Κατά τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η έννοια μιας τέταρτης διάστασης επέδρασε απελευθερωτικά στους καλλιτέχνες σχεδόν κάθε σημαντικού κινήματος, από τον γαλλικό κυβισμό μέχρι το σουρεαλισμό. Οι καλλιτεχνικές αυτές εκφράσεις εμπνέονταν από την ελευθερία απέναντι στους καθιερωμένους καλλιτεχνικούς νόμους. Όπως η ανακάλυψη της μη-ευκλείδειας γεωμετρίας δωσε μια ισχυρή βάση και ώθηση στην άποψη ότι τα μαθηματικά είναι ανεξάρτητα από την ύπαρξη, έτσι και η αφηρημένη ζωγραφική χτύπησε τις ρίζες των ιδεών περί καλλιτεχνικής μίμησης. Ο όρος τέταρτη διάσταση, χρησιμοποιήθηκε ευρέως στην τέχνη των αρχών του
20ου αιώνα, για να δηλώσει μια ανώτερη διάσταση του χώρου, πέρα από την άμεση αισθητηριακή αντίληψη. Αυτή η έννοια ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής από το 1880 ως το 1920 περίπου.
