Γκρίζα βιβλιογραφία

Permanent URI for this community

https://artia.asfa.gr/handle/artia/1

Browse by

Results 1 - 20 of 37

Open Access
Arbitrary
Διβόλη, Ελένη-Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2025-06)
Η σειρά έργων με τίτλο Arbitrary αναπτύχθηκε μέσω καλλιτεχνικής έρευνας που εστίασε στις φυσικές και χημικές ιδιότητες των υλικών του μελανιού και του αλατιού καθώς και των απεικονιστικών δυνατοτήτων που η ανάμειξη τους δύναται να παράγει.
Open Access
Bordel du coq
Δαμιράλη, Αλεξάνδρα Α. (Πτυχιακή εργασία, 2024)
Περιήγηση σε ένα περιβάλλον-εγκατάσταση από μια ενότητα έργων τα οποία προκύπτουν από φόρμες βγαλμένες από ευρήματα της ζώσας φύσης, όπου στην παιγνιώδη ανάλυση των ορίων της δομής τους μετασχηματίζονται διαρκώς. Σαν σημειώσεις μιας εξελικτικής πορείας και περιπέτειας, η ζωγραφική χειρονομία αδιαφορεί για τα πιθανά ατυχήματα πάνω στις επιφάνειες, ρευστοποιεί τις φόρμες οι οποίες στη διαρκή τους ανάγκη για επιβίωση εκτοξεύονται στο τρισδιάστατο χώρο. Ως αποσπασμένα μέλη ενός σώματος, οι γλυπτικές μορφές αναπτύσσονται με μουσικότητα και επιβάλλονται μέσα από την ποταπότητα των υλικών τους δημιουργώντας έναν τόπο όπου εμπεριέχει τον θεατή. Ένας κόκορας εγκλωβισμένος στα όρια μιας προβολής ενός βίντεο, ως μια σημείωση απέναντι στην εικαστική περιπέτεια που τον περιβάλλει.
Open Access
Embryo
Τσοπαναργιά, Αθανασία (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Η πτυχιακή μου αποτελείτε από δύο ταυτόχρονα live performances όπου και στις δύο διαδραματίζεται το (γυμνό) σώμα με το νερό. Η σύλληψη αυτών προήλθε από το δεύτερο έτος της σχολής μέσα από ένα πειραματικό μάθημα performance με την Κυρία Αιμιλία Μπουρίτη. Στόχος του μαθήματος να βρούμε και νιώσουμε με κάθε τρόπο, ένα αγαπημένο μας αντικείμενο. Επιλέγοντας τα κύμβαλα(μουσικό όργανο) το οποίο το χρησιμοποιούσα σε ανατολικούς χορούς όπου και χόρευα - χορεύω αρκετά συχνά σύντομα στο δεύτερο πειραματισμό κιόλας, αντιλήφθηκα ότι το "αγαπημένο μου αντικείμενο" ήταν η ίδια μου η κοιλιά όπου ασυναίσθητα δε παραλείπω να τη κουνώ μέσα στην ημέρα μου.
Open Access
FLOWER IN THE CRANNIED WALL
Τσεμπέρη, Μαγδαληνή (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)
FLOWER IN THE CRANNIED WALL Flower in the crannied wall, I pluck you out of the crannies, I hold you here, root and all, in my hand, Little flower—but if I could understand What you are, root and all, and all in all, I should know what God and man is. Alfred Tennyson --- Η αίσθηση της φυτικότητας γίνεται ζήτημα πνευματικής και μορφοπλαστικής τάξης. Η φυτική συνθήκη αποτυπώνεται μέσα από τη ζωντάνια του χρώματος και τις πλαστικές μεταμορφώσεις της αφηρημένης φόρμας. Η χειρονομία και η σωματική αναμέτρηση με τις διαστάσεις του καμβά, καθοδηγούμενη από ενστικτώδεις δυνάμεις, γίνεται έκφραση αρχέγονης ύπαρξης παρακάμπτοντας το παραστατικό. Ο καμβάς λειτουργεί ως μετωνυμία της γης όπου φύονται και ξεσπούν οι φυτικές χειρονομίες περνώντας από τη φάση της βλάστησης σε αυτή του μαρασμού και της αποσύνθεσης. Η φύση ιδωμένη ως εικόνα και ως ενόραση, ανακτά ως υπαρξιακή πραγματικότητα την κυριαρχία επί του ψυχρού τοίχου