Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access ΜετάΗλιοπούλου, Παρασκευή (Πτυχιακή εργασία, 2023-10)1. Τίτλος έργου: Μετά Έτος δημιουργίας: 2023 Υλικά έργου : Μέταλλο Διαστάσεις έργου: 230 x 300 εκ. Το έργο με τίτλο Μετά αποτελεί μια εξερεύνηση της εξελικτικής διαδικασίας, που αλλάζει τις υπάρχουσες δομές και οδηγεί, μέσα από ένα μυστηριακό κάλεσμα, στη μεταμόρφωση. Στον πυρήνα του έργου βρίσκεται η έννοια της αλλαγής ως φυσική ροή της ζωής, μια ακατάπαυστη κίνηση που μας καλεί να εγκαταλείψουμε το γνώριμο και να διαβούμε το πέρασμα προς το άγνωστο. Το έργο περιστρέφεται γύρω από το σημείο συγκέντρωσης, τον κεντρικό άξονα όπου συναντιούνται οι διαφορετικές εμπειρίες, αντιλήψεις και προοπτικές που καθορίζουν τη μετάβαση. Εκεί, το παλιό και το νέο συνυπάρχουν προσωρινά, πριν ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση. Μια διαδικασία φυσικής ροής που άλλοτε εξελίσσεται ομαλά και άλλοτε συγκρούεται με τις αντιστάσεις του ανθρώπου ή της κοινωνίας. Το Μετά θέτει ερωτήματα για τη φύση του καλέσματος που οδηγεί στη μεταμόρφωση. Είναι ένα εσωτερικό ένστικτο, μια βαθιά επιθυμία για ανανέωση ή μια εξωτερική δύναμη που μας ωθεί σε αλλαγές; Η έννοια της μεταμόρφωσης παρουσιάζεται όχι μόνο ως αποτέλεσμα αλλά και ως μια συνεχής πορεία. Η αλλαγή δεν είναι στιγμιαία, αλλά μια αδιάκοπη σύνθετη διαδικασία που περιλαμβάνει το πέρασμα από την αβεβαιότητα στη διαύγεια, από τη σύγκρουση στην αρμονία. Ένα κάλεσμα για αλλαγή που επαναλαμβάνεται διαρκώς, προσκαλώντας μας να συμμετέχουμε στη δημιουργία ενός νέου εαυτού ή μιας νέας πραγματικότητας. Με αυτόν τον τρόπο, το Μετά λειτουργεί ως ένα βαθύ ταξίδι αυτογνωσίας και συλλογικής συνειδητότητας, αναδεικνύοντας ότι η μεταμόρφωση δεν είναι μόνο ένας προορισμός αλλά και μια διαδικασία που αποκαλύπτει την ουσία της ύπαρξης.Item Embargo ΠαραίσθησηΞυνογαλάς, Ανδρέας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-15)Τα σχέδια αναφέρονται σε αναμνήσεις και φαντασιακές καταστάσεις, ένας συνδυασμός εξπρεσσιονισμού και ψυχεδέλειας. Βασίζεται κυρίως σε σκέψεις του συνειδητού και ασυνείδητου σε συνδυασμό με εικόνες της πραγματικότητας και του ονείρου, μιας σύμπλεξης του ορατού και του αόρατου, μια σύλληψη της ιδεατής πραγματικότητας, η πίσω πλευρά της πραγματικής εικόνας που προσλαμβάνει η όραση, η ίσαλος γραμμή του πραγματικού με το φανταστικό – το αόρατο, του φωτός και του σκότους, του επιθυμητού και του εφικτού. Με άλλα λόγια, είναι εικόνες που ο εγκέφαλος εικονοποιεί τη στιγμή την οποία ξυπνάει ή προσπαθεί να ξυπνήσει και βλέπει αυτό που νομίζει, δηλαδή συνεχίζει να βλέπει το όνειρο μέσα στην πραγματικότα. Με αυτό τον τρόπο η όραση παίζει παιχνίδια με το φως και το σκοτάδι. Το μάτι πρωτού εικονοποιήσει αυτό που βλέπει, βλέπει αυτό που πιστεύει πως θα δει με βάση τις βασικές φόρμες του περιβάλλοντος που βρίσκεται. Όταν όμως παρατηρήσει καλά (δηλαδή ξυπνήσει) όλα είναι κανονικά. Οι εικόνες που παρουσιάζω βασίζονται σε διάφορους χώρους που θα έχω βρεθεί, σκιές φαντασμάτων με ιδιαίτερα contrast. Αυτό μου συνέβαινε από πολύ μικρή ηλικία. Ξαφνικά μεγαλώνοντας έμαθα και είδα από άλλους ανθρώπους πως δεν είμαι ο μόνος που το παθαίνει αυτό. Γι αυτό και εγώ στον χώρο της τέχνης προσθέτω στοιχεία και από τον πραγματικό κόσμο, μιας και πολλά πράγματα ήδη έχουν περπατηθεί και τα διαμορφώνω, τα ξαναπλάθω σαν μια νέα κατάσταση ή πραγματικότητα. Ο φυσικός χώρος μαζί με