Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (Π. Ε.) by Advisor "Πούλος, Παναγιώτης, 1954-"
Results 1 - 7 of 7
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access Vivre sa vie. Κινηματογράφος και ζωή σε 12 ταμπλώΚαρρά, Μαριλένα (Πτυχιακή εργασία, 2016)Η ταινία του Jean- Luc Godard, Vivre sa vie: Film en douze tableaux' (1962) αποτελεί το επίκεντρο των ερωτημάτων της παρούσας εργασίας, ερωτήματα που στόχο έχουν να αναδείξουν τις συγκρούσεις που παράγουν οι κινηματογραφικές εικόνες και οι σχέσεις τους. Για να επιτευχθεί αυτό, η δομή θα βασιστεί σε μια διάκριση 12 μερών, κατ’ αντιστοιχία με τη διαίρεση της ταινίας σε 12 ταμπλώ. Η ταξινόμηση αυτή δεν αφορά παρά σε μια προσπάθεια χαρτογράφησης του κινηματογραφικού έργου, με στόχο τη διερεύνηση της ταυτότητάς του ως πολιτισμικού κειμένου.Item Restricted access Αντανακλαστικές οθόνες : μέσα στον χείμαρο των κινουμένων - εικόνων : τα ντοκυμαντέρ του Dziga VertovΣταυράκη, Ελένη Χριστίνα (Πτυχιακή εργασία, 2019-09)Πρωταρχική στόχευση της παρούσας εργασίας αποτελεί η παρουσίαση, μέσω του κινηματογραφικού μέσου, μιας φόρμας και θεωρίας που αντανακλαστικά αποκαλύπτει την ίδια τη διαδικασία αντίληψης. Μια φόρμα που συνδέει φαινομενικά ανόμοια και ασυνεχή κομμάτια φιλμ με σκοπό να προβάλει στην οθόνη τους τρόπους με τους οποίους λειτουργεί η ανθρώπινη σκέψη. Το επόμενο σημαντικό θέμα της εργασίας, που αφορά το περιεχόμενο του κινηματογραφικού έργου, τίθεται σ’ ένα ευρύτερο κοινωνιολογικό και πολιτικό πλαίσιο. Θα προσπαθήσω να καταγράψω τις επιρροές που μπορεί να ασκήσει ένα ιδεολογικό και πολιτικό περιβάλλον στο θέμα της κινούμενης-εικόνας, τις επιπτώσεις της λογοκρισίας στο έργο, καθώς και να αναδείξω με ποιους τρόπους επιτυγχάνεται η χειραγώγηση των θεατών μέσω της έντονης αφηγηματικότητας. Το τρίτο θέμα ασχολείται με εναλλακτικούς τύπους ιστοριογραφίας και με το ερώτημα αν συγκεκριμένα φιλμ θα μπορούσαν να υιοθετήσουν αυτό τον όρο ή αν αξίζουν να χρησιμοποιηθούν απλώς για μελλοντικά έργα αυτού του χαρακτήραItem Restricted access Δικαιοσύνη και επεκείνα : αμαρτήματα και μεταθανάτιες ποινές στη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή τέχνηΠαπαναστασίου, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2016)Η δυσκολία διαχείρισης του πεπερασμένου της ανθρώπινης ύπαρξης και η ελπίδα για την αιώνια ζωή συνιστούν διαχρονικά βασικές ανησυχίες του ανθρώπου. Οι πεποιθήσεις και δοξασίες για τα περί της μετά θάνατον τύχης αποτελούν κοινό χαρακτηριστικό όλων των θρησκειών, συμπεριλαμβανομένου και του Χριστιανισμού, ο οποίος ενσωμάτωσε εν μέρει τις αρχαίες αντιλήψεις για τη μεταθανάτια τύχη των θνητών στο χριστιανικό εσχατολογικό οικοδόμημα, το οποίο εισάγει την πίστη στην ανάσταση των νεκρών.Item Open Access Η ανάγνωση της συγγραφικής μεθόδου του Χάρολντ Πίντερ μέσα από την αισθητική θεωρία του Ζακ ΡανσιέρΑντωνιάδου, Παναγιώτα (Πτυχιακή εργασία, 2020)Η παρούσα εργασία κα προσπαθήσει να ορίσει την μεθοδολογία του Πίντερ όπως αυτή παρουσιάζεται από τον ίδιο στην ομιλία του με τίτλο Τέχνη Αλήθεια και Πολιτική στην τελετή