Τμήμα Εικαστικών Τεχνών
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Τμήμα Εικαστικών Τεχνών by Title
Results 1 - 20 of 226
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access +1 Αποτυπώσεις του ΚαθημερινούΚοντοδήμος, Δημήτρης (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)Η σύγχρονη πόλη αποτελεί ένα είδος δομής παρόμοιο με αυτής ενός οργανισμού. Μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο και εξελίσσεται όπως οι ζωντανοί οργανισμοί. Νέες πολιτιστικές πραγματικότητες του χώρου και της εικόνας, έχουν επέμβει επίμονα από τα τέλη του 20ού αιώνα και να αναπτύξουν μια συνεχή και δυναμική παρουσία. Σχέσεις μεταβαλλόμενες προκύπτουν από μια πληθώρα παραγόντων που δρουν συμμετέχοντα και μετασχηματίζουν ολοένα τον χαρακτήρα της. Ο αστικός κοινωνιολόγος Robert Park αναφέρει πως ο άνθρωπος φτιάχνοντας την πόλη ξαναέφτιαξε τον εαυτό του, αφού αυτή αποτελεί την πιο συνεπή και συνολική προσπάθεια του ανθρώπου να ανακατασκευάσει τον κόσμο στον οποίο είναι καταδικασμένος να ζει.Item Restricted access An exile : who asks where? : πτυχιακή εργασίαΔημητριάδη, Έρη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Σε πολύ μικρή ηλικία, τότε που με παράξενο τρόπο εικόνες χαράσσονται στην μνήμη μας καταλαμβάνοντας ανεξήγητα δυσανάλογο χώρο, ήρθα αντιμέτωπη με ένα τοπίο που το περίβλημά του ήταν πολύ δύσκολο να οριοθετηθεί εντός της αντιληπτικής μου δυνατότητας. Περνώντας από ένα λιμάνι του γενέθλιου τόπου μου παρατήρησα σιδερένια ερειπωμένα καράβια, αφημένα μέσα στη θάλασσα, να αποσυντίθενται αργά παραχωρώντας στη σκουριά τον τελευταίο λόγο. Εύκολα προσβάσιμα από την ακτή, με τις μπουκαπόρτες να χάσκουν, έστεκαν όρθια σαν ένας στόλος που δεν έχει κριθεί ακόμα η τύχη του, σύροντάς με βαθύτερα στην απορία. ‘Τι είναι εδώ;’ Η απάντηση ενέτεινε την εικόνα ριζώνοντάς την οριστικά μέσα μου: ‘Α, το Νεκροταφείο Πλοίων’. Έτσι ήταν γνωστός αυτός ο τόπος, απολύτως προσδιορισμένος από την πρακτική στην οποία υποτάχθηκε για περίπου 7 δεκαετίες και με αυτή την ονοματοθεσία ήταν ενταγμένος στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα. Ιδιοκτήτες που δεν ήταν διατεθειμένοι, όπως προέβλεπε ο κανονισμός, να πληρώσουν τα τελευταία ναύλα του πλοίου τους ώστε να καταλήξει και να διαλυθεί σε κάποιο διαλυτήριο, παρατούσαν εκεί τις ιδιοκτησίες τους προκειμένου να απαλλαγούν άμεσα από τα βάρη τους. Σταδιακά ο κόλπος, από τόπο μνήμης είχε μετατραπεί σε υπολειμματικό χώρο που όμως μια άλλη μνήμη είχε άρχισε να εγγράφεται. Το όνομα ‘Νεκροταφείο πλοίων’ διατηρήθηκε για πάρα πολλά χρόνια, μέχρις τα πλοία να ανασυρθούν και να εξαφανιστούν λίγο πριν την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004. Τότε κρίθηκε απαραίτητο να καθαριστεί το ιστορικό λιμάνι από τα σαπιοκάραβα και τα σκουπίδια ώστε να αναδειχθεί η σημασία του ως τόπου διεξαγωγής της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, που σύμφωνα με το ελληνικό εθνικό αφήγημα, αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές της αρχαιοελληνικής ιστορίας. Όταν τα υλικά ίχνη της σύγχρονης περιόδου εξαφανίστηκαν, απελευθερώθηκε χώρος ώστε να αναδυθεί το εξέχουσας ιστορικής σημασίας φορτίο, που για πολλές δεκαετίες ‘θόλωνε’ κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Πολύ σύντομα μετά την απομάκρυνση των κουφαριών και μεγάλου μέρους