τον υπερφυσικό υπάρχουν μέσα στον πραγματικό κόσμο και βοηθούν στην σύνθεση. Η φύση ή τα κτήρια αποτελούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο μορφές εξωπραγματικές διαδραματίζουν σκηνές της πραγματικής ζωής. Το συναίσθημα ποικίλει ανάλογα με τον εσωτερικό μου κόσμο και παρουσιάζεται μέσα από τις χρωματικές εναλλαγές και τη διάχυση το φωτός στο έργο.Item Open Access ΚύκλοςΓεωργίου, Σταυρούλα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Κύκλος Όταν θέλεις να μείνεις μόνος σου χάραξε γύρο σου ένα κύκλο. Έχεις το δικαίωμα. Εκεί θα νιώσεις προστατευμένος, πως τίποτα δεν μπορεί να σε πειράξει. Προσοχή! Μόλις νιώσεις εγκλωβισμένος κάνε μια με το χέρι σου και σβήσε τη γραμμή που έχεις χαράξει. Βρες ένα άλλο ζωντανό πλάσμα για να αγκαλιάσεις. Πρέπει να νιώσεις τον χτύπο μιας άλλης καρδιάς. Που θα σου θυμίσει την ζωή.Item Open Access ETEROSΟικονόμου, Αικατερίνη Χριστίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)H δημιουργός, καλωσορίζει τους επισκέπτες σε έναν νεοφυή κόσμο. Η γλυπτική εγκατάσταση είναι μια χίμαιρα, ένα υβρίδιο ελέφαντα, στρουθοκαμήλου και πεταλούδας, με ανθρώπινο χέρι, αυτό της δημιουργού της. Αναδομώντας την έννοια του κλασικού γλυπτού, το έργο σχεδιάζεται αρχικά με πρόθεση την κατασκευή του σε μάρμαρο. Αποδομώντας αργότερα τη βασική ιδέα, η χίμαιρα δημιουργείται σε τρισδιάστατο εκτυπωτή και εναρμονίζεται με την πλάνη της υφής μαρμάρου. Πρόκειται για μια σημειολογική αναφορά των μορίων του σώματός της που «απλώθηκαν» στον οριοθετημένο κόσμο της. Μοναδική ταύτιση με την δημιουργό της αποτελεί το ανθρώπινο μέλος της σύνθεσης, δηλώνει ότι το έμβιο και το αβιοτικό στοιχείο συγχωνεύτηκαν. Η οσμή του ανθόνερου ανακαλεί την μνήμη και συνδέεται με την αιώρηση της εγκατάστασης. Καθώς ο θεατής εισέρχεται στον υποφωτισμένο, αδρανή χώρο, στόχος είναι να οδηγηθεί σε μία εικονοποίηση με ηθελημένη επίφαση πνευματικότητας. Η εξερεύνηση ανάμεσα στην επιστήμη και στη μεταφυσική, σαν μια τεχνο-ουτοπία που συνορεύει με τον βιολογικό κόσμο και οι ασιατικές αισθητικές αντιλήψεις απο- απεικόνισης καθημερινών πράξεων, έχουν επιρροή από το We Live Future Ancestral Technologies Entry Log (2019) του καλλιτέχνη Cannupa Hanska Luger, όπως και από το έργο το καλλιτέχνη Zhu Linan Immersive Inverse Mapping.Item Open Access As above so below, as within so withoutΜπαντουράκης, Δημήτρης Κλάουντιο (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)15 έργα ζωγραφικής με λάδι σε καμβα.Item Open Access INSIGHT–INSIDEBullari, Denada (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)H πτυχιακή μου με τον τίτλο "INSIGHT–INSIDE αποτελεί ομόηχο λογοπαίγνιο για ένα ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στην έννοια της λέξης "insight" που σημαίνει διόραση, ενόραση ή βαθιά κατανόηση και στην έννοια της εσωτερικής όρασης του κόσμου (inside), υποδηλώνοντας την απόπειρα και προτροπή σε ένα βλέμμα πέρα από την επιφάνεια, μέσα από τις αναδιπλώσεις των εσωτερικών πτυχών των πραγμάτων αλλά και του ίδιου του εαυτού. Ένα σχόλιο πάνω στο μη τετελεσμένο συγκινησιακό πραγματικό, που αναδιπλώνει η αναπαράσταση αποτυπώνοντας τις κρυφές αλλά ουσιαστικές διεργασίες διερεύνησης λεπτών ισορροπιών των ανθρώπινων σχέσεων, τις συνδέσεις και δεσμούς συναισθημάτων και αίματος, της μετέωρης μνήμης, της εμπείρωσης της απουσίας-παρουσίας μπροστά στον αδίστακτα αναπόδραστο χρόνο, θέτοντας ερωτήματα για την