Γκρίζα βιβλιογραφία
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Γκρίζα βιβλιογραφία by Advisor "Βελώνης, Κωστής"
Results 1 - 6 of 6
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access ARROW(S)Γρηγοριάδης Ζορμπάς, Κωνσταντίνος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-10)Η παρούσα εικαστική έρευνα διερευνά τη συνύπαρξη και την αντιπαράθεση δύο φαινομενικά αντίθετων κόσμων: του graffiti και της γραφιστικής. Το graffiti συνδέεται με την παιδικότητα, το παιχνίδι, τον αυθορμητισμό και την ελευθερία της γραφής, ενώ η γραφιστική αντιπροσωπεύει την αυστηρότητα, τη δομή και την πειθαρχία της οπτικής επικοινωνίας. Στόχος της μελέτης είναι να αναδείξει τις εντάσεις αλλά και τις δημιουργικές τομές που προκύπτουν από τη συνάντηση αυτών των δύο πρακτικών, σχηματίζοντας ένα υβριδικό πεδίο καλλιτεχνικής αναζήτησης. Η έννοια της παιδικότητας καταλαμβάνει κεντρική θέση, τόσο ως μορφολογικό χαρακτηριστικό όσο και ως στάση αυθεντικής έκφρασης. Μέσα από ιστορικά παραδείγματα, όπως η εμφάνιση του graffiti στις γειτονιές της Νέας Υόρκης ή το παγκόσμιο φαινόμενο του «S» των σχολικών τετραδίων, αναδεικνύεται η σχέση της γραφής με το παιχνίδι, τη μνήμη και τη συλλογικότητα. Αντίστοιχα, η γραφιστική προσεγγίζεται ως σύστημα πειθαρχίας και σαφήνειας, με εμβληματικά σύμβολα όπως το βέλος να εκφράζουν την αυστηρότητα και την τυποποίηση του σχεδιασμού. Η έρευνα αντλεί επιρροές τόσο από το αστικό τοπίο και την καταναλωτική αισθητική όσο και από καλλιτέχνες και γραφίστες που κινήθηκαν ανάμεσα σε διαφορετικές αισθητικές κατευθύνσεις (Corita Kent, David Carson, Christopher Wool, Michel Majerus, Tilt). Παράλληλα, το οικογενειακό περιβάλλον, με την πειθαρχία της γραφιστικής εκπαίδευσης της μητέρας μου και την ελευθερία της πρακτικής εφευρετικότητας του πατέρα μου, λειτούργησε ως καθοριστικός παράγοντας στη διαμόρφωση του προσωπικού μου εικαστικού λεξιλογίου. Συμπερασματικά, η παρούσα πρακτική επιχειρεί να αποδώσει εικαστικά τη διαλεκτική ανάμεσα στην αυστηρότητα και τον αυθορμητισμό, στη δομή και την παιγνιώδη χειρονομία. Η εργασία καταλήγει ότι graffiti και γραφιστική, παρά τις αντιθέσεις τους, συναντώνται σε κοινά σημεία γύρω από τη γραφή, την ορατότητα και το ίχνος, συγκροτώντας έναν χώρο όπου η σύγκρουση μετατρέπεται σε δημιουργική σύνθεση. Η έρευνα ανοίγει προοπτικές για περαιτέρω διερεύνηση μέσω ψηφιακών τεχνολογιών, παρεμβάσεων στον δημόσιο χώρο και συνεργατικών πρακτικών, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της συνύπαρξης αυτών των δύο κόσμων στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία.Item Open Access Circus-ing around: somber, pompous, grandiose. Το τσίρκο ως χώρος παραγωγής μιας κοινωνικής συνθήκης μέσα από το πρίσμα της μπρεχτικής αποστασιοποίησης.