Πτυχιακές Εργασίες

Permanent URI for this community

https://artia.asfa.gr/handle/artia/5

Browse by

Results 1 - 20 of 56

Open Access
A-maze-ing Adiadne*
Σέργη, Εμμανουέλα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Το έργο αποτελεί μια παραλλαγή του μύθου της Αριάδνης. Ο λαβύρινθος είναι φτιαγμένος από 160 πήλινα τούβλα τύπου λέγκο (leg godt σημαίνει στα δανέζικα ‘παίξε όμορφα’). Η Αριάδνη ‘πρωταγωνιστεί’ πάνω στα τούβλα, σε απεικονίσεις συναισθηματικών/ ψυχολογικών καταστάσεων σε νυχτερινό τοπίο με αστέρια (‘Αστέριος’ ήταν το όνομα του Μινώταυρου). Ο λαβύρινθος δεν έχει εμφανή έξοδο. Η Αριάδνη ως κυρίαρχη μορφή (από πηλό επίσης) βρίσκεται μέσα στον λαβύρινθο, από τον οποίο δεν μπορεί να βγει, ούτε με δράση (κομμένα χέρια), ούτε με φυγή (κομμένα πόδια), αλλά με υπέρβαση (κατοπτεύοντας από το κέντρο του λαβύρινθου τις ψυχολογικές/ συναισθηματικές καταστάσεις τις οποίες βιώνει). Σύμφωνα με τον μύθο, ο Θησέας φεύγοντας από την Κρήτη πήρε μαζί του την Αριάδνη, η οποία τον είχε βγάλει με τον μίτο της από τον λαβύρινθο του Μινώταυρου. Στη διαδρομή προς την Αθήνα το καράβι τους έκανε στάση στην Νάξο. Ο Θησέας συνέχισε για την Αθήνα και άφησε την Αριάδνη στην Νάξο, στον Διόνυσο ο οποίος την παντρεύτηκε και την ανέβασε στον Όλυμπο ανάμεσα στους θεούς. Στον μύθο η Αριάδνη, μεγάλωσε σε παλάτι, ερωτεύτηκε, μέσω του έρωτα δραπέτευσε, πρόδωσε και προδόθηκε, λάτρεψε και λατρεύτηκε. Είχε όμως τον έλεγχο της ζωής της; Κατάγομαι από την Νάξο όπου η Αριάδνη λατρεύτηκε ως θεά.
Open Access
CLITORIA
Λεουνάκη, Βασιλική (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)
Clitoria Ternatea είναι η επιστημονική ονομασία του φυτού γνωστού και ως Butterfly pea flower, Asian pigeon wings ή Aparajita. Βρέθηκε καταγεγραμένο για πρώτη φορά το 1678 απο τον Jakób Breyne με την περιγραφή ‘’Flos clitoridis ternatensibus’’. Το συγκεκριμένο φυτό ανήκει στην οικογένεια Fabacae, αλλιώς, η οικογένεια των ‘’μπιζελιών’’. Χαρακτηριστικό αυτής, το σύνθετο φύλλωμα και η παραγωγή καρπών γνωστών και ως όσπρια. Η Clitoria Ternatea, παρουσιάζει συχνά ένα μπλε άνθος το οποίο αποτελείται απο μια περίπλοκη σύνθεση πετάλων, η οποία μορφολογικά θυμίζει το θηλυκό αναπαραγωγικό σύστημα. Όχι αναίτια λοιπόν, η επιστημονική του ονομασία επηρεάστηκε απο τη συγκεκριμένη ομοιότητα. Η ονοματοδοσία του φυτού, την εποχή που κατεγράφη σήκωσε έντονες αντιδράσεις, παρ’ όλα αυτά έμεινε ως έχει. Το ζήτημα αυτό, αποτελεί έναν απο τους κύριους λόγους που βασίστηκε η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία εξ ολοκλήρου στο φυτό Clitoria Ternatea. Το άνθος της clitoria ternatea έχει ταυτιστεί σε αρκετές θρησκείες με την θηλυκότητα, την ηρεμία και τη γαλήνη. Έχει χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται σε τελετές και φαρμακευτικές πρακτικές λαών. Πρόκειται για ένα φυτό με προκαθορισμένο ρόλο πριν προλάβουν να ερευνηθούν τα χαρακτηριστικά του απο την επιστημονική κοινότητα. Η κύρια χρήση του άνθους αυτού πριν μελετηθεί αφορούσε αποκλειστικά το γυναικείο φύλο μόνο και μόνο λόγω της μορφολογικής ομοιότητας του με την κλειτορίδα. Στον Ελλαδικό χώρο, το συγκεκριμένο φυτό είναι δυσεύρετο καθώς ευδοκιμεί κυρίως στη Νοτιοανατολική Ασία. Τα άνθη της Clitoria Ternatea είναι όμως διαθέσιμα και κατάλληλα για κατανάλωση είτε ως ρόφημα σε μορφή τσαγιού είτε ως χρωστική στην μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και την ποτοποιεία. Η ζωγραφική σειρά Clitoria αποτυπώνει φαντασιακές συνθέσεις του φυτού Clitoria Ternatea και δημιουργήθηκε με χειροποίητα υδατοχρώματα από την χρωστική των άνθεων του. Τα μωβ άνθη βράζονται σε νερό και απελευθερώνουν μπλε χρωστική ουσία. Η προσθήκη όξινης ουσίας, όπως πχ λεμόνι, στο μείγμα, αλλάζει το ph του νερού και προσδίδει μωβ αποχρώσεις στο διάλυμα. Η παρασκευή ενός απολαυστικού και ευεργετικού αφεψήματος εξελίσσεται σε διαρκές πείραμα παραγωγής υδροχρώματος. Ο χρόνος βρασμού, η ποσότητα των άνθεων, η όξινη ουσία, ο χρόνος συντήρησης είναι παράγοντες που επηρεάζουν το τελικό υδρόχρωμα όπως και η εφαρμογή αυτού σε διαφορετικές επιφάνειες και ποιότητες χαρτιού. Μελετώντας την μακρόχρονη ιστορία του φυτού, τη φαρμακευτική και λατρευτική του χρήση σε διάφορους πολιτισμούς, αναπτύσσεται μια προσωπική αφαιρετική αφήγηση επιχειρώντας να ανασυνταχθεί μέσω της εικαστικής πρακτικής η ιστορία του άνθους. Προτάσσεται πλέον μια νέα λατρευτική πράξη πέρα από την οικεία σημειολογία. Για τους λατρευτικούς σκοπούς και διαδικασία, έχουν δημιουργηθεί χρηστικά σκεύη (τσαγιέρα και ποτηράκια απο λευκό πηλό) που αφορούν την παραγωγή και την προσφορά αφεψήματος διακοσμημένα με το ίδιο το αντικείμενο της λατρείας .
Open Access
Eat me, Drink me
Στελλάτου, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-19)
Αφορμή για τη δημιουργία της πτυχιακής μου υπήρξαν μια μακέτα, ένα κλιμακόμετρο και ένα τυχαίο κομμάτι φελιζόλ. Αρχικά, δημιούργησα την ομάδα των μικρογλυπτών κλίμακας 1:100. Η προβολική τους εικόνα σε επίπεδη επιφάνεια (4 προφίλ) οδήγησε στη δημιουργία των μεγεθύνσεων. Το ενδιαφέρον μου εστιάστηκε στις αλλαγές που υφίσταται η φόρμα στη διαδικασία αυτή: Στην αντίληψη, η μεγέθυνση ενός σχήματος αλλάζει ορισμένες παραμέτρους που σχετίζονται με τα ανθρώπινα μεγέθη. Το οικείο μετατρέπεται σε ανοίκειο όχι μέσω της παραμόρφωσης αλλά μέσω της αλλαγής κλίμακας. Για την υλοποίηση των γλυπτών συνέλεγα για 1,5 χρόνο κομμάτια φελιζόλ από συσκευασίες ηλεκτρικών ειδών. Το υλικό, η φόρμα και η κλίμακα, παραπέμπουν συνειρμικά σε μια σειρά από δίπολα.
Open Access
Einstein - Rosen Gate
Γιαμπάνης, Νικόλαος (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Μια πύλη στο άγνωστο, το ξεκίνημα μίας διαδρομής σε ένα κόσμο όπου η ύλη δεν είναι πλέον φυσικό αντικείμενο , είναι απλά μία έννοια που μπορεί να εκφραστεί μόνο με την μαθηματική γλώσσα. Ένα περιβάλλον που λειτουργεί ως Καθαρτήριο για αυτούς που θα περάσουν στην άλλη πλευρά, αλλά και ως τόπος απόθεσης αναθημάτων προς αυτούς που έκαναν το μεγάλο βήμα. Το πέρασμα από την φαινομενικά σταθερή ροή του χρόνου και την φθορά της ύλης σε έναν κόσμο αέναης ενέργειας και απόλυτης συλλογικότητας , χωρίς τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς. Υλικά έργου: εφυαλωμένος άργυλος, ρητίνες, ελαιοχρώματα, μέταλλο, φώτα LED, ηχητική σύνθεση
Open Access
ETEROS
Οικονόμου, Αικατερίνη Χριστίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)
H δημιουργός, καλωσορίζει τους επισκέπτες σε έναν νεοφυή κόσμο. Η γλυπτική εγκατάσταση είναι μια χίμαιρα, ένα υβρίδιο ελέφαντα, στρουθοκαμήλου και πεταλούδας, με ανθρώπινο χέρι, αυτό της δημιουργού της. Αναδομώντας την έννοια του κλασικού γλυπτού, το έργο σχεδιάζεται αρχικά με πρόθεση την κατασκευή του σε μάρμαρο. Αποδομώντας αργότερα τη βασική ιδέα, η χίμαιρα δημιουργείται σε τρισδιάστατο εκτυπωτή και εναρμονίζεται με την πλάνη της υφής μαρμάρου. Πρόκειται για μια σημειολογική αναφορά των μορίων του σώματός της που «απλώθηκαν» στον οριοθετημένο κόσμο της. Μοναδική ταύτιση με την δημιουργό της αποτελεί το ανθρώπινο μέλος της σύνθεσης, δηλώνει ότι το έμβιο και το αβιοτικό στοιχείο συγχωνεύτηκαν. Η οσμή του ανθόνερου ανακαλεί την μνήμη και συνδέεται με την αιώρηση της εγκατάστασης. Καθώς ο θεατής εισέρχεται στον υποφωτισμένο, αδρανή χώρο, στόχος είναι να οδηγηθεί σε μία εικονοποίηση με ηθελημένη επίφαση πνευματικότητας. Η εξερεύνηση ανάμεσα στην επιστήμη και στη μεταφυσική, σαν μια τεχνο-ουτοπία που συνορεύει με τον βιολογικό κόσμο και οι ασιατικές αισθητικές αντιλήψεις απο- απεικόνισης καθημερινών πράξεων, έχουν επιρροή από το We Live Future Ancestral Technologies Entry Log (2019) του καλλιτέχνη Cannupa Hanska Luger, όπως και από το έργο το καλλιτέχνη Zhu Linan Immersive Inverse Mapping.
