Repository logo
 

Περφόρμανς : η σχέση της με τον σύγχρονο χορό την περίοδο 1950-1970 : η περίπτωση του Robert Rauschenberg και της Trisha Brown

dc.contributor.advisorΔασκαλοθανάσης, Νίκος, 1961-
dc.contributor.authorΛιακοπούλου, Βασιλική I.
dc.contributor.committeeΖήκα, Φαίη
dc.contributor.committeeΓερογιάννη, Ειρήνη
dc.contributor.departmentΤμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνηςel
dc.contributor.facultyΣχολή Καλών Τεχνώνel
dc.date.accessioned2022-11-25T09:06:26Z
dc.date.available2022-11-25T09:06:26Z
dc.date.issued2020
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφίες
dc.description.abstract«Το νόημα που έχει για εμένα να κάνω αυτά τα έργα είναι, πως μου δίνεται μια ευκαιρία, από ένα είδος διακριτικής αλλά συνηθισμένης ανθρώπινης συγκέντρωσης (concentration), να κατανοήσω το από πού και πώς προερχόμαστε και να επιτρέψω σε αυτήν την κατανόηση να δώσει μια ώθηση στον τρόπο κίνησης μου, να με φέρει κάπως πιο κοντά σας. Τόσο κοντά, ώστε να συγκρίνουμε τους τρόπους κίνησης μας, τις αισθήσεις μας. Και σε αυτήν την κατάσταση, βρίσκω μια θεμελιώδη ανθρώπινη πράξη. Aυτήν τη διαπραγμάτευση σε έναν κοινό χώρο. Ωστόσο, δεν υπάρχει ένας μόνο καλός ή συνηθισμένος ορισμός για αυτό και δεν πιστεύω πως υπάρχει μια καλή περιγραφή του πώς λειτουργεί και του τί κάνει. Η δράση που συμβαίνει, όταν δύο ή περισσότεροι άνθρωποι κινούνται με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές γωνίες κατά μήκος ενός χώρου, δημιουργεί διαφορετική αίσθηση. Προσπαθήστε να συγκρίνετε αυτές τις αισθήσεις. Η παρουσίαση τις προσαρμόζει, τις διατηρεί και τις αλλάζει....» H επαφή και η επικοινωνία των καλλιτεχνών των εικαστικών τεχνών με τον χορό, έχει μακρά παράδοση. Έλαβε όμως νέα μορφή και περιεχόμενο κατά τη μεταπολεμική περίοδο, οπότε και διαμορφώθηκε μια υβριδική μορφή -η περφόρμανς- που ενέταξε στον πυρήνα της κατά κάποιον τρόπο, στοιχεία από όλες τις τέχνες, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή. Τότε ήταν η περίοδος, που καλλιτέχνες αλλά και χορογράφοι, έθεταν καίρια ερωτήματα για τις παραδοσιακές μεθόδους καλλιτεχνικής έκφρασης, και επιχειρούσαν τον επαναπροσδιορισμό του μέσου τους, μέσω της διερεύνησης και ανακάλυψης νέων μορφών της καλλιτεχνικής διαδικασίας. Αυτή η ρήξη των καθιερωμένων ορίων, καθώς και οι αυξανόμενες αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις επιμέρους μορφές τέχνης, καθρεφτίζει μια διεύρυνση της καλλιτεχνικής συνθήκης, κατά την περίοδο του ’60 και ‘70. Αιτιολογεί τη δυνατότητα καλλιτεχνών που δεν είναι εικαστικοί, όπως οι χορογράφοι, να χρησιμοποιούν στο έργο τους, μέσα παραδοσιακά, συνυφασμένα με αυτές, για τη δημιουργία ενός χορευτικού έργου, ενώ παράλληλα και τη στροφή των εικαστικών τεχνών προς τη σωματικότητα.
dc.format.extent77
dc.identifier.urihttps://artia.asfa.gr/handle/artia/206
dc.language.isoel
dc.publisherΑνώτατη Σχολή Καλών Τεχνώνel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el
dc.subjectΠτυχιακές εργασίες
dc.subjectRauschenberg Robert 1925-2008
dc.subjectBrown Trisha 1936-2017
dc.subjectΜοντέρνος χορός
dc.subjectΠαράσταση
dc.titleΠερφόρμανς : η σχέση της με τον σύγχρονο χορό την περίοδο 1950-1970 : η περίπτωση του Robert Rauschenberg και της Trisha Brown
dc.typeΠτυχιακή εργασίαel
dspace.iiif.enabledtrue

View or Download Files