Πτυχιακές Εργασίες
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Πτυχιακές Εργασίες by Category "Πολυμέσα"
Results 1 - 17 of 17
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access Articulations of ChaosΣακλάς, Εμμανουήλ (Πτυχιακή εργασία, 2024)Όταν ακούμε τον παφλασμό της θάλασσας, το βουητό του ανέμου ή το τριζοβόλημα της φωτιάς, βιώνουμε έναν αισθητηριακό κορεσμό, συλλαμβάνοντας τέτοια φαινόμενα ως συνεχή, αντί γι αυτό που είναι στην πραγματικότητα: γαλαξίες αναρίθμητων γεγονότων πέραν του φάσματος της αντίληψης μας. Ο φιλόσοφος Michel Serres προσδιορίζει τον θόρυβο ως το μόνο πραγματικό συνεχές: μια «αρχέγονη σούπα» άπειρης πληροφορίας από την οποία αναδύονται όλες οι μορφές και τα σήματα. Η προσέγγιση του θορύβου ως εννοιολογικού πυρήνα μιας καλλιτεχνικής πρακτικής μοιάζει με οξύμωρο εγχείρημα, καθώς μόλις αποκτήσει μορφή, ο θόρυβος παύει να εκφράζει αυτή την κοσμική υπόκρουση απεριόριστων πιθανοτήτων που τον συγκροτεί και μεταλλάσσεται σε ιδιομορφία.Item Open Access Black, Blacker than blackΤζανιδάκη, Χριστιάννα-Ίρμα (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το μπάνιο, χώρος απόλυτα ιδιωτικός. Το σώμα εκεί σε μια ευάλωτη συνθήκη, που χαρακτηρίζεται από επαναληπτικότητα, πρωταρχικής αναγκαιότητας εκτίθεται σε μυστικές εσωτερικές διεργασίες. Η παρουσία του νερού, κυρίαρχη στο χώρο προσδιορίζει την πορεία της λειτουργίας της ανθρώπινης συνθήκης προς τη μεταμόρφωση. Το αποχωρητήριο, χώρος συγκέντρωσης και ταυτόχρονα απομάκρυνσης του περιττού. Εκεί όπου η κένωση μέσα από την υπερίσχυση, τον έλεγχο καθορίζει το τι είναι χρήσιμο και τι περιττό. Η απομάκρυνση αυτή επιτυγχάνεται μέσω ενός δικτύου σωληνώσεων, μέρος ενός ευρύτερου συστήματος οχετών και υπονόμων, που υπάρχει και αναπτύσσεται παράλληλα αλλά υπόγεια και υποχθόνια σε σχέση με ολόκληρη την ανθρώπινη δραστηριότητα και ζωή. Σαν ένας υπαρκτός Κάτω Κόσμος μη αποδεχτός, απεχθής αποκρουστικός. Το πλύσιμο, ενέργεια κάθαρσης και εξαγνισμού για να προσεγγίσουμε το Θείο. Στο δοχείο του νιπτήρα καθαρίζουμε τα χέρια μας και βλέπουμε το είδωλο μας. Σε ένα γεμάτο νιπτήρα θα βλέπαμε δύο εαυτούς, έναν στον καθρέφτη και έναν στο νερό. Η μπανιέρα και η βάπτιση. Η διείσδυση μέσω της βύθισης μας οδηγεί στο υποσυνείδητο και στα όνειρα. Μια βίαιη διαδικασία, σαν πνιγμός στον υγρό σάκο της εύθραυστης συνειδητότητας μέσα από την οποία έρχεται η μεταμόρφωση. Ο ψυχαναλυτής Carl Jung ονομάζει το υποσυνείδητο σκιά (shadow*) και γράφει πώς “όλοι κουβαλάμε μια σκιά και όσο λιγότερο ενσαρκώνεται στην συνειδητή ζωή, τόσο πιο μαύρη και πηχτή γίνεται”. Η συνειδητοποίηση, η αποδοχή της σκιάς και η εργασία πάνω σε αυτή συνδέονται με το αλχημικό nigredo*. Μια διαδικασία δύσκολη και επώδυνη, μια φοβερή μελαγχολία, το πιο μαύρο από όλα τα μαύρα (black, blacker than black). Περιλαμβάνει το mortificatio* και το putrifactio*. Για