συνύπαρξη, την επικοινωνία και την αποξένωση. Πραγματικότητα και η φαντασία συγχέονται και οι εσωτερικοί αστικοί χώροι μετατρέπονται σε λεπτά στρώματα υποκειμενικότητας επί μιας προϋπάρχουσας, συμπαγούς πραγματικότητας. Ο θεατής δεν γνωρίζει το κατά πόσον τα πρόσωπα, οι χώροι, τα αντικείμενα και οι λεπτομέρειές τους είναι αληθινά ή κατασκευασμένες σκέψεις. Ο χώρος μεταμορφώνεται σε σκηνικό, ένας καμβάς όπου κάθε μορφή/«ήθο-ποιός» του καθημερινού μου βίου, παίζει τον ρόλο της σε μια παράσταση που εναλλάσσεται ανάμεσα στην οικειότητα και την ξενότητά τους. Ο σκηνικός χώρος λειτουργεί ως ένα συμβολικό πεδίο, ως κοινός τόπος κατοίκησης, όπου οι μορφές κινούνται σε ψυχολογικά φορτισμένα περιβάλλοντα που αντανακλούν τις σχέσεις τους. Ο συνδυασμός μνημειακών διαστάσεων έργων σε διαλεκτική σχέση με τις μικρές φόρμες των πορτρέτων λειτουργεί σημειολογικά μαρτυρώντας τα ίχνη που άφησαν τα εικονιζόμενα πρόσωπα στο θέατρο της προσωπικής μου μνήμης και ιστορίας και αποκτούν μια υπενθυμιτική διάσταση και στίξη στο χώρο και τον χρόνο της προσωπικής μικροιστορίας. Τα μικρά πορτρέτα αποτελούν μια απόπειρα αιχμαλωσίας των προσώπων αυτών, ως ιχνών του παρόντος και παρελθόντος χρόνου, όπου η απόστασή τους σχετικοποείται και οδηγεί σε ανακατασκευές, αναψηλαφήσεις της μνήμης, της ταυτότητας, ως συμβολικός καθρέφτης της απουσίας και παρουσίας, ως στοχασμός πάνω στη σιωπηλή κληρονομιά της μνήμης όπου οι αφηγήσεις υφαίνουν έναν καμβά συναισθημάτων και συνυπάρξεων. Με αφετηρία το ατομικό προσωπικό μου βίωμα, το ενσωματώνω ως ένα εργαλείο επαναδιαπραγμάτευσης της ανθρώπινης εμπειρίας, μία αναμέτρηση με τον εαυτό, όπου το προσωπικό γίνεται συλλογικό, και το οικείο, ανοίκειο, η παρουσία, απουσία, όπου τα όρια της συνύπαρξης αμφισβητούνται και αναδιατυπώνονται. Μέσα από τη ρυθμολογία του χρωστήρα μου αποπειρώμαι να αποτυπώσω την περιπέτεια και το ταξίδι του ιδιωτικού χρόνου του καθενός μας, μέσα από επιλεγμένες στιγμές της ίδιας της ζωής, δομημένες με ψυχικά στοιχεία, αναμνήσεις, αισθητηριακές αναπαραστάσεις και μία διάχυτη υποδόρια παιγνιώδη ερωτική και σεξουαλική διάθεση που καταλήγει σε μια ανησυχία που κρύβει η επίγνωση του εσχατολογικού σημείου προορισμού μας. Μικρές συνειρμικές χειρονομίες, επιλεκτικές παραμορφώσεις στα χέρια των μορφών ή εσκεμμένη παράβλεψη των κανόνων της προοπτικής και του βάθους συμβάλλουν στη εμφαντική υπογράμμιση μιας υποβόσκουσας συναισθηματικής έντασης και αμφισημίας και της υποσημείωσης ότι η τέχνη και η ζωή, δεν είναι συμμετρικές ή προβλέψιμες. Η χρήση έντονων χρωματικών αντιθέσεων στην παλλόμενη σάρκα στα άκρα, σε αντίθεση με το γκρι ουδέτερο χρώμα των σωμάτων και τους σκληρούς φωτισμούς, η αντιθετική σύζευξη επιλεγμένης ακρίβειας και ρεαλιστικότητας στην απόδοση και μίας επίσης επιλεκτικής αφαιρετικότητας, ενισχύουν το συναίσθημα του εγκλωβισμού του ανοίκειου και της συναισθηματικής απόστασης. Η απεικόνιση καθημερινής στιγμής με τη φωτογραφία στα χέρια της γιαγιάς, ως χειροπιαστή μνήμη που βαραίνει το τώρα, τονίζει το αναπόφεκτο του θανάτου και επαναφέρει τις προσωπικές αφηγήσεις και μικροϊστορίες της οικογενειακής συνύπαρξης σε οικείους χώρους. Ο άδειος καναπές δίπλα της, λειτουργεί ως δηλωτικό της απουσίας, ως μάρτυρας της απομόνωσης, ως καθρέφτισμα μιας εσωτερικής αθόρυβης αγωνίας. Τα έργα μου αυτοαναφορικές συμπυκνωμένες μικροαφηγήσεις διατηρούν την αποσπασματικότητά τους με εσωτερικό συνεκτικό