Ξεκίνησα με γκράφιτι σε εφηβική ηλικία. Μου έδινε τη δυνατότητα να επεμβαίνω σε μέρη από όπου περνούσα καθημερινά, αφήνοντας το στίγμα μου. Ανάγκη μου ήταν να υπάρξω, να ενταχθώ κοινωνικά μέσω αυτού. Τα χρώματα, οι επιφάνειες, τα μέσα ήρθαν όταν τα είχα πραγματική ανάγκη. Ζωγραφίζω άρα υπάρχω, το άγχος σταματάει μόλις πιάνω το μολύβι. Η ζωγραφική μου επιθυμεί να είναι ένα σχόλιο πηγαίο, δικό μου σε σχέση με την κοινωνία. Ζωγραφίζω στο καλλιτεχνικό μου βιβλίο, στον μουσαμά, στο χαρτί ή στον τοίχο. Πειραματίζομαι στην εικόνα που δημιουργώ, γράφω και σβήνω. Κάθε μουντζούρα έρχεται να με κατευθύνει. Δημιουργώ κόσμους παράταιρους με πρωταγωνιστές φαντασιακά υποκείμενα, το βλέμμα τους εκφράζει το βίωμά μου. Μιλώντας γι’ αυτό που δεν φαίνεται και πιθανά δεν λέγεται· όμως συμβαίνει.
