Μεταπτυχιακές εργασίες
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Μεταπτυχιακές εργασίες by Advisor "Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Ε."
Results 1 - 16 of 16
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access Exceptional Athens: culture & tourism in times of exception: Προσεγγίσεις στο θέμα της υπερταύτισης. Ένα παράδειγμα εντός του σύγχρονου πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συγκειμένου της πόλης της ΑθήναςΓρηγοριάδου, Σοφία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2015)Στην πτυχιακή μου εργασία εξετάζω την καλλιτεχνική πρακτική της υπερταύτισης τόσο στις συνθήκες που τη γέννησαν όσο και στο πλαίσιο των σύγχρονων μεταφορντικών καθεστώτων όπου έχει πλέον μετοικήσει. Ξεκινώντας από παρατηρήσεις που αφορούν στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ριζοσπαστική τέχνη να δράσει κριτικά στο σύγχρονο συγκείμενο, επικεντρώνομαι στη συνέχεια σε διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις στην πρακτική της υπερταύτισης. [...]Item Open Access O επαναπροσδιορισµός της τοπιογραφίας στο όψιμο έργο του Paul Cézanne : η εννοιολόγηση του τοπίου και η πορεία της τοπιογραφίαςΚοροξενίδη, Αλεξάνδρα Ευτυχία Γ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Στην όψιµη τοπιογραφία του Paul Cézanne (έργα από το 1880 – 1906) παρατηρείται ένας διάλογος στον οποίο η εξωτερική πραγµατικότητα - το τί της ζωγραφικής, δηλαδή το περιεχόµενο που εν προκειµένω είναι η φύση και το τοπίο – και η εσωτερική πραγµατικότητα - δηλαδή το πώς της ζωγραφικής, η µορφή του έργου, η έκφραση και η πρόσληψη του θέµατος – διεκδικούν την ανεξαρτησία τους τελικά όµως συγχωνεύονται. Ο ζωγράφος δεν αναπαράγει το τοπίο αλλά το αναδηµιουργεί. O Cézanne θεµατοποιεί την ζωγραφική διαδικασία, την πρόσληψη του θέµατος και ειδικότερα την όραση και το ζωγραφικό έργο ως αναπαράσταση. Πρόκειται για έναν επαναπροσδιορισµό της τοπιογραφίας η σηµασία του οποίου βρίσκεται και στο ότι περιγράφει µε καίριο και περιεκτικό τρόπο το ιστορικό συγκείµενο της εποχής καθώς αντανακλά τις λεπτές αποχρώσεις και εκδοχές της νεωτερικότητας και των εσωτερικών της αντιφάσεων, το πολύπλευρο θετικιστικό πνεύµα της εποχής και τον νατουραλισµό που αποτελεί µέρος του, την έννοια της χρονικότητας και της ζωγραφικής παράδοσης. Στην τοπιογραφία του Cézanne, υπάρχει σύνθεση και κορύφωση καίριων προβληµατισµών του τέλους του 19ου αιώνα που θα ανοίξουν τον δρόµο για τον επαναπροσδιορισµό/υποχώρηση της τοπιογραφίας. Ο ιµπρεσιονισµός λειτουργεί ως φόντο. Κύριες πηγές είναι τα γραπτά του καλλιτέχνη, κείµενα της εποχής και σκέψεις µελετητών του Cézanne. Η φαινοµενολογική προσέγγιση του έργου του ζωγράφου από τον Maurice Merleau-Ponty συνδυάζεται µε µία ιστορική προσέγγιση στην οποία η διευκρίνηση των όρων µε την ιστορική τους σηµασία κρίνεται απαραίτητη. Με βάση τις πηγές αυτές, σκοπός είναι να φανεί η σύζευξη αντικειµενικού υποκειµενικού µέσα από παραδείγµατα σύζευξης διάφορων πλαστικών στοχείων στα ίδια τα έργα. Η σύζευξη επεκτείνεται στον διάλογο ανάµεσα στο τοπικό και το οικουµενικό, την τεχνική και την δηµιουργία, την φύση και την δηµιουργία, το ανθρώπινο στοιχείο µε το τοπίο (στην ενότητα των Λουοµένων) και άλλες συναφείς έννοιες. Mέσα από την ένωση του θέµατος, της εξωτερικής φύσης και της εσωτερικής πρόσληψης, ο Cézanne «πραγµατώνει» το τοπίο και την ζωγραφική. Ο κόσµος δεν µπορεί να ιδωθεί παρά ως αναπαράσταση, παρά ως µία διαρκής καλλιτεχνική