Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (Π. Ε.)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (Π. Ε.) by Advisor "Διάλλα, Αντωνία"
Results 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access H Γυναικεία Πείνα και το Τερατώδες Θηλυκό: από πατριαρχικό στερεότυπο σε φεμινιστικό πρότυπο.Παπαγιαννάκη, Ευτυχία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-11)Αφετηρία της παρούσας εργασίας αποτελεί η απεικόνιση της θηλυκότητας ως τέρας στην τέχνη και τον κινηματογράφο και η ερευνητική συσχέτιση της με τη φεμινιστική θεωρία. Χωρισμένη σε δύο μέρη στοχεύει να αναδείξει τη διττή φύση του γυναικείου τέρατος ως προβληματικού στερεότυπου δημιουργημένου από άντρες αλλά και ως ισχυρού εργαλείου ενδυνάμωσης, αυτοέκφρασης1 και ενδοσκόπησης, όταν επανοικειοποιείται2 από θηλυκότητες, με παραδείγματα και μελέτες περίπτωσης παρμένες από τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία και την εικαστική τέχνη, που προκύπτουν από βιβλιογραφική και κινηματογραφική έρευνα. Η έννοια του Τερατώδους Θηλυκού3 διασαφηνίζεται στις τρεις πρώτες ενότητες του πρώτου μέρους. Αρχικά γίνεται σύντομη ανασκόπηση του τρόπου με τον οποίο η θηλυκότητα απεικονίζεται τερατώδης πρώτα στη μυθολογία και έπειτα, στην τέχνη, τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο και διερευνάται η προβληματική φύση των απεικονίσεων αυτών και το γιατί αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης μέσα από γραπτά γυναικών θεωρητικών. Στις ακόλουθες τέσσερεις ενότητες περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο το τερατώδες θηλυκό, η θηλυκότητα δηλαδή ως αποκρουστική, τρομακτική και εν δυνάμει επικίνδυνη, είναι ικανή να αποτελέσει μέσο ενδοσκόπησης, αυτοέκφρασης και τρόπο ενδυνάμωσης. Στο δεύτερο μέρος αναδεικνύεται με παραδείγματα και μέσα από την ανάλυση ταινιών, βιβλίων και εικαστικού έργου, πως το τερατώδες θηλυκό μπορεί να συνδεθεί με την queer ταυτότητα και πως διασταυρώνεται με τη διαθεματικότητα4 και συγκεκριμένα με το κίνημα του διαθεματικού φεμινισμού5, προκειμένου να καταλήξουμε στο συμπέρασμα για τη σημασία που φέρει για τις θηλυκότητες η δυνατότητα να επινοούν, να δημιουργούν και να διαμορφώνουν το δικό τους τερατώδες θηλυκό. Στόχος αυτής της εργασίας είναι η ανάδειξη του είδους του μεταφυσικού τρόμου στην τέχνη και πώς η ανάλυση του σε φεμινιστικό ακαδημαϊκό πλαίσιο έχει τη δυνατότητα να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται συνεχώς.Item Open Access Teknolust: Κλωνοποίηση, για μια Επανεξέταση της ΑνθρωπινότηταςΜελετάκη, Αριάδνη Άνοιξη (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-11)Η παρούσα πτυχιακή εργασία, χρησιμοποιώντας ως υπόθεση μελέτης το φιλμ Teknolust (2002) της Lynn Hershman Leeson, επεξεργάζεται το ζήτημα της ανθρώπινης κλωνοποίησης, όπως αναπτύσσεται στην ταινία, προσπαθώντας να προβληματοποιηθεί, μέσω των αναπαραστάσεων που αυτή παρέχει, ο ανθρωποκεντρισμός παραδοσιακών ανθρωπιστικών προσεγγίσεων για το σώμα και την αναπαραγωγή. Επιπλέον, γίνεται προσπάθεια να εξεταστεί μια διαφορετική ανθρωπινότητα. Αφού πρώτα δίνονται ορισμένα σημεία για την πλοκή και την παραγωγή του Teknolust, στη συνέχεια τίθενται βασικές έννοιες και σκέψεις που συγκρότησαν την ανθρωπινότητα, με άξονα το σώμα, με την επιρροή του Διαφωτισμού και του Ανθρωπισμού του 17ου και 18ου αιώνα. Έπειτα παρουσιάζονται προσεγγίσεις σωματικοτήτων που προέκυψαν από τον 20ο αιώνα και εξής. Ακολούθως αναφέρονται γνωστές αναπαραγωγικές τεχνικές, για να πραγματοποιηθεί η μετάβαση στο θέμα της κλωνοποίησης. Δίνεται, έπειτα, μια εικόνα της διαδικασίας της εργαστηριακής κλωνοποίησης, καθώς και ενδοιασμών στον διάλογο γύρω από τη συγκεκριμένη αναπαραγωγική πρακτική. Οι ενδοιασμοί αυτοί αντιπαραβάλλονται με την