Browsing by Keyword "Ukiyo-e"
Results 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access Η τέχνη του ukiyo-e και ο καλλιτεχνικός διάλογος μεταξύ Ανατολής και Δύσης: Από τις ξυλογραφίες έως τα mangaΒαβούρα, Ευτυχία (Πτυχιακή εργασία, 2023-10-06)Η παρούσα εργασία μελετά και αναλύει εις βάθος τη βαθύτερη σύνδεση μεταξύ των ιαπωνικών ξυλογραφιών ukiyo-e, του κινήματος του Ιαπωνισμού και των σύγχρονων ιαπωνικών κόμικς, δηλαδή των manga. Συνδετικός κρίκος των σταδίων αυτής της έρευνας είναι η αμφίδρομη και διαχρονική εικαστική ανταλλαγή των λαών της Δύσης και της Ιαπωνίας, από τον 16ο αιώνα έως και σήμερα, δίνοντας έμφαση, ως σημεία μελέτης, στην περίοδο Edo και στην περίοδο Meiji. Σε αυτή την εργασία παρατίθεται μία ιστορική, πολιτική, καθώς και εικαστική ανάλυση της θέσης της Ιαπωνίας κατά τις προαναφερθείσες χρονικές περιόδους. Στο πρώτο μέρος της εργασίας, διαγράφεται εν συντομία η πορεία της ιαπωνικής ξυλογραφίας, ξεκινώντας από κάποιους βασικούς σταθμούς της ιστορικής της εξέλιξης, όπως οι ασπρόμαυρες ξυλογραφίες, οι πολύχρωμές ξυλογραφίες, καθώς και οι ξυλογραφίες με συγκεκριμένη θεματολογία. Εν συνεχεία και αναλύοντας παράλληλα το πολιτικό υπόβαθρο που περικλείει αυτές τις μεταβάσεις, εξετάζεται η καθοριστική περίπτωση της τοπιογραφίας του 19ου αιώνα και τα εικαστικά αποτελέσματα αυτής στην ιαπωνική ξυλογραφία, ως ξεχωριστό είδος τέχνης. Στο Δεύτερο Μέρος, η εστίαση πραγματοποιείται στον καλλιτεχνικό διάλογο της Ιαπωνίας με την Δύση, λίγο πριν και αμέσως μετά το κομβικό σημείο του ανοίγματος των συνόρων της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, το 1853. Ξεκινώντας από τις πρώτες καλλιτεχνικές επαφές με τη Δύση και περνώντας στη γέφυρα του Ιαπωνισμού, αναλύεται η επιρροή του τελευταίου, στο κίνημα του Ιμπρεσιονισμού τον 18ο αιώνα. Κάθε στάδιο αυτής της εικαστικής ανταλλαγής, εξετάζεται με γνώμονα τα σημεία συνάντησης αυτών των δύο κόσμων, τα οποία εν τέλει, διαμόρφωσαν έναν πρωτοφανή, αλλά και διαχρονικό καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Τέλος, γίνεται αναφορά στα manga, τα ιαπωνικά κόμικς, ως το σύγχρονο σύμβολο συνάντησης όλων των προαναφερθέντων πολιτιστικών ανταλλαγών τους περασμένους αιώνες.Item Restricted access Ιαπωνία : κοινωνία και τέχνη την εποχή κυριαρχίας των Tokygawa : η περίοδος της άνθησης των ukiyo-e (1680-1780)Λιναρδοπούλου, Ζηνοβία (Πτυχιακή εργασία, 2015-10)Αφορμή για την εκπόνηση αυτής της εργασίας αποτέλεσε η περιέργεια που μου προκλήθηκε αντικρίζοντας ξανά, μετά από αρκετό καιρό, μία γιαπωνέζικη ξυλογραφία του 17ου αιώνα. Με την πρώτη αλλά και με τη δεύτερη ματιά με εντυπώσιασε η διαφορετικότητα της ως προς τις ευρωπαϊκές της ίδιας εποχής, διαφορετικότητα ως προς το θέμα της απεικόνισης καθώς και της μορφολογικήςτου επεξεργασίας. Το έργο αυτό ήταν του Hishikawa Moronobu με τίτλο "Flirting Lovers".