διαδικασία. Η τοπιογραφία δεν είναι ένα παράθυρο στον κόσµο αλλά µία εντρύφηση στην δηµιουργία. Η σηµασία µετακινείται από το ίδιο το θέµα στην αδιάσπαστη σχέση του έξω µε το µέσα. Τα τοπία του Cézanne κορυφώνουν την άνθιση της τοπιογραφίας τον 19o αιώνα, ταυτόχρονα όµως προετοιµάζουν την υποχώρηση, η καλύτερα τον επαναπροσδιορισµό της τοπιογραφίαςItem Restricted access Seities : διπλωματική εργασίαΘηβαίου, Μαίρη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Με την παρούσα εργασία επιχειρώ να αναδείξω τα ερωτήματα που θέτουν τα φιλοσοφικά όρια της έννοιας του εαυτού και κατ’επέκταση την δυναμική και αέναη αλληλεπίδραση μεταξύ αυτού και του ανθρώπου ως υποκείμενο εσωτερικών και εξωτερικών περιβάλλοντων. Από την προαναφερθείσα θεματική προκύπτει η καλλιτεχνική μου εργασία, η οποία εστιάζει σε ζητήματα θέασης και αντίληψης γύρω από την σχέση του υποκειμένου με τον ευατό του. Το έργο αποτελείται από μία ενιαία βιντεοεγκατάσταση τεσσάρων προβολών, οι οποίες στο σύνολο τους συνθέτουν την ολότητα του. Ο τίτλος του, Seities, έχει επιλεγεί λόγω της άμεσης σχέσης της ετυμολογίας της λέξης με την ειδική θεματική του εικαστικού έργου.12Τέλος η λέξη μπορεί να διαβαστεί είτε από την αρχή είτε από το τέλος. Η διαρκής συνομιλία και ο ατέρμονας διάλογος με τον άλλο αποτελεί ένα αναπόσπαστο αν και όχι πάντα τελεσφόρο συμπλήρωμα για μια συνεχή προσέγγιση με τον εαυτό σε απόλυτες τιμές, αυτού που λέμε πραγματικό δηλαδή. Το εικαστικό μου έργο έθεσε ως στόχο να αναδείξει αυτή τη διαρκή συνομιλία. Το σύνολο της εγκατάστασης θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μια απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε, Όμως λίγο πριν το τέλος μοιάζει η γυναίκα να δηλώνει Είμαι εγώ εκείνη? Έχει τελικά αξία όλη η πορεία, η διαδρομή, η περιπλάνηση?Item Restricted access Ασφυξιογόνα : η στρατιωκοποίηση της επιτήρησης στη βάση του δόγματος της "μηδενικής ανοχής"Ταγαρίδη, Ερατώ (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Προσπαθώντας να εντοπίσω επιρροές ή καλύτερα συγγένειες με έργα και καλλιτέχνες, σε σχέση με το έργο, βρέθηκα περικυκλωμένη από τις ίδιες εικόνες που στοιχειώνουν τη συγκίνησή μου από τη στιγμή, σχεδόν, που πρωτοδημιουργήθηκαν εντός μου και έκτοτε χάνονται και επανέρχονται, όταν εκείνες θέλουν. Κάπως έτσι βρέθηκα αντιμέτωπη με κάποιες σκηνές από τις πρώτες ταινίες του Bela Tarr, που είχα δει. Το πλάνο, που κορυφώνεται η σκηνή στο νοσοκομείο στις «Αρμονίες του Werckmeister», με το γυμνό σώμα του γέρου, που στέκεται μέσα στην μπανιέρα, να σηματοδοτεί με έναν περίεργο τρόπο την αποχώρηση του πλήθους. Ένα πιο συγκεκριμένο πλάνο σε σχέση με την αίσθηση, που κάπως επιδίωκα, είναι τα παρατεταγμένα πρόσωπα, που στέκονται ακίνητα στο πέρασμα της κάμερας περισσότερο στο «Damnation», που κοιτούν μετωπικά τον θεατή και λιγότερο στο «Prologue», όπου η κάμερα τα διατρέχει προς την αρχή της μεγάλης ουράς. Στη συνέχεια εντόπισα μια παρόμοια εντύπωση, που με ενδιέφερε και προέκυπτε επιτακτικά ως αισθητική απαίτηση και που είχα αποκομίσει από τα γραπτά του Kafka. Όχι τόσο από την «Αποικία των τιμωρημένων όσο από τη «Δίκη» και ακόμα περισσότερο τον «Πύργο». Η ακαθόριστη δύναμη μιας εξουσίας, που δημιουργεί την αίσθηση του αναπόδραστου και του μάταιου. Μια δύναμη τόσο απόμακρη όσο και διάχυτη, που σταδιακά ολόκληρος ο κόσμος γίνεται προέκτασή της. Τέλος, μου έχει μείνει έντονα η εικόνα από το ρακούν στο «Άουστερλιτς» του Sebald, από την επίσκεψη στο