Repository logo

ΠΜΣ "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" (ΨΜΤ)

Permanent URI for this collection

https://artia.asfa.gr/handle/artia/11

Browse by

Browsing ΠΜΣ "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" (ΨΜΤ) by Advisor "Ραφτόπουλος, Φώτης"

Results 1 - 2 of 2
  • Thumbnail Image
    ItemRestricted access
    Post-Human : transhumanism
    Παπαδοπούλου, Σοφία, 1977- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007)
    Τον μήνα Μάιο της χρονιάς που διανύσαμε στα δελτία ειδήσεων ανακοινώθηκε η γέννηση του πρώτου παιδιού που δεν θα νοσήσει ποτέ από καρκίνο. Κάθε πιθανότητα ανάπτυξης προβληματικών κυπάρων αποκλείστηκε. Οι απόπειρες παρέμβασης στο ανθρώπινο σώμα και μετασχηματισμού της φυσιολογίας και των δυνατοτήτων του αναμφίβολα δεν είναι καινούργιες. Παράλληλα η δημιουργία ενός νέου τύπου ανθρώπου, όχι σε ότι αφορά τη φυσιολογία του αλλά σε ότι αφορά τη συνειδησιακή και διανοητική του συγκρότηση, βρέθηκε στο επίκεντρο μεγάλων πολιτικών προγραμμάτων συμπεριλαμβανομένων του φασισμού και του κομμουνισμού. Η ίδια η έννοια της «ανθρώπινης φύσης» σημασιοδοτήθηκε με διαφορετικούς τρόπους κατά την διάρκεια της ιστορίας. Οι δυνατότητες όμως της βιοτεχνολογίας, της τεχνολογίας των υπολογιστών και της τεχνοετπστήμης γενικότερα διαμορφώνουν ένα εντελώς νέο σκηνικό για την ανθρώπινη υπόσταση στις αρχές του 21ου αιώνα. Μια νέα σύλληψη του εαυτού αναπτύσσεται στην κοινωνία.
  • Thumbnail Image
    ItemRestricted access
    Αυτοποιητική μηχανή
    Σημίτης, Μάριος, 1964- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)
    Το τελευταίο έργο του Μ. Duchamp, το «Etant Donnes» (Δεδομένα είναι...), αποτελεί σημείο αφετηρίας για την παρούσα θεωρητική εργασία όπως και για την ανεξάρτητη πρακτική πτυχιακή εργασία. Σε αναλογία με το αυτοποιητικό συστημικό μοντέλο σκέψης επιλέγονται δύο κεντρικά στοιχεία του έργου τα οποία έχουν ιδιαίτερη μεθοδολογική αξία: το εντός, δηλαδή το ίδιο το έργο και το εκτός, δηλαδή το περιβάλλον του έργου. Με άλλα λόγια, πρώτον το έργο ως σύστημα στην υλική του υπόσταση (το οποίο στην περίπτωση του 'Etant Donnes δεν είναι προσβάσιμο για τον θεατή) και δεύτερον τον θεατή με την περιορισμένη οπτική γωνία του (η οποία στο 'Etant Donnes αποτελείται από μία μικρή σχισμή σε μία ξύλινη πόρτα). Στο πλαίσιο της αυτοποιητικής θεωρίας ο θεατής/παρατηρητής έρχεται αντιμέτωπος με τυφλά σημεία στην όρασή του και στην ευρύτερη γνώση του, συνεπώς βλέπει ότι δεν βλέπει. Παράλληλα, το έργο ως υλική κατασκευή αποκαλύπτεται ως μία διάταξη αντικειμένων, ή δίκτυο σχέσεων ενός συστήματος κλειστού και άγνωστου για τον θεατή. Συνεπώς τα δύο κύρια τμήματα της εργασίας αφορούν τον εσωτερικό τρόπο λειτουργίας ενός έμβιου ή μηχανικού συστήματος και τον ρόλο του παρατηρητή που εξερευνά αυτή την λειτουργία.