Το σύστημα θα κλείσει για προγραμματισμένες εργασίες. Παρακαλώ αποθηκεύστε την εργασία σας και αποσυνδεθείτε

Γκρίζα βιβλιογραφία

Permanent URI for this community

https://artia.asfa.gr/handle/artia/1

Browse by

Results 1 - 20 of 23

Open Access
2½ ήλιοι τουλάχιστον
Βλάχος, Χαράλαμπος (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)
Ζωγραφική, video-εγκατάσταση, ζωντανά γλυπτά
Open Access
Deleted Scenes
Βλάχου, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-24)
3 Βίντεο-προβολές 11 φωτογραφίες (εκτύπωση σε ακριλυκό) 1 Βιβλίο
Open Access
Gueules Cassées
Μαυροπούλου, Μέλπω-Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)
Gueules Cassées Ο όρος "Gueules Cassées" (κυριολεκτικά: «σπασμένα πρόσωπα»), αναφέρεται στους Γάλλους στρατιώτες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που υπέστησαν σοβαρές παραμορφώσεις στο πρόσωπο λόγω τραυμάτων μάχης. Αυτοί οι βετεράνοι έγιναν σύμβολα της φρίκης του πολέμου. Η τραγική τους αυτή ιστορία, είναι διαχρονική και συμβολίζει τα ψυχικά και σωματικά τραύματα της ανθρωπότητας. Των δικών σου, των δικών μου. Το τραύμα δε βρίσκεται μόνο στο σώμα – βρίσκεται και στη μνήμη, τη σιωπή, στο βλέμμα που δεν συναντά το δικό μας. Είναι χαρακιά - σπάσιμο, που δεν είναι ορατό, αλλά είναι παρόν. Άλλοτε φωνάζει, άλλοτε ψιθυρίζει. Το ορατό τραύμα μας συγκλονίζει γιατί δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Το αόρατο όμως απαιτεί κάτι πιο δύσκολο: ενσυναίσθηση, προσοχή, παρουσία. Η τέχνη του ψηφιδωτού, φτιαγμένη από σπαράγματα -μικρά, κομμένα κομμάτια ύλης- γίνεται το ιδανικό μέσο για να αποδοθεί το τραύμα: σωματικό ή ψυχικό. Τα χαρακτικά, μέσα από τη "πληγωμένη" επιφάνειά τους, αναπαράγουν μνήμες. Αναμεσά τους, η ελαφρόπετρα ξεχωρίζει. Πορώδης, όπως η ανθρώπινη ψυχή φτιαγμένη από πίεση, θερμότητα και μεταμόρφωση. Ένα υλικό ταπεινό και ελαφρύ, γεννημένο από έκρηξη, που θυμάται. Όπως και το τραύμα. Το έργο χτίζεται κομμάτι-κομμάτι, με υπομονή, με μνήμη, με αναμέτρηση. Oι μορφές δεν εκτίθενται για να προκαλέσουν λύπηση, στέκονται ερήφανες, ως φορείς εμπειρίας, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Ανάμεσα στις ψηφίδες, στις χαράξεις και μέσα από τους πόρους της πέτρας, η σιωπή μιλάει. Ακούς;
Open Access
OH NO
Κωνσταντινίδη, Δήμητρα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Κάνω πετάλι προχωρώ Αντανακλάσεις της ζωής γυρεύω για να βρω Παίρνω βελόνα και κλωστή Κεντάω ό,τι θυμάμαι Φοβάμαι πως οι μνήμες μου Χαμένες στο μέλλον θα ΄ ναι Με την βελόνα προχωρώ Ο νους μου συλλογάται Χαρές και λύπες μπόλικες Κανείς δεν μας λυπάται Είμαι και εγώ πολύ μικρή Και η Αθήνα μες τα βάρη Τόσο μικρός είσαι και εσύ Γι αυτό παρ’ το χαμπάρι
Open Access
Αργά
Θεοδοσιάδου, Στέλλα (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)