Νυχτόραμα: «Αυτό όμως, που μου έμεινε και το θυμάμαι σαν τώρα είναι το ρακούν, που το παρατήρησα για πολύ ώρα, να κάθεται σοβαρό δίπλα σε ένα ρυάκι και να πλένει ξανά και ξανά ένα κομμάτι μήλο, λες και μ’ αυτό το εξαιρετικά επιμελές πλύσιμο, που ξεπερνούσε κάθε όριο λογικής, έλπιζε να ξεφύγει από τον ψεύτικο κόσμο στον οποίο είχε βρεθεί -κατά κάποιον τρόπο χωρίς τη δική του ανάμειξη»Item Open Access Εγκατάλειψη, λανθάνουσα γονεϊκότητα και ηττημένοι υπερήρωες στο Jimmy Corrigan του Chris Ware : μιά ωδή στην αποτυχίαΒιδάλη, Κωνσταντίνα Π. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Αντικείμενο αυτής της εργασίας είναι το βιβλίο κόμικς του Chris Ware, Jimmy Corrigan: The Smartest Kid on Earth. Είναι το πρώτο του έργο και είναι αποτέλεσμα εφτά ετών εργασίας. Ολοκληρώθηκε το 2000, εκδόθηκε από την Pantheon και είναι ημι-αυτοβιογραφικό. Κέρδισε το πρώτο βραβείο Αμερικάνικου Βιβλίου και το πρώτο βραβείο του Guardian το 2001 καθώς και μια θέση στα 100 καλύτερα βιβλία της δεκαετίας. Είναι ένα βιβλίο που ανατρέπει τη συμβατική εντύπωση για τα κόμικς και οδηγεί τον αναγνώστη πολύ πιο μακριά από κάθε παραδοσιακό ορισμό για το τι μπορεί να είναι ή να μην είναι τόσο η λογοτεχνία όσο και τα κόμικς. Ταυτόχρονα τον οδηγεί πολύ βαθιά στο εσωτερικό της ζωής του κάθε χαρακτήρα, στους φόβους του, στις νευρώσεις του και στις μοναχικές αναζητήσεις του, καταγράφοντας το πέρασμα της καθημερινής ζωής και την σύνθλιψή της εξαιτίας των αλλεπάλληλων απογοητεύσεων. Ο κοινωνικός αποκλεισμός, η κατάθλιψη και η μοναξιά, η δυσκολία της ανθρώπινης επικοινωνίας καθώς και οι τραυματικές οικογενειακές σχέσεις είναι θέματα στα οποία ο Ware εστιάζει. Στο βιβλίο ο συγγραφέας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον δημιουργό κόμικς έχει πειραματιστεί, έχει ανακαλύψει και χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες της γλώσσας των κόμικς: 1) Χειρίζεται τον χρόνο και τον χώρο με τρόπο που διαταράσσει την γραμμικότητα της αφήγησης, συνθέτοντας μια σχέση μεταξύ αφηγηματικής γραμμής και χρονολογίας τόσο πολύπλοκη, ώστε η ανάγνωση του βιβλίου να συνιστά μια πράξη ανακατασκευής. 2) Χρησιμοποιεί την αναλογία της μουσικής και της αρχιτεκτονικής ως αισθητικό εργαλείο για την εξέλιξη των κόμικς ως μορφής τέχνης. 3) Επιδεικνύει μια επίμονη και αδιάλειπτη προσήλωση στη ρητορική της αποτυχίας, η οποία ανταποκρίνεται και στην επιλογή των χαρακτήρων του, που είναι αποτυχημένοι και στον σκληρό πυρήνα του έργου του που είναι η επιλογή του να παραμείνει στον κόσμο των κόμικς και να ανακαλύψει πώς μπορεί να επεκτείνει τα όρια του κόσμου αυτού. 4) Χρησιμοποιεί ως κλειδί για την κατανόηση της τέχνης του την εξίσωση του νοήματος της λέξης με το νόημα της εικόνας και δημιουργεί τη δυνατότητα της εναλλαγής τους, απλοποιώντας τις εικόνες ώστε να διαβάζονται με την ίδια ευκολία που διαβάζονται οι λέξεις και υποδεικνύει ότι η αθωότητα του σχεδίου του είναι μια αισθητική στρατηγική ενώ η ενσυναίσθηση και η κοινοτοπία της ιστορίας του είναι μια πολιτική αναγκαιότητα.Item Restricted access "Εξετάζοντας" το λεκέ : διπλωματική εργασίαΕυαγγελίδου, Όλγα, 1988- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Η σκηνογραφία του έργου «λεκές», που βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό κείμενο που έχω συνθέσει, συνδέει το περιβάλλον του ιατρείου με το θέατρο. Αυτός άλλωστε, είναι και ο λόγος που στον υπότιτλο του έργου, τον όρο εγκατάσταση συνοδεύουν οι τρεις σχεδόν πράξεις που