Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.) by Studio "Χαρακτικής Α΄ - Printmaking Studio 1"
Results 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access Butterfly in my roomΜονιάκη, Αικατερίνη Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πεταλούδα μπήκε στο δωμάτιό μου. Είχαν περάσει πολλές ώρες να κάθομαι στο κρεβάτι. Όταν ήρθε η ώρα να ανάψω το φως, την πήρα χαμπάρι. Δεν είχα καταλάβει τι ήταν αυτό που πετούσε προς τη λάμπα και τρόμαξα προς στιγμήν. Δεν ήξερα πώς να τη βοηθήσω να βγει έξω, άνοιξα το παράθυρο αλλά δεν βγήκε. Είχε επικεντρωθεί στο να πετάει γύρω από το φως. Φοβήθηκα μην καεί και το έκλεισα, έμεινα με το φως της οθόνης του λάπτοπ. Σίγουρα ο ερχομός της πεταλούδας είχε περισσότερο ενδιαφέρον από τη μούφα ταινία που έβλεπα. Μα καλά πώς γίνεται σε όλα τα λαβ στόρι οι χαρακτήρες να είναι τόσο φλατ; Εγώ νομίζω ότι η διαδικασία του έρωτα είναι ένας κύκλος γεγονότων που ακόμα και εάν ολοκληρωθεί είναι προορισμένος να ξαναπαίξει σε λούπα στις ζωές μας. Κάθε φορά που εισχωρούμε στον κόσμο ενός άλλου γινόμαστε καινούρια άτομα, χτίζουμε μαζί έναν νέο κόσμο, που είτε γκρεμιστεί είτε όχι κουβαλάμε πάντα καμμάτια του στις τσέπες μας. Έναν κόσμο ‘δικό μας’, μυστικό και προστατευμένο καλά, που οι δικές μας λέξεις βγάζουν νόημα και έχουν πλάκα. Σίγουρα δεν είμαστε τόσο φλατ. Πάλι δεν βγήκε. Έκατσε στον τοίχο από πάνω μου. Δεν μπορούσα να την πιάσω γιατί φοβόμουν μην κάνω σκόνη τα φτερά της. Κάποια στιγμή ξεχάστηκα και άναψα το φώς, μόνο τότε ξανάρχισε να κάνει βόλτες γύρω από τη λάμπα. Το έκλεισα γρήγορα, δεν την έβλεπα πια, σκάναρα με τα μάτια μου όλο το δωμάτιο και τελικά την εντόπισα. Ήταν πάνω στο αγαπημένο μου φλοράλ φόρεμα, μέσα στη μισάνοιχτη ντουλάπα. Γέλασα, μάλλον την ξεγέλασαν τα λουλούδια αλλά αφού της αρέσει ΟΚ. Μου έκανε παρέα για περίπου τρεις μέρες, παρ’ότι το παράθυρο ήταν ανοιχτό. Μια την έβλεπα στον τοίχο ψηλά, μία κρυβόταν στη ντουλάπα. Χάρηκα με την επίσκεψη, πάντα ήθελα να κάνω τατού μια πεταλούδα. Η πεταλούδα είναι η ελπίδα, πετάει στο φως, είναι πολύχρωμη και εύθραυστη. Ζει στην καλοκαιρία, είναι στιγμή. Το πέταγμά της είναι μονοπάτι γύρω από το φως και ανάλαφρο σαν τον αέρα, στο δρόμο της είναι τα λουλούδια. Όταν ερωτευόμαστε έχουμε πεταλούδες στο στομάχι. Η πεταλούδα μεταμορφώνεται, βγαίνει από το κουκούλι της - εξέλιξη. Από την άλλη, πάνω απ’όλα μια πεταλούδα πρέπει είναι ελεύθερη, ίσως δεν έχει καμία δουλειά ακίνητη πάνω στο σώμα μου. Πώς θα φαίνονται άραγε τα τατού μου επάνω μου όταν μεγαλώσω; Δεν ξέρω αν κατάφερε να φύγει ποτέ, ή αν έμεινε για πάντα στη ντουλάπα και θα τη βρω όταν μαζέψω τα καλοκαιρινά μου ρούχα. Πάντως στο τέλος της τρίτης μέρας δεν την ξανασυνάντησα. Αναρωτιέμαι τι σκέψεις θα μου πυροδοτήσει η επόμενη πεταλούδα στο δωμάτιό μου, αν μπειItem Open Access Sub - ConsciousΧατζημιχαήλ, Μυρτώ (Πτυχιακή