των απορριμμάτων, το εν λόγω λιμάνι με το γεωγραφικό όνομα Κυνόσουρα Σαλαμίνας θα ‘αποκαθιστούσε’ το ιστορικό του βάρος, και η προηγούμενη περίοδος θα ετίθετο στην απόλυτη σιωπή. Κανείς έκτοτε δεν θα αναφερθεί σε αυτήν τη μνήμη παρά μόνο για να τονίσει την υποβάθμιση της περιοχής.Item Restricted access Item Restricted access Beneath the SurfaceΦλέσσα, Δέσποινα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2015)Το μέσο του σχεδίου και της ζωγραφικής είναι ειδωμένο ξανά ως ένα πεδίο που διανοίγεται χωρικά και διανοητικά, διατηρώντας παράλληλα τις αρχικές αξίες και ποιότητες του. Μέσα από το συγκεκριμένο εγχείρημα, συντάσσεται μια προσπάθεια επαναδιαχείρισης του μέσου και του λόγου με τον οποίο εκφράζεται, αναζητώντας διαρκώς τα όρια του. Ένας λόγος που επεκτείνεται πέραν της επιφάνειας του χαρτιού και εμβαθύνει στις πραγματικές λειτουργίες του σχεδίου. Η θραυσματοπόιηση, η διάλυση και η διαγραφή επαναδιατυπώνουν νέες έννοιες και συνδέσεις σε σχέση με την έννοια του σχεδίου. Η αντίληψη γι' αυτό βρίσκεται πέραν της επιφανείας ως ένας διαρκής πειραματισμός με τις μορφές και τις υλικότητες παράγοντας αινίγματα αντικείμενα που ισορροπούν ανάμεσα στην γλυπτική και την απεικόνιση.[...]Item Open Access Beryllium (4Be) : κουίρ & τέχνη : προς μία ουσιαστική πολυφωνίαΚοντογεώργος, Κωνσταντίνος Δ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)Το έργο είναι μια video εγκατάσταση. Αποτελείται από 10 προβολείς και 5 οθόνες διαστάσεων 180cm x 90cm κατασκευασμένες από αρχιτεκτονικό χαρτί και 10 διαφορετικά γυμνά βιντεοπορτρέτα ανθρώπων. Οι οθόνες βρίσκονται φαινομενικά διάσπαρτες τον χώρο. Οι projectors έχουν τοποθετηθεί απέναντι ο ένας με τον άλλον, ανά ζεύγος, έτσι ώστε τα video να προσπίπτουν σε μία οθόνη και από τις δύο πλευρές. Σε κάθε οθόνη δημιουργείται μία διπλοτυπία, μία μύξη των βίντεο των σωμάτων. Το έργο διαμορφώνεται, συνεχώς, από την παρουσία των θεατών στο χώρο. Οι θεατές κυκλοφορούν ανεμπόδιστα εντός της εγκατάστασης, εμποδίζοντας με την παρουσία τους το φως από τους προβολείς. Με τον τρόπο αυτό, η παρουσία τους "διασπά" τα ετερόκλητα σώματα, διακόπτει μερικώς τις προβολές και έτσι το τελικό αποτέλεσμα των βιντεοπορτρέτων αλλάζει από ετερόκλιτο σε ανδρικό, γυναικείο ή κάτι μεταξύ των δύο.Item Restricted access But the darkness got that tooΧρήστου, Μυρτώ (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018-07)Κατά τη διάρκεια των δύο ετών του μεταπτυχιακού, η δουλεία μου πέρασε από διάφορα στάδια εξέλιξης. Πρόκειται για μια διαρκή έρευνα γύρω από ζητήματα που με απασχόλησαν ήδη από τις προπτυχιακές μου σπουδές. Το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας είναι μια εγκατάσταση, η οποία αποτελείται από μια σειρά έργων που τα αντιμετωπίζω ως σύνολο. Είναι τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν μία διαδρομή, χωρίς αρχή μέση και τέλος. Τα έργα αποτελούνται από στοιχεία που άλλοτε συγκλίνουν και άλλοτε αποκλίνουν μεταξύ τους. Μέσα από τη δημιουργία μιας διαδρομής στο χώρο της εγκατάστασης, προκύπτουν ρυθμοί θέασης που στόχο έχουν να βοηθήσουν τη συνολική πρόσληψη του έργου. Το κεντρικό θέμα της εγκατάστασης είναι η συνύπαρξη του πραγματικού και του πλασματικού στο φυσικό τοπίο. Το κάθε έργο αντιπροσωπεύει μια διαφορετική προσέγγιση της φύσης. Η πολλαπλή επεξεργασία ενός φυσικού στοιχείου το μεταλλάσσει σε κάτι καινούργιο, το οποίο συνυπάρχει με το σχεδόν ανεπεξέργαστο. Η μετατόπιση ενός αποσπάσματος φύσης μέσα στον χώρο του εργαστηρίου απαιτεί μια νέα αντιμετώπιση.Item Restricted access Carte anatographicaΜαυροκεφάλου, Άλκηστις (Μεταπτυχιακή εργασία, 2017)To carte anatographica είναι μία προσπάθεια διερεύνησης της ανθρώπινης ανατομικής αλληλουχίας 7 οργάνων, δομώντας και εκθέτοντας τα μυθοπλαστικά και γεωμετρικά τους όρια. Η εξελισσόμενη βίωση της σωματικότητας, ως το μοναδικό σταθερό οίκημα προσεγγίζεται σ’ ένα τρίπτυχο εκφάνσεων των σταθερών του (ανατομικού) τόπου και της γεωμετρικής συνοχής τους.Item Embargo Cosmic zooΚαπετάνιος, Σταύρος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022-10)Πολυμεσική εγκατάσταση, έκταση σε ολόκληρο το ατελιέ. Οκτ 2022, 5mX6m video performance σε 55” led TV, πλαστικό δάπεδο μουσαμά, επιτοίχια ζωγραφικά σε βαμβακερό χαρτί 50Χ70, μεταλλικές κατασκευές, τσίχλες, πρίνγκλς, κοκοποπς, κρακερς, πεντάλ μπότας, κροκς, ποπ-κορν, καβούκι χελώνας 3D printing, laser-cutted μαύρες λαμαρίνες, μπαχαρικά, χλαπάτσες από τα tiger, Hell energy drinks, παγίδες στον χώρο.Item Restricted access CrystallizationΠρωτοπαπά, Χαρά (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)To έργο είναι μια εγκατάσταση στο χώρο. Το κεντρικό στοιχείο του είναι ένα νάιλον, ημιδιαφανές «δοχείο» με περίμετρο 3,5μ όπου μέσα του είναι αναρτημένος ένας γυαλιστερός όγκος, φτιαγμένος από κόλλα ξύλου και ακρυλικά χρώματα σε ροζ αποχρώσεις. (Το νάιλον είναι αναρτημένο από την οροφή, και αιωρείται κάνοντας μια ανάλαφρη φυσική κίνηση). Το πάτωμα (ο χώρος που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κεντρικό αυτό αναρτημένο νάιλον) είναι οριοθετημένο με λευκές ταινίες και καλυμμένο με διάφανες μεμβράνες κατασκευασμένες επίσης με κόλλα καιτοποθετημένες με τρόπο ώστε να δημιουργούνται διάφορες πτυχώσεις και αντανακλάσεις. Ακριβώς κάτω από την αναρτημένη κατασκευή τίθεται ένας μικρής διάστασης γύψινος κύβος, απ' όπου ακούγεται ένας ήχος, μια επαναλαμβανόμενη μελωδία-κάλεσμα. Στον τοίχο αναρτώνται με σύρμα, διάφανες μεμβράνες.Item Open Access DiggingΔιώτης, Θωμάς Γ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2023)Το έργο Digging δημιουργήθηκε ως μια αποκαλυπτική έλλαμψη για την καθαρότητα και το σθένος των σύγχρονων δράκων. Ο δράκος ακροβατεί ανάμεσα την αλαζονεία του παρελθόντος που του πρόσδιδε μια τεκμηριωμένη ανικανότητα της ήττας και την εξοικείωση ως αποτέλεσμα της έντονης παρουσίας του στα τεχνολογικά gadgets. Το ανύπαρκτο του δράκου παρουσιάζεται ως υπαρκτό και θριαμβεύει ενάντια στην δύναμη της μάζας που τον θέλει εγκλωβισμένο στον δικό του μύθο. Φτιαγμένος από φωτιά και ξεθαμμένος από τον μηδενιστικό εκσυγχρονισμό παρουσιάζει ένα ψυχολόγημα φτιαγμένο από πλαστικό. Είναι ένας σύγχρονος δράκος αλλά φτιαγμένος από φωτιά, όπως αρμόζει σε κάθε μυθικόπλάσμα.Item Open Access Digital interactive art in public space and the effect of public art on the communityΚακουλίδη, Ιωάννα Μερόπη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)Η τεχνολογία διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στην καθημερινή μας ζωή. Από τότε που άρχισε να αποτελεί κομμάτι της ζωής μας, είναι και ένα μέσο έκφρασης για πολλούς σύγχρονους καλλιτέχνες. Για πολλές δεκαετίες η επιστήμη ήταν ενεργά