“Εγώ είμαι εγώ.” Επαναλάβετε
Title in english
"I am I." Repeat
View or Download Files
Embargo lift
Type
Μεταπτυχιακή εργασία
Date
2022
Author
Advisor
Examining Committee
Βελώνης, Κωστής, 1968-
Ερηνάκης, Νικόλαος
Ερηνάκης, Νικόλαος
Studio Director
Academic Institution
Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών
Department
Τμήμα Εικαστικών Τεχνών
Division
Studio
Category
Master of Arts Program
ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)
Keywords in english
Installation, Performance, Phenomenology, Bballoon, Bubble, Vulnerabilit, Time
Abstract
Το έργο “Εγώ είμαι εγώ.” Επαναλάβετε. είναι μια μακράς διάρκειας περφόρμανς με το ίδιο το υλικό ως τελεστή να ακολουθεί το χρόνο των γεγονότων του, να αποκαλύπτει μπροστά στους θεατές του τη μάταιη φύση του ξεφουσκώνοντας, ουρλιάζοντας ένα “ανοίκειν στην παροδικότητα”, φουσκώνοντας από επιθυμία μέσα από την επισφαλή του ταυτότητα. Κρατώντας το συμβολισμό της φούσκας ως μια κατεξοχήν εφήμερη κατάσταση, το μπαλόνι συναντάει το έργο “Εγώ είμαι εγώ.” Επαναλάβετε. ως μία αλληγορία στη ρευστότητα, τη μεταβλητότητα και την ευάλωτη φύση του ανθρώπου. Tα αποτυπώματα, οι μνήμες και η ενσώματη εμπειρία επιτρέπουν στο έργο τέχνης να δώσει έμφαση σε μία πραγματικότητα που διαρκώς κινείται και αλλάζει, ακολουθώντας ένα φαινομενολογικό πρίσμα. Τέσσερα πλαίσια ανάγνωσης τοποθετούνται στο έργο προκειμένου να δημιουργήσουν μια εκ-στατική εμπειρία στην αλληλεπίδραση του θεατή/τριας με την εφήμερη εγκατάσταση, να κατευθύνουν μια αναμέτρηση με τη ματαιότητα της ύπαρξης, αλλά και να απευθύνουν μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού του εγώ: τη διάσταση του χρόνου, τη χωρικότητα, την οργανικότητα της ύλης και την εκφορά του τίτλου του. Το μπαλόνι ως αυτόνομο και ενεργητικό αντικείμενο, παράγει συνεχώς έναν χώρο καθώς μεταβάλλεται, ο οποίος σε συνδυασμό με την παρουσία των θεατών/τριων, διαμορφώνει μια ιδιότυπη χορογραφία με διευρυμένους όρους. Θέτω στον πυρήνα του προβληματισμού μου τη ρήση Homo bulla est (Ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια φούσκα), έτσι ώστε να μιλήσω για σώματα ευάλωτα στο χρόνο, την έκθεση, την αναγνώριση και την υλοποίηση, άμορφα σώματα που αντιστέκονται στους ταξινομικούς περιορισμούς. Τα μπαλόνια λοιπόν, αντιμετωπίζονται ως πλάσματα που αφηγούνται ιστορίες σωματικότητας, υποδηλώνοντας το εύθραυστο κουκούλι μας. Αντανακλούν την κατάσταση του σώματος που βρίσκεται διαρκώς “αιρούμενη” σε εκκρεμότητα, μεταξύ εμφάνισης και εξαφάνισης. Η υλικότητα, κατά συνέπεια, συλλαμβάνεται την οριακή στιγμή της μεταμόρφωσής της, διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον που αναμετριέται μάταια με την μακροπρόθεσμη και αναπόδραστη καταστροφή του
Abstract in english
"I am I." Repeat. is a long durational performance with the material as an agent following the time of its events, revealing its futile nature by deflation, screaming belonging in impermanence, swelling with desire through its precarious identity. Keeping the symbolism of the bubble as a predominantly ephemeral situation, the balloon meets the installation "I am I." Repeat. as an allegory to the fluidity, mutability, and vulnerability of the human being. Imprints, memories and embodied experience enable the art piece to emphasize on a reality that is constantly moving and changing, according to a phenomenological point of view. Four reading frames are set in the artwork in order to create an ec-static experience in the viewer's interaction with the artwork, to direct a confrontation with the futility of existence, but also to address an opportunity to redefine the ego: the dimension of time, spaciality, the organicity of matter and the pronouncement of the title. The balloon as an autonomous and energetic object, constantly produce a space as it changes which, in combination with the spectators’ appearance, forms a peculiar choreography in expanded terms. I place the quote Homo bulla est (Man is a bubble) at the core of my contemplation so as to talk about bodies vulnerable to time, exposure, recognition and materialization, amorphous bodies that resist taxonomic constraints. Balloons therefore, are treated as creatures, telling stories of corporeality, suggesting our fragile cocoon. They reflect the state of the body that is constantly suspended in limbo between appearance and disappearance. The materiality, as a consequence, is caught in the moment of its transformation, forming an environment that contends in vain with its long-term and inevitable destruction.
Description
Περιέχει βιβλιογραφία
Creative Commons License
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές