Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)

Permanent URI for this collection

https://artia.asfa.gr/handle/artia/8

Browse by

Filter results by year or month

Results 1 - 20 of 193

Open Access
Οι περιλανώμενοι
Αντωνίου, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 0009-10-24)
Η ζωή είναι μια αναζήτηση και αυτή η αναζήτηση προϋποθέτει περιπλάνηση.Ο περιπλανώμενος είναι εκείνο το κομμάτι του εαυτού μας που εμπλέκεται σε ένα εσωτερικό ταξίδι για να συγκεντρώσει εμπειρίες, συναισθήματα και αντιλήψεις με στόχο την διερεύνηση του εσωτερικού χώρου και να ανακαλύψει κρυμμένους, εσωτερικούς «θησαυρούς» και τόπους - ψυχικούς ή άλλους. Η σειρά έργων «Οι Περιπλανώμενοι», αφορά σ' έναν αριθμό αρχετυπικών μορφών που ξεκινούν ένα εσωτερικό ταξίδι για να αναζητήσουν τα όρια μεταξύ συνειδητού και υποσυνείδητου, φωτός και σκότους, επιθυμίας και πραγματικότητας. Ένα ταξίδι που συνοδεύεται από ένα αιώνιο μαρτύριο αλλά και την υπόσχεση μιας ηλιόλουστης λύτρωσης.
Open Access
m.other
Πατάκα, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 0026-06-24)
Η πτυχιακή μου εργασία αφορά μία έρευνα σχετική με τη δημιουργία ενός ιδρύματος συμβουλετικού χαρακτήρα, από καλλιτέχνες για καλλιτέχνες. Mία έρευνα για την διαμόρφωση μελλοντικών προγραμμάτων, βασισμένη σε δύο πυλώνες, τους καλλιτέχνες του αύριο και τους καταρτισμένους ανθρώπους στο εμπόριο της σύγχρονης τέχνης του σήμερα. Συμπέρασμα αυτής, το χάσμα ανάμεσα στον δημιουργικό κόσμο και τον κόσμο του εμπορίου, με τελικό στόχο να διερευνηθεί εάν η ανάγκη μιας “ενδιάμεσης” πρακτικής που θα ενώνει με διαφάνεια τον δημιουργό με το εμπόριο της τέχνης είναι τελικά ζωτικής σημασίας. Η έρευνα παίρνει μορφή στην εφημερίδα μαζί με όλα τα πορίσματα αυτής και πλαισιώνεται με το μέσο της εγκατάστασης στον εκθεσιακό χώρο της "Νίκος Κεσσανλής" στην Ανωτάτη Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, με την διαμόρφωση ενός "lobby" του ιδρύματος m.other.
Open Access
Πτυχιακή εργασία της Ζευγαδινά Δανάη
Ζευγαρινά, Δανάη (Πτυχιακή εργασία, 2016)
Εγκατάσταση που αποτελείται από ένα ξύλινο χειροποίητο παραβάν διαστάσεων 4 m μήκους * 2,80 m ύψους, με ενσωματωμένα 6 ζωγραφικά μέτρα διαστάσεων 1,25*2,10 m
Open Access
In- Side-Out
Μαυρομμάτη, Όλγα (Πτυχιακή εργασία, 2016-06)
Το In- Side Out είναι μια προσπάθεια αποτύπωσης της ανθρώπινης ψυχής στις πιο εύθραυστες και αληθινές στιγμές της. Οι μορφές που παρουσιάζονται αντιπροσωπεύουν συναισθήματα απομόνωσης, άγχους και απόγνωσης, αποκαλύπτοντας τη βαθιά ψυχική ένταση που μπορεί να βιώσει ένα άτομο. Το έντονο μπλέ χρώμα ως κυρίαρχο στοιχείο, προσδίδει ψυχρότητα και εντείνει την αίσθηση του κενού, ενώ οι παραμορφώσεις και η δυναμική των εκφράσεων επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια αίσθηση ανησυχίας και αναταραχής. Τα έργα δεν επιδιώκουν να προσφέρουν απαντήσεις ή λύσεις· αντίθετα, λειτουργούν ως καθρέπτες των εσωτερικών συγκρούσεων και των σιωπηλών κραυγών που πολλοί από εμάς κρύβουμε. Η ένταση ανάμεσα στο φως και τη σκιά είναι μια μεταφορά για τη μάχη μεταξύ ελπίδας και απελπισίας, δημιουργώντας έναν χώρο όπου ο θεατής μπορεί να βυθιστεί και να προβληματιστεί για τα δικά του συναισθήματα και υπαρξιακά ερωτήματα. Μέσα από αυτά τα έργα, επιδιώκω να αναδείξω την ανθρώπινη ευαλωτότητα και να προκαλέσω μια προσωπική ενδοσκόπηση.
Open Access
Πτυχιακή εργασία του Μάρκου Κοζαΐτη
Κοζαΐτης, Μάρκος Τ. (Πτυχιακή εργασία, 2020)
1937 o Αδόλφος Χίτλερ ζητά από τον Φέρντιναντ Πόρσε την σχεδίαση ενός μικρού οικογενειακού αυτοκινήτου κατασκευάζοντας 30 αντίτυπα με την ονομασία W30. 1938 έχουν κατασκευαστεί ήδη 210 αντίτυπα αλλάζοντας την ονομασία σε VW Porsche Type60 και τότε ξεσπά ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος. 1939 εν μέσω πολέμου στο εν λόγο εργοστάσιο αρχίζει και παράγεται στρατιωτικός εξοπλισμός και τότε γεννάται η ιδέα να χρησιμοποιηθεί το σασί του Type 60 σε ένα νέο στρατιωτικό όχημα και ονομάζεται VW Type 82 Kubelwagen | VW Type 166 Schiwimmwagen. 2020 έχοντας ως γνώμονα την ιστορία του οχήματος και το συμβολικό παρελθόν του ως αυτοκίνητο του λαού πριν τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο το ναζιστικό καθεστώς ως στρατιωτικό όχημα που μετατράπηκε στην πορεία του πολέμου μέχρι και το 60ς οπού συνδέθηκε με την εναλλακτική κουλτούρα των ΗΠΑ και με το κίνημα των χίπις. Ανακατασκεύασα την δική μου σύγχρονη εκδοχή ενός στρατιωτικού οχήματος χωρίς να αλλάξω κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού, θέλοντας να θυμίζει τον σκαραβαίο που οι περισσότεροι βλέπομε στον δρόμο ευχάριστα και παράλληλα ένα όχημα που είναι έτοιμο για μάχη .
