Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.) by Division "Γλυπτικής - Sculpture Division"
Results 1 - 16 of 16
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access A-maze-ing Adiadne*Σέργη, Εμμανουέλα (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το έργο αποτελεί μια παραλλαγή του μύθου της Αριάδνης. Ο λαβύρινθος είναι φτιαγμένος από 160 πήλινα τούβλα τύπου λέγκο (leg godt σημαίνει στα δανέζικα ‘παίξε όμορφα’). Η Αριάδνη ‘πρωταγωνιστεί’ πάνω στα τούβλα, σε απεικονίσεις συναισθηματικών/ ψυχολογικών καταστάσεων σε νυχτερινό τοπίο με αστέρια (‘Αστέριος’ ήταν το όνομα του Μινώταυρου). Ο λαβύρινθος δεν έχει εμφανή έξοδο. Η Αριάδνη ως κυρίαρχη μορφή (από πηλό επίσης) βρίσκεται μέσα στον λαβύρινθο, από τον οποίο δεν μπορεί να βγει, ούτε με δράση (κομμένα χέρια), ούτε με φυγή (κομμένα πόδια), αλλά με υπέρβαση (κατοπτεύοντας από το κέντρο του λαβύρινθου τις ψυχολογικές/ συναισθηματικές καταστάσεις τις οποίες βιώνει). Σύμφωνα με τον μύθο, ο Θησέας φεύγοντας από την Κρήτη πήρε μαζί του την Αριάδνη, η οποία τον είχε βγάλει με τον μίτο της από τον λαβύρινθο του Μινώταυρου. Στη διαδρομή προς την Αθήνα το καράβι τους έκανε στάση στην Νάξο. Ο Θησέας συνέχισε για την Αθήνα και άφησε την Αριάδνη στην Νάξο, στον Διόνυσο ο οποίος την παντρεύτηκε και την ανέβασε στον Όλυμπο ανάμεσα στους θεούς. Στον μύθο η Αριάδνη, μεγάλωσε σε παλάτι, ερωτεύτηκε, μέσω του έρωτα δραπέτευσε, πρόδωσε και προδόθηκε, λάτρεψε και λατρεύτηκε. Είχε όμως τον έλεγχο της ζωής της; Κατάγομαι από την Νάξο όπου η Αριάδνη λατρεύτηκε ως θεά.Item Open Access Einstein - Rosen GateΓιαμπάνης, Νικόλαος (Πτυχιακή εργασία, 2022)Μια πύλη στο άγνωστο, το ξεκίνημα μίας διαδρομής σε ένα κόσμο όπου η ύλη δεν είναι πλέον φυσικό αντικείμενο , είναι απλά μία έννοια που μπορεί να εκφραστεί μόνο με την μαθηματική γλώσσα. Ένα περιβάλλον που λειτουργεί ως Καθαρτήριο για αυτούς που θα περάσουν στην άλλη πλευρά, αλλά και ως τόπος απόθεσης αναθημάτων προς αυτούς που έκαναν το μεγάλο βήμα. Το πέρασμα από την φαινομενικά σταθερή ροή του χρόνου και την φθορά της ύλης σε έναν κόσμο αέναης ενέργειας και απόλυτης συλλογικότητας , χωρίς τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς. Υλικά έργου: εφυαλωμένος άργυλος, ρητίνες, ελαιοχρώματα, μέταλλο, φώτα LED, ηχητική σύνθεσηItem Open Access Species : O λυγμός της γης … μετατονισμένοςΧύτας, Δημήτριος (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η παρούσα πτυχιακή εργασία με τίτλο SPECIES «O λυγμός της γης … μετατονισμένος», είναι μια εγκατάσταση στο χώρο που αφορμάται από στοιχεία βιωμένης προσωπικής εμπειρίας και συγκεράζει αρχέγονα υλικά με την οπτικοποιημένη αφήγηση, την ηχητικότητα και τον εννοιολογικό στοχασμό. Είναι φτιαγμένη από ύλη, η οποία συνεργάζεται με την συγκεκριμένη ηχητική σύνθεση, διαμορφώνοντας ένα ιδιόμορφο οπτικοακουστικό αποτύπωμα. Ειδικότερα, η στάχτη, ως αποτέλεσμα και υπόλειμμα της καύσης ενός υλικού, είναι το θεματικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την εγκατάσταση και η οποία συλλέχθηκε από δασικές περιοχές, που αλώθηκαν από την μανία της πύρινης λαίλαπας, τα τελευταία χρόνια στον ελλαδικό χώρο. Τα δύο sound sequences, είναι οι ήχοι που καταγράφηκαν