ΠΜΣ "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" (ΨΜΤ)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing ΠΜΣ "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" (ΨΜΤ) by Advisor "Σεβαστίκογλου, Πέτρος"
Results 1 - 7 of 7
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access ThodorockyΒογιατζίδης, Θεόδωρος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2010)Το καλλιτεχνικό έργο που παρουσιάζεται εδώ αποτελείται από ένα φίλμ διάρκειας 33 λεπτών με την ονομασία ‘Thodorocky”. To Thodorocky, εμπνευσμένο από την κλασική αμερικάνικη υπερπαραγωγή Rocky, χρησιμοποιεί την ήδη υπάρχουσα αναγνωρισιμότητα του πρωταγωνιστή ο οποίος έχει αναχθεί σε ήρωα-πρότυπο από τον θεατή όχι μόνο λόγω της αίσθησης της ελπίδας και της εκπλήρωσης του ονείρου που αυτός συμβολίζει, αλλά και από την αντοχή του στο πέρασμα των χρόνων που ανέδειξαν την φιγούρα του ως «κλασική». Ο χαρακτηρισμός του «κλασικού» εδραιώνει την θέση του ανάμεσα σε άλλα είδωλα-πρότυπα, του προσδίδει κύρος και διαχρονική αξία. Πατώντας πάνω σε αυτές τις αξίες το Thodorocky παρουσιάζει τον ομώνυμο αντι-ήρωα να επιδίδεται σε δράσεις που θα έρχονταν σε πλήρη αντίφαση με το ήθος και την υπόσταση του «αληθινού» ήρωα. Παρουσιάζοντας έναν κόσμο μπερδεμένο εθνικά, όπου το ελληνο-μεσογειακό στοιχείο διατηρεί κάποια χαρακτηριστικά, δηλώνει μεν την παρουσία του, αλλά έχει καταφανώς παραγκωνιστεί από αυτό της υποκουλτούρας της δυτικής υπερδύναμης. Τροφοδοτούμενο δε από μία καθημερινή σταδιακή συνειδητοποίηση των "κακώς κειμένων" μιας συναισθηματικής, μα συνάμα και διεφθαρμένης κοινωνίας, το Thodorocky παρωδεί την πηγή έμπνευσής του, αποκαθηλώνει την ίδια του την προέλευση κι αντιδρά παρωδιακά στην συμπιεστική πρόταξη του «πολιτικά ορθού».Item Restricted access Αρνητική εντροπία : η χρήση των πολυμέσων, της βίντεο τέχνης και της ψηφιακής τεχνολογίας και η διαδικασία του θεατρικού γίγνεσθαι : από τη "θετική εντροπία" στην "αρνητική εντροπία" μιας θεατρικής παράστασης, μέσα από την αλληλεπίδρασή της με τον ψηφιακό κόσμο : διπλωματική εργασίαΠροσύλης, Χρήστος, 1969- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2000)Η γενική αρχή που υπεισέρχεται εδώ, είναι ο περίφημος Δεύτερος Νόμος της Θερμοδυναμικής (αρχή της εντροπίας) και η εξίσου γνωστή στατιστική θεμελίωσή του. Στις σελίδες που θα ακολουθήσουν, θα προσπαθήσω να διερευνήσω και να περιγράφω τη λειτουργία της αρχής της εντροπίας στο καλλιτεχνικό γεγονός και ιδιαίτερα στη συμπεριφορά μιας θεατρικής παράστασης και της καλλιτεχνικής έκφρασής της, καθώς και τον τρόπο που οι ψηφιακές τέχνες και τα νέα μέσα μπορούν να επέμβουν στη συμπεριφορά αυτή, επηρεάζοντας - ασφαλώς - και το καλλιτεχνικό γεγονός. Πρέπει να γίνει σαφές, ότι στην παρούσα φάση η προσέγγιση είναι καθαρά καλλιτεχνική και τεκμηριώνεται μόνο ως προς το καλλιτεχνικό γεγονός. Οπωσδήποτε, μια οποιαδήποτε άλλη τεκμηρίωση είναι θεμιτή, εφ' όσον υπάρχουν οι δυνατότητες και η υλικοτεχνική υποδομή, ώστε να πραγματοποιηθεί. Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη και η ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος, όσον αφορά την ταυτόχρονη χρήση ιδιαίτερων και διαφορετικών μέσων καλλιτεχνικής έκφρασης. Το θέατρο, ο κινηματογράφος, η βίντεο τέχνη, η εικαστική προσέγγιση και οι διάφορες εκφράσεις των τεχνών μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας, συνυπάρχουν, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοαναιρούνται, και -τελικά- οδηγούνται πειραματικά, σε μια ιδιάζουσα και -ενδεχομένως- διαφορετική, λειτουργικότητα και δυναμική. Το ζήτημα αυτό ενέχει το προσωπικό στοιχείο του υποφαινομένου, το σημείο φυγής της εκφραστικότητάς του και την υποκειμενικότητα των καλλιτεχνικών του αναζητήσεων. Τεκμηριώνεται μόνο ως γεγονός έκφρασης καλλιτεχνικής, που υφίσταται και αποδίδεται από το δημιουργό placitum.Item Restricted access ΕπίβλεψηΒέλλου, Μαρίνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2000)Η ταινία διαρκεί επτά περίπου λεπτά. Είναι μυθοπλασία με στοιχεία βιντεο-αρτ. Η γυναικεία μορφή διασχίζει το χώρο με κατεύθυνση από τα δεξιά προς τα αριστερά περνόντας από οθόνη σε οθόνη . Οι τρεις οθόνες είναι μια προ-δήλωση των τρειών χώρων στους οποίους θα ξετυλιχτεί η κυρίως δράση : στα σύννεφα, κάτω από τη θάλασσα και πάνω στη στεριά. Τα σύννεφα δηλώνουν την επαφή της γυναίκας με των ανώτερο εαυτό της (το ταυτό). Η ταινία είναι βουβή. Ο χρόνος αλλάζει μέσα στο ασυνείδητο. Σε όλη τη διάρκειά της, η ταινία είναι μια πορεία από το εξαϋλωμένο στο υλικό, από το ονειρικό στο πραγματικό.Item Restricted access Η έννοια της ταυτότηταςΠαπαδάκη, Σταυρούλα, 1979- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2005)Η έννοια της ταυτότητας -όντας αποσπασματική, αντιφατική και ρευστή απασχόλησε πολλούς φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, ανθρωπολόγους κτλ. προπαντός από τις αρχές του 20ου αιώνα και μετά. Συνεπώς, είναι ανέφικτο να απαριθμηθούν ή και να αναλυθούν όλες οι θεωρίες, οι τάσεις και οι απόψεις σε μια εργασία σαν κι αυτή. Γι’ αυτό περιορίζεται κυρίως σε εννοιολογικές προσεγγίσεις, που δηλώνουν μια έμμεση σχέση και συνάφεια με το έργο τέχνης γενικά και την ταινία μικρού μήκους Το κεφάλι ειδικά. Υπάρχει λοιπόν μια εκτενέστερη αναφορά στις θεωρίες του υπαξισμού, του λόγου και της ψυχανάλυσης. Επίσης προβάλλεται η σχέση της ταυτότητας με τα προσωπεία και την τέχνη της εικόνας: κινηματογράφο, κόμικς. Τέλος, σκιαγραφείται το σύγχρονο οικονομικό και πολιτισμικό περιβάλλον, το οποίο αναδεικνύει νέες αντιλήψεις για την ταυτότητα, μετά την επισήμανση ότι αυτή διανύει μια περίοδο αβεβαιότητας και αμφισβήτησης, εφόσον διαμορφώνεται πια σε μια κοινωνία που παγκοσμιοποιείται και τείνει να γίνει ενιαία.Item