Η επανεφεύρεση της έννοιας της τεκμηρίωσης στην δεκαετία του 1970 : oι περιπτώσεις των Martha Rosler και Allan Sekula
Title in english
Embargo lift
Type
Πτυχιακή εργασία
Date
2020
Author
Advisor
Examining Committee
Γερογιάννη, Ειρήνη
Παπανδρεοπούλου, Κάτια
Παπανδρεοπούλου, Κάτια
Studio Director
Academic Institution
Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών
Department
Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης
Division
Studio
Category
Master of Arts Program
Keywords in english
Abstract
Στην εργασία αυτή, θα αποπειραθώ να παρουσιάσω πως η τεκμηριωτική φωτογραφία αναθεωρήθηκε στην δεκαετία του 1970 από την Martha Rosler και τον Allan Sekula. Αρχικά, θα αναφερθώ στον κριτικό μεταμοντερνισμό ως μία πτυχή της μεταμοντέρνας συνθήκης που επαναπροσδιορίζει την τέχνη και τα όρια της. Συγκεκριμένα, θα επεκταθώ στο πως η φωτογραφική τέχνη τίθεται στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης και στις νέες συνθήκες που την διαμορφώνουν στην δεκαετία του 70. Διαφοροποιούμενος από τις προηγούμενες φορμαλιστικές αφηγήσεις στην ιστορία της τέχνης, ο κριτικός μεταμοντερνισμός ενθάρρυνε την δημιουργία διαφορετικών αφηγήσεων για την ιστορία του φωτογραφικού μέσου. Στην συνέχεια, θα αναφερθώ στην ομάδα των φοιτητών του San Diego από όπου προήλθαν οι Martha Rosler και Allan Sekula. Κοιτώντας κριτικά την μέχρι τότε ιστορία της τεκμηριωτικής φωτογραφίας και τα συμφέροντα που εξυπηρέτησε, οι δυο καλλιτέχνες αποπειράθηκαν να συνδυάσουν την φωτογραφία αυτή με κοινωνική κριτική. Αντιπροτείνουν στην αφήγηση αυτή, έργα που συνεχίζουν να στηρίζονται στην δύναμη της ρεαλιστικής φόρμας, χωρίς να διεκδικούν την επιβολή κάποιας απόλυτης αλήθειας. Θα αποπειραθώ να συνδέσω τις θέσεις αυτές με τα γραπτά των Walter Benjamin και Roland Barthes σε σχέση με την εγκυρότητα του φωτογραφικού μέσου και κατ’ επέκταση την δυνατότητα χρήσης του ως τεκμήριο. Εντοπίζοντας τα διάφορα επίπεδα διαμόρφωσης του φωτογραφικού μηνύματος, και οι δύο στήριξαν πως το μήνυμα της εικόνας διαμορφώνεται από πολιτισμικές η φορμαλιστικές συνθήκες φυσικοποίηση του νοήματος μέσω της φόρμας. Θα αναφερθώ ακόμη στο πως χρησιμοποίησαν τις θεωρίες του Bertolt Brecht για το επικό θέατρο με σκοπό την ενεργοποίηση του θεατή. Επηρεασμένοι από το έργο κινηματογραφιών όπως ο Jean Luc Godard επιχείρησαν να θρυμματίσουν την ροή της διήγησης, συμμερίζοντας την άποψη πως ένα συνεκτικό θέαμα κρατά σε αδράνεια τον θεατή. Τέλος, αναλύοντας το έργο της Rosler The Bowery in two inadequate descriptive systems και τα Aerospace Folktales και This Ain’t China του Sekula, θα προσπαθήσω να εντοπίσω τις θεωρίες αυτές. Μέσω αυτών προσπάθησαν να αντισταθούν στις αντικειμενικές, αληθινές αφηγήσεις που συνδέονταν παραδοσιακά με το είδος του ντοκιμαντέρ και να αντιπροτείνουν προσωπικές μικρές αφηγήσεις που περιπλέκουν μύθο και τεκμήριο.
Abstract in english
Description
Περιέχει βιβλιογραφίες
Creative Commons License
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές