Πτυχιακές Εργασίες
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Πτυχιακές Εργασίες by Studio "Ζωγραφικής ΙΓ΄ - Painting Studio 13"
Results 1 - 7 of 7
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access FarewellΜισεγιάννη, Αθηνά (Πτυχιακή εργασία, 2023-10-04)Χρησιμοποίησα αντικείμενα, στοιχεία επίπλων και λεπτομέρειες από το εσωτερικό ενός σπιτιού που δεν υφίσταται πλέον. Ο εσωτερικός χώρος μιας κατοικίας, καθημερινός και οικείος, συνιστά πεδίο αναφορών, μνήμης και στοχασμού γύρω από την εφήμερη φύση της υλικής υπόστασης. Τα αντικείμενα της καθημερινότητας, ευτελή, χρηστικά ή διακοσμητικά, φέρουν ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό φορτίο. Η αξία που τους αποδίδεται κοινωνικά και προσωπικά καθιστά τον αποχωρισμό δύσκολο, ενώ παράλληλα η διατήρησή τους προϋποθέτει μια συνεχώς αμφίσημη διαδικασία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία συγκέντρωσα αντικείμενα που απέκτησαν σημασία είτε μέσω του χώρου που κοσμούσαν είτε μέσω των προσώπων που τα συνόδευαν. Ενσωμάτωναν μνήμες και βιώματα που είχαν πλέον παρέλθει, ενώ νέα αντικείμενα είχαν καταλάβει τη θέση τους, σηματοδοτώντας τον κύκλο της αντικατάστασης και της απώλειας. Η συσσώρευση αυτή οδήγησε στη συγκρότηση μιας εκτεταμένης συλλογής∙ εκατοντάδες αντικείμενα, συγκεντρωμένα σε κούτες, τα οποία δεν μπορούσαν να επανακαθοριστούν με τον τρόπο που υπήρξαν στο παρελθόν. Η καλλιτεχνική πρακτική περιλάμβανε την αποδόμηση και καταστροφή των αρχικών αντικειμένων, από τα οποία διατήρησα μόνο το χάρτινο περίβλημά τους. Τα κατάλοιπα αυτά παρουσιάστηκαν με τρόπο που παραπέμπει στη μουσειολογική πρακτική της αρχαιολογικής έκθεσης, αναδεικνύοντας την υλικότητα του κελύφους και την απουσία του πρωτότυπου αντικειμένου. Τα αρχικά αντικείμενα δεν υπάρχουν πλέον.Item Open Access What remainsΠαρασκευά, Αναστασία - Ευγενία Δ. (Πτυχιακή εργασία, 2023)Με αφορμή μία σειρά ασπρόμαυρων φωτογραφιών, έγινε μια επιλογή να αποδοθούν ζωγραφικά με υπερεαλιστικό τρόπο και ρομαντικά στοιχεία τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά. Το σχέδιο αποτελεί βασικό σημείο αναφοράς στη δουλειά μου Τα υλικά που χρησιμοποιώ είναι μολύβια γραφίτη σε χαρτί. Τα μολύβια, μου προσφέρουν την απαραίτητη ασφάλεια και λεπτότητα για να δημιουργώ τις επιθυμητές ποιότητες, υφές και λεπτομέρειες. “Χτίζω” τα έργα μου σιγά - σιγά, στρώση με στρώση. Η διαδικασία και ο χρόνος που αφιερώνω στο έργο μου έχουν σημασία για εμένα. Όπως αναφέρει ο Antoine de Saint – Exupéry “c'est le temps que tu as perdu pour ta roise qui fait ta rose si importane”, ( “Είναι ο χρόνος που αφιέρωσες στο τριαντάφυλλό σου που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό”). Οι κύριες θεματικές που απασχολούν το έργο μου είναι: η αποσύνθεση, ο κύκλος της ζωής και η μνήμη. Αγαπημένα μου πρόσωπα συνδυάζονται με στοιχεία της φύσης όπως: φυτά, έντομα και απομεινάρια ζώων. Τα λουλούδια στα έργα μου συμβολίζουν την ομορφιά, την αναγέννηση αλλά και το εφήμερο. Η απεικόνιση των πορτραίτων αποσκοπεί στη διατήρηση της μνήμης όπως ακριβώς τη στιγμή της λήψης της φωτογραφίας. Η ολοκλήρωση του κάθε έργου λειτουργεί για εμένα ως ένας φόρος τιμής για το πρόσωπο ή το αντικείμενο που απεικονίζεται. Ο χρόνος που αφιερώνεται για την δημιουργία του κάθε έργου ισοβαθμίζεται με τον χρόνο που αφιερώνεται στη σχέση και επαφή μου με το εικονιζόμενο πρόσωπο.Item Open Access ΙσορροπίεςΣουλιώτη, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)Η παρούσα διπλωματική εργασία με τίτλο "ισορροπίες" αποτελείται από ζωγραφικές αφηγήσεις. Οι αφηγήσεις-παραμύθια είναι ιστορίες όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Πραγματεύεται χαρακτηριστικά ζητήματα της ζωής μέσα από τα οποία ο καθένας παίρνει κυρίως τα μηνύματα που τον ενδιαφέρουν, καθώς εστιάζει σε διαφορετικά σημεία δίνοντας τη δική του ερμηνεία. Στόχος της εργασίας είναι η δημιουργία ονειρικών σκηνικών, που συνδυάζουν εικόνες από τον κόσμο που μας περιβάλλει δημιουργώντας καινούργιες ανατρεπτικές παραστάσεις. Έννοιες όπως η αγάπη, ο έρωτας, η συνύπαρξη, η ειρωνεία, η καταπίεση ερμηνεύονται εικαστικά. Ένα παιχνίδι εικόνων, μια συνάντηση ετερόκλητων θεμάτων με σκοπό την μεταξύ τους πλοκή και ισορροπία. Θέματα από την σύγχρονη πραγματικότητα παρουσιάζονται με τη μορφή παραμυθιού. Κάθε έργο είναι και μια "ισορροπία" ανάμεσα στο γνωστό και το άγνωστό, στο προσωπικό και το κοινωνικό. Συναισθήματα και επιθυμίες καταγράφονται με τρόπο συμβολικό που προκαλούν το θεατή να δώσει την προσωπική του εκδοχή. Το έργο έχει επιρροές από τους: De Chirico, Neo Rauch, Dorothea Tunning Georgia o Keeffee, καθώς και από σπουδές που έχουν προηγηθεί στην Αρχιτεκτονική.Item Open Access « καρ[βουνό]»Στρουμπάκου, Άννα (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)« καρ[βουνό]» Η εικαστική ενότητα που παρουσιάζεται εδώ συνιστά μία διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στο τοπίο, τη μνήμη και την υλικότητα. Μέσα από τη χρήση του κάρβουνου ως αποκλειστικού μέσου, επιχειρείται μία χειρονομία που δεν είναι μόνο μορφοπλαστική αλλά και συμβολική. Το κάρβουνο ως υλικό που προέρχεται από την καύση, φέρει τη μνήμη της απώλειας και της μεταμόρφωσης. Λειτουργεί ως κρίσιμο στοιχείο ερμηνείας του έργου αφού είναι ταυτόχρονα εργαλείο αναπαράστασης και σχόλιο για το αντικείμενο που αναπαριστά. Η θεματική του τοπίου αποτελεί τον πυρήνα της σειράς. Πρόκειται για τοπία φυσικά, βουνά, δάση, ύδατα, τα οποία ωστόσο προσεγγίζονται ως φορείς ύπαρξης όπου η απεικόνισή τους δεν προέκυψε από μία πρόθεση ωραιοποίησης του φυσικού κόσμου, αλλά από μία βαθύτερη επιθυμία κατανόησης του. Κυριαρχεί η ακρίβεια της παρατήρησης σε έναν χώρο εσωτερικό, ψυχικό και φαντασιακό. Αποτυπώνοντας τοπία ανέπαφα ή άγρια, με ένα υλικό που παραπέμπει στην καύση, την οικολογική φθορά και την καταστροφή παράγεται η αντίφαση πως αποδίδεται η φύση στην πιο αγνή της μορφή με ένα υλικό που φέρνει το ίχνφος της απώλειάς της. Αυτή η σύγκρουση θέτει ερωτήματα γύρω από τη θέση του ανθρώπου απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Η μορφολογική δομή της σειράς των έργων δεν είναι αποσπασματική. Τα έργα παρουσιάζονται ως αλληλένδετα μέρη ενός συνεχούς εικαστικού σώματος, που συγκροτεί ένα ενιαίο τοπίο. Αυτή η πολυμέρεια βοηθά να αποδοδεί η έκταση και η πολυπλοκότητα αλλα και η διαδοχικότητα των εμπειριών στο