Restricted access Παράλληλες πραγματικότητεςΤσιρίδου, Σουλτάνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2005)Η απόπειρα αποκρυπτογράφησης του καταλήγει σε αποτυχία λόγο έλλειψης απαντήσεων. Το μυστήριο της ύπαρξης του εξωτερικού κόσμου υφίσταται ακόμη. Η αιτιολόγηση του γιατί πράττουμε όπως πράττουμε, πιστεύουμε ότι πιστεύουμε σταματάει κάπου. Φαίνεται, αυτό που απομένει στον καθένα είναι η ανακάλυψη του κόσμου μέσα από τον εαυτό του, μέσω του νου. Όσο πιο πολύ προσπαθούμε να βγούμε έξω στον άγνωστο, παράξενο κόσμο τόσο πιο βαθιά βυθιζόμαστε στους λαβυρίνθους μέσα μας. Η συνείδηση αμφιταλαντεύεται ασταμάτητα ανάμεσα στο εγώ και στον κόσμο γεννώντας αβεβαιότητα για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι πραγματικότητα και τι φαντασίωση. Υπάρχει ένας κόσμος ουδέτερος, πέρα από τις εκδοχές που δημιουργεί ο καθένας μας για αυτόν? Αυτό το «απέναντι», που κοινή συναινέσει ονομάζουμε πραγματικότητα, αποτελεί μια οργανωμένη πλάνη? Η πραγματικότητα, αν υπάρχει ως ολότητα και ως αντικειμενικότητα, έχει όρια και τα όρια αυτά βρίσκονται εκεί που ξεκινάνε άλλοι, εναλλακτικοί κόσμοι. Πόσο ρευστά είναι αυτά τα όρια ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και στους πλασματικούς, φανταστικούς κόσμους και ποιο ρόλο καλείται να παίξει εδώ η τέχνη? Για να αναδειχθεί η προβληματική που αφορά στην διφορούμενη έννοια της πραγματικότητας θα γίνει μια περιγραφή των σκέψεων κάποιων θεωρητικών στο πρώτο μέρος ξεκινώντας με τον Hilary Putnam. Πρόκειται για έναν θεωρητικό προβληματισμό που οδηγεί στο ζήτημα της σχέσης της τέχνης με την πραγματικότητα. Με δεδομένο ότι το πρακτικό της παρούσας εργασίας αποτελείται από μια ταινία μικρής διάρκειας σε βίντεο, θα ακολουθήσει μια συζήτηση για το πώς η τέχνη της κινούμενης εικόνας (εδώ γίνεται αναφορά στον κινηματογράφο και την τέχνη του βίντεο) ανταποκρίνεται στη προβληματική του αληθινού/φανταστικού και της αναπαράστασής τους. Τέλος θα υπάρξει μια περιγραφή της ταινίας και μια κριτική ανασκόπησή της αφού αναφερθούν και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην προσπάθεια μου να μετατρέψω σε εικόνα αυτό που ήταν αρχικά μια ιδέα.Item Restricted access Σεξουαλικότητα και μακάβριοΤούρλας, Γιώργος, 1979- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)O όρος σεξ, από την λατινική λέξη sexus, σημαίνει την ταυτότητα του φύλου και κατά συνέπεια, ο όρος σεξουαλικότητα σημαίνει το σύνολο των γεννητικών χαρακτήρων και των φαινομένων που συνδέονται με το φύλο. Η σεξουαλικότητα αναφέρεται στην έκφραση της ψυχικής και βιολογικής λειτουργίας που στοχεύει στη σωματική ικανοποίηση και συναισθηματική πληρότητα δια μέσου της ηδονής. Είναι μια έννοια πολυδιάστατη, που αφορά στη βιολογική, γνωστική, ψυχική, συναισθηματική και κοινωνική πλευρά του ανθρώπου. Ξεκινάει από τη γέννηση, οργανώνεται με την ψυχοσυναισθηματική