Σημαντήρα, Χριστίνα-Σύλβια (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-03-09)Η διπλωματική εργασία με τίτλο "Circus-ing around: somber, pompous, grandiose” εξετάζει το τσίρκο ως ένα χώρο που παράγει κοινωνικές συνθήκες, αναλύοντας τον μέσω του μπρεχτικού εργαλείου της αποστασιοποίησης (Verfremdungseffekt). Το τσίρκο, αν και φαίνεται να είναι χώρος διασκέδασης και φαντασίας, αναδεικνύει τις αντιφάσεις της κοινωνίας, παρουσιάζοντας την καθημερινή πραγματικότητα με τρόπο που επιτρέπει στο θεατή να αποστασιοποιηθεί από τα συναισθηματικά κλισέ και να δει τη κοινωνία με νέο κριτικό πρίσμα. Η εργασία συνδέει την μπρεχτική αποστασιοποίηση με τη μαρξιστική θεώρηση της τέχνης ως εργαλείου κοινωνικής αλλαγής και την κριτική της καπιταλιστικής κοινωνίας, ενώ αναδεικνύει τη σύνδεση του τσίρκου με την ποπ-αρτ, η οποία σατιρίζει και κριτικάρει τη μαζική κουλτούρα και τις καταναλωτικές κοινωνίες. Επιπλέον, η μελέτη ενσωματώνει την κριτική του Ζακ Ρανσιέρ για τον ενεργό ρόλο του θεατή στην καλλιτεχνική εμπειρία, υπογραμμίζοντας τη σημασία της κριτικής σκέψης και της κοινωνικής συνείδησης. Αναλύοντας στοιχεία όπως η αποσπασματική αφήγηση, η νομαδικότητα και η προσωρινότητα του τσίρκου, καθώς και τη χρήση του χιούμορ, της μουσικής και των ακροβατικών, η εργασία καταλήγει στο ότι το τσίρκο μπορεί να αποτελέσει πεδίο κοινωνικής κριτικής, όπου οι αντιφάσεις της σύγχρονης κοινωνίας γίνονται αντιληπτές μέσω της αποστασιοποίησης, επιτρέποντας στο θεατή να αναπτύξει μια κριτική αντίληψη του κόσμου.Item Open Access Empty PlaygroundΧατζηαθανασιάδου Δέδε, Άρτεμις (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024)Είναι δυστοπικό το παρόν μας ή μήπως είναι η ιστορία του πολιτισμού μας, που οδηγεί στο θάνατο κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα; Το βέβαιον είναι ότι το άτομο πολιορκείται σχεδόν πάντα «απ’ έξω κι από μέσα», βιώνοντας διαχρονικά τον πόλεμο και την καταστροφή. Είτε πρόκειται κυριολεκτικά για ένοπλες συρράξεις, είτε πρόκειται για τον εσωτερικό «πόλεμο» που προκαλούν οι φόβοι, τα τραύματα κι οι ανασφάλειες που βιώνει ο καθένας μας. Και μέσα σ’ αυτή την αέναη πάλη, και τις επαναλαμβανόμενες απειλές με ποιό τρόπο μπορεί η τέχνη να εκφράσει την κραυγή της απελπισίας και του φόβου; Και πώς μπορεί να συμβάλει στην επούλωση του τραύματος; Αυτή η προβληματική, για την «καταστροφή» και τον «πόλεμο», αλλά και για την «παιδικότητα» , την επιβίωση και τη μνήμη, είναι που αποτέλεσαν το κίνητρο για το έργο «empty playground», ένα ζωγραφικό περιβάλλον στο χώρο του ΜΕΤ. Μέσα από την αταξία και την τυχαιότητα αναδύεται ένα τοπίο που έχει υποστεί μια άγνωστης προέλευσης καταστροφή, σε άγνωστο τόπο και χρόνο. Οι ασπρόμαυρες μεγεθυμένες εικόνες στην εγκατάσταση λειτουργούν κατά μία έννοια ως ένα νοσταλγικό ισοζύγιο, για τις αυταπάτες του παρελθόντος και τις προσδοκίες του μέλλοντος. Τα ζωγραφικά παζλ που αποτελούν μεγάλο μέρος του εικαστικού έργου, προσομοιάζουν με τα «ερείπια» που αφήνει πίσω της μια καταστροφή, αλλά και με τα θραύσματα ενός εαυτού πληγωμένου, διαμελισμένου από