Open Access
FLOWER IN THE CRANNIED WALL
Τσεμπέρη, Μαγδαληνή (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)
FLOWER IN THE CRANNIED WALL Flower in the crannied wall, I pluck you out of the crannies, I hold you here, root and all, in my hand, Little flower—but if I could understand What you are, root and all, and all in all, I should know what God and man is. Alfred Tennyson --- Η αίσθηση της φυτικότητας γίνεται ζήτημα πνευματικής και μορφοπλαστικής τάξης. Η φυτική συνθήκη αποτυπώνεται μέσα από τη ζωντάνια του χρώματος και τις πλαστικές μεταμορφώσεις της αφηρημένης φόρμας. Η χειρονομία και η σωματική αναμέτρηση με τις διαστάσεις του καμβά, καθοδηγούμενη από ενστικτώδεις δυνάμεις, γίνεται έκφραση αρχέγονης ύπαρξης παρακάμπτοντας το παραστατικό. Ο καμβάς λειτουργεί ως μετωνυμία της γης όπου φύονται και ξεσπούν οι φυτικές χειρονομίες περνώντας από τη φάση της βλάστησης σε αυτή του μαρασμού και της αποσύνθεσης. Η φύση ιδωμένη ως εικόνα και ως ενόραση, ανακτά ως υπαρξιακή πραγματικότητα την κυριαρχία επί του ψυχρού τοίχου πάνω στον οποίο ανθίζουν τα πράσινα βρύα μιας ουσίας που αντιστέκεται. Οι πινελιές σχεδιάζουν αυτό που στη συνέχεια θα σβηστεί, δημιουργώντας ένα παλίμψηστο από συμπυκνωμένα ζωγραφικά ίχνη. Αυτό που απομένει είναι η εξαγόμενη βιωμένη πράσινη ουσία, η πρώτη ύλη υψωμένη στη μέγιστη πνευματική της δύναμη ως δημιουργική και ανεξέλεγκτη ενέργεια, ικανή να γεννά νέες μορφές και δυνατότητες . Η συλλογή φυτικών λειψάνων και η ενστικτώδης ανασύνθεση τους σε μια προσπάθεια επανασυναρμολόγησης της ζωής με φυτικά στοιχεία απηχούν μια ζωώδη οργανικότητα. Φυτικές επιδερμίδες και ξύλινα οστά ενωμένα με νημάτινους νευρώνες δημιουργούν μια νέα μορφή συνύπαρξης. Άραγε αυτή η συναρμογή είναι μια προοπτική διαφυγής μέσω μιας μεταμορφωτικής διαδικασίας ή ένας νέος εκτοπισμός;
Open Access
Inner Path
Γιαλαμά, Έλλη (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)
Στον Λαβύρινθο παρατηρώ να πραγματοποιείται μια τελετουργική διαδικασία, μια διαδικασία “μύησης”. Ας προσέξουμε την μορφή του. Ένας εσωτερικός χώρος απομονωμένος από το περιβάλλον με μόνο μια είσοδο/έξοδο, όπου η διαμόρφωση του γίνεται κυρίως κατανοητή κοιτάζοντάς τον απο πάνω. Στους αρχαίους πολιτισμούς πιστέυεται ότι η απόφαση του να εισέλθεις σε αυτόν χρειάζεται έναν βαθμό ωριμότητας καθώς η περιπλοκότητα της διαδρομής για να φθάσεις στο κέντρο χρειάζεται φυσική αλλά και ψυχική κόπωση μιας και για να πλησιάσεις κοντά του ,πρέπει να απομακρυνθείς. Η πορεία προς το κέντρο δεν αφήνει περιθώρια επιλογής, όποιος εισέλθει θεωρούνταν δεδομένο ότι πρέπει να φτάσει. Στο κέντρο του Λαβυρίνθου ο “μυούμενος” είναι μόνος με την εσωτερική του πραγματικότητα, συναντά τον εαυτό του, μια θεϊκή αρχή. Βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας Γης και στην πηγή της συμπαντικής μήτρας. Εκεί συνυπάρχουν ο Θάνατος και η Ανάσταση.Σε κάθε περίπτωση το κέντρο γίνεται αντιληπτό και σαν ο χώρος και η δυνατότητα μιας τόσο βαθειάς γνώσης που ζητά μια ριζική αλλαγή κατεύθυνσης. Μια αλλαγή 180 μοιρών σημαίνει τη μέγιστη δυνατή απομάκρυνση απο το παρελθόν του. Η αντιστροφή της κίνησης συμβολίζει την αναγέννηση και σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Όποιος εξέρχεται απο τον λαβυρινθικό αυτό χορό ξαναγεννιέται σε μια νέα φάση, σε ένα νέο επίπεδο ύπαρξης. Υλικά έργου: χρωματισμένος και εφυαλωμένος άργυλος, μέταλλο, μπρούτζος, χώμα, νερό. Διαστάσεις έργου: μεταβλητές διαστάσεις, γλυπτική εγκατάσταση αποτελούμενη από 1 επιδαπέδιο, 1 οροφής και 9 επιτοίχια έργα.
