Πτυχιακές Εργασίες
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Πτυχιακές Εργασίες by Studio "Ζωγραφικής Θ΄ - Painting Studio 9"
Results 1 - 9 of 9
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access Black, Blacker than blackΤζανιδάκη, Χριστιάννα-Ίρμα (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το μπάνιο, χώρος απόλυτα ιδιωτικός. Το σώμα εκεί σε μια ευάλωτη συνθήκη, που χαρακτηρίζεται από επαναληπτικότητα, πρωταρχικής αναγκαιότητας εκτίθεται σε μυστικές εσωτερικές διεργασίες. Η παρουσία του νερού, κυρίαρχη στο χώρο προσδιορίζει την πορεία της λειτουργίας της ανθρώπινης συνθήκης προς τη μεταμόρφωση. Το αποχωρητήριο, χώρος συγκέντρωσης και ταυτόχρονα απομάκρυνσης του περιττού. Εκεί όπου η κένωση μέσα από την υπερίσχυση, τον έλεγχο καθορίζει το τι είναι χρήσιμο και τι περιττό. Η απομάκρυνση αυτή επιτυγχάνεται μέσω ενός δικτύου σωληνώσεων, μέρος ενός ευρύτερου συστήματος οχετών και υπονόμων, που υπάρχει και αναπτύσσεται παράλληλα αλλά υπόγεια και υποχθόνια σε σχέση με ολόκληρη την ανθρώπινη δραστηριότητα και ζωή. Σαν ένας υπαρκτός Κάτω Κόσμος μη αποδεχτός, απεχθής αποκρουστικός. Το πλύσιμο, ενέργεια κάθαρσης και εξαγνισμού για να προσεγγίσουμε το Θείο. Στο δοχείο του νιπτήρα καθαρίζουμε τα χέρια μας και βλέπουμε το είδωλο μας. Σε ένα γεμάτο νιπτήρα θα βλέπαμε δύο εαυτούς, έναν στον καθρέφτη και έναν στο νερό. Η μπανιέρα και η βάπτιση. Η διείσδυση μέσω της βύθισης μας οδηγεί στο υποσυνείδητο και στα όνειρα. Μια βίαιη διαδικασία, σαν πνιγμός στον υγρό σάκο της εύθραυστης συνειδητότητας μέσα από την οποία έρχεται η μεταμόρφωση. Ο ψυχαναλυτής Carl Jung ονομάζει το υποσυνείδητο σκιά (shadow*) και γράφει πώς “όλοι κουβαλάμε μια σκιά και όσο λιγότερο ενσαρκώνεται στην συνειδητή ζωή, τόσο πιο μαύρη και πηχτή γίνεται”. Η συνειδητοποίηση, η αποδοχή της σκιάς και η εργασία πάνω σε αυτή συνδέονται με το αλχημικό nigredo*. Μια διαδικασία δύσκολη και επώδυνη, μια φοβερή μελαγχολία, το πιο μαύρο από όλα τα μαύρα (black, blacker than black). Περιλαμβάνει το mortificatio* και το putrifactio*. Για να επιτευχθεί η μεταμόρφωση πρέπει να έρθει πρώτα ο θάνατος μέσω του διαμελισμού, ο διαχωρισμός από το ανθρώπινο σώμα. Όλος ο πόνος έρχεται να μας ωφελήσει, το 99% της σκιάς είναι αγνό χρυσό, καθώς θα είμαστε πιο κοντά στην εξέλιξη της προσωπικότητας μας και στην επέκταση της συνειδητότητας. Η εκδορά, χωρίς μάτια έχει στρίψει το βλέμμα της προς τα μέσα, εκεί που κάποτε υπήρχαν τα όργανα και ψάχνει κάτι πιο βαθιά. *shadow(σκιά):ο ψυχαναλυτής Carl Jung είχε ονομάσει την δική του θεωρία για το υποσυνείδητο shadow(σκιά), όπου σκιά είναι όλες αυτές οι πτυχές της προσωπικότητας μας, που υπάρχουν μέσα μας αλλά ο συνειδητός εαυτός τις καταπιέζει γιατί δεν μπορεί να βρει καμία ταύτιση με αυτές. *nigredo(μαύρισμα) ο Jung μελετώντας αλχημικά κείμενα, τις αρχές των οποίων εφάρμοσε στον ψυχισμό, βρίσκει το nigredo. Το nigredo, στην αλχημεία, είναι το πρώτο στάδιο της παρασκευής της φιλοσοφικής λίθου, όπου τα υλικά βράζουν και δημιουργούν ένα πηχτό, μαύρο μίγμα.