και διαμορφώνουν ηχητικό τοπίο, με σκοπό την διείσδυση του ρυθμού στο μυαλό. Οι ήχοι αυτοί παρότι φτιαγμένοι από ανθρώπινο χέρι, διέπονται από κάτι απόκοσμο και μυστηριώδες. Οι ανωτέρω ηχητικές ακολουθίες αποτυπώνονται με στάχτη πάνω σε χαρτί που δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη ανακυκλωμένα χαρτιά με διακηρύξεις και φυλλάδια για την «προστασία των δασών». Ο διαμορφωμένος λοιπόν χώρος, σκηνικό σε δεδομένη χρονική στιγμή, επιθυμεί να βάλει τον θεατή να κάνει την αυτοκριτική του, πώς και τι έχει πράξει για να αποτρέψει ή πώς επιμελώς αδιαφορεί για το παγκόσμιο έγκλημα που συντελείται, της συρρίκνωσης δηλαδή των δασών του πλανήτη, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον μας και επιδιώκει αφηγηματικά να καταγγείλει την παγκόσμια υποκρισία, για την μη διαφύλαξή τους. Η εγκατάσταση αποπνέει τη δική της ενέργεια καθώς και έναν μετατονισμό, μια γείωση που ανταποκρίνεται σε ένα εντελώς σύγχρονο αίσθημα, συγκεκριμένου και απτού, την αναγκαιότητα προστασίας της φύσης που μας τρέφει. Απαιτεί γενναία και ανυποχώρητη υπακοή στους θείους νόμους της φύσης για να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές αυτό που μας παρέδωσαν οι προηγούμενες.Item Open Access Εις το όνομα της μητρόςΠιλιτσοπούλου - Εμμανουηλίδου, Ελένη Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2023)Μια εικαστική εγκατάσταση/φόρος Τιμής στις γυναίκες. Στις γυναίκες που σκοτώθηκαν από αντρικό χέρι και σε αυτές που έμειναν πίσω να τις θρηνούν. Στις γυναίκες, που κάθε μια ξεχωριστά, φέρει το δικό της μαύρο φορτίο στην καθημερινότητά της. Και όλες μαζί ενωμένες, στηρίζουν η μια την άλλη. Μέσα στον πόνο και τις ψυχικές δοκιμασίες της ζωής τους, βρίσκουν την ψυχική δύναμη, να σταθούν όρθιες και να συνεχίζουν την ζωή τους. Όπως η μαμά μου. * Μια γυναίκα που κυοφορεί ένα κοριτσάκι, έχει - για ένα σύντομο διάστημα - στο σώμα της και τα εγγόνια της. Καθότι το έμβρυο, θα γεννηθεί με τα ωάρια που θα έχει στην ενήλικη ζωή του. Σε ένα σώμα λοιπόν - συνυπάρχουν, για λίγο - τρεις γενιές. Στον τοκετό, κόβεται ο ομφάλιος λώρος. Ο «δεσμός» όμως μιας μάνας με το παιδί της, ποτέ. Κάθε μαύρη φορεσιά, συμβολίζει τις γυναίκες που ζουν με ψυχικό πόνο. Είτε με τον θρήνο του θανάτου, είτε βιώνουν κακοποιητικές καταστάσεις, είτε σηκώνουν ένα ανομολόγητο βάρος, που μόνο εκείνες ξέρουν, προστατεύοντας κάποιον άλλον. Η εγκατάσταση σχηματίζει ομόκεντρους κύκλους. Όπως οι κύκλοι της ζωής. Όπως οι γενιές. Από μάνα σε κόρη. Κάθε μαύρη φορεσιά έχει στην βάση της ένα κόκκινο κουβάρι νήμα πλεξίματος. Το σύμβολο της εμμήνου ρήσεως. Του ομφάλιου λώρου, του «νήματος της ζωής», του αίματος. Προχωρώντας μέσα στην εικαστική εγκατάσταση, περπατώντας μέσα στους κύκλους, αφουγκραζόμαστε την ενότητα αυτών των γυναικών με όσα τις συνδέουν. Από κύκλο σε κύκλο. Από γενιά σε γενιά. Παρόμοιες καταστάσεις και βιώματα. Φτάνοντας στο κέντρο της εικαστικής εγκατάστασης, αντικρύζουμε τα κόκκινα νήματα των γυναικών… που δεν είναι πια ανάμεσά μας………… Ανάμεσα στις μαυροφορεμένες, είναι οι μάνες εκείνων των γυναικών που σκοτώθηκαν από αντρικό χέρι. Είναι οι γιαγιάδες, είναι οι αδερφές. Είναι οι γυναίκες που συμπονούν τις χαροκαμένες, και ας μην βρήκε εκείνες το κακό. Ο κόσμος αλλάζει. Νοιάζεται. Και αν κάποια γυναίκα επιζήσει μιας ακραία επικίνδυνης κατάστασης, μιλά! Και οι υπόλοιπες γυναίκες την αγκαλιάζουν και στιγματίζεται ο θύτης - όχι το θύμα, όπως παλιά. Προσφέρω και φορώ σε κάθε γυναίκα ένα κομμάτι νήμα, γύρω από τον λαιμό της. Σαν υπενθύμιση του «δεσμού» μεταξύ μας. Από τις μάνες μας. Πως: ό,τι συμβαίνει σε μια γυναίκα, αφορά ΟΛΕΣ. Καμία μόνη! Να συνεχίζουμε όρθιες. Δυνατές. Για χάρη η μια της άλλης. Και το αίμα που είναι ζωή, είτε έρχεται είτε χάνεται, μοιάζει στο κέντρο της εικαστικής εγκατάστασης με απώλεια - θυμίζει όμως και ωάριο, στο σώμα γυναίκας, που τα σπερματοζωάρια γύρω του πρόκειται ανα πάσα στιγμή να το πολιορκήσουν και αυτό να γονιμοποιηθεί. Και όπως παντού στον κόσμο, κάθε στιγμή, χάνεται μια ζωή, άλλο τόσο γεννιέται μια ύπαρξη. Όπως όταν μια σταγόνα, πέσει σε υγρό και θα δημιουργηθούν ομόκεντροι κύκλοι που σιγά σιγά χάνονται, έτσι κι εδώ στην εικαστική εγκατάσταση οι κύκλοι συμβολίζουν την αέναη κίνηση της ζωής.Item Open Access Κατώτερα όνταΛέκκας, Λεωνίδας Σ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Ως παράσιτο ορίζεται από τον άνθρωπο ο κάθε οργανισμός που είναι ανεπιθύμητος σε κάποιο οικοσύστημα. Αυτά τα κατώτερα όντα, ζουν και αναπτύσσονται παράλληλα και, συχνά, εις βάρος ενός άλλου οργανισμού. Η ύπαρξή τους επομένως, εξαρτάται άμεσα από την επιβίωση του ξενιστή. Αυτή η σχέση εξάρτησης εξασφαλίζει την φυσική ισορροπία, την αέναη πορεία των οργανισμών από τη γέννηση προς τον θάνατο, την αποσύνθεση και την αναπόφευκτη επιστροφή τους στη φύση. Όλοι οι οργανισμοί κατατάσσονται από τον άνθρωπο σε μια κλίμακα αξίας, ανάλογα με τη χρησιμότητά τους. Οι οργανισμοί που δεν φαίνεται να έχουν κάποια χρησιμότητα, αποφεύγονται, απωθούνται και εξοντώνονται για τη διασφάλιση της προσωπικής και κοινωνικής ευημερίας του ανθρώπου. Οι εμπειρίες μίας μύγας είναι αδιάφορες, εάν έχει συνείδηση, πού έχει ταξιδέψει. Κύριο μέλημά του ανθρώπου είναι να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, να καλύψει τις βιολογικές και συναισθηματικές του ανάγκες και να καταφέρει την αυτοπραγμάτωσή του. Παράγει, καταναλώνει, διακοσμεί και στη συνέχεια θαυμάζει την προσπάθεια του να γίνει χρήσιμο μέλος της κοινωνίας που έχει ο ίδιος χτίσει. Ξεχωρίζει και εξοστρακίζει τα μη παραγωγικά μέλη, με στόχο την επιβίωση της αγέλης. Δεν στέκεται στιγμή να συνειδητοποιήσει τη θέση του στην φύση και το πως ακολουθεί την ίδια αρχέγονη πορεία από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του ανάσα, από την αθωότητα στην ωριμότητα. Δεν έχει το χρόνο να δει όσα έχει δημιουργήσει, συχνά παραβλέποντας την συμβολή της φύσης, εμπνέοντας τον καλλιτέχνη και δημιουργώντας ερεθίσματα για τον φιλόσοφο. Στη σύντομη διάρκεια της ζωής του, κατατάσει ξανά και ξανά στο χρόνο τον εαυτό του ψηλότερα στην αξιακή κλίμακα από τα όντα που ονομάζει παράσιτα. Βασισμένος στην αντίληψη πως τον χρειάζονται για να επιβιώσουν, τα εκμεταλλεύεται, ενώ καταβροχθίζουν τους νεκρούς, επανεκκινώντας τον κύκλο, διατηρώντας την ισορροπία.Item Open Access Ο θίασος του Michey MouseΠουλάκης, Δημήτριος Ε. (Πτυχιακή εργασία, 2023)Η συνολική σύνθεση αποτελεί τον grotesque θίασο του Mickey Mouse, ο οποίος λειτουργεί ως πρωταγωνιστής της αλλά και ως καθοδηγητής σε μια σειρά γλυπτών και σχεδίων, τα οποία ενσωματώνουν τόσο στοιχεία ενός πραγματικού τσίρκου, όσο και προσωπικές εικόνες της παιδικής μου ηλικίας. Σε όλα τα παρακάτω έργα έχω προσπαθήσει να ισορροπήσω την αισθητική δυο ετερόκλητων στοιχείων: μιας pop κουλτούρας (π.