Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.) by Category "Βιντεοτέχνη"
Results 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access ÖndögΒουδούρη, Χρυσούλα Χ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Ένα κλασικά ζωγραφισμένο stop carrè animation σε άσπρο μαύρο. Το αυγό ταξιδεύει, αναπνέει, πετάει, ζει! Όλα ανατρέπονται σ ένα ονειροπόλημα όπου η μετάβαση από τη φαντασία στην πραγματικότητα συγχωνεύεται σ' ένα κοινό πεδίο. öndög, αυγό στα μογγολικά μοιράζεται τον τίτλο με την ομότιτλη βραβευμένη φεστιβαλική ταινία του Wang Quan'an. Η ταινία προσεγγίζει μια εικόνα μάλλον ανεστίαστη και συνδέει ένα φαντασιακό κόσμο κι ότι απροσδόκητα μπορεί να προκύψει μέσα σ’ αυτό και υπερβαίνει την οριακή συνθήκη. Yλικά, λάδι, ακρυλικό, κάρβουνο, μελάνι, εντούτοις πειραματίζεται και με την ύλη.Item Open Access Post - OrganicΠανέρας, Σταύρος Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Στη παρούσα πτυχιακή εργασία επιχειρώ να ερμηνεύσω εικαστικά, τι είναι πραγματικό. Είναι κάτι που μπορεί να αναπαραχθεί – όπως τα δέντρα; Ή καλύτερα, είναι κάτι που έχει πάντοτε ήδη αναπαραχθεί – όπως το οξυγόνο που αναπνέουμε; Φθάνοντας σε ένα χρονικό σημείο όπου το πραγματικό, εξαιτίας των ανθρωπογενών παρεμβάσεων, δεν θα έχει ξανά την ευκαιρία να παράγει τον εαυτό του, η λειτουργία τεχνητών μοντέλων εντός ενός συστήματος συνεχούς καταστροφής, φαντάζει ζωτικής σημασίας για την ίδια μας την ύπαρξη. Ζούμε σε καιρούς διαρκούς γέννησης μιας νέας κάθε φορά πραγματικότητας. Ωστόσο, καμία από αυτές δεν θα έρθει να βάλει τέλος, σε αυτήν την δίχως τέλος προσομοίωση της πραγματικότητας που ζούμε – εκτός από την πλήρη κατάρρευση κάθε ψήγματος, κάθε θραυσματικού της στοιχείου. Σ’ αυτό λοιπόν το πέρασμα, ξεκινά η τεχνητή ανάσταση όλων των σημείων, ως μια λύση για την αποτροπή κάθε περαιτέρω πραγματικής καταστροφής. Αυτή η προεξοφλημένη τεχνητή ανάσταση δεν θα αφήνει πλέον καμιά ευκαιρία στο ίδιο το συμβάν της καταστροφής και του θανάτου. Ποιος θα το φανταζόταν, η στροφή σε μια τεχνητή προσομοίωση να γίνει η πιο τρελή μας ελπίδα για να ζήσουμε το αληθινό.Item Open Access Αενάως και αδιαλείπτως πορεύεται ...Ασπρούλη, Χριστιάννα (Πτυχιακή εργασία, 2022)Φ ύ σ η: από το αρχαιοελληνικό φύω φυτρώνω, θεριεύω, αναπτύσσομαι. Πολλές φορές η εστίαση στο φυσικό περιβάλλον ως μία συνολική έννοια γίνεται εφικτή με την χρήση του όρου "φύση" καθώς ο όρος του περιβάλλοντος εμπεριέχει μία ανθρωποκεντρική αντίληψη, φανερώνει μία οπτική για το όλον η οποία ξεκινάει από τον άνθρωπο και κατευθύνεται σε όλα αυτά που βρίσκονται γύρω του, χωρίς όμως απαραίτητα να συμπεριλαμβάνει και τον εαυτό του. Η φύση, με την ευρύτερή της έννοια, αναφέρεται στο φαινόμενο του φυσικού κόσμου και της ζωής γενικότερα. Εμπλοκή – συμπλοκή – απεμπλοκή: Εμπρόθετες λέξεις που σηματοδοτούν σύνθετες και ίσως πολυπαραγοντικές καταστάσεις σε επίπεδο συναισθημάτων, ιδεών, συμπεριφορών, βιωμάτων. Ανέκαθεν με συνέπαιρνε η ομορφιά, η δύναμη και η «αλαζονεία» της Φύσης με τις μυστηριακές συνάψεις και εκφάνσεις της. Από αυτό το σκεπτικό ορμώμενη, προσπαθώ να αποδώσω τα τέσσερα στοιχεία της: γαία – αήρ – ύδωρ – πυρ και πώς αυτά εν-πλέκονται, συν-πλέκονται και απ-εν-πλέκονται στο χώρο και το χρόνο. Το υλικό που χρησιμοποίησα για τη δημιουργία των τεσσάρων μεγάλων διαστάσεων έργων μου (5μ. x 2μ.) είναι λάδια και πρόθεσή μου ήταν να αναδείξω και υποδηλώσω μέσω αυτού του εικαστικού τετράπτυχου την αέναη και αδιάλειπτη δύναμη της Φύσης. Οι συμβολισμοί έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην εγκατάσταση που συμπληρώνει το κύριο