ΠΜΣ Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (ΜΕΘΙΣΤΕ)
Permanent URI for this collection
Browse by
Browsing ΠΜΣ Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (ΜΕΘΙΣΤΕ) by Advisor "Λιτσαρδοπούλου, Ναυσικά"
Results 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access Philip & Peter Paul Rubens : Τέχνη, αρχαιογνωσία & αδελφοσύνηΚόκκορης, Γεώργιος Κ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Η εργασία αυτή έχει ως αντικείµενο µελέτης τη σχέση και την αλληλεπίδραση των αδελφών Rubens, Philip και Peter Paul, µε στόχο τη βαθύτερη κατανόηση της θέσης και του ρόλου του Philip στην εξέλιξη της καλλιτεχνικής φυσιογνωµίας του Peter Paul, αλλά και αντιστρόφως της θέσης και του ρόλου του ζωγράφου στην εξέλιξη της πνευµατικής φυσιογνωµίας του λογίου αδελφού του. Στην εισαγωγή της εργασίας παρατίθενται σύντοµα βιογραφικά στοιχεία των δύο αδελφών µε έµφαση στους τοµείς που παρουσιάζουν αλληλεπίδραση. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι τρεις επιστολές του Philip προς τον Peter Paul που δηµοσιεύθηκαν στον επιµνηµόσυνη έκδοση των Οµιλών του λογίου το 1615, τα µοναδικά σωζόµενα τεκµήρια από την αλληλογραφία των δύο αδελφών. Τα κείµενα των επιστολών αποδίδονται εδώ στο πρωτότυπο λατινικό κείµενο παράλληλα µε δική µου ελεύθερη µετάφραση στα νέα ελληνικά. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα δύο ποιήµατα που συνέθεσε ο Philip και αφιέρωσε στον αδελφό του. Όπως και στο προηγούµενο κεφάλαιο τα κείµενα των ποιηµάτων παρατίθενται στο πρωτότυπο και σε νεοελληνική µετάφραση. Στο τρίτο κεφάλαιο τυγχάνουν διαπραγµάτευσης οι αυτοπροσωπογραφίες του Peter Paul Rubens στις οποίες απεικονίζεται µε τον αδελφό του. Στο τέταρτο κεφάλαιο διερευνάται το χαµένο επιτάφιο µνηµείο του Philip, ένα επιµνηµόσυνο έργο του Peter Paul Rubens που έχει διαφύγει εντελώς της προσοχής των ερευνητών. Στο πέµπτο κεφάλαιο εξετάζεται το Πορτρέτο του Philip Rubens του Ινστιτούτου Τεχνών του Ντιτρόιτ, ένα έργο που έχει συσχετισθεί κατά καιρούς µε το χαµένο επιτάφιο µνηµείο του λογίου. Στο έκτο και τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας θίγεται το περίπλοκο νοµικό ζήτηµα της κληρονοµικής διαδοχής του Philip για την κληροδότηση της προσωπικής του βιβλιοθήκης, η οποία, λανθασµένα κατά την εκτίµηση µου, έχει αποδοθεί στην ιδιοκτησία του αδελφού του.Item Open Access Η απόδοση της καλλιτεχνικής ιδιότητας στις αυτοπροσωπογραφίες του Rembrandt (1606-1669) : ο αέναα παραµορφωτικός ρόλος της ιστορίας της τέχνηςΠοντίκη, Ελένη Κ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Η “Αυτοπροσωπογραφία ως Ζεύξις που γελά” (π.1663) του Rembrandt (1606-1669) καταγράφεται στην ιστορία της τέχνης ως ένα όψιµο ζωγραφικό εγχείρηµα ενός παράδοξα εκτενούς αυτοπροσωπογραφικού έργου. Επανερχόµενοι σε αυτή την εργογραφία, οι