« καρ[βουνό]»
| dc.contributor.advisor | Χατζησάββα, Ερατώ | |
| dc.contributor.author | Στρουμπάκου, Άννα | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Εικαστικών Τεχνών | el |
| dc.contributor.department | Department of Visual Arts | en |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.contributor.faculty | School of Fine Arts | en |
| dc.contributor.workshop | Ζωγραφικής ΙΓ΄ - Painting Studio 13 | |
| dc.contributor.workshopdirection | Ζωγραφική - Painting | |
| dc.contributor.workshopdirector | Χατζησάββα, Ερατώ | |
| dc.date.accessioned | 2025-10-15T09:34:26Z | |
| dc.date.available | 2025-10-15T09:34:26Z | |
| dc.date.issued | 2025-07-02 | |
| dc.description.abstract | « καρ[βουνό]» Η εικαστική ενότητα που παρουσιάζεται εδώ συνιστά μία διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στο τοπίο, τη μνήμη και την υλικότητα. Μέσα από τη χρήση του κάρβουνου ως αποκλειστικού μέσου, επιχειρείται μία χειρονομία που δεν είναι μόνο μορφοπλαστική αλλά και συμβολική. Το κάρβουνο ως υλικό που προέρχεται από την καύση, φέρει τη μνήμη της απώλειας και της μεταμόρφωσης. Λειτουργεί ως κρίσιμο στοιχείο ερμηνείας του έργου αφού είναι ταυτόχρονα εργαλείο αναπαράστασης και σχόλιο για το αντικείμενο που αναπαριστά. Η θεματική του τοπίου αποτελεί τον πυρήνα της σειράς. Πρόκειται για τοπία φυσικά, βουνά, δάση, ύδατα, τα οποία ωστόσο προσεγγίζονται ως φορείς ύπαρξης όπου η απεικόνισή τους δεν προέκυψε από μία πρόθεση ωραιοποίησης του φυσικού κόσμου, αλλά από μία βαθύτερη επιθυμία κατανόησης του. Κυριαρχεί η ακρίβεια της παρατήρησης σε έναν χώρο εσωτερικό, ψυχικό και φαντασιακό. Αποτυπώνοντας τοπία ανέπαφα ή άγρια, με ένα υλικό που παραπέμπει στην καύση, την οικολογική φθορά και την καταστροφή παράγεται η αντίφαση πως αποδίδεται η φύση στην πιο αγνή της μορφή με ένα υλικό που φέρνει το ίχνφος της απώλειάς της. Αυτή η σύγκρουση θέτει ερωτήματα γύρω από τη θέση του ανθρώπου απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Η μορφολογική δομή της σειράς των έργων δεν είναι αποσπασματική. Τα έργα παρουσιάζονται ως αλληλένδετα μέρη ενός συνεχούς εικαστικού σώματος, που συγκροτεί ένα ενιαίο τοπίο. Αυτή η πολυμέρεια βοηθά να αποδοδεί η έκταση και η πολυπλοκότητα αλλα και η διαδοχικότητα των εμπειριών στο βουνό από τους πρόποδές του ως την κορυφή. Στην τέχνη, το βουνό δεν λειτουργεί απλώς ως φυσικό στοιχείο, αλλά ως σύμβολο που παραπέμπει σε έννοιες ανύψωσης, σταθερότητας και υπέρβασης. Η κορυφή του εκφράζει την επιθυμία για απόσταση, για κατάκτηση και στοχασμό. Ταυτόχρονα, η ίδια η μορφή του βουνού φέρει εντός της το ενδεχόμενο της φθοράς και της κατάρρευσης. Μία κατολίσθηση αναδεικνύει αυτήν ακριβώς τη δυναμική την ένταση ανάμεσα στο ανθεκτικό και το επισφαλές, στο σταθερό και το μεταβαλλόμενο. Το νερό εισάγει τη διάσταση της ροής και της αδιάκοπης μεταβολής, ενώ το δάσος και οι ρίζες παραπέμπουν στο αθέατο υπόστρωμα που συνδέει και στηρίζει. Το βουνό γίνεται πεδίο όπου η ύλη,η μνήμη και η ανθρώπινη εμπειρία συναντιούνται ενώ η ανθρώπινη ύπαρξη καλείται να τοποθετηθεί ξανά με σεβασμό και επίγνωση της εύθραυστης ισορροπίας του. | |
| dc.description.abstracttranslated | "Char[coal]" The visual unit presented here constitutes an exploration of the relationship between landscape, memory, and materiality. Through the exclusive use of charcoal as a medium, an artistic gesture is attempted—one that is not only formal but also symbolic. Charcoal, as a material born from combustion, carries the memory of loss and transformation. It functions as a critical interpretative element of the work, serving both as a tool of representation and as a commentary on the subject it depicts. The theme of landscape forms the core of the series. These are natural landscapes—mountains, forests, waters—yet they are