να επιτευχθεί η μεταμόρφωση πρέπει να έρθει πρώτα ο θάνατος μέσω του διαμελισμού, ο διαχωρισμός από το ανθρώπινο σώμα. Όλος ο πόνος έρχεται να μας ωφελήσει, το 99% της σκιάς είναι αγνό χρυσό, καθώς θα είμαστε πιο κοντά στην εξέλιξη της προσωπικότητας μας και στην επέκταση της συνειδητότητας. Η εκδορά, χωρίς μάτια έχει στρίψει το βλέμμα της προς τα μέσα, εκεί που κάποτε υπήρχαν τα όργανα και ψάχνει κάτι πιο βαθιά. *shadow(σκιά):ο ψυχαναλυτής Carl Jung είχε ονομάσει την δική του θεωρία για το υποσυνείδητο shadow(σκιά), όπου σκιά είναι όλες αυτές οι πτυχές της προσωπικότητας μας, που υπάρχουν μέσα μας αλλά ο συνειδητός εαυτός τις καταπιέζει γιατί δεν μπορεί να βρει καμία ταύτιση με αυτές. *nigredo(μαύρισμα) ο Jung μελετώντας αλχημικά κείμενα, τις αρχές των οποίων εφάρμοσε στον ψυχισμό, βρίσκει το nigredo. Το nigredo, στην αλχημεία, είναι το πρώτο στάδιο της παρασκευής της φιλοσοφικής λίθου, όπου τα υλικά βράζουν και δημιουργούν ένα πηχτό, μαύρο μίγμα.*mortificatio( σκότωμα)*putrifactio (σάπισμα)Item Open Access Content 49,99Καράκου, Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-31)Η πτυχιακή μου εργασία, με τίτλο CONTENT 49,99, είναι μια βίντεο-εγκατάσταση και βιντεο-περφόρμανς που διερευνά τη σχέση καπιταλισμού, γυναικείας ταυτότητας και της εμπορευματοποίησης του καλλιτέχνη στη σύγχρονη εποχή. Μέσα από πέντβιντεο-προβολές, παρουσιάζομαι να ποζάρω, σατιρίζοντας τη συνεχή ανάγκη αυτοπροβολής και την "πώληση" της καλλιτεχνικής περσόνας στα κοινωνικά δίκτυα. Η ειρωνεία του έργου έγκειται στην αυτοδιαφήμιση, όπου η καλλιτέχνις γίνεται προϊόν, σχολιάζοντας την πίεση που ασκείται στις γυναίκες δημιουργούς να συμμορφωθούν με συγκεκριμένα πρότυπα για να πετύχουν.Item Embargo Luna Meta ParkΦλέσσας, Εμμανουήλ (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το Luna Meta Park είναι ένα μετα- βατικό πάρκο, που αποτελείται από βιο- παιχνίδια. Τα βιο- παιχνίδια αναφέρονται στην απεδαφικοποίηση ή εδαφικοποίηση σε άλλους τόπους. Κατασκευάσαμε αυτή την έννοια για να μιλήσουμε για την μετα- μόρφωση του φυσικού για την μετάβαση στο ψηφιακό για τις μεταστάσεις του ανθρώπινου.Item Open Access m.otherΠατάκα, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 0026-06-24)Η πτυχιακή μου εργασία αφορά μία έρευνα σχετική με τη δημιουργία ενός ιδρύματος συμβουλετικού χαρακτήρα, από καλλιτέχνες για καλλιτέχνες. Mία έρευνα για την διαμόρφωση μελλοντικών προγραμμάτων, βασισμένη σε δύο πυλώνες, τους καλλιτέχνες του αύριο και τους καταρτισμένους ανθρώπους στο εμπόριο της σύγχρονης τέχνης του σήμερα. Συμπέρασμα αυτής, το χάσμα ανάμεσα στον δημιουργικό κόσμο και τον κόσμο του εμπορίου, με τελικό στόχο να διερευνηθεί εάν η ανάγκη μιας “ενδιάμεσης” πρακτικής που θα ενώνει με διαφάνεια τον δημιουργό με το εμπόριο της τέχνης είναι τελικά ζωτικής σημασίας. Η έρευνα παίρνει μορφή στην εφημερίδα μαζί