Open Access
...is where the fabric of all things is coming apart at the seams
Μποφίλιου, Μαργαρίτα (Πτυχιακή εργασία, 2024)
...IS WHERE THE FABRIC OF ALL THINGS IS COMING APART AT THE SEAMS* (*True detective, S04 E1) ονομάζεται το σώμα των έργων αυτών το οποίο αποτελείται από ένα βίντεο, γλυπτά και σχέδια τα οποία, σε σημεία, φέρουν ομοιότητες με αρχαιολογικά ευρήματα προϊστορικής περιόδου, το χρονικό διάστημα που προηγείται των γραπτών ιστορικών κειμένων, όπου η μνήμη επισκιάζει την γραφή, αφού πρόκειται για τη μέγιστη μη καταγεγραμμένη περίοδο της ανθρώπινης δραστηριότητας. Σπασμένα άφυλα ειδώλια, δοχεία με μορφή ζώου, δοσμένα με ανθρωπομορφικά στοιχεία, μεταξύ χρηστικής και διακοσμητικής λειτουργίας, αλλά και αφαιρετικών μορφών, σχηματικών των σωμάτων, μισά τμηματικά σώματα που χτίζονται από τα μέρη τους, τα οποία λειτουργούν ως δομικά υλικά, όλα ενδεδυμένα. Οι όρθιες μορφές δεν επιβάλλονται με την αρμονική σύνδεση των όγκων τους αλλά απο-(δι)οργανώνονται και διατηρούν μόνο τον τονισμό του ουσιώδους (Δ.Ρ.Θεοχάρης) που είναι ικανό να τις χαρακτηρίσει ως γυναικείες. Αυτές οι μορφές είναι ανοίκειες με μια αίσθηση προστατευτικού περιορισμού, ήτοι μία ομπρέλα, αναλογικά ανάρμοστο ρουχισμό, και με μία κωμική αίσθηση. Το κωμικό, το οποίο χρησιμοποιεί την αταξία και την δυσαναλογία του βαρέος και του ελαφρύ, επιδιώκεται σε όλες τις μορφές, γλυπτικές και σχεδιαστικές, είτε αυτές βρίσκονται σε κατάσταση πληρότητας, είτε σε κατάσταση αμηχανίας και παθητικότητας, είτε απόλυτης διάσπασης. Οι πολιτισμικές και υπαρξιακές καταβολές συμπλέκονται με τις σύγχρονες ταυτοτικές αναζητήσεις, μια συνεχόμενη επιχείρηση όπου τίποτα δεν μπορεί να εκληφθεί ως πρωταρχικό. Πάντοτε πράγματα που αυξάνουν (G. Deleuze). Στο βίντεο η εμψύχωση των σχεδίων και των γλυπτών ή των σχεδίων και προσχεδίων των γλυπτών, αφηγούνται μία ποιητική απεικόνιση αυτού που έχει υλοποιηθεί και άρα εμψυχώνεται διπλά. Στα σχέδια γίνεται αισθητή η διάσπαση, η βία και η οδύνη που διαπερνά αλλά και διασφαλίζει την συνοχή του κοινωνικού συνόλου, ένα θαυμάσιο τονωτικό για το κοινωνικό σώμα (R. Girard). Οι διαστρωματώσεις και οι ταυτόχρονες αφηγήσεις πάνω στο ίδιο επίπεδο, του σχεδίου, γίνονται το σημείο εκκίνησης των γλυπτών, στα οποία έχει επέλθει η ηρεμία μετά την βίαιη πράξη. Δεν υπάρχει ένα σημείο εκκίνησης αλλά γραμμές που δρουν από την μέση του ενός έργου και του άλλου το σύνολο των οποίων αναφέρεται και αντλεί από την σύγχυση, την μοναξιά και την δομική βία στη μετα-καπιταλιστική εποχή. Αποτυπώνει τις αντιφάσεις των μετα-διαδικτυακών πραγματικοτήτων με ένα καταφατικό-προς-την-ζωή και παραμορφωτικό φακό. Δημιουργώντας μία διαλεκτική μεταξύ της αισθητής και μη αισθητής εμπειρίας του καθημερινού, την ενδεχομενικότητα αυτού, με μεταφυσικές απηχήσεις και μαύρο χιούμορ έχει σκοπό την διείσδυση στο δεδομένο αναζητώντας την μυστική του διάσταση.
