Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (Π. Ε.) by Advisor "Ντενίση, Σοφία"
Results 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access Αφηγήσεις του σώματος στο γύρισμα του 19ου αιώνα στη Γαλλία : διάλογος ζωγραφικής - λογοτεχνίαςΠιρρά, Τζουλιάνα (Πτυχιακή εργασία, 2019)Η παρούσα εργασία έχει σκοπό να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζεται το σώμα των γυναικών που θεωρούνταν ως ελευθέρων ηθών στη ζωγραφική και στη λογοτεχνία. Οι γυναίκες αυτές αποτελούσαν κυρίως μέρος της βιομηχανίας του σεξ από τα μισά εώς τα τέλη του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Γίνεται μια σύντομη παρουσίαση της κοινωνικο-πολιτικής κατάστασης της χώρας, της όλο και μεγαλύτερης εξάπλωσης της πορνείας καθώς και της ανάδυσης ενός νέου τρόπου ψυχαγωγίας, με τους χορούς και τα καμπαρέ της Μονμάρτης. Στη συνέχεια αναλύονται έργα καλλιτεχνών της εποχής, που απεικόνισαν κυρίως γυμνά σώματα γυναικών που εργάζονταν είτε ως πόρνες πολυτελείας, είτε μέσα σε οίκους ανοχής. Οι Manet, Cézanne, Gervex, Toulouse-Lautrec, Degas και Picasso άλλαξαν τα δεδομένα της εποχής τους με τον τρόπο που ζωγράφισαν τα σώματα αυτών των γυναικών, στη προσπάθειά τους να αποδώσουν μια ρεαλιστική εικόνα του μοντέρνου κόσμου οπού ζούσαν. Αντίστοιχα, εξετάζονται οι αφηγήσεις του σώματος μέσα από τα μυθιστορήματα των Émile Zola, Joris-Karl Huysmans και Guy de Maupassant, τα οποία επίσης προκάλεσαν για το τολμηρό περιεχόμενο αλλά και για την εκάστοτε περιγραφή της σεξουαλικότητας που εξέφραζαν οι πρωταγωνίστριές τους.Item Restricted access Διακρίσεις φύλου και εικαστική πορείαΜιχαλοπούλου, Πολυξένη Α. (Πτυχιακή εργασία, 2019)Η παρούσα εργασία αποτελεί μια ιστορική ανασκόπηση του ρόλου και της παρουσίας της γυναικείας εικαστικής δραστηριότητας τους τελευταίους δύο αιώνες στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Επιχειρεί να εστιάσει στα προβλήματα και τα εμπόδια που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει μια γυναίκα στους διάφορους καλλιτεχνικούς χώρους. Η εργασία βασίζεται σε ιστορικές αναφορές και παρατηρήσεις σχετικά με την θέση που κατείχε και κατέχει η γυναίκα στην τέχνη, κυρίως ως δημιουργός αλλά φυσικά και ως αντικείμενο έμπνευσης εικαστικής δημιουργίας σε έργα ανδρών εικαστικών. Θα τεθούν ερωτήματα που αφορούν στην μειονεκτική θέση που είχε και ενδεχομένως ακόμα έχει η γυναίκα δημιουργός στους εικαστικούς χώρους και την αντιμετώπιση της από τους άνδρες καλλιτέχνες αλλά και κριτικούς. Είναι δυνατόν μια γυναίκα να αντιμετωπιστεί ισάξια με τους άνδρες καλλιτέχνες; Μπορεί να συνδυάσει οικογένεια και καριέρα; Οι οικονομικές απολαβές είναι ισότιμες; Ποιος ο ρόλος της φεμινιστικής τέχνης σε όλα αυτά τα ερωτήματα; Τα ερωτήματα αυτά σίγουρα μπορούν να έχουν πολλαπλές και διαφορετικές απαντήσεις ανάλογα