σύνδεσμο μια χωρικότητα της μνήμης πάνω στην εγκοπή του χρόνου. Ανασύρουν μέσα από την αποτύπωση του ενδοσκοπικοί μνημονικού χώρου το απονευρωμένο, το αποσιωπημένο, το κρυφό, πέρα από το εμφανές, το ορατό με εργαλεία που επιτρέπουν να καταλαγιάσει μια ανάγκη να ανασυνθέσει την κοινωνική, ψυχική και νοητική δομή του προσώπου, να οξύνει την εσωτερική του όραση. Μία ανάγκη αναπροσδιορισμού-αναπροσανατολισμού της αβύσσου που υπάρχει πίσω από τον οργανωμένο κόσμο στον οποίο ζούμε πέρα από τη συνεκτικότητα της τεκμηριωμένης ορθολογικά πραγματικότητας. Μια αντίσταση στην τυραννία του αυτονόητου με τη ματιά της κοινής εμπειρίας, ώστε να διασωθεί το ουσιώδες μέσω της προσπάθειας ανασυγκρότησης του καθημερινού και της σιωπηλής αποδοχής του ανέφικτου. DENADA BULLARI Επιμέλεια κειμένου: Μαρία ΚενανίδουItem Open Access Cozy Companions for Dreamy NightsΠελεκάνου, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)Στο έργο Cozy Companions for Dreamy Nights (Άνετοι σύντροφοι για ονειρεμένες νύχτες) ,μετατρέποντας τον σκύλο μου σε πρωταγωνιστή του έργου , τοποθετώ στο επίκεντρο της διπλωματικής ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η σχέση σκύλου -ανθρώπου, σε αντιδιαστολή με τη σχέση με άλλα κατοικίδια, διέπεται από ορισμένα χαρακτηριστικά που ανέκαθεν με συγκινούσαν και με προβλημάτιζαν, ωθώντας με να ερευνήσω αυτή την ανεξήγητα έντονη αγάπη μεταξύ τους. Στο Cozy Companions for Dreamy Nights ακολουθώ μια υπερβολή στα μεγέθη, μεγεθύνω τα αντικείμενα στο χώρο ώστε να γίνει πιο έντονο το αίσθημα της ασφάλειας (ή της ανησυχίας), της αμφίθυμης ανάγκης να αγγίξεις το υπερμέγεθες ζώο. Η κατασκευή ακολουθεί τη δομή ενός πραξινοσκόπιου (praxinoscope), το οποίο απεικονίζει ένα σκύλο να τρέχει διαρκώς, δίνοντας στον θεατή χρόνο να εξοικειωθεί με την εικόνα και την κίνηση του ζώου. Η χρήση του εν λόγω εργαλείου έχει ρόλο καθησυχαστικό/νανουριστικό. Η παρουσία της γούνας ωθεί στο άγγιγμα του ζώου. Το περιβάλλον του έργου έχει ως στόχο να σκεφτούμε τον ρόλο των ζώων στην ικανοποίηση της ανθρώπινης ανάγκης για ηρεμία και ασφάλεια – κάτι που και εγώ βιώνω μέσα από την καθημερινή σχέση με τον σκύλο μου. Ο σκύλος που τρέχει, ή ονειρεύεται ότι τρέχει, μετατρέπεται σε μέτρο και σύμβολο της δικής μας ελευθερίας.Item Open Access In- Side-OutΜαυρομμάτη, Όλγα (Πτυχιακή εργασία, 2016-06)Το In- Side Out είναι μια προσπάθεια αποτύπωσης της ανθρώπινης ψυχής στις πιο εύθραυστες και αληθινές στιγμές της. Οι μορφές που παρουσιάζονται αντιπροσωπεύουν συναισθήματα απομόνωσης, άγχους και απόγνωσης, αποκαλύπτοντας τη βαθιά ψυχική ένταση που μπορεί να βιώσει ένα άτομο. Το έντονο μπλέ χρώμα ως κυρίαρχο στοιχείο, προσδίδει ψυχρότητα και εντείνει την αίσθηση του κενού, ενώ οι παραμορφώσεις και η δυναμική των εκφράσεων επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια αίσθηση ανησυχίας και αναταραχής. Τα έργα δεν επιδιώκουν να προσφέρουν απαντήσεις ή λύσεις· αντίθετα, λειτουργούν ως καθρέπτες των εσωτερικών συγκρούσεων και των σιωπηλών κραυγών που πολλοί από εμάς κρύβουμε. Η ένταση ανάμεσα στο φως και τη σκιά είναι μια μεταφορά για τη μάχη μεταξύ ελπίδας και απελπισίας, δημιουργώντας έναν χώρο όπου ο θεατής μπορεί να βυθιστεί και να προβληματιστεί για τα δικά του συναισθήματα και υπαρξιακά ερωτήματα. Μέσα από αυτά τα έργα, επιδιώκω να αναδείξω την ανθρώπινη ευαλωτότητα και να προκαλέσω μια προσωπική ενδοσκόπηση.Item Open Access Deleted ScenesΒλάχου, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-24)3 Βίντεο-προβολές 11 φωτογραφίες (εκτύπωση σε ακριλυκό) 1 ΒιβλίοItem Open Access Μετατροπή σώματοςΦιλιππούλη, Βασιλική (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Στη διατριβή μου, παρουσιάζω πίνακες ζωγραφικής δημιουργημένους με ακρυλικά χρώματα πόπ, εστιάζοντας στη μεταμόρφωση του σώματος που κάποιοι άνθρωποι έχουν επιλέξει ως μέσο αυτοέκφρασης.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Παναγιώτη ΣκαλκώτουΣκαλκώτος, Παναγιώτης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Επικοινωνία οριζεται ως η διαδικασία ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσότερων μελών. Πληροφοριών (φέρουν το πλήρες) οι οποίες έχουν νόημα οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή τους ως πράξη. Για να υπάρξει επικοινωνία απαιτείται η κατανάλωση κάποιας μορφής ενέργειας. Για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία της επικοινωνίας είναι απαραίτητος ένας πομπός, ένας δέκτης, ένας δίαυλος (μέσο) και ένας κοινός κώδικας π.χ. μουσικός, γλωσσικός, χειρονομικός, κυκλοφοριακός, ηχητικός, οπτικών σημάτων, χρωματικός ή και οποιοσδηποτε αλλος ο οποιος εχει η και δεν εχει ορισθει μεταξυ πομπου και δέκτη. Επικοινωνία, είτε αυθόρμητη, είτε φυσική ειτε προσχεδιασμένη και κωδικοποιημένη συνειδητά η ασυνείδητα. Η γλώσσα, το περιβάλλον, το φύλο, η ηλικία, οι προσωπικές αντιλήψεις και ιδέες, η διανοητική, σωματική και ψυχολογική κατάσταση του πομπού και του δέκτη, πολιτισμικοί και θρησκευτικοί περιορισμοί, το κοινωνικό στάτους και ο θόρυβος είναι μερικές απο τις συνθήκες που επηρεάζουν την μεταφορα του μυνήματος. Μια προσπάθεια απόδοσης και αποκωδικοποίησης της πληροφορίας εξερευνοντας νεους κωδικες αφομειωσης της πληροφοριας.Item Open Access Γκράφιτι σε χαλίΜπίτσης, Νικόλας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)«Δημιουργώ χαλιά από την αρχή, συνδυάζοντας την τέχνη του γκράφιτι με την υφαντική. Κάθε έργο είναι ένας διάλογος μεταξύ σύγχρονης αστικής έκφρασης και χειροποίητης δημιουργίας, με δυναμικά μοτίβα και ζωντανά χρώματα.»Item Open Access ΣυμπλέγματαΜυρσοδέλη, Αγάπη (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)Σύμβολα, αντικείμενα, ιδέες, έννοιες, όνειρα, σκέψεις, αναμνήσεις, βιώματα, ενώνονται, συναντιούνται, αγγίζονται, συνομιλούν και συνθέτουν τον κόσμο και τον χάρτη μας. Όλα είναι μια αλυσίδα. Ένα σύμπλεγμα όλων αυτών, μια συσσώρευση στοιχείων που δημιουργεί νέες οντότητες. Τα αντικείμενα γίνονται πλάσματα που κουβαλάνε πάνω τους ιστορίες. Όλα από κάπου έρχονται, από κάπου γεννιούνται. Έτσι υπάρχει το κάθε στοιχείο και η μήτρα αυτού. Το θετικό μέρος και το αρνητικό του το πλήρες και το κενό. Η μήτρα βρίσκεται και στο κέντρο. Εκεί όπου δημιουργείται ο κόσμος. Αυτή που δίνει ζωή. Στο κέντρο και το νερό, η γονιμότητα, η ροή, η κίνηση, η επανάληψη, η αναπαραγωγή.Item Open Access th1rt33n m00nsΕυαγγέλου, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Το “th1rt33n m00ns” είναι μία βιντεοεγκατάσταση στην οποία διαδραματίζεται αργά, απαλά αλλά και απότομα, όπως στον πραγματικό χρόνο, μια ιστορία ενηλικίωσης και μετάβασης μέσα από 13 στάδια. Από το girlhood στο womanhood, το σώμα σε μετάβαση και η περίοδος που το μεταμορφώνει. Η μετάβαση ως κάτι δυσφορικό, επίπονο, ντροπιαστικό και στη συνέχεια η μετάβαση προς κάτι ενδυναμωτικό, συνδετικό και απελευθερωτικό. Το σύνολο του