Open Access
I'm not a robot: A monsters guide to survive the last millenium
Μελέτης, Αναστάσιος Παναγής Χ. (Πτυχιακή εργασία, 2021)
Το "I'm Not a Robot: A Monster's Guide to Survive the Last Millennium" είναι ένα έργο που αποτελείται από μια ομαδική performance (60 λεπτά) και μια πολυμεσική εγκατάσταση. Παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2021 , κατά την διάρκεια της έκθεσης Πτυχιακών Εργασιών, στον υπόγειο χώρο του φουαγιέ της Α.Σ.Κ.Τ. Το έργο ερευνά το αρχέτυπο του “cyborg” και την ιδέα ενός μερικού και συνεχώς μεταβαλλόμενου εαυτού σε σχέση με τη μετά ψηφιακή εποχή και τις νέες υβριδικές συνθήκες που αυτή επιβάλλει. Η επιτελεστική δράση εξελίσσεται εντός ενός “επιστημονικού εργαστηρίου” που καταρρέει, όπου γεννιούνται και κατάκρεουργούνται ξανά και ξανά τερατώδεις χαρακτήρες, που πασχίζουν να υπάρξουν και να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους και να επιβιώσουν. Η δράση, μέσω αυτού του συνεχόμενου κύκλου γέννησης και καταστροφής, λειτουργεί σαν μια τελετή ενηλικίωσης που δεν τελειώνει ποτέ, μια περιπέτεια συνεχούς διαμόρφωσης και αφανισμού ταυτοτήτων σε ένα κόσμο που βρίσκεται σε αποσύνθεση. Κατά την διάρκεια του έργου, ο δημιουργός είχε τον ρόλο του παρατηρητή και τη δυνατότητα να επεξεργάζεται ζωντανά την συνολική εμπειρία. Επιμελούνταν on-stage και off-stage την live οπτικοακουστική εγκατάσταση ( ψηφιακή προβολή του προτζέκτορα και ηχητικό τοπίο ) αλλά και τον σκηνικό χώρο και τα αντικείμενα . Οι performers χρησιμοποιούσαν τα σώματά τους παίζοντας, κάνοντας γυμναστική, παλεύοντας, χορεύοντας και συμμετέχοντας σε επαναλαμβανόμενες πράξεις και σε ασκήσεις με στόχο την σωματική διέγερση και τη καταστολή. Παράλληλα καλούνταν να χρησιμοποιούν, να ανταλλάσσουν, να μετατρέπουν και να επαναχρησιμοποιούν υλικά και σκηνικά αντικείμενα, μεταλλασοντας ετσι συνεχώς τον εικόνα τους και το χώρο γύρω τους, συνησφέροντας έτσι στην συνεχώς μεταβαλλόμενη φύση της performance. Τα μέλη της ομάδας επιλέχθηκαν στοχευμένα βάση της ηλικίας και του διαφορετικού τους υποβάθρου (πχ.τέχνες, μουσική, ψυχική υγεία). Στην συνέχεια, κλήθηκαν σε ομαδικές συζητήσεις και ατομικές συνεντεύξεις. Στις ατομικές συνεντεύξεις μοιράστηκε από τον δημιουργό ένα ερωτηματολόγιο το οποίο εμπεριείχε θέματα σχετικά με την παιδική ηλικία, την εξερεύνηση του εαυτού στο διαδίκτυο, την διαδικασία ενηλικίωσης, τις προσωπικές μεταμορφώσεις και την κοινωνική προσαρμογή. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν οδήγησαν στην δημιουργία 13 αρχετυπικών χαρακτήρων για το κάθε performer και στην σύνθεση ατομικών task list τα οποία περιγράφουν βήματα δημιουργίας, μεταμόρφωσης και αλληλεπίδρασης χαρακτήρων. Η εγκατάσταση οικοδομεί ένα κατακερματισμένο περιβάλλον αλλα και μια διαδρομη. Την οποία ο θεατής καλείται να ανακαλύψει, ακολουθώντας γραμμικά στοιχεια και συντρίμμια που έχει αφήσει πίσω της κάποια μαζική καταστροφή. Τα επιμέρους εικαστικά έργα αποτελούν υβριδικά αντικείμενα - κράμματα ψηφιακών απεικονίσεων, εμπειριών και υλικών απορριμμάτων. Οι συνεχείς μεταθέσεις από το ψηφιακό στον υλικό χώρο και τα αντιφατικά στοιχεία, συνθέτουν θραυσματικά μυθολογικά συστήματα τα οποία θολώνουν τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού, γεγονότος και φαντασίας. Φτιαγμενα απο αποδομημένα και αποσυνδεδεμένα υλικά (Ανακυκλώσιμα και βιομηχανικά υλικά, ευρεθέντα αντικείμενα συνθετικό μετάξι κ.ά.) τα έργα παραπέμπουν άλλοτε σε ψευδό επιστημονικά ευρήματα και σχεδιαγραμματα , άλλοτε σε τελετουργικά εργαλεία και άλλοτε σε βιομηχανικά κατάλοιπα, ενός φανταστικού πολιτισμού. Στα απομεινάρια αυτά υπάρχουν αποτυπωμένες δυνητικές ιστορίες - στιγμές αλληλεπίδρασης μετάλλαξης, καταστροφής και αποκάλυψης που επιχειρούν να ισορροπήσουν μεταξύ ευαλωτότητας, μηδενισμού και ειρωνείας. Το θεωρητικό υπόβαθρο και η έρευνα του περικλείουν θεματικές από τα πεδία της Ψυχολογίας των Νέων Μέσων και του Κυβερνοχώρου, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, της Βιολογίας, της Τελετουργίας και της Μεταφυσικής. Ερευνητικά το έργο έχει ως αφετηρία το βιβλίο του Marshall McLuhan “Τhe Medium is the Massage” (1967) στο οποίο παρουσιάζει τις αλλαγές που επιφέρουν τα νέα μέσα μετάδοσης της πληροφορίας στους τρόπους με τους οποίους, αντιλαμβανόμαστε την εγγύτητα, μετατρέποντας τον κόσμο σε ένα παγκόσμιο, “διασυνδεδεμένο και