με όλα τα πορίσματα αυτής και πλαισιώνεται με το μέσο της εγκατάστασης στον εκθεσιακό χώρο της "Νίκος Κεσσανλής" στην Ανωτάτη Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, με την διαμόρφωση ενός "lobby" του ιδρύματος m.other.Item Open Access MorpheusΠαπαδοπούλου, Δήμητρα - Θεοδώρα Α. (Πτυχιακή εργασία, 2023)Τα videogames συνδέονται με τον κόσμο των εικαστικών, αποδεικνύοντας πως εκτός από τρόπος ψυχαγωγίας, μπορούν να γίνουν και τρόπος έκφρασης. Στο «M0RPHEUS», ο θεατής έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει διαδραστικά, χρησιμοποιώντας το χειριστήριο, περιπλανόμενος σε έναν ουτοπικό, ψηφιακό κόσμο. Αφυπνίζοντας την παιδικότητα που κρύβει μέσα του η οποία έχει καταπιεστεί από την απαιτητικότητα της σύγχρονης ζωής και ανακτάται μέσα από την ψυχαγωγία. «Παιχνίδια» και «Videogames». Οι ίδιοι οι χαρακτήρες μοιάζουν με έμβια παιχνίδια. Χαρακτήρες που θα μπορούσαμε να δούμε σε όνειρο. Κάθε ένας έχει τη δική του προσωπικότητα, άλλοι είναι «καλοί», άλλοι «κακοί». Άλλοι βοηθούν και άλλοι όχι. Ο παίκτης παίρνει τον ρόλο του πρωταγωνιστή και πρέπει να βρει και να εξολοθρεύσει τους Εφιάλτες για να σώσει τον Πύργο των Ονείρων. Για να πετύχουμε τους στόχους μας, πρέπει να υπερνικήσουμε τους φόβους μας και να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια στο δρόμο μας. Ο δρόμος ίσως να είναι περίπλοκος και δύσκολος. Όμως, με την σωστή καθοδήγηση και κρίση, θα καταφέρουμε να βρούμε την έξοδο.Item Open Access P.O.O.P (Pixels On Oil Painting)Αγόρος, Κωνσταντίνος (Πτυχιακή εργασία, 2023-06)Ζωγραφίζοντας πάνω σε καμβά δημιουργείται ένας χώρος. Αυτό τον χώρο ήθελα να συνδυάσω με ζωγραφική η οποία επεμβαίνει στον ήδη υπάρχων χώρο ζωγραφίζοντας σε έπιπλα, καθώς και να συνδυάσω αυτά τα δύο και με έναν εικονικό κόσμο.Item Open Access Ride or DieΞυλογιαννοπούλου, Μαρκέλλα (Πτυχιακή εργασία, 2024)Οι κοινωνικές ταυτότητες επιβίωσης αναδύονται μέσα από τη διαμόρφωση ενός εαυτού που ευθύνεται για την ενσωμάτωση σε κοινωνικά δίκτυα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι κάγκουρες αναδεικνύονται ως μια επικρατούσα υποκουλτούρα, χαρακτηριζόμενη από στοιχεία όπως η ματσίλα, η εκκεντρικότητα και η αφοσίωση στα οχήματα. Παρότι επιχείρησα να ενταχθώ, η εκκεντρικότητα της υποκουλτούρας αυτής αποτελούσε πρόκληση στην αναζήτηση αναγνώρισης, ενώ προσπαθούσα να διατηρήσω την αυθεντικότητά μου. Η ανάγκη για κοινωνική ενσωμάτωση και αναγνώριση υπερέβαινε την επιθυμία να καθορίσω την πραγματική μου ταυτότητα. Διαμορφώνοντας, επομένως, "ταυτότητες επιβίωσης", προσπαθούσα να προσελκύσω αυτό που επιθυμούσα, αντί να προσαρμόζομαι. Η εν λόγω εμπειρία, διαδραματισμένη επι προσωπικού, υπογραμμίζει την ενδελεχή προσπάθεια εύρεσης ισορροπίας μεταξύ αυτο-αναγνώρισης και κοινωνικής αποδοχής. Η ανάγκη για ασφάλεια και ένταξη οδηγεί σε διαρκή αναζήτηση της ιδανικής κοινωνικής ομάδας και τη δημιουργία του εαυτού.Item Open Access th1rt33n m00nsΕυαγγέλου, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Το “th1rt33n m00ns” είναι μία βιντεοεγκατάσταση στην οποία διαδραματίζεται αργά, απαλά αλλά και απότομα, όπως στον πραγματικό χρόνο, μια ιστορία ενηλικίωσης και μετάβασης μέσα από 13 στάδια. Από το girlhood στο womanhood, το σώμα σε μετάβαση και η περίοδος που το μεταμορφώνει. Η μετάβαση ως κάτι δυσφορικό, επίπονο, ντροπιαστικό και στη συνέχεια η μετάβαση προς κάτι ενδυναμωτικό, συνδετικό και απελευθερωτικό. Το σύνολο του έργου θυμίζει έναν τόπο τελετουργίας και λύτρωσης, όπου ο επισκέπτης δέχεται διάφορα ερθίσματα οπτικά, ακουστικά και οσφρητικά. Τα μέσα που εμφανίζονται είναι βίντεο, ήχος, ζωγραφική, γλυπτική, βιβλίο και τα βασικά υλικά που χρησιμοποιούνται είναι ύφασμα, χλωρίνη, πηλός, κερί, άμμος, found objects και φυτά.Item Open Access Things Shining in the DarkΒραδή, Λουίζα (Πτυχιακή εργασία, 2022)H πτυχιακή εργασία Things Shining in the Dark, αποτελεί μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από ταραχώδη τοπία συγκρούσεων, μετανάστευσης και μεταμόρφωσης. Μέσα από μια σειρά πολυμεσικών έργων τέχνης πολυμέσων, οι θεατές προσκαλούνται σε ένα ταξίδι στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου τα όνειρα συγκρούονται με τις σκληρές πραγματικότητες και οι ελπίδες τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι. Στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκεται η φωτογραφική σειρά The Island Beyond the Coast, που αποτελεί μια ωδή στο λιμάνι του Πειραιά - μια πύλη σε μακρινούς ορίζοντες και ένα σύμβολο της λαχτάρας της αναχώρησης. Στο πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορίου και της καπιταλιστικής επέκτασης, το λιμάνι αναδεικνύεται ως ένας οριακός χώρος όπου τα όνειρα και οι εφιάλτες συγκλίνουν και όπου η υπόσχεση για νέα ξεκινήματα συγκρούεται με το βάρος της ιστορίας και της παράδοσης. Στο βίντεο Πέρασμα, μεταφερόμαστε στην ηρεμία ενός μικρού κόλπου δίπλα στην θορυβώδη ζώνη μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων της Cosco στον Πειραιά, σε ένα κόσμο όπου ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Ανάμεσα στην κολοσσιαία παρουσία των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, η ζωή ξετυλίγεται σε μια αντίθεση παράδοσης και νεωτερικότητας, όπου τα ρεύματα του καπιταλισμού συγκρούονται με τον αργό ρυθμό της παραδοσιακής ζωής. Οι άνθρωποι, απτόητοι από τους γίγαντες του εμπορίου, ρίχνουν τις πετονιές τους στα νερά, η αρχαία τέχνη στο ψάρεμα αποτελεί απόδειξη ανθεκτικότητας στην αλλαγή. Με φόντο τα πανύψηλα πλοία που φορτώνονται με κοντέινερ που προορίζονται για μακρινές ακτές, οι διαχρονικές μελωδίες ενός πανηγυριού γεμίζουν τον αέρα, συγκεντρώνοντας τις κοινότητες. Σε αυτόν τον οριακό χώρο, η αντιπαράθεση μεταξύ του παλιού και του νέου είναι ολοφάνερη. Η