έργου θυμίζει έναν τόπο τελετουργίας και λύτρωσης, όπου ο επισκέπτης δέχεται διάφορα ερθίσματα οπτικά, ακουστικά και οσφρητικά. Τα μέσα που εμφανίζονται είναι βίντεο, ήχος, ζωγραφική, γλυπτική, βιβλίο και τα βασικά υλικά που χρησιμοποιούνται είναι ύφασμα, χλωρίνη, πηλός, κερί, άμμος, found objects και φυτά.Item Open Access ΗρωισμόςΒορλόκας, Επαμεινώνδας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Το κεντρικό θέμα του έργου μου είναι ο «Ηρωισμός». Η λέξη αυτή θα ζει για πάντα όσα χρόνια και αιώνες αν περάσουν. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει «ήρωας»: με την κάθε πράξη που κάνει κάθε μέρα, ακόμα και το πιο μικρό- όπως ένας καλός λόγος. Υπάρχουν τόσα παραδείγματα στην καθημερινότητα μας για να δείξουμε τον «ήρωα», που βρίσκεται ανάμεσα μας αρκεί να ρίξουμε το (εγώ) μας και να ανοίξουμε τα μάτια μας. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να ταυτίζεται ούτε να προσπαθεί να αλλάξει για να μοιάσει σε κάτι, αλλά να προσπαθεί με όση δύναμη έχει να μιμηθεί κάτι, να έχει ένα κίνητρο και να παλέψει για να φτιάξει κάτι. Αυτός ο μικρόκοσμος (θρησκεία ,ήρωες και comic), ο κόσμος θα μπορούσε να το αντιληφθεί σαν μία αναγέννηση, βλέποντας πως μέσα εκεί δεν υπάρχει η λέξη «στερεότυπο», πως μέσα στο κομμάτι «ηρωισμός» δεν υπάρχει αυτό που λέει ο λαός, λίγοι και καλοί. Όχι! Απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως φυλετικής, κοινωνικής, οικονομικής, θρησκευτικής, σεξουαλικής κατάστασης. Ο «Ήρωας», δεν είναι για λίγους, αλλά για πολλούς και ακόμα παραπέρα: καθολικός, παγκόσμιος, ίσως ακόμα και συμπαντικός. Το κοινό τους στοιχείο είναι: η ένωση της δύναμης, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και φτάνοντας στην κορυφή ως νίκη κατακτώντας το φως. Ο θεατής βλέποντας μία τέτοια ιδέα εμβαθύνει μέσα στο δυναμικό ύφος και την υποβλητική στάση των σωμάτων, μέσα στα θερμόαιμα χρώματα και παράλληλα με την ασκητική κατάσταση που εκπέμπουν. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο, οι δύο κόσμοι (οι δυο μορφές απεικόνισης των προσώπων) μέσα από το κοινό τους χαρακτηριστικό, ενώνονται σε ένα.Item Open Access Στιγμιότυπα ενός απαρατήρητου ανθρώπουΚαράμπελα, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2023-06-21)Η δουλειά μου, βασισμένη στην μοναχικότητα του ατόμου και στην αλλοτρίωση από το περιβάλλον του, στοχεύει στην εικονοποίηση του αισθήματος αυτού του συναισθήματος. Η αίσθηση της απομάκρυνσης από τον εαυτό μας, τις ιδιότητες και τις πράξεις μας, και η συμμόρφωση σε ξένες διαθέσεις και καταστάσεις είναι κάτι που απασχολεί το έργο μου και την όλη διαδικασία. Χρησιμοποιώντας το λάδι ως κύριο υλικό και μεγάλα μεγέθη με χρωματικές φόρμες, με φιγούρες αποξενωμένες μεταξύ τους και παραμορφωμένες προσπαθώ να αποδώσω όπως εγώ βλέπω και αισθάνομαι την αποξένωση. Φιγούρες χωρίς έκφραση και χαρακτηριστικά αλλά ζωγραφισμένες με έντονα χρώματα, έρχονται σε αντίθεση με την συναισθηματική αφυδάτωση που σου προκαλεί η αποξένωση.Όλη αυτή η αντίθεση που χρησιμοποιώ είναι για να τονίσω το πόσο έντονο μπορεί να είναι ίσως κάτι ανέκφραστο, κάτι προσωπικό και κάτι « απαρατήρητο ».Στην προσπάθεια αυτή, δημιουργώ χωροχρόνους που υφίστανται στο δικό μου κόσμο, σύγχρονο και μη, και μία οικειότητα στις ίδιες φόρμες που αποτελούν το έργο. Μέσω της πλαστικότητας του λαδιού, ο χαρακτήρας των μονάδων δομείται χωρίς χαρακτηριστικά παρά μόνο με την συμβολή των σφουμάτων και των περιγραμμάτων που διαθέτουν. Η επιλογή της κινησιολογίας μου για την σύνθεση των μορφών, με βοηθούν να έρθω σε άμεση επαφή με αυτές.