approached as carriers of existence, where their depiction does not stem from a desire to beautify the natural world but from a deeper need to understand it. What prevails is the precision of observation within an internal, emotional, and imaginary space. By depicting untouched or wild landscapes using a material that evokes burning, ecological decay, and destruction, a contradiction emerges: nature is rendered in its purest form through a medium that bears the trace of its loss. This tension raises questions about the position of the human being in relation to the natural environment. The morphological structure of the series is not fragmented. The works are presented as interconnected parts of a continuous visual body, forming a unified landscape. This multiplicity allows for the depiction of the extent, complexity, and sequential experience of the mountain—from its foothills to its peak. In art, the mountain does not merely function as a natural element but also as a symbol evoking concepts of elevation, stability, and transcendence. Its summit expresses the desire for distance, conquest, and contemplation. At the same time, the very form of the mountain contains within it the potential for erosion and collapse. A landslide reveals precisely this dynamic—the tension between the resilient and the precarious, the stable and the changeable. Water introduces the dimension of flow and continuous transformation, while the forest and roots allude to the unseen substratum that connects and supports. The mountain becomes a field where matter, memory, and human experience converge, and where human existence is called to reposition itself with respect and awareness of its fragile balance. | en |
| dc.description.category | Ζωγραφική | |
| dc.description.cv | Ονομάζομαι Άννα Στρουμπάκου και γεννήθηκα στην Αθήνα , με καταγωγή από τη Ζάκυνθο. Είμαι απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), από το Τμήμα Εικαστικών Τεχνών με εξειδίκευση στον τομέα της ζωγραφικής, την οποία ολοκλήρωσα το 2025, υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Ερατώς Χατζησαββά. Κατά τη διάρκεια των σπουδών και της καλλιτεχνικής μου πορείας, έχω συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις όπως αυτή στο Σπίτι της Κύπρου με θέμα «Ποίηση και Ζωγραφική – Δημήτρης Δασκαλόπουλος», καθώς και σε διαγωνισμό σε συνεργασία της Columbia με τη Sianti Gallery. Από το 2020 εργάζομαι στον τομέα της εκπαίδευσης, διδάσκοντας εικαστικά και ζωγραφική σε παιδιά και ενήλικες. Παράλληλα, διατηρώ δικό μου εργαστήριο ζωγραφικής, στο οποίο εργάζομαι δημιουργικά και παραδίδω μαθήματα. Εστιάζω στη σύνδεση της καλλιτεχνικής έκφρασης με την εκπαιδευτική διαδικασία, με στόχο την ενίσχυση της δημιουργικότητας και της προσωπικής έκφρασης των μαθητών μου. Η τέχνη για μένα αποτελεί έναν συνεχή διάλογο με τον κόσμο γύρω μου, και επιδιώκω να εξελίσσομαι διαρκώς μέσα από τη δημιουργία, τη διδασκαλία και τη συμμετοχή σε καλλιτεχνικές δράσεις και συνεργασίες. | |
| dc.format.extent | 11 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/770 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.publisher | Athens School of Fine Arts | en |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International | en |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | |
| dc.subject | Κάρβουνο | el |
| dc.subject | Τοπίο | el |
| dc.subject | Ασπρόμαυρο | el |
| dc.subject | Υλικότητα | el |
| dc.subject.english | Charcoal | en |
| dc.subject.english | Landscape | en |
| dc.subject.english | Black and white | en |
| dc.title | « καρ[βουνό]» | |
| dc.title.alternative | « char[coal] » | en |
| dc.type | Πτυχιακή εργασία | el |
| dc.type | Graduation Project | en |
| dcterms.embargoTerms | openaccess | |
| dspace.iiif.enabled | true |