(Εικ. 1) Σε αυτή την πρώιμη ξυλογραφία (χάραξη του σχεδίου σε ξύλο και αποτύπωση σε χαρτί) του στυλ ukiyo-e παρακολουθούμε ακριβώς αυτό που μας πληροφορεί ο τίτλος. Δυο φιγούρες, κατά πάσα πιθανότητα ένας πελάτης και μία εταίρα από την περιοχή της Yoshiwara, να φλερτάρουν. Αν αυτή η απεικόνιση ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια μας τον 21° αιώνα σίγουρα δεν θα την καθιστούσε τόσο ενδιαφέρουσα. Αντιθέτως, αυτό που την καθιστά τόσο ενδιαφέρουσα είναι ακριβώς ότι αυτή η ξυλογραφία αποτελεί μία από τις αμέτρητες με παρεμφερή και παρόμοια θεματολογία που παράγονταν στην Ιαπωνία την περίοδο που την εξουσία είχε η στρατιωτική κυβέρνηση των Tokugawa που διήρκεσε από το 1603 μέχρι το 1868.Item Restricted access Κόκκινα φώτα και πράσινες στέγες, οι συνοικίες της ηδονής : ένας διάλογος του Toulouse-Lautrec με τους ζωγράφους του ukiyo-eΜετοικίδου, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2018)Η παρούσα πτυχιακή εργασία έχει σκοπό να φέρει στην επιφάνεια κάποιες από τις γέφυρες που ένωσαν την τέχνη της Γαλλίας με εκείνη της Ιαπωνίας, κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και κυρίως κατά τη διάρκεια του fin de siècle. Μία από τις μορφές που σημάδεψε αυτή την εποχή ήταν αναμφισβήτητα ο Henri de Toulouse-Lautrec, ένας καλλιτέχνης που θαύμασε ιδιαιτέρως τα έργα των Ιαπώνων ζωγράφων του ukiyo-e, τα κατανόησε σε επίπεδο πολύ βαθύτερο απ’ ό,τι οι περισσότεροι σύγχρονοι του και θέλησε να πειραματιστεί με όσα έμαθε από εκείνα. Σε αυτό το πλαίσιο παρουσιάζεται το ζήτημα της πορνείας, ένα ζήτημα που συντρόφευσε τη ζωή του Lautrec και χαρακτήρισε την καθημερινότητα των Ιαπώνων ζωγράφων του 18ου αιώνα. Έτσι, εξερευνάται η κοινωνική διάσταση της πορνείας, η σχέση που οι καλλιτέχνες ανέπτυξαν μαζί της, αλλά και οι διάφορες εκδοχές και προεκτάσεις της. Κεντρικό ενδιαφέρον αποτελεί ακόμη ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο αποτυπώθηκαν οι εκδιδόμενες γυναίκες στους κόσμους της Δύσης και της Ανατολής, δύο κόσμους που απείχαν μεταξύ τους χρονικά, αλλά και πολιτισμικά. Συνοδοιπόρος σε αυτή τη διαδρομή είναι συχνά η λογοτεχνία και η ποίηση, γαλλική και ιαπωνική, που με λυρικό τρόπο στέκεται δίπλα στη ζωγραφική και επιβεβαιώνει την πραγματικότητα της ίδιας της ζωής. Όταν ξεκίνησα να γράφω την εργασία, είχα εστιάσει την οπτική μου στις θεματικές συγκρίσεις που μπορούσαν να προκύψουν