Ο χρόνος κοστίζει. Η αδράνεια γεννά ενοχή. Η απουσία προγράμματος προκαλεί στρες. Αυτό το έργο επιχειρεί να μιλήσει για την αμηχανία που νιώθουμε όταν δεν είμαστε παραγωγικοί. Σκηνοθετώ ένα χώρο οργανωμένο, βγαλμένο από την καθημερινότητα. Κάθομαι αργά στην καρέκλα του γραφείου Αφαιρούμαι γρήγορα Κοιτάω την ώρα.. είναι πέντε Να είμαστε απλά παρόντες στο χώρο και το χρόνο, δεν μπορεί αυτό να είναι το έργο; Σε προσκαλώ να ξοδέψεις λίγα λεπτά εδω. Δε θα συμβεί τίποτα. Με το παραπάνω συνοδευτικό κείμενο του έργου καλώ τον/την θεατή να είναι αργός/ή, να κωλυσιεργήσει, σε μια πραγματικότητα που όλα είναι γρήγορα και λειτουργούν βάση προγράμματος, σε μια πραγματικότητα όπου κάθε λεπτό μετράει και πρέπει να είσαι αποδοτικός/ή. Ωστόσο ο κόσμος γύρω μας παραμένει απρόβλεπτος και μέσα στο χάος του απολαυστικός. Η δουλειά μου έχει ως αφετηρία μια ανάγκη αντίστασης στον επιβεβλημένο ταχύ ρυθμό της καθημερινότητας. Ξεκινάει από τα βίντεο όπου σκηνοθετώ άτομα σε εργασιακούς χώρους να κάνουν κάτι μη παραγωγικό. Εικαστική μου αναφορά γι αυτά τα βίντεο αποτελούν οι μινιμαλιστικές αφηγήσεις της κινηματογραφίστριας Chantal Akerman. Εξελίσσοντας το έργο μου θέλησα απέναντι από τα βιντεο να στήσω μια μικρή εγκατάσταση σκηνογραφώντας ένα εργοτάξιο το οποίο περικλείει ένα καλά οργανωμένο γραφείο, πάνω από αυτό κρέμεται ένα γκρίζο βαρύ σύννεφο. Το γραφείο λειτουργεί ως σύμβολο μιας πραγματικότητας που φτιάχνουμε ώστε να νιώθουμε αποδοτικοί/ές ενώ το εργοτάξιο ως σύμβολο της ζωής που συνεχίζεται. Δίνω τη δυνατότητα στον/στην θεατή να μπει σε αυτό το χώρο, να κάτσει στην καρέκλα του γραφείου και από εκεί να “χαζέψει” τα βίντεο. Προσεγγίζω το θέμα με χιούμορ και υπερβολή ώστε ο/η θεατής να νιώσει οικεία ανακαλύπτοντας στοιχεία του δικού του βιωματος.
Open Access
ΑΣΩΤΟΣ
Νάθενας, Γιώργος (Πτυχιακή εργασία, 2023-09-30)
Η κεντρική ιδέα της δουλειάς μου είναι η αφήγηση και διερεύνηση προσωπικών βιωμάτων και καταστάσεων που με διαμόρφωσαν. Μέσα από την προσθήκη σχολίων από το περιβάλλον, προσπαθώ να αναπαραγάγω προβληματισμούς, σκηνές και ατόφιες εικόνες από παιδικές ή πιο πρόσφατες μνήμες. Στο τέλος, ο θεατής θα πρέπει να νιώσει σαν μάρτυρας μιας χαώδους κατάστασης, την οποία θα κληθεί να διερευνήσει. Η ενσωμάτωση πολλών διαφορετικών έργων αποτελεί τον πυρήνα της δουλειάς μου. Άλλοτε χρησιμοποιώ βίντεο, άλλοτε ζωγραφικά έργα και άλλοτε γλυπτά, δημιουργώντας έναν εικαστικό χώρο που αφηγείται την προσωπική μου ιστορία. Κάθε στοιχείο του έργου μου λειτουργεί ως κομμάτι ενός μεγαλύτερου παζλ, που ο θεατής καλείται να συναρμολογήσει. Σκοπός μου είναι να προκαλέσω τον θεατή να σκεφτεί και να αναρωτηθεί για τις δικές του εμπειρίες και αναμνήσεις, συνδέοντας τις με αυτές που παρουσιάζω. Η δημιουργία ενός τέτοιου πολυδιάστατου εικαστικού τοπίου επιτρέπει την πολυπρισματική προσέγγιση των θεμάτων, ενισχύοντας τη σύνδεση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το προσωπικό και το συλλογικό. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, επιδιώκω να προσφέρω μια εμπειρία που είναι ταυτόχρονα προσωπική και οικουμενική.