χ. Disney) και μιας πιο ωμής και βίαιης, με σκοπό να δημιουργήσω τον προσωπικό μου κόσμο, στον οποίο λειτουργούν συμπληρωματικά και συμπεριληπτικά. Επιπρόσθετα εφόσον έχω επιλέξει σαν δομικό πυλώνα της σύνθεσης την αφήγηση ενός φανταστικού τσίρκου, έχω παραθέσει σε όλη την πορεία της εγκατάστασης, διαφορετικές εκδοχές κεφαλιών από clown. Καθένα από αυτά συμβολίζει την μεταμόρφωση - διαστρέβλωση που απαιτείται να υποστεί κάθε live perfomer, προκειμένου να γεννήσει έναν καινούργιο ρόλο για να ικανοποιήσει τις ορέξεις ενός αχόρταγου κοινού. Σημαντικό ρόλο στην πραγμάτωση του παραπάνω show αποτελεί ο Dumbo (ο ήρωας της ομώνυμης ταινίας της Disney) που λειτουργεί ως το βασικό θύμα του παραπάνω θιάσου, καθώς βρίσκεται στην παράσταση προκειμένου να λοιδορηθεί και να κανιβαλιστεί τόσο από τους υπόλοιπους performers, όσο και από το κοινό. Η επιλογή ενός άγριου ζώου σαν τον ελέφαντα στο τσίρκο δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς υποδηλώνει την βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να επιβληθεί σε ότι φαντάζει σε αυτόν «μεγάλο» και «δυνατό». Μέσω των παραπάνω δρώμενων ο θεατής κατορθώνει να ικανοποιήσει τα κατώτερα ένστικτα του, χάρη στην ασφάλεια που του παρέχει η μάζα αλλά και η θέση του.Item Open Access Περνάμε υπερβολικά καλά σήμερα Δεν μας νοιάζει το αύριοΚαφαντάρη, Νιόβη Γεωργία (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πτυχιακή μου εργασία με τίτλο "We are having too good a time today, we don't care about tomorrow” αναφέρεται στο Μεγάλο Φαγοπότι [La Grande Bouffe], την γαλλο-ιταλική ταινία του 1973, σε σκηνοθεσία Μάρκο Φερέρι. Η ταινία επικεντρώνεται σε τέσσερις πρωταγωνιστές, τον πιλότο Marcello, τον τηλεπαρουσιαστή Michel, τον δικαστή Philippe και τον σεφ Ugo. Οι κύριοι αυτοί, με τους αστικούς τρόπους και τους ασημένιους κροτάφους, μαζεύονται στην εγκαταλελειμμένη βίλα του Philippe με στόχο να φάνε μέχρι θανάτου, κάνοντας παράλληλα σεξ με διάφορες γυναίκες που ενσαρκώνουν με τον πλέον στερεοτυπικό τρόπο τις θλιβερές φαντασιώσεις των ώριμων αυτών, καταξιωμένων λευκών κυρίων για τους ρόλους του γυναικείου φύλου, στη ζωή και στην τέχνη (στον κινηματογράφο, στη ζωγραφική, κ.ο.κ). Επιλέγοντας το φαγητό - κλειδί που οδήγησε στον θάνατο τον κάθε έναν από τους πρωταγωνιστές, αναπαριστώ το τραπέζι, καλυμμένο με μπαρόκ συσσωρεύσεις λουκούλλειων γευμάτων, που αποτελεί και το κεντρικό στοιχείο της σκηνοθεσίας. Προτείνω ένα έργο που παραπέμπει σε μαρμάρινη σαρκοφάγο, τοποθετημένη σε ένα μισοδιαλυμένο μουσείο με πίνακες και σχέδια από σκηνές της ταινίας. Σε αντίθεση με τον εξεζητημένο χαρακτήρα των γλυπτών, την υποτιθέμενη διαχρονική και μνημειακή τελειότητα του κλασικού μαρμάρου, οι ζωγραφικές εικόνες είναι ρευστές, βγαλμένες από τη βία των σωματικών αποβλήτων (σεξουαλικά υγρά, περιττώματα, εμετός, αίμα), δουλεύοντας πάνω στην έννοια