Μεταπτυχιακές εργασίες
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Μεταπτυχιακές εργασίες by Advisor "Δασκαλοθανάσης, Νίκος, 1961-"
Results 1 - 14 of 14
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access Seeking the bubble reputationΣπύρου, Έφη, 1976- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2013)Η παρούσα εργασία προσεγγίσει τις έννοιες κενού και πλήρους μέσα από το έργο Seeking the Bubble Reputation. Στην πρώτη ενότητα γίνεται μία ιστορική αναδρομή, η οποία τονίζει τον διάλογο που ανέπτυξαν καλλιτέχνες, μετά την δεκαετία του 60, με το ζήτημα του κενού. Μία μεγάλη ομάδα καλλιτεχνών με πρωτεργάτη τον Yves Klein διαχειρίζεται το κενό ως άδειο και στοχεύει στην θεσμική κριτική, ενώ παράλληλα παρουσιάζονται δύο παραδείγματα καλλιτεχνών, ο Manzoni και ο Ναυρίδης, οι οποίοι πραγματεύονται φιλοσοφικά το κενό ως «πλήρες» με υπαρξιακούς όρους. Στην δεύτερη ενότητα σκιαγραφείται η κοινωνική διάσταση του κενού και η προσέγγιση του ίδιου ζητήματος με καλλιτεχνικούς όρους. Η κοινωνική θεωρία του Ζιλ Λιποβετσκί βρίσκει αντίκρισμα στην μνημειακή γλυπτική της Whiteread η οποία γεμίζει το κενό, ενταφιάζοντάς το, σε μια προσπάθεια διασφάλισης της ανθρώπινης συν-ύπαρξης. Στην τρίτη ενότητα σκιαγραφείται το κοινωνικοανθρωπολογικό πλέγμα επάνω στο οποίο δομείται το Seeking the Bubble Reputation, η σχέση του με το κενό/άδειο και το πλήρες (α-σώματο ή εν-σώματο) και η άρρηκτη σχέση του με το τελετουργικό στοιχείο ως πρόσκληση-πρόκληση ανάπτυξης σχέσεων αληθινής εν-σώματης επικοινωνίας.Item Restricted access VertigoΑποστολάκης, Χρήστος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)Οι ταχύτατες τεχνολογικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών, και κυρίως αυτές που αφορούν την πληροφορική γιγάντωση, οδήγησαν σε μια θεμελιακή αλλαγή των εννοιών του χρόνου και του χώρου. Οι ταχύτητες των επικοινωνιών που αγγίζουν πλέον την ταχύτητα του φωτός μετέβαλλαν τους τοπικούς χρόνους σε έναν παγκόσμιο χρόνο. Οι αναπόδραστες εξελίξεις στο θέμα του χώρου ήταν η συρρίκνωση του γεωγραφικού χώρου και η αλλαγή των εννοιών της γεωγραφίας, γεωστρατηγικής, και γεωπολιτικής. οι εξελίξεις αυτές άλλαξαν δραματικά την σχέση των ανθρώπων με τον κόσμο δημιουργώντας μία απώλεια προσανατολισμού. Η επιχειρούμενη από τους διαχειριστές των ψηφιακών τεχνολογιών παραπληροφόρηση για το μέλλον των νέων τεχνολογιών και ο επιχειρούμενος αποικισμός του μέλλοντος αλλά και η διολίσθηση της έννοιας της πόλης από πραγματική σε εικονική, δημιουργούν επιπλέον μια δομική αίσθηση απώλειας του χώρου και σταθερών σημείων αναφοράς οδηγώντας σε μείζονα αποπροσανατολισμό. Αν προσθέσουμε και το σοκ των επιτελούμενων οικονομικών αλλαγών μέσω της συντριπτικής δύναμης της σύμπραξης οικονομίας και του στρατιωτικό-τεχνικού συμπλέγματος, η συνολική αποδιοργάνωση της σχέσης των ανθρώπων με τον κόσμο οδηγεί αυτόν τον αποπροσανατολισμό σε μια κατάσταση που την ονομάζω κατάσταση vertigo. Έναν ίλιγγο πού οξύνεται με την υπερπληροφόρηση και αδρανοποιεί με την αποπληροφόρηση. Κρίσιμο σημείο εδώ δεν είναι το πέρασμα από την μεριά των (γραμματικά σκεπτόμενων) προγραμματιζόμενων, στη μεριά των (ψηφιακώς σκεπτόμενων) προγραμματιστών, όπως τους ταξινομεί ο Flusser αλλά η αφύπνιση ως προς τις νέες τεχνολογίες. Το σημείο κλειδί παραμένει ο έλεγχος της πόλης, δηλαδή ο έλεγχος της δημοκρατίας. Και ο έλεγχος αυτός είναι το σταθερό σημείο που χρειαζόμαστε για να αποφασίσουμε, όχι φυσικά σαν τους κατασυκοφαντημένους Λουδίτες, να καταστρέψουμε τις νέες τεχνολογίες αλλά για τον τρόπο της χρήσης τους. Όπως αναφέρει και ο Virilio τα πολιτεύματα που δεν αφυπνίζουν τους πολίτες τους για τις ιστορικές αλλαγές που συντελούνται στη σχέση μας με τον κόσμο αποπληροφορούν και εξαπατούν τους πολίτεςItem Restricted access Visual play : διερεύνηση και παιχνίδι σχέσεων ανάμεσα στο ψηφιακό και αναλογικό πεδίο έκφρασης, και εικαστικής πρακτικήςΚάμπη, Μαριαλίζα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2017)Συμπερασματικά, μέσα στα δύο χρόνια που πέρασαν μέσα από την εμπειρία των μεταπτυχιακών σπουδών; μου δώθηκε η ευκαιρία να πειραματιστώ στο έπακρον και ως εκεί που εγώ η ίδια έθετα ως όριο. Αυτό το έκανε μια μοναδική σπουδαστική συνθήκη. Οι διαλέξεις στο μεταπτυχιακό περί φιλοσοφίας; ιστορίας της τέχνης; περί του χώρου και της εικόνας και περί των συμβόλων; σε συνδυασμό με την μελέτη πάνω στα τυπογραφικά πειράματα; συνθέσεις και ποιήματα και με το παιχνίδι δημιουργίας εικόνων και σχέσεων ψηφιακά; το πεδία ήρθαν να ενωθούν και να διαμορφόσουν καινούργια για εμένα αποτελέσματα; σκέψεις και συμπεράσματα; τα οποία εκφράστηκαν μέσα από αυτό το project - εργασία. Πιστεύω οτι η μελέτη των σχέσεων μεταξύ αντιφατικών μέσων ή ιδεών θα συνεχίσει να με απασχολεί και μετά το πέρας αυτής της ενότητας; μιας και έχω την αίσθηση πως θα είναι κλειδί για μένα και σημαντικός σκοπός να ενώνω στη δουλεία μου έστω και θραύσματα από ετερόκλιτο στοιχείαItem Restricted access Αποϋλοποίηση του αστικού τοπίου : δόμηση του ουδέτερουΜουρσελά, Κλεοπάτρα, 1967- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)Ο πειραματισμός και η εξερεύνηση στοιχείων που αφορούν την πραγματοποίηση του έργου μου, είναι τα θέματα που με απασχόλησαν και με απασχολούν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η δουλειά μου χωρίζεται σε δύο φάσεις από τις οποίες η καμία δεν αναιρεί την άλλη. Η πρώτη αφορά μια περίοδο, που κυρίαρχος στόχος ήταν η αφήγηση μιας ιστορίας, η εξιστόρηση και η αφαιρετική της εικονογράφηση, το έργο στηριζόταν σε μια εξπρεσιονιστική γραφή, άμεση, λυτρωτική, με στοιχεία που αντλούσα από το οικείο παρελθόν και το άμεσο μέλλον, ο χώρος ήταν το σημείο συνάντησης της αφήγησης με την αφαίρεση. Στόχος μου ήταν η συνύπαρξη των δύο διαφορετικών κατευθύνσεων. Παράλληλα η αγάπη μου για τον κινηματογράφο, το σταμάτημα του χρόνου σε μια στιγμή, καθώς και για την λογοτεχνία, και η συνεχής παρατήρηση βιωμάτων των οικείων και μη προσώπων, ήταν ένα απαραίτητο συστατικό για την δημιουργία των έργων. Πέρα από το στοιχείο της αφήγησης υπήρχε και ο χώρος, ο οποίος λειτουργούσε σαν περιβάλλον, άλλοτε διακοσμητικός και άλλοτε αναφορικός, οι οπτικές ιδιότητες του χώρου είχαν αναφορές στο παρελθόν μέσω της μνήμης. Η εποχή των νεότερων χρόνων δεν σήμανε την έξοδο του ανθρώπου από την ανωριμότητα του και από την ανάγκη του για εξουσία, αλλά μάλλον το βύθισμά του σε μια νέου τύπου βαρβαρότητα, σε μια αυτοκαταστροφή νέου τύπου. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα κάθε πράξη έχει πολιτική χροιά και κάθε είδος τέχνης είναι κοινωνικό και έχει πολιτικό νόημα. Η ζωγραφική μου εκφράζει την αποξένωση, τη μοναξιά του ανθρώπου στο αστικό περιβάλλον, τον άνθρωπο που είναι υποχρεωμένος να ζει αυτή την ουδετερότητα, το κενό που βιώνουμε καθημερινά σαν αίσθημα και αναγκαζόμαστε και αναπτύσσουμε εσωτερικούς μηχανισμούς επιβίωσης. Τα σχολεία, που είναι από τις πρώτες εικόνες στη μνήμη ενός παιδιού, περισσότερο μοιάζουν με φυλακές παρά με χώρο,υς που θα αγαπήσουν το διάβασμα και τη δημιουργία. Τα δημόσια κτίρια με την απίστευτη αισθητική του απρόσωπου, του ουδέτερου, το περιβάλλον που είναι σκληρό απέναντι στη φύση, απρόσωπο, φτιαγμένο για να αποσυντονίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά: αυτά προσπαθώ να εκφράσω στο έργο μου. Πιστεύω ότι σκοπός της τέχνης πρέπει να είναι η αναπαράσταση της κοινωνικής πραγματικότητας και της ζωής, και σκοπός του καλλιτέχνη να εκφράσει τα βιώματα, τα συναισθήματα του και τις συγκινήσεις του.Item Restricted access Δημόσιος χώρος και διαδίκτυο : η έννοια της περιπλάνησης και του παιχνιδιού στη σύγχρονη πόλη των δικτύωνΙωαννίδης, Ζαχαρίας (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007)Το φαινόμενο της Πόλης αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού και το ζήτημα της ερμηνείας της γένεσης και της μετάλλαξής του στο χώρο-χρόνο, έχει απασχολήσει διεξοδικά τους τομείς της ανθρώπινης φιλοσοφίας και επιστήμης. Η σύγχρονη μητρόπολη της πληροφορίας και των ηλεκτρονικών δικτύων του δυτικού πολιτισμού –η αποκαλούμενη και Μετά-Πόλη- αν και συχνά προβάλλεται ως σύγχρονο φαινόμενο, στην πραγματικότητα όπως θα δούμε αποτελεί έναν κόμβο σε μια μακρόχρονη ιστορική διεργασία. Άλλωστε η επικράτεια της «νέας» τεχνολογίας στη σημερινή εποχή αποτελεί με τη σειρά της προϊόν ιστορικής εξέλιξης και μετάλλαξης παλαιότερων τεχνολογικών μέσων. Η παραπάνω διεργασία καθοριζόταν ανέκαθεν από τις ευρύτερες κοινωνικό-οικονομικές επιταγές. Στην παρούσα μελέτη δεν επιχειρείται μια προσπάθεια να μελετηθεί η ιστορική καταγωγή της Πόλης, ειδωμένης ως αρχιτεκτονικό σύνολο. Η έρευνα εστιάζει στην αναζήτηση κάποιων σταθερών που αφορούν στη σχέση του ανθρώπου με το χώρο του, τόσο σε φυσικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο, μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον που διαρκώς μεταλλάσσεται. Στόχος της έρευνας είναι η επανεξέταση της σύγχρονης αστικής μητρόπολης και της ανθρώπινης διάδρασης στον κόσμο της πληροφορίας και των υπρρδικτυώσεων. Σε δεύτερο επίπεδο επιχειρείται η ανάδειξη του διαχρονικού ανθρώπινου αιτήματος για επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων της πόλης, ζήτημα το οποίο διαπραγματεύεται το πρακτικό μέρος της εργασίας.Item Restricted access Εγκλωβισμός και παρακολούθησηΑδαμοπούλου, Χριστίνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007)Υπάρχουν κάποιες εμμονές μας οι οποίες μας ακολουθούν σε ότι κάνουμε. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η ενασχόλησή μου με το θέμα της παρακολούθησης και του εγκλωβισμού. Είναι βέβαια που ενισχύεται και από το σημερινό τρόπο ζωής. Δεν είναι κάτι ξένο σε κανέναν το φαινόμενο της παρακολούθησης. Και σίγουρα όλοι έχουμε νιώσει κάποια στιγμή εγκλωβισμό. 0 δικός μου εγκλωβισμός θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι το ίδιο το ζήτημα του εγκλωβισμού. Και ίσως και αυτή η εργασία... Πρόκειται για μια σύνθεση έργων. Το έργο είναι ένα στερεοσκοπικά γυρισμένο τρίλεπτο ψηφιακό βίντεο. Το θέμα του είναι ο εγκλωβισμός και η παρακολούθηση. Υπάρχει ένας άνδρας πρωταγωνιστής ο οποίος είναι περιορισμένος. Το βίντεο θα προβληθεί μέσα σε στερεοσκόπιο το οποίο είναι μηχανικά κατασκευασμένο ειδικά για την προβολή τέτοιας τεχνοτροπίας βίντεο. Σκοπός του έργου είναι να «ξαναδούμε» καθημερινές εγκλωβιστικές εμπειρίες μας οχι μηχανικά αλλά με κριτική διάθεση ζωντανεύοντας πάλι τις χαμένες αισθήσεις μας.Item Restricted access Η δυνατότητα της επανάληψηςΔούκα, Αναστασία, 1979- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2007)Δεν πρόκειται για καθυστέρηση ούτε για άρνηση όταν ζητάς λίγο χρόνο ώστε να αναλογιστείς την αντίδρασή σου σε στιγμές ερωτηματικού και πανικού. Χρόνος που συνήθως η αστραπιαία εξέλιξη των καταστάσεων σου απαγορεύει. Η πιο αποτελεσματική επιβολή της λογικής σκέψης πάνω στον πανικό, σου προτείνω να είναι η αναγωγή σε μια εικόνα όπου παρακολουθείς τη λειτουργία του συστήματος μόνο ως θεατής και ποτέ ως παίκτης, και τη συγκρίνεις με το τρέχον ζήτημα. Η επανάληψη της πρόσκρουσης πάνω στο ίδιο και το ίδιο ερώτημα, καθιστά την ανάγκη της απάντησης ισχυρότερη. Η επανάληψη της πρόσκρουσης πάνω στο ίδιο και το ίδιο ερώτημα καθιστά την ανάγκη της απάντησης ισχυρότερη του ισχυρού, όταν η ίδια η ερώτηση είναι η επανάληψη. Προκύπτει τόσο συχνά, όσο ορίζει το ίδιο της το όνομα, και η ταυτότητά της προσφέρει την δυνατότητα για επανάληψη, πριν από κάθε τι άλλο, σαν τον απαράβατο συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε ελεύθερες ενότητες.Item Restricted access Η έννοια του αρχείουΣιμάκη, Σοφία, 1975- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2005)Στην παρούσα θεωρητική εργασία προχώρησα σε μια έρευνα σχετικά με την έννοια του αρχείου, καθώς αυτή σχετίζεται με το έργο το οποίο παρουσιάζω, τόσο ως μέρος μιας διαδικασίας, όσο και ως ένα σημαντικό μέρος του έργου, στην τελική του διαμόρφωση. Ξεκινώντας, αναφέρομαι σε ορισμένα θεμελιώδη ζητήματα που αφορούν το αρχείο ως έννοια, όπως αυτά αναπτύσσονται στο έργο των Ζακ Ντεριντά, Σίγκμουντ Φρόιντ και Konrand Lorenz, οι οποίοι προσεγγίζουν το θέμα με ένα τρόπο που ενδιαφέρει την εργασία μου στο σύνολο της. Στη συνέχεια, σε ένα δεύτερο μέρος, διερευνώ σχέσεις ανάμεσα στην έννοια του αρχείου και την εικόνα (την εικόνα ως μέρος ενός αρχείου, καθώς και την ανάλυση της), παραπέμποντας σε έργα των Walter Benjamin, Aby Warburg και άλλων. Τέλος, αναπτύσσω συσχετισμούς του θεωρητικού μέρους με την πρακτική εργασία.Item Restricted access Με αφορμή τη συμμετρίαΣκλαβενίτης, Νίκος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2006)Σ’ όλη την προηγούμενη μου εικαστική δημιουργία, χωρίς την χρήση υπολογιστών, ενυπήρχε η έννοια της συμμετρίας, φανερή και στις μεμονωμένες γλυπτικές φόρμες (φλόγες, ελκυστές, νάρκισσος κλπ.), αλλά και στον τρόπο εγκατάστασης κι επέκτασή τους. Σε πολλά, επίσης, ζωγραφικά μου έργα, όπως και σε πήλινα μικρογλυπτά είναι φανερή και συνειδητή η συμμετρία, απαραίτητη για την επεξήγηση των εννοιών που ήθελα να εκφράσω. Ο συμβολικός χαρακτήρας των έργων επέτρεπε κι επέβαλλε τη χρήση μορφών συμμετρικών. Εξάλλου, όλα τα σύμβολα, θρησκευτικά ή μη, έχουν τουλάχιστον έναν άξονα συμμετρίας. Μελετώντας την έννοια της, διαπίστωσα ότι ορισμένοι άνθρωποι έλκονται ιδιαίτερα από συμμετρικές μορφές κι εγώ ανήκω σίγουρα σ’ αυτούς. Η συμμετρία με την έννοια των ίδιων επαναληπτικών διαδικασιών, στην ουσία ενυπάρχει σε όλα τα οπακά εφέ ενός προγράμματος επεξεργασίας βίντεο, όπως το Premiere που εγώ χρησιμοποίησα. Ο πειραματισμός κι η έρευνα των τροποποιητών ήταν μεγάλος κι οι μικρές αλλαγές έφερναν σημαντικές αλλαγές στην εικόνα. Η δουλειά που παρουσιάζω είναι ένα μέρος της έρευνας αυτής. Επέλεξα τρεις ενότητες. Το αρχικό πρωτογενές υλικό των δύο ενοτήτων προέρχεται από βιντεοσκόπηση της θάλασσας κι ιδιαίτερα των αντανακλάσεων του νερού με πλάγιο φωτισμό, δηλαδή νωρίς το πρωί ή στην αρχή της ανατολής της πανσελήνου με το εφέ του καθρέφτη. Οι μετέπειτα τροποποιητές προκαλούν τέτοιες αλλαγές που δύσκολα αναγνωρίζεις το πρωτογενές υλικό, πλην του ήχου που παρόλες τις αλλαγές , κρατάει τις μνήμες του κυματισμού της θάλασσας. Απ’ αυτό το υλικό, παρουσιάζω μια σειρά βίντεο με αργές περιστρεφόμενες κυκλικές δίνες. Εδώ, οι αλλαγές είναι βαθμιαίες, ο ρυθμός αργός κι η περιστροφή της «έλικας» προκαλεί σμίκρυνση και διόγκωση μιας ρέουσας κατάστασης. Η ρευστότητα των κυματισμών κι η επαναληπτικότητά τους κι ο πλούσιος συμβολισμός του κύκλου, χαρακτηρίζει αυτά τα βίντεο. Στη δεύτερη ενότητα, παρουσιάζεται μια γρήγορη εναλλαγή άπειρων συμμετρικών μορφών, που η μια έρχεται απ’ την άλλη. Προβολή εναλλασσόμενων συμμετρικών εικόνων ενεργοποιεί, πιθανά, τη ‘μολυσμένη’ συμμετρική μας αντίληψη, διχάζσντάς την, παρασυρμένη ανάμεσα σε κόσμους συμβολικούς, όπου κάθε εικόνα αναγγέλλει την πολλαπλότητά της. Έτσι, το ορατό και το απτό μας δίνει μιαν οσμή της δομής του αόρατου κι απερίγραπτου. Η τρίτη ενότητα προέρχεται από βιντεοσκόπηση σχεδίων μου. Τροποποιώντας τα σχέδια μου, σε εικόνες συμμετρικές δημιουργούνται καινούργιες σχέσεις μεγεθών, σχημάτων, χώρων. Δημιουργούνται νέες εικόνες, παράδοξες οπτικά και γνώριμες ταυτόχρονα, λόγω της συμμετρίας τους. Όπως στη φύση, η συμμετρία οδηγεί σε μιαν άπειρη δημιουργία μορφών ζωής, έτσι κι εδώ με παρόμοια διαδικασία οδηγεί σε πολλαπλές δυνατότητες. Στόχος μου, αποφεύγοντας τις βαρετές ευανάγνωστες συμμετρικές εικόνες, είναι να ενεργοποιηθεί η συμμετρική μας αντίληψη προς ερμηνεία αυτών των φυσικών εικόνων απ’ τη μια, φανταστικών και συμβολικών απ’ την άλλη.Item Restricted access Νέες γεωμετρίες και τέχνη στις αρχές του εικοστού αιώναΑποστολίδου, Ηλιάνα (Μεταπτυχιακή εργασία, 2005)Κατά τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η έννοια μιας τέταρτης διάστασης επέδρασε απελευθερωτικά στους καλλιτέχνες σχεδόν κάθε σημαντικού κινήματος, από τον γαλλικό κυβισμό μέχρι το σουρεαλισμό. Οι καλλιτεχνικές αυτές εκφράσεις εμπνέονταν από την ελευθερία απέναντι στους καθιερωμένους καλλιτεχνικούς νόμους. Όπως η ανακάλυψη της μη-ευκλείδειας γεωμετρίας δωσε μια ισχυρή βάση και ώθηση στην άποψη ότι τα μαθηματικά είναι ανεξάρτητα από την ύπαρξη, έτσι και η αφηρημένη ζωγραφική χτύπησε τις ρίζες των ιδεών περί καλλιτεχνικής μίμησης. Ο όρος τέταρτη διάσταση, χρησιμοποιήθηκε ευρέως στην τέχνη των αρχών του 20ου αιώνα, για να δηλώσει μια ανώτερη διάσταση του χώρου, πέρα από την άμεση αισθητηριακή αντίληψη. Αυτή η έννοια ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής από το 1880 ως το 1920 περίπου.Item Restricted access Οικο-ιστοίΠέτροβα, Μαργαρίτα, 1979- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)Η συλλογή των αντικειμένων μου για τη δημιουργία των έργων μου έγινε κυρίως από το σπίτι της γιαγιάς μου. Αποτελείται από αντικείμενα που μου είναι πολύ οικία. Άλλα αντικείμενα τα αγόρασα από διάφορα παλαιοπωλεία και αποθήκες και διάλεξα οτιδήποτε θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμο. Όλα αυτά τα ευρήματα αποτελούν τα υλικά μου και είναι αντικείμενα που είναι ποτισμένα το καθένα ξεχωριστά με τη δική του ιστορία. Το κάθε αντικείμενο κουβαλάει μέσα του και μία ανάμνηση, μία μνήμη. Τα αντικείμενα έχουν απαιτήσεις, υποχρεώνοντας μας να θυμηθούμε. Από πολύ μικρή είχα ένα περίεργο δέσιμο με τα προσωπικά μου αντικείμενα. Δεν ήθελα να τα αποχωριστώ γιατί ίσως υποσυνείδητα δεν ήθελα να αποσυνδεθώ με τις μνήμες που μου προσέφεραν. Η δομή της εργασίας μου, μου δίνει τη δυνατότητα να αναφερθώ σε αυτά τα υλικά που χρησιμοποίησα και στα αντικείμενα που επέλεξα, να εμβαθύνω στις ιδιότητες τους, αλλά και στις ικανότητές τους να μας προκαλούν, για να αναλογιστούμε τη θέση μας ως προς αυτά μέσα στο χώρο στον οποίο βρίσκονται, τον διαμορφώνουν και τον χαρακτηρίζουν.Item Restricted access Το πάσχον σώμα : διπλωματική εργασίαΘεοδωρακάκου, Μιχαέλα, 1975- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008)Στο πλαίσιο της δυτικής φιλοσοφίας το σώμα αντιμετωπίστηκε με πολλαπλούς τρόπους. Η αποδοχή του καρτεσιανού δυϊσμού αποτέλεσε έναν νέο τρόπο ερμηνείας του κόσμου και της κοινωνίας των ανθρώπων. Το σώμα αντιπαρατάχθηκε στη σκέψη και στη λογική και θεωρήθηκε ότι δεν μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης και γνώσης για τον κόσμο που περιβάλλει τον άνθρωπο. Η άρνηση χρήσης των αισθήσεων (όραση, ακοή, αφή, κ.