τον φόβο και την ανασφάλεια. Αλλά αυτά τα παζλ από καουτσούκ ξυπνούν και παιδικές μνήμες από παιδότοπους. Μπορεί η «παιδικότητα» να είναι η απάντηση σ’ ένα αβέβαιο μέλλον; Όπως το θέτει ο Βιμ Βέντερς στο τελευταίο του ντοκιμαντέρ «Anselm» (για τον Anselm Kiefer) : «Η παιδική ηλικία είναι ένας άδειος χώρος. Όπως και η αρχή του κόσμου» !Item Open Access Transparent colors conjure landscapesΑντωνοπούλου, Παναγιώτα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Η εργασία αυτή ξεκινάει επισημαίνοντας την ασάφεια που δημιουργεί η γλώσσα προκαλώντας παρερμηνείες και παρεξηγήσεις. Διαβάζοντας κανείς το κείμενο όμως μπορεί να βρει αρκετά σημεία στα οποία η ετυμολογία των λέξεων έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατανόηση του εκάστοτε νοήματος. Δεν είναι αδυναμία της γλώσσας το ότι δεν μπορεί να αποδώσει το απόλυτo. Όπως είδαμε είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν το πως αντιλαμβάνεται κανείς την πραγματικότητα και πολλές φορές μοιάζουν να παραπλανούν και να απομακρύνουν από την αλήθεια. Πέρα από τα εξωτερικά στοιχεία σημαντικό ρόλο παίζουν και τα προσωπικά βιώματα του κάθε ανθρώπου. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε κάθε κατάσταση με τον τρόπο που βλέπουμε εμείς οι ίδιοι τον κόσμο. Είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει κανείς να αποστασιοποιηθεί από τον εαυτό του και να δει καθαρά. Ακόμα όμως και αν φτάσει σε αυτό το σημείο οι εξωτερικοί παράγοντες θα θολώσουν το τοπίο και θα προκαλέσουν αμφισημία αποκλείοντας την ύπαρξη μιας καθολικής πραγματικότητας δημιουργώντας όμως κομμάτια πολλών υποκειμενικών πραγματικοτήτων. Η πραγματικότητά μας είναι αποτέλεσμα μικρών αιτιών τα οποία είναι εφήμερα, μεταβάλλονται και πολλές φορές μετέπειτα απορρίπτονται. Αυτό δεν αναιρεί ότι κάποια στιγμή ήταν αληθινά. Συχνά ανακαλώντας το παρελθόν μια κατάσταση μοιάζει ψεύτικη. Όταν ένα συναίσθημα όμως έχει υπάρξει στα αλήθεια ακόμα και αν πλέον μοιάζει με ψευδαίσθηση κάποτε αποτελούσε την πραγματικότητα. Παραδείγματος χάρη μιλάμε για έργα τέχνης τα οποία έγιναν με ειλικρίνεια, που εκφράζουν δηλαδή ένα αληθινό συναίσθημα. Το συναίσθημα ίσως να μην υπάρχει πια, ίσως να ήταν φοβερά εφήμερο αλλά αυτό δεν μπορεί να αποβάλει την ειλικρίνεια από το έργο.Item Open Access «Πίξελ & Οπτικές Σύλληψης: Ταυτότητα και η έννοια της συσχέτισης στην εποχή της Προσομοίωσης »Δουκέλη, Εριφύλη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024-12-02)«Η κρίση της σημερινής εποχής δεν είναι η επιτάχυνση, αλλά η χρονική διασπορά και η χρονική εξάρθρωση…Έτσι ο χρόνος γίνεται αθροιστικός και κενώνεται από κάθε αφηγηματικότητα…Τα άτομα δεν αποπνέουν άρωμα…» (Han, 2015, σελ.67) Αντικείμενο της εν λόγω εργασίας είναι η κοινωνική και ψυχαναλυτική προσέγγιση της ψυχοκοινωνικής διάρθρωσης που έχει προκύψει από την εξαρτητική σχέση ανθρώπου - τεχνολογίας, μέσω της εικαστικής διερεύνησης και πρακτικής. Με