αλληλοεξαρτώμενο χωριό”. Σύμφωνα με το ερευνητικό σύγγραμμα “Κυβερνοψυχολογία” σε επιμέλεια Angel J. Gordo-Lopez και Ian Parker (2008), με την ίδρυση του World Wide Web, αλλάζει ακόμη πιο βαθιά ο τρόπος με τον οποίο οι χρήστες του αντιλαμβάνονται τον εαυτό και τον κόσμο γύρω τους, διαχωρίζοντας τα σε online και offline και οικοδομώντας έτσι το μετά ψηφιακό τοπίο. Η Donna Haraway στο “Μανιφεστο των Σαιμποργκ” (1987) χαρακτηρίζει την υβριδική αυτή ανθρώπινη κατάσταση, ως cyborg. Θεωρεί πως αυτή η τερατώδης ταυτότητα είναι ικανή να αναιρέσει τους δυϊσμούς που επιβάλλει η κανονικότητα και να ενδυναμώσει τα άτομα που βρίσκονται στο περιθώριο. Το έργο αντλεί επίσης έμπνευση από τις προσεγγίσεις της Jane Ellen Harrison στις ιερές τελετές και την αρχαία τέχνη, επισημαίνοντας τον ρόλο των τελετών σε σχέση με την μίμηση, την προετοιμασία, τη μετάβαση και τη μεταμόρφωση και το ρόλο τους στην οικειοποίηση του τραύματος και την εκτόνωση της αγωνίας και της σκέψης . Επιπλέον, η αλχημεία και η παραψυχολογία επηρεάζουν την καλλιτεχνική διαδικασία, παρέχοντας ένα πλαίσιο για την διαδικασίες σχηματισμού και ολοκλήρωσης του εαυτού , τη μεταμόρφωση και την αναγέννηση. Μέσω της εξερεύνησης της ταυτότητας του cyborg και της ιδέας ενός κατακερματισμένου εαυτού εντός της μετά ψηφιακής εποχής το "I'm Not a Robot: A Monster's Guide to Survive the Last Millennium" καλεί το κοινό του να αναλογιστεί τον συνεχώς μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της προσωπικότητας και τις νέες συνθήκες που επιβάλλει ένα νέο υβριδικό περιβάλλον. Ερευνώντας και αξιοποιώντας διάφορους τομείς, όπως οι μελέτες των νέων μέσων, η ψυχολογία, η ανθρωπολογία, και η μυθολογία, το έργο εξετάζει τις μετασχηματικές επιδράσεις της τεχνολογίας, την ρευστή φύση των online και offline ταυτοτήτων, και την ενδυνάμωση που προκύπτει από την αποδοχή μιας υβριδικής κατάστασης, την ύπαρξή μας σε ένα μετά ψηφιακό τοπίο και ίσως σε μια post-human εποχή.
Open Access
Η πηγή
Αντωνιάδη, Άννα Α. (Πτυχιακή εργασία, 2021)
Πρωταγωνιστές του έργου είναι κυρίως δέκα (10) λουλούδια, ο συμβολισμός και οι ιδιότητες των οποίων με ενέπνευσαν στο να τα ερευνήσω και να τα χρησιμοποιήσω ως φύλακες στο εσωτερικό μου ταξίδι προς την ίαση. Η φύση τους έχει συνδεθεί με φαρμακευτική, ψυχοτρόπο και θανατηφόρα χρήση, ανάλογα με τη δόση -γιατί όπως είπε ο Παράκελσος, η δόση κάνει το δηλητήριο- . Ανά τους αιώνες χρησιμοποιούνται σε θεραπείες σώματος και ψυχής. Ο υοσκύαμος χρησιμοποιήθηκε από τις ιέρειες των Δελφών για να έρθουν σε έκσταση, ζητώντας να παραδοθούμε στο άγνωστο, ενώ μαζί με την οπιούχο παπαρούνα αποτέλεσαν συστατικά του μυθικού ποτού νηπενθές, που καταλαγιάζει τον πόνο μέσω της λήθης. Ο ελλέβορος υπόσχεται ζωή μετά το θάνατο (του εαυτού) ανθίζοντας μες στον χειμώνα, το εντελβάις λάμπει μοναχό του στα πιο ψηλά και παγωμένα βουνά. Η δατούρα σύμφωνα με το μύθο φύτρωσε από το στήθος του θεού Σίβα όταν εκείνος ήπιε όλο το δηλητήριο του κοσμικού ωκεανού. Έτσι κι εμείς μπορούμε να μεταμορφώσουμε τον πόνο. Το μιγκέ συμβολίζει την επιστροφή στην ευτυχία, το κώνειο τα όρια και την αποδοχή της σκιάς, η δακτυλίτιδα γιατρεύει την πονεμένη καρδιά, το ακόνιτο φύτρωσε από το σάλιο του Κέρβερου, συμβολίζοντας τον θάνατο αλλά και την αναγέννηση μέσω αυτού, η μπελαντόνα όμορφη και θανατηφόρα βοηθά να καταλάβουμε τη θηλυκή μας δύναμη και να γιατρέψουμε μονάχοι τις πληγές μέσα μας. Πολλά από αυτά τα φυτά φυτρώνουν πλάι σε εγκαταλελειμμένο κτίρια, χωματόδρομους, μέσα στη μοναξιά και το σκοτάδι. Αναλγητικά του πόνου, ιερά σε μάγισσες και χθόνιους Θεούς, φυτά ψυχοπομποί, που κινούνται ανάμεσα σε φως και σκοτάδι, με τη δυνατότητα να σκοτώσουν, να τρελάνουν και να γιατρέψουν, που μας μαθαίνουν την επιλογή του τι να κάνουμε το σκοτάδι μας. Από τα σύμβολα, το ερπετό ηγείται συνδεδεμένο με την αναγέννηση μέσω της αυτοκαταστροφής, η σπείρα θυμίζει την κυκλικότητα της ζωής και το ταξίδι από και προς τον εαυτό, το αλχημικό τρίγωνο συνδέεται με την πορεία της ψυχής, το αιδείο είναι η προσωποποίηση της πηγής, η είσοδος μας στον κόσμο, το κύπελλο της υγείας περιέχει δηλητήριο ή γιατρικό, εμείς διαλέγουμε. Ελπίζοντας λοιπόν πως με οδηγούς άνθη και αρχαία σύμβολα, θα δω την αλήθεια μέσα μου, ώστε να ανθίσω κι εγώ, επικαλούμαι το φως με μέσο το σκοτάδι, για να επιστρέψω στον εαυτό που έχασα, προορισμό και πηγή.”
