Πιθανές οράσεις ενός επιθυμητού κόσμου
| dc.contributor.advisor | Καββαθάς, Διονύσης | |
| dc.contributor.author | Σωτηρίου, Ευαγγελία | |
| dc.contributor.committee | Ρεντζής, Θανάσης, 1947- | |
| dc.contributor.committee | Μπέτσου, Βίκη, 1971- | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Εικαστικών Τεχνών | el |
| dc.contributor.master | ΠΜΣ "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" (ΨΜΤ) | el |
| dc.date.accessioned | 2022-11-24T10:23:43Z | |
| dc.date.available | 2022-11-24T10:23:43Z | |
| dc.date.issued | 2007 | |
| dc.description | Βιβλιογραφία: σ. 29 | |
| dc.description | Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" | |
| dc.description | Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" | |
| dc.description.abstract | Ένα από τα κύρια ερωτήματα που έθεσε η φιλοσοφία είναι το πώς βλέπουμε τον κόσμο. Γεννιόμαστε με κάποιο είδος γνώσης ή χρειάζεται να γνωρίσουμε την γνώση από τη στιγμή που γεννιόμαστε; Αυτή η τόσο απλή κίνηση του ανοίγματος των ματιών το πρωί όταν ξυπνάμε είναι τόσο αυτονόητη, αλλά αναρωτηθήκαμε ποτέ αν αυτό το «ξεδίπλωμα» της πραγματικότητας είναι ένα a priori χάρισμα που μας δόθηκε απλόχερα από τη φύση, ή χρειάζεται να εκπαιδευτεί το μάτι για να δει και να κατανοήσει αυτό που βλέπει; Κι ακόμα περισσότερο, όταν αναφερόμαστε στην έννοια της πραγματικότητας, είμαστε βέβαιοι ότι αντιλαμβανόμαστε όλοι το ίδιο φαινόμενο; Η αναπαράσταση, τελικά, γίνεται από τον «έξω κόσμο» στον «μέσα», ή αντίθετα είναι οι περιοχές του εγκεφάλου εκείνες οι οποίες ευθύνονται για την διαμόρφωση της πραγματικότητας; Πολύ συχνά έχουμε ακούσει να διατυπώνεται η άποψη ότι ο εγκέφαλος είναι ένας «άγραφος χάρτης» ο οποίος αρχίζει να παίρνει μορφή από την γνώση και την εμπειρία της καθημερινής ζωής διαμέσου του οπτικού συστήματος και των υπόλοιπων αισθήσεων, ενώ αντίθετες απόψεις θεωρούν ότι κατά τη διεργασία της οπτικής αναζήτησης η καλύτερη λύση μπορεί να είναι αυτή που ο εγκέφαλος ήδη γνωρίζει και αναζητεί. Ζούμε σ’ έναν κόσμο που έχει δημιουργήσει ο εγκέφαλός μας με συνεχή διολίσθηση ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Η ύπαρξή μας ξεκίνησε το ταξίδι της μ’ ένα ιδιαίτερο και μοναδικό κύτταρο. Στη συνέχεια αυτό διασπάστηκε, έγινε σάκος, τσαμπί, έμβρυο, εγκέφαλος, ικανός να βλέπει, να φαντάζεται, να δημιουργεί και να καταστρέφει. Τώρα πλέουμε στην επιφάνεια μιας λίμνης σαν αμοιβάδες, χωρίς να έχουμε καμία συνείδηση ούτε για το ύψος του αέρα, αλλά ούτε και για το βάθος του νερού.. Η μόνη μας κρυψώνα, απομένει η κρυμμένη ή ορατή πληγή, που φυλάει καθένας μας εντός του, που την περιφρουρεί και που σε αυτήν προστρέχει όταν θέλει να εγκαταλείψει τον κόσμο για μια πρόσκαιρη, αλλά βαθειά μοναξιά.. Είθε οι πληγές μας, να γίνουν πηγές, και να αναβλύσουν... | |
| dc.format.extent | 29 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/178 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el | |
| dc.subject | Διατριβές | |
| dc.subject | Οπτική αντίληψη | |
| dc.title | Πιθανές οράσεις ενός επιθυμητού κόσμου | |
| dc.type | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| dspace.iiif.enabled | true |