Γκρίζα βιβλιογραφία
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Γκρίζα βιβλιογραφία by Advisor "Γερογιάννη, Ειρήνη"
Results 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access If you can't go through an obstacle, go around it. Water does.Καρατζαφέρη, Κατερίνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2025-02-25)Το παρόν έργο επιχειρεί να διερευνήσει τη σχέση της γυναικείας ταυτότητας με τους κοινωνικούς ρόλους και τα στερεότυπα που έχουν παραδοσιακά συνδεθεί με αυτήν. Μέσα από τη χρήση υλικών και τεχνικών όπως το σχέδιο και η ύφανση προσεγγίζονται ζητήματα όπως η υπομονή, η δημιουργικότητα και η αποδόμηση μιας επιφάνειας. Η θεματολογία αντλεί από λογοτεχνικές και μυθολογικές αναφορές, όπως η Οδύσσεια, ο μύθος της Αράχνης και η Πηνελοπιάδα, οι οποίες εμπλουτίζουν τη νοηματοδότηση του έργου. Παράλληλα, η επιλογή της υφαντικής ως πρακτική και η σύνδεσή της με τη γυναικεία εργασία αποτελεί αναφορά στις κοινωνικές προσδοκίες και απαιτήσεις που αποδίδονται στις γυναίκες. Το έργο συνομιλεί με τον χώρο, αξιοποιώντας την τοποθέτηση των στοιχείων του για να ενισχύσει την αίσθηση ροής, μεταμόρφωσης και αλληλεπίδρασης με το κοινό. Η δημιουργική διαδικασία δεν περιορίζεται μόνο στην κατασκευή, αλλά ενσωματώνει την έννοια της συνεχούς αλλαγής και της αναδημιουργίας. Ο τίτλος του έργου, καθώς και της γραπτής εργασίας, If you can't go through an obstacle, go around it. Water does. προέρχεται από το βιβλίο Πηνελοπιάδα της Margaret Atwood. Είναι μια φράση που η Πηνελόπη μνημονεύει, καθώς αποτελεί συμβουλή της μητέρας της την ημέρα του γάμου της. Η φράση ενσωματώνει την έννοια της προσαρμοστικότητας, της υπομονής και της υπέρβασης των εμποδίων – στοιχεία που συνδέονται στενά με την εικαστική μου πρακτική και την κεντρική θεματική της εργασίας μου. Ο τίτλος επιλέχθηκε γιατί αντικατοπτρίζει την έννοια της αντίστασης μέσω της ευελιξίας και της επιμονής, ένα μοτίβο που διατρέχει τόσο τη διαδικασία δημιουργίας του έργου όσο και τη θεματική των έμφυλων ρόλων και της αμφισβήτησης των κοινωνικών στερεοτύπων.Item Restricted access Η εκθεσιακή δραστηριότητα του Αλέξανδρου Ιόλα στην Ελλάδα: από τη διεθνή στην τοπική σκηνήΦλώρος, Φώτιος (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-30)Η μόνιμη εγκατάσταση του Αλέξανδρου Ιόλα στην Ελλάδα συμπίπτει με την περίοδο της μεταπολίτευσης. Η ακριβής χρονολογία δεν εξακριβώνεται, αλλά τοποθετείται μεταξύ 1974-76. Μετά την πτώση της Χούντας πολλοί καλλιτέχνες με τους οποίους ο Ιόλας διατηρούσε στενές σχέσεις (όπως ο Takis, ο Πανιάρας, ο Φασιανός κ.α.) επέστρεψαν στην Ελλάδα. Μαζί τους επαναπατρίστηκαν και προσωπικότητες που διέμεναν στο εξωτερικό κατά την επταετία φέρνοντας έναν νέο αέρα. Πιθανότατα μέσα σε αυτό το κλίμα αποφάσισε και ο Ιόλας να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Η επαφή του, ωστόσο, με την εγχώρια θεσμική καλλιτεχνική σκηνή είχε ξεκινήσει το 1971 με τη συνεργασία του την Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Ο Ιόλας συνεργάστηκε με σχεδόν όλες τις γκαλερί και τις αίθουσες τέχνης που δραστηριοποιούνταν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα εκθέτοντας έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών –σε αρκετές περιπτώσεις για πρώτη φορά. Αξιοποιώντας τις διασυνδέσεις του με εικαστικούς και συλλέκτες του εξωτερικού, τροφοδότησε ελληνικές γκαλερί με έργα διεθνών καλλιτεχνών που υπό άλλες συνθήκες η έκθεσή τους θα καθίστατο αδύνατη. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η έκθεση που διοργάνωσε το 1978 με έργα του Max Ernst σε τέσσερις διαφορετικούς εκθεσιακούς χώρους της Αθήνας ταυτόχρονα, ενισχύοντας έτσι το διεθνές προφίλ των εγχώριων γκαλερί και προσφέροντας νέα ερεθίσματα στους σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να φωτίσει μία σκοτεινή περίοδο της επαγγελματικής δραστηριότητας του Αλέξανδρου Ιόλα για την οποία ελάχιστα είναι γνωστά. Στόχος, λοιπόν, της έρευνας είναι η χαρτογράφηση της παρουσίας του διεθνούς γκαλερίστα στην καλλιτεχνική σκηνή της Ελλάδας και η τεκμηρίωσή της μέσα από αρχειακό και μη υλικό.Item Open Access Οι απαρχές της επιμέλειας εκθέσεων σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, 1976-1983Χρυσαφοπούλου, Σοφία K. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)Η παρούσα ερευνητική μελέτη φέρει τον τίτλο «Οι απαρχές της επιμέλειας εκθέσεων σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, 1976-1983». Στην παρούσα εργασία εξετάζονται οι απαρχές της επιμέλειας εκθέσεων στην Ελλάδα, εστιάζοντας στις πρακτικές του επιμελητή ως ανεξάρτητου δημιουργικού υποκειμένου. Η μελέτη των θεσμών συνιστά αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της τέχνης, και ως εκ τούτου, η ιστορία της ανάδυσης του επιμελητικού υποκειμένου στην Ελλάδα, όντας ένα πεδίο έως τώρα ανεξερεύνητο, κρίθηκε πως ήταν σημαντικό να μελετηθεί και να αναδειχθεί. Στο διάστημα 1976-1983 εντοπίζονται και αναλύονται ορισμένες περιπτώσεις εκθέσεων, όπου αρχίζουν να σκιαγραφούνται, έστω και δειλά, οι πρακτικές του επιμελητή εκθέσεων και η ανάδυσή του ως ανεξάρτητου δημιουργικού υποκειμένου. Η έρευνα εστιάζει κατά κύριο λόγο σε επιμελητές και επιμελήτριες που έδρασαν στην Ελλάδα εντός του συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου, διοργάνωσαν ομαδικές θεματικές εκθέσεις με έμφαση στις νεότερες μεταπολεμικές εικαστικές τάσεις της ελληνικής τέχνης, επέλεξαν τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες και τα έργα της έκθεσης, και τέλος, προσπάθησαν να αναπτύξουν έναν θεωρητικό λόγο γύρω από κάθε έκθεση που παρουσίαζαν. Ως αφετηρία της έρευνας ορίστηκαν τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, και συγκεκριμένα το έτος 1976 με την έκθεση Διαδικασίες / Συστήματα, του ιστορικού τέχνης και τεχνοκριτικού Εμμανουήλ Μαυρομμάτη, καθώς τότε εντοπίζεται πιο συστηματικά, ένας νέος τύπος τεχνοκριτικού, που δεν ασχολείται αποκλειστικά με την κριτική αποτίμηση ενός έργου ή μιας έκθεσης, αλλά συνεργάζεται με καλλιτέχνες ή ομάδες καλλιτεχνών για τη δημιουργία μιας έκθεσης και ξεκινά να αναλαμβάνει χρέη επιμελητή