Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)

Permanent URI for this collection

https://artia.asfa.gr/handle/artia/8

Browse by

Results 1 - 20 of 22

Open Access
FLOWER IN THE CRANNIED WALL
Τσεμπέρη, Μαγδαληνή (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)
FLOWER IN THE CRANNIED WALL Flower in the crannied wall, I pluck you out of the crannies, I hold you here, root and all, in my hand, Little flower—but if I could understand What you are, root and all, and all in all, I should know what God and man is. Alfred Tennyson --- Η αίσθηση της φυτικότητας γίνεται ζήτημα πνευματικής και μορφοπλαστικής τάξης. Η φυτική συνθήκη αποτυπώνεται μέσα από τη ζωντάνια του χρώματος και τις πλαστικές μεταμορφώσεις της αφηρημένης φόρμας. Η χειρονομία και η σωματική αναμέτρηση με τις διαστάσεις του καμβά, καθοδηγούμενη από ενστικτώδεις δυνάμεις, γίνεται έκφραση αρχέγονης ύπαρξης παρακάμπτοντας το παραστατικό. Ο καμβάς λειτουργεί ως μετωνυμία της γης όπου φύονται και ξεσπούν οι φυτικές χειρονομίες περνώντας από τη φάση της βλάστησης σε αυτή του μαρασμού και της αποσύνθεσης. Η φύση ιδωμένη ως εικόνα και ως ενόραση, ανακτά ως υπαρξιακή πραγματικότητα την κυριαρχία επί του ψυχρού τοίχου πάνω στον οποίο ανθίζουν τα πράσινα βρύα μιας ουσίας που αντιστέκεται. Οι πινελιές σχεδιάζουν αυτό που στη συνέχεια θα σβηστεί, δημιουργώντας ένα παλίμψηστο από συμπυκνωμένα ζωγραφικά ίχνη. Αυτό που απομένει είναι η εξαγόμενη βιωμένη πράσινη ουσία, η πρώτη ύλη υψωμένη στη μέγιστη πνευματική της δύναμη ως δημιουργική και ανεξέλεγκτη ενέργεια, ικανή να γεννά νέες μορφές και δυνατότητες . Η συλλογή φυτικών λειψάνων και η ενστικτώδης ανασύνθεση τους σε μια προσπάθεια επανασυναρμολόγησης της ζωής με φυτικά στοιχεία απηχούν μια ζωώδη οργανικότητα. Φυτικές επιδερμίδες και ξύλινα οστά ενωμένα με νημάτινους νευρώνες δημιουργούν μια νέα μορφή συνύπαρξης. Άραγε αυτή η συναρμογή είναι μια προοπτική διαφυγής μέσω μιας μεταμορφωτικής διαδικασίας ή ένας νέος εκτοπισμός;
Open Access
Gueules Cassées
Μαυροπούλου, Μέλπω-Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)
Gueules Cassées Ο όρος "Gueules Cassées" (κυριολεκτικά: «σπασμένα πρόσωπα»), αναφέρεται στους Γάλλους στρατιώτες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που υπέστησαν σοβαρές παραμορφώσεις στο πρόσωπο λόγω τραυμάτων μάχης. Αυτοί οι βετεράνοι έγιναν σύμβολα της φρίκης του πολέμου. Η τραγική τους αυτή ιστορία, είναι διαχρονική και συμβολίζει τα ψυχικά και σωματικά τραύματα της ανθρωπότητας. Των δικών σου, των δικών μου. Το τραύμα δε βρίσκεται μόνο στο σώμα – βρίσκεται και στη μνήμη, τη σιωπή, στο βλέμμα που δεν συναντά το δικό μας. Είναι χαρακιά - σπάσιμο, που δεν είναι ορατό, αλλά είναι παρόν. Άλλοτε φωνάζει, άλλοτε ψιθυρίζει. Το ορατό τραύμα μας συγκλονίζει γιατί δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Το αόρατο όμως απαιτεί κάτι πιο δύσκολο: ενσυναίσθηση, προσοχή, παρουσία. Η τέχνη του ψηφιδωτού, φτιαγμένη από σπαράγματα -μικρά, κομμένα κομμάτια ύλης- γίνεται το ιδανικό μέσο για να αποδοθεί το τραύμα: σωματικό ή ψυχικό. Τα χαρακτικά, μέσα από τη "πληγωμένη" επιφάνειά τους, αναπαράγουν μνήμες. Αναμεσά τους, η ελαφρόπετρα ξεχωρίζει. Πορώδης, όπως η ανθρώπινη ψυχή φτιαγμένη από πίεση, θερμότητα και μεταμόρφωση. Ένα υλικό ταπεινό και ελαφρύ, γεννημένο από έκρηξη, που θυμάται. Όπως και το τραύμα. Το έργο χτίζεται κομμάτι-κομμάτι, με υπομονή, με μνήμη, με αναμέτρηση. Oι μορφές δεν εκτίθενται για να προκαλέσουν λύπηση, στέκονται ερήφανες, ως φορείς εμπειρίας, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Ανάμεσα στις ψηφίδες, στις χαράξεις και μέσα από τους πόρους της πέτρας, η σιωπή μιλάει. Ακούς;
Open Access
La meduse
Κούκιου, Νικολία (Πτυχιακή εργασία, 2024-02)
Η εγκατάσταση περιλαμβάνει ένα ανθρωπίνων διαστάσεων γλυπτό-κουστούμι, το οποίο φωτίζεται δημιουργώντας μια δραματική αίσθηση στο χώρο και φωτογραφίες 50*70 τυπωμένες σε μακετόχαρτο, στις οποίες απεικονίζεται φορεμένο από εμένα την ίδια.
Open Access
Miss Violencce
Αθανασίου, Ευαγγελία (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)
Το έργο "Miss Violence" αποτελεί μια εικαστική αφήγηση που ξεδιπλώνεται μέσα από ανθρωποκεντρικές, αφηγηματικές, ρεαλιστικές συνθέσεις. Οι πίνακες, δουλεμένοι με λάδι σε καμβά, αποτυπώνουν στιγμές που διαδραματίζονται κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, όπου η ατμόσφαιρα και η σκηνοθεσία του φωτός γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της αφήγησης. Η εικαστική αυτή ενότητα αντλεί την έμπνευσή της από γυναικείες μορφές που έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας, η οποία δεν είναι πάντα έκδηλη. Πρόκειται περισσότερο για μια εσωτερικευμένη μορφή βίας, την οποία η γυναίκα έχει ασυνείδητα εγκολπωθεί λόγω του ρόλου που της έχει επιβληθεί από την κοινωνία. Τα έργα της έκθεσης δεν ασκούν άμεση κριτική στους παραδοσιακούς ρόλους της γυναίκας, ούτε συνιστούν μια κραυγή ανάδειξης του γυναικείου «τραύματος». Δεν πρόκειται για μια φεμινιστική δήλωση, αλλά για μια οπτική αποτύπωση της αδράνειας που γεννάται από τη σύγκρουση αντικρουόμενων ερμηνειών: του τέλειου και του ανυπόφορου, της ελπίδας και της φθοράς, της απάθειας και της ανάγκης, της επιλογής και του αδιεξόδου. Οι χώροι που φιλοξενούν τις ανθρώπινες μορφές λειτουργούν ως τόποι εγκλωβισμού, αλλά και στοχασμού. Οι γυναίκες που απεικονίζονται μοιάζουν βυθισμένες σε μια σιωπηλή ένταση, όπου η βία υπάρχει ως υπαινιγμός μέσα σε μια καθημερινότητα, κεκαλυμμένη από την επιφανειακή ομορφιά και την επιβεβλημένη κανονικότητα. Αυτοί οι υπαινιγμοί γεννήθηκαν μέσα από αναμνήσεις, εμπειρίες, εικόνες και αναγνώσματα, βιώματα προσωπικά ή μη. Στην προσπάθειά μου να τους συνθέσω ώστε να αποτελέσουν ολοκληρωμένη ενότητα, οι θεωρήσεις μου πολλές φορές ανατράπηκαν. Κι έτσι, τελικά, παρουσιάζονται μόνο λίγα θραύσματα μιας ιδέας - αρκετά ώστε να γεννήσουν ερωτήματα, να επιτρέψουν στον θεατή να συμπληρώσει τις σιωπές και να ανακαλύψει τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις εικόνες.
Open Access
Worlds incongruous
Σχίζας, Χρήστος Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Ξεκίνησα με γκράφιτι σε εφηβική ηλικία. Μου έδινε τη δυνατότητα να επεμβαίνω σε μέρη από όπου περνούσα καθημερινά, αφήνοντας το στίγμα μου. Ανάγκη μου ήταν να υπάρξω, να ενταχθώ κοινωνικά μέσω αυτού. Τα χρώματα, οι επιφάνειες, τα μέσα ήρθαν όταν τα είχα πραγματική ανάγκη. Ζωγραφίζω άρα υπάρχω, το άγχος σταματάει μόλις πιάνω το μολύβι. Η ζωγραφική μου επιθυμεί να είναι ένα σχόλιο πηγαίο, δικό μου σε σχέση με την κοινωνία. Ζωγραφίζω στο καλλιτεχνικό μου βιβλίο, στον μουσαμά, στο χαρτί ή στον τοίχο. Πειραματίζομαι στην εικόνα που δημιουργώ, γράφω και σβήνω. Κάθε μουντζούρα έρχεται να με κατευθύνει. Δημιουργώ κόσμους παράταιρους με πρωταγωνιστές φαντασιακά υποκείμενα, το βλέμμα τους εκφράζει το βίωμά μου. Μιλώντας γι’ αυτό που δεν φαίνεται και πιθανά δεν λέγεται· όμως συμβαίνει.
Open Access
Άτιτλο
Αγγελάκα, Εύα (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-31)
Η ιαπωνική έννοια του «wabi-sabi» που αναγνωρίζει την ομορφιά της παροδικότητας και της ατέλειας των πραγμάτων, είναι κεντρικής σημασίας έννοια και μεθοδολογικό εργαλείο στο έργο μου. Οι πρωσικού μπλε κυανοτυπίες εμφανίζονται από αρνητικά σχέδια στο χέρι, από 3D ή από φιλμ, σε φυσικό βαμβακερό ύφασμα. Μέσα από εμπειρίες που διαμορφώνουν μία πολυπολιτισμική και κοσμοπολίτικη ιδιοσυγκρασία ως αποτέλεσμα της δεκαετούς διαμονής μου στην Ιαπωνία, τη Σουηδία και αλλού, διερευνώ τελετουργικά και ανιμιστικές παραδόσεις. Ερευνώ θέματα όπως η παντοδυναμία της Φύσης σε σχέση με την απομάκρυνση μας από αυτήν, τον Άνεμο (Άνιμα, Ψυχή, αλλά και η κινεζική φιλοσοφία των αέρηδων που προκαλούν όλες τις καταστάσεις του σώματος) και σύμβολα όπως ο Λωτός (ιερό φυτό στην Ασία και στη Μεσόγειο, σύμβολο θανάτου και αναγέννησης), ενώ ταυτοποιώ και αναδεικνύω κοινά σύμβολα και πρακτικές σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Αυτο-μυθιστορηματικοί χαρακτήρες συνυπάρχουν στην εικαστική επιφάνεια με υβριδικά πλάσματα και αρχετυπικά στοιχεία - των οποίων η γέννηση δεν έχει μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στο χρόνο αλλά ορίζει την ανθρωπότητα ως τέτοια - για να παράξουν αφηγήσεις και συνειρμούς που σχολιάζουν τη συλλογική ανθρώπινη εμπειρία.
Open Access
Αφηγήσεις
Σκανδάμη, Φωτεινή (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)
Είμαι η Φωτεινή Σκανδάμη. Από πολύ μικρή ξεκίνησα να ζωγραφίζω και να γράφω παραμύθια. Είχα όνειρο να μπω σε σχολή καλών τεχνών και με την πρώτη προσπάθεια που έκανα κατάφερα να περάσω στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Οι καθηγητές μου με βοήθησαν πάρα πολύ να ξεκινήσω να ζωγραφίζω, να μάθω να κάνω σύνθεση και να ζωγραφίζω τις λεπτομέρειες που με ενδιαφέρουν. Κατάφερα να ζωγραφίζω σιγά-σιγά μόνη μου με το δικό μου τρόπο. Το πρώτο όνειρό μου είναι να γίνω επαγγελματίας ζωγράφος και το δεύτερο όνειρό μου να γίνω επαγγελματίας συγγραφέας. Θα ήθελα τα παραμύθια που γράφω να εκδοθούν και να μεταφραστούν σε πολλές άλλες γλώσσες ώστε να τα διαβάσουν όλα τα παιδιά του κόσμου. Σημείωση Διδάσκουσας Ουρανίας Αναστασιάδου, Μέλος Ε.Ε.Π. του Τ.Ε.Τ. της Α.Σ.Κ.Τ.: Η Φωτεινή Σκανδάμη είναι κάτοικος ενός εικαστικού σύμπαντος ατελεύτητης και λεπτομερούς δημιουργικής έκφρασης. Το έργο της ανήκει χωρίς καμία επιτήδευση σε μία φυσική μετασύγχρονη οπτική μετεωριζόμενο μόνο του άνευ εικαστικών ή αισθητικών δανείων. Προς όφελος της αμεσότητας υπάρχει μία εμφατικότητα στην ακραία σύνθεση που υπερβαίνει την αναπαράσταση εμπεριέχοντάς την. Η εικαστική πράξη γίνεται ευεργετική για τη νεαρή καλλιτέχνιδα δίνοντάς της τη δυνατότητα να αναπτύξει ένα απόλυτα ιδιοσυγκρασιακό χαρακτήρα με έργα ελεύθερης ροής αυξημένων οπτικοακουστικών αντιλήψεων. Η Φωτεινή είναι ακούραστη εργάτρια, ικανή να εκδιπλώνει τις δομικές ικανότητές της υποστηρίζοντας ψυχή τε και σώματι ότι η νευροδιαφορετικότητα δύναται να παράγει μαγικά εικαστικά αφηγήματα.
Embargo
#για_εμάς
Ματσουκάκη, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)
Το project #για_εμάς είναι ένα φεμινιστικό ντοκιμαντέρ και αφορά έξι γυναίκες. Αυτά τα κορίτσια μου εμπιστεύτηκαν τις προσωπικές και αληθινές ιστορίες τους σχετικά με την έμφυλη βία την οποία έχουν βιώσει. Στο βίντεο διαβάζουν η μία την ιστορία της άλλης σε τυχαία σειρά. Έτσι προστατεύω τις φωνές τους και καμία κοπέλα δεν λέει στην πραγματικότητα την ιστορία της. Οι ιστορίες τους έχουν να κάνουν με κακοποιητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει ορατές ή μη. Για παράδειγμα, στο βίντεο ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά σωματικής βίας, ψυχολογικής βίας, σεξισμό, σεξουαλική παρενόχληση και βία. Οι γυναίκες αυτές ζουν στην Ελλάδα, σε μια πατριαρχική ακόμα κοινωνία όπως βλέπουμε. Οι ιστορίες είναι προσωπικές και αληθινές από την εφηβική τους ηλικία μέχρι και σήμερα. Οι αφηγήσεις συνομιλούν με ημερολογιακές καταγραφές από τις διακοπές τους και την καθημερινότητά τους. Οι διακοπές τους είναι όμορφες και ξέγνοιαστες. Μπορούμε επίσης να δούμε στιγμιότυπα της ελληνικής κουλτούρας όπως την ρεμπέτικη μουσική και τις μεγάλες παρέες. Επιπρόσθετα υπάρχουν στιγμές που οι αφηγήσεις κορυφώνονται με τα πλάνα του βίνεο και δίνουν την απάντηση που αυτές οι γυναίκες δεν μπόρεσαν τότε. Πέρα από την κακοποίησή τους είναι επιζώσες γεμάτες στοργή. Τέλος, η διαδικασία για την δημιουργία του project λειτούργησε θεραπευτικά στις γυναίκες αυτές. Καθώς στην αρχή είχαν τους ενδοιασμούς τους για την συμμετοχή στο project στην συνέχεια άλλαξε αυτό. Αρχικά μοιράστηκαν μεταξύ τους τις ιστορίες τους και σχολιάζανε ανάλογα. Έπειτα επεξεργάστηκα τα κείμενα με σκοπό να τα συρρικνώσω όσο γινόταν χωρίς να αλλοιώσω τις ιστορίες αλλά και το ύφος τους. Εκτύπωσα τις ιστορίες αυτές σε μικρά χαρτιά. Τα τύλιξα και η κάθε μία διάλεγε ένα από τα χαρτιά. Έτσι διάβαζε την ιστορία μιας άλλης γυναίκας. Αυτές οι ιστορίες συνοδεύονται από πλάνα ημερολογιακής καταγραφής από την καθημερινότητά τους όπως αναφέρω παραπάνω. Καμία μόνη!
Open Access
Γκράφιτι σε χαλί
Μπίτσης, Νικόλας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)
«Δημιουργώ χαλιά από την αρχή, συνδυάζοντας την τέχνη του γκράφιτι με την υφαντική. Κάθε έργο είναι ένας διάλογος μεταξύ σύγχρονης αστικής έκφρασης και χειροποίητης δημιουργίας, με δυναμικά μοτίβα και ζωντανά χρώματα.»
Open Access
Ζουγκεστίφ
Λουλές, Βασίλειος (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)
Η σύλληψη και η έμπνευση του έργου έγινε με αφορμή ένα δυσάρεστο γεγονός, έντονα δραματικό σε προσωπικό επίπεδο, στις 3 Ιανουαρίου 2024. Η προδοσία, ο ξαφνικός χωρισμός από τον άνθρωπο που αγάπησα με όλη μου τη καρδιά, αποτέλεσε έμπνευση και ανάγκη, να δημιουργηθεί το «ζουγκεστίφ» (zuggestiv). Ένα video art που διαρκεί όσο ένα πρωτοχρονιάτικο πυροτέχνημα.