έχουν άμεση αναφορά στο θέατρο. Η εγκατάσταση αποτελείται από τρία δομικά μέρη. Αρχικά μπορεί να παρατηρήσει κανείς ένα πολυγωνικό χώρο από ιδιόμορφα ιατρικά παραβάν εντός του οποίου εντάσσονται όλα τα στοιχεία που συνθέτουν το έργο. Στη συνέχεια ο χώρος αυτός διαστέλλεται και μετατρέπεται από εννιάγωνο σε δωδεκάγωνο με τρεις εισόδους.Item Restricted access Η έννοια της ευχαριστίας και της προσφοράς μέσα από την αναθηματική πρακτικήΤσάγκαρη, Μαρία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2012)Σκοπός αυτής της θεωρητικής διπλωματικής εργασίας είναι να προσεγγίσει τις έννοιες τις οποίες πραγματεύεται το εικαστικό έργο που παράχθηκε μέσα στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος εικαστικών τεχνών. Το έργο που παρουσιάζω ως διπλωματική εργασία είναι το αποτέλεσμα της ειλικρινούς σχέσης που αναπτύχθηκε και εμπλουτίστηκε μέσα από την έρευνά μου στην έννοια της πίστης, της ευχαριστίας και της προσφοράς καθώς και της ενασχόλησης με την στάχτη ως υλικό που αντιπροσωπεύει την έννοια της μη μονιμότητας, του εφήμερου. Αυτή η έρευνα παρότι ξεκίνησε με αφετηρία το τάμα, αναπτύχθηκε κι εξελίχθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να ανοίξουν δρόμοι μετά το πέρας των σπουδών μου στο μεταπτυχιακό, για την προσέγγιση της ακτιβιστικής μορφής τέχνης, που ξεκινώ τώρα να ερευνώ, και σχετίζεται ουσιαστικά με την προσφορά ως νέα μορφή τέχνης και με την δοτική ανάγκη που διακατέχει το άτομο ως μέλος μιας κοινωνίας. Κλείνοντας αυτή την εργασία θα ήθελα να τονίσω πως ο πρωταρχικός σκοπος της ήταν να τεθούν τα ζητήματα και τα ερωτήματα γύρω από τα οποία κινήθηκε η έρευνα μου και αυτών των οποίων πραγματεύεται το εικαστικό έργο. Δεν θα ήταν δυνατόν να γίνουν εκτενής αναφορές σε όλα τα στοιχεία, προσεγγίζοντας την ιστορική, ανθρωπολογική, ψυχαναλυτική και φιλοσοφική χροιά που αγγίζουν. Κλείνοντας τον κύκλο σπουδών μου στο μεταπτυχιακό εικαστικών τεχνών Θα ήθελα να αναφέρω την ουσιαστική ώθηση που μου εδωσε ώστε να ανοίξω τα πεδία της έρευνας μου και να κινηθώ προς νέες κατευθύνσεις. Οι επιπλέον θεωρητικές σπουδές και το αιχμηρό κριτικό πνεύμα που αναπτύχθηκε μέσα απο αυτές θα αποτελεσουν αναμφισβήτητα πλούσια εφόδια στην μελλοντική μου πορείαItem Open Access Η Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία "Τέχνη" και η πρόσληψη της αφαίρεσης στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο 1951-1967Βελούδος, Σταύρος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Η εργασία με τίτλο «H Mακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία και η πρόσληψη της Αφαίρεσης στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο 1951-1967» επιχειρεί να εξετάσει το ρόλο που διαδραμάτισε το καλλιτεχνικό σωματείο της ʺΤέχνηςʺ στο εικαστικό περιβάλλον της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης και να διερευνήσει αν και σε ποιο βαθμό συνέβαλλε με τις δραστηριότητες της στην πρόσληψη της αφηρημένης τέχνης στη Θεσσαλονίκη. Η έρευνα εστιάζει τόσο στον κριτικό λόγο που άρθρωσε το σωματείο μέσα από το δελτίο «Η Τέχνη στη Θεσσαλονίκη» όσο και στην εκθεσιακή πολιτική που ακολούθησε κατά την εξεταζόμενη περίοδο προκειμένου να ανιχνεύσει την θέση που πήρε απέναντι στο κυρίαρχο ζήτημα της Αφαίρεσης που σταδιακά διείσδυε στον ελληνικό χώρο και αμφισβητούσε την παραδοσιακή παραστατικότητα Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας επιχειρείται μια συνοπτική αναφορά στο ελληνικό και διεθνές μεταπολεμικό περιβάλλον