Open Access
Plats / Splat
Μπέλλου, Αναστασία (Πτυχιακή εργασία, 2023)
Το "PLats" έρχεται να ανατρέψει τη βεβαιότητα της εσχατολογικής φύσης του ανθρώπου, επισημαίνοντας με χιουμοριστικό και αυθάδικο τρόπο την ψευδαίσθηση του υποτιθέμενου ελέγχου της ζωής του. Με τις προκλητικές, άναρχες ταλαντώσεις και κυματισμούς του το "ΠΛΑΤΣ" υπενθυμίζει αλλά ταυτόχρονα εξυμνεί τη θνητή, ατελή φύση του ανθρώπου και την απώλεια ελέγχου μιας βολικά στατικής ηρεμίας που επιθυμεί να τον παγώσει στον χώρο και τον χρόνο. Διαθέτοντας μια εγγενή οργανικότητα συντίθεται από έννοιες όπως το υγρό στοιχείο, η ταλάντωση, η πρόσκρουση και προϋποθέτει κίνηση σε μια επιφάνεια. Έχει ήχο. Η ίδια η λέξη αποτελεί ηχητική αναπαράσταση της έννοιας, έτσι ο εννοιολογικός πυρήνας της περφόρμανς προδίδεται ήδη στον τίτλο της. Στην περφόρμανς ‘’ΠΛΑΤΣ’’, η καλλιτέχνιδα δημιουργεί μια σύνθεση από οργανικές φόρμες που συνειρμικά παραπέμπουν σε μέλη του ανθρώπινου σώματος, που είναι σεξουαλικά φορτισμένα (οπίσθια, αιδοία, πέη) και αλληλεπιδρά με αυτά επιδιδόμενη σε κινήσεις ραπίσματος που παράγουν τον χαρακτηριστικό ήχο. Σχηματικά οι φόρμες αποδίδονται ως ζωόμορφα και φυτόμορφα γλυπτά δημιουργώντας έτσι έναν άλλο "κήπο επίγειων απολαύσεων " που είναι έτοιμος να εξερευνηθεί. Έτσι δημιουργείται ένα διαδραστικό περιβάλλον στο οποίο οι θεατές καλούνται να εξερευνήσουν τις επιδράσεις μιας "υγρής σωματικότητας" και των ήχων που παράγει, και κατ'επέκταση να ανακαλύψουν το ίδιο τους το σώμα και την κρυφή ζωή που κρύβει μέσα του. Η καλλιτέχνης αντλεί αναφορές από την ποπ κουλτούρα και κυρίως το διαδίκτυο, με βίντεο που παρουσιάζουν με φετιχιστικό τρόπο την ηδονή (oddly satisfying, ASMR, porn videos.
Open Access
Restroom
Χατζησπύρου, Γεώργιος (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)
Ο χώρος τής τουαλέτας, ως χώρος δείξης και σήμανσης, αποτελεί το αντικείμενο της γλυπτικής μου εγκατάστασης Rest Room. Μέσω της εικαστικής γλώσσας, δημιουργώ-ορίζω ορατούς διαύλους/εξόδους συγκινησιακών καταστάσεων, με κύριο στόχο την αποφόρτιση τους. "... η αφόδευση για το μικρό παιδί, αλλά και για τον ενήλικα σε οριακές καταστάσεις, είναι ένας από τους τρόπους σήμανσης –άμεσης, δεικτικής σήμανσης– συγκινήσεων, λ.χ. χαράς, φόβου. H –συγκριτικά– «ψυχρή», αφαιρετική και γενικευτική σήμανση της εμπειρίας μοιάζει να προϋποθέτει την καταστολή της «θερμής», άμεσης, αδιαμεσολάβητης, δεικτικής σήμανσης. Kαι η αφόδευση, όπως και η φωνή, είναι μια μορφή δεικτικής σήμανσης. H καταστολή, με τον έλεγχο των σφιγκτήρων, αυτού του –δεικτικού– τρόπου σήμανσης της εμπειρίας συγχρονίζεται με τη διάνοιξη ενός άλλου «υπόγειου διαύλου» επικοινωνίας νου και σώματος," Αναστάσιος-Φοίβος Χριστίδης
Open Access
ROOMS TO LET (GO)
Χαμακιώτη, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-16)
Η πτυχιακή εργασία αποτελείται από ένα τετράπτυχο χαρακτικών έργων σε ξύλο και διαστάσεων 50χ60 και 50χ40 ,με διχρωμια ,τριχρωμία και ασπρόμαυρο. Στην συνέχεια μια εγκατάσταση η οποία περιλαμβάνει ένα μονό παιδικό πάπλωμα με κεντήματα και φτιαγμένο απο ανακυκλωμένα υφάσματα. Μαζί με ένα μαξιλάρι επίσης απο ανακυκλωμένα υφάσματα. Tέλος άλλη μια επιδαπέδια εγκατάσταση η οποία αποτελείται απο 16 κεραμικά γλυπτα και σεμεδάκια η οποία μιμείται το σχήμα του στρογγυλου τραπεζιού.
