Η έκθεση The family of man ως εργαλείο του Ψυχρού Πολέμου και η κριτική γύρω από την έννοια της οικουμενικότητας
Title in english
View or Download Files
Embargo lift
Type
Πτυχιακή εργασία
Date
2021
Author
Advisor
Examining Committee
Παπανδρεοπούλου, Κάτια
Γιακουμακάτος, Ανδρέας, 1955-
Γιακουμακάτος, Ανδρέας, 1955-
Studio Director
Academic Institution
Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών
Department
Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης
Division
Studio
Category
Master of Arts Program
Keywords in english
Abstract
Η πτυχιακή εργασία με τίτλο «Η έκθεση The Family of Man ως εργαλείο του Ψυχρού Πολέμου και η κριτική γύρω από την έννοια της οικουμενικότητας», αναφέρεται στην φωτογραφική έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο MoMa της Νέας Υόρκης το 1955, έπειτα από πρωτοβουλία του επιμελητή - φωτογράφου Edward Steichen. Η έκθεση περιλαμβάνει 503 φωτογραφίες από 273 φωτογράφους και περιόδευσε για μια δεκαετία. Σήμερα εκτίθεται μόνιμα στο Clervaux Castle του Λουξεμβούργου. Η επιμέλεια του Ε.Steichen βασίστηκε στην θεματική ομαδοποίηση των εικόνων (οικογένεια, εργασία, θάνατος), έχοντας ως απώτερο σκοπό την παρουσίαση μιας καθολικής ενότητας των ανθρώπων, πράγμα που γίνεται κατανοητό μέσα στο επιμελητικό κείμενο που συνέγραψε για τον κατάλογο της έκθεσης. Βασικός στόχος της εργασίας είναι η μελέτη των νέων προσεγγίσεων που προκύπτουν για την έκθεση μέσα από τις αναθεωρήσεις των εννοιών που διέπουν το φωτογραφικό υλικό, όπως η οικουμενικότητα, η παγκοσμιοποίση, η ομοιγένεια και η ενότητα στη μεταποικιακή εποχή. Το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασε ο E.Steichen, δηλαδή η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την υλοποίηση μιας έκθεσης με ουμανιστικό χαρακτήρα. Παράλληλα όμως, η έκθεση εργαλειοποιήθηκε ως διπλωματικό μέσον, μέρος του σχέδιου Marshall, στον αγώνα της Αμερικής να προβάλει τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της και να αναδείξει μια πανανθρώπινη ενότητα, όπως αναφέρει η ιστορικός Sarah E. James στο κείμενο της «A Post-Fascist Family of Man? Cold War Humanism, Democracy and Photography in Germany». Μέσα από τον κριτικό λόγο του Roland Barthes το 1957 στο δοκίμιο «Η μεγάλη οικογένεια του ανθρώπου» για τη συλλογή του Μυθολογίες, ξεκινά ένας αντίλογος στο λόγο του επιμελητή, ενώ νέα σκληρή κριτική στις έννοιες «οικουμενικότητα» και «αποικιοκρατία», κάνει και ο συγγραφέας φωτογράφος Allan Sekula στο άρθρο του «The Traffic in Photographs» (1981). Ωστόσο, σύγχρονοι προβληματισμοί νέων θεωρητικών της τέχνης, παραδείγματος χάρη της Ariella Azulay στο δοκίμιο «The family of man: a visual universal declaration of human rights», επαναφέρoυν στο προσκήνιο την ανάγκη για μια επανεξέταση των αρχικών προθέσεων της έκθεσης, εντάσσοντας την έννοια της διαφορετικότητας σε αντίστιξη με αυτή της απαράκλητης ομοιογένειας. Για αυτό είναι κρίσιμο να αναρωτηθούμε πως λειτούργησε η επιμελιτική πρακτική και ποιες ήταν οι προθέσεις του E.Steichen στο πλαίσιο του Ψυχρού πολέμου. Επίσης, κατά πόσο είναι ωφέλιμο να παραβλέπουμε τα εθνικά σύνορα και τις κοινωνικές ετερότητες των φωτογραφιών σε ένα μετα αποικιακό κόσμο; Ποιά είναι η θέση των σύγχρονων θεωρητικών της τέχνης για την έκθεση, παραδείγματος χάρη αυτή του Werner Sollors στο δοκίμιο του «Looking at the Photographs Now and and Remembering a Visit in the 1950s»; Τέλος, η εργάσια εξετάζει τη σύγχρονη μορφή της έκθεσης και τον τρόπο που παραμένει σήμερα στους θεσμούς της τέχνης. Η μόνιμη θέση της έκθεσης είναι στη γενέτειρα πόλη του E.Steichen, στο Λουξεμβούργο όπου βρίσκεται από το 1964 και παρουσιάζεται από το 2013 σε αναθεωρημένη μορφή. Έπειτα από διάφορες ιστορικές προσεγγίσεις και θεωρητικές αναλύσεις, οι συζητήσεις γύρω από την έκθεση παραμένουν εξίσου ζωντανές. όπως αναφέρει και ο Werner Sollors στο δοκίμιο του «The family of man may be as much needed today as it was in 1950s1» για το βιβλίο Τhe family of man revisited : Photography in a Global Age.
Abstract in english
Description
Βιβλιογραφία: σ. 50-52
Creative Commons License
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές