Η διπλωματική εργασία επικεντρώνεται ερευνητικά σε μια λιγότερο γνωστή πτυχή του Οδυσσέα Ελύτη, αυτή του τεχνοκρίτη και του εικαστικού. Πιο συγκεκριμένα, θα μελετηθούν τα αισθητικά και τεχνοκριτικά δοκίμιά του (τα οποία δημοσιεύτηκαν στα έργα του Ανοιχτά Χαρτιά (1974), Εν Λευκώ (1992) αλλά και στην στήλη που διατηρούσε ως τεχνοκρίτης στην εφημερίδα Καθημερινή έως το 1948). Μέσω της ανάλυσης των δοκιμίων αυτών θα επιχειρηθεί μια σκιαγράφηση του τρόπου με τον οποίο ο Ελύτης αντιλαμβάνεται ποικίλα ζητήματα της σύγχρονης Ιστορίας της Τέχνης καθώς και των παραγόντων που συνέβαλαν στη διαμόρφωση των αντιλήψεων αυτών. Επιπλέον, αναζητώνται πιθανές «ισοδυναμίες» στον -συγγραφέα, ερμηνευτή τέχνης, ζωγράφο- Ελύτη, οι οποίες θα μπορούσαν να αναχθούν στον άξονα λέξη-εικόνα. Τέλος, θα γίνει μια σύντομη αναφορά στην εικαστική παραγωγή του ιδίου σε μια προσπάθεια αναζήτησης των αισθητικών καταβολών των «συνεικόνων» (collages) του.