πάνω στον οποίο ανθίζουν τα πράσινα βρύα μιας ουσίας που αντιστέκεται. Οι πινελιές σχεδιάζουν αυτό που στη συνέχεια θα σβηστεί, δημιουργώντας ένα παλίμψηστο από συμπυκνωμένα ζωγραφικά ίχνη. Αυτό που απομένει είναι η εξαγόμενη βιωμένη πράσινη ουσία, η πρώτη ύλη υψωμένη στη μέγιστη πνευματική της δύναμη ως δημιουργική και ανεξέλεγκτη ενέργεια, ικανή να γεννά νέες μορφές και δυνατότητες . Η συλλογή φυτικών λειψάνων και η ενστικτώδης ανασύνθεση τους σε μια προσπάθεια επανασυναρμολόγησης της ζωής με φυτικά στοιχεία απηχούν μια ζωώδη οργανικότητα. Φυτικές επιδερμίδες και ξύλινα οστά ενωμένα με νημάτινους νευρώνες δημιουργούν μια νέα μορφή συνύπαρξης. Άραγε αυτή η συναρμογή είναι μια προοπτική διαφυγής μέσω μιας μεταμορφωτικής διαδικασίας ή ένας νέος εκτοπισμός;
Open Access
Gueules Cassées
Μαυροπούλου, Μέλπω-Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)
Gueules Cassées Ο όρος "Gueules Cassées" (κυριολεκτικά: «σπασμένα πρόσωπα»), αναφέρεται στους Γάλλους στρατιώτες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που υπέστησαν σοβαρές παραμορφώσεις στο πρόσωπο λόγω τραυμάτων μάχης. Αυτοί οι βετεράνοι έγιναν σύμβολα της φρίκης του πολέμου. Η τραγική τους αυτή ιστορία, είναι διαχρονική και συμβολίζει τα ψυχικά και σωματικά τραύματα της ανθρωπότητας. Των δικών σου, των δικών μου. Το τραύμα δε βρίσκεται μόνο στο σώμα – βρίσκεται και στη μνήμη, τη σιωπή, στο βλέμμα που δεν συναντά το δικό μας. Είναι χαρακιά - σπάσιμο, που δεν είναι ορατό, αλλά είναι παρόν. Άλλοτε φωνάζει, άλλοτε ψιθυρίζει. Το ορατό τραύμα μας συγκλονίζει γιατί δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Το αόρατο όμως απαιτεί κάτι πιο δύσκολο: ενσυναίσθηση, προσοχή, παρουσία. Η τέχνη του ψηφιδωτού, φτιαγμένη από σπαράγματα -μικρά, κομμένα κομμάτια ύλης- γίνεται το ιδανικό μέσο για να αποδοθεί το τραύμα: σωματικό ή ψυχικό. Τα χαρακτικά, μέσα από τη "πληγωμένη" επιφάνειά τους, αναπαράγουν μνήμες. Αναμεσά τους, η ελαφρόπετρα ξεχωρίζει. Πορώδης, όπως η ανθρώπινη ψυχή φτιαγμένη από πίεση, θερμότητα και μεταμόρφωση. Ένα υλικό ταπεινό και ελαφρύ, γεννημένο από έκρηξη, που θυμάται. Όπως και το τραύμα. Το έργο χτίζεται κομμάτι-κομμάτι, με υπομονή, με μνήμη, με αναμέτρηση. Oι μορφές δεν εκτίθενται για να προκαλέσουν λύπηση, στέκονται ερήφανες, ως φορείς εμπειρίας, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Ανάμεσα στις ψηφίδες, στις χαράξεις και μέσα από τους πόρους της πέτρας, η σιωπή μιλάει. Ακούς;
Open Access
Here
Μπελέρη, Αλεξάνδρα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Ποιητικές καταγραφές και φιλμικά σχόλια συγκροτούν δύο βίντεο. Με εκκίνηση την πραγματικότητα οι λήψεις ανοίγονται σε εσωτερικά γεγονότα που αφορούν στην αγωνία και τη συγχυσματικότητα που μας διέπει. Δίνω έμφαση στην ρέουσα καθημερινότητα, στις διαφεύγουσες αισθήσεις και στις τοπικότητες.
Open Access
La meduse
Κούκιου, Νικολία (Πτυχιακή εργασία, 2024-02)
Η εγκατάσταση περιλαμβάνει ένα ανθρωπίνων διαστάσεων γλυπτό-κουστούμι, το οποίο φωτίζεται δημιουργώντας μια δραματική αίσθηση στο χώρο και φωτογραφίες 50*70 τυπωμένες σε μακετόχαρτο, στις οποίες απεικονίζεται φορεμένο από εμένα την ίδια.