συνδεδεμένη με τις ψηφιακές τεχνολογίες. Ο αριθμός των επιστημόνων που χρησιμοποιούν εικονικά περιβάλλοντα και την ψηφιακή τεχνολογία γενικότερα για να κάνουν πειράματα αυξάνεται διαρκώς. Η επίδραση της τέχνης στην σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου αλλά και της κοινότητας έχει αποτελέσει το κυρίως θέμα για πολλά επιστημονικά πειράματα και έρευνες. Αυτή η διπλωματική εργασία δίνει έμφαση στην διαδραστική ψηφιακή τέχνη συγκεκριμένα και την δυνατότητά της να αποτελέσει μέρος του δημόσιου χώρου. Τα κύρια ερωτήματα που θα απαντηθούν είναι: Τι είναι δημόσια τέχνη και διαδραστικότητα; Γιατί είναι η τέχνη σημαντική για την κοινότητα; Πώς μπορούμε να κάνουμε μια διαδραστική ψηφιακή εγκατάσταση ανοιχτή προς όλους; Περιγράφονται τέλος, μερικά πρακτικά παραδείγματα ψηφιακής διαδραστικής τέχνης που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για αυτήν την διπλωματική εργασία και παρουσιάστηκαν σε δημόσιο χώρο.Item Open Access Downloading the objet trouve : towards a ready-made digital aestheticsΤρυφωνόπουλος, Σπύρος Β. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2020)Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί μια έρευνα πάνω στην ιδέα του ψηφιακού found object/ objet trouvé (ευρεθέν αντικείμενο) και την εφαρμογή του στο γενικότερο πεδίο της ψηφιακής τέχνης. Καθώς, δεν υπάρχει κάποιος σαφής ορισμός ή σχετικό κείμενο για την ψηφιακή υπόσταση του όρου found object, η εργασία συλλαμβάνει και ταυτόχρονα αναζητά αυτήν την έννοια. Βασικοί άξονες συσχέτισης και έρευνας αποτελούν οι όροι του found object/objet trouvé και ready-made από την ιστορία της τέχνης -απ’ όπου και συλλαμβάνεται η παρούσα ιδέα. Η πρακτική από την οποία εκκινείται η αναζήτησή της είναι -βασικά- αυτή της Net Art. Το πρώτο αυτό θεωρητικό σκέλος καταλήγει σε συμπεράσματα για τα χαρακτηριστικά αλλά και την καλλιτεχνική αξία αυτής της έννοιας με τη βοήθεια διαφορετικών κειμένων που συγκροτούν και το πλαίσιο αυτής της προσωπικής θεώρησης. Τα παραπάνω συμπεράσματα καθοδηγούν στη συνέχεια την πρακτική εφαρμογή της -υπό διερεύνηση- ιδέας μέσα από μικρά έργα δημιουργημένα στο περιβάλλον του Unity με την βοήθεια πρόσθετων εργαλείων (assets) διαδικτυακής πλοήγησης και ανάκτησης δεδομένων (Twitter API). Η θεωρητική αναζήτηση και τα έργα που την ακολουθούν αν και συνδέονται καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπόνησης της εργασίας, δεν μπορούν να ιδωθούν ως άμεση συνέπεια το ένα του άλλου και περισσότερο αποτελούν παράλληλες προσωπικές αναζητήσεις με επίκεντρο το ψηφιακού found object.Item Open Access Elipchy.pΝικολαΐδη - Κωτσάκη, Δανάη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)Το νερό από την αρχαιότητα σε παγκόσμιο επίπεδο συμβολίζει τη ζωή, τη γέννηση, τη μητέρα, τη δημιουργία, τη θηλυκή ενέργεια και γενικά δηλώνει οποιαδήποτε ύλη σε υγρή μορφή. Υπάρχει ταυτόχρονα και στην γέννηση αλλά και στο θάνατο, έχει μια θετική και μια αρνητική ροή δημιουργίας εκφράζοντας μια μεταβατική κατάσταση. Στη σύγχρονη ψυχολογία ο όρος “υγρό σώμα” είναι σύμβολο του υποσυνειδήτου. Το πλατωνικό χρονόμετρο κλεψύδρα, αποτέλεσε την κεντρική ιδέα μελέτης ως λειτουργία ενός οργανισμού γιατί χρησιμοποιώντας τις βασικές αρχές της μηχανικής των ρευστών, το νερό όχι μόνο κατέστη δυνατό να μετακινείται μέσα σε ένα υδραυλικό