Γκρίζα βιβλιογραφία
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Γκρίζα βιβλιογραφία by Studio "Γλυπτικής Β΄ - Sculpture Studio 2"
Results 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item Embargo Σβήνουν τέχνη δόξα λευτεριά μα η φύση μένει ωραία ... Λόρδος ΒύρωνΤριανταφυλλόπουλος, Γεώργιος (Πτυχιακή εργασία, 2022)Σβήνουν Τέχνη, Δόξα, Λευτεριά, μα η Φύση μένει ωραία… λόρδος Βύρων Την εποχή του ρομαντισμού όπου διατύπωσε τη φράση αυτή ο λόρδος Βύρων, ο ηρωισμός στη μάχη είχε ως ύψιστη ανταμοιβή τη Δόξα και επιδιωκόμενο στόχο τη Λευτεριά. Οι καταστροφές που επιφέρει ο πόλεμος στη φύση και στο περιβάλλον, δεν υπήρχε καν ως σενάριο φαντασίας στη συλλογική συνείδηση της κοινωνίας, ωστόσο στις μέρες μας, η κλιματική και ενεργειακή κρίση, αποτελέσματα της μόλυνσης του περιβάλλοντος, δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο αναβολής της αντιμετώπισης τους. Στο έργο ‘’Αστροναύτης που κατεβαίνει τη σκάλα’’ επισημαίνεται το τέλμα αυτό της οικολογικής καταστροφής, που οδηγεί όλο και πιο σταθερά την εναπόθεση των ελπίδων της ανθρωπότητας στην ανάπτυξη της δορυφορικής τεχνολογίας και σε προσδοκώμενες νέες επιστημονικές ακόμη και διαστημικές ανακαλύψεις. Το αιθέριο γυμνό του Μarcel Duchamp, που κατεβαίνει αγέρωχα τα σκαλοπάτια, αντικαθίσταται εδώ από την βαριά πατημασιά (στη σελήνη;), της αρβύλας μιας Καραγκιοζόμορφης φιγούρας ενός στρατιώτη, που αψηφώντας την έλλειψη βαρύτητας, πολλαπλασιάζει τα μέλη του, προσαρτίζοντας επιπρόσθετο βάρος (της ύπαρξης του;) στην καμπούρα του. Το χέρι επεκτείνεται, κι εκείνο παραπέμποντας στο σπαστό χέρι του καραγκιόζη, σε μια προσπάθεια εναπόθεσης ενός στεφανιού, που παραμένει μετέωρο στο διάστημα, καθώς ο άγνωστος ήρωας για τον οποίον προοριζόταν φαίνεται να λησμονήθηκε στην πορεία του διηνεκούς ταξιδιού. Εντούτοις τα χέρια στις φιγούρες της ανθρωποκεντρικής αφήγησης των έργων μου παρουσιάζονται ατροφικά και αδύναμα και οι μορφές μοιάζουν εγκλωβισμένες στις αλληγορίες της καθημερινότητας που δημιουργώ. Αδυνατούν τα χέρια να αγγίξουν τις ουσιαστικές έννοιες και αξίες της ζωής, να βιώσουν πρωτογενείς απολαύσεις και τη ψυχαγωγία της φύσης. Στη γλυπτική σύνθεση ‘’Μην μ’ αγγίζεις’’, χαρακτηριστικό έργο αυτής της ενότητας, τα χέρια παρουσιάζονται αφοπλισμένα, αφού και το άγγιγμα ακόμη, είχε ενοχοποιηθεί στην περίοδο της καραντίνας. Αντίθετα, το πόδι παρουσιάζεται ακμαίο να πατά αποφασιστικά, πλην όμως όχι τη φύση αλλά ένα τεχνητό χορτάρι έγκλειστου κήπου. Στην τεχνητή φύση, αλλά και τις κατευθύνσεις εφ’ όλης της ύλης που παρέχονται από τους οικιακούς μας τηλεπομπούς, άλλο ένα καθοριστικό γνώρισμα της έγκλειστης περιόδου της πανδημίας, αλλά και του εσωτερικού εγκλεισμού που επιφέρει η σύγχρονη καθημερινότητα, αναφέρεται και το έργο ‘’Rotating landscape window ‘’ (περιστρεφόμενο παράθυρο τοπίου), αντικατοπτρίζοντας την ολοένα αυξανόμενη δύναμη επιβολής που απόκτησε η τηλεόραση, ιδιαίτερα την περίοδο των περιοριστικών μέτρων, αποτελώντας κυριολεκτικά τη μόνη διασύνδεση μας με το ευρύτερο εξωτερικό περιβάλλον.