Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Recent Submissions
Item Open Access Πλασμο_Δεσμα Vol.2Σαρτζετάκη, Άρτεμις (Πτυχιακή εργασία, 2023-06-24)Tο διευρυμένο σώμα -Πειράματα στην επαυξημένη συναισθητηριακή εμπειρία. Το πλασμόδεσμα διερευνά την αλληλεξάρτηση μεταξύ ζωντανών οργανισμών, και την λεπτή οικολογική ισορροπία που καθιστά δυνατή την ύπαρξη τους. Δεν αντιμετωπίζει αυτή την σχέση με μελαγχολία ή ως κάποια επιβαρυντική συνθήκη, αντιθέτως θεωρεί την γνώση αυτής της αλληλεπίδρασης ως πηγή χαράς και προσπαθεί να την διαλαλήσει. Με την χρήση αισθητήρων, κώδικα και servo motors δημιουργείτε ένα ανθρωπο-φυτό υβρίδιο, το Πλάσμο-δέσμα. Το αίμα του ή πιο συγκεκριμένα η ροή του στο σώμα παρέχει την πληροφορία για την κίνηση των φύλων/προεκτάσεων του. Το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να δοθεί οπτικό και ακουστικό ερέθισμα στις αόρατες διεργασίες που ανά πάσα στιγμή μας κρατάνε ζωντανούς. Μερικό έναυσμα για την διατριβή αυτή έχει υπάρξει η έρευνα της Madeline Schwartzman στον τομέα της επαυξημένης συναισθητηριακής εμπειρίας, με προσθετη οικολογική ευαισθησία. Η Schwartzman, στο βιβλίο της «See Yourself Sensing», επικαλείται την ικανότητα του εγκεφάλου να βιώνει εμμέσως την αισθητήριες προσλαμβάνουσες κάποιου βλέποντας τον. Αυτή η «συναπτικό καθρέφτισμα» τελεί την βάση για την παρούσα διπλωματική εργασία. Αντικρίζοντας την παλλόμενη ένωση φυτού και ανθρώπου, μπορεί κανείς να επανεξετάσει τα όρια του δικού του σώματος και τη σχέση που έχουν με το υπόλοιπο φυσικό περιβάλλον. Το όνομα του υβριδίου (Πλασμο-δεσμα) προέρχεται από Είναι το κομμάτι που λείπει για να γίνω πραγματικό υβρίδιο και ενσαρκώνει την έννοια του “σχετίζομαι”. Είναι μια υποθετική συμβιωτική σχέση που προκύπτει από την χαρά της γνώσης ότι είμαι αδιαμφισβήτητα αλληλεξαρτώμενη από κάθε άλλο έμβιο ον.Item Embargo Πτυχιακή Εργασία του Φίλιππα-Μπατουδάκη, ΦοίβουΦίλιππας-Μπατουδάκης, Φοίβος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Οι ψηφιακές τέχνες διαθέτουν έναν νέο τρόπο ερμηνείας του κόσμου, και μέσα από τον τρισδιάστατο χώρο που δημιουργούν, μπορεί κανείς να εκφράσει μια πληθώρα ιδεών και επανερμηνειών. Με αυτήν τη συλλογή, στόχευσα να εξερευνήσω την απουσία ως κεντρικό άξονα. Από τη μία, αξιοποιώντας τις κινηματογραφικές δυνατότητες που μου προσφέρουν αυτά τα εργαλεία, παρουσιάζω μία νουάρ-εμπνευσμένη ταινία μικρού μήκους χωρίς πρωταγωνιστή, όπου η διάθεση, η ατμόσφαιρα και το σκηνικό καταλαμβάνουν το επίκεντρο. Από την άλλη, αναδημιουργώ φωτογραφίες εμβληματικών έργων ζωγραφικής από την ιστορία, απογυμνωμένες από τις κεντρικές τους μορφές, μετατοπίζοντας την προσοχή στο περιβάλλον και στις παραμελημένες λεπτομέρειες. Με τον συνδυασμό αυτών των δύο, η συλλογή υποδηλώνει έναν εναλλακτικό τρόπο αλληλεπίδρασης με την τέχνη, καλώντας τον θεατή να μη δει τον ήρωα, αλλά τον κόσμο γύρω του.Item Open Access The HandymanΤσουκάτος, Άγγελος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Δέκα ζωγραφικά έργα (10 ζωγραφισμένοι καμβάδες σε τελάρα). Ως σειρά, αφηγούνται την ιστορία του Τεχνικού, όμως κάθε ένα μπορεί να σταθεί ως ανεξάρτητο.Item Open Access Dimmensional ConstructsΣτραντζάκη, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)Η διπλωματική εργασία με τίτλο Dimensional Constructs πραγματεύεται τον χώρο ως ένα ρευστό και διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο, στο οποίο η ζωγραφική και η εγκατάσταση συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται. Μέσα από πίνακες, τρισδιάστατες κατασκευές και παρεμβάσεις που εκτείνονται στον περιβάλλοντα χώρο, το έργο διαμορφώνει ένα εικαστικό σύνολο που υπερβαίνει τα όρια της δισδιάστατης επιφάνειας. Κυρίαρχο στοιχείο είναι οι γραμμές, οι οποίες μεταφέρονται από τη ζωγραφική στον χώρο με τη χρήση κλωστών. Οι κλωστές λειτουργούν ως προεκτάσεις