Open Access
Miss Violencce
Αθανασίου, Ευαγγελία (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)
Το έργο "Miss Violence" αποτελεί μια εικαστική αφήγηση που ξεδιπλώνεται μέσα από ανθρωποκεντρικές, αφηγηματικές, ρεαλιστικές συνθέσεις. Οι πίνακες, δουλεμένοι με λάδι σε καμβά, αποτυπώνουν στιγμές που διαδραματίζονται κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, όπου η ατμόσφαιρα και η σκηνοθεσία του φωτός γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της αφήγησης. Η εικαστική αυτή ενότητα αντλεί την έμπνευσή της από γυναικείες μορφές που έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας, η οποία δεν είναι πάντα έκδηλη. Πρόκειται περισσότερο για μια εσωτερικευμένη μορφή βίας, την οποία η γυναίκα έχει ασυνείδητα εγκολπωθεί λόγω του ρόλου που της έχει επιβληθεί από την κοινωνία. Τα έργα της έκθεσης δεν ασκούν άμεση κριτική στους παραδοσιακούς ρόλους της γυναίκας, ούτε συνιστούν μια κραυγή ανάδειξης του γυναικείου «τραύματος». Δεν πρόκειται για μια φεμινιστική δήλωση, αλλά για μια οπτική αποτύπωση της αδράνειας που γεννάται από τη σύγκρουση αντικρουόμενων ερμηνειών: του τέλειου και του ανυπόφορου, της ελπίδας και της φθοράς, της απάθειας και της ανάγκης, της επιλογής και του αδιεξόδου. Οι χώροι που φιλοξενούν τις ανθρώπινες μορφές λειτουργούν ως τόποι εγκλωβισμού, αλλά και στοχασμού. Οι γυναίκες που απεικονίζονται μοιάζουν βυθισμένες σε μια σιωπηλή ένταση, όπου η βία υπάρχει ως υπαινιγμός μέσα σε μια καθημερινότητα, κεκαλυμμένη από την επιφανειακή ομορφιά και την επιβεβλημένη κανονικότητα. Αυτοί οι υπαινιγμοί γεννήθηκαν μέσα από αναμνήσεις, εμπειρίες, εικόνες και αναγνώσματα, βιώματα προσωπικά ή μη. Στην προσπάθειά μου να τους συνθέσω ώστε να αποτελέσουν ολοκληρωμένη ενότητα, οι θεωρήσεις μου πολλές φορές ανατράπηκαν. Κι έτσι, τελικά, παρουσιάζονται μόνο λίγα θραύσματα μιας ιδέας - αρκετά ώστε να γεννήσουν ερωτήματα, να επιτρέψουν στον θεατή να συμπληρώσει τις σιωπές και να ανακαλύψει τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις εικόνες.
Open Access
Reflection
Τρεπεκλή, Σουλτάνα (Πτυχιακή εργασία, 2024)
Η εγκατάσταση περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα, τρισδιάστατες επιτοίχιες και επιδαπέδιες και κατασκευές μεταβλητών διαστάσεων, οι οποίες φωτίζονται δημιουργώντας χρωματικές αντανακλάσεις στο χώρο. Οι κατασκευές αποτελούνται από χρωματιστές διαφανείς και αδιαφανείς λωρίδες πλεξιγκλάς συναρμολογημένες σε κάθετη και οριζόντια διάταξη. Είναι τοποθετημένες με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν στοχευμένα κενά που παίζουν κρίσιμο ρόλο στο έργο. Αφενός, επιτρέπουν στο θεατή να έχει ορατότητα σε ενδιάμεσες επιφάνειες των γλυπτών και αφετέρου, οριοθετούν και εμπλέκονται στη δημιουργία του άυλου περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, με τη βοήθεια του φωτός, προκαλούνται χρωματικές αντανακλάσεις στον χώρο και σκοτεινές σκιάσεις, δημιουργώντας ένα δεύτερο άυλο, πολύχρωμο περιβάλλον-κόσμο. Ο θεατής έχει τη δυνατότητα να κινηθεί ανάμεσα στα γλυπτά και στις σκιές/αντανακλάσεις που αυτά δημιουργούν καθώς και στα ζωγραφικά έργα.Το υλικό που χρησιμοποίησα για την κατασκευή των γλυπτών είναι το πλεξιγκλάς. Είναι υλικό της σύγχρονης εποχής με παλέτα από διάφανη έως πολύ έντονη χρωματικά και με ιδιότητα τη διαπερατότητα στο φως. Τα παραπάνω στοιχεία είναι απαραίτητα για το επιθυμητό αποτέλεσμα του έργου, τόσο για την πολυχρωμία όσο και για τη δημιουργία του άυλου έργου. Ανάλογα με την γωνία και την ένταση της πηγής φωτός οι σκιές ξεπερνούν την φυσική δομή της εγκατάστασης, επεκτείνοντας το μέγεθος του έργου τέχνης. Το φως αποτελεί καθοριστικό μέρος του έργου, καθώς δημιουργεί ένα δεύτερο εικαστικό περιβάλλον. Επηρεασμένη από γεωμετρικές και μαθηματικές έννοιες, με αναφορές στο Μπάουχαους και στον Κονστρουκτιβισμό η εγκατάστασή μου δημιουργεί μία νέα πραγματικότητα που αποτελείται από δύο κόσμους, τον υλικό και τον άυλο, με κύριο στοιχείο την ένταση και την ποικιλομορφία του χρώματος. Συνδιαλέγομαι περιπαικτικά με το σύγχρονο αστικό τοπίο. Η πληθώρα χρωμάτων και η ασύμμετρη μορφολογία δημιουργούν έναν ιδιόμορφο κόσμο στον οποίο καλείται να εμβυθιστεί ο θεατής.