ιστορικοί της τέχνης τείνουν να διερευνούν τις δηµιουργικές προθέσεις του Ολλανδού ζωγράφου, ανακατασκευάζοντας ανέκαθεν προς µια αληθέστερη εκδοχή. Με την αναθεώρηση της συγκεκριµένης αυτοπροσωπογραφίας µεµονωµένα όµως, στην ‘ανά χείρας’ µελέτη εξετάζεται ο ρόλος των ιστοριογραφικών προσεγγίσεων στη διαµόρφωση της εικόνας του καλλιτέχνη. Ο ερευνητικός φακός σε αυτή την περίπτωση στρέφεται προς τον 17ο αιώνα εντοπίζοντας αρχικά τα πιθανά εικονογραφικά πρότυπα του Rembrandt στις συλλογές χαρακτικών µε προσωπογραφίες καλλιτεχνών. Ακολουθεί η ανάγνωση των ιστοριογραφικών σχηµάτων που περιλαµβάνουν οι ολλανδικές θεωρητικές πραγµατείες της εποχής και τέλος, αναλύεται η ταξινοµική επιλογή του portrait historié, στην οποία κατατάσσεται η εν λόγω αυτοπροσωπογραφία από ορισµένους σύγχρονους µελετητές. Διαπιστώνεται από τα παραπάνω πως η ιστορία της τέχνης σε κάθε περίπτωση λειτουργεί παραµορφωτικά ως προς την εικόνα του καλλιτέχνη. Προτείνεται λοιπόν η επανεξέταση των αυτοπροσωπογραφιών του Rembrandt, εποµένως και των ερµηνειών τους που προηγήθηκαν ή έστω ο αναστοχασµός περί του ποιος είναι πραγµατικά ο κατασκευαστής της εικόνας του καλλιτέχνη.Item Open Access Τέχνη και πλάνη : ζητήματα "ρεαλισμού" στην Ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώναΠερδίκη, Μαρουσώ (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)Στην μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία με τίτλο Τέχνη και πλάνη : ζητήματα "ρεαλισμού" στην Ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, επαναπροσεγγίζεται κριτικά το πολυσυζητημένο θέμα του ρεαλισμού της τέχνης της εποχής, μέσω της μελέτης μιας ομάδας έργων τα οποία θα μπορούσαν να συνδεθούν άμεσα με το ζωγραφικό είδος που έγινε γνωστό περί τα 1800 στη Γαλλία ως trompe l’ oeil (επί λέξει: «εξαπατώ το μάτι»). Πρόκειται για έργα τα οποία, μέσα από τον δεξιοτεχνικό χειρισμό των αναπαραστατικών συμβάσεων, θολώνουν τα όρια μεταξύ τέχνης και πραγματικότητας, κάνοντας τον θεατή να αναρωτιέται προς στιγμήν εάν αυτό που βλέπει είναι ζωγραφισμένο ή βρίσκεται πραγματικά μπροστά του. Οι αντιλήψεις που κυριαρχούν κατά τον 17ο αιώνα για την αναπαράσταση εν γένει, οι εικαστικές αναζητήσεις περί χώρου, το ενδιαφέρον για την όραση και την επιστήμη της οπτικής, η συνύπαρξη μιας εδραιωμένης ανθρωπιστικής παιδείας και της νεοαποκτηθείσας επιστημονικής γνώσης για τον φυσικό κόσμο και την ανθρώπινη αντίληψη, η έννοια του ανθρώπινου τεχνουργήματος και του που τοποθετείται σε σχέση με την φύση και την επιστημονική γνώση, η θέση του ίδιου του καλλιτέχνη απέναντι στο επάγγελμα του, την σύγχρονη κοινωνία αλλά και την ιστορία, αναδεικνύονται ως βασικά θέματα που πλαισιώνουν νοηματικά την ενασχόληση με την ψευδαίσθηση, με την πλάνη ανάγοντας την σε έννοια με κεντρική σημασία για τον καλλιτεχνικό κόσμο της εποχής.