The hollowcene man : η επιτελεστική διάλεξη ως μια πολυφωνική αφήγηση: σκιαγραφώντας τις εντάσεις ανάμεσα στην κυρίαρχη κανονιστική με την αποκλίνουσα (υπο)κουλτούρα

Λιανός, Παναγιώτης Γ.

The hollowcene man : η επιτελεστική διάλεξη ως μια πολυφωνική αφήγηση: σκιαγραφώντας τις εντάσεις ανάμεσα στην κυρίαρχη κανονιστική με την αποκλίνουσα (υπο)κουλτούρα

dc.contributor.advisor	Vlastaras, Vassilis
dc.contributor.author	Λιανός, Παναγιώτης Γ.
dc.contributor.committee	Κουμπής, Τάκης
dc.contributor.committee	Χριστόπουλος, Κώστας, 1976-
dc.contributor.department	Τμήμα Εικαστικών Τεχνών	el
dc.contributor.faculty	Σχολή Καλών Τεχνών	el
dc.contributor.master	ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)	el
dc.date.accessioned	2022-12-05T07:36:30Z
dc.date.available	2022-12-05T07:36:30Z
dc.date.issued	2019
dc.description	Βιβλιογραφία: σ. 16-18
dc.description	Θεωρητικό σκέλος μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας.Στο dvd-rom υπάρχει και το εικαστικό σκέλος της εργασίας
dc.description.abstract	Πρόκειται για μια πολυφωνική αφήγηση που έχει σκοπό να φωτίσει τις εντάσεις που δημιουργούνται με την συνύπαρξη της κυρίαρχης κανονιστικής και της αποκλεισμένης (υπο)κουλτούρας. Στο έργο αυτό αναζητούνται τα σημεία τριβής και σύγκλισης μεταξύ των: α) κάθετων, ιεραρχικά οργανωμένων τρόπων μετάδοσης της γνώσης και συνεργασίας οι οποίοι δομούν το ακαδημαϊκό περιβάλλον και των β) οριζόντιων, τρόπων μετάδοσης, οι οποίοι ακμάζουν σε περιβάλλοντα ομότιμων δρώντων όπως στις υποκουλτούρες του graffiti και του τατουάζ. Σε αυτούς τους χώρους έχω κινηθεί κατα μεγάλο μέρος της ζωής μου, αναπτύσσοντας βιωματική γνώση, γεγονός το οποίο έχει διαποτίσει με πρακτικές συνδημιουργίας την καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική μου δράση. Οι σχέσεις των συμμετεχόντων σε αυτές τις υποκουλτούρες κινούνται ως επί το πλείστον σε ένα πλαίσιο ισότητας, κάτι που εγγράφεται με όρους αλληλοβοήθειας και αμοιβαίου σεβασμού στη δυνατότητα του καθενός να προσφέρει την προσωπική δημιουργική του οπτική για την διεύρυνση της αντίληψης και του έργου του άλλου. Η πολυφωνία, όπως θα εξηγηθεί και παρακάτω, έγκειται στην εξ’ορισμού αποδοχή της πληθώρας τρόπων έκφρασης και στην συνειδητοποίηση της ελλειματικότητας των ατόμων ως μονάδες. Η συνύπαρξη σε κοινότητες και ομάδες, δηλαδή σε “crews”, όπως είναι γνωστά στην hip-hop κουλτούρα, έρχεται από πολύ νωρίς στην πραγματικότητα των υποκειμένων, λόγω της παραπάνω συνειδητοποίησης. Στην παρούσα μελέτη προβαίνω αρχικά σε μια διασαφήνιση του μέσου της επιτελεστικής διάλεξης, βασισμένη κυρίως σε τέσσερα άρθρα των Manuel Pessoa, Patricia Milder, Βαγγέλη Αθανασόπουλου και Frank Rike. Η βιβλιογραφία και η αρθρογραφία είναι σχετικά περιορισμένη και τα άρθρα αυτά συνιστούν ουσιαστικά την βάση της. Στη συνέχεια, αναλύοντας το περιεχόμενο της επιτελεστικής διάλεξης ορίζω τα παράλληλα αφηγηματικά μονοπάτια μέσω των οποίων προσεγγίζω τα ζητήματα που τέθηκαν. Επιδιώκω την ψηλάφηση των κοινών σημείων, τα οποία αναπτύσσονται στις πρακτικές που εξασκώ (μεταξύ graffiti και δερματοστιξίας αφενός και αρχιτεκτονικής και τέχνης αφετέρου), συνδιαλεγόμενος ταυτόχρονα με το ακαδημαϊκό συγκείμενο. Εξηγώ τους λόγους για τους οποίους στρέφομαι στη συνεργασία και σε συλλογικές δράσεις και μεθόδους οριζόντιας αποκομιδής γνώσης και τους λογους για τους οποίους θεωρώ ότι κάτι τέτοιο βρίσκεται στον αντίποδα του Ηollowcene man ως την ενσάρκωση του σύγχρονου ανθρώπου. Διαφορετικές οπτικές γωνίες ιδωμένες από θέσεις στις οποίες έχω υπάρξει (μαθητή, δασκάλου και συνεργάτη), προκαλούν τριγμούς στην σαφή διάκριση μεταξύ των ανωτέρω ρόλων. Συγχρόνως, αναφέρονται κάποια θεωρητικά εργαλεία, τα οποία κάνουν δυνατή την σύνθεση των παραπάνω και εμφανίζουν τις τομές μεταξύ των πρακτικών οι οποίες αναφέρονται. Πρόκειται για τα υποκεφάλαια Πρακτικές και Εργαλεία της Υποκουλτούρας και Υποκουλτούρα και Σημειώσεις στην υποκουλτούρα και στη διανόηση: ταξικές και έμφυλες αναλύσεις. Τέλος, αποσαφηνίζονται οι λόγοι δημιουργίας ενός videogame ως εργαλείου αφήγησης, ριζωμένου στον ψηφιακό χώρο, κοινό τόπο της σύγχρονης εποχής. Χρησιμοποιώντας το κατά τη διάρκεια της επιτελεστικής διάλεξης αναζητείται μία διττή πραγμάτωση του αφηγήματος. Η χρήση του Ηollowcene man ως άβαταρ περιπλάνησης σε αυτόν τον εν δυνάμει χώρο παράγει αμφίσημους συσχετισμούς αναφορικά με την συγκρότηση των ταυτοτήτων και των σχέσεων στο σήμερα.
