Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.) by Advisor "Μελανίτης, Γιάννης"
Results 1 - 13 of 13
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access A-maze-ing Adiadne*Σέργη, Εμμανουέλα (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το έργο αποτελεί μια παραλλαγή του μύθου της Αριάδνης. Ο λαβύρινθος είναι φτιαγμένος από 160 πήλινα τούβλα τύπου λέγκο (leg godt σημαίνει στα δανέζικα ‘παίξε όμορφα’). Η Αριάδνη ‘πρωταγωνιστεί’ πάνω στα τούβλα, σε απεικονίσεις συναισθηματικών/ ψυχολογικών καταστάσεων σε νυχτερινό τοπίο με αστέρια (‘Αστέριος’ ήταν το όνομα του Μινώταυρου). Ο λαβύρινθος δεν έχει εμφανή έξοδο. Η Αριάδνη ως κυρίαρχη μορφή (από πηλό επίσης) βρίσκεται μέσα στον λαβύρινθο, από τον οποίο δεν μπορεί να βγει, ούτε με δράση (κομμένα χέρια), ούτε με φυγή (κομμένα πόδια), αλλά με υπέρβαση (κατοπτεύοντας από το κέντρο του λαβύρινθου τις ψυχολογικές/ συναισθηματικές καταστάσεις τις οποίες βιώνει). Σύμφωνα με τον μύθο, ο Θησέας φεύγοντας από την Κρήτη πήρε μαζί του την Αριάδνη, η οποία τον είχε βγάλει με τον μίτο της από τον λαβύρινθο του Μινώταυρου. Στη διαδρομή προς την Αθήνα το καράβι τους έκανε στάση στην Νάξο. Ο Θησέας συνέχισε για την Αθήνα και άφησε την Αριάδνη στην Νάξο, στον Διόνυσο ο οποίος την παντρεύτηκε και την ανέβασε στον Όλυμπο ανάμεσα στους θεούς. Στον μύθο η Αριάδνη, μεγάλωσε σε παλάτι, ερωτεύτηκε, μέσω του έρωτα δραπέτευσε, πρόδωσε και προδόθηκε, λάτρεψε και λατρεύτηκε. Είχε όμως τον έλεγχο της ζωής της; Κατάγομαι από την Νάξο όπου η Αριάδνη λατρεύτηκε ως θεά.Item Open Access Articulations of ChaosΣακλάς, Εμμανουήλ (Πτυχιακή εργασία, 2024)Όταν ακούμε τον παφλασμό της θάλασσας, το βουητό του ανέμου ή το τριζοβόλημα της φωτιάς, βιώνουμε έναν αισθητηριακό κορεσμό, συλλαμβάνοντας τέτοια φαινόμενα ως συνεχή, αντί γι αυτό που είναι στην πραγματικότητα: γαλαξίες αναρίθμητων γεγονότων πέραν του φάσματος της αντίληψης μας. Ο φιλόσοφος Michel Serres προσδιορίζει τον θόρυβο ως το μόνο πραγματικό συνεχές: μια «αρχέγονη σούπα» άπειρης πληροφορίας από την οποία αναδύονται όλες οι μορφές και τα σήματα. Η προσέγγιση του θορύβου ως εννοιολογικού πυρήνα μιας καλλιτεχνικής πρακτικής μοιάζει με οξύμωρο εγχείρημα, καθώς μόλις αποκτήσει μορφή, ο θόρυβος παύει να εκφράζει αυτή την κοσμική υπόκρουση απεριόριστων πιθανοτήτων που τον συγκροτεί και μεταλλάσσεται σε ιδιομορφία.Item Open Access DeepworldΝτουρούπη, Τριανταφυλλιά (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)Το Deepworld είναι μια πολυμεσική εγκατάσταση που επαναπροσδιορίζει ένα μετα-αποκαλυπτικό χώρο ψυχαγωγίας, όπου η ανθρωπότητα είναι ταυτόχρονα θεατής και αρχιτέκτονας της καταστροφής της. Μέσα από 3D animation, τεχνητή νοημοσύνη, γλυπτική και επαυξημένη πραγματικότητα, το έργο διερευνά τη σχέση μεταξύ θεάματος και επιβίωσης, απάθειας και ενσυναίσθησης. Συνδυάζοντας τη λάμψη της ντίσκο με ονειρικά υποθαλάσσια τοπία, το Deepworld μιμείται τον κατακλυσμό πληροφοριών που βιώνουμε καθημερινά. Τα κατακερματισμένα κάτοπτρα αναγκάζουν τους θεατές να δουν τον εαυτό τους μέσα στο χάος, συμβολίζοντας τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε την καταστροφή μέσα από αποσπασματικές εικόνες. Οι επαναλαμβανόμενες σκηνές 3D animation, σε συνδυασμό με ένα επαναλαμβανόμενο soundtrack, δημιουργούν αίσθηση απευαισθητοποίησης—τα γεγονότα που αρχικά σοκάρουν, με τον καιρό γίνονται τετριμμένα. Όπως στην αρχαία Ρώμη με το panem et circenses, έτσι και τα social media λειτουργούν σήμερα ως μέσο απόσπασης της προσοχής, εκμεταλλευόμενα ψυχολογικά ερεθίσματα για να κρατούν τους χρήστες απορροφημένους αντί να τους ωθούν σε δράση. Το Deepworld αντικατοπτρίζει αυτό το φαινόμενο, παρουσιάζοντας έναν πολιτισμό απορροφημένο στο θέαμα, ακόμα κι όταν βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το ροζ φλαμίνγκο, λατρευόμενο ως παράδοξος σωτήρας, γίνεται ειρωνικό σύμβολο της λανθασμένης προτεραιότητάς μας—της εμμονής μας με το εντυπωσιακό, εις βάρος της αντιμετώπισης των υπαρξιακών μας απειλών. Η καταστροφή είναι ταυτόχρονα σκηνικό και θέαμα. Το Comfort Zone, ένα γλυπτό σε φυσικό μέγεθος με περιστρεφόμενο ντίσκο κεφάλι, κάθεται γαλήνια μέσα στο χάος, αντανακλώντας την αισθητικοποίηση της κρίσης. Το Moodscape, ένα AI-based διαδραστικό παιχνίδι, χρησιμοποιεί ανάλυση προσώπου για να ελέγξει ένα ροζ φλαμίνγκο που πλοηγείται σε μια θάλασσα συναισθημάτων, προσκαλώντας το κοινό να επανασυνδεθεί με τα συναισθήματά του. Το Gift Shop σατιρίζει την εμπορευματοποίηση της καταστροφής, ενώ το ολογραφικό Butterfly Rex χορεύει ανάμεσα στην εξαφάνιση και τη μεταμόρφωση. Βασισμένο στο ομώνυμο αδημοσίευτο μυθιστόρημα, το Deepworld φαντάζεται έναν προηγμένο πολιτισμό που 50.000 χρόνια πριν κατέφυγε κάτω από τον ωκεανό και παρακολουθεί σιωπηλά τον κόσμο της επιφάνειας από τη βυθισμένη πόλη Vesta. Αυτή η απομονωμένη κοινωνία αντικατοπτρίζει τη δική μας παθητικότητα—την ψευδαίσθηση ασφάλειας καθώς παρακολουθούμε την παρακμή της σύγχρονης εποχής. Με καθρέφτες, παγιέτες και προβολές, το Deepworld συνδυάζει το σουρεαλιστικό κιτς με την αποκάλυψη. Το AI-generated soundtrack επαναλαμβάνει τους ίδιους στίχους σε διαφορετικά μουσικά είδη, τονίζοντας τη διαχρονική επανάληψη της ιστορίας. Στην καρδιά του Deepworld βρίσκεται το φουσκωτό ροζ φλαμίνγκο—ελπιδοφόρο, παράλογο, σχεδόν θεϊκό. Μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε για τη σχέση μας με την καταστροφή, το θέαμα και την επιβίωση, να κοιτάξουμε πέρα από τη λάμψη και να βρούμε νόημα μέσα στο χάος.Item Open Access Eat me, Drink