T(R)AMATA
| dc.contributor.advisor | Χανδρής, Παντελής | |
| dc.contributor.author | Γουδές, Ιωάννης | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Εικαστικών Τεχνών | el |
| dc.contributor.department | Department of Visual Arts | en |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.contributor.faculty | School of Fine Arts | en |
| dc.contributor.workshop | Ζωγραφικής Ι΄ - Painting Studio 10 | |
| dc.contributor.workshopdirection | Ζωγραφική - Painting | |
| dc.contributor.workshopdirector | Χανδρής, Παντελής | |
| dc.date.accessioned | 2024-07-05T06:49:14Z | |
| dc.date.available | 2024-07-05T06:49:14Z | |
| dc.date.issued | 2024-06-12 | |
| dc.description.abstract | Από καθαρά θρησκευτικής απόψεως, το τάμα ενσαρκώνει μια διττή φύση: αποτελεί ταυτόχρονα προσφορά και αίτημα. Λειτουργεί ως δώρο προς τη θεία απεικόνιση της συμφιλίωσης και ταυτόχρονα εκφράζει έναν πόθο για αποκατάσταση. Αυτή η πράξη καθιερώνει μια οικονομία ανταλλαγής μεταξύ του ιερού και του ικέτη. Παραδοσιακά, ένα τάμα διαθέτει επίπεδη επιφάνεια με ανάγλυφη εντύπωση—μια εξοχή που σχηματίζεται με σφυρηλάτηση από την πίσω πλευρά—η οποία συμβολίζει το προσφερόμενο όργανο. Αυτή η ανάγλυφη εξοχή προεξέχει από την επιφάνεια του αλουμινίου, τονίζοντας το αντικείμενο της αφοσίωσης. Οι εγχαράξεις του “T(R)AMATA” λειτουργούν αντιστρόφως. Τα αντικείμενα απεικονίζονται στις αρνητικές τους μορφές, σαν να φαίνονται από την αντίθετη πλευρά όπου έγινε η επέμβαση—αυτή τη φορά όχι από σφυρί, αλλά από ένα tattoo gun. Εδώ, τα απεικονιζόμενα αντικείμενα δεν είναι πλέον εξοχές αλλά εσοχές/εισβολές. Τόσο δομικά όσο και ερμηνευτικά, επικαλούνται το τραύμα: μια χαραγμένη μνήμη ενός ξένου σώματος που άφησε το αποτύπωμά του σε μια κάποτε άθικτη και παρθένα επιφάνεια. Τι αποκαλύπτεται από αυτή την αντιστροφή; Εδώ, η διαδικασία της ανάμνησης καταγράφεται ως 'ίχνος'—ένα στοιχειωμένο αποτύπωμα αυτού που δεν υπάρχει πια, τονίζοντας την απουσία αντί της παρουσίας ή καλύτερα, μια παρουσία που αναδεικνύεται πιο έντονα μέσω της απουσίας. Το χαραγμένο αντικείμενο είναι παρόν μέσα στην απουσία του, ενσαρκώνοντας την πιο ακραία μορφή παρουσίας. Λειτουργεί ως μαρτυρία και ωδή στον δημιουργό του και ως ανάμνηση αυτού. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά τάματα, στις εγχαράξεις του “T(R)AMATA” δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της "θεραπείας". Το όργανο δεν αποκαθίσταται ποτέ στην ολότητά του· αντίθετα, παραμένει σε κατάσταση νόσησης, φιλοξενώντας επ' αόριστον μια εισβολή, την τοπολογία του τραύματος. Οι εγχαράξεις του “T(R)AMATA”, εκτεθειμένες ανάποδα, δηλαδή από την πίσω πλευρά, ως αποτυπώματα, αποκαλύπτουν τα καταγωγικά τους θεμέλια—εκθέτουν τον τόπο συνάντησης μεταξύ του απόντος οργάνου και του παρόντος αποτυπώματός του. Στέκονται ως μάρτυρες καθεαυτά. Ενώ στην αγγλική γλώσσα η λέξη "μάρτυρας" (martyr) χωρίζεται σημασιολογικά σε "martyr" και "to bear witness," στην ελληνική γλώσσα παρουσιάζει έναν ενδιαφέρον δυϊσμό. Στα ελληνικά, μάρτυρας είναι τόσο αυτός που “ακούει ή βλέπει κάτι τη στιγμή που κάτι γίνεται (αυτόπτης μάρτυρας)” όσο και αυτός που “βασανίστηκε ή και θανατώθηκε για τις πεποιθήσεις του”. Τι κερδίζουμε λοιπόν από την ανάγνωση αυτών των δύο διακριτών εννοιών που μοιράζονται την ίδια λέξη αλλά έχουν διαφορετικές σημασιολογικές αποχρώσεις; Ο μάρτυρας παύει να είναι ένας αποκομμένος και αντικειμενικός τρίτος παρατηρητής ενός εξωτερικού γεγονότος και μετατρέπεται στη μόνη μαρτυρία της συνάντησης. Εδώ πια μιλάμε για έναν μάρτυρα που όχι μόνο παρατηρεί και αφηγείται, αλλά εμπλέκεται σωματικά και τραυματίζεται βαθιά από τη συνάντηση. Η επιφάνεια του αλουμινόχαρτου στο “T(R)AMATA” λειτουργεί ως αυτού του είδους μάρτυρας. Δεν φέρει απλώς μαρτυρίες· τις ενσαρκώνει. | |