ωρίμανση και διεκδικείται με την αναζήτηση του ερωτικού συντρόφου. Ο σεξουαλικός ρόλος του ατόμου προσδιορίζεται από την ψυχική ωρίμανση και τη βιολογική γνώση στην αναζήτηση της σεξουαλικής και συναισθηματικής ολοκλήρωσης. Πιο συγκεκριμένα, ο σεξουαλικός ρόλος χαρακτηρίζεται από τη σεξουαλική ταυτότητα, τη σεξουαλική λειτουργία-δραστηριότητα και τη σεξουαλική ικανοποίηση. Ο άνθρωπος μέσα από την εξελικτική του πορεία και την ψυχοσυναισθηματική του ωρίμανση διαμορφώνει το σεξουαλικό του ρόλο, αναζητώντας την ικανοποίηση. Η σεξουαλική συμπεριφορά του ατόμου καθορίζεται από παράγοντες όπως οι σχέσεις του ατόμου με τους άλλους, το πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο ζει καθώς και από τις συνθήκες της ζωής του. Η σεξουαλικότητα που αναφέρεται στην αντίληψη του ατόμου για το φύλο του και αντανακλά τα βιώματά του γύρω από το sex στις διάφορες φάσεις της ζωής του καθορίζεται επίσης από παράγοντες όπως η προσωπικότητα, το βιολογικό υπόστρωμα και η γενική αίσθηση του εαυτού του. Αναμενόμενο είναι, κατά συνέπεια, ότι η σεξουαλικότητα καθώς και η σεξουαλική συμπεριφορά ανάμεσα σε διαφορετικά άτομα ποικίλει. Είναι δύσκολο να ορίσουμε με ακρίβεια τι περιλαμβάνει η φυσιολογική σεξουαλικότητα και ο τρόπος που αυτή εκδηλώνεται.Item Restricted access Ψηφιακή τεχνολογία και κινηματογραφική δημιουργία : η φαντασία στην εξουσία;Βενετόπουλος, Χαράλαμπος, 1973-; Φραγκόπουλος, Κωνσταντίνος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2005)Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος μας βίωσε την περιπέτεια της τέχνης του 20ού αιώνα - και ως ένα βαθμό συνεχίζει να τη βιώνει - η διήγηση του Πλίνιου μοιάζει να συμπυκνώνει για μας ορισμένες «αδιαμφισβήτητες αλήθειες» σχετικά με το τι είναι η ζωγραφική, τόσο μάλιστα που μας φαίνεται ότι αυτή η απόλυτα πιστή αποτύπωση της όψης των πραγμάτων είναι και η «φυσική αντίληψη» της τέχνης. Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πορεία που ακολουθεί η τέχνη στην αρχαία Ελλάδα σχετίζεται με το πνεύμα του ανθρωπισμού, το ενδιαφέρον για το άτομο, για τα προσωπικά του βιώματα, τα συναισθήματα και τις αγωνίες, που προαναγγέλλεται από τα ομηρικά έπη και τη λυρική ποίηση, πριν το δούμε να εκφράζεται και στις εικαστικές τέχνες. Σε επιβεβαίωση μιας τέτοιας άποψης έρχεται η Αναγέννηση που δείχνει πως το πνεύμα του ανθρωπισμού όντως συμπορεύεται με μια τάση παραστατικής τέχνης που επιδιώκει το τέλειο αντίγραφο της όψης των πραγμάτων. Αν ισχύει αυτό, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι καθώς ο δυτικός πολιτισμός, βασισμένος σ’ αυτό το ανθρωπιστικό πνεύμα, εξαπλώνεται και «παγκοσμιοποιείται», το εικονιστικό «πρότυπο» του τέλειου ομοιώματος, που ξεκινά στην αρχαία Ελλάδα και ολοκληρώνεται με τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο, γίνεται δεκτό και κατανοητό σε όλο τον πλανήτη.