Open Access
Safe space
Κρέμου, Ιζαμπώ (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Που πηγαίνεις όταν θέλεις να αποδράσεις από την συνεχή ροή της ζωής; Όταν θέλεις ο χρόνος σταματήσει; Να βγεις έξω από αυτόν; Ο όρος safe space για εμένα εκφράσει μια ετεροτοπία, μια μακέτα στο μυαλό μου που όλοι υπάρχουν και όλοι είναι μόνοι. Πνευματικά εδώ και σωματικά εκεί. Όταν πηγαίνεις στο safe space σου, ξεκινάς έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό σου , σε όλες του τις μορφές. Αλλά δεν είσαι πραγματικά μόνος σου. Το ασφαλές μέρος μπορεί να γίνει εύκολα επικίνδυνο . Μπροστά στα μάτια των εσωτερικών κριτών σου νιώθεις σαν μικρό παιδί. «Μην χάνεις χρόνο. Είσαι υποχρεωμένος να έχεις τον έλεγχο.» Στο ασφαλές μέρος έρχομαι σε επαφή με τον παιδικό μου εαυτό. Δεν απασχολούμαι με το μέλλον. Όμως ένα παιδί επίσης είναι συναισθηματικά ευάλωτο, αντιδρά υπερβολικά. Έτσι κι εγώ μοιάζω πολύ μικρή μπροστά στις παρεμβατικές σκέψεις που φαίνεται να μην μπορώ να αποβάλλω. ‘Ολοι λίγο ή πολύ έχουμε ένα εσωτερικό κρυφό δωμάτιο, το οποίο κρύβουμε και από τον ίδιο μας τον εαυτό και μέσα στο οποίο βρίσκεται ο παιδικός μας εαυτός. Τα παιδία μας είναι αυτά που θα επηρεαστούν περισσότερο από το περιεχόμενο αυτού του δωματίου.
Open Access
Terramorphoses
Πατραμάνη, Μυρτώ (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Σύμβολα και αφηγήσεις προερχόμενες από τους μύθους των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου προσαρμοσμένες για τη σύγχρονη εποχή. Μια γλυπτική εγκατάσταση που συνδέει τον συμβολικό κόσμο των αντικειμένων, των ανθρώπων και της φύσης. Το Terramorphoses εξετάζει μύθους και χαρακτήρες, σύγχρονες συνήθειες/τελετουργίες και πώς αυτά τα στοιχεία παράγουν νέες υβριδικές τατυτότητες. Ένα σύμπαν από κεραμικά γλυπτά και συνδυασμό υλικών, διαλύει τα όρια ανάμεσα στο παραμύθι και την πραγματικότητα
Open Access
The Future Belongs to the Brave
Ρόχας-Κουτσουμάνη, Ονίτα-Ανδρομάχη (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)
Η παρούσα εργασία αποτελείται από ένα σύνολο έργων τα οποία αποσκοπούν στην παραστατική απόδοση των μπλε χρωστικών που δημιουργήθηκαν χρονολογικά ανά τους αιώνες, από αρχαίους και ύστερης εποχής πολιτισμούς παγκοσμίως, μέσα από τα μάτια των δικών μου μυθοπλαστικών χαρακτήρων. Η πραγματική αφορμή για την επιλογή αυτή ήταν ο διαβόητος μύθος πίσω από την δημιουργία του κυανού της Πρωσίας, όσο και ο εκκεντρικός δημιουργός του, η ιστορία του οποίου μού κίνησε το ενδιαφέρον και την περιέργεια. Βάση της εργασίας αποτέλεσε μια έρευνα πάνω στην ιστορία και τη σημασία αυτών των χρωμάτων για τους εκάστοτε πολιτισμούς, τη χρήση τους στην τέχνη, τις θρησκευτικές απεικονίσεις, τη χημική τους σύσταση μέχρι και τους αστικούς μύθους, ώστε να καταλήξω στη βάση της ιστορίας μου. Ξεκινώντας από την ολοκλήρωση του κόμικ και έχοντας ξεκαθαρίσει την αρχική δομή της εργασίας, επέλεξα να αποδώσω εικαστικά ένα αντιπροσωπευτικό αντικείμενο ή έργο τέχνης που αντιστοιχεί σε κάθε απόχρωση που αναφέρεται από τους χαρακτήρες μου στην αφήγηση, συγχρόνως δοκιμάζοντας διάφορες τεχνικές προσεγγίσεις πέραν της σχεδιαστικής αναπαράστασης. Εκτός από το ιστορικό αρχείο και τα έργα των πολιτισμών που αποτέλεσαν βασικό σημείο αναφοράς, καθοριστικό ρόλο στην εργασία μου έπαιξε επίσης το σκηνογραφικό έργο του Franco Zeffirelli, η όπερα “Aida” του Giuseppe Verdi, τα έργα των Romain de Tirtoff (Erté), Lilia de Nobili και Alphonse Mucha μεταξύ άλλων.