εκθέσεων. Από το σύνολο των εκθέσεων που εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν μέσα σε αυτό το διάστημα, μόνο οι δώδεκα κρίθηκε ότι ανταποκρίνονται ως έναν βαθμό στα ανωτέρω κριτήρια που τέθηκαν, και αξιοποιήθηκαν ως μελέτες περίπτωσης για τη σκιαγράφηση και την ανάδυση του επιμελητή ως δημιουργού-auteur. Η έρευνα ολοκληρώνεται στα τέλη του 1983, που κάνει την εμφάνισή του το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ με την ιστορικό τέχνης και τεχνοκριτικό Έφη Στρούζα στο τιμόνι των πρώτων βημάτων του. Το ΔΕΣΤΕ προτείνει και εν συνεχεία, διαμορφώνει έναν αρκετά διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της επιμελητικής πρακτικής, εγγύτερο στα δυτικά πρότυπα, και αρχίζει να προωθεί και μια διαφορετική εικαστική αισθητική για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής. Την εν λόγω περίοδο η επιμέλεια εκθέσεων στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα, αλλά μήπως θα μπορούσε ιστορικά να ιδωθεί ως μια στιγμή κομβική, που αρχίζει να διαφαίνεται στην Ελλάδα η αναγκαιότητα του ρόλου ενός νέου δημιουργικού υποκειμένου, και σταδιακά ενός νέου επαγγελματικού κλάδου;Item Restricted access Το neon στο έργο της Chryssa και του Stephen Antonakos: Μία μινιμαλιστική προσέγγισηΚαγκαρά, Δέσποινα (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-17)Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το έργο δύο Ελλήνων καλλιτεχνών, της Chryssa και του Stephen Antonakos, οι οποίοι έδρασαν στην Αμερική την ίδια περίοδο με την εμφάνιση της καλλιτεχνικής πρακτικής του μινιμαλισμού. Κατά τα μέσα του περασμένου αιώνα, οι Chryssa και Stephen Antonakos αρχίζουν να διαγράφουν τη δική τους πορεία στο χώρο της τέχνης, αξιοποιώντας έντονα, και οι δύο, το υλικό neon, στο οποίο περιορίζεται και η συγκεκριμένη έρευνα. Παρά το γεγονός ότι οι εν λόγω καλλιτέχνες δεν εντάσσονται σε κάποιο κίνημα, ωστόσο, κατά διαστήματα, το έργο τους έχει αναλυθεί με βάση ορισμένες μινιμαλιστικές αρχές, μεταξύ άλλων. Σκοπός αυτής της εργασίας, λοιπόν, είναι η μινιμαλιστική ανάγνωση του neon έργου των Chryssa και Stephen Antonakos, χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι οι δύο εκλαμβάνονται ως μινιμαλιστές καλλιτέχνες. Για την εκπλήρωση του σκοπού αυτού, η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε βασίστηκε στην ανάγνωση πηγών, ελληνικής και ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας, αναφορικά τόσο με το μινιμαλισμό όσο και με τους Chryssa και Stephen Antonakos, ξεχωριστά. Παράλληλα, εφαρμόστηκε επιτόπια παρατήρηση και φωτογράφιση έργων των δύο καλλιτεχνών, ενώ, τέλος, σημειώθηκε η καταγραφή των αποτελεσμάτων, στις κατηγορίες: α) υλικά- πρακτικές, β) μορφή έργων, γ) ιδεολογία. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν καταγράφονται αναλυτικά στην παρούσα εργασία, οδηγώντας, τέλος, στο συμπέρασμα πως η Chryssa και ο Stephen Antonakos πραγματεύονται αρκετά κοινά ζητήματα με τους μινιμαλιστές, τα οποία, ωστόσο, στη δουλειά των δύο, επεκτείνονται και, συχνά, διαφοροποιούνται.