με την σκοπιά που τα κοιτάζει ο καθένας και με την θέση που έχει στο κοινωνικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο που εξετάζουμε. Ωστόσο μέσα από την αναδρομή που θα κάνουμε ίσως καταφέρουμε να αντλήσουμε κάποια ενδεικτικά συμπεράσματα για τα ερωτήματα που τέθηκαν παραπάνω και να δώσουμε κάποιες προβλέψεις για το μέλλον της ελληνικής και όχι μόνο τέχνης. Γυναίκες καλλιτέχνιδες υπήρχαν από τότε που υπάρχει τέχνη αλλά η συνεισφορά τους στην ιστορία της τέχνης σε μεγάλο βαθμό είναι αόρατη, επειδή η ζωή της γυναίκας ήταν συνυφασμένη με την ανατροφή των παιδιών κάτι που τις εμπόδιζε να ακολουθήσουν μια επαγγελματική σταδιοδρομία έξω από το σπίτι. Από την Αναγέννηση και μετά θα αρχίσουν να καταγράφονται γυναίκες καλλιτέχνιδες στην ιστορία της τέχνης. Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε ελάχιστες πληροφορίες για το έργο και την ζωή τους, επειδή η αναγνώριση των περισσότερων δεν μπορούσε να ξεπεράσει τα στενά όρια της πόλης στην οποία εργάζονταν. Αυτό καθιστά την μελέτη των καλλιτέχνιδων ακόμα πιο δύσκολο εγχείρημα. Μια ακόμα δυσκολία για την ύπαρξη των καλλιτέχνιδων ήταν ότι την περίοδο της Αναγέννησης το επάγγελμα του ζωγράφου απέκτησε το κύρος που είχαν τα επαγγέλματα πνευματικής εργασίας και όχι οι χειρωνακτικές εργασίες.Item Open Access Ο Βομβιστής του Παρθενώνα : Προς έναν επαναπροσδιορισμό της σχέσης της κλασικής αρχαιότητας με τη νεοελληνική ταυτότηταΚουτσού, Παγώνα Ι. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η νουβέλα του Χρήστου Χρυσόπουλου, Ο βομβιστής του Παρθενώνα, πρωτοδημοσιεύτηκε το 1996 (εκδόσεις Ανατολικός) και το 2010 εμφανίστηκε μία νέα έκδοση αναθεωρημένη από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Πρόκειται για ένα κείμενο που στον βασικό του πυρήνα παραμένει ίδιο μεταξύ των δύο εκδόσεων: Ο Χ.Κ., επισκεπτόμενος τον Παρθενώνα, συλλογίζεται πάνω στη δυναστική επίδραση που το μνημείο έχει στην πόλη και στους συγχρόνους του, και παίρνει την απόφαση καταστροφής του μνημείου. Η πραγματοποίηση της καταστροφής ακολουθείται από τη σύλληψη και την εκτέλεση του δράστη, καθώς και από το χτίσιμο ενός Νέου Παρθενώνα. Όσον αφορά το άνυσμα ανάμεσα στις δύο εκδόσεις, ο ίδιος ο Χρυσόπουλος το περιγράφει ως «το κλείσιμο ενός κύκλου αλλά και την κατάληξη μιας διαδρομής». Ειδικότερα, όπως αναφέρει σε συνέντευξή του, παρότι η μορφή και οι αφηγηματικές τεχνικές («πολλαπλές οπτικές γωνίες, συνύπαρξη ποικίλων λογοτεχνικών ειδών, απουσία μακροσκελούς γραμμικής αφήγησης, μια σχέση υποκατάστασης ανάμεσα στην επινόηση και το ιστορικό γεγονός») δεν άλλαξαν, η εκ νέου επεξεργασία υπαγορεύθηκε τόσο από την ανακάλυψη και την ανάγκη προσθήκης στοιχείων σχετικών με τον Γεώργιο Μακρή, όσο και από τη βούληση επεξεργασίας προβληματικών που δεν είχαν αναδειχθεί επαρκώς στην πρώτη έκδοση