του abject της Τζούλια Κρίστεβα, τόσο από την πλευρά του ηρωϊκού μνημείου όσο και από την πλευρά της ηδονής του υποκειμένου ως περιττώματος.Item Open Access Πορεία προςΓρηγορίου, Δήμητρα Δ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πτυχιακή μου είναι μια μικρή περιπλάνηση στον ψυχισμό του ανθρώπου ως προς τις σχέσεις του με τους άλλους. Ξεκινάμε αναζητώντας την αποδοχή των άλλων, παίρνουμε αγάπη για να γίνουμε η αγάπη που θα δώσουμε, κουβαλάμε τους νεκρούς μας για να καταλήξουμε κι οι ίδιοι κάποια στιγμή νεκροί των άλλων.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Σίσσυς ΠαναγοπούλουΠαναγοπούλου, Αθανασία (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η ενότητα έργων ΣΩΜΑ ΓΗ, προέκυψε σαν ανάγκη να εκφράσω το θαύμα της δημιουργίας. Το ανόργανο που γίνεται οργανικό μέσα από την βίαιη έκρηξη της γέννησης, μέσω της ένωσης των στοιχείων. Το ηφαιστιογενές υλικό των γλυπτών που στερεοποιείται με την διαβροχή και τα ζωγραφικά έργα με μελάνι που έχουν σαν βάση το νερό, παραπέμπουν και πάλι στην δημιουργία. Παραπέμπουν στην στιγμή που δύο χημικά στοιχεία ενώθηκαν και δημιούργησαν το νερό, και μετά αυτό με την σειρά του στερεοποίησε την πύρινη μάζα της γης. Έτσι η γη έγινε η μήτρα κάθε έμβιου όντος. Αυτήν την ιεροτελεστία της γέννησης επαναλαμβάνω αναμιγνύοντας χώμα και νερό και δημιουργώντας φόρμες από τεχνητό λίθο. Στα γλυπτά και στα ανάγλυφα από Θηραϊκή γη, κάνοντας προσμίξεις από ποζολάνη, χαλίκι, άμμο, πυρόχωμα, άσβεστο και νερό παρήγαγα ένα μείγμα που μου έδινε την δυνατότητα να το πλάσω προσθετικά δημιουργώντας φόρμες που σκλήραιναν με την διαβροχή με νερό. Τα γλυπτά και τα ανάγλυφα από Θηραϊκή γη είναι τεχνητοί λίθοι των οποίων η μηχανική αντοχή αυξάνει με την πάροδο του χρόνου. Οι λαμαρίνες που χρησιμοποιώ ως βάση στα ανάγλυφα, τα οποία θα μπορούσαν και να τοποθετηθούν – ενσωματωθούν στον τοίχο, έχουν σκουριάσει με την χρήση του νερού και άλλων υλικών όπως το ξύδι, ώστε να δοθεί η ένταση που θα απέδιδε τον περιβάλλοντα χώρο των ανάγλυφων. Για τον χρωματισμό των έργων τροποποιούσα την αναλογία των υλικών της πρόσμιξης, ή προσέθετα σκουριά, χρώματα αγιογραφίας, κερί με χρώματα λαδιού. Επίσης έχω χρησιμοποιήσει ως μικτή τεχνική ξύλα στην ολόγλυφη φόρμα και τσόχα ενσωματωμένη σε ένα από τα ανάγλυφα. Στα ζωγραφικά, χρησιμοποίησα μελάνι το οποίο μου δίνει την δυνατότητα με την χρήση του νερού να παράγω φόρμες των οποίων τα όριά είναι φυσικά, αφού διαγράφονται με την ροή του χρώματος. Το νερό πάνω στον καμβά είναι ένα στοιχείο ζωντανό, προσπαθεί να ξεφύγει ακολουθώντας είτε την παραμικρή κλίση του καμβά, ηθελημένη ή μη, ή το παραμικρό άνοιγμα στο όριο του καμβά που δημιουργώ γύρω από το τελάρο για να ζωγραφίσω. Το στοιχείο του νερού δίνει μια επίπλαστη ένταση στα χρώματα και συνεχίζει για ώρες την διεργασία της ανάμιξης των χρωμάτων μέχρι να εξατμιστεί. Κατά την διάρκεια της δημιουργίας, και της επιτήρησης των διεργασιών του νερού, φωτογράφιζα τους καμβάδες και έτσι προέκυψαν οι εκτυπώσεις σε πλεξιγκλάς που εκθέτω.