Open Access
Selva oscura : ζωγραφική δωματίου για φωνή και πιάνο
Ψυχοπαιδοπούλου, Ευφροσύνη (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Σε ένα «σαλόνι μουσικής», όχι της εποχής του Liszt ή του Chopin, ούτε – ακόμη παλαιότερα – του Haydn, που έγραφε για τις γυναίκες των αστικών σαλονιών. Σε ένα μουσικό σαλόνι ως θραυσματική εικόνα και κατάσταση με σπαράγματα αυτοσχεδιαστικών ήχων. Κατάσταση, που προσκαλεί τον επισκέπτη, να συμπληρώσει αν θέλει την εικόνα. Μια selva oscura που προκαλεί τον homo ludens, να βγει από την κρυψώνα. Δανειζόμενη από τον Dante, τον ποιητικό χώρο της selva oscura, του αβυσσαλέου δάσους της περίφημης Θείας Κωμωδίας του, επιχειρώ, ως μουσικός και εικαστικός, να ψηλαφήσω και να ανασύρω θραύσματα, που απέμειναν στο σκοτεινό δάσος της ψυχής μου: τα παιδικά χρόνια, την εφηβική ρέμβη και ορμητικότητα, τον έρωτα, τα διαβάσματα από τον Μπάυρον, τη Μαρία Σέλλεϊ, τις αδερφές Μπροντέ. Πρόκειται για ένα «ρέκβιεμ» της παιδικής ηλικίας, της ρομαντικής σπίθας της ψυχής, που ακόμα τρεμοπαίζει φλερτάροντας με τον αφανισμό. Όμως, το χιούμορ είναι η ευγένεια των απελπισμένων... Σας κλείνω, λοιπόν, το μάτι μέσα από παιγνιώδεις μεταμορφώσεις κλασσικών μορφών της μουσικής ιστορίας, όπως του Μότσαρτ- που, τί ειρωνεία, άφησε ένα από τα συγκλονιστικότερα ρέκβιεμ- ή μέσα από μεταμορφώσεις ρωμαλέων μορφών της φύσης, σε φιγούρες φελινιακές, τραγελαφικές, φιγούρες κάποιου παλκοσένικου για θεάματα βαριετέ ή κάποιου τσίρκου.... Ένας σκοτεινός τόπος, που ευνοεί την άνθιση της ευθραυστότητας, την υπαινικτικότητα και τον εκλεκτικισμό μεταξύ ήχων ,μορφών ή στίχων της punk, της ροκ, του ρομαντισμού ενός Κόλριτζ ή του αδιέξοδου φανταστικού κόσμου ενός Ίψεν. Μεταξύ του Μπράμς και ενός παιδικού μουσικού καρουζέλ στο ημίφως. Ένα στιγμιαίο ημερολόγιο
Open Access
«When you soften, when you open : that’s when the light can enter»
Παπαγεωργίου, Αγγελική (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Μία σειρά ζωγραφικών έργων, μία αφήγηση, ένας χώρος προσωπικής μυθολογίας η οποία έχει ως πρόθεση να ερευνήσει εκείνες τις στιγμές, εκείνα τα όνειρα που μέσα σε αυτά φαντάζουμε αιθέριοι, μη πραγματικοί. Σε έναν ενδιάμεσοχώρο, σε έναν απροσδιόριστο χρόνο, μεταξύ γνώριμου και αγνώστου, το οικείο ξεπερνιέται και η τρισδιάστατη πραγματικότητα μένει πίσω.