meΣτελλάτου, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-19)Αφορμή για τη δημιουργία της πτυχιακής μου υπήρξαν μια μακέτα, ένα κλιμακόμετρο και ένα τυχαίο κομμάτι φελιζόλ. Αρχικά, δημιούργησα την ομάδα των μικρογλυπτών κλίμακας 1:100. Η προβολική τους εικόνα σε επίπεδη επιφάνεια (4 προφίλ) οδήγησε στη δημιουργία των μεγεθύνσεων. Το ενδιαφέρον μου εστιάστηκε στις αλλαγές που υφίσταται η φόρμα στη διαδικασία αυτή: Στην αντίληψη, η μεγέθυνση ενός σχήματος αλλάζει ορισμένες παραμέτρους που σχετίζονται με τα ανθρώπινα μεγέθη. Το οικείο μετατρέπεται σε ανοίκειο όχι μέσω της παραμόρφωσης αλλά μέσω της αλλαγής κλίμακας. Για την υλοποίηση των γλυπτών συνέλεγα για 1,5 χρόνο κομμάτια φελιζόλ από συσκευασίες ηλεκτρικών ειδών. Το υλικό, η φόρμα και η κλίμακα, παραπέμπουν συνειρμικά σε μια σειρά από δίπολα.Item Open Access ETEROSΟικονόμου, Αικατερίνη Χριστίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)H δημιουργός, καλωσορίζει τους επισκέπτες σε έναν νεοφυή κόσμο. Η γλυπτική εγκατάσταση είναι μια χίμαιρα, ένα υβρίδιο ελέφαντα, στρουθοκαμήλου και πεταλούδας, με ανθρώπινο χέρι, αυτό της δημιουργού της. Αναδομώντας την έννοια του κλασικού γλυπτού, το έργο σχεδιάζεται αρχικά με πρόθεση την κατασκευή του σε μάρμαρο. Αποδομώντας αργότερα τη βασική ιδέα, η χίμαιρα δημιουργείται σε τρισδιάστατο εκτυπωτή και εναρμονίζεται με την πλάνη της υφής μαρμάρου. Πρόκειται για μια σημειολογική αναφορά των μορίων του σώματός της που «απλώθηκαν» στον οριοθετημένο κόσμο της. Μοναδική ταύτιση με την δημιουργό της αποτελεί το ανθρώπινο μέλος της σύνθεσης, δηλώνει ότι το έμβιο και το αβιοτικό στοιχείο συγχωνεύτηκαν. Η οσμή του ανθόνερου ανακαλεί την μνήμη και συνδέεται με την αιώρηση της εγκατάστασης. Καθώς ο θεατής εισέρχεται στον υποφωτισμένο, αδρανή χώρο, στόχος είναι να οδηγηθεί σε μία εικονοποίηση με ηθελημένη επίφαση πνευματικότητας. Η εξερεύνηση ανάμεσα στην επιστήμη και στη μεταφυσική, σαν μια τεχνο-ουτοπία που συνορεύει με τον βιολογικό κόσμο και οι ασιατικές αισθητικές αντιλήψεις απο- απεικόνισης καθημερινών πράξεων, έχουν επιρροή από το We Live Future Ancestral Technologies Entry Log (2019) του καλλιτέχνη Cannupa Hanska Luger, όπως και από το έργο το καλλιτέχνη Zhu Linan Immersive Inverse Mapping.Item Open Access Έτσι έχουν τα πράγματα με τις μικρές στιγμές ευτυχίαςΛαζαρίδου, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-07-19)Ο δημόσιος χώρος με απασχολούσε από καιρό. Η διάδραση με τον κόσμο που τον συγκροτεί και η εφημερότητα ενός αντικειμένου μέσα σε αυτόν είναι καταστάσεις με τις οποίες ήθελα να αλληλεπιδράσω. Ξεκίνησα να φτιάχνω κεραμικά πλακάκια και να τα τοποθετώ στην Αθήνα, κυρίως στις γειτονιές που νιώθω πιο οικεία. Θέλησα να εξερευνήσω πώς αυτή η διαδικασία μπορεί να πυροδοτήσει μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ του χώρου και των ανθρώπων που τον κατοικούν. Οι κεραμικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο καταγράφηκαν ως ένα οδοιπορικό μέσω βίντεο και ενός κεραμικού τετραδίου. Το πέρασμα του χρόνου, η αρχή, το τέλος, η μέρα, η νύχτα, η ζωή και ο θάνατος είναι έννοιες που διατρέχουν το σύνολο του έργου. Οι στιγμές μιας ζωής άλλοτε μοιάζουν στατικές και άλλοτε σε κίνηση. Ο χρόνος παγώνει μέσα στην κλεψύδρα ή τρέχει γρήγορα, ανάλογα με τα συναισθήματα. Το έργο συνολικά, αλλά και τα επί μέρους κομμάτια του, έχουν καθένα τη δική τους διάρκεια, αλλά και όλες μαζί μια ενιαία ροή. Φυτά, άνθρωποι και ζώα δεν υπάρχουν ξεχωριστά, αλλά σε αλληλεπίδραση. Το άτομο, όπως και τα κεραμικά, είναι πάντα ευάλωτο στις μεταβολές—διαλύεται και ανασυγκροτείται. Τα όρια είναι ρευστά.Item Open Access Κατώτερα όνταΛέκκας, Λεωνίδας Σ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Ως παράσιτο ορίζεται από τον άνθρωπο ο κάθε οργανισμός που είναι ανεπιθύμητος σε κάποιο οικοσύστημα. Αυτά τα κατώτερα όντα, ζουν και αναπτύσσονται παράλληλα και, συχνά, εις βάρος ενός άλλου οργανισμού. Η ύπαρξή τους επομένως, εξαρτάται άμεσα από την επιβίωση του ξενιστή. Αυτή η σχέση εξάρτησης εξασφαλίζει την φυσική ισορροπία, την αέναη πορεία των οργανισμών από τη γέννηση προς τον θάνατο, την αποσύνθεση και την αναπόφευκτη επιστροφή τους στη φύση. Όλοι οι οργανισμοί κατατάσσονται από τον άνθρωπο σε μια κλίμακα αξίας, ανάλογα με τη χρησιμότητά τους. Οι οργανισμοί που δεν φαίνεται να έχουν κάποια χρησιμότητα, αποφεύγονται, απωθούνται και εξοντώνονται για τη διασφάλιση της προσωπικής και κοινωνικής ευημερίας του ανθρώπου. Οι εμπειρίες μίας μύγας είναι αδιάφορες, εάν έχει συνείδηση, πού έχει ταξιδέψει. Κύριο μέλημά του ανθρώπου είναι να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, να καλύψει τις βιολογικές και συναισθηματικές του ανάγκες και να καταφέρει την αυτοπραγμάτωσή του. Παράγει, καταναλώνει, διακοσμεί και στη συνέχεια θαυμάζει την προσπάθεια του να γίνει χρήσιμο μέλος της κοινωνίας που έχει ο ίδιος χτίσει. Ξεχωρίζει και εξοστρακίζει τα μη παραγωγικά μέλη, με στόχο την επιβίωση της αγέλης. Δεν στέκεται στιγμή να συνειδητοποιήσει τη θέση του στην φύση και το πως ακολουθεί την ίδια αρχέγονη πορεία από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του ανάσα, από την αθωότητα στην ωριμότητα. Δεν έχει το χρόνο να δει όσα έχει δημιουργήσει, συχνά παραβλέποντας την συμβολή της φύσης, εμπνέοντας τον καλλιτέχνη και δημιουργώντας ερεθίσματα για τον φιλόσοφο. Στη σύντομη διάρκεια της ζωής του, κατατάσει ξανά και ξανά στο χρόνο τον εαυτό του ψηλότερα στην αξιακή κλίμακα από τα όντα που ονομάζει παράσιτα. Βασισμένος στην αντίληψη πως τον χρειάζονται για να επιβιώσουν, τα εκμεταλλεύεται, ενώ καταβροχθίζουν τους