των έργων, χαράσσοντας ρυθμούς και επαναλήψεις που μεταφέρουν τον θεατή από το επίπεδο της επιφάνειας στην εμπειρία της τρισδιάστατης εγκατάστασης. Η διάταξή τους δημιουργεί νέους άξονες και σχέσεις στον χώρο, προσκαλώντας τον θεατή σε μια ενεργή, βιωματική παρατήρηση. Η συνύπαρξη οργανικών και βιομηχανικών υλικών – όπως η πέτρα, το μέταλλο, το ξύλο και το γυαλί – δημιουργεί αντιθέσεις αλλά και γέφυρες ανάμεσα στο φυσικό και το κατασκευασμένο. Οι κατασκευές παραμένουν ανοιχτές ως μορφές, υποδηλώνοντας τη ρευστότητα του χώρου και την ικανότητά του να μετασχηματίζεται και να παράγει νέες αφηγήσεις. Η καλλιτεχνική διαδικασία εξελίσσεται ως διαρκής έρευνα για τη σχέση μεταξύ χώρου, ύλης και βλέμματος. Το έργο δεν προτείνει τον χώρο ως σταθερό δεδομένο, αλλά ως μια εμπειρία που μεταβάλλεται, ανάλογα με την παρουσία και την κίνηση του θεατή. Μέσα από τη σύνθεση ζωγραφικής, εγκατάστασης και υλικών, η εργασία επιδιώκει να αναδείξει τον χώρο ως ένα δυναμικό, ανοιχτό πεδίο, σε συνεχή διάλογο με τον χρόνο, το φως και την ανθρώπινη εμπειρία.Item Open Access Στίγμα Apocalypso1.0Γιαννοπούλου, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Για την Αποκαλυψώ Το έργο μου γεννήθηκε μέσα από μια προσωπική αναζήτηση και εξελίχθηκε σε μια μορφή αυτό-θεραπείας. Μέσα από αυτό, εξερευνώ τα στρώματα της ταυτότητας και τη ρευστότητά της, ενώ παράλληλα προσπαθώ να αποδημήσω την έννοια του ιδανικού που μας επιβάλλουν τόσο οι κοινωνικές όσο και οι προσωπικές μας προσδοκίες. Συνδυάζοντας διαφορετικά μέσα, όπως το ψηφιακό κολάζ, τη δημιουργική γραφή, το βίντεο και την περφόρμανς, επιδιώκω να δημιουργήσω εμβυθιστικές εμπειρίες που συνδυάζουν σουρεαλισμό, kitsch αισθητική και έντονα στοιχεία αυτοσαρκασμού. Το τρέχον έργο μου «Apocalypso» αποτελεί μια αναδιήγηση της ιστορίας της Καλυψούς μέσα από τη δική της σκοπιά. Καταραμένη από τους θεούς να παραμένει κρυμμένη στο νησί της, η Καλυψώ γίνεται σύμβολο του κρυφού εαυτού και της αποφυγής της αποκάλυψης από φόβο προσβολής των κοινωνικών κανόνων. Η απόφασή της να αμφισβητήσει τη βούληση των θεών και να αναζητήσει τις επιθυμίες της την οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα μονοπάτι «αποκάλυψης» - ένα μονοπάτι άβολο, χαοτικό, ντροπιαστικό και βαθιά προσωπικό. Εμπνευσμένη από τη μυθολογία, το θέατρο και τον κινηματογράφο, επιθυμία μου είναι να προσεγγίσω την αφήγηση όχι ως μια γραμμική ιστορία, αλλά ως μια οπτική και βιωματική εμπειρία. Το έργο μου είναι μια πρόσκληση να αγκαλιάσουμε το χάος του να είμαστε τα πάντα και τίποτα ταυτόχρονα. Είναι μια αναγνώριση ότι η πραγματικότητα είναι σχετική και ότι η ταυτότητα δεν είναι σταθερή, αλλά ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κολάζ εμπειριών, σχέσεων και επαναπροσδιορισμών. Επιθυμία μου είναι να αποτελέσει έναυσμα για τον θεατή, ώστε να ταυτιστεί, να αναρωτηθεί για τα όρια της κοινωνικής πραγματικότητας και, ίσως, να τα αμφισβητήσει, θέτοντας τα θεμέλια για το δικό του ταξίδι αυτογνωσίας.Item Open Access Lucien 1884Κλης, Αναστάσιος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)Το έργο Lucien 1884 ενσαρκώνει μια αφήγηση. Ακολουθώντας το καλλιτεχνικό είδος της παραμυθολογίας, μέσα από αντικείμενα-εκθέματα, υπομνήματα και σημειώσεις, περιγράφει μία ιστορία που τοποθετείται στον 19ο αιώνα. Τότε που η θολή ακόμα θεώρηση της εκκολαπτόμενης επιστημονικής μεθόδου άφηνε πολλά σκοτεινά σημεία. Σημεία όπου το λογικό συναντούσε το φανταστικό και επιστημονικές παρατηρήσεις συνόρευαν με τα παραμύθια. Τα αντικείμενα που παρουσιάζονται είναι κατασκευασμένα και έπειτα φθαρμένα ή τροποποιημένα για να διηγηθούν αυτό το “παραμύθι”. Ο σκοπός τους είναι λιγότερο ο ρεαλισμός και περισσότερο η δραματική αφήγηση μίας ιστορίας- μίας παράστασης χωρίς ηθοποιούς. Μία σκισμένη στολή , ένα μοναχικό γάντι και φθαρμένες φωτογραφίες- αυτά, ανάμεσα