κύκλωμα, αλλά σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κύκλου και την αρχή ενός νέου. Ο κύκλος του νερού είναι ένα τόσο κλειστό σύστημα όσο και ανοιχτό, ευάλωτο. Αλλάζοντας το πώς σκεφτόμαστε για το σώμα μας σημαίνει την αλλαγή του πως αντιλαμβανόμαστε και το νερό.. Η έννοια του «εαυτού» υφίσταται μια βαθιά μεταμόρφωση. Ο άνθρωπος είναι ένας εαυτός που βασίζεται σε μια μόνιμη αλλαγή: ένας υγρός εαυτός. Το μέσα και το έξω, ενεργητικό και παθητικό δεν είναι πλέον σαφώς καθορισμένες αντιθέσεις. Η κατασκευή του ανθρώπου είναι απαραίτητο να κάνει έναν απολογισμό της νέας επικράτησης της αλλαγής. Το Elipsy.ρ είναι μια χημική σύνθεση των στοιχείων που απαρτίζουν τη ζωή. Ένα κλειστό υδραυλικό σύστημα που αναπτύσσεται σε μορφή αστερισμού προτείνοντας μια αλχημιστική γλυπτική. Η ιδέα της κυκλικότητας μεταμορφώνεται σε μια οργανική λειτουργία του ανθρώπινου και του ρευστού στοιχείουItem Open Access Empty PlaygroundΧατζηαθανασιάδου Δέδε, Άρτεμις (Μεταπτυχιακή εργασία, 2024)Είναι δυστοπικό το παρόν μας ή μήπως είναι η ιστορία του πολιτισμού μας, που οδηγεί στο θάνατο κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα; Το βέβαιον είναι ότι το άτομο πολιορκείται σχεδόν πάντα «απ’ έξω κι από μέσα», βιώνοντας διαχρονικά τον πόλεμο και την καταστροφή. Είτε πρόκειται κυριολεκτικά για ένοπλες συρράξεις, είτε πρόκειται για τον εσωτερικό «πόλεμο» που προκαλούν οι φόβοι, τα τραύματα κι οι ανασφάλειες που βιώνει ο καθένας μας. Και μέσα σ’ αυτή την αέναη πάλη, και τις επαναλαμβανόμενες απειλές με ποιό τρόπο μπορεί η τέχνη να εκφράσει την κραυγή της απελπισίας και του φόβου; Και πώς μπορεί να συμβάλει στην επούλωση του τραύματος; Αυτή η προβληματική, για την «καταστροφή» και τον «πόλεμο», αλλά και για την «παιδικότητα» , την επιβίωση και τη μνήμη, είναι που αποτέλεσαν το κίνητρο για το έργο «empty playground», ένα ζωγραφικό περιβάλλον στο χώρο του ΜΕΤ. Μέσα από την αταξία και την τυχαιότητα αναδύεται ένα τοπίο που έχει υποστεί μια άγνωστης προέλευσης καταστροφή, σε άγνωστο τόπο και χρόνο. Οι ασπρόμαυρες μεγεθυμένες εικόνες στην εγκατάσταση λειτουργούν κατά μία έννοια ως ένα νοσταλγικό ισοζύγιο, για τις αυταπάτες του παρελθόντος και τις προσδοκίες του μέλλοντος. Τα ζωγραφικά παζλ που αποτελούν μεγάλο μέρος του εικαστικού έργου, προσομοιάζουν με τα «ερείπια» που αφήνει πίσω της μια καταστροφή, αλλά και με τα θραύσματα ενός εαυτού πληγωμένου, διαμελισμένου από τον φόβο και την ανασφάλεια. Αλλά αυτά τα παζλ από καουτσούκ ξυπνούν και παιδικές μνήμες από παιδότοπους. Μπορεί η «παιδικότητα» να είναι η απάντηση σ’ ένα αβέβαιο μέλλον; Όπως το θέτει ο Βιμ Βέντερς στο τελευταίο του ντοκιμαντέρ «Anselm» (για τον Anselm Kiefer) : «Η παιδική ηλικία είναι ένας άδειος χώρος. Όπως και η αρχή του κόσμου» !Item Restricted access Exceptional Athens: culture & tourism in times of exception: Προσεγγίσεις στο θέμα της υπερταύτισης. Ένα παράδειγμα εντός του σύγχρονου πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συγκειμένου της πόλης της ΑθήναςΓρηγοριάδου, Σοφία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2015)Στην πτυχιακή μου εργασία εξετάζω την καλλιτεχνική πρακτική της υπερταύτισης τόσο στις συνθήκες που τη γέννησαν όσο και στο πλαίσιο των σύγχρονων μεταφορντικών καθεστώτων όπου έχει πλέον μετοικήσει. Ξεκινώντας από παρατηρήσεις που