Open Access
Αενάως και αδιαλείπτως πορεύεται ...
Ασπρούλη, Χριστιάννα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Φ ύ σ η: από το αρχαιοελληνικό φύω φυτρώνω, θεριεύω, αναπτύσσομαι. Πολλές φορές η εστίαση στο φυσικό περιβάλλον ως μία συνολική έννοια γίνεται εφικτή με την χρήση του όρου "φύση" καθώς ο όρος του περιβάλλοντος εμπεριέχει μία ανθρωποκεντρική αντίληψη, φανερώνει μία οπτική για το όλον η οποία ξεκινάει από τον άνθρωπο και κατευθύνεται σε όλα αυτά που βρίσκονται γύρω του, χωρίς όμως απαραίτητα να συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του. Η φύση, με την ευρύτερή της έννοια, αναφέρεται στο φαινόμενο του φυσικού κόσμου και της ζωής γενικότερα. Εμπλοκή – συμπλοκή – απεμπλοκή: Εμπρόθετες λέξεις που σηματοδοτούν σύνθετες και ίσως πολυπαραγοντικές καταστάσεις σε επίπεδο συναισθημάτων, ιδεών, συμπεριφορών, βιωμάτων. Ανέκαθεν με συνέπαιρνε η ομορφιά, η δύναμη και η «αλαζονεία» της Φύσης με τις μυστηριακές συνάψεις και εκφάνσεις της. Από αυτό το σκεπτικό ορμώμενη, προσπαθώ να αποδώσω τα τέσσερα στοιχεία της: γαία – αήρ – ύδωρ – πυρ και πώς αυτά εν-πλέκονται, συν-πλέκονται και απ-εν-πλέκονται στο χώρο και το χρόνο. Το υλικό που χρησιμοποίησα για τη δημιουργία των τεσσάρων μεγάλων διαστάσεων έργων μου (5μ. x 2μ.) είναι λάδια και πρόθεσή μου ήταν να αναδείξω και υποδηλώσω μέσω αυτού του εικαστικού τετράπτυχου την αέναη και αδιάλειπτη δύναμη της Φύσης. Οι συμβολισμοί έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην εγκατάσταση που συμπληρώνει το κύριο έργο μου και περιμένουν να ανα καλυφθούν και απο-καλυφθούν. Σπαθί: υποδηλώνει την ισχύ, την εξουσία, την κυριαρχία. Επιλέχτηκε ως το κατ’εξοχήν διαχρονικό σύμβολο της ισχύος, της εξουσίας και της κυριαρχίας της Φύσης. Δύο σπαθιά σε σχηματική στήριξη χιαστί: υπογραμμίζουν τα εμπόδια που θέτει η Φύση στην όποια απονενοημένη και παράλογη σκέψη και πράξη καταστροφής της από τα έλλογα όντα. Το βίντεο και οι φωτογραφίες που ολοκληρώνουν το έργο μου αποτελούν την αρχειακή καταγραφή των δύο σφυρηλατημένων από εμένα σπαθιών που δημιουργήθηκαν στην École des Beaux-Arts de Paris στα πλαίσια του προγράμματος Εrasmus το χειμερινό εξάμηνο 2019-20. Εν κατακλείδι, ο απώτερος σκοπός του έργου μου είναι - όσο υπάρχει ακόμη ελπίδα - η ευτυχής συμπόρευση του λογισμού και της ψυχής του ανθρώπου με τη Μητέρα Φύση.
