Εγκατάλειψη, λανθάνουσα γονεϊκότητα και ηττημένοι υπερήρωες στο Jimmy Corrigan του Chris Ware : μιά ωδή στην αποτυχία
| dc.contributor.advisor | Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Ε. | |
| dc.contributor.author | Βιδάλη, Κωνσταντίνα Π. | |
| dc.contributor.committee | Λιτσαρδοπούλου, Ναυσικά | |
| dc.contributor.committee | Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Ε. | |
| dc.contributor.committee | Κουκουλάς, Ιωάννης Κ. | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης | el |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.contributor.master | ΠΜΣ Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης (ΜΕΘΙΣΤΕ) | el |
| dc.date.accessioned | 2022-12-02T07:11:21Z | |
| dc.date.available | 2022-12-02T07:11:21Z | |
| dc.date.issued | 2022 | |
| dc.description | Βιβλιογραφία: σ. 130-134 | |
| dc.description.abstract | Αντικείμενο αυτής της εργασίας είναι το βιβλίο κόμικς του Chris Ware, Jimmy Corrigan: The Smartest Kid on Earth. Είναι το πρώτο του έργο και είναι αποτέλεσμα εφτά ετών εργασίας. Ολοκληρώθηκε το 2000, εκδόθηκε από την Pantheon και είναι ημι-αυτοβιογραφικό. Κέρδισε το πρώτο βραβείο Αμερικάνικου Βιβλίου και το πρώτο βραβείο του Guardian το 2001 καθώς και μια θέση στα 100 καλύτερα βιβλία της δεκαετίας. Είναι ένα βιβλίο που ανατρέπει τη συμβατική εντύπωση για τα κόμικς και οδηγεί τον αναγνώστη πολύ πιο μακριά από κάθε παραδοσιακό ορισμό για το τι μπορεί να είναι ή να μην είναι τόσο η λογοτεχνία όσο και τα κόμικς. Ταυτόχρονα τον οδηγεί πολύ βαθιά στο εσωτερικό της ζωής του κάθε χαρακτήρα, στους φόβους του, στις νευρώσεις του και στις μοναχικές αναζητήσεις του, καταγράφοντας το πέρασμα της καθημερινής ζωής και την σύνθλιψή της εξαιτίας των αλλεπάλληλων απογοητεύσεων. Ο κοινωνικός αποκλεισμός, η κατάθλιψη και η μοναξιά, η δυσκολία της ανθρώπινης επικοινωνίας καθώς και οι τραυματικές οικογενειακές σχέσεις είναι θέματα στα οποία ο Ware εστιάζει. Στο βιβλίο ο συγγραφέας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον δημιουργό κόμικς έχει πειραματιστεί, έχει ανακαλύψει και χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες της γλώσσας των κόμικς: 1) Χειρίζεται τον χρόνο και τον χώρο με τρόπο που διαταράσσει την γραμμικότητα της αφήγησης, συνθέτοντας μια σχέση μεταξύ αφηγηματικής γραμμής και χρονολογίας τόσο πολύπλοκη, ώστε η ανάγνωση του βιβλίου να συνιστά μια πράξη ανακατασκευής. 2) Χρησιμοποιεί την αναλογία της μουσικής και της αρχιτεκτονικής ως αισθητικό εργαλείο για την εξέλιξη των κόμικς ως μορφής τέχνης. 3) Επιδεικνύει μια επίμονη και αδιάλειπτη προσήλωση στη ρητορική της αποτυχίας, η οποία ανταποκρίνεται και στην επιλογή των χαρακτήρων του, που είναι αποτυχημένοι και στον σκληρό πυρήνα του έργου του που είναι η επιλογή του να παραμείνει στον κόσμο των κόμικς και να ανακαλύψει πώς μπορεί να επεκτείνει τα όρια του κόσμου αυτού. 4) Χρησιμοποιεί ως κλειδί για την κατανόηση της τέχνης του την εξίσωση του νοήματος της λέξης με το νόημα της εικόνας και δημιουργεί τη δυνατότητα της εναλλαγής τους, απλοποιώντας τις εικόνες ώστε να διαβάζονται με την ίδια ευκολία που διαβάζονται οι λέξεις και υποδεικνύει ότι η αθωότητα του σχεδίου του είναι μια αισθητική στρατηγική ενώ η ενσυναίσθηση και η κοινοτοπία της ιστορίας του είναι μια πολιτική αναγκαιότητα. | |
| dc.description.abstracttranslated | The subject of this thesis is Chris Ware's comic book Jimmy Corrigan: The Smartest Kid on Earth. It took him seven years to complete the book, which was published in 2000 by Pantheon. It is his first book and it is semi-autobiographical. It was the 2001 winner of the American Book Award and the Guardian Award and it gained a place in the 100 best books of the decade. It is a book that shatters the conventional impression of comics and draws the reader far beyond any traditional definition of what both literature and comics may or may not be. At the same time, it draws the reader very deeply into the life of each character, into his fears, his neurosis and his lonely pursuits, recording the passing and crushing of everyday life, due to back to back disappointments. Social exclusion, depression and loneliness, the difficulty of human communication as well as the trauma of family relationships are the themes that Ware focuses on. In the book the author more than any other cartoonist has experimented, detected and used the possibilities of the language of comics: 1) He manipulates time and space in a way that disrupts the linearity of the narrative by creating an association between narrative line and chronology so complex that the reading of the book constitutes an act of reconstruction. 2) He uses the analogy of music and architecture as a tool for the aesthetic evolution of comics as an art form. 3) He displays a persistent and relentless commitment to the rhetoric of failure, which is true both of the characters he creates, who are failures and of the core of his work which is his choice to stay in the world of comics in order to find out how he can expand the limits of this world. 4) As a key to understanding his art, he equates the meaning of the word to the meaning of the image and he creates the possibility of their interchange by simplifying the images to be read as simply as the words and he indicates that the innocence of his design is an aesthetic strategy, while the empathy and banality of his story is a political necessity. | en |
| dc.format.extent | 134 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/279 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.el | |
| dc.subject | Διατριβές | |
| dc.subject | Κόμικς | |
| dc.subject | Ware Chris 1967- | |
| dc.subject | Jimmy Corrigan | |
| dc.subject.english | Comics | |
| dc.title | Εγκατάλειψη, λανθάνουσα γονεϊκότητα και ηττημένοι υπερήρωες στο Jimmy Corrigan του Chris Ware : μιά ωδή στην αποτυχία | |
| dc.title.alternative | Abandonment, latent parentshio and defeated supeheroes in Chris Ware's Jimmy Corrigan : an ode to failure | en |
| dc.type | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| dspace.iiif.enabled | true |