αφορούν στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ριζοσπαστική τέχνη να δράσει κριτικά στο σύγχρονο συγκείμενο, επικεντρώνομαι στη συνέχεια σε διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις στην πρακτική της υπερταύτισης. [...]Item Restricted access Family portraitsΜαυροπούλου, Μαρία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018)Η παρούσα μεταπτυχιακή μου εργασία ερευνά την σχέση των ανθρώπων με τις συσκευές που παρέχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και συνολικά την εμπειρία της χρήσης του Internet. Το κεντρικό έργο του καλλιτεχνικού αυτού project είναι μια εικονική περιήγηση με την χρήση μάσκας Virtual Reality. Βασικό χαρακτηριστικό του έργου είναι η αυτό-αναφορικότητα του. Η θεματική του έργου ταυτίζεται με τα μέσα με τα οποία δημιουργήθηκε ενώ ταυτόχρονα αναστοχάζεται πάνω σε αυτά. Η φράση του Marshall McLuhan «Το μέσο είναι το μήνυμα» αποτελεί μια βασική άποψη πάνω στην οποία στηρίχθηκε η εργασία αυτή. Κατά τον McLuhan « Η μορφή ενός μέσου ενσωματώνεται σε οποιοδήποτε μήνυμα μεταδίδει, δημιουργώντας μια συμβιωτική σχέση με αυτό, στην οποία το μέσο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτό το μήνυμα. Ένα μέσο επηρεάζει την κοινωνία όχι μόνο μέσα από το περιεχόμενο που παρέχει, αλλά και από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του μέσου.»1 Αντίστοιχα ο McLuhan προτείνει ότι το ίδιο το μέσο, και όχι το περιεχόμενο που μεταφέρει, πρέπει να είναι το επίκεντρο της μελέτης.Item Open Access Fereikos : το ένδυμα ως ελάχιστη κατοικίαΤσαλή, Κλεοπάτρα B. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2021)Τις βασικές ιδέες γύρω από τις οποίες περιστρέφεται το εικαστικό μου έργο τις συνδέει ένας επινοημένος χαρακτήρας, μια φιγούρας της οποίας το ταξίδι είναι το νήμα που συνδέει όλα όσα με απασχολούν το τελευταίο διάστημα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της η φιγούρα έχει στην διάθεσή της το αόρατο σπίτι, το σπίτι της μνήμης και της φαντασίας της, όπως και το ελάχιστο σπίτι, δηλαδή, ένα ρούχο, μια στολή που λειτουργεί σαν προστατευτικό κουκούλι, στα μέτρα της, και μπορεί να το μεταφέρει μαζί της. Το σπίτι γίνεται σκηνή και η σκηνή γίνεται ρούχο, σε μια πιο ανάλαφρη εκδοχή της αρχιτεκτονικής. Το ρούχο είναι το σπίτι που απομένει όταν όλες οι στέρεες δομές έχουν εκλείψει. Στη δουλειά μου η κατοικία, το καταφύγιο, βρίσκεται αρχικά σε μια απόσταση από το φυσικό σώμα και στην πορεία πλησιάζει, έρχεται κοντά έως ότου καταλήξει σε ένδυμα. Το ένδυμα στη δουλειά μου συμβολίζει την ελάχιστη κατοικία για εκείνον/η που επιλέγει το λιγότερο δυνατό, επειδή αυτό αρκεί ως εκδοχή ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής. Tα γλυπτά από πηλό και από ύφασμα γίνονται τα ίχνη που ανακαλύφθηκαν σε έναν άγνωστο τόπο και χρόνο. Τα ρούχα μοιάζουν εξαϋλωμένα, χωρίς ζωή, τα καλάθια άδεια και δίχως πρακτική αξία, ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Κάποτε είχαν μια συγκεκριμένη ιδιότητα. Ως ίχνη πλέον μπορούν να ερμηνευτούν με διαφορετικούς τρόπους από τους αρχαιολόγους του μέλλοντος. Το ταξίδι της φιγούρας πραγματοποιείται τόσο στον φυσικό χώρο, όπου και η φιγούρα αφήνει τα ίχνη της όσο και στον ψηφιακό χώρο. Η έρημος βρίσκεται κάπου μακριά μέσα στις οθόνες μας, σε κάποιο σημείο στους χάρτες της Google. Η άυλη, εικονική