Η πρώτη μεταπολεμική Πανελλήνια έκθεση αποτελεί ένα ισχυρό ορόσημο στην πορεία της νεότερης ελληνικής εικαστικής σκηνής. Για πρώτη φορά συγκεντρώνονται σε μια κοινή πλατφόρμα όλες οι εικαστικές δυνάμεις της χώρας, φανερώνοντας ότι ο προπολεμικός εικαστικός χάρτης έχει ανεπίστρεπτα αλλάξει. Η εμπλοκή του Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου σε όλη την πορεία της έκθεσης, διασταυρώνεται με την περίφημη ακύρωση των βραβείων, ενώ το corpus της τεχνοκριτικής της Πανελλήνιας, αποτελεί την πρώτη ευρεία απόπειρα κριτικής της νεοεμφανισθείσας αφαίρεσης υπό το πρίσμα της αναζήτησης μιας εθνικής τέχνης.
