Weather
| dc.contributor.advisor | Βλασταράς, Βασίλης | |
| dc.contributor.author | Γεωργίου, Γεώργιος | el |
| dc.contributor.committee | Χριστόπουλος, Κώστας | |
| dc.contributor.committee | Ρούσσου, Βαρβάρα | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Εικαστικών Τεχνών | el |
| dc.contributor.department | Department of Visual Arts | en |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.contributor.faculty | School of Fine Arts | en |
| dc.contributor.master | ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ) | el |
| dc.contributor.master | MA Program in Visual Arts | en |
| dc.date.accessioned | 2025-10-27T11:56:09Z | |
| dc.date.available | 2025-10-27T11:56:09Z | |
| dc.date.issued | 2025-10-24 | |
| dc.description.abstract | Μεαφετηρία τη φράση στη κυπριακή διαλεκτό «που τζαιρός» ¹, επανέρχεται στο παρόν η συνθήκη μιας παιδικής ανάμνησης, απλής στην καθημερινότητά της, αλλά ικανής, μέσα στη συνειδητοποίησή της, να ενεργοποιήσει ένα αισθητηριακό πεδίο επαναληπτικής κίνησης που επανασυνθέτει το «τότε» ως τωρινή εμπειρία, αρθρώνοντας ένα λεξιλόγιο καιρού που γεφυρώνει μνήμη και παρόν, οικειότητα και μεταβολή. Αισθητηριακά και γνωσιακά ερεθίσματα, διαλογικές διεργασίες, εμπειρίες απώλειας και ζώνες σύγχυσης συναρθρώνουν μια διαγενεακή συνομιλία, έναν συγκεκριμένο προορισμό και έναν διάλογο στο αγροτικό «μονοκάμπινο», καθ’ οδόν προς το χωράφι. Η παρούσα πρακτική εστιάζει στην επανεγκατάσταση αναμνήσεων του παρελθόντος στο σήμερα: η επαναληπτική κίνηση εμπρός–πίσω λειτουργεί ως μεθοδολογικό σχήμα ανάκλησης, ώστε η παρατήρηση του «τότε» να επανέρχεται στο «τώρα» διαμεσολαβημένη από το σύνολο των ενδιάμεσων ερεθισμάτων και εμπειριών που την έχουν ήδη αναπλάσει, προσδίδοντάς της σχεδόν ψηφιακή υφή. Τι συμβαίνει όταν μια προσωπική ανάμνηση μετασχηματίζεται σε αντικείμενο έρευνας; «Καταστρέφεται» η αθωότητά της ή αναδεικνύεται το εννοιολογικό της δυναμικό; Το σώμα του έργου συγκροτείται από μια σειρά επιτοίχιων κατασκευών και μια εγκατάσταση που ανακαλεί μια παιδική αφήγηση πραγματικών αναμνήσεων και φαντασιακών αναφορών. Οι χειρονομίες αυτές δεν αναπαριστούν το «τότε» αλλά το υπαινίσσονται: διερευνούν τη ρωγμή ανάμεσα στη θολή ανάμνηση, την αμφισημία της γλώσσας και στην ενδοψυχική αποδόμηση της τότε εσωτερικής εικόνας. Η μνήμη γίνεται ενεργή χαρτογράφηση, επανατοποθέτηση, και αναδόμηση μιας εσωτερικής γεωγραφίας. Ο χρόνος, όπως και ο καιρός, βιώνεται ταυτόχρονα: παρόν και παρελθόν συνυπάρχουν στον χώρο και μέσα σε αυτό το πεδίο κυριαρχεί η διάσπαση ανάμεσα σε κατασκευή και καταστροφή, ανάδυση και εξαφάνιση ως δεικτικά ίχνη και υπαινιγμοί που γεφυρώνουν παρελθόν και παρόν, ιδιωτικό βίωμα και καλλιτεχνική σκέψη. | |
| dc.description.abstracttranslated | Starting from the Cypriot dialect phrase «που τζαιρός» (“long time ago”), a childhood memory re-emerges in the present. Simple in its everydayness, yet potent in its recognition, this recollection activates a sensory field of repetitive motion that reconstructs the “past” as a present experience. It articulates a vocabulary of “Kairos” (time/weather) that bridges memory and presence, familiarity and transformation. Sensory and cognitive stimuli, dialogical processes, experiences of loss, and zones of confusion compose an intergenerational conversation, a specific destination, and a dialogue within the rural “monokampino” vehicle on the way to the fields. This practice focuses on reinstating memories of the past within the present: the repetitive back-and-forth movement operates as a methodological scheme of recall, allowing the observation of the “past” to return into the “present,” mediated by the totality of intervening stimuli and experiences that have already reshaped it, granting it an almost digital texture. What occurs when a personal memory is transformed into an object of research? Is its innocence “destroyed,” or is its conceptual potential revealed? The body of the work consists of a series of wall-mounted constructions and an installation that evokes a childhood narrative of both real recollections and imagined references. These gestures do not represent the “past” but rather allude to it: they probe the fissure between blurred memory, the ambiguity of language, and the intrapsychic deconstruction of the former inner image. Memory thus becomes an active cartography, repositioning and reconstructing an inner geography. Time, like weather, is experienced simultaneously: past and present co-exist within the space, where the tension between construction and destruction, emergence and disappearance prevail as indexical traces and allusions bridging pthe ast and present, private experience and artistic thought. | en |
| dc.format.extent | 29 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/775 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.publisher | Athens School of Fine Arts | en |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International | en |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | |
| dc.subject | Καιρός | el |
| dc.subject | Τόπος | el |
| dc.subject | Μνήμη | el |
| dc.subject | Χρόνος | el |
| dc.subject | Ήχος | el |
| dc.subject | Αθωότητα | el |
| dc.subject | Κατασκευή – καταστροφή | el |
| dc.subject.english | Time | en |
| dc.subject.english | Place | en |
| dc.subject.english | Memory | en |
| dc.subject.english | Temporality | en |
| dc.subject.english | Sound | en |
| dc.subject.english | Innocence | en |
| dc.subject.english | Construction – Destruction | en |
| dc.title | Weather | |
| dc.title.alternative | Weather | en |
| dc.type | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| dc.type | Master Thesis | en |
| dcterms.embargoReason | Publication | |
| dcterms.embargoTerms | openaccess | |
| dspace.iiif.enabled | true |