Open Access
Η παρτίδα
Κρητικού, Νιόβη Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-21)
Η πτυχιακή μου εργασία με τίτλο "Η παρτίδα" είναι μια γλυπτική εγκατάσταση 25 τετραγωνικών μέτρων. Πρόκειται για ένα σκάκι στο οποίο τα πιόνια αποτελούνται από λεπτές γλυπτικές φιγούρες από λεπτό κόντρα πλακέ θαλάσσης. Τα μάυρα τετράγωνα του σκακιού είναι από καθρέφτη ενώ λευκά είναι το κενό τους δηλαδή το ίδιο το πάτωμα.
Open Access
Ιδεώδη και χώμα
Δράκου, Αγγελική (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)
Η γραφειοκρατία, ως μηχανισμός που βασίζεται στην ιεραρχία και την αυστηρή τήρηση των κανόνων, βρίσκεται στο επίκεντρο της διερεύνησής μου. Η πτυχιακή μου εργασία εστιάζει στην έννοια της ελευθερίας και την αλληλεπίδρασή της με τις κοινωνικές δομές και τους θεσμούς, ιδιαίτερα μέσω της χρήσης των γραφειοκρατικών μηχανισμών. Τα έργα μου επιχειρούν να εξετάσουν πώς οι νόμοι, οι οποίοι έχουν σκοπό να προασπίζουν την ελευθερία, συχνά καταλήγουν να την καταπατούν και να περιορίζουν την ανθρώπινη έκφραση. Ο χρυσός συμβολίζει το ιδεατό και το υπερβατικό, συμβολίζει όμως ταυτόχρονα και την επίφαση της προστασίας που παρέχει το νομικό και γραφειοκρατικό σύστημα. Ο πηλός, από την άλλη, ως αρχέγονη ύλη, αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο στοιχείο, το γήινο και ευάλωτο. Η αντιπαράθεση αυτών των υλικών υπογραμμίζει την αντίφαση μεταξύ της εξουσίας που επιχειρεί να επιβληθεί και του ανθρώπου που πασχίζει να παραμείνει ελεύθερος. Η γραφειοκρατία, όπως περιγράφεται στα έργα του Franz Kafka, ιδίως στον «Πύργο» και τη «Δίκη», υπήρξε σημαντική πηγή έμπνευσης για τη μελέτη μου. Η ασφυκτική της δομή, όπου οι άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο της ζωής τους μέσα από ένα δαιδαλώδες σύστημα νόμων και κανόνων, καθρεφτίζει τη δική μου εμπειρία σε θεσμικούς χώρους. Το σύστημα αυτό, ενώ θεωρητικά προορίζεται να παρέχει δικαιοσύνη και τάξη, συχνά λειτουργεί ως μηχανισμός καταστολής και καταπάτησης των προσωπικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας. Ο πολίτης, εγκλωβισμένος σε ένα περίπλοκο και ακατανόητο σύστημα, βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με την απουσία επιλογών και την αίσθηση ότι συνθλίβεται. Μέσα σε έναν φαύλο κύκλο νομοθετικών και διοικητικών μηχανισμών, αγωνίζεται να διατηρήσει την ατομικότητά του και την αυτονομία του σε ένα σύστημα που τον βλέπει περισσότερο ως αριθμό παρά ως προσωπικότητα. Οι νόμοι περί ελευθερίας του λόγου, της έκφρασης και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, αν και θεωρούνται πυλώνες της δημοκρατικής λειτουργίας, έρχονται σε σύγκρουση με τη γραφειοκρατική τους εφαρμογή, που συχνά αφήνει τον πολίτη ευάλωτο και ανίσχυρο. Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι νόμοι, στην πράξη, είναι ικανοί να επιτύχουν την ισότητα και την δικαιοσύνη ή αν τελικά μετατρέπονται σε εργαλεία εξουσίας που περιορίζουν την ελευθερία.
Open Access
Καταστάσεις Δυσφορίας
Βούλγαρης, Αλέξανδρος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)
Το θέμα που διάλεξα να ασχοληθώ είναι η δυσφορία. Η εργασία «States of dysphoria» αποτελείται από μία σειρά έργων , που εξερευνούν προσωπικά βιώματα σε μία προσπάθεια καταγραφής και κατανόησης. Είναι ένας καθρέφτης που θίγει καταστάσεις με έμμεσο τρόπο. Η έκθεση εξερευνά τις συναισθηματικές καταστάσεις αποκοπής , ματαίωσης , απώλειας και εγκλωβισμού του ατόμου. Τέλος η έκθεση καλεί το θεατή να αντιμετωπίσει την εσωτερική δυσφορία - δυσαρμονία , που συχνά εκδηλώνεται ως μία ήσυχη, ανεπαίσθητη αλλά επιμονή αίσθηση.
Open Access
Παίγνια μεταμορφώσεων
Ανδριανοπούλου, Σταματίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)
Η ενότητα "ΠΑΙΓΝΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΝ" που ξεκίνησε σαν παιχνίδι αποτελείται από κλαδιά πάνω στα οποία έχω υφάνει. Περνώντας στημόνια στα κλαδιά αυτά μεταμορφώθηκαν σε αυτοσχέδιους αργαλειούς. Με την ύφανση πραγματοποιήθηκε ένας διάλογος μεταξύ των υλικών ξύλου και νήματος και δόθηκε ένα νέο νόημα στα κομμένα κλαδιά. Διάφορα νήματα υφάνθηκαν ως χρωματικές ροές που άλλοτε ακολουθούν την κίνηση του κλαδιού και άλλοτε έρχονται σε αντίθεση με αυτήν, εξερευνώντας την εσωτερική δύναμη του κλαδιού που αναπτύχθηκε πάνω στο δέντρο από τη δράση των δυνάμεων της φύσης.
Open Access
Παραίσθηση
Ξυνογαλάς, Ανδρέας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-15)
Τα σχέδια αναφέρονται σε αναμνήσεις και φαντασιακές καταστάσεις, ένας συνδυασμός εξπρεσσιονισμού και ψυχεδέλειας. Βασίζεται κυρίως σε σκέψεις του συνειδητού και ασυνείδητου σε συνδυασμό με εικόνες της πραγματικότητας και του ονείρου, μιας σύμπλεξης του ορατού και του αόρατου, μια σύλληψη της ιδεατής πραγματικότητας, η πίσω πλευρά της πραγματικής εικόνας που προσλαμβάνει η όραση, η ίσαλος γραμμή του πραγματικού με το φανταστικό – το αόρατο, του φωτός και του σκότους, του επιθυμητού και του εφικτού. Με άλλα λόγια, είναι εικόνες που ο εγκέφαλος εικονοποιεί τη στιγμή την οποία ξυπνάει ή προσπαθεί να ξυπνήσει και βλέπει αυτό που νομίζει, δηλαδή συνεχίζει να βλέπει το όνειρο μέσα στην πραγματικότα. Με αυτό τον τρόπο η όραση παίζει παιχνίδια με το φως και το σκοτάδι. Το μάτι πρωτού εικονοποιήσει αυτό που βλέπει, βλέπει αυτό που πιστεύει πως θα δει με βάση τις βασικές φόρμες του περιβάλλοντος που βρίσκεται. Όταν όμως παρατηρήσει καλά (δηλαδή ξυπνήσει) όλα είναι κανονικά. Οι εικόνες που παρουσιάζω βασίζονται σε διάφορους χώρους που θα έχω βρεθεί, σκιές φαντασμάτων με ιδιαίτερα contrast. Αυτό μου συνέβαινε από πολύ μικρή ηλικία. Ξαφνικά μεγαλώνοντας έμαθα και είδα από άλλους ανθρώπους πως δεν είμαι ο μόνος που το παθαίνει αυτό. Γι αυτό και εγώ στον χώρο της τέχνης προσθέτω στοιχεία και από τον πραγματικό κόσμο, μιας και πολλά πράγματα ήδη έχουν περπατηθεί και τα διαμορφώνω, τα ξαναπλάθω σαν μια νέα κατάσταση ή πραγματικότητα. Ο φυσικός χώρος μαζί με τον υπερφυσικό υπάρχουν μέσα στον πραγματικό κόσμο και βοηθούν στην σύνθεση. Η φύση ή τα κτήρια αποτελούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο μορφές εξωπραγματικές διαδραματίζουν σκηνές της πραγματικής ζωής. Το συναίσθημα ποικίλει ανάλογα με τον εσωτερικό μου κόσμο και παρουσιάζεται μέσα από τις χρωματικές εναλλαγές και τη διάχυση το φωτός στο έργο.