| dc.description.abstracttranslated | From a purely religious perspective, the votive embodies a dual nature: it is both an offering and a request. It acts as a gift to the divine depiction of reconciliation and simultaneously expresses a desire for restoration. This act establishes an economy of exchange between the sacred and the supplicant. Traditionally, a votive has a flat surface with a raised impression—an extrusion formed by hammering from the back —which symbolizes the offered organ. This raised extrusion protrudes from the aluminum surface, emphasizing the object of devotion. The engravings of "T(R)AMATA" work inversely. The objects are depicted in their negative forms, as if viewed from the reverse side where the intervention took place —this time not by a hammer, but by a tattoo gun. Here, the depicted objects are no longer extrusions but recesses/invasions. Both structurally and interpretively, they evoke trauma: an engraved memory of a foreign body that left its mark on a once intact and pristine surface. What is revealed by this inversion? Here, the process of remembrance is recorded as a 'trace'—a haunted imprint of what is no longer there, emphasizing absence instead of presence or rather, a presence that becomes more intense through absence. The engraved object is present within its absence, embodying the most extreme form of presence. It acts as testimony and an ode to its creator and as a remembrance of it. Unlike traditional votives, in the engravings of "T(R)AMATA," the process of "healing" is never completed. The organ is never restored to its entirety; instead, it remains in a state of illness, indefinitely hosting an invasion, the topology of trauma. The engravings of "T(R)AMATA," exposed in reverse, that is from the backside, as imprints, reveal their genealogical foundations—they expose the meeting place between the absent organ and its present imprint. They stand as witnesses in and of themselves. While in the English language the word "martyr" semantically splits into "martyr" and "to bear witness," in Greek, it presents an interesting duality. In Greek, "μάρτυρας" is both one who "sees or hears something at the moment something happens (eyewitness)" and one who "was tortured or killed for their beliefs." What do we gain, then, from reading these two distinct concepts that share the same word but have different semantic nuances? The witness ceases to be a detached and a thirdparty observer of an external event and becomes the only testimony of the encounter. Here, we speak of a witness who not only observes and narrates but is physically involved and deeply scarred by the encounter. The surface of the aluminum foil in "T(R)AMATA" functions as this kind of witness. It does not merely bear testimonies; it embodies them. | en |
| dc.description.category | Ζωγραφική | |
| dc.description.category | Εγκατάσταση | |
| dc.format.extent | 8 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/535 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.publisher | Athens School of Fine Arts | en |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International | en |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | |
| dc.subject | Σώμα | el |
| dc.subject | Μάρτυρας | el |
| dc.subject | Τραύμα | el |
| dc.subject | Αλουμινόχαρτο | el |
| dc.subject | Τάμα | el |
| dc.subject | Εγχάραξη | el |
| dc.subject | Πληγή | el |
| dc.subject.english | Body | en |
| dc.subject.english | Martyr | en |
| dc.subject.english | Trauma | en |
| dc.subject.english | Aluminum Foil, | en |
| dc.subject.english | Votive | en |
| dc.subject.english | Engraving | en |
| dc.subject.english | Wound | en |
| dc.title | T(R)AMATA | |
| dc.title.alternative | T(R)AMATA | en |
| dc.type | Πτυχιακή εργασία | el |
| dc.type | Graduation Project | en |
| dcterms.embargoTerms | openaccess | |
| dspace.iiif.enabled | true |