Open Access
Πτυχιακή εργασία της Ραφαέλλα Χ. Κόνη
Κόνη, Ραφαέλλα Χ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Η παρούσα εργασία βασίζεται αποκλειστικά στην εικονογράφηση, γνέφοντας και προς την τέχνη του κόμικ. Η εικαστική μου γλώσσα μέχρι στιγμής και πιθανότητα εφεξής (θα) αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από αναπαραστατικό σχέδιο και ζωγραφική σε επίπεδη επιφάνεια. Το έργο μου είναι πάντα αυτό που φαίνεται και κάθε εικόνα εδώ είναι ανεξάρτητη από τις υπόλοιπες, συνδεόμενες μόνο από την τεχνική προσέγγιση τις διαστάσεις και τα υλικά. Οποιαδήποτε συνειρμική τους σχέση κατά τη διάρκεια και σειρά της δημιουργίας τους αφορά κι ενδιαφέρει έμενα τη δημιουργό μόνο. Συγκεκριμένο θεωρητικό πλαίσιο δεν υπάρχει. Το κείμενο αυτό συγγράφεται ως υπόμνημα σε περίπτωση που αυτό το αρχείο ανοιχτεί από κάποιο φοιτητό. Οι συνθέσεις αποτελούν κολλάζ εικόνων και μνημών, που συνέλεξα αδιαμεσολάβητα με τις δικές μου αισθήσεις αλλά κι από φωτογραφίες από το αρχείο κοντινών μου προσώπων. Οι εικόνες που προέκυψαν είναι «πρωτότυπες» μεν αλλά συντίθενται από πρόσωπα , τόπους , αντικείμενα που υπάρχουν ή έχουν υπάρξει, με αυτή τη μορφή που τα απέδωσα, κάποια στιγμή στο παρελθόν. Τα σχέδια στα post it sticky notes είναι ψαρεμένες σχεδόν αποκλειστικά από το ίντερνετ και συγκεκριμένα από τον ιστότοπο του Instagram. Αριθμούν περί τα 250. Όταν αναρωτήθηκα πόσες ψηφιακές εικόνες καταναλώνω κατά την 6ωρη κατά μέσο όρο (μέχρι πρότινος) παραμονή μου στα σόσιαλ μίντια τη μέρα, αυτόν τον αριθμό σκέφτηκα. Ακόμα δεν έχω επαληθεύσει τη μαντεψιά μου. Στα post it μου εμφανίζονται memes, S/M concept photography , η Oum Kalthoum , τα φονικά νύχια του καγκουρό , πολλές γάτες. Ναι, κι εδώ γάτες , θέλω η δουλειά μου να ‘χει τις ποιότητες της γάτας , αδιαπραγμάτευτα η εαυτή της , ρέουσα , συντροφική , απαλή σαρκοφάγα , ένα πολύ «κοινό» είδος που πάντα θα σταθείς να το κοιτάξεις. Έχω ατελείωτο ή αδιέξοδο δρόμο ακόμα. Στον δίπλα τοίχο, ξυλογραφίες δικής μου σύνθεσης από έναν ασφυκτικό συναυλιακό χώρο κατά τη μεταβατική παύση μεταξύ των σετ, μια αντιγραφή των χαρακωμάτων όπως τα απέδωσε ο Jacques Tardi , η Eartha Kitt , ένα υπνωτιστικό yassification ξόρκι , οι γιαγιάδες μου και οι παλιές μου φίλες, αγαπώ να μοιράζομαι τις αναφορές μου και να ανάβω κεράκια για το παρελθόν. Μπορείτε μα καθίσετε στο σχεδιαστήριο εδώ και να προσθέσετε τη δική σας αφίσα σε αυτόν τον καταλάθος εφηβικό τοίχο.
Open Access
Black, Blacker than black
Τζανιδάκη, Χριστιάννα-Ίρμα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Το μπάνιο, χώρος απόλυτα ιδιωτικός. Το σώμα εκεί σε μια ευάλωτη συνθήκη, που χαρακτηρίζεται από επαναληπτικότητα, πρωταρχικής αναγκαιότητας εκτίθεται σε μυστικές εσωτερικές διεργασίες. Η παρουσία του νερού, κυρίαρχη στο χώρο προσδιορίζει την πορεία της λειτουργίας της ανθρώπινης συνθήκης προς τη μεταμόρφωση. Το αποχωρητήριο, χώρος συγκέντρωσης και ταυτόχρονα απομάκρυνσης του περιττού. Εκεί όπου η κένωση μέσα από την υπερίσχυση, τον έλεγχο καθορίζει το τι είναι χρήσιμο και τι περιττό. Η απομάκρυνση αυτή επιτυγχάνεται μέσω ενός δικτύου σωληνώσεων, μέρος ενός ευρύτερου συστήματος οχετών και υπονόμων, που υπάρχει και αναπτύσσεται παράλληλα αλλά υπόγεια και υποχθόνια σε σχέση με ολόκληρη την ανθρώπινη δραστηριότητα και ζωή. Σαν ένας υπαρκτός Κάτω Κόσμος μη αποδεχτός, απεχθής αποκρουστικός. Το πλύσιμο, ενέργεια κάθαρσης και εξαγνισμού για να προσεγγίσουμε το Θείο. Στο δοχείο του νιπτήρα καθαρίζουμε τα χέρια μας και βλέπουμε το είδωλο μας. Σε ένα γεμάτο νιπτήρα θα βλέπαμε δύο εαυτούς, έναν στον καθρέφτη και έναν στο νερό. Η μπανιέρα και η βάπτιση. Η διείσδυση μέσω της βύθισης μας οδηγεί στο υποσυνείδητο και στα όνειρα. Μια βίαιη διαδικασία, σαν πνιγμός στον υγρό σάκο της εύθραυστης συνειδητότητας μέσα από την οποία έρχεται η μεταμόρφωση. Ο ψυχαναλυτής Carl Jung ονομάζει το υποσυνείδητο σκιά (shadow*) και γράφει πώς “όλοι κουβαλάμε μια σκιά και όσο λιγότερο ενσαρκώνεται στην συνειδητή ζωή, τόσο πιο μαύρη και πηχτή γίνεται”. Η συνειδητοποίηση, η αποδοχή της σκιάς και η εργασία πάνω σε αυτή συνδέονται με το αλχημικό nigredo*. Μια διαδικασία δύσκολη και επώδυνη, μια φοβερή