Open Access
Πτυχιακή εργασία
Παλιάτσας, Νικόλαος (Πτυχιακή εργασία, 2025-03)
Τα έργα που παρουσιάζονται αποτελούν μέρος μιας σειράς από υδατοχρώματα, ως αποτέλεσμα του πειραματισμού και της εξερεύνησης στη δομή, τη σύνθεση και τη φόρμα. Χωρίς τη δέσμευση της πιστής αναπαράστασης, καθώς δεν αποτελούν αποτέλεσμα παρατήρησης, αλλά εσωτερικών διαδικασιών, τα έργα απεικονίζουν κυρίως στοιχεία της φύσης, με έναν μη νατουραλιστικό τρόπο επιτρέποντας τη μετάβαση από το πραγματικό στο αφηρημένο. Η χρήση της αφαίρεσης καθιστά την εικόνα εν μέρει αινιγματική ενθαρρύνοντας το θεατή σε μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου, βασισμένη όχι στο τι απεικονίζεται, αλλά στο τι μπορεί να απεικονίζεται. Έτσι, ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει την εικόνα με τον δικό του μοναδικό τρόπο, δίνοντας χώρο σε νέες συνδέσεις, παρατηρήσεις και εντυπώσεις. Στη σύνθεση δίνω έμφαση στον κενό χώρο, στη χρήση της διαγωνίου και στις έντονες χειρονομίες που επιχειρώ να τις συνδυάσω με μια μορφική απλότητα. Ο κενός χώρος δεν με ενδιαφέρει μόνο ως στοιχείο που επιτρέπει στα στοιχεία του έργου να αναδειχθούν, αλλά ως δυναμική παρουσία. Με τη χρήση της διαγωνίου επιχειρώ να "σπάσω" την ηρεμία της οριζόντιας διάταξης, φέρνοντας μια αίσθηση κίνησης και δράσης. Μέσω της έντονης χειρονομίας προσπαθώ να μεταδώσω την συναισθηματική ένταση που νιώθω κατά τη διαδικασία δημιουργίας των έργων μου. Ως δημιουργός επιδιώκω την απλοποίηση, όχι για να περιορίσω την έκφραση, αλλά για να «αποκαλύψω» τη φύση των μορφών μέσα από μια ποιότητα της σιωπής. Αυτά τα έργα δεν ζητούν από τον θεατή να κατανοήσει ή να εξηγήσει, αλλά να βιώσει τη σημασία μιας άμεσης, ακατέργαστης έκφρασης.
Open Access
Πτυχιακή εργασία της Αλεξάνδρας Κοράκη
Κοράκη, Αλεξάνδρα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-21)
Τα τελευταία τρία χρόνια ύστερα από αρκετούς πειραματισμούς αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τις οδηγίες χρήσης των φαρμάκων ως επιφάνεια εργασίας και τις ασημένιες χρησιμοποιημένες συσκευασίες χαπιών ως αυτόνομες συνθέσεις. Αξιοποιώ τα φάρμακα και τις οδηγίες χρήσης φαρμάκων με τις ενδείξεις και τις παρενέργειες καθώς και τις ασημένιες καρτέλες χαπιών ως βασικό υλικό καλλιτεχνικής πρακτικής και δομικό στοιχείο της δουλειάς μου. Με κύρια πηγή έμπνευσης την προσωπική εμπειρία της ασθένειας και την καθημερινότητα των φαρμάκων στη ζωή μου δημιουργώ έναν οικείο βιωματικό χώρο μετατρέποντας το φάρμακο σε εικαστικό υλικό. Άλλωστε το πρόταγμα σύζευξης ζωής και τέχνης είναι ένα δομικό μεταϋλιστικό διαρκές ερώτημα. Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζω επτά έργα σε διαστάσεις 1,35 Χ 90 εκ. τα οποία συντίθενται από οδηγίες χρήσεως φαρμάκων δημιουργώντας ενιαίες επιφάνειες. Πάνω σε αυτές σχεδίασα όργανα του ανθρώπινου σώματος, ερμηνεύοντας τις φόρμες με αρνητικά και θετικά κοπτικά με εργαλείο το ιατρικό νυστέρι. Τα πρωτογενή σχέδια προέρχονται από ιατρικές γκραβούρες του 18ου αιώνα, τις οποίες επανασχεδιάζω κατά τρόπο που η μεγέθυνσή τους και η μετατροπή τους σε κενές φόρμες αναδεικνύουν τον υβριδικό χαρακτήρα των σχεδίων ταυτόχρονα ιατρικό και εικαστικό. Τα πολύπλοκα κοπτικά αναρτώνται σε μικρή απόσταση από τον τοίχο, ώστε τα κενά να αποκτήσουν υπόσταση μέσω της αιώρησης. Προσωπικά χρησιμοποιώ τα φάρμακα με τρόπο υπαινικτικό ως ένα υλικό κοινότοπο, και ταυτόχρονα ανοίκειο. Το unheimlich είναι εκείνο το οποίο έρχεται στην επιφάνεια, ενώ όφειλε να παραμείνει κρυφό. Το φάρμακο ως καλλιτεχνικό έργο ανακαλεί συναισθήματα και αισθήσεις, εν τέλει ίσως αναζητώντας και έναν διαφορετικό τρόπο ίασης μέσω των επαναλαμβανόμενων μοτίβων. Η δεύτερη ενότητα αποτελείται από μία επιτοίχια σύνθεση από χρησιμοποιημένες ασημένιες κυψέλες χαπιών όπου αυτό που με ενδιαφέρει είναι η συμμετρία ταυτόχρονα με την ασυμμετρία, η μετάπλαση και η αισθητική αξία του συγκεκριμένου υλικού. Εκφράζομαι συμβολικά οικειοποιούμενη το κοινότοπο με στόχο την αποδέσμευση του ασυνείδητου. Τα έργα που παρουσιάζονται στην παρούσα πτυχιακή αιωρούνται ξορκίζοντας τον πόνο που επιθυμεί να ιαθεί.