*mortificatio( σκότωμα)*putrifactio (σάπισμα)Item Open Access Deleted ScenesΒλάχου, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-24)3 Βίντεο-προβολές 11 φωτογραφίες (εκτύπωση σε ακριλυκό) 1 ΒιβλίοItem Open Access I'm not a robot: A monsters guide to survive the last milleniumΜελέτης, Αναστάσιος Παναγής Χ. (Πτυχιακή εργασία, 2021)Το "I'm Not a Robot: A Monster's Guide to Survive the Last Millennium" είναι ένα έργο που αποτελείται από μια ομαδική performance (60 λεπτά) και μια πολυμεσική εγκατάσταση. Παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2021 , κατά την διάρκεια της έκθεσης Πτυχιακών Εργασιών, στον υπόγειο χώρο του φουαγιέ της Α.Σ.Κ.Τ. Το έργο ερευνά το αρχέτυπο του “cyborg” και την ιδέα ενός μερικού και συνεχώς μεταβαλλόμενου εαυτού σε σχέση με τη μετά ψηφιακή εποχή και τις νέες υβριδικές συνθήκες που αυτή επιβάλλει. Η επιτελεστική δράση εξελίσσεται εντός ενός “επιστημονικού εργαστηρίου” που καταρρέει, όπου γεννιούνται και κατάκρεουργούνται ξανά και ξανά τερατώδεις χαρακτήρες, που πασχίζουν να υπάρξουν και να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους και να επιβιώσουν. Η δράση, μέσω αυτού του συνεχόμενου κύκλου γέννησης και καταστροφής, λειτουργεί σαν μια τελετή ενηλικίωσης που δεν τελειώνει ποτέ, μια περιπέτεια συνεχούς διαμόρφωσης και αφανισμού ταυτοτήτων σε ένα κόσμο που βρίσκεται σε αποσύνθεση. Κατά την διάρκεια του έργου, ο δημιουργός είχε τον ρόλο του παρατηρητή και τη δυνατότητα να επεξεργάζεται ζωντανά την συνολική εμπειρία. Επιμελούνταν on-stage και off-stage την live οπτικοακουστική εγκατάσταση ( ψηφιακή προβολή του προτζέκτορα και ηχητικό τοπίο ) αλλά και τον σκηνικό χώρο και τα αντικείμενα . Οι performers χρησιμοποιούσαν τα σώματά τους παίζοντας, κάνοντας γυμναστική, παλεύοντας, χορεύοντας και συμμετέχοντας σε επαναλαμβανόμενες πράξεις και σε ασκήσεις με στόχο την σωματική διέγερση και τη καταστολή. Παράλληλα καλούνταν να χρησιμοποιούν, να ανταλλάσσουν, να μετατρέπουν και να επαναχρησιμοποιούν υλικά και σκηνικά αντικείμενα, μεταλλασοντας ετσι συνεχώς τον εικόνα τους και το χώρο γύρω τους, συνησφέροντας έτσι στην συνεχώς μεταβαλλόμενη φύση της performance. Τα μέλη της ομάδας επιλέχθηκαν στοχευμένα βάση της ηλικίας και του διαφορετικού τους υποβάθρου (πχ.τέχνες, μουσική, ψυχική υγεία). Στην συνέχεια, κλήθηκαν σε ομαδικές συζητήσεις και ατομικές συνεντεύξεις. Στις ατομικές συνεντεύξεις μοιράστηκε από τον δημιουργό ένα ερωτηματολόγιο το οποίο εμπεριείχε θέματα σχετικά με την παιδική ηλικία, την εξερεύνηση του εαυτού στο διαδίκτυο, την διαδικασία ενηλικίωσης, τις προσωπικές μεταμορφώσεις και την κοινωνική προσαρμογή. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν οδήγησαν στην δημιουργία 13 αρχετυπικών χαρακτήρων για το κάθε performer και στην σύνθεση ατομικών task list τα οποία περιγράφουν βήματα δημιουργίας, μεταμόρφωσης και αλληλεπίδρασης χαρακτήρων. Η εγκατάσταση οικοδομεί ένα κατακερματισμένο περιβάλλον αλλα και μια διαδρομη. Την οποία ο θεατής καλείται να ανακαλύψει, ακολουθώντας γραμμικά στοιχεια και συντρίμμια που έχει αφήσει πίσω της κάποια μαζική καταστροφή. Τα επιμέρους εικαστικά έργα αποτελούν υβριδικά αντικείμενα - κράμματα ψηφιακών απεικονίσεων, εμπειριών και υλικών απορριμμάτων. Οι συνεχείς μεταθέσεις από το ψηφιακό στον υλικό χώρο και τα αντιφατικά στοιχεία, συνθέτουν θραυσματικά μυθολογικά συστήματα τα οποία θολώνουν τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού, γεγονότος και φαντασίας. Φτιαγμενα απο αποδομημένα και αποσυνδεδεμένα υλικά (Ανακυκλώσιμα και βιομηχανικά υλικά, ευρεθέντα αντικείμενα συνθετικό μετάξι κ.ά.) τα έργα παραπέμπουν άλλοτε σε ψευδό επιστημονικά ευρήματα και σχεδιαγραμματα , άλλοτε σε τελετουργικά εργαλεία και άλλοτε σε βιομηχανικά κατάλοιπα, ενός φανταστικού πολιτισμού. Στα απομεινάρια αυτά υπάρχουν αποτυπωμένες δυνητικές ιστορίες - στιγμές αλληλεπίδρασης μετάλλαξης, καταστροφής και αποκάλυψης που επιχειρούν να ισορροπήσουν μεταξύ ευαλωτότητας, μηδενισμού και ειρωνείας. Το θεωρητικό υπόβαθρο και η έρευνα του περικλείουν θεματικές από τα πεδία της Ψυχολογίας των Νέων Μέσων και του Κυβερνοχώρου, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, της Βιολογίας, της Τελετουργίας και της Μεταφυσικής. Ερευνητικά το έργο έχει ως αφετηρία το βιβλίο του Marshall McLuhan “Τhe Medium is the Massage” (1967) στο οποίο παρουσιάζει τις αλλαγές που επιφέρουν τα νέα μέσα μετάδοσης της πληροφορίας στους τρόπους με τους οποίους, αντιλαμβανόμαστε την εγγύτητα, μετατρέποντας τον κόσμο σε ένα παγκόσμιο, “διασυνδεδεμένο και αλληλοεξαρτώμενο χωριό”. Σύμφωνα με το ερευνητικό σύγγραμμα “Κυβερνοψυχολογία” σε επιμέλεια Angel J. Gordo-Lopez και Ian Parker (2008), με την ίδρυση του World Wide Web, αλλάζει ακόμη πιο βαθιά ο τρόπος με τον οποίο οι χρήστες του αντιλαμβάνονται τον εαυτό και τον κόσμο γύρω τους, διαχωρίζοντας τα σε online και offline και οικοδομώντας έτσι το μετά ψηφιακό τοπίο. Η Donna Haraway στο “Μανιφεστο των Σαιμποργκ” (1987) χαρακτηρίζει την υβριδική αυτή ανθρώπινη κατάσταση, ως cyborg. Θεωρεί πως αυτή η τερατώδης ταυτότητα είναι ικανή να αναιρέσει τους δυϊσμούς που επιβάλλει η κανονικότητα και να ενδυναμώσει τα άτομα που βρίσκονται στο περιθώριο. Το έργο αντλεί επίσης έμπνευση από τις προσεγγίσεις της Jane Ellen Harrison στις ιερές τελετές και την αρχαία τέχνη, επισημαίνοντας τον ρόλο των τελετών σε σχέση με την μίμηση, την προετοιμασία, τη μετάβαση και τη μεταμόρφωση και το ρόλο τους στην οικειοποίηση του τραύματος και την εκτόνωση της αγωνίας και της σκέψης . Επιπλέον, η αλχημεία και η παραψυχολογία επηρεάζουν την καλλιτεχνική διαδικασία, παρέχοντας ένα πλαίσιο για την διαδικασίες σχηματισμού και ολοκλήρωσης του εαυτού , τη μεταμόρφωση και την αναγέννηση. Μέσω της εξερεύνησης της ταυτότητας του cyborg και της ιδέας ενός κατακερματισμένου εαυτού εντός της μετά ψηφιακής εποχής το "I'm Not a Robot: A Monster's Guide to Survive the Last Millennium" καλεί το κοινό του να αναλογιστεί τον συνεχώς μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της προσωπικότητας και τις νέες συνθήκες που επιβάλλει ένα νέο υβριδικό περιβάλλον. Ερευνώντας και αξιοποιώντας διάφορους τομείς, όπως