σε άλλα αντικείμενα πλαισιώνουν μία ιστορία χαμένη στον χρόνο. Μέσα απο αυτά τα “εκθέματα”, ο θεατής μαθαίνει για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και για την ερευνητική αποστολή που αποτέλεσε το τέλος τους. Μέσα από σημειώσεις, υπομνήματα και ευρήματα παρουσιάζεται ως γεγονός ένα χαμένο κομμάτι ιστορίας. Όμως προσοχή: η κάμερα είναι χαλασμένη, οι φωτογραφίες δεν δείχνουν παρά σκιές και μοναδικός οδηγός του επιστήμονα είναι μία γοτθική νουβέλα.Item Open Access FarewellΜισεγιάννη, Αθηνά (Πτυχιακή εργασία, 2023-10-04)Χρησιμοποίησα αντικείμενα, στοιχεία επίπλων και λεπτομέρειες από το εσωτερικό ενός σπιτιού που δεν υφίσταται πλέον. Ο εσωτερικός χώρος μιας κατοικίας, καθημερινός και οικείος, συνιστά πεδίο αναφορών, μνήμης και στοχασμού γύρω από την εφήμερη φύση της υλικής υπόστασης. Τα αντικείμενα της καθημερινότητας, ευτελή, χρηστικά ή διακοσμητικά, φέρουν ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό φορτίο. Η αξία που τους αποδίδεται κοινωνικά και προσωπικά καθιστά τον αποχωρισμό δύσκολο, ενώ παράλληλα η διατήρησή τους προϋποθέτει μια συνεχώς αμφίσημη διαδικασία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία συγκέντρωσα αντικείμενα που απέκτησαν σημασία είτε μέσω του χώρου που κοσμούσαν είτε μέσω των προσώπων που τα συνόδευαν. Ενσωμάτωναν μνήμες και βιώματα που είχαν πλέον παρέλθει, ενώ νέα αντικείμενα είχαν καταλάβει τη θέση τους, σηματοδοτώντας τον κύκλο της αντικατάστασης και της απώλειας. Η συσσώρευση αυτή οδήγησε στη συγκρότηση μιας εκτεταμένης συλλογής∙ εκατοντάδες αντικείμενα, συγκεντρωμένα σε κούτες, τα οποία δεν μπορούσαν να επανακαθοριστούν με τον τρόπο που υπήρξαν στο παρελθόν. Η καλλιτεχνική πρακτική περιλάμβανε την αποδόμηση και καταστροφή των αρχικών αντικειμένων, από τα οποία διατήρησα μόνο το χάρτινο περίβλημά τους. Τα κατάλοιπα αυτά παρουσιάστηκαν με τρόπο που παραπέμπει στη μουσειολογική πρακτική της αρχαιολογικής έκθεσης, αναδεικνύοντας την υλικότητα του κελύφους και την απουσία του πρωτότυπου αντικειμένου. Τα αρχικά αντικείμενα δεν υπάρχουν πλέον.Item Open Access DelululandΝάνος, Ευάγγελος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Στο Delululand μου, δημιούργησα μια σειρά έργων από ζωγραφικά με ανάγλυφα και γλυπτά που απεικονίζουν πράξεις μιας περσόνας που έχω επινοήσει, φέρνοντας στην επιφάνεια επιθυμίες που κάνω στη φαντασία μου αλλά δεν μπορώ να πραγματοποιήσω στην καθημερινότητά μου, επειδή περιορίζομαι από τα περιβάλλοντα στα οποία έχω ζήσει, περιβάλλοντα που είναι συντηρητικά και εχθρικά απέναντί σε queer άτομα. Η περσόνα στα έργα είναι η επιτομή του self-empowerment για μένα, ένα άτομο που δεν ενδιαφέρεται για τη γνώμη των άλλων. Εκφράζω αμετανόητα το queerness μου και αποτυπώνω τη φαντασίωσή μου και αυτό που θέλω να είμαι στην πραγματικότητα, και το κάνω κάτι αληθινό και απτό. Πολλές εικόνες στα έργα αντλούν αφορμές από αναρτήσεις που γίνονται σε queer social media, και υπογραμμίζω τη σχέση μου με αυτά ως queer άτομο, σχολιάζοντας τα στερεότυπα που αναπαράγουν και τις προσδοκίες που μου δημιουργούν για το πώς «πρέπει» να συμπεριφέρομαι και να είμαι, ενώ, παράλληλα, τα προσεγγίζω με χιούμορ και τα ενστερνίζομαι. Τα χρώματα είναι έντονα και με πολλή χρωστική, παίζοντας με το στερεότυπο ότι οτιδήποτε πολύχρωμο θεωρείται κιτς και queer. Τα ζωγραφικά έργα έχουν την ίδια λογική ως προς τη φόρμα και το χρώμα με τα γλυπτά, που έχουν κατασκευαστεί με 3D εκτυπώσεις. Θέλω να είναι δύσκολο για τον θεατή να ξεχωρίσει τι είναι γλυπτό και τι είναι ζωγραφική. Παίζω με το ψεύτικο και το αληθινό, τι είναι φαντασίωση και τι ψέμα, αλλά ταυτόχρονα όλα είναι αληθινά.Item Open Access Καταστάσεις ΔυσφορίαςΒούλγαρης, Αλέξανδρος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Το θέμα που διάλεξα να ασχοληθώ είναι η δυσφορία. Η εργασία «States of dysphoria» αποτελείται από μία σειρά έργων , που εξερευνούν προσωπικά βιώματα σε μία προσπάθεια καταγραφής και κατανόησης. Είναι ένας καθρέφτης που θίγει καταστάσεις με έμμεσο τρόπο. Η έκθεση εξερευνά τις συναισθηματικές καταστάσεις αποκοπής , ματαίωσης , απώλειας και εγκλωβισμού του ατόμου. Τέλος η έκθεση καλεί το θεατή να αντιμετωπίσει την εσωτερική δυσφορία - δυσαρμονία , που συχνά εκδηλώνεται ως μία ήσυχη, ανεπαίσθητη αλλά επιμονή αίσθηση.