Open Access
Άτιτλο
Αγγελάκα, Εύα (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-31)
Η ιαπωνική έννοια του «wabi-sabi» που αναγνωρίζει την ομορφιά της παροδικότητας και της ατέλειας των πραγμάτων, είναι κεντρικής σημασίας έννοια και μεθοδολογικό εργαλείο στο έργο μου. Οι πρωσικού μπλε κυανοτυπίες εμφανίζονται από αρνητικά σχέδια στο χέρι, από 3D ή από φιλμ, σε φυσικό βαμβακερό ύφασμα. Μέσα από εμπειρίες που διαμορφώνουν μία πολυπολιτισμική και κοσμοπολίτικη ιδιοσυγκρασία ως αποτέλεσμα της δεκαετούς διαμονής μου στην Ιαπωνία, τη Σουηδία και αλλού, διερευνώ τελετουργικά και ανιμιστικές παραδόσεις. Ερευνώ θέματα όπως η παντοδυναμία της Φύσης σε σχέση με την απομάκρυνση μας από αυτήν, τον Άνεμο (Άνιμα, Ψυχή, αλλά και η κινεζική φιλοσοφία των αέρηδων που προκαλούν όλες τις καταστάσεις του σώματος) και σύμβολα όπως ο Λωτός (ιερό φυτό στην Ασία και στη Μεσόγειο, σύμβολο θανάτου και αναγέννησης), ενώ ταυτοποιώ και αναδεικνύω κοινά σύμβολα και πρακτικές σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Αυτο-μυθιστορηματικοί χαρακτήρες συνυπάρχουν στην εικαστική επιφάνεια με υβριδικά πλάσματα και αρχετυπικά στοιχεία - των οποίων η γέννηση δεν έχει μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στο χρόνο αλλά ορίζει την ανθρωπότητα ως τέτοια - για να παράξουν αφηγήσεις και συνειρμούς που σχολιάζουν τη συλλογική ανθρώπινη εμπειρία.
Open Access
'Ατιτλο
Tsano, Klajdi Nicolas (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-21)
Εγκατάσταση 6.5x5 m | Γυψοσανίδα, φωτογραφία, μικρο γλυπτά, καλλιτεχνικά ευρήματα Στο έργο μέσα από την έννοια της τομής και την πρακτική της συνάντησης, αναπτύσσεται το θεματικό τρίγωνο της συνύπαρξης - ματαίωσης - απουσίας. Ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο του 1965 αξιοποιείται καλλιτεχνικά ως ένα αυστηρό ανάπτυγμα στο χώρο, συνιστώντας το σώμα της εγκατάστασης. Η πλευρά της τομής είναι το πρώτο σημείο συνάντησης και είσοδος στο έργο. Το σχέδιο σωματοποιείται και παροντικοποιείται. Διαισθάνομαι και συνειδητοποιω την απουσία μεσα απο τον χώρο. Η απουσία προϋποθέτει τον χώρο, ως ένα όριο. Αυτή η ιδέα είναι θεμελιακή για το ανάπτυγμα του σχεδίου. Τεκμήρια της εμπειρίας αφηγούνται την παρατεταμένη ύπαρξη τους στο παρόν.
