Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing Τμήμα Εικαστικών Τεχνών (Π. Ε.) by Advisor "Κώτσιου-Πετρέλη, Ντίνα"
Results 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access Butterfly in my roomΜονιάκη, Αικατερίνη Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πεταλούδα μπήκε στο δωμάτιό μου. Είχαν περάσει πολλές ώρες να κάθομαι στο κρεβάτι. Όταν ήρθε η ώρα να ανάψω το φως, την πήρα χαμπάρι. Δεν είχα καταλάβει τι ήταν αυτό που πετούσε προς τη λάμπα και τρόμαξα προς στιγμήν. Δεν ήξερα πώς να τη βοηθήσω να βγει έξω, άνοιξα το παράθυρο αλλά δεν βγήκε. Είχε επικεντρωθεί στο να πετάει γύρω από το φως. Φοβήθηκα μην καεί και το έκλεισα, έμεινα με το φως της οθόνης του λάπτοπ. Σίγουρα ο ερχομός της πεταλούδας είχε περισσότερο ενδιαφέρον από τη μούφα ταινία που έβλεπα. Μα καλά πώς γίνεται σε όλα τα λαβ στόρι οι χαρακτήρες να είναι τόσο φλατ; Εγώ νομίζω ότι η διαδικασία του έρωτα είναι ένας κύκλος γεγονότων που ακόμα και εάν ολοκληρωθεί είναι προορισμένος να ξαναπαίξει σε λούπα στις ζωές μας. Κάθε φορά που εισχωρούμε στον κόσμο ενός άλλου γινόμαστε καινούρια άτομα, χτίζουμε μαζί έναν νέο κόσμο, που είτε γκρεμιστεί είτε όχι κουβαλάμε πάντα καμμάτια του στις τσέπες μας. Έναν κόσμο ‘δικό μας’, μυστικό και προστατευμένο καλά, που οι δικές μας λέξεις βγάζουν νόημα και έχουν πλάκα. Σίγουρα δεν είμαστε τόσο φλατ. Πάλι δεν βγήκε. Έκατσε στον τοίχο από πάνω μου. Δεν μπορούσα να την πιάσω γιατί φοβόμουν μην κάνω σκόνη τα φτερά της. Κάποια στιγμή ξεχάστηκα και άναψα το φώς, μόνο τότε ξανάρχισε να κάνει βόλτες γύρω από τη λάμπα. Το έκλεισα γρήγορα, δεν την έβλεπα πια, σκάναρα με τα μάτια μου όλο το δωμάτιο και τελικά την εντόπισα. Ήταν πάνω στο αγαπημένο μου φλοράλ φόρεμα, μέσα στη μισάνοιχτη ντουλάπα. Γέλασα, μάλλον την ξεγέλασαν τα λουλούδια αλλά αφού της αρέσει ΟΚ. Μου έκανε παρέα για περίπου τρεις μέρες, παρ’ότι το παράθυρο ήταν ανοιχτό. Μια την έβλεπα στον τοίχο ψηλά, μία κρυβόταν στη ντουλάπα. Χάρηκα με την επίσκεψη, πάντα ήθελα να κάνω τατού μια πεταλούδα. Η πεταλούδα είναι η ελπίδα, πετάει στο φως, είναι πολύχρωμη και εύθραυστη. Ζει στην καλοκαιρία, είναι στιγμή. Το πέταγμά της είναι μονοπάτι γύρω από το φως και ανάλαφρο σαν τον αέρα, στο δρόμο της είναι τα λουλούδια. Όταν ερωτευόμαστε έχουμε πεταλούδες στο στομάχι. Η πεταλούδα μεταμορφώνεται, βγαίνει από το κουκούλι της - εξέλιξη. Από την άλλη, πάνω απ’όλα μια πεταλούδα πρέπει είναι ελεύθερη, ίσως δεν έχει καμία δουλειά ακίνητη πάνω στο σώμα μου. Πώς θα φαίνονται άραγε τα τατού μου επάνω μου όταν μεγαλώσω; Δεν ξέρω αν κατάφερε να φύγει ποτέ, ή αν έμεινε για πάντα στη ντουλάπα και θα τη βρω όταν μαζέψω τα καλοκαιρινά μου ρούχα. Πάντως στο τέλος της τρίτης μέρας