν σήμερα ως μέσο απόσπασης της προσοχής, εκμεταλλευόμενα ψυχολογικά ερεθίσματα για να κρατούν τους χρήστες απορροφημένους αντί να τους ωθούν σε δράση. Το Deepworld αντικατοπτρίζει αυτό το φαινόμενο, παρουσιάζοντας έναν πολιτισμό απορροφημένο στο θέαμα, ακόμα κι όταν βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το ροζ φλαμίνγκο, λατρευόμενο ως παράδοξος σωτήρας, γίνεται ειρωνικό σύμβολο της λανθασμένης προτεραιότητάς μας—της εμμονής μας με το εντυπωσιακό, εις βάρος της αντιμετώπισης των υπαρξιακών μας απειλών. Η καταστροφή είναι ταυτόχρονα σκηνικό και θέαμα. Το Comfort Zone, ένα γλυπτό σε φυσικό μέγεθος με περιστρεφόμενο ντίσκο κεφάλι, κάθεται γαλήνια μέσα στο χάος, αντανακλώντας την αισθητικοποίηση της κρίσης. Το Moodscape, ένα AI-based διαδραστικό παιχνίδι, χρησιμοποιεί ανάλυση προσώπου για να ελέγξει ένα ροζ φλαμίνγκο που πλοηγείται σε μια θάλασσα συναισθημάτων, προσκαλώντας το κοινό να επανασυνδεθεί με τα συναισθήματά του. Το Gift Shop σατιρίζει την εμπορευματοποίηση της καταστροφής, ενώ το ολογραφικό Butterfly Rex χορεύει ανάμεσα στην εξαφάνιση και τη μεταμόρφωση. Βασισμένο στο ομώνυμο αδημοσίευτο μυθιστόρημα, το Deepworld φαντάζεται έναν προηγμένο πολιτισμό που 50.000 χρόνια πριν κατέφυγε κάτω από τον ωκεανό και παρακολουθεί σιωπηλά τον κόσμο της επιφάνειας από τη βυθισμένη πόλη Vesta. Αυτή η απομονωμένη κοινωνία αντικατοπτρίζει τη δική μας παθητικότητα—την ψευδαίσθηση ασφάλειας καθώς παρακολουθούμε την παρακμή της σύγχρονης εποχής. Με καθρέφτες, παγιέτες και προβολές, το Deepworld συνδυάζει το σουρεαλιστικό κιτς με την αποκάλυψη. Το AI-generated soundtrack επαναλαμβάνει τους ίδιους στίχους σε διαφορετικά μουσικά είδη, τονίζοντας τη διαχρονική επανάληψη της ιστορίας. Στην καρδιά του Deepworld βρίσκεται το φουσκωτό ροζ φλαμίνγκο—ελπιδοφόρο, παράλογο, σχεδόν θεϊκό. Μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε για τη σχέση μας με την καταστροφή, το θέαμα και την επιβίωση, να κοιτάξουμε πέρα από τη λάμψη και να βρούμε νόημα μέσα στο χάος.Item Open Access Ανάμεσα σε φλόγες και σκιέςΔήμου, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)Η πτυχιακή μου αποτελείτε από φύλλα δέντρων και φυτών. Ακολουθώ τις νευρώσεις και αφαιρώ τα μαλακά μέρη αποκαλύπτοντας τη δαντέλα της φύσης. Για να κρατήσουν στο χρόνο, τα περνάω με ρητίνη και τα κρεμάω από ψηλά όπως είναι στα δέντρα. με γύψο φτιάχνω μικρές βάσεις στις οποίες στερεώνω πάνω σε μεταλλικές βέργες φύλλα ως μνημείο αφιερωμένο στα φυλλώματα των δέντρων που κάηκαν. με χρώμα πορτοκαλοκόκκινο που μοιάζει με τη φωτιά, αποτυπώνω πάνω σε πλέξιγκλας φύλλα και τα βάφω μαύρα παραπέποντας στα καμένα δάση.