αφορμή τον προβληματισμό του κατά πόσο οι νέες τεχνολογίες έχουν μετατοπίσει και επηρεάσει τις διαπροσωπικές σχέσεις, ως προς τους συναισθηματικούς δεσμούς αλλά και την έννοια της ταυτότητας, η παρούσα ανάλυση τοποθετεί ερωτήματα μέσω της δημιουργίας δυστοπικών ψηφιακών ηχοτοπίων, συνθέσεων και χαρακτήρων που αποτελούν παράγοντες των συνθέσεων του «Τρίπτυχου» έργου του Bosch, μετατοπίζοντας την ταυτότητά τους στην ψηφιοποιημένη εποχή. Στην ψηφιακή εποχή, τόπο της εξαφάνισης της διαλεκτικής των εικόνων, η φαντασμαγορία του εφήμερου, άμεσα επηρεασμένη από την εγγύτητα του ψηφιακού γοήτρου, έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι χρήστες προσλαμβάνουν τις εικόνες. Η μνήμη προσβάλλεται από την επαναλαμβανόμενη τροχιά του εφήμερου ιδιοσυμβάντος, παράγοντας κατακερματισμού της αφηγηματικότητας, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο θυμικό να θυμίζει λογισμικό υπολογιστή προσλαμβάνοντας πληροφορία συσσωρευτικά. Με αυτή τη λογική, τα ίχνη της εικόνας μετατρέπονται σε θραυσματικές επαναλήψεις ενός αλγόριθμου και σαν πρωταγωνιστές του ακαριαίου συναισθήματος. Η παρούσα εργασία περιέχει παραπομπές στην ομώνυμη «Αλληγορία του Σπηλαίου» του Πλάτωνα, το θεατρικό παιχνίδι, τον ρόλο των προσωπείων και των εξαρτητικών σχέσεων του σύγχρονου ατόμου με το διαδίκτυο και τα social media. Μέσω των σχετικών παραπομπών υφαίνεται μια αλληγορία που φέρει σύνδεση μεταξύ του έργου «Τρίπτυχο» του Bosch, το οποίο τελικά αποκαλύπτει μια πολυμορφικότητα βαθιά διαλεκτική, που αφορά το σύγχρονο εαυτό και την ακεραιότητα της ταυτότητας. Επιπλέον, γίνεται αναλυτική αναφορά στο έργο “Pixels and Perspectives: Unraveling Identity and Connection in the Digital Age”, το πως αυτό συλλήφθηκε, καθώς και στα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την υλοποίηση του.Item Open Access Σπουδή πάνω στο έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Η Παρθένος και ο µικρός Ιησούς µε την Αγία ΆνναΑθανασιάδης, Αθανάσιος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024)Σκοπός της εργασίας είναι να αναλύσει την έννοια του Χρόνου µέσω της γεωλογίας του τοπίου στο έργο του Λεονάρντο ντα Βίντσι ‘΄Η Παναγία και ο µικρός Ιησούς µε την Αγία Άννα΄. Στην ανάλυση του έργου αναφέρονται πληροφορίες και ιστορικά στοιχεία όπως οι συνθήκες υπό τις οποίες δηµιουργήθηκε , καθώς και οι καινοτοµίες που εισήγαγε ο Λεονάρντο στην αναγεννησιακή ζωγραφική. Στη συνέχεια ακολουθεί η ανάλυση της γεωλογίας στο έργο του Λεονάρντο. Οι αναζητήσεις του τελευταίου στο πεδίο της επιστή µης της γεωλογίας και οι ανακαλύψεις και τα συµπεράσµατα του όπως αυτά αναφέρονται στις πολυάριθµες σελίδες των σηµειώσεων του. Στη συνέχεια αναλύεται η τεχνική του ftottage όπως αυτή επινοήθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα και η επίδραση της στη ζωγραφική. Η εργασία ολοκληρώνεται µε την ανάλυση των έργων που αποτελούν την ερµηνεία του έργου του Λεονάρντο.