εκδοχή της φιγούρας, περιπλανιέται σαν άλλος Σούφι φορώντας πάντα την προστατευτική στολή-σπίτι ώστε να μην τραυματιστεί από κάποιο τυχαίο γκλιτσάρισμα. Η φιγούρα δεν έχει φύλο, η διαδρομή που κάνει είναι μια διαρκής αναζήτηση και παναδιαπραγμάτευση της ύπαρξης και της ταυτότητάς της. Μέσα στον ρευστό χώρο του διαδικτυακού της ταξιδιού βρίσκει την ελευθερία και το περιθώριο να είναι όπως θέλει, να αλλάζει όσο θέλει. Επειδή δεν έχει πατρίδα, βρίσκεται σε μια κατάσταση διαρκούς μετάβασης, σε μια συνεχή ανοιχτότητα απέναντι στα πράγματα, καθώς αναζητά την ταυτότητά της. Οι εξωτερικές συνθήκες αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, κάτι το οποίο δεν αφήνει τον εσωτερικό της κόσμο ανεπηρέαστο. Η φιγούρα είναι ένας σύγχρονος νομάς. Η στάση της είναι ταυτόχρονα ανατρεπτική και απελευθερωτική, αφού περιπλανιέται μόνη της στην έρημο με άγνωστο προορισμό ρισκάρει και επιλέγει έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Συγχρόνως όμως είναι εντός του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς η στολή μοιάζει κάπως υπερβολική, ενώ η υπέρμετρη χρήση του navigator και των social media την έχουν βυθίσει στον ψηφιακό χώρο και τους χάρτες της google. Κάποιες φορές την παρατηρώ να πέφτει θύμα του μάρκετινγκ και της ίδιας της φιλαρέσκειάς της και κάποιες άλλες παρατηρεί τη διαφορά του περιβάλλοντος σε κάθε πόλη, τους ανθρώπους που πηγαίνουν στις δουλειές τους, τις διατροφικές συνήθειες. Της αρέσει να διαβάζει κοντά στο ποτάμι, να ψωνίζει παστά ψάρια και εξωτικά φρούτα σε ασιατικά σουπερμάρκετ, να κολυμπάει στις παγωμένες θάλασσες αφήνοντας την αλμύρα πάνω της για μέρες. Της αρέσει να κάνει μεγάλες βόλτες στο δάσος με σκοπό να χαθεί. Όταν βρίσκεται στις μητροπόλεις της αρέσει να περνάει χρόνο στο μετρό, από την αφετηρία μέχρι την τελευταία στάση και πάλι πίσω, χωρίς να έχει κάποιον προορισμό. Μετά από πολλά πηγαινέλα αποβιβάζεται στην έρημο Σαχάρα, στο πιο ήσυχο μέρος του κόσμου. Η έρημος είναι απέραντη όσο απέραντες και οι πιθανότητές της για αλλαγή. Σε αντίθεση με άλλους ταξιδιώτες η φιγούρα επιδιώκει να χαθεί, επιδιώκει να κάνει λάθη, να πάρει λάθος δρόμο. Χρησιμοποιεί τη διαίσθησή της ή ακολουθεί τα τυχαία γεγονότα, τις εκπλήξεις, σαν σημάδια που θα την οδηγήσουν σε μια καινούργια εκδοχή, μέχρι η διάθεση για αλλαγή να την ξανακαλέσει ώστε να μετακινηθεί ξανά.Item Restricted access Film noirΜαυρίδης, Κυριάκος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2005)Το κείμενο αυτό, ως ένα από τα τέσσερα μέρη του θεωρητικού τμήματος της διπλωματικής μου εργασίας, αποσκοπεί σε μια σύντομη αλλά ελπίζω κατατοπιστική περιγραφή του έργου και σε μια σύνδεση του με τα υπόλοιπα θεωρητικά κομμάτια Προτού ξεκινήσω, για να μη φανώ ανακόλουθος με ό,τι έχω γράψει προηγουμένως, θα πρέπει να τονίσω ότι πέρα από την περιγραφή του έργου, όταν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες και προθέσεις πίσω από το έργο, δεν έχω καμιά διάθεση να δώσω προνομιακή θέση στη δική μου ερμηνεία του έργου σε βάρος όλων των υπολοίπων. Κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο από τη στιγμή που δέχομαι (όχι ακριβώς αξιωματικά, αλλά εδώ δεν είναι ο κατάλληλος χώρος να το αποδείξω) ότι η ερμηνεία και ολοκλήρωση ενός κειμένου -έργου βρίσκεται στην πλευρά του αναγνώστη (γι’ αυτό κάθε φορά μοναδική κι