των αρχών της δεκαετίας του 1950 προκειμένου να δοθεί το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου βρισκόταν η Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα η Θεσσαλονίκη και να κατανοηθούν οι συνθήκες μέσα στις οποίες εκκολάφθηκε και υλοποιήθηκε η δημιουργία του πολιτιστικού σωματείου «Τέχνη». Το δεύτερο κεφάλαιο ιχνηλατεί την μετεμφυλιακή πολιτιστική φυσιογνωμία της πόλης της Θεσσαλονίκης και εξετάζει την πνευματική κίνηση που παρουσίαζε για να διαπιστώσει το διανοητικό και πνευματικό κλίμα που επικρατούσε την εποχή που πάρθηκε η απόφαση για την ίδρυση της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας. Στο τρίτο κεφάλαιο παρακολουθούμε την πορεία προς την δημιουργία του πολιτιστικού σωματείου «Τέχνη» από την εποχή της σύλληψης της ως ιδέας την περίοδο της Κατοχής μέχρι την ίδρυση της τον Ιούλιο του 1951 ενώ γίνεται μια αναφορά στην πρώιμη υποδοχή της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα την ίδια περίοδο μέσα από την συνοπτική εξέταση συγκεκριμένων εκθέσεων. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζεται η συζήτηση που αναπτύχθηκε γύρω από την αφηρημένη τέχνη μέσα από το περιοδικό Η Τέχνη στη Θεσσαλονίκη η οποία σε μεγάλο βαθμό καθορίστηκε από τις θεωρητικές θέσεις και τις απόψεις που κατά καιρούς διατύπωνε στην κριτική που ασκούσε ο Μανόλης Ανδρόνικος. Μέσα από τα κείμενα αυτά γίνεται φανερή η σταδιακή διείσδυση και επικράτηση της Αφαίρεσης στη Θεσσαλονίκη καθώς και οι διαφορετικές αντιλήψεις που επικρατούσαν γύρω από το πιο καθοριστικό εικαστικό ζήτημα εκείνη την περίοδο. Στο πέμπτο κεφάλαιο εξετάζεται η πλούσια εκθεσιακή δραστηριότητα της Μ.Κ.Ε από το 1960 και μετά και παρουσιάζονται οι σημαντικότερες εκθέσεις αφηρημένης τέχνης που διοργάνωσε καθώς και οι αντιδράσεις που αυτές προκάλεσαν σε όσους αντιλαμβάνονταν την συστηματική προβολή της Αφαίρεσης μέσω του πολιτιστικού σωματείου ως μία προσπάθεια επιβολής της εκ μέρους του. Τέλος, στο τελευταίο μέρος της εργασίας αναλύονται τα συμπεράσματα της συγκεκριμένης μελέτηςItem Open Access Η πρόσληψη του εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα του μεσοπολέμου μέσα από καθημερινές σκηνές βίουΜπομπόλα, Μαρία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024-11)Η διπλωματική εργασία με τίτλο «Η πρόσληψη του εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα του μεσοπολέμου μέσα από καθημερινές σκηνές βίου» εξετάζει την επίδραση του ευρωπαϊκού εξπρεσιονισμού στην ελληνική τέχνη κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Η μελέτη επικεντρώνεται σε καλλιτέχνες που αποτύπωσαν σκηνές της καθημερινής ζωής με εξπρεσιονιστικά χαρακτηριστικά, αναδεικνύοντας την επιρροή που άσκησαν οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής στο εικαστικό πεδίο. Στην πρώτη ενότητα, γίνεται μια αναδρομή στη θεματική της ηθογραφίας στην ελληνική τέχνη των αρχών του 20ου αιώνα. Παρουσιάζονται οι αναπαραστάσεις σκηνών καθημερινής ζωής και αναλύεται η μετάβαση από τον ακαδημαϊσμό στον ρεαλισμό και τον μοντερνισμό. Η εργασία εξετάζει τον ρόλο της ηθογραφίας στην ελληνική λογοτεχνία και τέχνη, καθώς και τη σύνδεση της με την εθνική ταυτότητα. Στη συνέχεια, μελετάται το πλαίσιο της μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα, με έμφαση στην «Ομάδα Τέχνη», η οποία προώθησε τις νεωτερικές τάσεις της εποχής. Εξετάζεται η σχέση μεταξύ της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης της Ελλάδας και της εξέλιξης της μοντέρνας