Open Access
Γρούπος
Παπαδημητρίου, Αλίκη Αγγελική (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)
Γρούπος Γρούπος (ουσιαστικό) (παρωχημένο) σωρός όμοιων πραγμάτων ή κατασκευών (παρωχημένο) ομάδα πλασμάτων ή κατασκευών που στέκονται ή περπατάνε μαζί Στην εγκατάσταση «Γρούπος» δημιουργείται ένας κόσμος όπου design, ζωομορφία και βιομηχανικά στοιχεία συνυπάρχουν. Τα αντικείμενα της εγκατάστασης δεν έχουν συγκεκριμένη λειτουργικότητα, βρίσκονται ανάμεσα στο πραγματικό και το αφηρημένο. Η διαδικασία της κατασκευής είναι ο βασικός άξονας της εγκατάστασης. Διαδικασία η οποία ξεκινά από αυτόματα σχέδια, τα οποια αποτελούν μέρος μιας σχεδιαστικής γλώσσας η οποία εξελίσσεται μέσα στα χρόνια. Αυτή η γλώσσα συνδυάζει χαρακτηριστικά βιομηχανικά, αρθρωτά και παιγνιώδη. Στη συνέχεια, η επιθυμία μεταφοράς των σχεδίων στον τρισδιάστατο χώρο μετατρέπεται σε μια διαδικασία που θυμίζει ένα αυτοδημιούργητο παζλ και εκφραζεται μεσα απο την πολυφωνία των υλικών. Κατα την διάρκεια αυτης της διαδικασίας τα σχέδια αποδομούνται καθώς τα μέρη τους κατασκευάζονται. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι οργανώνω και φτιάχνω αυτες τις κατασκευές σχεδον ανατομικά. Η επιλογή των υλικών δεν ακολουθεί μια προγραμματισμένη διαδικασία αγοράς, αντιθέτως προκύπτει κυρίως από την επιθυμία να δουλευτούν υλικά που φέρουν ήδη μια ιστορία και φθορά σε συνδυασμό με τα πλασμένα κεραμικά στοιχεία. Ο παράγοντας του τυχαίου παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς πολλά από τα υλικά συλλέγονται από διάφορους χώρους και τόπους. Ταυτόχρονα η τυχαία εύρεση ενός υλικού μπορεί να καθορίσει την κλίμακα της κατασκευής ή να βρεί ταύτιση με κάποιο σχήμα που εμπεριέχεται σε κάποιο σχέδιο. Η αναγνώριση και η αξιοποίηση αυτών των στοιχείων ενισχύουν την αίσθηση ανακύκλωσης και αναδόμησης των υλικών. Πηλοί, παρατημένοι ή ξεραμένοι, συλλέχθηκαν από διάφορα μέρη και κάποιες φορές αποκτήθηκαν με αγορά. Μέταλλα και ξύλα βρέθηκαν ξεχασμένα ή παρατημένα. Aρκετά ξύλα προήλθαν από παλέτες που αποδομήθηκαν, ώστε να αξιοποιηθούν όλα τους τα μέρη και να τροποποιηθούν για να χρησιμοποιηθούν ως ξύλινα μέλη. Κομμάτια πατώματος παρκέ που εντοπίστηκαν στον δρόμο ή ρετάλια που παραχωρήθηκαν από πατωματζήδες. Η αρθρωτή φύση των κατασκευών δημιουργεί μια συνθηκη συνδεσης ανάμεσα στα βιομηχανικά αντικείμενα και τα παιδικά παιχνίδια που συναρμολογούνται. Τα ανταλλακτικά που εμφανίζονται στον χώρο ενισχύουν την έννοια της μεταβολής, βρίσκοντας έτσι κοινά στοιχεία με τη διαδικασία του παιχνιδιού. Οι βάσεις, φτιαγμένες από παλιά πατώματα, λειτουργούν ως ένας χώρος που υποδηλώνει οικειότητα και δυνατότητα κίνησης. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους : Αλέξανδρο Χριστοφορίδη, Άννα Κασσανχούνέβα, Άννα Λιβαδά, Απόστολο Τσορφόλια, Βενετία Μολίν, Διονύση Παπαδημητρίου, Ειρήνη Μπάκολη, Ελένη Χαλαβαζή, Ευθύμη Παπαδημητρίου, Γιάννη Μωραΐτη, Γιάννη Σκάλτσα, Καμάλ, Κατερίνα Γιαννοπούλου, Κίλντι Ντράσα, Λευτέρη Σταυρόπουλο, Λουκά Λουκίδη, Ιάσονα Ράδο, Λίνκ, Ορφέα Μάκαρη, Παντελή Χανδρή, Σάββα Τσιμούρη, Σωτήρη Κυπραίο, (Κωσ)Τάκη Αλεξανδρόπουλο, Χρίστο Ζαφείρη, Ζωή Κάρτα αλλα και όλα τα εργαλεία που χρησιμοποίησα και δανείστηκα.