δεν την ξανασυνάντησα. Αναρωτιέμαι τι σκέψεις θα μου πυροδοτήσει η επόμενη πεταλούδα στο δωμάτιό μου, αν μπειItem Open Access Εργασία του Πεφάνη ΝικήταΠεφάνης, Νικήτας (Πτυχιακή εργασία, 2023)Εξερευνώντας τις δυνατότητες της χαλκογραφίας, στέκομαι στην αγάπη μου για την παρατήρηση του φυσικού σώματος. Με έμφαση στην λυρική ανατομία και την ανεπαίσθητη κίνηση τοποθετώ τα μοντέλα μου σε έναν ιστορικό χώρο με σκοπό να σκηνοθετήσω το καρέ πέραν μιας απλής παρατήρησης. Μπαίνω στην διαδικασία λοιπόν, να χρησιμοποιώ τον ψυχισμό του μοντέλου και στην συνέχεια να δημιουργώ την συνθήκη στην οποία θα ενταχθεί αυτό μέσα σε ένα εικονοποιητικό πλαίσιο. Σκοπός μου είναι να καθρεφτίζει τον εσωτερικό του κόσμο, καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια ανεπαίσθητη σύνδεση με τον αποδέκτη. Ελλείψει δραματικών κινήσεων των μοντέλων μου, μπαίνω στην διαδικασία παρατήρησης της ανεπαίσθητης πόζας με σκοπό να την υποβάλλω με μια αίσθηση αποστασιοποίησης, αινιγματικότητας και με μια τάση για μια αφηγηματική ενδοσκόπηση. Ο πρωταγωνιστής στο έργο μου αποστρέφεται από το βλέμμα του θεατή με σκοπό να εντείνει τις σκέψεις γύρω από την αυτοπαρατήρηση και την υπαρξιακή αγωνία. Η μελαγχολία άλλωστε, είναι εμφανής και διάχυτη στο έργο. Απλώνεται στις μεσαίες τονικότητες που υποδέχονται τα λεπταίσθητα φωτεινά σημεία σαν ανάσες, με σκοπό να φωτίσουν την εν γένει κρυφή ελπίδα που διακατέχει την φύση μας. Μέσω των ιδανικών προτύπων που αρχίζουν να σκιαγραφούνται στα αναγεννησιακά πρότυπα, σαν καλλιτέχνης, τείνω να μιμούμαι τον τρόπο, την υφή και το στυλ μεγάλων πατέρων της χαρακτικής με σκοπό όχι μόνο να μελετήσω, να πιάσω και να αφουγκραστώ την ποιοτική προσέγγιση των εικαστικών πατέρων αυτών, αλλά και να μεταλαμπαδεύσω την γνώση, το πάθος και τον κρυφό χαρακτήρα που κρύβει το μοναδικό ιδίωμα του καλλιτέχνη. Μέσα από το ταξίδι αυτό στοχεύω στο να φτάσω κοντά με τις ρίζες του chiaroscuro και μέσα από την ιστορικότητα της διαδρομής αυτής να προσεγγίσω το σημείο μιας άμεσης συνομιλίας με το σήμερα, αποτυπώνοντας με παρόμοιες υφές τα σκηνικά που πλαισιώνουν τα μοντέλα που επιλέγω. Η συνομιλία αυτή για μένα είναι τόσο σημαντική όσο και ο ίδιος ο διάλογος με την τεχνική αυτή καθαυτή όσο και με τους ίδιους του πρωτοπόρους αυτού του εικαστικού στυλ και έτσι παλαιό και νέο ενώνονται σαν μια μουσική πράξη με απώτερο σκοπό ένα ρυθμικό αποτέλεσμα που εναλλάσσεται με αρμονία.Item Open Access Η πηγήΑντωνιάδη, Άννα Α. (Πτυχιακή εργασία, 2021)Πρωταγωνιστές του έργου είναι κυρίως δέκα (10) λουλούδια, ο συμβολισμός και οι ιδιότητες των οποίων με ενέπνευσαν στο να τα ερευνήσω και να τα χρησιμοποιήσω ως φύλακες στο εσωτερικό μου ταξίδι προς την ίαση. Η φύση τους