αντιμετώπισή τους εντός του Teknolust. Τέλος, η εργασία επικεντρώνεται στην ένταση που προκαλεί η ανθρώπινη αναπαραγωγική κλωνοποίηση στο δυϊστικών καταβολών ζεύγος αντιγράφου και πρωτοτύπου, αναδεικνύοντας τα όρια μιας τέτοιας προσέγγισης, συνάμα με τον ανθρωποκεντρισμό της. Και σε αυτή την περίπτωση η ταινία αποτελεί ένα παράδειγμα προβληματοποίησης και - σε ορισμένα σημεία - υπέρβασης δυϊσμών, καθώς αναπτύσσει μια τρόπον τινά μυθολογική αφήγηση προς μια άλλη ανθρωπινότητα.Item Open Access Αμερικανικός Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός και Σοβιετικός Σοσιαλιστικός Ρεαλισμός: μια Πολιτική Διαμάχη του Ψυχρού Πολέμου (1945-1960).Μερτινού, Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2024-09-30)Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την Ψυχροπολεμική διαμάχη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής με την Σοβιετική Ένωση για πολιτισμική επιρροή. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η συμβολή του αφηρημένου εξπρεσιονισμού αφενός και του σοσιαλιστικού ρεαλισμού αφετέρου, για τον σκοπό αυτό, κατά τα πρώτα χρόνια εκείνης της περιόδου (1945-1960). Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η Σοβιετική Ένωση αντιμάχονταν για την εδραίωση του καπιταλισμού και του κομμουνισμού, αντίστοιχα, σε ευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο, αναπτύχθηκαν διάφορα μέσα επιρροής για την κοινή γνώμη και ένα από αυτά ήταν η τέχνη. Σκοπός της εν λόγω μελέτης είναι η διερεύνηση της σχέσης της ζωγραφικής του αφηρημένου εξπρεσιονισμού με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η έμφαση, ωστόσο, δίνεται στην προβολή του συγκεκριμένου κινήματος από την CIA και άλλους κρατικούς οργανισμούς ως αποκύημα της φιλελεύθερης και καπιταλιστικής κοινωνίας της Αμερικής. Από την άλλη, εξετάζεται η ζωγραφική του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, διότι ήταν το επίσημο αισθητικό δόγμα της Σοβιετικής Ένωσης. Παράλληλα, αναλύονται οι τρόποι με τους οποίους υποστηρίχθηκε το συγκεκριμένο στιλ από την σοβιετική κυβέρνηση, ως αποτέλεσμα του ότι ήταν συνυφασμένο με τις αρχές του σοσιαλισμού/κομμουνισμού. Ειδικότερα, η μελέτη επικεντρώνεται στην προώθηση των δύο καλλιτεχνικών στιλ στην Ευρώπη και στις αλλαγές των καλλιτεχνικών πολιτικών, που είχαν επιφέρει οι μεταβολές στις πολιτικές ηγεσίες (και στις δύο χώρες αντίστοιχα). Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε περιελάμβανε την ανάγνωση ελληνόγλωσσων και ξενόγλωσσων πρωτογενών και δευτερογενών πηγών για τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Τα πορίσματα της έρευνας παρουσιάζονται σε δύο μέρη, που το πρώτο είναι αφιερωμένο στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και το δεύτερο στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Τα δύο αυτά τμήματα έχουν την ίδια δομή: 1) ιδεολογική ανάλυση και τρόποι υποστήριξης των δύο στιλ από τις κυβερνήσεις, 2) καλλιτεχνικές εκθέσεις, που παρουσίαζαν έργα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, ως μέσα επιρροής και 3) καλλιτέχνες που προωθούνταν στο παραπάνω πλαίσιο. Στο τέλος, συνάγεται το συμπέρασμα πως οι μεταβολές στις ηγεσίες των δύο χωρών άλλαξαν τον τρόπο διεξαγωγής της Ψυχροπολεμικής πολιτισμικής διαμάχης. Ταυτόχρονα, γίνεται κατανοητό ότι ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός ήταν στενά συνδεδεμένος με τον ατομικιστικό και απολιτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού/φιλελεύθερου συστήματος των ΗΠΑ. Αντίθετα, ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός είχε έναν συλλογικό και πολιτικό χαρακτήρα, που ταίριαζε με την σοσιαλιστική/ κομμουνιστική ιδεολογία της Σοβιετικής Ένωσης. Κατά συνέπεια, θεωρήθηκαν κατάλληλα όπλα για την πολιτισμική ανάδειξη των δύο χωρών.