Open Access
Πτυχιακή εργασία της Ειρήνης Φύκιρη
Φύκιρη, Ειρήνη (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)
Σαν μια σύντομη περιγραφή της θεματικής μου θα έλεγα πως μέσω αυτής της χειρονομιακής ζωγραφικής προσπαθώ να εκφράσω διάφορα συναισθήματα και γεγονότα της καθημερινότητας. Αυτό όμως συμβαίνει χωρίς άμεσο τρόπο, καθώς δεν ορίζω ένα έργο σαν ένα συναίσθημα συγκεκριμένο ή σαν ένα γεγονός μεμονωμένο. Αυτό που προσπαθώ να αποτυπώσω είναι την επίγευση των διάφορων συναισθημάτων που μπορεί να σου αφήνουν γεγονότα και καταστάσεις καθημερινά. Έτσι με αυτόν τον τρόπο αφού δεν μπορώ να τα εκφράσω, τα “σημειώνω” σαν καταγραφή, όπως θα λειτουργούσε κι ένα ημερολόγιο. Η χειρονομία και το χρώμα σε κάθε έργο διαφέρει, για την ακρίβεια προκύπτει. Σαν χειρονομία ξεκινάω να δουλεύω με μια τυχαιότητα η οποία στη πορεία γίνεται ελεγχόμενη και διαφέρει ανάλογα με τα συναισθήματα που θέλω να εκφράσω. Όπως επίσης και το χρώμα του οποίου η επιλογή γίνεται σύμφωνα με το πως αισθάνομαι. Επιδιώκω κάποιες αντιθέσεις όπως για παράδειγμα στο πάχος των πινελιών ή που θα επιλέξω να διατηρήσω τη χειρονομία και που θα τη διαλύσω. Στα έργα μου όμως προσπαθώ να βρω την ισορροπία ανάμεσα σε αυτές τις αντιθέσεις, η οποία μπορεί να βρίσκεται στους συνδυασμούς χρωμάτων, στις ποιότητες, στις πινελιές, στο χώρο ή και στο σχέδιο. Η δουλειά μου χαρακτηρίζεται από τη δυναμική χρήση της κίνησης και του χρώματος κι έτσι κάθε έργο λειτουργεί ως ένα καλλιτεχνικό ημερολόγιο όπου δημιουργείται κι ένας χώρος για προσωπική ερμηνεία.
Open Access
Σημείο θέασης
Παχής, Χρήστος (Πτυχιακή εργασία, 2024-02)
Η πτυχιακή εργασία αποτελείται από τέσσερα έργα διάστασης 330 εκατοστά επί 210 εκατοστά.
Open Access
Σύγχυση
Κούκκου, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)
Μια σειρά 6 έργων, κατασκευές από μεταλλικές ή ξύλινες βάσεις και γυαλί. Συνολική εγκατάσταση, η οποία αποτελείται από μια συλλογή έργων τέχνης κυρίως από επαναχρησιμοποιημένο γυαλί. Τονίζοντας πόσο πολυπρόσωπο είναι στη φύση του το γυαλί ως υλικό, από την εξαιρετική του ικανότητα να προκαλεί σκέψεις και συναισθήματα μέσω της τέχνης, στην ποικιλία στις υφές, στη μακρά ιστορική του σημασία, στην αξιοσημείωτη ανακυκλωσιμότητά του.