Κάθε έργο είναι η εξέλιξη ενός προηγούμενου, μία προσωπική μελέτη με άλλη σύνθεση κάθε φορά αλλά άμεσα συνδεδεμένη με το πριν και το μετά. Κάθε έργο "ένα έργο" συνδεδεμένο και αυτόνομο αλλά παράλληλα μία συνέχεια της σκέψης και του συναισθήματος της αποξένωσης που καταθέτω σαν θεματολογία. Τέλος,ως ο εκτελεστής του έργου, ως μέρος του αλλά και ως θεατής, -κενός- προσπαθώ να βρω συνεχώς στην δουλειά αυτή την άμεση σύνδεση που οφείλει να έχει ενστικτωδώς ο άνθρωπος με τις αισθήσεις του, μέσα στο χαοτικό κοινωνικό περιβάλλον που από επιλογή ή όχι αναγκάζεται να εξελίσσεται.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Ναταλή ΙωαννίδουΙωαννίδου, Νάταλη (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)Με σκοπό την εξερεύνηση της φόρμας, παράχθηκαν κεραμικά γλυπτά διαφορετικών υφών. Η επιφάνεια των κεραμικών γλυπτών εναλλάσσεται από λεία σε τραχειά ενώ το σχήμα τους από απόλυτο σε οργανικό. Μέσω αυτής της εναλλαγής παρουσιάζεται η πρώτη αντίθεση, αυτή του φαινομενικά ανθεκτικού σχήματος σε κάτι που στην πραγματικότητα μεταβάλλεται. Το στοιχείο του σπόρου εισέρχεται στην απόλυτη φόρμα, μερικές φορές ενσωματώνεται και κάποιες άλλες συνυπάρχει. Συμβολίζει τη δυνατότητα που κρύβουν τα μικρά πράγματα να προκαλέσουν μεγάλες αλλαγές. Η δεύτερη αντίθεση που εμφανίζεται αφορά στην ψευδαίσθηση ελαφρύτητας που δημιουργείται μέσω της αντανάκλασης του γλυπτού. Τέλος, η τοποθέτησή τους στα βάθρα ενισχύει την αίσθηση πολυτιμότητας του κεραμικού γλυπτού, δίνοντας σε κάθε ένα από αυτά τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα.Item Embargo #για_εμάςΜατσουκάκη, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Το project #για_εμάς είναι ένα φεμινιστικό ντοκιμαντέρ και αφορά έξι γυναίκες. Αυτά τα κορίτσια μου εμπιστεύτηκαν τις προσωπικές και αληθινές ιστορίες τους σχετικά με την έμφυλη βία την οποία έχουν βιώσει. Στο βίντεο διαβάζουν η μία την ιστορία της άλλης σε τυχαία σειρά. Έτσι προστατεύω τις φωνές τους και καμία κοπέλα δεν λέει στην πραγματικότητα την ιστορία της. Οι ιστορίες τους έχουν να κάνουν με κακοποιητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει ορατές ή μη. Για παράδειγμα, στο βίντεο ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά σωματικής βίας, ψυχολογικής βίας, σεξισμό, σεξουαλική παρενόχληση και βία. Οι γυναίκες αυτές ζουν στην Ελλάδα, σε μια πατριαρχική ακόμα κοινωνία όπως βλέπουμε. Οι ιστορίες είναι προσωπικές και αληθινές από την εφηβική τους ηλικία μέχρι και σήμερα. Οι αφηγήσεις συνομιλούν με ημερολογιακές καταγραφές από τις διακοπές τους και την καθημερινότητά τους. Οι διακοπές τους είναι όμορφες και ξέγνοιαστες. Μπορούμε επίσης να δούμε στιγμιότυπα της ελληνικής κουλτούρας όπως την ρεμπέτικη μουσική και τις μεγάλες παρέες. Επιπρόσθετα υπάρχουν στιγμές που οι αφηγήσεις κορυφώνονται με τα πλάνα του βίνεο και δίνουν την απάντηση που αυτές οι γυναίκες δεν μπόρεσαν τότε. Πέρα από την κακοποίησή τους είναι επιζώσες γεμάτες στοργή. Τέλος, η διαδικασία για την δημιουργία του project λειτούργησε θεραπευτικά στις γυναίκες αυτές. Καθώς στην αρχή είχαν τους ενδοιασμούς τους για την συμμετοχή στο project στην συνέχεια άλλαξε αυτό. Αρχικά μοιράστηκαν μεταξύ τους τις ιστορίες τους και σχολιάζανε ανάλογα. Έπειτα επεξεργάστηκα τα κείμενα