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Φαράντου Ευμορφίας - ΔήμητραςΦαράντου, Ευμορφία - Δήμητρα (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το έργο μου έχει ως αφετηρία το βίωμα της μητρότητας σε πολλαπλά επίπεδα. Η γέννα, η απώλεια η κύηση ακόμα και η απώλεια του αρχέτυπου προσώπου, της ίδιας μου της μητέρας με οδήγησε στην δημιουργία των έργων αυτών. Μέσα από το έργο μου αποτυπώνονται οι σκέψεις για την πραγματική, απομυθοποιημένη μητρότητα και για τη σχέση μεταξύ μητέρας-παιδιού. Υπήρχε έντονη επιθυμία να αποδομήσω την εξιδανικευμένη μορφή της μητέρας, μια μορφή που συνήθως επενδύεται από υπερβολικά χαρακτηριστικά αλτρουισμού αυτοθυσίας, πραότητας, απεριόριστης και ανιδιοτελούς αγάπης και να δώσω χώρο σε συναισθήματα και σκέψεις όπως είναι ο εγωισμός της, η ανάγκη για προσωπική της ελευθερία, ο ναρκισσισμός της, οι προσωπικές της αδυναμιές και οι δυσκολίες της, αξίες που σίγουρα δεν υπηρετούν τον κοινωνικό της ρόλο και αποστολή. Η ιδέα της «ιερής» μητέρας, που έχει χριστιανικές ρίζες και ενσαρκώνεται πρωταρχικά στο πρόσωπο της ιερής μητέρας-παναγίας, δεν μπορεί να βρει χώρο στο δικό μου έργο, αφού οι μορφές τσαλακώνονται, ασχημαίνουν και καταλαμβάνουν απειλητικά το τελάρο. Στα έργα μου κυριαρχούν τα ρευστά όρια –και ενίοτε η σύγχυση των ρόλων-μεταξύ μητέρας παιδιού, τα αρνητικά συναισθήματα ακόμα και για φαινομενικά τρυφερές πράξεις όπως αυτή του θηλασμού (agitation), η παραμόρφωση και ο κατακερματισμός του σώματος, η ναρκισσιστική πλευρά της μητέρας. Στις μορφές μου υπεισέρχονται στοιχεία από μορφές ζώων (ράμφη, νύχια ακόμα και ολόκληρα ζώα όπως αράχνες) συνδέοντας από τη μία τον άνθρωπο με το ζωικό βασίλειο και θέτοντας ταυτόχρονα ένα ερώτημα σχετικά με το κατά πόσο η μητρότητα αποτελεί τελικά ένστικτο, εγγενές και άρα αναπόφευκτο. Το όλο οικοδόμημα της μητρότητας σήμερα πλέον φαίνεται ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρερμηνευμένη και διογκωμένη εκδοχή των συναισθημάτων βαθιάς αγάπης και τρυφερότητας που καλλιεργούνται και αναπτύσσονται από οποιονδήποτε άνθρωπο αναπτύσσει στενό δεσμό με το παιδί και την ανάπτυξή του. Ο τρόπος που εκφράζομαι χαρακτηρίζεται από αυθορμητισμό και κυριαρχείται από το συναίσθημα και όχι τις νοητικές διεργασίες. Δεν με απασχολεί η ρεαλιστική αναπαράσταση και η αποτύπωση του αντικειμενικού κόσμου καθώς οι σκέψεις μου εκτείνονται πέρα από τα φαινόμενα και πολλές φορές αφορούν βαθύτερες ψυχικές δομές. Τα έντονα χρώματα με τον «κραυγαλέο» χαρακτήρα, αντλήθηκαν από την παλέτα των παιδικών παιχνιδιών, αναδεικνύοντας από τη μία την αθώα, συναρπαστική και τρυφερή πλευρά της μητρότητας και δημιουργώντας από την άλλη μία αντίστιξη με την άγρια, δύσκολη και τρομακτική πλευρά της.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Δημήτρη ΝεβεσκιώτηΝεβεσκιώτης, Δημήτρης (Πτυχιακή εργασία, 2023)Η βασική έμπνευση για το έργο ήταν κυρίως η ιστορία της τέχνης. Μεγάλο ρόλο έπαιξε η αρχαία τέχνη και η προϊστορία και τα διάφορα ήδη τέχνης ανά τους χρόνους. Σε μια τελική όψη ήταν μια προσπάθεια μίξης του παλιού με το σύγχρονο.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Θοδωρή Α. ΟικονόμουΟικονόμου, Θοδωρής Α. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πτυχιακή εργασία περιλαμβάνει πέντε εργα ζωγραφικής φύσεως σε καμβάδες μεγάλων διαστάσεων. Τα έργα εκτέθηκαν σε παράθεση, επί μεγάλου μήκους τοίχου, στηριζόμενα πάνω σε κουβάδες βιομηχανιής χρήσης. Μαζί με τα κύρια έργα εκτέθηκε και το προσχεδιακό υλικό της πτυχιακής εργασίας.Item Open Access Σβήνουν τέχνη δόξα λευτεριά μα η φύση μένει ωραία ... Λόρδος ΒύρωνΤριανταφυλλόπουλος, Γεώργιος (Πτυχιακή εργασία, 2022)Σβήνουν Τέχνη, Δόξα, Λευτεριά, μα η Φύση μένει ωραία… λόρδος Βύρων Την εποχή του ρομαντισμού όπου διατύπωσε τη φράση αυτή ο λόρδος Βύρων, ο ηρωισμός στη μάχη είχε ως ύψιστη ανταμοιβή τη Δόξα και επιδιωκόμενο στόχο τη Λευτεριά. Οι καταστροφές που επιφέρει ο πόλεμος στη φύση και στο περιβάλλον, δεν υπήρχε καν ως σενάριο φαντασίας στη συλλογική συνείδηση της κοινωνίας, ωστόσο στις μέρες μας, η κλιματική και ενεργειακή κρίση, αποτελέσματα της μόλυνσης του περιβάλλοντος, δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο αναβολής της αντιμετώπισης τους. Στο έργο ‘’Αστροναύτης που κατεβαίνει τη σκάλα’’ επισημαίνεται το τέλμα αυτό της οικολογικής καταστροφής, που οδηγεί όλο και πιο σταθερά την εναπόθεση των ελπίδων της ανθρωπότητας στην ανάπτυξη της δορυφορικής τεχνολογίας και σε προσδοκώμενες νέες επιστημονικές ακόμη και διαστημικές ανακαλύψεις. Το αιθέριο γυμνό του Μarcel Duchamp, που κατεβαίνει αγέρωχα τα σκαλοπάτια, αντικαθίσταται εδώ από την βαριά πατημασιά (στη σελήνη;), της αρβύλας μιας Καραγκιοζόμορφης φιγούρας ενός στρατιώτη, που αψηφώντας την έλλειψη βαρύτητας, πολλαπλασιάζει τα μέλη του, προσαρτίζοντας επιπρόσθετο βάρος (της ύπαρξης του;) στην καμπούρα του. Το χέρι επεκτείνεται, κι εκείνο παραπέμποντας στο σπαστό χέρι του καραγκιόζη, σε μια προσπάθεια εναπόθεσης ενός στεφανιού, που παραμένει μετέωρο στο διάστημα, καθώς ο άγνωστος ήρωας για τον οποίον προοριζόταν φαίνεται να λησμονήθηκε στην πορεία του διηνεκούς ταξιδιού. Εντούτοις τα χέρια στις φιγούρες της ανθρωποκεντρικής αφήγησης των έργων μου παρουσιάζονται ατροφικά και αδύναμα και οι μορφές μοιάζουν εγκλωβισμένες στις αλληγορίες της καθημερινότητας που δημιουργώ. Αδυνατούν τα χέρια να αγγίξουν τις ουσιαστικές έννοιες και αξίες της ζωής, να βιώσουν πρωτογενείς απολαύσεις και τη ψυχαγωγία της φύσης. Στη γλυπτική σύνθεση ‘’Μην μ’ αγγίζεις’’, χαρακτηριστικό έργο αυτής της ενότητας, τα χέρια παρουσιάζονται αφοπλισμένα, αφού και το άγγιγμα ακόμη, είχε ενοχοποιηθεί στην περίοδο της καραντίνας. Αντίθετα, το πόδι παρουσιάζεται ακμαίο να πατά αποφασιστικά, πλην όμως όχι τη φύση αλλά ένα τεχνητό χορτάρι έγκλειστου κήπου. Στην τεχνητή φύση, αλλά και τις κατευθύνσεις εφ’ όλης της ύλης που παρέχονται από τους οικιακούς μας τηλεπομπούς, άλλο ένα καθοριστικό γνώρισμα της έγκλειστης περιόδου της πανδημίας, αλλά και του εσωτερικού εγκλεισμού που επιφέρει η σύγχρονη καθημερινότητα, αναφέρεται και το έργο ‘’Rotating landscape window ‘’ (περιστρεφόμενο παράθυρο τοπίου), αντικατοπτρίζοντας την ολοένα αυξανόμενη δύναμη επιβολής που απόκτησε η τηλεόραση, ιδιαίτερα την περίοδο των περιοριστικών μέτρων, αποτελώντας κυριολεκτικά τη μόνη διασύνδεση μας με το ευρύτερο εξωτερικό περιβάλλον.Item Open Access Στη μνήμη του Τζορντάνο Μπούνο και της Μαρία ΚιουρήΤριανταφύλλου, Ιωάννης (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το έργο αποτελεί μνεία στην επιστήμη και συγκεκριμένα στις φυσικές επιστήμες. Σε