οι μελέτες των νέων μέσων, η ψυχολογία, η ανθρωπολογία, και η μυθολογία, το έργο εξετάζει τις μετασχηματικές επιδράσεις της τεχνολογίας, την ρευστή φύση των online και offline ταυτοτήτων, και την ενδυνάμωση που προκύπτει από την αποδοχή μιας υβριδικής κατάστασης, την ύπαρξή μας σε ένα μετά ψηφιακό τοπίο και ίσως σε μια post-human εποχή.Item Embargo Luna Meta ParkΦλέσσας, Εμμανουήλ (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το Luna Meta Park είναι ένα μετα- βατικό πάρκο, που αποτελείται από βιο- παιχνίδια. Τα βιο- παιχνίδια αναφέρονται στην απεδαφικοποίηση ή εδαφικοποίηση σε άλλους τόπους. Κατασκευάσαμε αυτή την έννοια για να μιλήσουμε για την μετα- μόρφωση του φυσικού για την μετάβαση στο ψηφιακό για τις μεταστάσεις του ανθρώπινου.Item Open Access Ένας τυχαίος περίπατοςΜανδηλαρά, Ελισάβετ (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πτυχιακή εργασία δημιουργήθηκε με αφορμή την έννοια του έρωτα, και αποτελείται από δυο ένότητες έργων με τίτλους "Οι κόγχες της Αφροδίτης" και "Ένας τυχαίος περίπατος"Item Open Access Η απόδραση από την σωματική φυλακή έχει ως τίμημα την ζεστασιάΓώτη, Αικατερίνη (Πτυχιακή εργασία, 2023)Σε έναν ιλιγγιώδη, συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο, το ψηφιακό τοπίο μπορεί να αποτελέσει την απόδραση από την ασταμάτητη και βίαιη ροή της υλικής πραγματικότητας. Εκεί, το σώμα σταματά να είναι φυλακή και η υλικότητα παύει να είναι περιοριστική. Το τίμημα της λύτρωσης από αυτά, είναι η ζεστασιά. Μέσα στον αχανή και ακαθόριστο ψηφιακό χώρο, αμέτρητα σημεία μοιράζονται αναλογικά αισθήματα, σαν αμέτρητοι κόσμοι που μοιράζονται το ίδιο σώμα.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Φωτεινής ΤάτσηςΤάτση, Φωτεινή (Πτυχιακή εργασία, 2022)Σε αυτό το έργο έρχομαι να παρουσιάσω μια εκδοχή των καταγγελιών που δημοσιεύτηκαν με πρωταγωνίστρια την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το σύντομο παρελθόν και αφορούν παραβιαστηκές συμπεριφορές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις κ.ά. με κατηγορούμενους κάποιους από τους καθηγητές της σχολής. Επιλέγω να ‘’ξανά- δημοσιεύσω’’ τις γνωστές για τον φοιτητικό σύλλογο καταγγελίες σε μια καινούργια εκδοχή ακριβώς γιατί νιώθω ευθύνη στην κάλυψη αυτού του σιωπηλού κενού που διαιωνίζει και νορμαλοποιεί μια παραβατική κατάσταση και ελπίζω πως έτσι συμβάλω στην γενικότερη προσπάθεια τερματισμού ενός πανεπιστημιακού περιβάλλοντος διαρκούς μαζικής δυσφορίας. Πλανάται μια εκκωφαντική σιωπή που ακόμα και τώρα, μετά από 90 και πάνω καταγγελίες συνεχίζει να υπερισχύει, μοτίβα συμπεριφορών δεν έχουν αλλάξει και οι καταγγελίες έχουν αποτελέσει αφορμή παραπάνω χλευασμού από το καθηγητικό προσωπικό προς τ@ φοιτητ@, ενώ οι συνέπειες, αν προκύψουν ποτέ για τους θύτες, μοιάζει να αργούν. Το έργο αποτελεί μια σύγχρονη ερμηνεία και κριτική πάνω στον μύθο της Μέδουσας, έτσι όπως τον μεταδίδει ο Οβίδιος. Σε αυτή την εκδοχή, η Μέδουσα πέφτει θύμα βιασμού από τον Ποσειδώνα και τιμωρείται με την μεταμόρφωση της σε ένα γυναικείο τέρας με φίδια αντί για μαλλιά, που πετρώνει με το βλέμμα της όποιον τολμάει να την κοιτάξει. Μέσα από την ηχητική εγκατάσταση, ο μύθος παίρνει σύγχρονη διάσταση και μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ. Στον χώρο δημιουργείται ένα ηχοσύμπαν γύρω από την μορφή της Μέδουσας, οι φωνές που ακούγονται αναφέρονται σε εκείνη, γίνονται εκείνη, εκείνη και την κάθε μια μας, συνθέτοντας έτσι ένα πλέγμα ήχων παρηγοριάς και οργής, πόνου και ελπίδας, μια σειρά από πένθιμες συνοδείες που την ακολουθούν υπενθυμίζοντάς της πως δεν είναι μόνη. Η ιστορία της Μέδουσας δεν αποτελεί εξαίρεση, πρόκειται για μια ιστορία που έχει χειραγωγηθεί από χιλιάδες χρόνια πατριαρχικών αξιών, συμπεριλαμβανομένης της κουλτούρας του βιασμού και της δαιμονοποίησης των θυμάτων σεξουαλικής επίθεσης. Η μυθολογία όπως είναι γνωστή στις ήμερες μας, αποτελεί πεδίο πατριαρχικής αναπαράστασης και επιβολής, και το έργο είναι μια προσπάθεια από- πατριαρχοποίησης της μυθολογικής αφήγησης και επανανοηματοδότησης του συμβόλου της Μέδουσας από ύπουλο γυναικείο τέρας σε σύμβολο που προσωποποιεί την γυναικεία οργή, σύμβολο ενός θύματος που θυσιάστηκε επειδή αποτέλεσε απειλή για την πατριαρχία, σύμβολο δύναμης και εκδίκησης, επίκαιρο ακόμα και σήμερα, αφού μέχρι και σήμερα είναι σαφές πως στην κοινωνία μας η σεξουαλικά και πνευματικά ανεξάρτητη γυναίκα είναι ένα τρομακτικό θέαμαItem Open Access Πτυχιακή εργασία του Παναγιώτη ΣκαλκώτουΣκαλκώτος, Παναγιώτης (Πτυχιακή εργασία, 2024-10)Επικοινωνία οριζεται ως η διαδικασία ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσότερων μελών. Πληροφοριών (φέρουν το πλήρες) οι οποίες έχουν νόημα οπότε αποκτά νόημα και η ανταλλαγή τους ως πράξη. Για να υπάρξει επικοινωνία απαιτείται η κατανάλωση κάποιας μορφής ενέργειας. Για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία της επικοινωνίας είναι απαραίτητος ένας πομπός, ένας δέκτης, ένας δίαυλος (μέσο) και ένας κοινός κώδικας π.χ. μουσικός, γλωσσικός, χειρονομικός, κυκλοφοριακός, ηχητικός, οπτικών σημάτων, χρωματικός ή και οποιοσδηποτε αλλος ο οποιος εχει η και δεν εχει ορισθει μεταξυ πομπου και δέκτη. Επικοινωνία, είτε αυθόρμητη, είτε φυσική ειτε προσχεδιασμένη και κωδικοποιημένη συνειδητά η ασυνείδητα. Η γλώσσα, το περιβάλλον, το φύλο, η ηλικία, οι προσωπικές αντιλήψεις και ιδέες, η διανοητική, σωματική και ψυχολογική κατάσταση του πομπού και του δέκτη, πολιτισμικοί και θρησκευτικοί περιορισμοί, το κοινωνικό στάτους και ο θόρυβος είναι μερικές απο τις συνθήκες που επηρεάζουν την μεταφορα του μυνήματος. Μια προσπάθεια απόδοσης και αποκωδικοποίησης της πληροφορίας εξερευνοντας νεους κωδικες αφομειωσης της πληροφοριας.Item Open Access Το μεγάλο σπίτιΜαντινάου, Ειρήνη Κ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Το έργο «Το μεγάλο σπίτι» είναι μια εγκατάσταση, που αποτελείται από ενότητες: - Εικαστικών αντικειμένων: κατασκευές, σχέδια, βίντεο, φωτογραφίες, έτοιμα αντικείμενα κ.α. – Αρχειακό υλικό: έντυπο υλικό, αντικείμενα, φωτογραφίες κ.ά. – Κειμένων: ποιητικά και επεξηγηματικά κείμενα οι οποίες παρουσιάζουν την έρευνα γύρω από επτά ιστορίες.