μελαγχολία, το πιο μαύρο από όλα τα μαύρα (black, blacker than black). Περιλαμβάνει το mortificatio* και το putrifactio*. Για να επιτευχθεί η μεταμόρφωση πρέπει να έρθει πρώτα ο θάνατος μέσω του διαμελισμού, ο διαχωρισμός από το ανθρώπινο σώμα. Όλος ο πόνος έρχεται να μας ωφελήσει, το 99% της σκιάς είναι αγνό χρυσό, καθώς θα είμαστε πιο κοντά στην εξέλιξη της προσωπικότητας μας και στην επέκταση της συνειδητότητας. Η εκδορά, χωρίς μάτια έχει στρίψει το βλέμμα της προς τα μέσα, εκεί που κάποτε υπήρχαν τα όργανα και ψάχνει κάτι πιο βαθιά. *shadow(σκιά):ο ψυχαναλυτής Carl Jung είχε ονομάσει την δική του θεωρία για το υποσυνείδητο shadow(σκιά), όπου σκιά είναι όλες αυτές οι πτυχές της προσωπικότητας μας, που υπάρχουν μέσα μας αλλά ο συνειδητός εαυτός τις καταπιέζει γιατί δεν μπορεί να βρει καμία ταύτιση με αυτές. *nigredo(μαύρισμα) ο Jung μελετώντας αλχημικά κείμενα, τις αρχές των οποίων εφάρμοσε στον ψυχισμό, βρίσκει το nigredo. Το nigredo, στην αλχημεία, είναι το πρώτο στάδιο της παρασκευής της φιλοσοφικής λίθου, όπου τα υλικά βράζουν και δημιουργούν ένα πηχτό, μαύρο μίγμα.*mortificatio( σκότωμα)*putrifactio (σάπισμα)
Open Access
Σωματοποιημένη παρέκκλιση
Γιαννοπούλου, Αικατερίνη Α. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Η θεματική που εξερευνάται και παρουσιάζεται μέσω των έργων μου , εκτείνεται από τα όρια του φυσικού σώματος στην αναζήτηση μιας εφήμερης θραυσματικής ταυτότητας . Το σώμα ανάγεται σε βασικό συστατικό της ταυτότητας, εμφανίζεται όμως ως ρευστό και μεταβαλλόμενο, ανοιχτό σε μετασχηματισμούς που απορρέουν από τα εκάστοτε πολιτισμικά και πολιτικά δεδομένα εξουσίας . Η συνεχής επισφάλεια που διακατέχει το σώμα τροφοδοτείται από την αποκομμένη εικόνα του εαυτού . Tα παραπάνω αλληλοσυμπληρώνονται σ’ένα πεδίο προβληματισμού για την σύγχρονη πολιτική του σώματος , επηρεασμένη απ΄τον μεταδομισμό που στέκεται κριτικά απέναντι στο ασφαλές και δεδομένο του φυσικού σώματος και αντιπροτείνει την θεώρηση του ως τόπο ενδεχομενικότητας , ως μια κοινωνικά κατασκευασμένη σωματικότητα ανοιχτή σε αναθεωρήσεις.
Open Access
Capricious
Κασαρά, Παρασκευή Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Ένα μυθικό υβρίδιο υπό εξαφάνιση διασπάται σε αστέρια στον ουρανό, ένα μοναδικό μετεμφυλιακό λογοτεχνικό πλάσμα της Λατινικής Αμερικής απάγεται από έναν φωτεινό αέρα, ένα κινηματογραφικό μύθευμα πολλαπλών συνειδήσεων χάνεται στη μέση μιας πεζοπορίας. Tο Capricious (εγκατάσταση - συλλογή κειμένων) διαγράφει μια πορεία από τη νοσταλγία και τη μνήμη στον αμνησία και τον διαμελισμό, από τη μοναξιά και την αποταύτιση στον εξαφανισμό, μελετώντας την ιδιότροπη τάση μυθευμάτων - παράλογων, φανταστικών αντικειμένων- , να εξαφανίζονται αυθόρμητα. Με βάση την ετυμολογική συσχέτιση των λέξεων remember [(re + member): θυμάμαι, ανακαλώ, (κυριολεκτικά) ανασυντάσσω, ενώνω] και dismember [(dis+member): διαμελίζω, χωρίζω, διαιρώ)] παρακολουθούμε τρία παράλογα αντικείμενα να χάνουν σταδιακά την ακεραιότητα και την ταυτότητά τους και να οδηγούνται μοιραία στον χαμό. Τι συμβαίνει στα πλασματικά όντα όταν τελειώνει η ιστορία; Η μυθική φύση τους τα καθιστά ήδη εφήμερα και φευγαλέα. Σε μετα-ανάλυσή της, φαίνεται ότι η ύπαρξή τους εξαρτάται άμεσα από την εξωτερική παρατήρηση, που θέτει σε κίνηση τον πλαστό κόσμο που τα φιλοξενεί. Στην περίπτωση των μυθευμάτων, η παρατήρηση επηρεάζει το αποτέλεσμα στον βαθμό που του επιτρέπει να συμβεί, έστω κι αν η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Πρόκειται για μια πορεία αποκάλυψης του μηχανισμού της μυθοπλασίας, που εμφανίζει ένα περαιτέρω σημείο ταύτισης με το κοινό: Όταν λείπουν οι μάρτυρες, η απώλεια της ταυτότητας φαίνεται ξαφνικά πολύ εύκολη και η εξαφάνιση, έστω δυνητικά ή και για μια στιγμή, είναι ένας τόπος όπου ο καθένας μπορεί να βρεθεί. Η πράξη της γνώσης, της μαρτυρίας, της συνηγορίας ανασύρει την ανεπιβεβαίωτη ύπαρξη, το ανεπιβεβαίωτο γεγονός από την ανυποστασία. Τα συμβάντα του παρελθόντος, οι εμπειρίες του παρόντος ρευστοποιούνται, όταν επικυρώνονται μόνο από την αυτοπαραδοχή τους. Η μνήμη είναι κάτι που μοιράζεται. Μια εκτίμηση που μυθοποιεί το πραγματικό και απομυθοποιεί το μυθικό.