Open Access
Εις το όνομα της μητρός
Πιλιτσοπούλου - Εμμανουηλίδου, Έλενα Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2023)
Μια εικαστική εγκατάσταση/φόρος Τιμής στις γυναίκες. Στις γυναίκες που σκοτώθηκαν από αντρικό χέρι και σε αυτές που έμειναν πίσω να τις θρηνούν. Στις γυναίκες, που κάθε μια ξεχωριστά, φέρει το δικό της μαύρο φορτίο στην καθημερινότητά της. Και όλες μαζί ενωμένες, στηρίζουν η μια την άλλη. Μέσα στον πόνο και τις ψυχικές δοκιμασίες της ζωής τους, βρίσκουν την ψυχική δύναμη, να σταθούν όρθιες και να συνεχίζουν την ζωή τους. Όπως η μαμά μου. * Μια γυναίκα που κυοφορεί ένα κοριτσάκι, έχει - για ένα σύντομο διάστημα - στο σώμα της και τα εγγόνια της. Καθότι το έμβρυο, θα γεννηθεί με τα ωάρια που θα έχει στην ενήλικη ζωή του. Σε ένα σώμα λοιπόν - συνυπάρχουν, για λίγο - τρεις γενιές. Στον τοκετό, κόβεται ο ομφάλιος λώρος. Ο «δεσμός» όμως μιας μάνας με το παιδί της, ποτέ. Κάθε μαύρη φορεσιά, συμβολίζει τις γυναίκες που ζουν με ψυχικό πόνο. Είτε με τον θρήνο του θανάτου, είτε βιώνουν κακοποιητικές καταστάσεις, είτε σηκώνουν ένα ανομολόγητο βάρος, που μόνο εκείνες ξέρουν, προστατεύοντας κάποιον άλλον. Η εγκατάσταση σχηματίζει ομόκεντρους κύκλους. Όπως οι κύκλοι της ζωής. Όπως οι γενιές. Από μάνα σε κόρη. Κάθε μαύρη φορεσιά έχει στην βάση της ένα κόκκινο κουβάρι νήμα πλεξίματος. Το σύμβολο της εμμήνου ρήσεως. Του ομφάλιου λώρου, του «νήματος της ζωής», του αίματος. Προχωρώντας μέσα στην εικαστική εγκατάσταση, περπατώντας μέσα στους κύκλους, αφουγκραζόμαστε την ενότητα αυτών των γυναικών με όσα τις συνδέουν. Από κύκλο σε κύκλο. Από γενιά σε γενιά. Παρόμοιες καταστάσεις και βιώματα. Φτάνοντας στο κέντρο της εικαστικής εγκατάστασης, αντικρύζουμε τα κόκκινα νήματα των γυναικών… που δεν είναι πια ανάμεσά μας………… Ανάμεσα στις μαυροφορεμένες, είναι οι μάνες εκείνων των γυναικών που σκοτώθηκαν από αντρικό χέρι. Είναι οι γιαγιάδες, είναι οι αδερφές. Είναι οι γυναίκες που συμπονούν τις χαροκαμένες, και ας μην βρήκε εκείνες το κακό. Ο κόσμος αλλάζει. Νοιάζεται. Και αν κάποια γυναίκα επιζήσει μιας ακραία επικίνδυνης κατάστασης, μιλά! Και οι υπόλοιπες γυναίκες την αγκαλιάζουν και στιγματίζεται ο θύτης - όχι το θύμα, όπως παλιά. Προσφέρω και φορώ σε κάθε γυναίκα ένα κομμάτι νήμα, γύρω από τον λαιμό της. Σαν υπενθύμιση του «δεσμού» μεταξύ μας. Από τις μάνες μας. Πως: ό,τι συμβαίνει σε μια γυναίκα, αφορά ΟΛΕΣ. Καμία μόνη! Να συνεχίζουμε όρθιες. Δυνατές. Για χάρη η μια της άλλης. Και το αίμα που είναι ζωή, είτε έρχεται είτε χάνεται, μοιάζει στο κέντρο της εικαστικής εγκατάστασης με απώλεια - θυμίζει όμως και ωάριο, στο σώμα γυναίκας, που τα σπερματοζωάρια γύρω του πρόκειται ανα πάσα στιγμή να το πολιορκήσουν και αυτό να γονιμοποιηθεί. Και όπως παντού στον κόσμο, κάθε στιγμή, χάνεται μια ζωή, άλλο τόσο γεννιέται μια ύπαρξη. Όπως όταν μια σταγόνα, πέσει σε υγρό και θα δημιουργηθούν ομόκεντροι κύκλοι που σιγά σιγά χάνονται, έτσι κι εδώ στην εικαστική εγκατάσταση οι κύκλοι συμβολίζουν την αέναη κίνηση της ζωής.