νεκρούς, επανεκκινώντας τον κύκλο, διατηρώντας την ισορροπία.Item Open Access Κλιμακώνοντας την πραγματικότηταΜανταίος, Αχιλλεύς (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-11)ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΗ πτυχιακή αυτή εργασία εστιάζει στην έννοια της κλιμάκωσης της πραγματικότητας, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο η αντίληψη του μεγέθους και της κλίμακας επηρεάζει την εμπειρία και την ερμηνεία των θεατών. Το έργο προσκαλεί τον θεατή σε μια θέση παρατηρητή-κριτή, δίνοντάς του την ευκαιρία να αναλογιστεί τις κοινωνικές αντιφάσεις, τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις ηθικές προκλήσεις που αποτυπώνονται στις σκηνές των διοραμάτων.Μέσα από το κεντρικό έργο και τα επιμέρους διοράματα, αναπτύσσονται θεματικές που σχετίζονται με την πολιτική καταπίεση, την κοινωνική ηθική, τη συλλογική μνήμη και τις δομές εξουσίας. Η χρήση της κλίμακας και της διαφοροποίησης μεγέθους δημιουργεί μια αίσθηση αποστασιοποίησης, ωθώντας τον θεατή να προσεγγίσει τα θέματα από μια εξωτερική προοπτική. Η μικρογραφία ενισχύει αυτήν την αποστασιοποίηση, προσδίδοντας στον παρατηρητή έναν ρόλο που του επιτρέπει να εξετάσει τις ηθικές αντιφάσεις με ψυχραιμία, χωρίς να εμπλέκεται άμεσα στις δράσεις.Η αισθητική και θεματική προσέγγιση του έργου αντλεί επιρροές από τον Ιερώνυμο Μπος και τους Chapman Brothers, καλλιτέχνες που μέσα από τη σάτιρα, την υπερβολή και τη λεπτομερή απόδοση της κλίμακας αναδεικνύουν διαχρονικά ζητήματα της κοινωνίας. Το κεντρικό έργο της πτυχιακής, το οποίο πραγματεύεται την έννοια των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων, λειτουργεί ως μια αλληγορία της ανθρώπινης φύσης. Οι αδυναμίες και οι ηθικές αντιφάσεις που αναδεικνύονται μέσα από αυτό διατηρούν τη διαχρονικότητά τους, καθώς συνεχίζουν να απασχολούν την ανθρωπότητα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.Για τη δημιουργία του έργου, χρησιμοποιήθηκαν γλυπτά και μινιατούρες που συνδυάζουν παραδοσιακές τεχνικές διοράματος και βαψίματος μινιατούρας με σύγχρονες μεθόδους 3D εκτύπωσης και ψηφιακής γλυπτικής (3D sculpting). Μέσα από αυτή τη σύνθεση παραδοσιακών και σύγχρονων τεχνικών, η πτυχιακή εργασία επιχειρεί να γεφυρώσει το παρελθόν με το παρόν, προσφέροντας έναν διάλογο μεταξύ κλασικών μορφών τέχνης και της σύγχρονης τεχνολογίας.Το έργο λειτουργεί ως μια ανοιχτή πρόσκληση για στοχασμό και κριτική ματιά απέναντι σε ζητήματα που παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Ο θεατής καλείται όχι μόνο να παρατηρήσει αλλά και να αναγνωρίσει πτυχές της ανθρώπινης φύσης που συνεχίζουν να επηρεάζουν την κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα.Item Open Access ΜορφέςΧαραλαμπίδη Ταλιαδώρου, Αλεξία (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-19)Αέναες μορφές από κερί, διάχυτες στον χώρο προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τον εαυτό τους, το περιβάλλον τους και τον περίγυρό τους. Βρίσκονται ακόμη στη διαδικασία της μορφοποίησης, προσπαθούν να δημιουργηθούν από την μάζα τους και να υπάρξουν στον κόσμο. Κατά την διαδικασία της δημιουργίας υποφέρουν. Ο εσωτερικός τους κόσμος βγαίνει προς τα έξω, οι ψυχές τους είναι εκτεθειμένες. Το μελισσοκέρι χρησιμοποιήθηκε ως υλικό λόγω της Πλαστικής και της ρευστότητας του. Το χρώμα μπορεί να αποδοθεί πηγαία γιατί ενσωματώνεται με το μείγμα. Επίσης είναι ένα ζωντανό και ευμετάβλητο υλικό το οποίο ανάλογα με το σημείο τήξης του βγάζει άλλη υφή και ποιότητα. Το κερί είναι τρωτό υλικό, δεν ζει για πάντα, επέρχεται ο θάνατος όπως και στην ανθρώπινη ψυχή.Item Open Access Πορεία προςΓρηγορίου, Δήμητρα Δ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πτυχιακή μου είναι μια μικρή περιπλάνηση στον ψυχισμό του ανθρώπου ως προς τις σχέσεις του με τους άλλους. Ξεκινάμε αναζητώντας την αποδοχή των άλλων, παίρνουμε αγάπη για να γίνουμε η αγάπη που θα δώσουμε, κουβαλάμε τους νεκρούς μας για να καταλήξουμε κι οι ίδιοι κάποια στιγμή νεκροί των άλλων.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Σίσσυς ΠαναγοπούλουΠαναγοπούλου, Αθανασία (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η ενότητα έργων ΣΩΜΑ ΓΗ, προέκυψε σαν ανάγκη να εκφράσω το θαύμα της δημιουργίας. Το ανόργανο που γίνεται οργανικό μέσα από την βίαιη έκρηξη της γέννησης, μέσω της ένωσης των στοιχείων. Το ηφαιστιογενές υλικό των γλυπτών που στερεοποιείται με την διαβροχή και τα ζωγραφικά έργα με μελάνι που έχουν σαν βάση το νερό, παραπέμπουν και πάλι στην δημιουργία. Παραπέμπουν στην στιγμή που δύο χημικά στοιχεία ενώθηκαν και δημιούργησαν το νερό, και μετά αυτό με την σειρά του στερεοποίησε την πύρινη μάζα της γης. Έτσι η γη έγινε η μήτρα κάθε έμβιου όντος. Αυτήν την ιεροτελεστία της γέννησης επαναλαμβάνω αναμιγνύοντας χώμα και νερό και δημιουργώντας φόρμες από τεχνητό λίθο. Στα γλυπτά και στα ανάγλυφα από Θηραϊκή γη, κάνοντας προσμίξεις από ποζολάνη, χαλίκι, άμμο, πυρόχωμα, άσβεστο και νερό παρήγαγα ένα μείγμα που μου έδινε την δυνατότητα να το πλάσω προσθετικά δημιουργώντας φόρμες που σκλήραιναν με την διαβροχή με νερό. Τα γλυπτά και τα ανάγλυφα από Θηραϊκή γη είναι τεχνητοί λίθοι των οποίων η μηχανική αντοχή αυξάνει με την πάροδο του χρόνου. Οι λαμαρίνες που χρησιμοποιώ ως βάση στα ανάγλυφα, τα οποία θα μπορούσαν και να τοποθετηθούν – ενσωματωθούν στον τοίχο, έχουν σκουριάσει με την χρήση του νερού και άλλων υλικών όπως το ξύδι, ώστε να δοθεί η ένταση που θα απέδιδε τον περιβάλλοντα χώρο των ανάγλυφων. Για τον χρωματισμό των έργων τροποποιούσα την αναλογία των υλικών της πρόσμιξης, ή