Η ζωή μετά τον πόλεμο : η Θεσσαλονίκη 1944-1948
| dc.contributor.advisor | Διάλλα, Αντωνία (Άντα) | |
| dc.contributor.author | Χατζηπέτρου, Μαρία Γ. | |
| dc.contributor.committee | Ντενίση, Σοφία | |
| dc.contributor.committee | Παπανικολάου, Αθηνά | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης | el |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.date.accessioned | 2022-11-24T07:47:41Z | |
| dc.date.available | 2022-11-24T07:47:41Z | |
| dc.date.issued | 2019 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφία | |
| dc.description.abstract | Καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνάς μου για το θέμα της εργασίας, το κύριο ερώτημα ήταν, αν είναι εφικτό να επουλωθούν οι πληγές του Ολοκαυτώματος. Στο παρόν στάδιο, προς αποφυγήν γενικεύσεων και αυθαίρετων συμπερασμάτων στα οποία μπορεί να υπέκυπτα, εστίασα στο ζήτημα της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να πραγματοποιήσω λεπτομερέστερη και όσο το δυνατόν πιο ενδοσκοπική έρευνα. Έτσι, τα ενδιαφέροντα ερωτήματα του «πώς σκιαγραφείται το αύριο μιας μαρτυρικής πόλης» και το «πώς βιώνουν οι ελάχιστοι επιζώντες το γεγονός ότι επιστρέφουν σε μία ξένη και αφιλόξενη πατρίδα» ήταν αυτά στα οποία θα εστιάσω. Η παρούσα εργασία, λοιπόν, αποτελεί μια προσπάθεια περιγραφής της παρουσίας της εβραϊκής κοινότητας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, εστιάζοντας στα πρώτα χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτά τα χρόνια εμφανίζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς αποκαλύπτουν το μέγεθος των πληγών που προκάλεσαν οι πολιτικές σκοπιμότητες και η επιθυμία για την επίτευξη πληθυσμιακής ομοιογένειας του ελληνικού κράτους. Αυτά, σε συνδυασμό με την αδιαφορία από την πλειονότητα του χριστιανικού πληθυσμού αλλά και των αρχών για την εξάλειψη του εβραϊκού στοιχείου από την πόλη, καθόρισαν την μεταπολεμική πορεία της εβραϊκής κοινότητας. Αυτό που επιθυμώ να υπογραμμίσω είναι η ιδιαίτερα σημαντική θέση της Θεσσαλονίκης στον ευρωπαϊκό χάρτη των πόλεων που άλλαξαν ολοκληρωτικά από τις συνέπειες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο εξοβελισμός και η εξόντωση σχεδόν ολόκληρου του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης, ήταν σημείο-τομή για την πορεία της πόλης τα επόμενα χρόνια. Ο Mark Mazower, στο βιβλίο του το αφιερωμένο αποκλειστικά στη Θεσσαλονίκη, έργο αναφοράς για την πόλη, παρατηρεί πως λιγότερο από το 5% των Θεσσαλονικιών Εβραίων επέζησαν.1 Αυτός, επομένως, είναι ο λόγος που θεωρώ άξιο ανάπτυξης και περεταίρω προβληματισμού, το συγκεκριμένο ζήτημα για τη θέση του στην νεοελληνική ιστορία. | |
| dc.format.extent | 32 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/156 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el | |
| dc.subject | Πτυχιακές εργασίες | |
| dc.subject | Ολοκαύτωμα | |
| dc.subject | Εβραϊκή ταυτότητα | |
| dc.subject | Θεσσαλονίκη | |
| dc.subject | Εβραίοι | |
| dc.title | Η ζωή μετά τον πόλεμο : η Θεσσαλονίκη 1944-1948 | |
| dc.type | Πτυχιακή εργασία | el |
| dspace.iiif.enabled | true |