βουνό από τους πρόποδές του ως την κορυφή. Στην τέχνη, το βουνό δεν λειτουργεί απλώς ως φυσικό στοιχείο, αλλά ως σύμβολο που παραπέμπει σε έννοιες ανύψωσης, σταθερότητας και υπέρβασης. Η κορυφή του εκφράζει την επιθυμία για απόσταση, για κατάκτηση και στοχασμό. Ταυτόχρονα, η ίδια η μορφή του βουνού φέρει εντός της το ενδεχόμενο της φθοράς και της κατάρρευσης. Μία κατολίσθηση αναδεικνύει αυτήν ακριβώς τη δυναμική την ένταση ανάμεσα στο ανθεκτικό και το επισφαλές, στο σταθερό και το μεταβαλλόμενο. Το νερό εισάγει τη διάσταση της ροής και της αδιάκοπης μεταβολής, ενώ το δάσος και οι ρίζες παραπέμπουν στο αθέατο υπόστρωμα που συνδέει και στηρίζει. Το βουνό γίνεται πεδίο όπου η ύλη,η μνήμη και η ανθρώπινη εμπειρία συναντιούνται ενώ η ανθρώπινη ύπαρξη καλείται να τοποθετηθεί ξανά με σεβασμό και επίγνωση της εύθραυστης ισορροπίας του.Item Open Access ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΑΝΤΙΣΚΗΝΟΝικολάου, Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τις εντάσεις που ενυπάρχουν στη διεργασία της μνήμης ως βιώματος, ερμηνεύει εικαστικά έννοιες όπως η απώλεια, η προσφυγιά καθώς και το τραύμα που άφησε η Τουρκική εισβολή του 1974 στον κυπριακό λαό. Η εγκατάσταση αυτή περιλαμβάνει ένα προσφυγικό αντίσκηνο «χτισμένο» από στοίβες ρούχων και δεκατέσσερις πίνακες ζωγραφικής με μεικτά υλικά που το περιβάλλουν. Ο θεατής μπαίνοντας στο αντίσκηνο συναντά τις 1619 φωτογραφίες Ελληνοκυπρίων, Ελλαδιτών και 453 Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων, όπως αυτές υπάρχουν στο αρχείο της Επιτροπής Αγνοουμένων (ΔΕΑ) και χρησιμοποιούνται στην εγκατάσταση ως ισχυρή υπενθύμιση των μαζικών δολοφονιών. Το ηχητικό ντοκουμέντο στο περιβάλλον της εγκατάστασης είναι η ομιλία της κας Μαρίας Λεοντίου, κόρης του αγνοούμενου Κυριάκου Λεοντίου Χατζηχριστούδια από την Άσσια, στο 38ο ετήσιο συνέδριο της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) που έλαβε χώρα στην Ουάσιγκτον τον Μάιο του 2023. Πενήντα χρόνια μετά και το τραύμα του κυπριακού λαού παραμένει αιμορραγόν. Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί» σημειώνει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης (1900-1971). Σκοπός μου, οι εικόνες, τα τεκμήρια και οι ήχοι που ανασύρονται κατά τη διεργασία της μνήμης να παραμείνουν ζωντανά. Τα στοιχεία και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο έργο στοιχειοθετούν τον βαθύ στοχασμό σχετικά με την ανακατασκευή του παρελθόντος. Το αρχειακό υλικό που μου παραχωρήθηκε από τις ανασκαφές και εκταφές καθώς και τα ευρήματα από ότι απέμεινε από τις σωρούς λειτούργησε ως οπτικό ερέθισμα και θεωρώ ότι έχει κύριο λόγο στην ολοκλήρωση του έργου μου τόσο αισθητικά όσο και εννοιολογικά. Καλλιτέχνες όπως ο Christian Boltanski, ο Anselm Kiefer, ο Antoni Tàpies και ο Νίκος Κεσσανλής αποτελούν τις βασικές πλαστικές επιρροές στην καλλιτεχνική μου πρακτική.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Ναταλή ΙωαννίδουΙωαννίδου, Νάταλη (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)Με σκοπό την εξερεύνηση της φόρμας, παράχθηκαν κεραμικά γλυπτά διαφορετικών υφών. Η επιφάνεια των κεραμικών γλυπτών εναλλάσσεται από λεία σε τραχειά ενώ το σχήμα τους από απόλυτο σε οργανικό. Μέσω αυτής της εναλλαγής παρουσιάζεται η πρώτη αντίθεση, αυτή του φαινομενικά ανθεκτικού σχήματος σε κάτι που στην πραγματικότητα μεταβάλλεται. Το στοιχείο του σπόρου εισέρχεται στην απόλυτη φόρμα, μερικές φορές ενσωματώνεται και κάποιες άλλες συνυπάρχει. Συμβολίζει τη δυνατότητα που κρύβουν τα μικρά πράγματα να προκαλέσουν μεγάλες αλλαγές. Η δεύτερη αντίθεση που εμφανίζεται αφορά στην ψευδαίσθηση ελαφρύτητας που δημιουργείται μέσω της αντανάκλασης του γλυπτού. Τέλος, η τοποθέτησή τους στα βάθρα ενισχύει την αίσθηση πολυτιμότητας του κεραμικού γλυπτού, δίνοντας σε κάθε ένα από αυτά τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα.Item Open Access Φως και ψηφιακή μνήμη: Διάλογοι με το παρελθόνΔασκαλόσογλου, Στεφανία-Σπυριδούλα (Πτυχιακή εργασία, 2025-10-22)Η παρούσα εικαστική πρόταση αποτελείται από μια σειρά ψηφιακών έργων που διερευνούν τον διάλογο ανάμεσα στη ζωγραφική παράδοση του 17ου και 18ου αιώνα και τις σύγχρονες ψηφιακές τέχνες. Το ψηφιακό μέσο μου έδωσε τη δυνατότητα να πειραματιστώ με διαστρωματώσεις, διαφάνειες και εφέ, τα οποία ξεπερνούν τις δυνατότητες των παραδοσιακών μέσων. Η εκτύπωση σε πλεξιγκλάς συνδέεται με την ιδέα της διαύγειας και της ελαφρότητας, ενώ ο φωτισμός από πίσω μετατρέπει την εικόνα σε φωτεινό αντικείμενο, σχεδόν σαν βιτρό. Τα τοπία αντλούν έμπνευση από την αρχιτεκτονική των γοτθικών εκκλησιών: τις υψίπεδες καμάρες, το φιλτράρισμα του φωτός μέσα από τα βιτρό και την αίσθηση μιας κάθετης ανόδου προς το θείο. Παράλληλα, τα έργα συνομιλούν με το μπαρόκ και το ροκοκό, μέσα από μυθικές μορφές και υπερβολή στη διακόσμηση. Όμως η σαφήνεια αυτών των ρευμάτων ανατρέπεται με τη χρήση αφηρημένων περιοχών και ψηφιακής επεξεργασίας, έτσι ώστε να συνδεθεί το παρελθόν με το παρόν και την τεχνολογία. Ο φωτισμός από πίσω δεν είναι απλώς τεχνικό στοιχείο αλλά μέρος της έννοιας του έργου. Κάνει την εικόνα να αναπνέει, να αλλάζει καθώς ο θεατής κινείται γύρω της, δημιουργώντας εναλλαγές και εντάσεις. Το φως που διαπερνά το εσωτερικό θυμίζει τη λάμψη των βιτρό στις γοτθικές εκκλησίες και προσδίδει μια αίσθηση ιεροπρέπειας. Έτσι, ο θεατής δεν βλέπει απλώς εικόνες· βιώνει μια εμβύθιση σε έναν σύγχρονο ναό εικόνων και φωτός. Παρόλο που τα έργα αντλούν έμπνευση από καλλιτέχνες όπως οι Fragonard, Boucher, Steinbrück, De La Fosse και Lemoyne, εγώ ενσωματώνω τη δική μου ματιά για το πώς αντιλαμβάνομαι τον κόσμο. Το ενδιαφέρον μου εστιάζει λιγότερο στη σωματικότητα των μορφών και περισσότερο στην αναδιαμόρφωση των τοπίων και του περιβάλλοντος. Μέσα από την ψηφιακή χειρονομία, τα αρχικά στοιχεία μετασχηματίζονται σε φανταστικά, υπερβατικά τοπία που παραπέμπουν σε μνημεία, σπηλαιώδεις ναούς και πύλες φωτός. Εκεί μνήμη, φαντασία και πραγματικότητα συγχωνεύονται. Το αφηρημένο στοιχείο εκφράζει τον τρόπο που εγώ βιώνω την πληροφορία και τα συναισθήματα: θολά, πολυεπίπεδα, με κενά και αβεβαιότητα. Η επιλογή του ψηφιακού μέσου και του φωτισμού αντικατοπτρίζει τη σχέση μου με την εποχή μας· την υπερφόρτωση εικόνων και την τεχνολογία, αλλά και την επιθυμία να αποδώσω μια πιο προσωπική, ονειρική διάσταση μέσα από το ψηφιακό χάος.