dc.description.abstracttranslated	A polyphonic narrative that aims to illuminate the tensions created by the coexistence of the dominant regulatory and the excluded (sub)culture. This work seeks the points of friction and convergence between: a) vertical, hierarchically organized ways of transmitting knowledge and collaboration that structure the academic environment and b) horizontal modes of transmission, which thrive in peer-to-peer environments such as the graffiti and tattoo subcultures. I have wondered in these fields for most of my life, developing experiential knowledge, a fact which has permeated my artistic and architectural activity with co-creation practices. The relationships of the participants in these subcultures are mostly driven in a framework of equality, something that is inscribed in terms of mutual assistance and mutual respect in the ability of each to offer his personal creative vision to broaden the perception and work of the other. Plurality, as will be explained below, lies in the definite acceptance of the multitude of ways of expression and in the realization of the deficit of individuals as units. Coexistence in communities and groups, in "crews" as they are known in hip-hop culture, comes from a very early age in the reality of the subjects, due to the aforementioned awareness. In the present study, I first clarify the medium of the lecture performance, based mainly on four articles by Manuel Pessoa, Patricia Milder, Vangelis Athanasopoulos and Frank Rike. The literature and articles are relatively limited and these articles are essentially the basis. Then, analyzing the content of the lecture performance, I define the parallel narrative paths through which I approach the issues raised. I seek to feel the common ground, which develops in the practices I am involved (between graffiti and tattoo on the one hand and architecture and art on the other), while conversing with the academic context. I explain the reasons why I turn to cooperation and collective actions and methods of horizontal knowledge acquisition and the reasons why I believe that such is the opposite of the Hollowcene man as the incarnation of modern man. Different perspectives seen from positions in which I have been (student, teacher and collaborator), cause cracks in the clear distinction between the above roles. At the same time, some theoretical tools are mentioned, which make possible the synthesis of the above and show the intersections between the practices that are mentioned. These are the subchapters Practices and Tools of the Subculture and Subculture and Notes on the subculture and the intellect: class and gender analysis. Finally, the reasons for creating a video game as a storytelling tool, rooted in the digital space, a common place of the modern era, are clarified. Using it during the lecture performance, a dual realization of the narrative is sought. The use of the Hollowcene man as a wandering avatar in this potential space produces ambiguous correlations regarding the formation of identities and relationships today.	en
dc.format.extent	18
dc.identifier.uri	https://artia.asfa.gr/handle/artia/322
dc.language.iso	el
dc.publisher	Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.el
dc.subject	Διατριβές
dc.subject	Υποκουλτούρα
dc.subject	Βιντεοπαιχνίδια
dc.subject	Αφήγηση
dc.subject	Πολυφωνία
dc.subject	Επιτέλεση
dc.subject	Επιτελεστική διάλεξη
dc.subject.english	Performance
dc.subject.english	Subcultures
dc.subject.english	Graffiti
dc.subject.english	Videogames
dc.subject.english	Avatar
dc.subject.english	Performance lecture
dc.title	The hollowcene man : η επιτελεστική διάλεξη ως μια πολυφωνική αφήγηση: σκιαγραφώντας τις εντάσεις ανάμεσα στην κυρίαρχη κανονιστική με την αποκλίνουσα (υπο)κουλτούρα
dc.type	Μεταπτυχιακή εργασία	el
dspace.iiif.enabled	true