έχει συνδεθεί με φαρμακευτική, ψυχοτρόπο και θανατηφόρα χρήση, ανάλογα με τη δόση -γιατί όπως είπε ο Παράκελσος, η δόση κάνει το δηλητήριο- . Ανά τους αιώνες χρησιμοποιούνται σε θεραπείες σώματος και ψυχής. Ο υοσκύαμος χρησιμοποιήθηκε από τις ιέρειες των Δελφών για να έρθουν σε έκσταση, ζητώντας να παραδοθούμε στο άγνωστο, ενώ μαζί με την οπιούχο παπαρούνα αποτέλεσαν συστατικά του μυθικού ποτού νηπενθές, που καταλαγιάζει τον πόνο μέσω της λήθης. Ο ελλέβορος υπόσχεται ζωή μετά το θάνατο (του εαυτού) ανθίζοντας μες στον χειμώνα, το εντελβάις λάμπει μοναχό του στα πιο ψηλά και παγωμένα βουνά. Η δατούρα σύμφωνα με το μύθο φύτρωσε από το στήθος του θεού Σίβα όταν εκείνος ήπιε όλο το δηλητήριο του κοσμικού ωκεανού. Έτσι κι εμείς μπορούμε να μεταμορφώσουμε τον πόνο. Το μιγκέ συμβολίζει την επιστροφή στην ευτυχία, το κώνειο τα όρια και την αποδοχή της σκιάς, η δακτυλίτιδα γιατρεύει την πονεμένη καρδιά, το ακόνιτο φύτρωσε από το σάλιο του Κέρβερου, συμβολίζοντας τον θάνατο αλλά και την αναγέννηση μέσω αυτού, η μπελαντόνα όμορφη και θανατηφόρα βοηθά να καταλάβουμε τη θηλυκή μας δύναμη και να γιατρέψουμε μονάχοι τις πληγές μέσα μας. Πολλά από αυτά τα φυτά φυτρώνουν πλάι σε εγκαταλελειμμένο κτίρια, χωματόδρομους, μέσα στη μοναξιά και το σκοτάδι. Αναλγητικά του πόνου, ιερά σε μάγισσες και χθόνιους Θεούς, φυτά ψυχοπομποί, που κινούνται ανάμεσα σε φως και σκοτάδι, με τη δυνατότητα να σκοτώσουν, να τρελάνουν και να γιατρέψουν, που μας μαθαίνουν την επιλογή του τι να κάνουμε το σκοτάδι μας. Από τα σύμβολα, το ερπετό ηγείται συνδεδεμένο με την αναγέννηση μέσω της αυτοκαταστροφής, η σπείρα θυμίζει την κυκλικότητα της ζωής και το ταξίδι από και προς τον εαυτό, το αλχημικό τρίγωνο συνδέεται με την πορεία της ψυχής, το αιδείο είναι η προσωποποίηση της πηγής, η είσοδος μας στον κόσμο, το κύπελλο της υγείας περιέχει δηλητήριο ή γιατρικό, εμείς διαλέγουμε. Ελπίζοντας λοιπόν πως με οδηγούς άνθη και αρχαία σύμβολα, θα δω την αλήθεια μέσα μου, ώστε να ανθίσω κι εγώ, επικαλούμαι το φως με μέσο το σκοτάδι, για να επιστρέψω στον εαυτό που έχασα, προορισμό και πηγή.”Item Open Access Ιστορίες χωρίς ΤέλοςΣτεφάνου, Γαρυφαλλιά-Αλεξία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Το σύνολό των έργων αυτών αναφέρεται σε εμπειρίες , σκέψεις , συνήθειες και καταστάσεις της καθημερινότητάς μας που άλλες φορές τα κάνουμε μηχανικά και άλλες φορές καταλαμβάνουν όλη τη σκέψη μας. Χαρακτικά έργα μικτής τεχνικής ξυλογραφίας και οξυγραφίας με επιρροές από εικονογράφηση, comic , animation. Η χαρακτική είναι ένα μέσο με πολλές δυνατότητες , και στο έργο αυτό μας δείχνει το πώς η ιστορία μένει πάνω στη μήτρα και συνεχίζει να υπάρχει και αφού το έργο έχει ‘’τελειώσει΄’.