Open Access
Η Ράχη του Βιβλίου
Σπυράτου, Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)
Ένα ερώτημα που με απασχόλησε πρόσφατα αφορά στον ρόλο του παραδοσιακού βιβλίου στη σύγχρονη εποχή της ψηφιοποίησης των κειμένων. Αυτό ήταν που με οδήγησε στην αναζήτηση νέων εικαστικών δυνατοτήτων ως προς τη χρήση των παραδοσιακών βιβλίων. Τα έργα που παρουσιάζονται αποτελούν μία εναλλακτική σπουδή πάνω στη δομή και την αναπαράσταση του ανθρώπινου σώματος μέσα από την αποδόμηση των σελίδων του βιβλίου. Η διαδικασία αφαίρεσης (λέξεων) - πρόσθεσης (εικόνας), δημιουργεί μια μορφή γλυπτικής που αναδεικνύει τις δυνατότητες του βιβλίου με έναν πρωτότυπο τρόπο. Από τη στιγμή που διαβάζουμε ένα βιβλίο, στη μνήμη μένουν οι εικόνες που δημιουργούνται από την ανάγνωση και όχι οι λέξεις και οι προτάσεις που βλέπουν τα μάτια μας. Τα έργα επιδιώκουν να αποδώσουν αυτές τις εικόνες, μετατρέποντας έτσι την αίθουσα σε ένα μεγάλο βιβλίο ανατομίας, όπου κάθε έργο αποτελεί ενότητα αυτής της παραστατικής μελέτης. Στο χώρο ξεδιπλώνεται μια αφήγηση που ξεκινά με την αναπαραγωγή, τα όργανα του σώματος, τα μέρη του σώματος που δηλώνουν την ταυτότητα και την κατάληξη του ανθρώπου μέσα από τη τελική μορφή του - τα κόκαλα. Τα φύλλα των βιβλίων, όταν ξεφυλλίζονται, γίνονται διαφορετικό έργο και αποκαλύπτει νέες πτυχές και μορφές αυτού, ενώ το νυστέρι που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία του έργου, κόβει και φανερώνει το εσωτερικό σώμα του βιβλίου.Με αυτή τη προσέγγιση τα έργα προκαλούν τον θεατή να επανεξετάσει την ιδέα του για το βιβλίο ως αντικείμενο και να ανακαλύψει τις πολλαπλές δυνατότητες που κρύβονται στις σελίδες του.
Open Access
Η σφάιρα, ο γείτονας, η γιαγιά μου και ένα καρπούζι
Κερεφιάδου, Ιωάννα (Πτυχιακή εργασία, 2024)
Γλυπτική, εγκατάσταση, βίντεο, φωτογραφία.
Open Access
Κλιμακώνοντας την πραγματικότητα
Μανταίος, Αχιλλεύς (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-11)
ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΗ πτυχιακή αυτή εργασία εστιάζει στην έννοια της κλιμάκωσης της πραγματικότητας, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο η αντίληψη του μεγέθους και της κλίμακας επηρεάζει την εμπειρία και την ερμηνεία των θεατών. Το έργο προσκαλεί τον θεατή σε μια θέση παρατηρητή-κριτή, δίνοντάς του την ευκαιρία να αναλογιστεί τις κοινωνικές αντιφάσεις, τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις ηθικές προκλήσεις που αποτυπώνονται στις σκηνές των διοραμάτων.Μέσα από το κεντρικό έργο και τα επιμέρους διοράματα, αναπτύσσονται θεματικές που σχετίζονται με την πολιτική καταπίεση, την κοινωνική ηθική, τη συλλογική μνήμη και τις δομές εξουσίας. Η χρήση της κλίμακας και της διαφοροποίησης μεγέθους δημιουργεί μια αίσθηση αποστασιοποίησης, ωθώντας τον θεατή να προσεγγίσει τα θέματα από μια εξωτερική προοπτική. Η μικρογραφία ενισχύει αυτήν την αποστασιοποίηση, προσδίδοντας στον παρατηρητή έναν ρόλο που του επιτρέπει να εξετάσει τις ηθικές αντιφάσεις με ψυχραιμία, χωρίς να εμπλέκεται άμεσα στις δράσεις.Η αισθητική και θεματική προσέγγιση του έργου αντλεί επιρροές από τον Ιερώνυμο Μπος και τους Chapman Brothers, καλλιτέχνες που μέσα από τη σάτιρα, την υπερβολή και τη λεπτομερή απόδοση της κλίμακας αναδεικνύουν διαχρονικά ζητήματα της κοινωνίας. Το κεντρικό έργο της πτυχιακής, το οποίο πραγματεύεται την έννοια των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων, λειτουργεί ως μια αλληγορία της ανθρώπινης φύσης. Οι αδυναμίες και οι ηθικές αντιφάσεις που αναδεικνύονται μέσα από αυτό διατηρούν τη διαχρονικότητά τους, καθώς συνεχίζουν να απασχολούν την ανθρωπότητα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.Για τη δημιουργία του έργου, χρησιμοποιήθηκαν γλυπτά και μινιατούρες που συνδυάζουν παραδοσιακές τεχνικές διοράματος και βαψίματος μινιατούρας με σύγχρονες μεθόδους 3D εκτύπωσης και ψηφιακής γλυπτικής (3D sculpting). Μέσα από αυτή τη σύνθεση παραδοσιακών και σύγχρονων τεχνικών, η πτυχιακή εργασία επιχειρεί να γεφυρώσει το παρελθόν με το παρόν, προσφέροντας έναν διάλογο μεταξύ κλασικών μορφών τέχνης και της σύγχρονης τεχνολογίας.Το έργο λειτουργεί ως μια ανοιχτή πρόσκληση για στοχασμό και κριτική ματιά απέναντι σε ζητήματα που παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Ο θεατής καλείται όχι μόνο να παρατηρήσει αλλά και να αναγνωρίσει πτυχές της ανθρώπινης φύσης που συνεχίζουν να επηρεάζουν την κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα.