με σκοπό να τα συρρικνώσω όσο γινόταν χωρίς να αλλοιώσω τις ιστορίες αλλά και το ύφος τους. Εκτύπωσα τις ιστορίες αυτές σε μικρά χαρτιά. Τα τύλιξα και η κάθε μία διάλεγε ένα από τα χαρτιά. Έτσι διάβαζε την ιστορία μιας άλλης γυναίκας. Αυτές οι ιστορίες συνοδεύονται από πλάνα ημερολογιακής καταγραφής από την καθημερινότητά τους όπως αναφέρω παραπάνω. Καμία μόνη!Item Open Access Μαγικό κλειδίΜασσαχός, Άγγελος (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)ΠΟΙΗΜΑ Μαγικό κλειδί, μουσικό κουτί, ένωσέ τα και θα ανοίξεις μία υπόγεια ψυχή. Στρατηγική ιδέα, αποψυγμένη θέα, έλα να καθίσουμε· να ανταμώσουμε παρέα. Κίτρινη ζωή, άβυσσος η ψυχή και βροχερός καιρός, ψυχοπλακωτικός, ένα ακόμα σημάδι ότι πεθαίνω μοναχός. Πληγώθηκα σκληρά, μικρή μου ζωγραφιά. Περίφημες στιγμές, πολύ νεανικές, αλλά στην τελική, χαμένες μέρες είναι κι αυτές. Ξυπνάω το πρωί χωρίς καμία αφορμή, για να περάσει η μέρα απ’ την ανούσια ζωή. Φοβάσαι, ρε παιδί, η μόνη επιλογή είναι να’ρθεις έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Δουλεύοντας σκληρά στη ζούλα, στη σκιά. Ένας ακόμα λόγος για να περάσουμε καλά. Παράξενη ζωή χωρίς κανένα δισταγμό, τρεχούμενο νερό, ξεπλένω τον ιό από τον άγνωστο εαυτό. Καλή μου, φωτεινή, ομορφογοητευτική, ανοίγουμε πανί για ένα ταξίδι που διαρκεί. Περίεργες στιγμές, περιοριστικές, καλές, κακές, στην τελική, αυτό δε θες; Περίμενε να δω άμα θα κοιμηθώ, δεν ξέρω κάτι άλλο, την αλήθεια θα σου πω. Και φύγαμε μαζί, αντίθετη ζωή. Ποτέ δεν είχα πει πως θα σε βάψω μελανί……Item Open Access Υπολογίζοντας λανθασμέναΤσιμούρης, Σάββας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-26)Στο project ‘miscalculating / υπολογίζοντας λανθασμένα’, παρουσιάζονται τέσσερα έργα που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με την έννοια του χρόνου. Εστιάζουν κυρίως στην δυσκολία κατανόησης και διαχείρισης αυτού, αλλά και των αντιφάσεων που εμφανίζονται σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Στο ‘never-ending boss battle’, η εγωιστική, αλλά συνάμα πολύ κοινότοπη αντίληψη -ότι μπορούμε να τα προλάβουμε όλα και πως ο χρόνος δεν μας αγγίζει- παραβάλλεται με ένα παιδικό βιντεοπαιχνίδι μάχης. Συνδυαστικά, το ‘eternity is nice, but now I finally wanna die’ είναι ένα ζωγραφικό έργο που εξερευνά το ενδεχόμενο της νίκης απέναντι στον χρόνο, με έπαθλο την αιωνιότητα. Στην συγκεκριμένη οπτική όμως, λόγω της μεταμόρφωσης του χαρακτήρα σε βαμπίρ, η αιωνιότητα μετατρέπεται σε μία βαρετή και ασταμάτητη δυστοπία δίχως νόημα. Η δυσκολία στην διαχείριση και κατανόηση του χρόνου δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα της ζωής. Είναι πάντως η πρώτη αιτία που εκκινεί μια σειρά από καθημερινά, προσωπικά, αλλά και συλλογικά προβλήματα που σε συνδυασμό με το πλήθος αποπροσανατολιστικών ερεθισμάτων της εποχής, το αποτέλεσμα είναι ένα. Δυσφορία. Μία δυσφορία που δεν μπορεί να αγνοηθεί και σε κάνει να θες να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Η ακόμα καλύτερα! Να θες να χτυπάς το κεφάλι σου αγκαλιά με τον ίδιο σου τον εαυτό, προσπαθώντας να αφαιρέσεις αυτό το αίσθημα δυσφορίας και να συνεχίσεις την ζωή σου με όση ηρεμία σου έχει απομείνει. Αυτόν τον ατέρμονο κύκλο εικονογραφεί το γλυπτό ‘headbanging’. Τέλος, το ‘cracks above the eyebrows’ ως συνέχεια του προηγούμενου, είναι η ηχητική απεικόνιση ενός μυαλού που συγκρούεται με τις ίδιες του τις σκέψεις, δημιουργώντας αόρατες ρωγμές.