έργο μου και περιμένουν να ανα καλυφθούν και απο-καλυφθούν. Σπαθί: υποδηλώνει την ισχύ, την εξουσία, την κυριαρχία. Επιλέχτηκε ως το κατ’εξοχήν διαχρονικό σύμβολο της ισχύος, της εξουσίας και της κυριαρχίας της Φύσης. Δύο σπαθιά σε σχηματική στήριξη χιαστί: υπογραμμίζουν τα εμπόδια που θέτει η Φύση στην όποια απονενοημένη και παράλογη σκέψη και πράξη καταστροφής της από τα έλλογα όντα. Το βίντεο και οι φωτογραφίες που ολοκληρώνουν το έργο μου αποτελούν την αρχειακή καταγραφή των δύο σφυρηλατημένων από εμένα σπαθιών που δημιουργήθηκαν στην École des Beaux-Arts de Paris στα πλαίσια του προγράμματος Εrasmus το χειμερινό εξάμηνο 2019-20. Εν κατακλείδι, ο απώτερος σκοπός του έργου μου είναι - όσο υπάρχει ακόμη ελπίδα - η ευτυχής συμπόρευση του λογισμού και της ψυχής του ανθρώπου με τη Μητέρα Φύση.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Φωτεινής ΤάτσηςΤάτση, Φωτεινή (Πτυχιακή εργασία, 2022)Σε αυτό το έργο έρχομαι να παρουσιάσω μια εκδοχή των καταγγελιών που δημοσιεύτηκαν με πρωταγωνίστρια την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το σύντομο παρελθόν και αφορούν παραβιαστηκές συμπεριφορές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις κ.ά. με κατηγορούμενους κάποιους από τους καθηγητές της σχολής. Επιλέγω να ‘’ξανά- δημοσιεύσω’’ τις γνωστές για τον φοιτητικό σύλλογο καταγγελίες σε μια καινούργια εκδοχή ακριβώς γιατί νιώθω ευθύνη στην κάλυψη αυτού του σιωπηλού κενού που διαιωνίζει και νορμαλοποιεί μια παραβατική κατάσταση και ελπίζω πως έτσι συμβάλω στην γενικότερη προσπάθεια τερματισμού ενός πανεπιστημιακού περιβάλλοντος διαρκούς μαζικής δυσφορίας. Πλανάται μια εκκωφαντική σιωπή που ακόμα και τώρα, μετά από 90 και πάνω καταγγελίες συνεχίζει να υπερισχύει, μοτίβα συμπεριφορών δεν έχουν αλλάξει και οι καταγγελίες έχουν αποτελέσει αφορμή παραπάνω χλευασμού από το καθηγητικό προσωπικό προς τ@ φοιτητ@, ενώ οι συνέπειες, αν προκύψουν ποτέ για τους θύτες, μοιάζει να αργούν. Το έργο αποτελεί μια σύγχρονη ερμηνεία και κριτική πάνω στον μύθο της Μέδουσας, έτσι όπως τον μεταδίδει ο Οβίδιος. Σε αυτή την εκδοχή, η Μέδουσα πέφτει θύμα βιασμού από τον Ποσειδώνα και τιμωρείται με την μεταμόρφωση της σε ένα γυναικείο τέρας με φίδια αντί για μαλλιά, που πετρώνει με το βλέμμα της όποιον τολμάει να την κοιτάξει. Μέσα από την ηχητική εγκατάσταση, ο μύθος παίρνει σύγχρονη διάσταση και μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ. Στον χώρο δημιουργείται ένα ηχοσύμπαν γύρω από την μορφή της Μέδουσας, οι φωνές που ακούγονται αναφέρονται σε εκείνη, γίνονται εκείνη, εκείνη και την κάθε μια μας, συνθέτοντας έτσι ένα πλέγμα ήχων παρηγοριάς και οργής, πόνου και ελπίδας, μια σειρά από πένθιμες συνοδείες που την ακολουθούν υπενθυμίζοντάς της πως δεν είναι μόνη. Η ιστορία της Μέδουσας δεν αποτελεί εξαίρεση, πρόκειται για μια ιστορία που έχει χειραγωγηθεί από χιλιάδες χρόνια πατριαρχικών αξιών, συμπεριλαμβανομένης της κουλτούρας του βιασμού και της δαιμονοποίησης των θυμάτων σεξουαλικής επίθεσης. Η μυθολογία όπως είναι γνωστή στις ήμερες μας, αποτελεί πεδίο πατριαρχικής αναπαράστασης και επιβολής, και το έργο είναι μια προσπάθεια από- πατριαρχοποίησης της μυθολογικής αφήγησης και επανανοηματοδότησης του συμβόλου της Μέδουσας από ύπουλο γυναικείο τέρας σε σύμβολο που προσωποποιεί την γυναικεία οργή, σύμβολο ενός θύματος που θυσιάστηκε επειδή αποτέλεσε απειλή για την πατριαρχία, σύμβολο δύναμης και εκδίκησης, επίκαιρο ακόμα και σήμερα, αφού μέχρι και σήμερα είναι σαφές πως στην κοινωνία μας η σεξουαλικά και πνευματικά ανεξάρτητη γυναίκα είναι ένα τρομακτικό θέαμα