Open Access
Dive
Βασιλειάδου, Θεοδώρα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Αφετηρία της αναζήτησης μου είναι η βιωματική μου σχέση με τον χώρο της κολύμβησης. Μέσα από την καθημερινή ρουτίνα των προπονήσεων παρατήρησα τις ιδιότητες του νερού και του σώματός μου μέσα σε αυτό. Οι εικόνες που δημιουργώ, στιγμιότυπα της κίνησης του νερού, συνθέτουν ένα περιβάλλον που «συνομιλεί» με τις διαφορετικές καταστάσεις και τις συνεχόμενες μεταβολές του νερού. Εξερευνούν τη σχέση μεταξύ της επιφάνειας και του πυθμένα. Αποτυπώνουν την αίσθησης της άνωσης, της έλλειψης βαρύτητας, την εμπειρία των στιγμών που το νερό σε περιβάλλει. Κατά την διάρκεια της ζωγραφικής πράξης η εκμετάλλευση του τυχαίου στοιχείου παίζει καθοριστικό ρόλο καθώς και το ίδιο το νερό αλλάζει διαρκώς, αφομοιώνοντας το χρώμα και το σχήμα του περιβάλλοντα χώρου. Το περιβάλλον που προκύπτει, αποτελεί μία επιστροφή σε έναν οικείο χώρο, ένα προσωπικό καταφύγιο
Open Access
Lucid worlds
Κατρή, Βερόνικα Ν. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Εικόνες παρμένες από μνήμες, φαντασία και περιβάλλον αποτυπώνονται στον καμβά και συνθέτουν το Lucid Worlds. Ζωγραφική που ρέει ανάμεσα σε μυθοπλασία και πραγματικότητα. Χρησιμοποιώντας συμβολικά και αφηγηματικά στοιχεία στο έργο της, η Κατρή δημιουργεί τη δική της αφήγηση μέσα από τη μυθολογία, τις αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας στη Σαντορίνη, τα ταξίδια της, αλλά και την πρόσφατη εμπειρία της από το Iσλανδικό τοπίο, που τη συγκίνησε βαθιά και επηρέασε καθοριστικά τη τέχνη της. Αυτά τα στοιχεία συγχωνεύονται σε όλη τη δουλειά της και αφηγούνται την προσωπική και ποιητική σύνθεση της καλλιτέχνιδας των Lucid Worlds. To παιχνίδι των σχέσεων μεταξύ φιγούρας και τοπίου διατρέχει σε ολόκληρο το έργο. Αυτή η συγχώνευση ξυπνά τη μνήμη συγκεκριμένων εμπειριών και δημιουργεί ένα φανταστικό τοπίο, στο οποίο η ίδια η καλλιτέχνης ζει σε πραγματικό χρόνο. Σε συνδυασμό με τον προσωπικό συμβολισμό της Κατρή, η αλχημεία που προκύπτει αγγίζει έναν σουρεαλισμό και ένα συμβολικό στυλ. Το Lucid Worlds προσκαλεί τον θεατή σε ένα ταξίδι και τον προκαλεί να βρει μέσα στο έργο τη δική του αφήγηση.
Open Access
Πτυχιακή εργασία της Θεοδωροπούλου Σοφίας
Θεοδωροπούλου, Σοφία Α. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Κάθε μέρα την ίδια ώρα, την ίδια διαδρομή, τις ίδιες κινήσεις, τις ίδιες σκέψεις. Μαθαίνει το σώμα μαθαίνει το μυαλό δε χρειάζεται να σκεφτούν παραπάνω. Όταν δεν αλλάζουν τα δεδομένα δεν αλλάζει ούτε το αποτέλεσμα. Μαθαίνεις το αποτέλεσμα και όταν ξέρεις είναι πιο ασφαλές. Ο έλεγχος είναι ασφάλεια, γιατί ξέρεις τι θα συμβεί, καλύτερα να ξέρεις. Καλύτερα να μην βγαίνεις έξω από τα όρια, να περιορίζεσαι σε αυτά που ξέρεις. Όταν δεν ξέρεις φοβάσαι.
Open Access
Το μεγάλο σπίτι
Μαντινάου, Ειρήνη Κ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Το έργο «Το μεγάλο σπίτι» είναι μια εγκατάσταση, που αποτελείται από ενότητες: - Εικαστικών αντικειμένων: κατασκευές, σχέδια, βίντεο, φωτογραφίες, έτοιμα αντικείμενα κ.α. – Αρχειακό υλικό: έντυπο υλικό, αντικείμενα, φωτογραφίες κ.ά. – Κειμένων: ποιητικά και επεξηγηματικά κείμενα οι οποίες παρουσιάζουν την έρευνα γύρω από επτά ιστορίες.