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Αρώνη ΜαγδαληνήςΑρώνη, Μαγδαληνή (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)Βασικός θεματικός άξονας της εικαστικής μου έρευνας, αποτελεί η έννοια της κίνησης που σχετίζεται με τη συμβολική διάσταση της τέχνης. Συγκεκριμένα, η εικαστική μου πρακτική δεν περιορίζεται στο τελικό έργο, αλλά αναδεικνύει την πορεία δημιουργίας της κίνησης της ίδιας της σκέψης, με στόχο την απομάκρυνση απ' την οικεία εικόνα. Με οδηγό τις ιδιότητες του νερού, όπως κίνηση, ρευστότητα και ασάφεια των ορίων και τον συσχετισμό τους με τη θεωρία του Χάους που δέχεται την τυχαιότητα ως βασικό στοιχείο, καλούμαι να δημιουργήσω μια οπτική σύνθεση με όχι τυχαία δομή, μέσα από απρόβλεπτες, χαοτικές και μη γραμμικές συμπεριφορές. Καταφεύγω λοιπόν, στα πρωτογενή οπτικά στοιχεία της ζωγραφικής, βάση της θεωρίας Kandinsky, το σημείο ως αρχικό κύτταρο της εικαστικής σύνθεσης, τη γραμμή ως τον απόηχο της κίνησης του και το επίπεδο ως το οπτικό υπόβαθρο, με σκοπό τη δημιουργία ενός χαοτικού κόσμου όχι ασύνδετου, αλλά με τάξη και αρμονία όπου χρώματα και σχήματα διαμορφώνονται από εσωτερική δομή. Οι ασύμμετρες διατάξεις και τα επαναλαμβανόμενα σχήματα όπως κύκλοι, γραμμές, σημεία έχουν στόχο τη δημιουργία ρυθμού και εσωτερικής μουσικότητας δημιουργώντας ένα Χάος λόγω πνευματικής ανάγκης που δίνει νόημα και συγκρότηση στο έργο, οδηγώντας το σε μια δομημένη εκφραστική απελευθέρωση. Τα υλικά που χρησιμοποιώ είναι μελάνια, μαρκαδόροι, κλωστές και κομμάτια υφάσματος μεγαλύτερου πάχους πάνω σε λεπτότερο ύφασμα χωρίς προετοιμασία της επιφάνειας. Τα μελάνια με τις ασταθείς ροές υποστηρίζουν το απρόβλεπτο της διαδικασίας. Οι μαρκαδόροι, οι κλωστές και τα παχύτερα υφάσματα, υλικά λιγότερο ρευστά έως σταθερά με καθορισμένα όρια, δηλώνουν την κυριαρχία πάνω στις μεταβολές και τις συνθήκες που οδηγούν σε απρόβλεπτες αλλαγές. Η δημιουργία, τέλος, του ψηφιδωτού, κατασκευασμένο από σμάλτα και γυαλί χρωματισμένο με μελάνι, ενισχύει την αντίθεση μεταξύ ρευστού - απρόβλεπτου και δομημένου - συμπαγούς.Item Open Access Το Κενό Πρόσωπο της ΜνήμηςΧαραλάμπους, Παναγιώτα (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Δεκαπέντε ζωγραφικά έργα με μολύβι 14b σε χαρτί μολυβιού μέσα σε κορνίζες με διαστάσεις 40 x 50 εκ. Το έργο μου αποτελεί μια βαθιά συναισθηματική καταγραφή της μνήμης και της απώλειας, την απουσία του ανθρώπινου προσώπου με επίκεντρο τον παππού μου που έχει πλέον φύγει από την ζωή. Μέσα από ρεαλιστικά σχέδια με μολύβι, βασισμένα σε σκηνές από οικογενειακές φωτογραφίες, αναπαρίσταται η καθημερινότητα, αλλά με ένα καθοριστικό κενό: την απουσία του προσώπου. Αυτή η απουσία, αντί για αισθητική επιλογή, αποτελεί συνειδητό μέσο για να αποδοθεί ο θάνατος, η φθορά του χρόνου και η συναισθηματική απώλεια. Οι μορφές γίνονται απρόσωπες, ενεργοποιώντας τον θεατή να προβάλει πάνω τους τις δικές του μνήμες και ιστορίες. Η πηγή έμπνευσής μου είναι οι στιγμές της ζωής που χάνονται, οι οικογενειακές αναμνήσεις και η ανθρώπινη ματαιότητα. Η διαδικασία βασίστηκε στη μελέτη και την επιλογή παλιών φωτογραφιών, από τις οποίες απομόνωσα τις μορφές, διατηρώντας τα περιβάλλοντα και τις συνθέσεις. Μέσα από αυτήν την αφαιρετική προσέγγιση, σχολιάζω την αναπόφευκτη φθορά της ύπαρξης και καλώ τον θεατή να "διαβάσει" το κενό, να το βιώσει. Το έργο λειτουργεί ως μνημείο για όσους έφυγαν, αλλά και ως ποιητική υπενθύμιση της εύθραυστης φύσης της μνήμης και της ανθρώπινης παρουσίας.Item Open Access Κ Υ Τ Τ Α Ρ ΟΣταματάκη, Αιθέρια (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Το ΚΥΤΤΑΡΟ είναι μια εικαστική εγκατάσταση. Ένα ενιαίο έργο αποτελούμενο από πολλά μικρότερα αυτόνομα έργα και υποέργα. Κυρίαρχο είναι το ίδιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο το οποίο έχει σχεδιαστεί στο χέρι παραπάνω από χίλιες φορές και είναι ένας κύκλος μέσα σε έναν άλλον μεγαλύτερο κύκλο. Αυτό το σύμβολο ονομάζω ΚΥΤΤΑΡΟ .