Open Access
Ανάμεσα στους τοίχους
Γεροντοπούλου, Νεφέλη (Πτυχιακή εργασία, 2025-10-10)
Η σειρά Ανάμεσα στους Τοίχους αποτελείται από δέκα ανάγλυφες κεραμικές πλάκες, καθεμία διαστάσεων 20 × 30 εκ. Το έργο προέκυψε μέσα από μια προσωπική διερεύνηση της έννοιας της απομόνωσης και του εγκλωβισμού, τόσο συναισθηματικά όσο και χωρικά. Η αφετηρία μου ήταν η παρατήρηση του πώς ένας άνθρωπος βιώνει τον περιορισμό, πώς ο χώρος γύρω του μετατρέπεται σε αντανάκλαση της εσωτερικής του κατάστασης. Στις επιφάνειες των πλακών αποτυπώνονται ίχνη χειρονομιών, κινήσεων και γραφών. Τα λόγια που εμφανίζονται επάνω τους είναι άλλοτε δικά μου και άλλοτε εμπνευσμένα από λογοτεχνικά αποσπάσματα. Δεν αποτελούν κυριολεκτικά αποσπάσματα κειμένων, αλλά προσωπικές αναφορές που λειτουργούν σαν ψίθυροι σκέψεων ή συναισθημάτων. Μέσα από αυτά, το έργο αποκτά μια επιπλέον διάσταση — τη γλώσσα ως ίχνος και ως μνήμη. Ο πηλός, ως υλικό, έχει καθοριστική σημασία στη διαδικασία. Είναι γήινος, απτός, ευάλωτος αλλά και ανθεκτικός. Κρατάει το αποτύπωμα της χειρονομίας και μεταφέρει τη σωματική εμπλοκή της δημιουργίας. Η εργασία με τον πηλό έγινε σταδιακά, μέσα από δοκιμές και παρατηρήσεις της υφής και της φόρμας, μέχρι να προκύψει η τελική σύνθεση των δέκα πλακών ως ενιαίας εγκατάστασης. Το έργο δεν αφηγείται μια συγκεκριμένη ιστορία. Αντίθετα, λειτουργεί σαν μια ανοιχτή αφήγηση φτιαγμένη από μικρά αποσπάσματα μνήμης και εμπειρίας. Στόχος μου είναι να δημιουργηθεί ένας χώρος σιωπής και στοχασμού, όπου ο θεατής μπορεί να αναγνωρίσει δικά του συναισθήματα και εσωτερικές εικόνες γύρω από την έννοια της απομόνωσης, της σιωπής και της μεταμόρφωσης.
Open Access
Άτιτλο
Αγγελάκα, Εύα (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-31)
Η ιαπωνική έννοια του «wabi-sabi» που αναγνωρίζει την ομορφιά της παροδικότητας και της ατέλειας των πραγμάτων, είναι κεντρικής σημασίας έννοια και μεθοδολογικό εργαλείο στο έργο μου. Οι πρωσικού μπλε κυανοτυπίες εμφανίζονται από αρνητικά σχέδια στο χέρι, από 3D ή από φιλμ, σε φυσικό βαμβακερό ύφασμα. Μέσα από εμπειρίες που διαμορφώνουν μία πολυπολιτισμική και κοσμοπολίτικη ιδιοσυγκρασία ως αποτέλεσμα της δεκαετούς διαμονής μου στην Ιαπωνία, τη Σουηδία και αλλού, διερευνώ τελετουργικά και ανιμιστικές παραδόσεις. Ερευνώ θέματα όπως η παντοδυναμία της Φύσης σε σχέση με την απομάκρυνση μας από αυτήν, τον Άνεμο (Άνιμα, Ψυχή, αλλά και η κινεζική φιλοσοφία των αέρηδων που προκαλούν όλες τις καταστάσεις του σώματος) και σύμβολα όπως ο Λωτός (ιερό φυτό στην Ασία και στη Μεσόγειο, σύμβολο θανάτου και αναγέννησης), ενώ ταυτοποιώ και αναδεικνύω κοινά σύμβολα και πρακτικές σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Αυτο-μυθιστορηματικοί χαρακτήρες συνυπάρχουν στην εικαστική επιφάνεια με υβριδικά πλάσματα και αρχετυπικά στοιχεία - των οποίων η γέννηση δεν έχει μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στο χρόνο αλλά ορίζει την ανθρωπότητα ως τέτοια - για να παράξουν αφηγήσεις και συνειρμούς που σχολιάζουν τη συλλογική ανθρώπινη εμπειρία.