Open Access
Η ιδέα του "άφθαρτου" ανθρώπου
Φραγκιά, Ευαγγελία Ιουστίνη (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Με αφορμή την διάσιμη ιδέα της Mary Shelley, στην παρούσα πτυχιακή εργασία αποτυπώνονται 39 διαφορετικά στοιχεία του ανθρώπινου σώματος που ανήκουν σε πολλά διαφορετικά άτομα, μέσα στο οποία είναι και ο εαυτός μου. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι το γκρι χαρτόνι διαστάσεων 19.5×19.5 και ξηροπαστελ
Open Access
Things Shining in the Dark
Βραδή, Λουίζα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
H πτυχιακή εργασία Things Shining in the Dark, αποτελεί μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από ταραχώδη τοπία συγκρούσεων, μετανάστευσης και μεταμόρφωσης. Μέσα από μια σειρά πολυμεσικών έργων τέχνης πολυμέσων, οι θεατές προσκαλούνται σε ένα ταξίδι στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου τα όνειρα συγκρούονται με τις σκληρές πραγματικότητες και οι ελπίδες τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι. Στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκεται η φωτογραφική σειρά The Island Beyond the Coast, που αποτελεί μια ωδή στο λιμάνι του Πειραιά - μια πύλη σε μακρινούς ορίζοντες και ένα σύμβολο της λαχτάρας της αναχώρησης. Στο πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορίου και της καπιταλιστικής επέκτασης, το λιμάνι αναδεικνύεται ως ένας οριακός χώρος όπου τα όνειρα και οι εφιάλτες συγκλίνουν και όπου η υπόσχεση για νέα ξεκινήματα συγκρούεται με το βάρος της ιστορίας και της παράδοσης. Στο βίντεο Πέρασμα, μεταφερόμαστε στην ηρεμία ενός μικρού κόλπου δίπλα στην θορυβώδη ζώνη μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων της Cosco στον Πειραιά, σε ένα κόσμο όπου ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Ανάμεσα στην κολοσσιαία παρουσία των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, η ζωή ξετυλίγεται σε μια αντίθεση παράδοσης και νεωτερικότητας, όπου τα ρεύματα του καπιταλισμού συγκρούονται με τον αργό ρυθμό της παραδοσιακής ζωής. Οι άνθρωποι, απτόητοι από τους γίγαντες του εμπορίου, ρίχνουν τις πετονιές τους στα νερά, η αρχαία τέχνη στο ψάρεμα αποτελεί απόδειξη ανθεκτικότητας στην αλλαγή. Με φόντο τα πανύψηλα πλοία που φορτώνονται με κοντέινερ που προορίζονται για μακρινές ακτές, οι διαχρονικές μελωδίες ενός πανηγυριού γεμίζουν τον αέρα, συγκεντρώνοντας τις κοινότητες. Σε αυτόν τον οριακό χώρο, η αντιπαράθεση μεταξύ του παλιού και του νέου είναι ολοφάνερη. Η ακτοφυλακή κλείνει τον κόλπο στους ψαράδες ως υπενθύμιση των δυνάμεων που διαμορφώνουν τον κόσμο μας. Είναι μια ταινία δοκίμιο - ένας διαλογισμός στη διασταύρωση παρελθόντος και παρόντος, παράδοσης και καπιταλισμού. Στην συνέχεια μια σειρά από χρυσά υφασμάτινα Κ47, στις Εμπόλεμες ζώνες της ύπαρξης, αποτυπώνουν την έννοια της βίας και της σύγκρουσης και τον βαθύ αντίκτυπο της στις ατομικές ζωές και τη συλλογική συνείδηση τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών. Το έργο σε συνδυασμό με το κείμενο, εμβαθύνει στις εμπειρίες παιδιών στρατιωτών σε περιοχές συγκρούσεων, όπως η Βαγδάτη και η Ουγκάντα, τονίζοντας τις τραγικές συνέπειες της βίας που συχνά οδηγούν στην απόφαση να εγκαταλείψει κανείς το σπίτι του. Το Ana Anna, ένα ντοκιμαντέρ σε εξέλιξη, εξερευνά το μεταμορφωτικό ταξίδι της Άννας Ιβάνκοβα, μιας Κουβανής τρανσέξουαλ χορεύτριας που αναζητά μια νέα πραγματικότητα μακριά από τα όρια της πατρίδας της. Μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις και κινηματογραφικές εικόνες, αναπαριστάται η αναζήτηση της προσωπικής απελευθέρωσης μπροστά στις αντιξοότητες. Τέλος, το Love Moves Me, ένα ηφαιστειακό συντριβάνι, είναι ένας συλλογισμός στις στοιχειώδεις δυνάμεις του νερού και της πέτρας, εξερευνώντας θέματα ρευστότητας, αντιθέσεων και συνεχούς ροής. Εδώ, το σιντριβάνι γίνεται σύμβολο της αιώνιας ροής της ζωής, μια υπενθύμιση της διασύνδεσης όλων των ζωντανών όντων και της καθολικής επιθυμίας για κίνηση και αλλαγή
Open Access
Αενάως και αδιαλείπτως πορεύεται ...
Ασπρούλη, Χριστιάννα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Φ ύ σ η: από το αρχαιοελληνικό φύω φυτρώνω, θεριεύω, αναπτύσσομαι. Πολλές φορές η εστίαση στο φυσικό περιβάλλον ως μία συνολική έννοια γίνεται εφικτή με την χρήση του όρου "φύση" καθώς ο όρος του περιβάλλοντος εμπεριέχει μία ανθρωποκεντρική αντίληψη, φανερώνει μία οπτική για το όλον η οποία ξεκινάει από τον άνθρωπο και κατευθύνεται σε όλα αυτά που βρίσκονται γύρω του, χωρίς όμως απαραίτητα να συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του. Η φύση, με την ευρύτερή της έννοια, αναφέρεται στο φαινόμενο του φυσικού κόσμου και της ζωής γενικότερα. Εμπλοκή – συμπλοκή – απεμπλοκή: Εμπρόθετες λέξεις που σηματοδοτούν σύνθετες και ίσως πολυπαραγοντικές καταστάσεις σε επίπεδο συναισθημάτων, ιδεών, συμπεριφορών, βιωμάτων. Ανέκαθεν με συνέπαιρνε η ομορφιά, η δύναμη και η «αλαζονεία» της Φύσης με τις μυστηριακές συνάψεις και εκφάνσεις της. Από αυτό το σκεπτικό ορμώμενη, προσπαθώ να αποδώσω τα τέσσερα στοιχεία της: γαία – αήρ – ύδωρ – πυρ και πώς αυτά εν-πλέκονται, συν-πλέκονται και απ-εν-πλέκονται στο χώρο και το χρόνο. Το υλικό που χρησιμοποίησα για τη δημιουργία των τεσσάρων μεγάλων διαστάσεων έργων μου (5μ. x 2μ.) είναι λάδια και πρόθεσή μου ήταν να αναδείξω και υποδηλώσω μέσω αυτού του εικαστικού τετράπτυχου την αέναη και αδιάλειπτη δύναμη της Φύσης. Οι συμβολισμοί έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην εγκατάσταση που συμπληρώνει το κύριο έργο μου και περιμένουν να ανα καλυφθούν και απο-καλυφθούν. Σπαθί: υποδηλώνει την ισχύ, την εξουσία, την κυριαρχία. Επιλέχτηκε ως το κατ’εξοχήν διαχρονικό σύμβολο της ισχύος, της εξουσίας και της κυριαρχίας της Φύσης. Δύο σπαθιά σε σχηματική στήριξη χιαστί: υπογραμμίζουν τα εμπόδια που θέτει η Φύση στην όποια απονενοημένη και παράλογη σκέψη και πράξη καταστροφής της από τα έλλογα όντα. Το βίντεο και οι φωτογραφίες που ολοκληρώνουν το έργο μου αποτελούν την αρχειακή καταγραφή των δύο σφυρηλατημένων από εμένα σπαθιών που δημιουργήθηκαν στην École des Beaux-Arts de Paris στα πλαίσια του προγράμματος Εrasmus το χειμερινό εξάμηνο 2019-20. Εν κατακλείδι, ο απώτερος σκοπός του έργου μου είναι - όσο υπάρχει ακόμη ελπίδα - η ευτυχής συμπόρευση του λογισμού και της ψυχής του ανθρώπου με τη Μητέρα Φύση.