Είναι το κύτταρο στην πιο απλή και αφαιρετική μορφή που θα μπορούσε να υπάρξει. Τα έργα αυτά είναι διάφορα ασπρόμαυρα σχέδια σε χαρτιά(γυαλιστερά/ματ) διαστάσεων περίπου Α5 /Α4 από υλικά όπως σινική μελάνη , graffity spray, ακρυλικοί μαρκαδόροι κ.α. και κάθε ένα από αυτά έχει τον δικό του μοναδικό όνομα . Τα χαρτιά Α4 έχουν κάποια ασπρόμαυρα σχέδια, ενώ τα Α5 έχουν το καθένα από ένα μοναδικό κύτταρο(σχεδιασμένο με σινική μελάνη) και ένα όνομα(από χρωματιστό ακρυλικό μαρκαδόρο). Πλησιάζοντας κοντά φαίνεται ότι κάθε Κύτταρο, αλλά και κάθε όνομα είναι διαφορετικό κι ας μοιάζουν ίδια από μακριά εκ πρώτης όψεως. Τα ονόματα των κυττάρων είναι γραμμένα σε διάφορες γλώσσες από όλον τον κόσμο. Επιπλέον υπάρχουν 5 μικρά κείμενα-φράσεις σε κορνίζες, τοποθετημένα διάσπαρτα μέσα στην εγκατάσταση με φράσεις από το πεδίο της επιστήμης της βιολογίας σε σχέση με το ΚΥΤΤΑΡΟ, την επιβίωση/εξέλιξή και άρα την συνέχεια της ύπαρξης του οργανισμού και της Ζωής. Ανάμεσά στα σχέδια και καρφωμένοι στον τοίχο,βρίσκονται 3 καμβάδες(σπρέυ ,ακρυλικά ,πλαστικό τοίχου ,μελάνη και μαρκαδόροι) οι δύο εκ των οποίων απεικονίζουν δύο ασπρόμαυρα χέρια να κρατάνε αντικριστά μισό κύτταρο ενώ ο τρίτος (τοποθετημένος πιο μακριά από τους άλλους δύο) δείχνει ένα μεγάλο κύτταρο ενωμένο και ολόκληρο.(Οι διαστάσεις τους είναι Υ=2,15 μ και Π=2,5 μ για τα δυο χέρια και Υ=2,15μ και Π=3μ για τον καμβά με το κύτταρο), Στον χώρο υπάρχει τραπέζι με κάποια χαρτιά Α5 με το ΚΥΤΤΑΡΟ αλλά χωρίς κάποιο όνομα γραμμένο πάνω τους και πολλές χρωματιστές πινέζες σε ένα μεγάλο μπωλ ώστε να μπορεί να τοποθετεί όποιος θεατής θέλει και ''το δικό του κύτταρο΄΄,το δικό του όνομα στην εγκατάσταση. Στον χώρο υπάρχει τραπέζι με κάποια χαρτιά Α5 με το ΚΥΤΤΑΡΟ αλλά χωρίς κάποιο όνομα γραμμένο πάνω τους και πολλές χρωματιστές πινέζες σε ένα μπωλ ώστε να μπορεί να τοποθετεί όποιος θεατής θέλει και ''το δικό του κύτταρο΄΄,το δικό του όνομα στην εγκατάσταση. Ως αποτέλεσμα, το έργο, αλλάζει καθώς περνάει ο χρόνος και ο κόσμος από μέσα του και ποτέ δεν μπορεί να είναι πάλι ίδιο με πριν- όπως ακριβώς συμβαίνει και με κάθε ζωντανό οργανισμό στην φύση που αλλάζει, εξελίσσεται, γερνάει, μεταβάλλεται και επηρεάζεται από ένα σωρό συνθήκες και παράγοντες. Στο κεντρικό σημείο της εγκατάστασης επί του δαπέδου βρίσκεται ένα μικρότερο υποέργο με τον τίτλο DUM SPIRUM ΣΠΕΙΡΑ και είναι μια εγκατάσταση από spray μπουκάλια σπρέυ τοποθετημένα σε σχήμα σπείρας(σαν σαλίγκαρος) τα οποία καταλήγουν σε ένα κιτς, υπερβολικό, φανταχτερό ,συλλεκτικό και εντυπωσιακό μπουκάλι μπράντυ με βελούδινο εξώφυλλο, ανάγλυφες Καρυάτιδες και χρυσά γράμματα, πολύ εντυπωσιακό και όμορφο αλλά κατά τα άλλα άχρηστο(καθώς όταν πλησιάσεις πολύ κοντά συνειδητοποιείς ότι το περιεχόμενο ''είναι σάπιο''(και έτσι είναι!) Λίγο παραπέρα ακουμπισμένη στο πάτωμα, στην είσοδο της σπείρας υπάρχει μια διαλυμένη κορνίζα Α3 με το κείμενο και την λογική γύρω από την εγκατάσταση ''DUM SPIRUM ΣΠΕΙΡΑ'' και ακουμπισμένο σε ένα μικρό τραπέζι εκεί κοντά βρίσκεται και το μικρότερο αυτόνομο έργο ,ένα κόκκινο βιβλίο(δεμένο χειροποίητα με παραδοσιακή τεχνική) που μέσα έχει ασπρόμαυρα σχέδια και στο εξώφυλλο γράφει με κεφαλαία χρυσά γράμματα: ''ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ'' και στο οπισθόφυλλό του: ''ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΝΕΡΟ''. Και ‘’ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΝΕΡΟ’’ είναι αφιερωμένη και η συγκεκριμένη έκθεση.Item Open Access ΜορφέςΑντωνόπουλος, Χρήστος (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)Το έργο μου ασχολείται και παρουσιάζει κατά κύριο λόγο τον άνθρωπο. Αυτός είναι και ο κύριος πρωταγωνιστής της μικρής μας πραγματικότητας. Έτσι κι εγώ με τη σειρά μου, θέλησα να τον αποτυπώσω δημιουργώντας κατά μία έννοια έναν δικό μου κόσμο, όχι και τόσο διαφορετικό από τον πραγματικό. Θέλησα να προσπαθήσω να δώσω στο «ψέμα» ψυχή, με τις εικόνες που παραθέτω να είναι μια δίοδος προς το συναίσθημα αυτού που θα σταθεί απέναντι τους καθώς τον παρασέρνουν σε μια πιο πνευματική και φιλοσοφική αναζήτηση, η οποία ίσως και να μείνει περισσότερο από το έργο αν όχι το ίδιο. Η αναζήτηση των όγκων, της φόρμας, του τόνου, του σχεδίου και ειδικά το κυνήγι της σύνθεσης, της στάσης και της κίνησης, ίσως να με έφερναν λίγο πιο κοντά στο να αναπαραστήσω τον άνθρωπο έτσι όπως τον έχω στο μυαλό μου. Στα ζωγραφικά έργα χρησιμοποιώ υλικά όπως το κάρβουνο, το μολύβι και τα χρωματιστά μολύβια. Στο χαρακτικό μέρος έχω επιλέξει το ξύλο ως υλικό καθώς θεωρώ ότι μπορεί να αντιπροσωπεύσει την ομορφιά και την ευαισθησία στην τεχνική πάρα την σκληρή επιφάνεια του και με αυτόν τον τρόπο αντανακλάται και η γενικότερη ερμηνεία του έργου. Η δραματικότητα ενός ασπρόμαυρου πίνακα και η ζωντάνια ενός χρωματιστού άλλα και η σύνθεση των δυο αυτών χαρακτηριστικών είναι κάτι που με απασχολούσε. Η επιλογή του υλικού έχει άμεση σχέση με τον σκοπό του κάθε έργου και συμβάλει και αυτό στη συνολική ερμηνεία και όψη. Σκοπός ήταν να αναπαραστήσω τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του ανθρώπου σε μια σειρά έργων όπου κυριαρχεί το στοιχείο του δράματος. Αυτά θεώρησα πως θα επιτευχθούν με τη σωστή διαχείριση και το συνδυασμό των παραπάνω τεχνικών χαρακτηριστικών. Απεικονίζονται φιγούρες είτε μόνες τους σαν απλά σχέδια ενός μοντέλου, κρατώντας όμως πάντα την ταυτότητα (προσωπική-πνευματική) του πραγματικού προσώπου ώστε να είναι όσο πιο αληθοφανές γίνεται εσωτερικά και εξωτερικά, είτε σαν ομάδα δύο ή περισσοτέρων σε μία πιο «ολοκληρωμένη» εικόνα, λέγοντας έτσι μια μικρή ιστορία. Η ύπαρξη και η ανυπαρξία ενός χώρου θα δούμε ότι διαφέρει ανά έργο με σκοπό την ανάδειξη ή όχι ενός ή διαφόρων στοιχείων μέσα σε αυτό. Πραγματεύονται με λίγα λόγια σκηνές της καθημερινότητας, αλλά και την επίδραση ορισμένων καταστάσεων αυτής στους χαρακτήρες του έργου και κατ’ επέκταση στον θεατή. Επιδιώκοντας λοιπόν τα παραπάνω, τον λόγο έχει η αντίθεση του συνόλου του έργου, που μας βοηθάει να συμπεράνουμε με έναν τρόπο, πως μέσα από κάτι δραματικό ίσως και να γεννηθεί κάτι όμορφο.Item Embargo Ενσώματα άρχειαΑργύρη, Αγγελική (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Επιτοίχια ζωγραφικα έργα και γλυπτικές προτομές. Αυτή η ενότητα έργων αποτελεί προϊόν των προσωπικών μου στοχασμών ως προς το άτομο , όχι απλώς ως αισθητικό "αντικείμενο" αλλά ως φορέα ιστορικής μνήμης και πολιτισμικής συνέχειας. Η μορφή δεν λειτουργεί μόνο ως αναπαράσταση αλλά ως ενεργό μέσο σύνδεσης μνήμης και ύλης. Με ενδιέφερε να αποτυπώσω ,μέσω μιας υλικο-στοχαστικής πρακτικής, το πώς η μνήμη μπορεί να δώσει μορφή στο υλικό. Η αισθητική γλώσσα αντλεί ταυτόχρονα από τις αρχαϊκές τοιχογραφίες, τα πορτραίτα Φαγιούμ και την γλυπτική της κλασσικής αρχαιότητας , την υπαρξιακή μελαγχολία του Picasso ,την υλικότητα των έργων των Kieffer και Freud, καθώς και τον εσωτερικό ρυθμό του κορεάτικου κινηματογράφου. Τα έργα , μέσα από την πύκνωση των χρωμάτων που παραπέμπουν στην τεχνική των νωπογραφιών και τα έντονα και άλλοτε απόντα περιγράμματα , πλάθονται με σκοπό να "διασώσουν" όσο και να "αφαιρέσουν". Η υλική προσέγγιση σε συνάρτηση με τις υπαινικτικές σκηνές λειτουργούν ως αποσπασματικές αφηγήσεις, αναμνήσεις αποκομμένες από χρονική και χωρική συνοχή. Ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με μορφές που δεν του αποκαλύπτονται άμεσα, αλλά αφήνουν χώρο για μια ενσώματη θέαση. Οι φιγούρες δεν "αφηγούνται" αλλά "συμβαίνουν".Item Open Access Το Άσωτο ΓίδιΓλαμπεδάκη, Πολύμνια (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν διάφοροι ‘’διάσημοι’’ ήταν θεότητες σε ένα παράλληλο σύμπαν; Αν μια άσχετη παρέα βρισκόταν στη μέση μιας διαμάχης που δεν καταλαβαίνουν; Υποθέστε ότι καμία από αυτές τις ερωτήσεις δεν λυνόταν ποτέ, και αυτό το κόμικ υπάρχει μόνο και μόνο για να μην βγάζει νόημα, ακριβώς όπως η ελληνική τηλεόραση. Η κουλτούρα των διασημοτήτων μας παροτρύνει να θαυμάζουμε ανθρώπους που εκφέρουν τις δικές τους απόψεις, ακόμα και όταν αυτές δεν είναι πάντα σωστές. Μερικές φορές, μέσω ενός συγκεκριμένου γεγονότος, έρχονται στη δημοσιότητα άτομα που είναι εξίσου επιρρεπείς στις ασυναρτησίες όσο και οι υπόλοιποι από εμάς. Μόνο που στην περίπτωση των ‘’διασήμων’’, αυτές οι στιγμές έχουν απαθανιστεί και προβάλλονται συνέχεια για δική μας διασκέδαση. Χρησιμοποιώντας το χιούμορ και τα παράλογα στοιχεία στα μιμίδια για να χλευάσουμε αυτήν την κουλτούρα, μπορούμε να αναδιατυπώσουμε αυτές τις στιγμές και να βρούμε κοινά σημεία με άλλους ανθρώπους μέσω του γέλιου.Item Open Access Κόσμος αρχέγονος: αέναη εξέλιξηΦωτοπούλου, Θεώνη (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)Η εργασία αποτελείται από 13 ξυλογραφίες και 3 ψηφιδωτά. Κόσμος αρχέγονος: αέναη εξέλιξη Από την εκθαμβωτική δύναμη της ζωής και την αδιάκοπη κίνηση του σύμπαντος, μια ωδή στο μεγαλείο της δημιουργίας. Το έργο στρέφει το βλέμμα στην ανεξάντλητη, αυτοδύναμη ροή της ύπαρξης. Ένα διαρκές θαύμα που ξετυλίγεται μπροστά μας, αέναο και ανεξάρτητο. Η θεματική της έκθεσης βαθιά επηρεασμένη από τη μεταμορφωτική εμπειρία της εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Μέσα από αυτή τη βιωματική σύνδεση με την αρχέγονη δύναμη της δημιουργίας, έρχονται στην επιφάνεια πανάρχαια σύμβολα και φόρμες που αναδύονται μέσα από τη μήτρα της δημιουργίας. Κάθε έργο αντανακλά τη θαυμαστή, αέναη κίνηση του κόσμου, μια ασταμάτητη παλίρροια ζωής. Τα έργα πλέουν μέσα σε έναν απέραντο, φωτεινό καμβά. Ένας μεγάλος λευκός χώρος, προσκαλεί τον θεατή να βυθιστεί σε έναν κόσμο όπου τον περιβάλλουν αέρινες μορφές, διαφανείς και άυλες, χωρίς φόντο ή προοπτική, δημιουργώντας την αίσθηση ότι ο χώρος διαστέλλεται και συστέλλεται με την αναπνοή του σύμπαντος. Μια υπενθύμιση του ασύλληπτου μεγαλείου της φύσης και της αέναης, αδιάκοπης ροής του κόσμου. Μια πρόσκληση να σταθεί κανείς μπροστά στο θαύμα της δημιουργίας και να αναγνωρίσει τη δική του θέση μέσα σε αυτή την ατελείωτη, μαγευτική κίνησηItem Open Access ΣύγχυσηΚούκκου, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)Μια σειρά 6 έργων, κατασκευές από μεταλλικές ή ξύλινες βάσεις και γυαλί. Συνολική εγκατάσταση, η οποία αποτελείται από μια συλλογή έργων τέχνης κυρίως από επαναχρησιμοποιημένο γυαλί. Τονίζοντας πόσο πολυπρόσωπο είναι στη φύση του το γυαλί ως υλικό, από την εξαιρετική του ικανότητα να προκαλεί σκέψεις και συναισθήματα μέσω της τέχνης, στην ποικιλία στις υφές, στη μακρά ιστορική του σημασία, στην αξιοσημείωτη ανακυκλωσιμότητά του.Item Open Access ΕγκατάλειψηΒλάχος, Βασίλειος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07)Το θέμα με το οποίο επέλεξα να ασχοληθώ, είναι η εγκατάλειψη. ΄Ηταν, και παραμένει, ένα θέμα επίκαιρο, με αφορμή την φτώχια, και τον πόλεμο, καθώς οι εικόνες των ερειπωμένων σπιτιών παραμένουν ζωντανές και επίκαιρες.Item Open Access AgnesΒεργίνη, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)Η παρούσα πτυχιακή εργασία έχει ως βάση της το ταξίδι στον Κάτω Κόσμο. Το συγκεκριμένο αφήγημα