Open Access
Things Shining in the Dark
Βραδή, Λουίζα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
H πτυχιακή εργασία Things Shining in the Dark, αποτελεί μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από ταραχώδη τοπία συγκρούσεων, μετανάστευσης και μεταμόρφωσης. Μέσα από μια σειρά πολυμεσικών έργων τέχνης πολυμέσων, οι θεατές προσκαλούνται σε ένα ταξίδι στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου τα όνειρα συγκρούονται με τις σκληρές πραγματικότητες και οι ελπίδες τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι. Στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκεται η φωτογραφική σειρά The Island Beyond the Coast, που αποτελεί μια ωδή στο λιμάνι του Πειραιά - μια πύλη σε μακρινούς ορίζοντες και ένα σύμβολο της λαχτάρας της αναχώρησης. Στο πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορίου και της καπιταλιστικής επέκτασης, το λιμάνι αναδεικνύεται ως ένας οριακός χώρος όπου τα όνειρα και οι εφιάλτες συγκλίνουν και όπου η υπόσχεση για νέα ξεκινήματα συγκρούεται με το βάρος της ιστορίας και της παράδοσης. Στο βίντεο Πέρασμα, μεταφερόμαστε στην ηρεμία ενός μικρού κόλπου δίπλα στην θορυβώδη ζώνη μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων της Cosco στον Πειραιά, σε ένα κόσμο όπου ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Ανάμεσα στην κολοσσιαία παρουσία των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, η ζωή ξετυλίγεται σε μια αντίθεση παράδοσης και νεωτερικότητας, όπου τα ρεύματα του καπιταλισμού συγκρούονται με τον αργό ρυθμό της παραδοσιακής ζωής. Οι άνθρωποι, απτόητοι από τους γίγαντες του εμπορίου, ρίχνουν τις πετονιές τους στα νερά, η αρχαία τέχνη στο ψάρεμα αποτελεί απόδειξη ανθεκτικότητας στην αλλαγή. Με φόντο τα πανύψηλα πλοία που φορτώνονται με κοντέινερ που προορίζονται για μακρινές ακτές, οι διαχρονικές μελωδίες ενός πανηγυριού γεμίζουν τον αέρα, συγκεντρώνοντας τις κοινότητες. Σε αυτόν τον οριακό χώρο, η αντιπαράθεση μεταξύ του παλιού και του νέου είναι ολοφάνερη. Η ακτοφυλακή κλείνει τον κόλπο στους ψαράδες ως υπενθύμιση των δυνάμεων που διαμορφώνουν τον κόσμο μας. Είναι μια ταινία δοκίμιο - ένας διαλογισμός στη διασταύρωση παρελθόντος και παρόντος, παράδοσης και καπιταλισμού. Στην συνέχεια μια σειρά από χρυσά υφασμάτινα Κ47, στις Εμπόλεμες ζώνες της ύπαρξης, αποτυπώνουν την έννοια της βίας και της σύγκρουσης και τον βαθύ αντίκτυπο της στις ατομικές ζωές και τη συλλογική συνείδηση τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών. Το έργο σε συνδυασμό με το κείμενο, εμβαθύνει στις εμπειρίες παιδιών στρατιωτών σε περιοχές συγκρούσεων, όπως η Βαγδάτη και η Ουγκάντα, τονίζοντας τις τραγικές συνέπειες της βίας που συχνά οδηγούν στην απόφαση να εγκαταλείψει κανείς το σπίτι του. Το Ana Anna, ένα ντοκιμαντέρ σε εξέλιξη, εξερευνά το μεταμορφωτικό ταξίδι της Άννας Ιβάνκοβα, μιας Κουβανής τρανσέξουαλ χορεύτριας που αναζητά μια νέα πραγματικότητα μακριά από τα όρια της πατρίδας της. Μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις και κινηματογραφικές εικόνες, αναπαριστάται η αναζήτηση της προσωπικής απελευθέρωσης μπροστά στις αντιξοότητες. Τέλος, το Love Moves Me, ένα ηφαιστειακό συντριβάνι, είναι ένας συλλογισμός στις στοιχειώδεις δυνάμεις του νερού και της πέτρας, εξερευνώντας θέματα ρευστότητας, αντιθέσεων και συνεχούς ροής. Εδώ, το σιντριβάνι γίνεται σύμβολο της αιώνιας ροής της ζωής, μια υπενθύμιση της διασύνδεσης όλων των ζωντανών όντων και της καθολικής επιθυμίας για κίνηση και αλλαγή
Open Access
"Untitled"
Αγγελακόπουλος, Δημήτρης Λ.; Αγγελακόπουλος, Πέτρος Λ. (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-24)
Η καθοριστική, για εμάς σημασία συνύπαρξης, μας οδήγησε στην απόφαση να παρουσιάσουμε από κοινού την πτυχιακή μας εργασία, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ) τον Ιανουάριο του 2024. Το σώμα της θεματικής ενότητας <>, που παρατίθεται στην αίθουσα Κεσσανλής, έρχεται σαν αποτέλεσμα μιας συλλογικής έρευνας και ενός διαλόγου που καταγράφεται με διάφορα μέσα, αλλά συμπυκνωμένη αφήγηση και όπου σε κάθε περίπτωση αποπειράται να πραγματώσει μια σύγχρονη εμπειρία ζωγραφικής, με έντονα δάνεια υλικών και αισθητικής από την Arte Povera και Ντανταϊσμό, χωρίς ωστόσο να λείπει το στίγμα της προσωπική μας ταυτότητας. Το σώμα του έργου, εμπεριέχει έντονα το λαογραφικό αποτύπωμα της κοινής σκληρής μας μνήμης και τόπου. Εικόνες φθοράς που δεν συναντάμε πια, φτιαγμένες με πίσσα ως βασικό υλικό και όχι ως χρώμα, και με τελάρα από βιομηχανικά ξύλα σε απρόβλεπτα και απόλυτα αναπτύγματα που συνθέτουν μια αφήγηση μάλλον ποιητική. Τα άκαμπτα περιφερειακά υλικά σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρικότητα της πίσσας και την αμεσότητα της φωτογραφίας, κατευθύνουν αναμφίβολα τον τρόπο κατασκευής και εκτέλεσης των έργων μας, γίνεται δηλαδή μια πιο προσωπική ζύμωση που θα έλεγε κανείς πως μοιάζει με τελετουργία κατά την ζωγραφική πράξη.