ακτοφυλακή κλείνει τον κόλπο στους ψαράδες ως υπενθύμιση των δυνάμεων που διαμορφώνουν τον κόσμο μας. Είναι μια ταινία δοκίμιο - ένας διαλογισμός στη διασταύρωση παρελθόντος και παρόντος, παράδοσης και καπιταλισμού. Στην συνέχεια μια σειρά από χρυσά υφασμάτινα Κ47, στις Εμπόλεμες ζώνες της ύπαρξης, αποτυπώνουν την έννοια της βίας και της σύγκρουσης και τον βαθύ αντίκτυπο της στις ατομικές ζωές και τη συλλογική συνείδηση τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών. Το έργο σε συνδυασμό με το κείμενο, εμβαθύνει στις εμπειρίες παιδιών στρατιωτών σε περιοχές συγκρούσεων, όπως η Βαγδάτη και η Ουγκάντα, τονίζοντας τις τραγικές συνέπειες της βίας που συχνά οδηγούν στην απόφαση να εγκαταλείψει κανείς το σπίτι του. Το Ana Anna, ένα ντοκιμαντέρ σε εξέλιξη, εξερευνά το μεταμορφωτικό ταξίδι της Άννας Ιβάνκοβα, μιας Κουβανής τρανσέξουαλ χορεύτριας που αναζητά μια νέα πραγματικότητα μακριά από τα όρια της πατρίδας της. Μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις και κινηματογραφικές εικόνες, αναπαριστάται η αναζήτηση της προσωπικής απελευθέρωσης μπροστά στις αντιξοότητες. Τέλος, το Love Moves Me, ένα ηφαιστειακό συντριβάνι, είναι ένας συλλογισμός στις στοιχειώδεις δυνάμεις του νερού και της πέτρας, εξερευνώντας θέματα ρευστότητας, αντιθέσεων και συνεχούς ροής. Εδώ, το σιντριβάνι γίνεται σύμβολο της αιώνιας ροής της ζωής, μια υπενθύμιση της διασύνδεσης όλων των ζωντανών όντων και της καθολικής επιθυμίας για κίνηση και αλλαγήItem Embargo #για_εμάςΜατσουκάκη, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Το project #για_εμάς είναι ένα φεμινιστικό ντοκιμαντέρ και αφορά έξι γυναίκες. Αυτά τα κορίτσια μου εμπιστεύτηκαν τις προσωπικές και αληθινές ιστορίες τους σχετικά με την έμφυλη βία την οποία έχουν βιώσει. Στο βίντεο διαβάζουν η μία την ιστορία της άλλης σε τυχαία σειρά. Έτσι προστατεύω τις φωνές τους και καμία κοπέλα δεν λέει στην πραγματικότητα την ιστορία της. Οι ιστορίες τους έχουν να κάνουν με κακοποιητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει ορατές ή μη. Για παράδειγμα, στο βίντεο ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά σωματικής βίας, ψυχολογικής βίας, σεξισμό, σεξουαλική παρενόχληση και βία. Οι γυναίκες αυτές ζουν στην Ελλάδα, σε μια πατριαρχική ακόμα κοινωνία όπως βλέπουμε. Οι ιστορίες είναι προσωπικές και αληθινές από την εφηβική τους ηλικία μέχρι και σήμερα. Οι αφηγήσεις συνομιλούν με ημερολογιακές καταγραφές από τις διακοπές τους και την καθημερινότητά τους. Οι διακοπές τους είναι όμορφες και ξέγνοιαστες. Μπορούμε επίσης να δούμε στιγμιότυπα της ελληνικής κουλτούρας όπως την ρεμπέτικη μουσική και τις μεγάλες παρέες. Επιπρόσθετα υπάρχουν στιγμές που οι αφηγήσεις κορυφώνονται με τα πλάνα του βίνεο και δίνουν την απάντηση που αυτές οι γυναίκες δεν μπόρεσαν τότε. Πέρα από την κακοποίησή τους είναι επιζώσες γεμάτες στοργή. Τέλος, η διαδικασία για την δημιουργία του project λειτούργησε θεραπευτικά στις γυναίκες αυτές. Καθώς στην αρχή είχαν τους ενδοιασμούς τους για την συμμετοχή στο project στην συνέχεια άλλαξε αυτό. Αρχικά μοιράστηκαν μεταξύ τους τις ιστορίες τους και σχολιάζανε ανάλογα. Έπειτα επεξεργάστηκα τα κείμενα με σκοπό να τα συρρικνώσω όσο γινόταν χωρίς να αλλοιώσω τις ιστορίες αλλά και το ύφος τους. Εκτύπωσα τις ιστορίες αυτές σε μικρά χαρτιά. Τα τύλιξα και η κάθε μία διάλεγε ένα από τα χαρτιά. Έτσι διάβαζε την ιστορία μιας άλλης γυναίκας. Αυτές οι ιστορίες συνοδεύονται από πλάνα ημερολογιακής καταγραφής από την καθημερινότητά τους όπως αναφέρω παραπάνω. Καμία μόνη!Item Open Access Επανασχεδιασμένες αφηγήσειςΑσημακάκης, Γεώργιος (Πτυχιακή εργασία, 2023-07-27)Το Reimagined Narrations (Επανασχεδιασμένες αφηγήσεις) αποτελείται από επεξεργασμένες εικόνες και ένα βίντεο-κολάζ. Αντλεί υλικό από φωτογραφικά άλμπουμ της οικογένειάς μου. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτά τα ντοκουμέντα έχουν οι γονείς μου, με φόντο τους την Αθήνα, τη Ρόδο και τη Ναύπακτο. Τους γονείς μου πλαισιώνουν φίλοι και συγγενείς. Μέσα από τις εικόνες παρακολουθούμε σκηνές διακοπών, εορτών αλλά και άλλων στιγμών, που οι ίδιοι θεώρησαν αρκετά σημαντικές, ώστε να τις απαθανατίσουν με τον φωτογραφικό φακό. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω της πανδημίας Covid-19 αποφάσισα να ψηφιοποιήσω φωτογραφίες από τα οικογενειακά άλμπουμ, πριν η πάροδος του χρόνου τις καταστρέψει τελείως. Πρωταρχικός μου σκοπός ήταν η συντήρηση της παράδοσης των φωτογραφικών άλμπουμ της οικογένειας, μιας και είμαι ο μόνος πια που συνεχίζει να κρατάει φωτογραφικό άλμπουμ. Μέσα από τη διαδικασία αυτή γίνομαι «αφηγητής» στην ιστορία που δημιουργούσαν τα μέλη της οικογένειάς μου, ανακαλύπτοντας ομοιότητες και διαφορές με την τότε «εκδοχή» των γονιών μου, όταν ήταν στην ίδια ηλικία με εμένα τώρα. Οι εικόνες αναπτύσσονται γραμμικά στον χώρο συστήνοντας μια ενδεχόμενη αφήγηση. Εσωτερικά στην αφηγηματική γραμμή, υπάρχουν φωτογραφίες που επαναλαμβάνονται και οι οποίες έχουν υποστεί διαφορετική επεξεργασία. Οι επαναλήψεις αυτές παγώνουν τα στιγμιότυπα στο χρόνο. Μέσα από την έρευνα του οικογενειακού φωτογραφικού αρχείου, επιχειρείται μια σύνδεση του νέου με το παλαιό. Όχι μόνο μέσω της επεξεργασίας, από ένα σύγχρονο μέσο, όπως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, σε ένα παλαιότερο μέσο, αλλά και με την αποτύπωση μιας άλλης εποχής με δικά της δεδομένα και πλαίσιο. Έχοντας ως εργαλείο την τεχνολογία, επεμβαίνω και αναπλάθω την οικογενειακή ιστορία. Πέρα από τις επεξεργασμένες εικόνες, το βίντεο-κολάζ αποτελείται από γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες που μετασχηματίζονται διαρκώς δημιουργώντας ένα καινούργιο κάθε φορά «χώρο». Ο θεατής καλείται να ξαπλώσει και να βυθιστεί στον χώρο των εικόνων. Η στάση του σώματος παραπέμπει σε κατάσταση ύπνωσης και η γρήγορη εναλλαγή των εικόνων στα όνειρα.Item Open Access Έτσι έχουν τα πράγματα με τις μικρές στιγμές ευτυχίαςΛαζαρίδου, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-07-19)Ο δημόσιος χώρος με απασχολούσε από καιρό. Η διάδραση με τον κόσμο που τον συγκροτεί και η εφημερότητα ενός αντικειμένου μέσα σε αυτόν είναι καταστάσεις με τις οποίες ήθελα να αλληλεπιδράσω. Ξεκίνησα να φτιάχνω κεραμικά πλακάκια και να τα τοποθετώ στην Αθήνα, κυρίως στις γειτονιές που νιώθω πιο οικεία. Θέλησα να εξερευνήσω πώς αυτή η διαδικασία μπορεί να πυροδοτήσει μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ του χώρου και των ανθρώπων που τον κατοικούν. Οι κεραμικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο καταγράφηκαν ως ένα οδοιπορικό μέσω βίντεο και ενός κεραμικού τετραδίου. Το πέρασμα του χρόνου, η αρχή, το τέλος, η μέρα, η νύχτα, η ζωή και ο θάνατος είναι έννοιες που διατρέχουν το σύνολο του έργου. Οι στιγμές μιας ζωής άλλοτε μοιάζουν στατικές και άλλοτε σε κίνηση. Ο χρόνος παγώνει μέσα στην κλεψύδρα ή τρέχει γρήγορα, ανάλογα με τα συναισθήματα. Το έργο συνολικά, αλλά και τα επί μέρους κομμάτια του, έχουν καθένα τη δική τους διάρκεια, αλλά και όλες μαζί μια ενιαία ροή. Φυτά, άνθρωποι και ζώα δεν υπάρχουν ξεχωριστά, αλλά σε αλληλεπίδραση. Το άτομο, όπως και τα κεραμικά, είναι πάντα ευάλωτο στις μεταβολές—διαλύεται και ανασυγκροτείται. Τα όρια είναι ρευστά.Item Open Access Η ενηλικίωση ενός ενήλικαΚαρτσωνάκη, Ναταλία (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)Η πτυχιακή της Ναταλίας Καρτσωνάκη αποτελείται από μια εικαστική εγκατάσταση και ένα βίντεο animation, γύρω από το θέμα της Συναλλακτικής Ανάλυσης, ενός κλάδου της ψυχολογίας που ασχολείται με την ενηλικίωση των ατόμων.Item Open Access Πτυχιακή εργασία του Παναγιώτη ΣκαλκώτουΣκαλκώτος, Παναγιώτης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Επικοινωνία οριζεται ως η διαδικασία ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσότερων μελών. Πληροφοριών (φέρουν το πλήρες) οι οποίες έχουν νόημα οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή τους ως πράξη. Για να υπάρξει επικοινωνία απαιτείται η κατανάλωση κάποιας μορφής ενέργειας. Για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία της επικοινωνίας είναι απαραίτητος ένας πομπός, ένας δέκτης, ένας δίαυλος (μέσο) και ένας κοινός κώδικας π.χ. μουσικός, γλωσσικός, χειρονομικός, κυκλοφοριακός, ηχητικός, οπτικών σημάτων, χρωματικός ή και οποιοσδηποτε αλλος ο οποιος εχει η και δεν εχει ορισθει μεταξυ πομπου και δέκτη. Επικοινωνία, είτε αυθόρμητη, είτε φυσική ειτε προσχεδιασμένη και κωδικοποιημένη συνειδητά η ασυνείδητα. Η γλώσσα, το περιβάλλον, το φύλο, η ηλικία, οι προσωπικές αντιλήψεις και ιδέες, η διανοητική, σωματική και ψυχολογική κατάσταση του πομπού και