τέχνης, καθώς και η πρόσληψη του εξπρεσιονισμού από τους Έλληνες καλλιτέχνες. Η έρευνα εστιάζει στη διαφοροποίηση της ελληνικής εκδοχής του εξπρεσιονισμού από την ευρωπαϊκή. Στην κεντρική ενότητα της εργασίας, παρουσιάζονται έργα καλλιτεχνών όπως οι Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Μίμης Βιτσώρης, και Περικλής Βυζάντιος, που υιοθέτησαν το εξπρεσιονιστικό ιδίωμα για να εκφράσουν την κοινωνική και πολιτική ένταση της εποχής. Τα έργα τους απεικονίζουν σκηνές καθημερινής ζωής με παραμόρφωση και έντονη συναισθηματική φόρτιση, χρησιμοποιώντας την εξπρεσιονιστική τεχνική για να αναδείξουν τη βαθύτερη ψυχολογική κατάσταση της κοινωνίας και των ατόμων. Η εργασία ολοκληρώνεται με την κριτική αποτίμηση του εξπρεσιονισμού στην ελληνική τέχνη και τονίζει τη σημασία των σκηνών καθημερινού βίου ως μέσο έκφρασης των κοινωνικών αλλαγών και αντιφάσεων της περιόδου του μεσοπολέμου.Item Open Access Καναρέλης Νίκος : διπλωματική εργασίαΚαναρέλης, Νίκος, 1975- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2010)Μέσα από τη διαδικασία της δειγματοληψίας, παρόμοια με τα remix της μουσικής παραγωγής, επιλέγω εικόνες που είμαι υποκειμενικά συνδεδεμένος με αυτές, αφαιρώ κάθε ιστορικά θεσμοθετημένο περιεχόμενο και κοινωνικοπολιτικό φορτίο, τη συνδυάζω με άλλες εικόνες και σύμβολα για να μπορέσω να μιλήσω για τη ζωγραφική την ίδια, να δοκιμάσω τα όριά της, να ερευνήσω την ιστορία και τη θέση της σε σχέση με το ρόλο της σύγχρονης πολιτιστικής σύμβασης. Διαρκής είναι και η επιστροφή μου σε αναφορές στη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Η συνύπαρξη των εικόνων ελλήνων ζωγράφων που μπορούν να αναγνωριστούν από θεατές με γνώση της ελληνικότητάς τους, με τα οικουμενικά πλέον χαρακτηριστικά αναγνωρίσιμων εικαστικών ρευμάτων, όπως η ρωσική πρωτοπορία ή το destijl, λειτουργεί με σκοπό την επανατοποθέτηση της ελληνικότητας στο παγκόσμιο εικαστικό λεξιλόγιο, τον επαναπροσδιορισμό του τελευταίου στην ελληνική εικαστική τέχνη, τη συμβίωση και επιρροή του ενός πάνω στο άλλο και τελικά ίσως την αναίρεση των συμπερασμάτων που απορρέουν από έναν τέτοιο προβληματισμό. Έτσι στην εικαστική δουλειά μου συνυπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες όπως και πολλές έννοιες. Όμως κάποιες έννοιες είναι εμμονικές και παρούσες σχεδόν σε όλα μου τα έργα, σχεδόν σε όλα μου τα χρόνια πραγμάτωσής τους. Ίσως γιατί αυτές οι έννοιες δεν στοιχειοθετούν μόνο το λεξιλόγιο των έργων μου αλλά ίσως συγκροτούν και την ίδια μου τη σκέψη, τη φύση μου.Item Restricted access Μεταπτυχιακή εργασία της Καρατζά ΆνναςΚαράτζα, Άννα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2011)Στην έκθεση ιδεών με θέμα <<το σπίτι μου>> στις πρώτες τάξεις του δημοτικού είχα ξεκινήσει με την πρόταση <<το σπίτι μου είναι πολυκατοικία>>, για να μου επιστραφεί διορθωμένη ως εξής: <<το σπίτι μου είναι σε πολυκατοικία>>. Αυτή ήταν και η αρχή της συνειδητοποίησης της σχέσης μέρους- όλου. Στο παιδικό μυαλό που λειτουργεί με εικόνες στερεότυπα υπήρχαν δύο ειδών σπίτια με δύο αντίστοιχα βασικά σχήματα. Η μονοκατοικία, το τετράγωνο σπίτι με την τριγωνική σκέπη με τα κεραμίδια και η πολυκατοικία, το όρθιο ορθογώνιο που διακόπτεται από τις οριζόντιες των κιγκλιδωμάτων και μπαλκονιών. Η δήλωση μου ήταν σαφής: το δικό μου σπίτι είναι το ορθογώνιο με τις οριζόντιες. Όμως η διόρθωση ακυρώνει την απλή αναγωγή μου και με πληροφορεί πως το παιδί μου δεν ταυτίζεται με το σχήμα που είχα κατά νου. Είναι