Open Access
Ανάμεσα σε φλόγες και σκιές
Δήμου, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)
Η πτυχιακή μου αποτελείτε από φύλλα δέντρων και φυτών. Ακολουθώ τις νευρώσεις και αφαιρώ τα μαλακά μέρη αποκαλύπτοντας τη δαντέλα της φύσης. Για να κρατήσουν στο χρόνο, τα περνάω με ρητίνη και τα κρεμάω από ψηλά όπως είναι στα δέντρα. με γύψο φτιάχνω μικρές βάσεις στις οποίες στερεώνω πάνω σε μεταλλικές βέργες φύλλα ως μνημείο αφιερωμένο στα φυλλώματα των δέντρων που κάηκαν. με χρώμα πορτοκαλοκόκκινο που μοιάζει με τη φωτιά, αποτυπώνω πάνω σε πλέξιγκλας φύλλα και τα βάφω μαύρα παραπέποντας στα καμένα δάση.
Open Access
'Ατιτλο
Tsano, Klajdi Nicolas (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-21)
Εγκατάσταση 6.5x5 m | Γυψοσανίδα, φωτογραφία, μικρο γλυπτά, καλλιτεχνικά ευρήματα Στο έργο μέσα από την έννοια της τομής και την πρακτική της συνάντησης, αναπτύσσεται το θεματικό τρίγωνο της συνύπαρξης - ματαίωσης - απουσίας. Ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο του 1965 αξιοποιείται καλλιτεχνικά ως ένα αυστηρό ανάπτυγμα στο χώρο, συνιστώντας το σώμα της εγκατάστασης. Η πλευρά της τομής είναι το πρώτο σημείο συνάντησης και είσοδος στο έργο. Το σχέδιο σωματοποιείται και παροντικοποιείται. Διαισθάνομαι και συνειδητοποιω την απουσία μεσα απο τον χώρο. Η απουσία προϋποθέτει τον χώρο, ως ένα όριο. Αυτή η ιδέα είναι θεμελιακή για το ανάπτυγμα του σχεδίου. Τεκμήρια της εμπειρίας αφηγούνται την παρατεταμένη ύπαρξη τους στο παρόν.
Open Access
Ένστικτα
Ντε Πίντο, Παναγιώτης (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-31)
Η τέχνη μου στη γλυπτική είναι κυρίος παραστατική γλυπτική και αναδύει μια σουρεαλιστική πραγματικότητα, με στοιχεία από τη θεωρία των ενστίκτων. Εργάζομαι κυρίως με πηλό, γύψο και κερί, δημιουργώντας γλυπτά που αποτυπώνουν μια ροή συνθηκών, αυτοματισμού και εμπνεύσεων. ΕΝΣΤΙΚΤΑ: Η βάση της δουλειάς μου ορίζεται από τη θεωρία των ενστίκτων, εστιάζοντας στους φυσικούς αυτοματισμούς του μυαλού και του σώματος. Κάθε γλυπτό αντικατοπτρίζει μια συνθήκη που βίωσα κατά τη δημιουργία του. Κάθε έργο είναι αυτοτελές, σαν ένα κεφάλαιο στην προσωπική μου αναζήτηση. Κάθε ένα αντικατοπτρίζει την όρμη του ανθρώπου προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ως αντίδραση σε συγκεκριμένες συνθήκες που έζησα.Η τέχνη μου είναι μια διαδρομή στον κόσμο των αυτοματισμών, μια αναζήτηση των ενστίκτων και μια εξερεύνηση της εσωτερικής μου ροής σκέψεων και συναισθημάτων.
Open Access
Έτσι έχουν τα πράγματα με τις μικρές στιγμές ευτυχίας
Λαζαρίδου, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-07-19)
Ο δημόσιος χώρος με απασχολούσε από καιρό. Η διάδραση με τον κόσμο που τον συγκροτεί και η εφημερότητα ενός αντικειμένου μέσα σε αυτόν είναι καταστάσεις με τις οποίες ήθελα να αλληλεπιδράσω. Ξεκίνησα να φτιάχνω κεραμικά πλακάκια και να τα τοποθετώ στην Αθήνα, κυρίως στις γειτονιές που νιώθω πιο οικεία. Θέλησα να εξερευνήσω πώς αυτή η διαδικασία μπορεί να πυροδοτήσει μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ του χώρου και των ανθρώπων που τον κατοικούν. Οι κεραμικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο καταγράφηκαν ως ένα οδοιπορικό μέσω βίντεο και ενός κεραμικού τετραδίου. Το πέρασμα του χρόνου, η αρχή, το τέλος, η μέρα, η νύχτα, η ζωή και ο θάνατος είναι έννοιες που διατρέχουν το σύνολο του έργου. Οι στιγμές μιας ζωής άλλοτε μοιάζουν στατικές και άλλοτε σε κίνηση. Ο χρόνος παγώνει μέσα στην κλεψύδρα ή τρέχει γρήγορα, ανάλογα με τα συναισθήματα. Το έργο συνολικά, αλλά και τα επί μέρους κομμάτια του, έχουν καθένα τη δική τους διάρκεια, αλλά και όλες μαζί μια ενιαία ροή. Φυτά, άνθρωποι και ζώα δεν υπάρχουν ξεχωριστά, αλλά σε αλληλεπίδραση. Το άτομο, όπως και τα κεραμικά, είναι πάντα ευάλωτο στις μεταβολές—διαλύεται και ανασυγκροτείται. Τα όρια είναι ρευστά.