έχει υπάρξει σε κάποια μορφή στις μυθολογίες όλων των πολιτισμών του κόσμου, με πιο σύνηθες σκοπό της «επίσκεψης» του εκάστοτε πρωταγωνιστή η διάσωση κάποιου αγαπημένου προσώπου από τον θάνατο. Κύρια έμπνευση μου για την εργασία αυτή αποτέλεσαι ο μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Μέσα από αυτό το αφηγηματικό πλαίσιο, επιθυμία μου ήταν να εξερευνήσω την αυτοθυσία και τα άκρα στα οποία μπορεί να φτάσει κάποιος άνθρωπος για χάρη κάποιου άλλου. Το περιβάλλον στο οποίο ακολουθούμε την κεντρική χαρακτήρα, που οδηγεί την εξερεύνηση, είναι ξεχασμένα γοτθικά μνημεία. Η φύση έχει εδώ και καιρό αρχίσει την επαναπροσάρτηση τους, όμως η παρουσία και το μεγαλείο τους είναι κάτι που δύσκολα αγνοείται, όταν επιτέλους ανακαλυφθεί. Ο μυστικισμός που περιτριγυρίζει τον Μεσαίωνα είναι κάτι που πάντα με συνάρπαζε, όπως και πολλούς άλλους καλλιτέχνες ανά τα χρόνια, με τρανταχτό παράδειγμα το κίνημα του Βικτωριανού Μεσαιωνισμού και συγκεκριμένα τους προ-Ραφαηλίτες, από όπου έχω εμπνευστεί μεγάλο κομμάτι της αισθητικής που ακολουθώ. Η γοτθική αρχιτεκτονική παίζει πρωταρχικό ρόλο στην αισθητική αυτή, λόγω του ότι εκφράζει την περιπλοκή αλλά και το αίσθημα του μυστηρίου και του δέοντος που θέλω να ενσωματώσω στο έργο μου. Η λήθη είναι επίσης ένα σημαντικό κομμάτι αυτού που θέλω να εξερευνήσω μέσω της πτυχιακής μου εργασίας. Τα ανθρώπινα κατασκευάσματα τα οποία φαντάζουν αέναα και άφθαρτα, με το πέρασμα του χρόνου καταλήγουν εξαιρετικά πολύ εύκολα διαλυμένα και εγκαταλελειμμένα, παρά τις πεποιθήσεις των ανθρώπων που τα χτίσανε. Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ως μέσο απόδοσης το 2d animation σε συνδυασμό με την ψηφιακή εικονογράφηση. Τα τυπώματα και οι εικονογραφήσεις από τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα σε συνδυασμό με ιαπωνικά τυπώματα και μετέπειτα anime, ιδιαιτέρως της δεκαετίας του ‘90, αποτελούν το κύριο στυλ που επιθυμώ να επικαλεστώ, κάτι το οποίο μέσω των ψηφιακών μέσων μπορώ να κάνω χωρίς περιορισμούς. Η χρήση της γραμμής και των πλακάτων σκιών αποτελεί συνδετικό κρίκο των δύο τεχνοτροποιών. Με την ολοκλήρωση, λοιπόν, αυτής της εργασίας, στόχος μου είναι η κινητοποίηση του θεατή προς τα συναισθήματα που περιέγραψα παραπάνω. Η επίκληση του μυστικισμού, της λήθης αλλά και η γέννηση του ερωτήματος «Μέχρι που θα έφτανες για κάποιον;».Item Open Access ΔιαδρομήΜπαλοπούλου, Πολυτίμη (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)Η διαδρομή για μένα αποτελεί την πορεία μου στον χρόνο, τα στιγμιότυπα αναμνήσεων και συναισθημάτων, τα διαδοχικά σταθερά σημεία που στάθηκα σε αυτά και με απασχόλησαν και που συνθέτουν την ίδια τη ζωή. Στο έργο μου έχω προσπαθήσει να δημιουργήσω εικόνες που έχουν πραγματική αναφορά, παραλλαγμένες υπό το πρίσμα μιας προσωπικής εμπειρίας. Είναι εικόνες τοπίου που έχω απαθανατίσει εγώ, από πραγματικές διαδρομές που έχω διανύσει με το αυτοκίνητο κυρίως. Σκοπός μου δεν είναι η ρεαλιστική απεικόνιση του τοπίου αλλά μια πιο ελεύθερη απόδοση του, σε μια προσπάθεια διαφυγής από την άκαμπτη πραγματικότητα. Τα δέντρα στα έργα μου πρωταγωνιστούν και αποκτούν ανθρώπινες διαστάσεις. Σε όλα σχεδόν τα έργα επίσης, υπάρχει το στοιχείο του άκαμπτου, του ορίου σε αντιπαράθεση με τη ρευστότητα. Το ζωντανό σε αντιπαράθεση με το άψυχο. Η κίνηση με την στατικότατα. Φόρμες γεωμετρικές και διαγώνιοι άξονες, τα κιγκλιδώματα του δρόμου εν προκειμένω, που κρατούν το θεατή σε απόσταση από την ρευστότητα του φυσικού τοπίου. Επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες ψηφιακά και έπειτα ζωγραφίζω με λάδι σε καμβά ή ξύλο, κυρίως σε αποχρώσεις του μπλε, προσπαθώντας να αναγάγω τις φόρμες σε απλούστερα χρώματα. Ασήμαντα πράγματα που απεικονίζονται στις φωτογραφίες χάνονται στον αρνητικό χώρο φωτίζοντας τες όλο και περισσότερο κατά την ψηφιακή επεξεργασία