μονάχα μέρος αυτού και ονομάζεται διαμέρισμα....Item Open Access Ο Άγγελος Προκοπίου και η συζήτηση για την αφηρημένη τέχνη : η στήλη της τεχνοκριτικής στην Καθημερινή (1948-1967)Λεβέντη , Νικολέτα Θ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)Το αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας είναι ο Άγγελος Προκοπίου (1909-1967) και η συζήτηση για την Αφηρημένη τέχνη στην Ελλάδα της μεταπολεμικής περιόδου. Συγκεκριμένα, αφορά τη στήλη της τεχνοκριτικής στην Καθημερινή καθ’ όλη τη συνεργασία του τεχνοκρίτη με την εφημερίδα (από το 1948 μέχρι και το θάνατο του το 1967). Μέσα από το θέμα αυτό, εξετάζεται η θέση και παράλληλα η συμβολή του Προκοπίου στην προώθηση της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα. Η μελέτη πραγματοποιείται χρονολογικά, εξετάζοντας τα άρθρα και παράλληλα την προσωπική και επαγγελματική ζωή του τεχνοκρίτη, με στόχο να πλαισιωθεί και να τεκμηριωθεί καλύτερα το θέμα της εργασίας. Την ίδια στιγμή, πραγματοποιείται μία θεματική ανάλυση των ζητημάτων που πραγματεύεται στα άρθρα του, καθώς επίσης και των επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί υπέρ της Αφηρημένης Τέχνης. Τέλος, γίνεται μία απόπειρα να μελετηθεί η σχέση του τεχνοκρίτη με την πολιτική. Ειδικότερα, το θέμα επικεντρώνεται στις σχέσεις του με τις ΗΠΑ και κατ’ επέκταση στην ψυχροπολεμική ρητορική που υιοθετεί μετά το ταξίδι του στην Αμερική το 1953 και που εντοπίζεται να διαπερνά όλη την τεχνοκριτική του από τότε και στο εξής. Συμπερασματικά, η παρούσα εργασία αποσκοπεί στο να μελετήσει, να αναλύσει και να θέσει νέα ερωτήματα σχετικά με το έργο του Άγγελου Προκοπίου, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην καλύτερη δυνατή πλαισίωση του τεχνοκριτικού του έργου και της συνολικής συμβολής του στην αφηρημένη τέχνηItem Open Access Πρώτη μεταπολεμική Πανελλήνια έκθεση : πολιτικά, ιδεολογικά και καλλιτεχνικά ζητήματαΜαρλίτση, Πολυξένη Ε. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)Η πρώτη μεταπολεμική Πανελλήνια έκθεση αποτελεί ένα ισχυρό ορόσημο στην πορεία της νεότερης ελληνικής εικαστικής σκηνής. Για πρώτη φορά συγκεντρώνονται σε μια κοινή πλατφόρμα όλες οι εικαστικές δυνάμεις της χώρας, φανερώνοντας ότι ο προπολεμικός εικαστικός χάρτης έχει ανεπίστρεπτα αλλάξει. Η εμπλοκή του Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου σε όλη την πορεία της έκθεσης, διασταυρώνεται με την περίφημη ακύρωση των βραβείων, ενώ το corpus της τεχνοκριτικής της Πανελλήνιας, αποτελεί την πρώτη ευρεία απόπειρα κριτικής της νεοεμφανισθείσας αφαίρεσης υπό το πρίσμα της αναζήτησης μιας εθνικής τέχνης.Item Embargo Το «μικρό φανταστικό μουσείο» του Οδυσσέα Ελύτη : τα εικαστικά στο έργο και τη σκέψη του ποιητήΓρίμπα, Βασιλική Ν. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Η διπλωματική εργασία επικεντρώνεται ερευνητικά σε μια λιγότερο γνωστή πτυχή του Οδυσσέα Ελύτη, αυτή του τεχνοκρίτη και του εικαστικού. Πιο συγκεκριμένα, θα μελετηθούν τα αισθητικά και τεχνοκριτικά δοκίμιά του (τα οποία δημοσιεύτηκαν στα έργα του Ανοιχτά Χαρτιά (1974), Εν Λευκώ (1992) αλλά και στην στήλη που διατηρούσε ως τεχνοκρίτης στην εφημερίδα Καθημερινή έως το 1948). Μέσω της ανάλυσης των δοκιμίων αυτών θα επιχειρηθεί μια σκιαγράφηση του τρόπου με τον οποίο ο Ελύτης αντιλαμβάνεται ποικίλα ζητήματα της σύγχρονης Ιστορίας της Τέχνης καθώς και των παραγόντων που συνέβαλαν στη διαμόρφωση των αντιλήψεων αυτών. Επιπλέον, αναζητώνται πιθανές «ισοδυναμίες» στον -συγγραφέα, ερμηνευτή τέχνης, ζωγράφο- Ελύτη, οι οποίες θα μπορούσαν να αναχθούν στον άξονα λέξη-εικόνα. Τέλος, θα γίνει μια σύντομη αναφορά στην εικαστική παραγωγή του ιδίου σε μια προσπάθεια αναζήτησης των αισθητικών καταβολών των «συνεικόνων» (collages) του.Item Restricted access Το τέλειο έγκλημαΜπαλτατζή, Ροσίνα, 1976- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2010)Οι εικόνες, ως ιδεώδη κατασκευάσματα, εμφανίστηκαν για να πραγματώσουν την εμφάνιση κάποιου πράγματος που ήταν απών. Βαθμιαία όμως έγινε φανερό πως μια εικόνα μπορούσε να διαρκέσει περισσότερο από αυτό που παρίστανε. Η τεράστια σημασία της οπτικής επικοινωνίας είναι αδιαμφισβήτητη καθ ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου, όντας μια στοχαστική και συνεχής μορφή κατανόησης. Στις κοινωνικές επιστήμες, η τάση των ανθρώπων να παρατηρούν κάτι από συνήθεια, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον George Simmel. Το οπτικό νεύρο του σύγχρονου ανθρώπου στις δυτικές κοινωνίες, έχει εξασκηθεί στο να δέχεται εκατοντάδες οπτικά μηνύματα καθημερινά, προερχόμενα κυρίως από τα media. Η δημιουργία της συγκεκριμένης ενότητας των έργων, έχοντας υπαινικτική διάθεση, είναι μια προσπάθεια σχολίου, συσχετισμού και διερεύνησης του καθοριστικού ρόλου και της επίδρασης των εικόνων που προάγουν τα ΜΜΕ στη διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας. Μέσα από μια σειρά έργων, προβάλλονται και εναποθέτονται πολλές πηγές και αναφορές ακρωτηριάζοντας το αρχικό εννοιολογικό τους φορτίο. Οι αναφορές στα διακοσμητικά στοιχεία «λειτουργούν κατά κύριο λόγο ως κοινωνικό κριτήριο και αφορούν όχι στο πώς τα πράγματα θα είναι αληθοφανή αλλά στο πώς εξισώνονται με τις τρέχουσες συνθήκες. Χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές για την επανεπεξεργασία εικόνων που προέρχονται κυρίως από διαφημίσεις, εφημερίδες, συσκευασίες, επιχειρείται μια διερεύνηση της δύναμης της εικόνας μέσα από τη ζωγραφική πράξη. Το έργο προσεγγίζεται με εργαλείο τους ίδιους τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί η pop κουλτούρα αλλά με διάθεση επικριτική αντί για εξύμνηση. Θεωρώντας σημαντική την χρήση ενός παραδοσιακού μέσου, της ζωγραφικής, και εξερευνώντας τις δυνατότητές της, με διαδικασία που γίνεται και ελέγχεται χειρονακτικά, ως στόχος τίθεται μια μορφολογική και εννοιολογική σύμπτωση.Item Restricted access ΤροφόςΝτόβολη, Σοφία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Τα γλυπτά με τίτλο ΤΡΟΦΟΣ πραγματεύονται τη τροφή ως στοιχείο των πολιτισμικών συστημάτων, ικανό να διεγείρει μνήμες και να προσδιορίσει ταυτότητες. Επιλέγω να κατασκευάσω τα γλυπτά μου με υλικά όπως η φασολάδα, η φέτα, τα λαχανικά και τα φρούτα, τα οποία είναι άμεσα συνυφασμένα με παλιές και νέες διατροφικές κουλτούρες του ελληνικού χώρου. Τα γλυπτά-τροφές αναπτύσσονται στον χώρο ως δομικά στοιχεία λέξεων και φράσεων και αυτό επειδή ο λόγος είναι σημαντικό ιδρυτικό στοιχείο των εκάστοτε ταυτοτήτων. Το «γεύμα» ΤΡΟΦΟΣ δομείται σε (εθνικού περιεχομένου) φράσεις, φθείρεται, γίνεται αντιληπτό από την όραση και την όσφρηση και τελικά γίνεται ένα γεύμα αδύνατο να καταναλωθεί. Έχοντας διαφορετικό προσανατολισμό από τις τοποθετήσεις των προαναφερθέντων Ελλήνων καλλιτεχνών, οι οποίοι προσδίδουν ιερότητα στη τροφή για να στραφούν στις παραδόσεις και τα αξϊακά συστήματα που αυτές συνεπάγονται, χρησιμοποιώ τις «παραδοσιακές» τροφές για να σταθώ με ειρωνική διάθεση απέναντι στα εθνικά αφηγήματα.