ανεπανάληπτη) και όχι στην πλευρά του δημιουργού. Άλλωστε, μόλις ολοκληρώσεις τυπικά το έργο αρχίζεις να νοιώθεις πως έχει πάψει πια να είναι δικό σου, πως αποτελεί μια αυτόνομη ύπαρξη με τα δικά της μυστικά, τις δικές του ανεξερεύνητες ζώνες που σε καλεί να τα ανακαλύψεις -περνάς με άλλα λόγια στο αντίπερα στρατόπεδο, γίνεσαι κι εσύ αναγνώστης. Καμιά από τις απόψεις αυτές δεν όιεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, το ξέρω. Όσον αφορά την περίπτωση που εξετάζουμε, αυτή δηλαδή της διπλωματικής μου, τώρα που γράφω τούτο το κείμενο δεν μου είναι εύκολο να διακρίνω τι από τα παρακάτω ανήκει στις αρχικές προθέσεις του έργου. Δεν θα το προσπαθήσω. Με σεβασμό προς τον Poe και τον Eco θα προσφέρω μια ποιητική, αναγνωρίζοντας όμως ότι πολλές από τις απόψεις που θα παραθέσω, δεν είναι αυτές με τις οποίες ξεκίνησα, αλλά απόψεις που ίσως προέρχονται, τουλάχιστον εν μέρες από τους ατέρμονες διάλογους με τους υπόλοιπους συντελεστές του έργου, από την ίδια την πορεία του έργου που σε κάποια σημεία με ξεπερνούσε και από το πλήθος των πολιτισμικών παραστάσεων (κείμενα, ταινίες κλπ.) που εξέλαβα οικειοθελώς και μη κατά την εκπόνηση της διπλωματικής και μετά.Item Restricted access Games...Τουρμούζη, Γεωργία, 1980- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2009)Αυτό ίσως θα έπρεπε να βρίσκεται στο τέλος του κειμένου το αφήνω εδώ, και μαζί αφήνω και την επιλογή του να διαβαστεί πριν η μετά. Είναι μια προσπάθεια που πηγάζει από την ανάγνωση του βιβλίου του Georges Perec Σκέψη/Ταξινόμηση, ανησυχώ για το αν είναι μια κακή μίμηση, θα ήθελα πάραυτα να βασίσω τη γραπτή διπλωματική μου εργασία σε μια «δομή» τέτοιου τύπου, διατηρώντας επιφυλάξεις για το αν κάτι τέτοιο μπορεί να θεωρηθεί αυθαίρετο και δύσκολο να πραγματοποιηθεί, όμως ότι μια τέτοια αντιμετώπιση σχετίζεται με την εικαστική μου εργασία, παρουσίαση δηλαδή τη μεταφορά του εργαστηρίου στον εκθεσιακό χώρο με την επιλογή κάποιων αντικειμένων που το αποτελούν και την απουσία κάποιων άλλων που θεωρώ μικρότερης σημασίας την προκειμένη στιγμή.. Υπάρχουν αποσπάσματα από βιβλία και από το διαδίκτυο. Το αποσπασματικό βρίσκεται στο κείμενο. Αποσπασματικό, δηλαδή ένα κείμενο κολάζ. Πολλά κομμάτια παρατίθενται χωρίς επεξηγήσεις και μεγάλη επεξεργασία, σαν πρόχειρες σημειώσεις.Item Open Access GerridaeΜπάλτας, Δημήτριος Γ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2023)Ξεκινώντας από την περιγραφή του εικαστικού έργου, µία διαδραστική παράσταση χορού µε στοιχεία εναέριων ακροβατικών, περιγράφονται οι προβληµατισµοί γύρω από το σώμα και το τι είναι ένα σώµα, µε την έννοια του τι µπορεί να κάνει ένα σώµα, όπως περιγράφεται από τον Spinoza, σύµφωνα µε την ανάγνωση του Deleuze. Εστιάζοντας κυρίως σε ένα σώµα σε οριακές καταστάσεις, ένα σώµα που καταπονείται, όπως αυτό ενός χορευτή, αναλύεται το παράδοξο του σώµατος όταν βρίσκεται πάνω σε µία σκηνή και πως αυτό αλλάζει για να µπορέσει να συνδεθεί και να επικοινωνήσει µε τα υπόλοιπα σώµατα και αντικείµενα πάνω στη σκηνή, αλλά και µε το κοινό κάτω από αυτή. Το τελευταίο κεφάλαιο εστιάζει σε αυτό ακριβώς το θέμα, την επικοινωνία δηλαδή µεταξύ κοινού και ερµηνευτών στην περίπτωση των διαδραστικών παραστάσεων, τη στιγµή δηλαδή που το κοινό, χάνει τον παθητικό του ρόλο και αποκτά και αυτό ρόλο συνδηµιουργού σε µία παράσταση.