ά.) ως μη αξιόπιστων πηγών καταγραφής της πραγματικότητας οδήγησε στο κλασσικό απόφθεγμα «σκέπτομαι, άρα υπάρχω». Συνεπώς, μέσα σε μια κοινωνία που είχε ανάγκη να βρει νέους τρόπους περισσότερο αποτελεσματικούς από τους παραδοσιακούς, για την διαχείριση (και θεραπεία) του ατόμου, η διάκριση σε σώμα και πνεύμα θεωρήθηκε ότι είχε «αντικειμενική» υπόσταση.Item Restricted access Το σώμα και το χρώμαΘάνου, Χαρίκλεια, 1966- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2008-06)Η εργασία μου έχει σαν θέμα τη μουσικότητα και το ρυθμό στο εικαστικό έργο. Σε επόμενο κεφάλαιο εξετάζεται διεξοδικά ο ήχος, το χρώμα, και η πολυαισθητηριακή αισθητική. Η πολυαισθητηριακή αισθητική πρεσβεύει την συνένωση και την ανάμειξη των αισθήσεων στο έργο τέχνης. Σε σχέση με τα παραπάνω, η εργασία μου αναφέρεται επίσης στο ανθρώπινο σώμα, κυρίως το γυναικείο. Αυτό το σώμα αντιμετωπίζεται σαν κάτι ρευστό και ενδεχομενικό, που υφίσταται διαρκείς αλλαγές και που ορίζεται από πολιτικά, κοινωνικά και τεχνολογικά δεδομένα. Οι επαναστατικές εξελίξεις στο πεδίο της ιατρικής και της βιοτεχνολογίας, που αφορούν την πρόληψη, την μεταμόσχευση, την χειρουργική, την επιμήκυνση της ζωής φέρνουν πάλι στο προσκήνιο το καρτεσιανό σώμα- μηχανή. Αυτές οι εξελίξεις, όπως και το πολύ - πολιτισμικό στοιχείο που οφείλεται στις μαζικές πληθυσμιακές μετακινήσεις, άλλαξαν κατά πολύ στην ύστερη νεωτερικότητα την έννοια του εαυτού αλλά και την ταυτότητα του σώματος, που θεωρείται εφήμερη.Item Restricted access Ψηφιακή τεχνολογία και κινηματογραφική δημιουργία : η φαντασία στην εξουσία;Βενετόπουλος, Χαράλαμπος, 1973-; Φραγκόπουλος, Κωνσταντίνος (Μεταπτυχιακή εργασία, 2005)Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος μας βίωσε την περιπέτεια της τέχνης του 20ού αιώνα - και ως ένα βαθμό συνεχίζει να τη βιώνει - η διήγηση του Πλίνιου μοιάζει να συμπυκνώνει για μας ορισμένες «αδιαμφισβήτητες αλήθειες» σχετικά με το τι είναι η ζωγραφική, τόσο μάλιστα που μας φαίνεται ότι αυτή η απόλυτα πιστή αποτύπωση της όψης των πραγμάτων είναι και η «φυσική αντίληψη» της τέχνης. Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πορεία που ακολουθεί η τέχνη στην αρχαία Ελλάδα σχετίζεται με το πνεύμα του ανθρωπισμού, το ενδιαφέρον για το άτομο, για τα προσωπικά του βιώματα, τα συναισθήματα και τις αγωνίες, που προαναγγέλλεται από τα ομηρικά έπη και τη λυρική ποίηση, πριν το δούμε να εκφράζεται και στις εικαστικές τέχνες. Σε επιβεβαίωση μιας τέτοιας άποψης έρχεται η Αναγέννηση που δείχνει πως το πνεύμα του ανθρωπισμού όντως συμπορεύεται με μια τάση παραστατικής τέχνης που επιδιώκει το τέλειο αντίγραφο της όψης των πραγμάτων. Αν ισχύει αυτό, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι καθώς ο δυτικός πολιτισμός, βασισμένος σ’ αυτό το ανθρωπιστικό πνεύμα, εξαπλώνεται και «παγκοσμιοποιείται», το εικονιστικό «πρότυπο» του τέλειου ομοιώματος, που ξεκινά στην αρχαία Ελλάδα και ολοκληρώνεται με τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο, γίνεται δεκτό και κατανοητό σε όλο τον πλανήτη.