ανάμεσα στους δύο πόλους. Στην πορεία όμως, καθώς ήρθα πιο κοντά με το έργο του Lautrec, κατάλαβα πως το νόημα κρύβεται πίσω από το προφανές, πίσω από εκείνο που έως τότε αναζητούσα. Η ουσία της ζωγραφικής του βρίσκεται στην πραγματική του αγάπη για τα ιαπωνικά χαρακτικά και στην αληθινή επιθυμία του να τα κατανοήσει. Φαίνεται πως οδηγούμενος από αυτό το πνεύμα, υιοθέτησε τα μέσα και την τεχνική του ιάπωνα ζωγράφου, όχι όμως άκριτα, αλλά με τρόπο που εξακολουθούσε να αναδύει την ιδιαιτερότητα και την ιδιομορφία της φύσης του. Ο Lautrec υπήρξε μια ιδιάζουσα περίπτωση, όχι μόνο ως άνθρωπος, αλλά και ως ζωγράφος, καθώς απαλλαγμένος από κάθε προκατάληψη απέναντι στην τέχνη, την οδήγησε σε νέα μονοπάτια, χαράσσοντας το προσωπικό του ίχνος. Όπως οι Ιάπωνες ζωγράφοι στο Edo του 18ου αιώνα, έτσι κι εκείνος θέλησε να μεταφέρει στην τέχνη τους παλμούς του κόσμου που τον περιέβαλε, του κόσμου του Παρισιού, των καμπαρέ και των οίκων ανοχής. Αυτό και έκανε. Για να προβάλλει τη δική του συγκίνηση και συμπόνια απέναντι στις εκδιδόμενες γυναίκες ή μήπως τη ρεαλιστική πλευρά της ίδιας τους της ζωής; Μάλλον και τα δύο.Item Restricted access Προς μία αισθητική της σκιάΜεταξά, Μαρία Α. (Πτυχιακή εργασία, 2019)Μιλήσαµε για την αισθητική της σκιάς, χωρίς όµως να αναφερόµαστε πάντα στην κυριολεκτική σηµασία της λέξης: η σκιά µπορεί να είναι µορφοπλαστική, µπορεί να είναι όµως και ίχνος, παρουσία, απουσία· µπορεί να είναι η σκιά ενός δέντρου στο πάτωµα, ή η απειλητική σκιά σε µια γωνία του ταβανιού· µπορεί πάντα να είναι η σκιά του θανάτου. Σκοπός αυτής της εργασίας δεν ήταν µια διαπολιτισµική ανάλυση της έννοιας της σκιάς. Μέσα από έναν διάλογο µεταξύ κειµένων ακαδηµαϊκών και ποιητικών, καθώς και ζωγραφικών έργων, εντοπίσαµε τις αρχές που διέπουν την καλλιτεχνική παραγωγή της Ιαπωνίας και της Δύσης, όσον αφορά το καλλιτεχνικό υποκείµενο και τη θέση του µέσα στον κόσµο και στη ζωή. Μιλήσαµε για το ταοϊστικό Κενό αλλά και το δυτικό βίωµα του Υψηλού, στοχεύοντας, εν τέλει, στην ανάδειξη της ιδιοσυγκρασιακής διαφοράς αντίληψης του κόσµου µεταξύ των δύο πολιτισµών, και τη στάση του ανθρώπου απέναντι στη ζωή και το θάνατο. Φυσικά, όσα ειπώθηκαν σε αυτήν την εργασία δεν είναι δεσµευτικά: οι αντιλήψεις της ιαπωνικής παράδοσης δε βρίσκουν σύµφωνους όλους τους Ιάπωνες, ούτε οι δυτικές απόψεις αντιπροσωπεύουν όλους όσοι ζουν στις χώρες της Δύσης. Η ανθρώπινη εµπειρία είναι πανανθρώπινη, και όλες οι διαφορετικές αντιλήψεις αποτελούν τις διάφορες όψεις ενός εξαιρετικά πολυδιάστατου όντος –και τον τρόπο που αυτό µπορεί να υπάρχει µέσα στον κόσµο, ανάµεσα στο φως και τη σκιά.