παράδοσης του Νόμπελ λογοτεχνίας (13 Οκτωβρίου 2005). Έπειτα το πρώτο ερώτημα που κα κληθεί να απαντήσει είναι το κατά πόσο αυτή η μεθοδολογία επιδρά στο επιλεγμένο θεατρικό έργο του Πίντερ «πάρτι γενεθλίων» καθώς και πως επιδρά στις ιδιότητες που εμπλέκει δηλαδή στον συγγραφέα, στον θεατή και στο πολίτη και τέλος μέσα από μια αντίστροφη διαδικασία πως εμπλέκει τις τρεις αυτές ιδιότητες μεταξύ τους. Η εργασία θα προσπαθήσει να ακολουθήσει παράλληλα δύο διαδρομές. Η πρώτη διαδρομή εστιάζει στη μεθοδολογία του Πίντερ η οποία πρόκειται να εξηγήσει την κατασκευή των προσώπων του θεατρικού έργου. Η κατασκευή αυτή συντελείται μέσα από κάποιους μετασχηματισμούς που προκαλούνται αρχικά στο ατομικό επίπεδο της συγγραφής του θεατρικού έργου. Σε δεύτερο επίπεδο στο κεφάλαιο του θεατή συντελείται ένας αντίστροφος μετασχηματισμός και τα πρόσωπα του θεατρικού έργου γίνονται ανεξάρτητα πρόσωπα, ίσα με κάθε άλλο πρόσωπο, έτσι αποκτούν και εκείνα την δική τους αρχή. Ο δεύτερος βασικός άξονας της διαδρομής είναι η προσέγγιση της σχετικής τέχνης από τον Ρανσιέρ. Αρχικά σύμφωνα με τον Ρανσιέρ η σχετική τέχνη συνίσταται στην κατασκευή χώρων και σχέσεων. Στο δεύτερο κεφάλαιο η εργασία θα προσπαθήσει να εφαρμόσει την αισθητική θεωρία του Ρανσιέρ στο θεατρικό κείμενο ώστε να αποκαλύψει τις δυο βασικές αρχές του Πίντερ την «την αναζήτηση της αλήθειας» και την «από ειδίκευση των εργαλείων» σύμφωνα με τις οποίες καταφέρνει να δημιουργήσει χώρους και σχέσεις αρχικά στο πρωτογενές πεδίο, της δημιουργίας του έργου. Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο οι δυο διαδρομές συμπίπτουν, είναι το σημείο που η εργασία θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι εκπληρώνεται τόσο ο σκοπός της σχεσιακής τέχνης του Ρανσιέρ όσο και ο σκοπός της μεθοδολογίας του Πίντερ την αναδιαμόρφωση εκείνου που είναι κοινό.Item Restricted access Η ορμή για λύτρωση : η ιδέα της λύτρωσης μέσω της τέχνης στην αισθητική του Wilhelm WorringerΧριστοφής, Σταύρος Αίας Ε. (Πτυχιακή εργασία, 2021)Ο R. Wagner περιέγραφε το 1882, μετά την ιστορική πρεμιέρα του Parsifal στο Μπαϋρόυτ, πως το ίδιο το έργο τέχνης τον αποτράβηξε πλήρως από την «εξαθλίωση του κόσμου», βυθίζοντας τον γαλήνια σε ένα «αληθοφανές ονειρικό είδωλο», θαρρώντας επομένως, πως η εσώτερη ουσία της τέχνης εν γένει, συνιστά εκ των προτέρων ένα είδος «Weltflucht» 1 . Οι φιλοσοφικές ιδέες, τις οποίες εκφράζει εδώ ο R. Wagner με πάθος, δεν συνιστούν άλλες από αυτές, τις οποίες, ανέπτυξε ήδη το 1818, o A. Schopenhauer εντός του φιλοσοφικού του magnus opus «Die Welt als Wille und Vorstellung», όπου, υποστηρίζε διεξοδικά πως η τέχνη αποτελεί πρωτίστως μία εφήμερη λύτρωση (Erlösung) από την ακόρεστη τυφλή βούληση, η οποία απελευθερώνει παρωδικά το ον από την οδύνη της εγκόσμιας ύπαρξης μία φιλοσοφική ιδέα, η οποία επηρέασε βαθύτατα τους περισσότερους φιλοσόφους, καλλιτέχνες και στοχαστές του 19ου αιώνα.Item Restricted access Ο χρόνος στον καθρέφτη : διερεύνηση της έννοιας της χρονικότητας στην ταινία ο Καθρέφτης του Andrei TarkovskyΛορέντζου, Βιολέττα (Πτυχιακή εργασία, 2020)Αντικείµενο µελέτης της παρούσας εργασίας, αποτελεί η διερεύνηση της έννοιας της χρονικότητας, στην ταινία ο Καθρέφτης του Ταρκόφσκι. Πιο συγκεκριµένα η µελέτη προσπαθεί να απαντήσει τα εξής ερώτηµατα: Πώς αποτυπώνεται ο χρόνος µέσα στην ταινία; Και κατ’επέκταση, ποιά η σχέση του χρόνου µε το χώρο; Η ανάλυση θα βασιστεί στην θεωρητική σκέψη του ίδιου του δηµιουργού της ταινίας αλλά και σπουδαίων φιλοσόφων πιο συγκεκριµένα των Henri Bergson, Gilles Deleuze και Marcel Proust. Η εξέλιξη του «ποιητικού» κινηµατογράφου επηρεάστηκε αδιαµφισβήτητα σε µεγάλο βαθµό από το φιλοσοφικό έργο του Henri Bergson στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η έννοια του χρόνου. Αν και ο ίδιος απέρριψε τον κινηµατογράφο, λόγω της εγγενούς του ανάγκης να µετατρέψει την απρόσκοπτη ροή του χρόνου σε µια ακολουθία διαδοχής παγωµένων στιγµών, φαίνεται πως το ζήτηµα του εαν δύναται ή όχι να αποτυπωθεί ο χρόνος µέσω της κινηµατογραφικής οθόνης απασχόλησε για καιρό πολλούς εµβλητικούς σκηνοθέτες του ποιητικού κινηµατογράφου. Μια νέα αρχή χαρακτηρίστηκε από το έργο του Gilles Deleuze, ο οποίος απορρίπτοντας την απλοική διπολικότητα της πραγµατικότητας / ψευδαίσθης συλλαµβάνει την πολύπλοκη αλληλεπίδραση της εικόνας και του κόσµου, ως συστατικό στοιχείο του ίδιου του χρόνου. Η ανάλυση του Deleuze για την εικόνα του χρόνου έχει ιδιαίτερη σηµασία για την κατανόηση του έργου του Tarkovsky, o οποίος ορίζει το χρόνο ως το βασικό στοιχείο του κινηµατογραφικού του κόσµου.Item Restricted access Τάσεις του αισθητικού στον καπιταλισμό : η θεωρία του Γκυ Ντεμπόρ για την ένωση της τέχνης με την ζωήΑντωνακάκη - Γιαννίση, Ελεονώρα (Πτυχιακή εργασία, 2015-10)Έχοντας πλήρη εποπτεία του έργου του Γκυ Ντεμπόρ , όπως και σε οποιοδήποτε άλλο έργο, μπορούμε να αναγνώσουμε σε αυτό κάποιες κυρίαρχες επιρροές. Σίγουρα σε μια έρευνα που αφορά το στίγμα της τέχνης είναι σημαντικό να εντοπίσουμε τις επιρροές του Ντεμπόρ που προέρχονται από το καλλιτεχνικό πεδίο. Αφού, όμως, το έργο του Ντεμπόρ είναι, κατά την άποψή μου, ένα εγχείρημα κατάρριψης των διαχωρισμών, δηλαδή των ξεχωριστών σφαιρών της ζωής μέσω της διάχυσης της δημιουργικότητας που έχει αποδοθεί στην τέχνη, στην πράξη της καθημερινής ζωής είναι πρώτιστης σημασίας για εμένα να αφιερωθεί ένα σημαντικό μέρος της παρούσας έρευνας παρουσιάζοντας τις καταβολές της σκέψης αυτής, που προέρχεται κυρίως από τους Καρλ Μαρξ και Γκέοργκ Λούκατς. Αφού, λοιπόν, γίνει μια παρουσίαση των έργων των προαναφερθέντων στοχαστών που αφορά άμεσα τον Γκυ Ντεμπόρ και μια παρουσίαση του έργου του τελευταίου, θα επικεντρωθώ στην υπόθεση εργασίας που μου κίνησε πρωταρχικά το ενδιαφέρον. Αυτή είναι η σύγκριση μεταξύ μιας κατάστασης που καταργείτους διαχωρισμούς στην πράξη και θέτει ως στόχο την ένωση της τέχνης με τη ζωή και μιας κατάστασης που έχει αναγνωσθει κυριαρχικά στην καπιταλιστική κοινωνία, και αυτή είναι η αισθητικοποίηση της ζωής, έτσι όπως περιγράφεται από τον Βάλτερ Μπένγιαμιν στο γνωστό του έργο Το Έργο Τέχνης στην Εποχή της Μηχανικής Αναπαραγωγίμότητάς του