προσέθετα σκουριά, χρώματα αγιογραφίας, κερί με χρώματα λαδιού. Επίσης έχω χρησιμοποιήσει ως μικτή τεχνική ξύλα στην ολόγλυφη φόρμα και τσόχα ενσωματωμένη σε ένα από τα ανάγλυφα. Στα ζωγραφικά, χρησιμοποίησα μελάνι το οποίο μου δίνει την δυνατότητα με την χρήση του νερού να παράγω φόρμες των οποίων τα όριά είναι φυσικά, αφού διαγράφονται με την ροή του χρώματος. Το νερό πάνω στον καμβά είναι ένα στοιχείο ζωντανό, προσπαθεί να ξεφύγει ακολουθώντας είτε την παραμικρή κλίση του καμβά, ηθελημένη ή μη, ή το παραμικρό άνοιγμα στο όριο του καμβά που δημιουργώ γύρω από το τελάρο για να ζωγραφίσω. Το στοιχείο του νερού δίνει μια επίπλαστη ένταση στα χρώματα και συνεχίζει για ώρες την διεργασία της ανάμιξης των χρωμάτων μέχρι να εξατμιστεί. Κατά την διάρκεια της δημιουργίας, και της επιτήρησης των διεργασιών του νερού, φωτογράφιζα τους καμβάδες και έτσι προέκυψαν οι εκτυπώσεις σε πλεξιγκλάς που εκθέτω.Item Open Access Στη μνήμη του Τζορντάνο Μπούνο και της Μαρία ΚιουρήΤριανταφύλλου, Ιωάννης (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το έργο αποτελεί μνεία στην επιστήμη και συγκεκριμένα στις φυσικές επιστήμες. Σε πρώτο επίπεδο το έργο αποτελείται από μια εικόνα βυζαντινής τεχνοτροπίας με τεχνική παλαίωσης πάνω στην οποία στέκει βάση με σωλήνες από εργαστήριο χημείας. Μέσα στους σωλήνες υπάρχουν υγρά κόκκινου χρώματος τα οποία με συγκεκριμένη ρύθμιση στάζουν στην εικόνα και την διαβρώνου. Σε δεύτερο επίπεδο υπάρχει το κεφάλι του Ηρακλή του Φαρνέζε πάνω σε σιδερένια βάση και σε κοντινή απόσταση ένα γυναικείο άγαλμα που κρατάει ένα κίτρινο μανδύα με το δεξί χέρι και στο αριστερό ένα κλειδί ρωμαϊκού τύπου που συναντάμε σε μπουντρούμια από φυλακές της εποχής. Εδώ το κεφάλι αντιπροσωπεύσει όχι τον Ηρακλή αλλά τον Απόστολο Πέτρο ο οποίος τεκμαίρεται από τον κίτρινο μανδύα που κρατά η γυναίκα και από το κλειδί. Και τα δύο αποτελούν στοιχεία του απόστολου Πέτρου που εικονίζεται τόσο στην δυτική αλλά και στην βυζαντινή ζωγραφική. Πλέον η γυναίκα που είναι γυμνή είναι η ίδια η επιστήμη. Η γυμνή αλήθεια που απογυμνώνει και ξεσκεπάζει την μεταφυσική και την πλάνη.Item Open Access Το κίτρινο παιδίΠαναγιωτοπούλου, Θεοδώρα (Πτυχιακή εργασία, 2022-09-25)΄Το κίτρινο παιδί βαρέθηκε να περιμένει και άρχισε να χορεύει’. Αλλάζει πόζες, κάθε μία από τις οποίες αποτελούν ξεχωριστή υπερδύναμη και καλεί τους επισκέπτες να ποζάρουν μαζί του. Το κίτρινο παιδί βρισκόταν εγκλωβισμένο στο σπίτι-λαβύρινθο μέσα στο κρυμμένο δωμάτιο και περίμενε κάθε απόγευμα τον μουσικό του δρόμου με το ακορντεόν του, για να ζωντανέψει. Το έργο αποτελείται από δύο βιβλία-κόμικ ‘Το κρυμμένο δωμάτιο’ και το ‘Ακορντεόν’ και 7 ξεχωριστά έργα που παρουσιάζον ‘Το Κίτρινο παιδί’. Πραγματοποιήθηκε αυθόρμητη performance και το έργο ήταν διαδραστικό.