Open Access
Αφηγήσεις
Σκανδάμη, Φωτεινή (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)
Είμαι η Φωτεινή Σκανδάμη. Από πολύ μικρή ξεκίνησα να ζωγραφίζω και να γράφω παραμύθια. Είχα όνειρο να μπω σε σχολή καλών τεχνών και με την πρώτη προσπάθεια που έκανα κατάφερα να περάσω στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Οι καθηγητές μου με βοήθησαν πάρα πολύ να ξεκινήσω να ζωγραφίζω, να μάθω να κάνω σύνθεση και να ζωγραφίζω τις λεπτομέρειες που με ενδιαφέρουν. Κατάφερα να ζωγραφίζω σιγά-σιγά μόνη μου με το δικό μου τρόπο. Το πρώτο όνειρό μου είναι να γίνω επαγγελματίας ζωγράφος και το δεύτερο όνειρό μου να γίνω επαγγελματίας συγγραφέας. Θα ήθελα τα παραμύθια που γράφω να εκδοθούν και να μεταφραστούν σε πολλές άλλες γλώσσες ώστε να τα διαβάσουν όλα τα παιδιά του κόσμου. Σημείωση Διδάσκουσας Ουρανίας Αναστασιάδου, Μέλος Ε.Ε.Π. του Τ.Ε.Τ. της Α.Σ.Κ.Τ.: Η Φωτεινή Σκανδάμη είναι κάτοικος ενός εικαστικού σύμπαντος ατελεύτητης και λεπτομερούς δημιουργικής έκφρασης. Το έργο της ανήκει χωρίς καμία επιτήδευση σε μία φυσική μετασύγχρονη οπτική μετεωριζόμενο μόνο του άνευ εικαστικών ή αισθητικών δανείων. Προς όφελος της αμεσότητας υπάρχει μία εμφατικότητα στην ακραία σύνθεση που υπερβαίνει την αναπαράσταση εμπεριέχοντάς την. Η εικαστική πράξη γίνεται ευεργετική για τη νεαρή καλλιτέχνιδα δίνοντάς της τη δυνατότητα να αναπτύξει ένα απόλυτα ιδιοσυγκρασιακό χαρακτήρα με έργα ελεύθερης ροής αυξημένων οπτικοακουστικών αντιλήψεων. Η Φωτεινή είναι ακούραστη εργάτρια, ικανή να εκδιπλώνει τις δομικές ικανότητές της υποστηρίζοντας ψυχή τε και σώματι ότι η νευροδιαφορετικότητα δύναται να παράγει μαγικά εικαστικά αφηγήματα.
Embargo
#για_εμάς
Ματσουκάκη, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)
Το project #για_εμάς είναι ένα φεμινιστικό ντοκιμαντέρ και αφορά έξι γυναίκες. Αυτά τα κορίτσια μου εμπιστεύτηκαν τις προσωπικές και αληθινές ιστορίες τους σχετικά με την έμφυλη βία την οποία έχουν βιώσει. Στο βίντεο διαβάζουν η μία την ιστορία της άλλης σε τυχαία σειρά. Έτσι προστατεύω τις φωνές τους και καμία κοπέλα δεν λέει στην πραγματικότητα την ιστορία της. Οι ιστορίες τους έχουν να κάνουν με κακοποιητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει ορατές ή μη. Για παράδειγμα, στο βίντεο ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά σωματικής βίας, ψυχολογικής βίας, σεξισμό, σεξουαλική παρενόχληση και βία. Οι γυναίκες αυτές ζουν στην Ελλάδα, σε μια πατριαρχική ακόμα κοινωνία όπως βλέπουμε. Οι ιστορίες είναι προσωπικές και αληθινές από την εφηβική τους ηλικία μέχρι και σήμερα. Οι αφηγήσεις συνομιλούν με ημερολογιακές καταγραφές από τις διακοπές τους και την καθημερινότητά τους. Οι διακοπές τους είναι όμορφες και ξέγνοιαστες. Μπορούμε επίσης να δούμε στιγμιότυπα της ελληνικής κουλτούρας όπως την ρεμπέτικη μουσική και τις μεγάλες παρέες. Επιπρόσθετα υπάρχουν στιγμές που οι αφηγήσεις κορυφώνονται με τα πλάνα του βίνεο και δίνουν την απάντηση που αυτές οι γυναίκες δεν μπόρεσαν τότε. Πέρα από την κακοποίησή τους είναι επιζώσες γεμάτες στοργή. Τέλος, η διαδικασία για την δημιουργία του project λειτούργησε θεραπευτικά στις γυναίκες αυτές. Καθώς στην αρχή είχαν τους ενδοιασμούς τους για την συμμετοχή στο project στην συνέχεια άλλαξε αυτό. Αρχικά μοιράστηκαν μεταξύ τους τις ιστορίες τους και σχολιάζανε ανάλογα. Έπειτα επεξεργάστηκα τα κείμενα με σκοπό να τα συρρικνώσω όσο γινόταν χωρίς να αλλοιώσω τις ιστορίες αλλά και το ύφος τους. Εκτύπωσα τις ιστορίες αυτές σε μικρά χαρτιά. Τα τύλιξα και η κάθε μία διάλεγε ένα από τα χαρτιά. Έτσι διάβαζε την ιστορία μιας άλλης γυναίκας. Αυτές οι ιστορίες συνοδεύονται από πλάνα ημερολογιακής καταγραφής από την καθημερινότητά τους όπως αναφέρω παραπάνω. Καμία μόνη!
Open Access
Γκράφιτι σε χαλί
Μπίτσης, Νικόλας (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)
«Δημιουργώ χαλιά από την αρχή, συνδυάζοντας την τέχνη του γκράφιτι με την υφαντική. Κάθε έργο είναι ένας διάλογος μεταξύ σύγχρονης αστικής έκφρασης και χειροποίητης δημιουργίας, με δυναμικά μοτίβα και ζωντανά χρώματα.»
Open Access
Εγκλωβισμός
Μήλιος, Αθανάσιος-Χρυσοβαλάντης (Πτυχιακή εργασία, 2024)
Μέσα από την έκθεση αυτή ο θεατής έρχεται σε επαφή με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι άνθρωποι στη σημερινή εποχή. Ο κοινωνικός αποκλεισμός λόγω διακρίσεων, η έλλειψη ενσυναίσθησης, οδηγούν τους νέους στην απομόνωση, αδιέξοδο, παραίτηση, φίμωση, σ’ έναν ψυχικό εγκλωβισμό. Αισθανόμαστε μόνοι, γιατί κανείς δεν μας ακούει και νιώθουμε ότι κανείς δε νοιάζεται χωρίς να μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους άλλους, χωρίς να μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας και τις ιδέες μας. Όλη μας η ζωή μια αναβολή. Αποκομμένοι από την κοινωνία οδηγούμαστε σον εγκλωβισμό. Ο άνθρωπος είναι μόνο ένας αριθμός, ζώντας προκαθορισμένα ξεχνάει τα όνειρα του. Κάποιες σκέψεις μου…
Open Access
Ζουγκεστίφ
Λουλές, Βασίλειος (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)
Η σύλληψη και η έμπνευση του έργου έγινε με αφορμή ένα δυσάρεστο γεγονός, έντονα δραματικό σε προσωπικό επίπεδο, στις 3 Ιανουαρίου 2024. Η προδοσία, ο ξαφνικός χωρισμός από τον άνθρωπο που αγάπησα με όλη μου τη καρδιά, αποτέλεσε έμπνευση και ανάγκη, να δημιουργηθεί το «ζουγκεστίφ» (zuggestiv). Ένα video art που διαρκεί όσο ένα πρωτοχρονιάτικο πυροτέχνημα.
Open Access
Ζωτικοί χώροι
Παναγοπούλου, Χριστίνα Ν. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Μέσα από τη, διαισθητικά, διερεύνηση της φόρμας, της γραμμής και των ποικίλων γραφών αναζητώ στοιχεία τα οποία θα με βοηθήσουν στη νοηματοδότηση της εικόνας που προκύπτει ώστε τελικά το έργο μου να έχει την ισορροπία που με εκφράζει και το περιεχόμενο που με αφορά. Με τη ζωγραφική βάζω μια τάξη σε δυσαρμονικές δυνάμεις αντιπαράθεσης, σύγκρουσης, διεκδίκησης κι ανταγωνισμού αποκαλύπτοντας έναν τρόπο συνύπαρξης, συμμετοχής, συμπερίληψης, αλληλεπίδρασης και ισορροπίας. Η επικοινωνία των επιμέρους σχημάτων εναλλάσσεται μεταξύ σκληρού ορίου, όπου η σύζευξη επιτυγχάνεται με χρωματική ή τονική συνάφεια κι άλλοτε πλαστικού ή μαλακού ή και πλασμένου ορίου σε βαθμό που τα σχήματα αποκτούν ακαθόριστα όρια μεταξύ τους. Με ενδιαφέρουν οι εντάσεις, οι οποίες δημιουργούνται με τις σκούρες γραμμές και το λευκό κενό, οι αντιθέσεις με τα γκρίζα και φωτεινά χρώματα, η διαφάνεια, το φως, οι ανάσες του καμβά. Βασική παράμετρος στην καλλιτεχνική πρακτική μου, είναι το σημείο όπου μεταβαίνω από μία παράσταση αρχικά δημιουργηθείσα από μια εσωτερική ανάγκη για δράση, σε μια σύνδεση της παράστασης αυτής με γεγονότα από τον πραγματικό κόσμο. Η εστίαση σε σημεία τα οποία έχουν προσωπικό ενδιαφέρον για μένα, δημιουργεί επαγωγικά και μέσα από την αφαίρεση, μια σύνδεση με την πραγματικότητα. Το έργο μου μετατρέπεται σταδιακά σε πρότυπο εφαλτήριο, στο οποίο αντιμετωπίζω την έννοια του ζωτικού χώρου σε ένα όμως πιο διευρυμένο επίπεδο από τη συνήθη παραδοχή του.

Browse by

Browsing Γκρίζα βιβλιογραφία by Studio "Ζωγραφικής Δ΄ - Painting Studio 4"

Results Per Page

Sort Options