Open Access
Μεμέντο Μόρι
Σοπίδη, Ναταλία (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)
Δισδιάστατες εκτυπώσεις σε Plexiglass 3D ψηφιακών συνθέσεων, βίντεο loop και 3D εκτύπωση γλυπτού.
Open Access
Παίγνια μεταμορφώσεων
Ανδριανοπούλου, Σταματίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)
Η ενότητα "ΠΑΙΓΝΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ" που ξεκίνησε σαν παιχνίδι αποτελείται από κλαδιά πάνω στα οποία έχω υφάνει. Περνώντας στημόνια στα κλαδιά αυτά μεταμορφώθηκαν σε αυτοσχέδιους αργαλειούς. Με την ύφανση πραγματοποιήθηκε ένας διάλογος μεταξύ των υλικών ξύλου και νήματος και δόθηκε ένα νέο νόημα στα κομμένα κλαδιά. Διάφορα νήματα υφάνθηκαν ως χρωματικές ροές που άλλοτε ακολουθούν την κίνηση του κλαδιού και άλλοτε έρχονται σε αντίθεση με αυτήν, εξερευνώντας την εσωτερική δύναμη του κλαδιού που αναπτύχθηκε πάνω στο δέντρο από τη δράση των δυνάμεων της φύσης.
Open Access
Πτυχιακή εργασία
Τσάρα, Μαρία Αντιγόνη (Πτυχιακή εργασία, 2023-10-07)
Τα έργα που δημιούργησα είναι στιγμιότυπα συνείδησης προς αποκάλυψη. Υποδεικνύει θραύσματα της παρουσίας της, ως στάδια από τα οποία θα αναπτυχθουν τα έργα. Αποκαλύπτεται ετσι η δυναμική διαδικασία της αμοιβαίας ενσωμάτωσής τους στο ακέραιο, συνεκτικό, τελικό αποτέλεσμα. Με αυτόν τον τρόπο αφομοιώνεται το χαοτικό και πληθωρικό περιβάλλον και ο συνειδητός κατακερματισμός του. Η τοποθέτηση των θραυσμάτων- στιγμιότυπων της συνείδησης θα δημιουργήσει ένα τοπίο ήρεμο και διαυγές. Ως υλικό δε διαλέγω αποτυπώσεις προσωπικών βιωμάτων, αλλά προσομοιώσεις αυτών. Η κάθε εικόνα του προσχεδιακού κολλάζ αντλείται με πρόθεση ερευνητική, ψύχραιμη, σχεδόν αντικειμενική, ώστε να αναδείξει το στόχο της “κρυμμένης” συνείδησης ως κάτι εσωτερικό μα και οικείο. Το σύνολο του κολλάζ μεταμορφώνεται όπως ένας φυτικός οργανισμός που αναπτύσσεται ή που αποσυντίθεται, σαν να χωνεύεται, αναδεικνύοντας κάτι νέο εντός του παλιού, κατακτώντας το και καθιστώντας το αυτάρκες. Το πρώτο στάδιο της διαδικασίας του έργου είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Ξεκινώ συλλέγοντας στοιχεία εικόνων, που μου βγάζουν κάτι οικείο, από σελίδες περιοδικών και από το διαδίκτυο και τα συνθέτω ενστικτωδως, είτε ψηφιακά, είτε αναλογικά δημιουργώντας νέες εικόνες με στόχο την αποκωδικοποίηση και αναπαράσταση της αίσθησης μιας ανάμνησης. Στο επομενο στάδιο, με τη χρήση χρωμάτων λαδιού, αποδίδω αρχικά πιστά την καινούργια εικόνα, ενώ στην πορεία, χρησιμοποιώ φωτογραφικές θολούρες, οφθαλμαπάτες υφών και τη δύναμη του χρώματος, του σχήματος και της γραμμής. Όταν θα αναδυθεί μια νέα πραγματικότητα, όπου το βίωμα θα “αγκαλιάζει” τη διαδικασία του μετασχηματισμού, θα έχει ολοκληρωθεί και το έργο.