του δέκτη, πολιτισμικοί και θρησκευτικοί περιορισμοί, το κοινωνικό στάτους και ο θόρυβος είναι μερικές απο τις συνθήκες που επηρεάζουν την μεταφορα του μυνήματος. Μια προσπάθεια απόδοσης και αποκωδικοποίησης της πληροφορίας εξερευνοντας νεους κωδικες αφομειωσης της πληροφοριας.Item Open Access Πτυχιακή εργασίας 'Ελενας ΑναγνωστάκηΑναγνωστάκη, Έλενα (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)Το έργο είναι αποτέλεσμα της ερευνητικής μου προσπάθειας κατανόησης της έννοιας της εικόνας και του μηχανισμού παραγωγής της. Τι είναι στην πραγματικότητα μια εικόνα; Πόσο διαφέρει από το πραγματικό; Πόση από την αλήθεια του πραγματικού μεταφέρει και πόσο αλλοιώνει το ίδιο το υποκείμενο; Πόσο καθοριστική είναι η διαμεσολάβηση του μέσου όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα, όταν άλλοτε προσθέτει και άλλοτε αφαιρεί πληροφορίες; Η μηχανή μπορεί και μας εκθέτει με εικόνες άγνωστες προς εμάς και αμφίσημες ως προς την ερμηνεία τους.Item Open Access Υπολογίζοντας λανθασμέναΤσιμούρης, Σάββας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-26)Στο project ‘miscalculating / υπολογίζοντας λανθασμένα’, παρουσιάζονται τέσσερα έργα που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με την έννοια του χρόνου. Εστιάζουν κυρίως στην δυσκολία κατανόησης και διαχείρισης αυτού, αλλά και των αντιφάσεων που εμφανίζονται σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Στο ‘never-ending boss battle’, η εγωιστική, αλλά συνάμα πολύ κοινότοπη αντίληψη -ότι μπορούμε να τα προλάβουμε όλα και πως ο χρόνος δεν μας αγγίζει- παραβάλλεται με ένα παιδικό βιντεοπαιχνίδι μάχης. Συνδυαστικά, το ‘eternity is nice, but now I finally wanna die’ είναι ένα ζωγραφικό έργο που εξερευνά το ενδεχόμενο της νίκης απέναντι στον χρόνο, με έπαθλο την αιωνιότητα. Στην συγκεκριμένη οπτική όμως, λόγω της μεταμόρφωσης του χαρακτήρα σε βαμπίρ, η αιωνιότητα μετατρέπεται σε μία βαρετή και ασταμάτητη δυστοπία δίχως νόημα. Η δυσκολία στην διαχείριση και κατανόηση του χρόνου δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα της ζωής. Είναι πάντως η πρώτη αιτία που εκκινεί μια σειρά από καθημερινά, προσωπικά, αλλά και συλλογικά προβλήματα που σε συνδυασμό με το πλήθος αποπροσανατολιστικών ερεθισμάτων της εποχής, το αποτέλεσμα είναι ένα. Δυσφορία. Μία δυσφορία που δεν μπορεί να αγνοηθεί και σε κάνει να θες να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Η ακόμα καλύτερα! Να θες να χτυπάς το κεφάλι σου αγκαλιά με τον ίδιο σου τον εαυτό, προσπαθώντας να αφαιρέσεις αυτό το αίσθημα δυσφορίας και να συνεχίσεις την ζωή σου με όση ηρεμία σου έχει απομείνει. Αυτόν τον ατέρμονο κύκλο εικονογραφεί το γλυπτό ‘headbanging’. Τέλος, το ‘cracks above the eyebrows’ ως συνέχεια του προηγούμενου, είναι η ηχητική απεικόνιση ενός μυαλού που συγκρούεται με τις ίδιες του τις σκέψεις, δημιουργώντας αόρατες ρωγμές.