εργασία, 2022)Πεδίο μελέτης μου το αρχέγονο και πώς αυτό αναδύεται μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Αρχέγονα τα βασικά ένστικτα, αρχέγονο το συναίσθημα του έρωτα, η μοναξιά, η συνθήκη της συνύπαρξης, της γέννησης και του θανάτου. Θέματα και ερωτήματα που στροβιλίζουν στο ανθρώπινο νου και αφορούν σε βάθος όλους μας. Σκάβω να βρω όλα εκείνα που μας συνδέουν, τις ρίζες μας και τα μεταφράζω σε έργο με σκοπό την ένωση σε μια εποχή αποξένωσης.Item Open Access Η πηγήΑντωνιάδη, Άννα Α. (Πτυχιακή εργασία, 2021)Πρωταγωνιστές του έργου είναι κυρίως δέκα (10) λουλούδια, ο συμβολισμός και οι ιδιότητες των οποίων με ενέπνευσαν στο να τα ερευνήσω και να τα χρησιμοποιήσω ως φύλακες στο εσωτερικό μου ταξίδι προς την ίαση. Η φύση τους έχει συνδεθεί με φαρμακευτική, ψυχοτρόπο και θανατηφόρα χρήση, ανάλογα με τη δόση -γιατί όπως είπε ο Παράκελσος, η δόση κάνει το δηλητήριο- . Ανά τους αιώνες χρησιμοποιούνται σε θεραπείες σώματος και ψυχής. Ο υοσκύαμος χρησιμοποιήθηκε από τις ιέρειες των Δελφών για να έρθουν σε έκσταση, ζητώντας να παραδοθούμε στο άγνωστο, ενώ μαζί με την οπιούχο παπαρούνα αποτέλεσαν συστατικά του μυθικού ποτού νηπενθές, που καταλαγιάζει τον πόνο μέσω της λήθης. Ο ελλέβορος υπόσχεται ζωή μετά το θάνατο (του εαυτού) ανθίζοντας μες στον χειμώνα, το εντελβάις λάμπει μοναχό του στα πιο ψηλά και παγωμένα βουνά. Η δατούρα σύμφωνα με το μύθο φύτρωσε από το στήθος του θεού Σίβα όταν εκείνος ήπιε όλο το δηλητήριο του κοσμικού ωκεανού. Έτσι κι εμείς μπορούμε να μεταμορφώσουμε τον πόνο. Το μιγκέ συμβολίζει την επιστροφή στην ευτυχία, το κώνειο τα όρια και την αποδοχή της σκιάς, η δακτυλίτιδα γιατρεύει την πονεμένη καρδιά, το ακόνιτο φύτρωσε από το σάλιο του Κέρβερου, συμβολίζοντας τον θάνατο αλλά και την αναγέννηση μέσω αυτού, η μπελαντόνα όμορφη και θανατηφόρα βοηθά να καταλάβουμε τη θηλυκή μας δύναμη και να γιατρέψουμε μονάχοι τις πληγές μέσα μας. Πολλά από αυτά τα φυτά φυτρώνουν πλάι σε εγκαταλελειμμένο κτίρια, χωματόδρομους, μέσα στη μοναξιά και το σκοτάδι. Αναλγητικά του πόνου, ιερά σε μάγισσες και χθόνιους Θεούς, φυτά ψυχοπομποί, που κινούνται ανάμεσα σε φως και σκοτάδι, με τη δυνατότητα να σκοτώσουν, να τρελάνουν και να γιατρέψουν, που μας μαθαίνουν την επιλογή του τι να κάνουμε το σκοτάδι μας. Από τα σύμβολα, το ερπετό ηγείται συνδεδεμένο με την αναγέννηση μέσω της αυτοκαταστροφής, η σπείρα θυμίζει την κυκλικότητα της ζωής και το ταξίδι από και προς τον εαυτό, το αλχημικό τρίγωνο συνδέεται με την πορεία της ψυχής, το αιδείο είναι η προσωποποίηση της πηγής, η είσοδος μας στον κόσμο, το κύπελλο της υγείας περιέχει δηλητήριο ή γιατρικό, εμείς διαλέγουμε. Ελπίζοντας λοιπόν πως με οδηγούς άνθη και αρχαία σύμβολα, θα δω την αλήθεια μέσα μου, ώστε να ανθίσω κι εγώ, επικαλούμαι το φως με μέσο το σκοτάδι, για να επιστρέψω στον εαυτό που έχασα, προορισμό και πηγή.”