Open Access
A-maze-ing Adiadne*
Σέργη, Εμμανουέλα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Το έργο αποτελεί μια παραλλαγή του μύθου της Αριάδνης. Ο λαβύρινθος είναι φτιαγμένος από 160 πήλινα τούβλα τύπου λέγκο (leg godt σημαίνει στα δανέζικα ‘παίξε όμορφα’). Η Αριάδνη ‘πρωταγωνιστεί’ πάνω στα τούβλα, σε απεικονίσεις συναισθηματικών/ ψυχολογικών καταστάσεων σε νυχτερινό τοπίο με αστέρια (‘Αστέριος’ ήταν το όνομα του Μινώταυρου). Ο λαβύρινθος δεν έχει εμφανή έξοδο. Η Αριάδνη ως κυρίαρχη μορφή (από πηλό επίσης) βρίσκεται μέσα στον λαβύρινθο, από τον οποίο δεν μπορεί να βγει, ούτε με δράση (κομμένα χέρια), ούτε με φυγή (κομμένα πόδια), αλλά με υπέρβαση (κατοπτεύοντας από το κέντρο του λαβύρινθου τις ψυχολογικές/ συναισθηματικές καταστάσεις τις οποίες βιώνει). Σύμφωνα με τον μύθο, ο Θησέας φεύγοντας από την Κρήτη πήρε μαζί του την Αριάδνη, η οποία τον είχε βγάλει με τον μίτο της από τον λαβύρινθο του Μινώταυρου. Στη διαδρομή προς την Αθήνα το καράβι τους έκανε στάση στην Νάξο. Ο Θησέας συνέχισε για την Αθήνα και άφησε την Αριάδνη στην Νάξο, στον Διόνυσο ο οποίος την παντρεύτηκε και την ανέβασε στον Όλυμπο ανάμεσα στους θεούς. Στον μύθο η Αριάδνη, μεγάλωσε σε παλάτι, ερωτεύτηκε, μέσω του έρωτα δραπέτευσε, πρόδωσε και προδόθηκε, λάτρεψε και λατρεύτηκε. Είχε όμως τον έλεγχο της ζωής της; Κατάγομαι από την Νάξο όπου η Αριάδνη λατρεύτηκε ως θεά.
Embargo
Πτυχιακή εργασία της Ουρανίας Ν. Σπανού
Σπανού, Ουρανία Ν. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Στην πτυχιακή μου εργασία προσπάθησα να παρουσιάσω συνολικά την δουλειά που έχω συγκεντρώσει όλα τα χρόνια της φοίτησης μου. Συνεπώς διαμορφώθηκε μία εγκατάσταση περιβάλλον που περιείχε βίντεο και performance. Προσπάθησα να δημιουργήσω ένα περιβάλλον συνθέτοντας διαδικασίες και πράξεις της καθημερινής ζωής αναφερόμενη σε έννοιες όπως πραγματικότητα-μη πραγματικότητα, εργαστήριο-σπίτι όπως και στα όρια που δημιουργούνται ή δεν δημιουργούνται. Αυτό μπορούσε κανείς/μία να το παρατηρήσει και να το αντιληφθεί μέσα από readymades ή και τροποποιημένα αντικείμενα (από μεγάλα έπιπλα π.χ γραφείο, συρταριέρα έως και πολύ μικρά π.χ ένα πόμολο επίπλου). Ο/η θεατής μπορούσε να περιηγηθεί στο περιβάλλον και μέσω του επαναπροσδιορισμού των αντικειμένων να διαπιστωθεί πώς αυτά γίνονται αντιληπτά από τον άνθρωπο μέσω των αισθήσεων, των συναισθημάτων και της νόησης. Αυτή η σκέψη που εξελίχθηκε σε έργο προέκυψε από την πρωινή μου εργασία ως φυσιοθεραπεύτρια με ηλικιωμένους ανθρώπους σε γηροκομεία και δομές, συνεπώς έρχομαι αντιμέτωπη καθημερινά με την άνοια, πάθηση η οποία αποδομεί τις έννοιες και ο ασθενής χάνει την επαφή με την πραγματικότητα και κάποιες έννοιες παύουν να ισχύουν ή επαναπροσδιορίζονται σε νέες. Στην εγκατάσταση υπήρχε η χρήση συγκεκριμένης παλέτας χρωμάτων σε οποιαδήποτε μορφή υγρή ,στερεή (βαμμένα αντικείμενα , υγρό με χρώμα, σκόνη , ζελές) την οποία χρησιμοποίησα ως σύνδεση, ώστε να οριοθετήσω ή αντίθετα να αφήσω ελεύθερα τα όρια. Συνεπώς το χρώμα χρησιμοποιείται ως γλώσσα και μέσο σύνδεσης σύνθεσης. Η επιλογή της παλέτας δεν είναι τυχαία καθώς αυτά τα χρώματα (παστέλ) τα συναντάμε σε γηριατρικά είδη (νυχτικά, παντόφλες, υφαντά, βάζα) και νοσηλευτικά ρούχα από το ένα άκρο, και σε βρεφικά είδη από το άλλο άκρο (αρχή-τέλος). Ολοκληρώνοντας προσπάθησα να καλύψω τις διαστάσεις όπου αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος την πραγματικότητα μέσα από άψυχα αντικείμενα έως την ανθρώπινη παρουσία-ζωή ( performance).