Open Access
Πτυχιακή Εργασία της Βέγκου Θάλεια-Ελένη
Βέγκου, Θάλεια-Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)
Η παρούσα πτυχιακή εργασία αποτελείται από ένα σύνολο χαρακτικών και ζωγραφικών έργων σε συνδιασμό με ήχο. Ο χώρος υποβλητικός, ο χρόνος απροσδιόριστος και πρωταγωνιστής ο ίδιος ο θεατής: «μπαίνει» στο έργο, ακούει και βλέπει, συμμετέχει και γίνεται μέρος του. Το βλέμμα του συναντά αυτό του ελαφιού, που ζωντανεύει μπροστά του κάτω από τον ήχο της κοφτής του ανάσας. Είναι θύτης, θύμα, ή θεατής; Τα μαυρόασπρα φωτογραφικά ενσταντανέ συνδέονται με την απουσία χρώματος της χαρακτικής και δημιουργούν το σκηνικό μιας «εγκατάστασης» που στοχεύει κατεξοχήν στο συναίσθημα: ο θεατής το βιώνει, το αναγνωρίζει και τελικά αυτό-τοποθετείται.
Open Access
Σημαίνουσα απουσία
Ιντζές, Θάνος (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)
Αυτή η ενότητα έργων που αποτελείται από σαράντα έξι έργα εκ των οποίων τα δυο είναι ψηφιδωτά και τα υπόλοιπα σε χαρτόνι odule. Τα έργα σε χαρτόνι έχουν σχεδιαστεί και κατόπιν αφαιρέθηκε το πρώτο επίπεδο αφήνοντας το περίγραμμα της φόρμας και επεξεργάστηκε. Τα ίχνη του χαρτιού που μένουν και αποτελούν το σχέδιο συνδέονται με της ψηφίδες αντίστοιχα.
Open Access
Το κίτρινο παιδί
Παναγιωτοπούλου, Θεοδώρα (Πτυχιακή εργασία, 2022-09-25)
΄Το κίτρινο παιδί βαρέθηκε να περιμένει και άρχισε να χορεύει’. Αλλάζει πόζες, κάθε μία από τις οποίες αποτελούν ξεχωριστή υπερδύναμη και καλεί τους επισκέπτες να ποζάρουν μαζί του. Το κίτρινο παιδί βρισκόταν εγκλωβισμένο στο σπίτι-λαβύρινθο μέσα στο κρυμμένο δωμάτιο και περίμενε κάθε απόγευμα τον μουσικό του δρόμου με το ακορντεόν του, για να ζωντανέψει. Το έργο αποτελείται από δύο βιβλία-κόμικ ‘Το κρυμμένο δωμάτιο’ και το ‘Ακορντεόν’ και 7 ξεχωριστά έργα που παρουσιάζον ‘Το Κίτρινο παιδί’. Πραγματοποιήθηκε αυθόρμητη performance και το έργο ήταν διαδραστικό.
Open Access
Το Φλεγόμενο Άλογο
Φραγκιουδάκη, Ουρανία Μαρίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)
Η εργασία αποτελείται από βίντεο εγκατάσταση διάρκειας 30 λεπτών που επαναλαμβάνεται, και ένα έντυπη μορφή του ίδιου έργου, σε βιβλίο 74 σελίδων, τοποθετημένο σε ένα χειροποίητο ξύλινο τραπέζι με ένα κάθισμα και ένα φωτιστικό αντιδιαμετρικά από την προβολή.