πρώτο επίπεδο το έργο αποτελείται από μια εικόνα βυζαντινής τεχνοτροπίας με τεχνική παλαίωσης πάνω στην οποία στέκει βάση με σωλήνες από εργαστήριο χημείας. Μέσα στους σωλήνες υπάρχουν υγρά κόκκινου χρώματος τα οποία με συγκεκριμένη ρύθμιση στάζουν στην εικόνα και την διαβρώνου. Σε δεύτερο επίπεδο υπάρχει το κεφάλι του Ηρακλή του Φαρνέζε πάνω σε σιδερένια βάση και σε κοντινή απόσταση ένα γυναικείο άγαλμα που κρατάει ένα κίτρινο μανδύα με το δεξί χέρι και στο αριστερό ένα κλειδί ρωμαϊκού τύπου που συναντάμε σε μπουντρούμια από φυλακές της εποχής. Εδώ το κεφάλι αντιπροσωπεύσει όχι τον Ηρακλή αλλά τον Απόστολο Πέτρο ο οποίος τεκμαίρεται από τον κίτρινο μανδύα που κρατά η γυναίκα και από το κλειδί. Και τα δύο αποτελούν στοιχεία του απόστολου Πέτρου που εικονίζεται τόσο στην δυτική αλλά και στην βυζαντινή ζωγραφική. Πλέον η γυναίκα που είναι γυμνή είναι η ίδια η επιστήμη. Η γυμνή αλήθεια που απογυμνώνει και ξεσκεπάζει την μεταφυσική και την πλάνη.Item Open Access Σωματοποιημένη παρέκκλισηΓιαννοπούλου, Αικατερίνη Α. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η θεματική που εξερευνάται και παρουσιάζεται μέσω των έργων μου , εκτείνεται από τα όρια του φυσικού σώματος στην αναζήτηση μιας εφήμερης θραυσματικής ταυτότητας . Το σώμα ανάγεται σε βασικό συστατικό της ταυτότητας, εμφανίζεται όμως ως ρευστό και μεταβαλλόμενο, ανοιχτό σε μετασχηματισμούς που απορρέουν από τα εκάστοτε πολιτισμικά και πολιτικά δεδομένα εξουσίας . Η συνεχής επισφάλεια που διακατέχει το σώμα τροφοδοτείται από την αποκομμένη εικόνα του εαυτού . Tα παραπάνω αλληλοσυμπληρώνονται σ’ένα πεδίο προβληματισμού για την σύγχρονη πολιτική του σώματος , επηρεασμένη απ΄τον μεταδομισμό που στέκεται κριτικά απέναντι στο ασφαλές και δεδομένο του φυσικού σώματος και αντιπροτείνει την θεώρηση του ως τόπο ενδεχομενικότητας , ως μια κοινωνικά κατασκευασμένη σωματικότητα ανοιχτή σε αναθεωρήσεις.Item Open Access ΎπαρξηΣταυρινάδη, Βαρβάρα Σ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πτυχιακή εργασία με θέμα την ύπαρξη πραγματεύεται ζητήματα όπως το μυστήριο της γέννησης και της ζωής, ο “εγκλωβισμός” στο χωροχρόνο, η αξιοποίηση αυτού του χωροχρόνου, η νοηματοδότηση της ζωής και το πεδίο έρευνας του προορισμού μας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Επίσης, διερευνά την πορεία της ανακάλυψης δεδομένων του πρωταρχικού περιβάλλοντος μέσα από το οποίο προκύπτει το κατασκευασμένο περιβάλλον της εξελικτικής πορείας. Κάθε έργο αυτόνομα αφηγείται μια ιστορία και όλα μαζί συνυπάρχουν σε ένα δημιουργικό διάλογο, όπως ακριβώς λειτουργεί και η ύπαρξη. Το πέρασμα από το μικρόκοσμο στο μακρόκοσμο, από το απτό στο άυλο και απ’ το γήινο στο συμπαντικό μας δίνει τη δυνατότητα σαν παρατηρητές να δώσουμε ξεχωριστές οπτικές, ερμηνείες, ερωτήματα και απαντήσεις για την ύπαρξη. Η Δημιουργία, η Ζωή, ο Φυσικός – Υλικός κόσμος, η Αγάπη και η συνείδηση όσο αυτόνομα κι αν είναι, άλλο τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα βρίσκονται σε διαρκή ζύμωση και ομόκεντρη αλληλουχία. Στο κέντρο η δομή της ύπαρξης και γύρω της να ισορροπούν, επηρεάζονται, εξελίσσονται τόσο διαφορετικές μα τόσο ίδιες εκφάνσεις της σε ένα μαγικό πνευματικό ταξίδι.